پرتره حاج میرزا آقاسی، محمد باقر سمیرمی، هنرهای معاصر
پرتره ناصرالدین شاه، کمال‌الملک، هنرهای معاصر
خودنگاره‌ی کمال‌الملک، هنرهای معاصر
تصویر و ابزار چند درویش، موزه مقدم
پرتره ناصرالدین شاه، کمال‌الملک، هنرهای معاصر
خودنگاره‌ی کمال‌الملک، هنرهای معاصر
تصویر و ابزار چند درویش، موزه مقدم
تٲملی تاریخی بر آینده سوریه(بخش اول)
✍اسماعیل شمس
🔺این روزها بازار تحلیل درباره آینده سوریه داغ است و در آن همه نوع نظری را می‌توان دید و شنید. در این ترافیک تحلیل سیاسی و مذهبی شاید جای یک نگاه تاریخی خالی باشد. برخلاف تصور عمومی تاریخ تنها علم گذشته نیست، بلکه کار اصلی و اساسی تاریخ، بررسی روندها و فرایندی است که جامعه را در یک مکان و زمان خاص به لحظه کنونی رسانده است. در چارچوب این تعریف شاید مورخان بیشتر از بقیه صلاحیت این را داشته باشند که درباره تحولات روز سخن بگویند و آنها را از منظر تاریخی بررسی نمایند.
🔺نمی‌خواهم به دوردستهای تاریخ شام برگردم و سوریه امروزی را از منظر تٲسیس خلافت اموی توسط خاندان ابوسفیان در این سرزمین و آنچه که میان آنان و علویان رخ داد و تا امروز میان میراثداران هر دو سو ادامه دارد، بررسی کنم، بلکه مبنای بحثم را تنها قرارداد سایکس پیکو در ۱۰٨ سال پیش قرار می‌دهم. اگر نیم نگاهی به نقشه جهان در یکصد سال پیش بیندازید و بر خاورمیانه زوم کنید، جز نام سه کشور عثمانی، ایران(پرشیا) و مصر نام هیچ کشور دیگری در آن نمی‌بینید؛چون اساساً کشور دیگری در این منطقه که به شکل رسمی عضوی از نظام بین الملل آن روز باشد، وجود خارجی ندارد. شاید تعجب کنید، اما در هیچ سند رسمی بین‌المللی و هیچ نقشه جهانی نام کشورهای بزرگ امروز منطقه مانند ترکیه، عربستان، عراق، سوریه تا اسرائیل، قطر، اردن و امارات هم پیدا نمی‌شود، چه رسد به دولتهای کوچک ساحل خلیج فارس در جنوب و دریای خزر در شمال.
اجازه بفرمایید ماجرای قبل و بعد تٱسیس این دولتها را که بیشتر شبیه داستانی تخیلی است، با هم مرور کنیم.
