Նիկոլ Փաշինյանը հավերժ իշխանություն չի ունենալու։ Պարզ է, որ մի օր հեռացվելու է, բայց իր համար բարեբախտություն կլինի, որ իրեն հեռացնողները լինեն աշխարհաքաղաքական հակառակ պատկերացում ունեցողները։ Նրանց համար Նիկոլը որպես վկա պետք է գալու, իսկ պալատական հեղաշրջման դեպքում ինքը խիստ անցանկալի է լինելու, որպես վկա։ Աշխարհի պատմությունն է սա ցույց տվել։

📌Արտակարգ դեպք Թուրքիայում. որսորդական հրացանով կինը պատանդ է վերցրել մի քանի մարդու։

Դեպքը տեղի է ունեցել Քահրամանմարաշում. զինված կինը ներխուժել է ծննդատան և մանկական հիվանդանոցի շտապօգնության բաժանմունք։ Նա պատանդ է վերցրել հիվանդանոցի անձնակազմին և սկսել սպառնալ հիվանդներին: Կինը ոչ մի պահանջ չի ներկայացնում։ Նշվում է, որ դեպքի վայր են ժամանել շտապ օգնության ծառայություններն ու թուրքական հատուկ ջոկատայինները։

Андраник Теванян
В основе всех бед лежит невежество. Предательство довершает принесенные невежеством разрушения.
С периода независимости РА система образования периодически подвергалась нападкам. В итоге мы получили граждан, которые потребляют низкопробную продукцию как в обычной, так и в политической жизни.  
Пашинян – следствие невежества. Когда гражданина превращают в материал для сериалов и избирательных взяток, в конце получается Никол. 
Система образования должна рассматриваться как один из важнейших компонентов безопасности нашей страны. Детский сад, школа, ВУЗ должны стать звеньями формирования человека и гражданина, структурами по подготовке специалистов, а не местом для раздачи дипломов.
При этих властях система образования не только подвергается нападкам, но и ставится на службу нашим врагам. Из людей хотят получить манкуртов – беспамятную биомассу.   
К вопросам системы образования РА я обратился в интервью журналу «Союз национальностей», издавае- мому под попечительством Госдумы РФ

Борис Мурази
Никол Пашинян не будет у власти вечно. Очевидно, что в какой-то момент будет смена власти. В его личных интересах, чтобы сменили эту власть его геополитические противники. Им он нужен будет как свидетель. В случае дворцового переворота он как свидетель будет крайне нежелательной фигурой. Таков исторический опыт

Վերջերս պատահաբար ձեռքիս տակ ընկավ մի նամակ, որը գրել էր ինձ մտերիմ ներկայացող մի մարդ (մեր պապերը դրան գործ տվող կասեին), ինձ անծանոթ երրորդ մարդու: Մարդ ով իմ տուն էր մտել ու միշտ դրական վերաբերմունքի արժանացել: Առաջին արձագանքս շոկն էր, թե իմ տանը հաց կերած մարդը էս ինչեր է գրել իմ մասին: Սկզբում մտածում ես, թե ոնց պատասխանես կամ ցավեցնես նման մարդու, բայց հետո հասկանում ես, որ Աստված արդեն պատժել է նման մարդկանց: Ու որքան լավ ես զգում քեզ, երբ հասկանում ես, որ ատելությունը քեզ չի կառավարում:

Հայի, Հայաստանի և Նիկոլի շահերը համընկնո՞ւմ են:
Առաջին հայացքից աբսուրդային է թվում, թե ինչպես կարող է Հայաստանի գրեթե կեսի չափ տարածք ունեցող Արցախը միտումնավոր կորցրած, հազարավոր հայորդիների «հանուն ոչնչի» զոհած Նիկոլի շահը համընկնի հայի և Հայաստանի շահի հետ:

Հիմա ավելի պարզ. դեպի Արևմուտք գնացող Հայաստանի ղեկավարը, եթե մեր օրերում լիներ Հայաստանը ծովից ծով հասցրած Տիգրան Մեծը, արդյունքը նույնն էր լինելու՝ չնչին տարբերությամբ:

Այս աղետը շարունակական է լինելու, քանի Հայաստանը գնում է դեպի Արևմուտք, կամ քաղաքագիտական լեզվով՝ շարժվում է ՆԱՏՕ-Իսրայել դաշինքի կանխորոշված սցենարով, որտեղ Հայաստանն այս դաշինքին հետաքրքրում է այնքանով, որքանով կարող է վնասել այս դաշինքի թշնամի Ռուսաստան-Չինաստան-Իրան փաստացի դաշինքին:

Այսինքն՝ Հայաստանը շարժվում է այն ուժերի սցենարով, որով Հայաստանը պետք է զոհաբերվի մեր դաշնակցի՝ Ռուսաստանի դեմ պայքարում՝ Արցախի օրինակով: ՆԱՏՕ-Իսրայել դաշինքի սցենարով շարժվող Հայաստանը ճանաչեց Արցախն Ադրբեջանի կազմում, 150 հազար մարդու հայրենազրկեց, դարձրեց տնավեր, որպեսզի տարածաշրջանում՝ Հարավային Կովկասում , թուլացնի Ռուսաստանի դիրքերը: Այս ամենն արվեց «հանուն անկախության և ինքնիշխանության» կեղծ լոզունգով՝ էմոցիոնալ ֆոնն ապահովելով, թե իբր այս ամենն արվում է հանուն խաղաղության. սա է ՆԱՏՕ-Իսրայել դաշինքի փափուկ ուժ կոչվածը:

Հայաստանն արցախյան սցենարից զերծ պահելու համար հարկավոր է կանգնեցնել պերմանենտ(շարունակական) հեղափոխությունը(արևմտականացումը, նատօ-ականացումը, վիլայեթացումը՝ ընկալումն ըստ ճաշակի, քանի որ բնույթով և բովանդակությամբ նույնն է):

Ցանկացած երկրի արտաքին և ներքին քաղաքականության հիմնական մասն իրականացնում են ուժային կառույցները, այսինքն՝ արևմտյան սցենարն իրականացվում է Նիկոլի և Հայաստանի ուժայիններով, վերջիններս նաև Նիկոլին պահում են արևմտյան սցենարի ռելսերի մեջ:

Նիկոլը լավ հասկանում է՝ առանց իշխանության իր ֆիզիկական անվտանգությունը երաշխավորված չէ, երաշխավորված չէ իր իշխանության լինելը արևմտյան սցենարից շեղվելու պարագայում(որի զգուշացումը եղավ արդարադատության նախարարի հրաժարականի դեպքով՝ նատօ-ական հին գվարդիականի ձեռամբ), և վերջապես, որպես սևագործի ինչ-որ մի պահի Արևմուտքի կողմից կարող է զոհաբերվել՝ հետքերը մաքրելու, հասարակության մեջ եղած ատելության բարձր մակարդակը պարպելու և այդ ալիքի վրա նոր նատօ-ական բերելու համար:

Արդեն կարող ենք վերադառնալ «աբսուրդային մտքին»՝ հայի, Հայաստանի և Նիկոլի շահերը համընկնում են՝ Հայաստանի ուժայինների դիվերսիֆիկացիայով, ասել է թե՝ հայաստանակենտրոն, ՆԱՏՕ-Իսրայել դաշինքին հստակ գնահատական տվող, Հայաստան-Ռուսաստան դաշնակցությանն այլընտրանք չփնտրող մարդկանց վստահել որոշ ուժային կառույցներ, կամ գոնե շտկել 2016 թվականի փետրվարը, երբ հակահետախուզություն իրականացնող գլխավոր կառույցը հայտնվեց ՆԱՏՕ-Իսրայել դաշինքի լիակատար ազդեցության ներքո։

27 сентября исполнилось 150-летие великого сына езидского народа, военачальника Джангир-аги. Джангир-ага родился 27 сентября 1874 года в селе Чубухлу вилайета Ван Османской империи. Он был сыном Хатифа-аги, вождя племени мандик конфедерации Зукри, жившего в районе Берк (к западу от озера Ван, бассейн реки Карасу). Джангир-аге приходилось заниматься безопасностью езидов в регионе с юных лет, а после смерти своего отца Хатифа-аги, он стал главой племени зукри района Ван и единственным обеспечивающим безопасность. https://anna-news.info/rossiya-i-ezidy-geopoliticheskij-vybor-kotoryj-stal-spaseniem-i-vozrozhdeniem/