🔺آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ و پیوستن کشور عثمانی به آلمان در رویارویی با انگلیس، فرانسه و روسیه یک نقطه عطف تاریخی است که نه تنها نقشه جهان را تغییر داد، بلکه مسبب وقایعی شد که تاکنون در خاورمیانه جریان دارند. فرانسه و انگلیس با رضایت روسیه در بهار ۱۹۱۶/١٢٩٥ موافقت‌نامه سایکس‌پیکو را امضا کردند که بر اساس آن قلمرو خلافت عثمانی میان آنان تقسیم شد. با شکست آلمان و عثمانی در جنگ، نقشه سایکس و پیکو مبنای ساختن خاورمیانه جدید شد. عثمانی به عنوان همسایه غرب باید تجزیه و به دولتهای کوچکی تقسیم می‌شدکه دیگر هرگز نتوانند منافع چشم آبی‌ها را تهدید کنند، بنابراین بخش اعظم عثمانی مستعمره انگلیس؛ و سرزمین شام و لبنان هم تحت الحمایه فرانسه شدند. پس از آن فرایند دولت‌سازی و ملت‌سازی جعلی و ساختگی بر اساس منافع استعمارگران غربی و بدون رضایت و حتی آگاهی مردم منطقه آغاز شد. انگلیس دولتهایی به نام عراق و اردن تشکیل داد و چون می‌خواست حجاز را به آل سعود بسپارد، دو فرزند شریف حسین، امیر حجاز را به نامهای عبدالله و فیصل پادشاه آن دو کشور کرد. در فلسطین هم که قرار بود دولت اسرائیل را شکل دهند با کمبود ملت روبرو شدند، بنابراین یهودیان را از دهها کشور دور و نزدیک با زبانها و فرهنگهای متفاوت به فلسطین بردند تا آنجا هم دولت ملت اختراعی اسرائیل را تٲسیس کنند. در سالهای بعد فرایند تبدیل قبیله به ملت در مستعمرات انگلیس ادامه یافت و آل ثانی و آل نحیان و آل سعود و دیگر قبایل منطقه هریک در چند صد کیلومتر سرزمین قبیله خود صاحب دولت‌ملت شدند. نکته مهم دولت‌سازیها این بود که برخلاف غرب اجازه ندادند در هیچ یک از این کشورها نظام دموکراتیک تٲسیس شود و بدون استثنا حکومت همه، پادشاهی یا نظام استبدادی شد و در نهادهای بین‌المللی ساخت خودشان هم به رسمیت شناخته شدند. در این میان تنها دو کشور ایران و عثمانی بودند که در آغاز سده بیستم به حکومت مشروطه یا قانونی تبدیل شده بودند که آن دو هم به کارگردانی استعمارگران غربی ساقط شدند.خلافت عثمانی در سال ۱۹۲۴ لغو و جمهوری ترکیه- بخوانید دیکتاتوری آتاتورک- در هسته اصلی جغرافیای آن جایش را گرفت. در ایران هم نظام سلطنت مشروطه قاجار که پادشاهش احمدشاه تن به امضای قرارداد ۱۹۱۹ که نوعی استعمار قانونی ایران توسط انگلیس بود، نداده بود با یک کودتای انگلیسی منقرض و رضاخان در ۱۹۲۵ جای او را گرفت. بنابراین در خاورمیانه نوین دیگر هیچ نظام مشروطه و دموکراتیکی باقی نماند و تمام حاکمانش پادشاهان قلدر و مستبدی شدند که با حمایت استعمارگران غربی سرنوشت مردم را به دست گرفتند.
🔺در طول صد سال اخیر حرکتهای مردمی در قالب سه اندیشه ملی و دموکراتیک، سوسیالیستی و چپ؛ و اسلام سیاسی در برابر این دولتهای ضد مردمی و ساخته استعمارگران شکل گرفته‌اند که در جاهایی سرکوب و جاهایی دیگر پیروز شده‌اند،اما یک چیز ثابت مانده است: استعمارگران غرب، نظم سایکس‌پیکویی را به مثابه کتاب مقدس پنداشته و با همه وجود پاسدار آن بوده‌اند و در هرجایی و هر زمانی که یک حرکت ملی یا دولتی علیه آن برخاسته است، به شدت در مقابل آن ایستاده‌اند.
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
✍اسماعیل شمس
🔺این روزها بازار تحلیل درباره آینده سوریه داغ است و در آن همه نوع نظری را می‌توان دید و شنید. در این ترافیک تحلیل سیاسی و مذهبی شاید جای یک نگاه تاریخی خالی باشد. برخلاف تصور عمومی تاریخ تنها علم گذشته نیست، بلکه کار اصلی و اساسی تاریخ، بررسی روندها و فرایندی است که جامعه را در یک مکان و زمان خاص به لحظه کنونی رسانده است. در چارچوب این تعریف شاید مورخان بیشتر از بقیه صلاحیت این را داشته باشند که درباره تحولات روز سخن بگویند و آنها را از منظر تاریخی بررسی نمایند.
🔺نمی‌خواهم به دوردستهای تاریخ شام برگردم و سوریه امروزی را از منظر تٲسیس خلافت اموی توسط خاندان ابوسفیان در این سرزمین و آنچه که میان آنان و علویان رخ داد و تا امروز میان میراثداران هر دو سو ادامه دارد، بررسی کنم، بلکه مبنای بحثم را تنها قرارداد سایکس پیکو در ۱۰٨ سال پیش قرار می‌دهم. اگر نیم نگاهی به نقشه جهان در یکصد سال پیش بیندازید و بر خاورمیانه زوم کنید، جز نام سه کشور عثمانی، ایران(پرشیا) و مصر نام هیچ کشور دیگری در آن نمی‌بینید؛چون اساساً کشور دیگری در این منطقه که به شکل رسمی عضوی از نظام بین الملل آن روز باشد، وجود خارجی ندارد. شاید تعجب کنید، اما در هیچ سند رسمی بین‌المللی و هیچ نقشه جهانی نام کشورهای بزرگ امروز منطقه مانند ترکیه، عربستان، عراق، سوریه تا اسرائیل، قطر، اردن و امارات هم پیدا نمی‌شود، چه رسد به دولتهای کوچک ساحل خلیج فارس در جنوب و دریای خزر در شمال.
اجازه بفرمایید ماجرای قبل و بعد تٱسیس این دولتها را که بیشتر شبیه داستانی تخیلی است، با هم مرور کنیم.
🔺آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ و پیوستن کشور عثمانی به آلمان در رویارویی با انگلیس، فرانسه و روسیه یک نقطه عطف تاریخی است که نه تنها نقشه جهان را تغییر داد، بلکه مسبب وقایعی شد که تاکنون در خاورمیانه جریان دارند. فرانسه و انگلیس با رضایت روسیه در بهار ۱۹۱۶/١٢٩٥ موافقت‌نامه سایکس‌پیکو را امضا کردند که بر اساس آن قلمرو خلافت عثمانی میان آنان تقسیم شد. با شکست آلمان و عثمانی در جنگ، نقشه سایکس و پیکو مبنای ساختن خاورمیانه جدید شد. عثمانی به عنوان همسایه غرب باید تجزیه و به دولتهای کوچکی تقسیم می‌شدکه دیگر هرگز نتوانند منافع چشم آبی‌ها را تهدید کنند، بنابراین بخش اعظم عثمانی مستعمره انگلیس؛ و سرزمین شام و لبنان هم تحت الحمایه فرانسه شدند. پس از آن فرایند دولت‌سازی و ملت‌سازی جعلی و ساختگی بر اساس منافع استعمارگران غربی و بدون رضایت و حتی آگاهی مردم منطقه آغاز شد. انگلیس دولتهایی به نام عراق و اردن تشکیل داد و چون می‌خواست حجاز را به آل سعود بسپارد، دو فرزند شریف حسین، امیر حجاز را به نامهای عبدالله و فیصل پادشاه آن دو کشور کرد. در فلسطین هم که قرار بود دولت اسرائیل را شکل دهند با کمبود ملت روبرو شدند، بنابراین یهودیان را از دهها کشور دور و نزدیک با زبانها و فرهنگهای متفاوت به فلسطین بردند تا آنجا هم دولت ملت اختراعی اسرائیل را تٲسیس کنند. در سالهای بعد فرایند تبدیل قبیله به ملت در مستعمرات انگلیس ادامه یافت و آل ثانی و آل نحیان و آل سعود و دیگر قبایل منطقه هریک در چند صد کیلومتر سرزمین قبیله خود صاحب دولت‌ملت شدند. نکته مهم دولت‌سازیها این بود که برخلاف غرب اجازه ندادند در هیچ یک از این کشورها نظام دموکراتیک تٲسیس شود و بدون استثنا حکومت همه، پادشاهی یا نظام استبدادی شد و در نهادهای بین‌المللی ساخت خودشان هم به رسمیت شناخته شدند. در این میان تنها دو کشور ایران و عثمانی بودند که در آغاز سده بیستم به حکومت مشروطه یا قانونی تبدیل شده بودند که آن دو هم به کارگردانی استعمارگران غربی ساقط شدند.خلافت عثمانی در سال ۱۹۲۴ لغو و جمهوری ترکیه- بخوانید دیکتاتوری آتاتورک- در هسته اصلی جغرافیای آن جایش را گرفت. در ایران هم نظام سلطنت مشروطه قاجار که پادشاهش احمدشاه تن به امضای قرارداد ۱۹۱۹ که نوعی استعمار قانونی ایران توسط انگلیس بود، نداده بود با یک کودتای انگلیسی منقرض و رضاخان در ۱۹۲۵ جای او را گرفت. بنابراین در خاورمیانه نوین دیگر هیچ نظام مشروطه و دموکراتیکی باقی نماند و تمام حاکمانش پادشاهان قلدر و مستبدی شدند که با حمایت استعمارگران غربی سرنوشت مردم را به دست گرفتند.