Հայաստանում դատական իշխանությունը երբեք անկախ չի եղել այնպես, ինչպես սահմանված է օրենքով, բայց Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության օրոք ոչ միայն փորձ է արվում ոչնչացնել դատական իշխանության անկախության մնացուկները, այլև այդ պրոցեսն արդեն սադոմազոխիստական դրսևորումներ է ստանում։ Դատական իշխանության սադոմազոյի գլխավոր դերերում էին ԲԴԽ նախագահ Կարեն Անդրեասյանն ու արդարադատության արդեն նախկին նախարար Գրիգոր Մինասյանը։ Անդրեասյանի և Մինասյանի սադոմազոխիստական դրսևորումները դատական իշխանության նկատմամբ չէր կարող ինձ անտարբեր թողնել։ Այս իրավիճակն ինձ ստիպեց հատուկ նվերով այցի գնալ ԲԴԽ։

Россия и езиды: геополитический выбор, который стал спасением и возрождением

Моя статья опубликована в российском агентстве anna-news.

Предисловие написала редакция

Андраник Теванян

Почему Никол Пашинян не присоединился к принятым на заседании глав МИД стран СНГ двум заявлениям: «свидетели» книги Эрдогана  
  
Как известно, Арарат Мирзоян, который участвует в заседании Совета министров иностранных дел СНГ, не присоединился к двум заявлениям. Речь идет о заявлениях о «Принципах обеспечения безопасности в Евразии» и о «Недопустимости односторонних мер в международных отношениях».

Неприсоединение к принципам обеспечения безопасности и фактическая поддержка односторонних мер в международных отношениях являются крайне предосудительными решениями и не продиктованы интересами Армении. Это свидетельствует о том, что Никол Пашинян последовательно ведет курс на разрыв отношений с Россией и превращение Армении в антироссийский инструмент в руках Запада, одновременно цепляясь за колоссальные экономические выгоды от отношений с Россией и ЕАЭС.

План внешних хозяев Пашиняна заключается в выводе из РА 102-ой российской военной базы, вытеснении России из Южного Кавказа и ее замене в нашем регионе Турцией, посредством которой будут порождаться глобальные проблемы для РФ и Ирана. Что же будет в результате этого с Арменией, Запад не интересует.

Точно так же, как не интересовала судьба Арцаха и арцахцев 6 октября 2022 года в Праге, когда руками Пашиняна Арцах был сдан Азербайджану, чтобы суметь вывести оттуда российских миротворцев.

Формулой «Не будь в Арцахе армян, российские миротворцы уйдут оттуда автоматически» руководствовались Макрон и Мишель – при покровительстве Вашингтона. Результаты у всех перед глазами.

Сейчас то же самое делается с Арменией. И снова – руками Никола. Изменились лишь место и очередность. Сейчас сначала хотят убрать русских, а уже затем не будет и самих армян. В данном случае существование армян в Армении Запад не особо интересует. Как это было и в случае с Арцахом. Для вытеснения русских из Арцаха они руками Азербайджана должны были избавиться от армянского элемента. Для вытеснения же русских из Армении они либо должны заселить страну азербайджанцами, либо руками властей Армении превратить страну в свою антироссийскую разменную монету. Власти Грузии на этот шаг не идут, поэтому США и провоцируют в этой стране внутренние потрясения.

Особо хотелось бы подчеркнуть, что Запад не имеет ничего против Армении. Он выступает против России. Однако, как говорится, лес рубят – щепки летят. То есть главной пострадавшей в результате антироссийских шагов Запада посредством Армении будет сама Армения, но США это интересует настолько же, насколько интересует Украина… в качестве пушечного мяса.

Армения не должна бороться с Западом. Более того, мы должны иметь с Западом нормальные партнерские отношения, но не за счет ухудшения союзнических и стратегических армяно-российских отношений и, тем более, ценой вражды с РФ.