🔺در طول صد سال اخیر حرکتهای مردمی در قالب سه اندیشه ملی و دموکراتیک، سوسیالیستی و چپ؛ و اسلام سیاسی در برابر این دولتهای ضد مردمی و ساخته استعمارگران شکل گرفته‌اند که در جاهایی سرکوب و جاهایی دیگر پیروز شده‌اند،اما یک چیز ثابت مانده است: استعمارگران غرب، نظم سایکس‌پیکویی را به مثابه کتاب مقدس پنداشته و با همه وجود پاسدار آن بوده‌اند و در هرجایی و هر زمانی که یک حرکت ملی یا دولتی علیه آن برخاسته است، به شدت در مقابل آن ایستاده‌اند.
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
Telegram
از چهار گوشهٔ ایران
از چهار گوشهٔ ایران کانالی است برای شناساندن گوشه‌هایی از تاریخ ناخوانده و نانوشته ایران. این کانال می‌خواهد با ثبت و ضبط روایت مردم و جای‌نام‌های چهارگوشهٔ ایران صفحه تازه‌ای به دفتر تاریخ این سرزمین اضافه کند.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پاسپورت مهر ۱۳۰٨ دوره رضاشاه را دارد و متعلق به دانشجوی نوزده ساله ای به نام مسعود علی شناسی فرزند مهدی علیشاه است. گوینده شاهنشاهی ایران را به امپراتوری پارس ترجمه کرده است.
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
🔵چرا واقعیت‌ها را نمی‌پذیریم؟ سی علت
دکتر محمود سریع‌القلم
۱. چون دایرۀ مشورت ما محدود است، خیلی اشتباه می‌کنیم؛
۲. چون با وجود IQ بالا به شدت از EQ پایین رنج می‌بریم؛
۳. چون ناخودآگاه بسیاری از ما، یک عمر دست نخورده باقی می‌ماند؛
۴. چون اکثریتِ مطلق پدران و مادران، تربیت را صرفاً تحسین فرزندان خود می‌دانند؛
۵. چون افراد به موجب مشکلات معاش، به ندرت فرصتِ کشف خود را پیدا می‌کنند؛
۶. چون اگر واقعیت را بپذیریم، نگران از دست دادن جایگاه خود هستیم؛
۷. چون احساساتمان بر محاسباتمان مسلط هستند؛
۸. چون نوشته‌های سعدی، فردوسی و دیگر مشاهیر ایرانی را بسیار کم خوانده‌ایم؛
۹. چون اشتباه را نه تجربه بلکه ضعف ابدی تلقی می‌کنیم؛
۱۰. چون یک ضعف بسیار بنیادی داریم: می‌خواهیم همه ما را تایید کنند؛
۱۱. چون نه درخانواده، نه در مدرسه و نه در جامعه، آداب نقد را به ما نمی‌آموزند؛
۱۲. چون با تاریخ خود بیگانه‌ایم؛
۱۳. چون به ما آموزش نداده‌اند که انسان، مجموعه‌ای از ضعف‌ها و قوت‌ها است؛
۱۴. چون وقتی فردی اشتباه می‌کند، او را اصلاح نمی‌کنیم بلکه عمدتاً تخریب می‌کنیم؛
۱۵. چون بسیار کم کتاب می‌خوانیم، دامنۀ واژگان ما در فهم پدیده‌ها و تعامل با یکدیگر بسیار محدود است؛
۱۶. چون بیش از اینکه تمایل داشته باشیم افکار و رفتار یکدیگر را بازبینی کنیم، می‌خواهیم دورهم باشیم؛
۱۷. چون تمرین نکرده‌ایم که ۵۰ صفحه در مورد خود بنویسیم؛
۱۸. چون عموماً علیرغم تواضع در ظاهر، اکثر رفتارهای ما با خودمحوری و خود حق بینی آمیخته هستند؛
۱۹. چون به شدت برتری طلبیم، نمی‌توانیم ضعف‌های خود را بپذیریم؛
۲۰. چون تصور می‌کنیم پرسش‌گری و مشورت، ما را ضعیف نشان می‌دهد؛
۲۱. چون ماهیت خطاپذیری انسان را با ماهیت ثابت فرشتگان اشتباه گرفته‌ایم؛
۲۲. چون اهداف ما با امکاناتمان توازن ندارند؛
۲۳. چون واژۀ Fact در منظومۀ ادبی و فکری ما وجود ندارد؛
۲۴. چون تقریباً در هیچ عرصه‌ای باهم رقابت نمی‌کنیم؛
۲۵. چون زبانِ انگلیسی نمی‌دانیم تا در دایرۀ جهانی، خود را محک بزنیم؛
۲۶. چون چند میلیون نفر آسیایی، آفریقایی، اروپایی یا از کشورهای عربی در کشور ما زندگی نمی‌کنند؛
۲۷. چون فرصتِ مقایسه نداریم؛
۲۸. چون تاریخ چین، هند، روسیه، آمریکا و اروپا را نخوانده‌ایم؛
۲۹. چون تصمیم‌سازان جامعه، کمتر ذهن ریاضی دارند و بیشتر انتزاعی هستند؛
۳۰. چون غرق در خود و منافع خود هستیم، همکاری، یادگیری و مشارکت با دیگران تقریباً تعطیل است.
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
دکتر محمود سریع‌القلم
۱. چون دایرۀ مشورت ما محدود است، خیلی اشتباه می‌کنیم؛
۲. چون با وجود IQ بالا به شدت از EQ پایین رنج می‌بریم؛
۳. چون ناخودآگاه بسیاری از ما، یک عمر دست نخورده باقی می‌ماند؛
۴. چون اکثریتِ مطلق پدران و مادران، تربیت را صرفاً تحسین فرزندان خود می‌دانند؛
۵. چون افراد به موجب مشکلات معاش، به ندرت فرصتِ کشف خود را پیدا می‌کنند؛
۶. چون اگر واقعیت را بپذیریم، نگران از دست دادن جایگاه خود هستیم؛
۷. چون احساساتمان بر محاسباتمان مسلط هستند؛
۸. چون نوشته‌های سعدی، فردوسی و دیگر مشاهیر ایرانی را بسیار کم خوانده‌ایم؛
۹. چون اشتباه را نه تجربه بلکه ضعف ابدی تلقی می‌کنیم؛
۱۰. چون یک ضعف بسیار بنیادی داریم: می‌خواهیم همه ما را تایید کنند؛
۱۱. چون نه درخانواده، نه در مدرسه و نه در جامعه، آداب نقد را به ما نمی‌آموزند؛
۱۲. چون با تاریخ خود بیگانه‌ایم؛
۱۳. چون به ما آموزش نداده‌اند که انسان، مجموعه‌ای از ضعف‌ها و قوت‌ها است؛
۱۴. چون وقتی فردی اشتباه می‌کند، او را اصلاح نمی‌کنیم بلکه عمدتاً تخریب می‌کنیم؛
۱۵. چون بسیار کم کتاب می‌خوانیم، دامنۀ واژگان ما در فهم پدیده‌ها و تعامل با یکدیگر بسیار محدود است؛