Во всей этой истории Никола Пашиняна интересуют личная безопасность и спасение своей шкуры. Он знает, что реализует турецкий проект. Поэтом и прижал к себе книгу Эрдогана с таким пристрастием и расплылся в улыбке.

Действующая в Армении турецкая 5-ая колонна идет на большой обман, заявляя, будто мы потеряли Арцах, теряем территории Армении и используемся против России, но зато идем в ЕС.

Реальность же в том, что Никол и его команда ведут нашу страну в турецко-азербайджанскую пасть. Они – «свидетели» книги Эрдогана. У них нет другого варианта. Существование Армении противоречит их личным интересам. Следовательно, для ликвидации Армении они бьют по нашей системе безопасности, подрывая армяно-российские и армяно-иранские отношения.

«Мать Армения» имеет в этих вопросах четкую позицию. Мы считаем размытость на тему безопасности не менее опасной, чем совершаемое Николом. Независимо то того, кто с какой громкостью требует отстранения Никола.

Лидер движения «Мать Армения» Андраника Теваняна

2018 թվականի դեկտեմբերին ԱԱԾ-ն լրագրողների համար կազմակերպել էր սեմինար Ծաղկաձոր քաղաքում, որին հրավիրված էի նաև ես։ Դա այն ժամանակ էր, երբ Նիկոլը գրեթե բոլորի համար սիրելի վարչապետ էր, իսկ ԱԱԾ էդ նույն բոլորի համար պուպուշ կառույց, իսկ Վանեցյանի ռեյտինգը մլՅոն։ Լրագրողների հարցերը հիմնականում չար նախկինների մասին էին, իսկ ներկաների մասին միայն կամ հիմնականում պուպուշ հարցեր։ Հերթը հասավ ինձ։ Խոսքիս նախաբանում ասեցի, որ ԱԱԾ ղեկավարի նման հրապարակայնությունը ակնհայտ քաղաքական կապիտալի կուտակման նպատակով է արվում, որը ինչ որ փուլի կարող է օգտագործվել կոնկրետ նպատակի համար։

-Պարոն Վանեցյանը ձեզ երբևէ պատկերացնու՞մ եք Նիկոլ Փաշինյանի դեմ դուրս գալիս կամ կարո՞ղ է գալ ժամանակ, որ դուք ցանկանաք վարչապետ դառնալ,-հարցրի ես

Հարցս լսող լրագրողների դեմքին քմծիծաղ նկատեցի։ Երևի մտածում էին, թե էս ինչ հիմար հարց է տալիս Բորիսը։

ԱԱԾ այն ժամանակվա պետը բնականաբար կտրականապես հերքեց սիրելի վարչապետին դեմ դուրս գալու հավանականությունը, իսկ ինչ տեղի ունեցավ ամիսներ հետո շատ հուզիչ էր։

Լրագրողը դիմել է Ալիևին՝ հարցով, թե երբ է համաձայնեցվելու՝ ըստ երևույթին նկատի ունենալով Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև կնքված խաղաղության պայմանագիրը։
Ալիևը պատասխանել է. «Ուրեմն համաձայնության կգանք»:

Երբ լրագրողը ճշտող հարց է ուղղել Ադրբեջանի նախագահին. «Ե՞րբ համաձայնության կգաք: Այս տարի հնարավո՞ր է»,- Ալիևը թոթվել է ուսերը։

Երբ լրագրողը դիմել է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին, Ալիևը հեռացել է։

«Նիկոլ Վովաևիչ, դո՞ւք ինչ կասեք»,- հարցրել է լրագրողը։

«Ես արդեն ներկայացրել եմ առաջարկս։ Ըստ իս՝ հիմա ստորագրելու համար բավականաչափ համաձայնեցված բովանդակություն կա»,-ասել է նա:

«Մոսկվայի միջնորդությա՞մբ»,-ճշտել է լրագրողը։

Նիկոլ Փաշինյանը սկսել է հեռանալ լրագրողներից, իսկ նրանցից մեկը հարցրել է. «Իսկ հիմա դրա վերաբերյա՞լ չէիք շփվում»:

Էսպրեսսո գռշտող հայացք

Գերագույն մուրացիկը