۱۶. چون بیش از اینکه تمایل داشته باشیم افکار و رفتار یکدیگر را بازبینی کنیم، می‌خواهیم دورهم باشیم؛
۱۷. چون تمرین نکرده‌ایم که ۵۰ صفحه در مورد خود بنویسیم؛
۱۸. چون عموماً علیرغم تواضع در ظاهر، اکثر رفتارهای ما با خودمحوری و خود حق بینی آمیخته هستند؛
۱۹. چون به شدت برتری طلبیم، نمی‌توانیم ضعف‌های خود را بپذیریم؛
۲۰. چون تصور می‌کنیم پرسش‌گری و مشورت، ما را ضعیف نشان می‌دهد؛
۲۱. چون ماهیت خطاپذیری انسان را با ماهیت ثابت فرشتگان اشتباه گرفته‌ایم؛
۲۲. چون اهداف ما با امکاناتمان توازن ندارند؛
۲۳. چون واژۀ Fact در منظومۀ ادبی و فکری ما وجود ندارد؛
۲۴. چون تقریباً در هیچ عرصه‌ای باهم رقابت نمی‌کنیم؛
۲۵. چون زبانِ انگلیسی نمی‌دانیم تا در دایرۀ جهانی، خود را محک بزنیم؛
۲۶. چون چند میلیون نفر آسیایی، آفریقایی، اروپایی یا از کشورهای عربی در کشور ما زندگی نمی‌کنند؛
۲۷. چون فرصتِ مقایسه نداریم؛
۲۸. چون تاریخ چین، هند، روسیه، آمریکا و اروپا را نخوانده‌ایم؛
۲۹. چون تصمیم‌سازان جامعه، کمتر ذهن ریاضی دارند و بیشتر انتزاعی هستند؛
۳۰. چون غرق در خود و منافع خود هستیم، همکاری، یادگیری و مشارکت با دیگران تقریباً تعطیل است.
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
Telegram
از چهار گوشهٔ ایران
از چهار گوشهٔ ایران کانالی است برای شناساندن گوشه‌هایی از تاریخ ناخوانده و نانوشته ایران. این کانال می‌خواهد با ثبت و ضبط روایت مردم و جای‌نام‌های چهارگوشهٔ ایران صفحه تازه‌ای به دفتر تاریخ این سرزمین اضافه کند.
شلی مک‌الروی ، که یک تاریخ نگار است ، در این ویدئو به نکاتی درباره "تاریخ نگاری محلی" اشاره می‌کند که در پژوهش‌های مرتبط با "تاریخ محلی" مفید هستند .
لینک ویدئو به زبان انگلیسی
شلی می‌گوید :
سوالی که به عنوان یک تاریخ‌نگار زیاد از من می‌پرسند این است:
"چطور می‌توانم بیشتر در مورد محله و جامعه محلی خودم بیاموزم؟"
شاید حتی دوست داشته باشم یک تور پیاده‌روی از محله خودم را راه‌اندازی کنم.
خب، همراه ما باشید!
چون ما قصد داریم چهار روش جالب، رایگان و در دسترس را به شما نشان دهیم تا بتوانید تحقیق خود را شروع کنید.
اولین قدم این است که یک کتاب تاریخ محلی پیدا کنید.
و در اینجا در کتابخانه عمومی "کلگری"[بزرگ‌ترین شهر استان آلبرتا در کشور کانادا] ده ها کتاب تاریخ محلی وجود دارد.
اگر شما مثل من تاریخ‌نگار معروف نیستید یا خیلی حس ششم خاصی ندارید، ممکن است از خودتان بپرسید کدام کتاب برای جامعه محلی شما مناسب است.
نگران نباشید، ما یک لینک در کپشن قرار می‌دهیم تا بتوانید تاریخ جامعه خود را پیدا کنید، یا با عنوان کتاب یا بر اساس ترتیب الفبایی جامعه خود آن‌را بیابید
https://cdm16114.contentdm.oclc.org/digital
"این یکی از ، کتاب من است که درمورد
تاریخ چسترمر [از شهرهای ایالت آلبرتا]است" (اشاره در ویدئو)
دومین قدم، جستجو برای نقشه‌ها و عکس‌ها است که می‌تواند تحقیق شما را تکمیل کند.
هم کتابخانه عمومی کلگری و هم دانشگاه کلگری مجموعه‌های دیجیتال فوق‌العاده‌ای دارند
و ما لینک آنها را در کپشن قرار می‌دهیم
https://digitalcollections.ucalgary.ca
اگر مثل من دوست دارید چیزی را به‌طور حضوری ببینید، می‌توانید به "Calgary Story" در طبقه چهارم کتابخانه مرکزی کلگری مراجعه کنید.
من یک نقشه مورد علاقه را از آنجا برداشته‌ام، این نقشه کالگری در سال 1905 است!
و اگرچه امروز همه چیز کمی متفاوت به نظر می‌رسد، اما من می‌توانم برخی از پل‌های آشنا را ببینم که در این نقشه وجود دارند .
و حتی مکانی که امروز کتابخانه مرکزی کلگری در آن قرار دارد!
اما یک ایده دیگر، بازدید از یک موزه محلی است.
من از موزه "Nose Creek Valley" در ایر‌دری[شهری در ایالت آلبرتا] و "Blackfoot Crossing" [یک پارک تاریخی]این تابستان بازدید کردم و مجذوب آن شدم.
(اشاره به موزه های محلی )
در نهایت می‌توانم برای راهنمایی بهتر شما بگویم ، با یک تاریخ‌نگار محلی مثل من تماس بگیرید.
راه ارتباطی با شلی در موزه Pioneer Acres (محل کار گوینده)
https://pioneeracres.ab.ca
ما خوشحال می‌شویم که کمک کنیم
و اگر نتوانیم، احتمالاً کسی را می‌شناسیم که بتواند کمک کند.
و همین!
امیدوارم این اطلاعات مفید بوده باشد، امیدوارم این راه‌ها به شما کمک کند تا پروژه تحقیقاتی خود را [درباره شهر و روستا و محله خود] شروع کنید
و به زودی دوباره می‌بینمتان.
ترجمه توسط : زهرا حسین خانی ورودی ۱۴۰۲ رشته تاریخ
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
لینک ویدئو به زبان انگلیسی
شلی می‌گوید :
سوالی که به عنوان یک تاریخ‌نگار زیاد از من می‌پرسند این است:
"چطور می‌توانم بیشتر در مورد محله و جامعه محلی خودم بیاموزم؟"
شاید حتی دوست داشته باشم یک تور پیاده‌روی از محله خودم را راه‌اندازی کنم.
خب، همراه ما باشید!
چون ما قصد داریم چهار روش جالب، رایگان و در دسترس را به شما نشان دهیم تا بتوانید تحقیق خود را شروع کنید.
اولین قدم این است که یک کتاب تاریخ محلی پیدا کنید.
و در اینجا در کتابخانه عمومی "کلگری"[بزرگ‌ترین شهر استان آلبرتا در کشور کانادا] ده ها کتاب تاریخ محلی وجود دارد.
اگر شما مثل من تاریخ‌نگار معروف نیستید یا خیلی حس ششم خاصی ندارید، ممکن است از خودتان بپرسید کدام کتاب برای جامعه محلی شما مناسب است.
نگران نباشید، ما یک لینک در کپشن قرار می‌دهیم تا بتوانید تاریخ جامعه خود را پیدا کنید، یا با عنوان کتاب یا بر اساس ترتیب الفبایی جامعه خود آن‌را بیابید
https://cdm16114.contentdm.oclc.org/digital
"این یکی از ، کتاب من است که درمورد
تاریخ چسترمر [از شهرهای ایالت آلبرتا]است" (اشاره در ویدئو)
دومین قدم، جستجو برای نقشه‌ها و عکس‌ها است که می‌تواند تحقیق شما را تکمیل کند.
هم کتابخانه عمومی کلگری و هم دانشگاه کلگری مجموعه‌های دیجیتال فوق‌العاده‌ای دارند
و ما لینک آنها را در کپشن قرار می‌دهیم
https://digitalcollections.ucalgary.ca
اگر مثل من دوست دارید چیزی را به‌طور حضوری ببینید، می‌توانید به "Calgary Story" در طبقه چهارم کتابخانه مرکزی کلگری مراجعه کنید.
من یک نقشه مورد علاقه را از آنجا برداشته‌ام، این نقشه کالگری در سال 1905 است!
و اگرچه امروز همه چیز کمی متفاوت به نظر می‌رسد، اما من می‌توانم برخی از پل‌های آشنا را ببینم که در این نقشه وجود دارند .
و حتی مکانی که امروز کتابخانه مرکزی کلگری در آن قرار دارد!
اما یک ایده دیگر، بازدید از یک موزه محلی است.
من از موزه "Nose Creek Valley" در ایر‌دری[شهری در ایالت آلبرتا] و "Blackfoot Crossing" [یک پارک تاریخی]این تابستان بازدید کردم و مجذوب آن شدم.
(اشاره به موزه های محلی )
در نهایت می‌توانم برای راهنمایی بهتر شما بگویم ، با یک تاریخ‌نگار محلی مثل من تماس بگیرید.
راه ارتباطی با شلی در موزه Pioneer Acres (محل کار گوینده)
https://pioneeracres.ab.ca
ما خوشحال می‌شویم که کمک کنیم
و اگر نتوانیم، احتمالاً کسی را می‌شناسیم که بتواند کمک کند.
و همین!
امیدوارم این اطلاعات مفید بوده باشد، امیدوارم این راه‌ها به شما کمک کند تا پروژه تحقیقاتی خود را [درباره شهر و روستا و محله خود] شروع کنید
و به زودی دوباره می‌بینمتان.
ترجمه توسط : زهرا حسین خانی ورودی ۱۴۰۲ رشته تاریخ
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
pioneeracres.ab.ca
Pioneer Acres - Where History Comes Alive
Pioneer Acres is a working agricultural museum focusing on equipment and artifacts used in Western Canada in the early 1900's.
Forwarded from اتچ بات
تمام تاریخ، بومی(محلی)است؛اما نباید دراین مرحله متوقف شود.
نویسنده: ادوارد آیِرز_استاد تاریخ دانشگاه ریچموند
ترجمه: زینب قدوسیان، دانشجوی کارشناسی تاریخ دانشگاه علامه
بخش کوتاهی از جستار
من به خانه اجدادی‌مان در کارولینای شمالی علاقه‌مند بودم، جایی که مادربزرگم بیشتر از دو سال از عمرش را در خانه‌ای که در دهه 1860 ساخته شده بود، زندگی کرد. پدربزرگ و مادربزرگم تا زمانی که 16 ساله بودم تلفن نداشتند، خانه‌شان را با یک اجاق ذغال گرم می‌کردند و به سختی یک کانال تلویزیونی می‌دیدند.وقتی با آنها برای هفته‌ها می‌ماندم، می‌توانستم ببینم که تاریخ در جایی از زندگی خانواده‌ام رخ داده است. در یک نسل، پدر و مادرم از زندگی در یک مزرعه کوهستانی به کار در یک کارخانه مدرن منتقل شدند، از ذبح خوک‌های خودشان به خرید از سوپرمارکت، از حرکت بر روی یک جاده خاکی به بزرگراه بین ایالتی. اما هیج‌کدام از این تحولات در کتاب‌های درسی تاریخ ما منعکس نشده بود.من تصمیم گرفتم تاریخ مردمی را بنویسم که در عبارت نامناسب تاریخ‌نگاری اجتماعی اولیه به آنها "بی‌کلام" گفته می‌شد. من با تاریک‌ترین مردم ممکن شروع کردم: سیاه‌پوستان و سفیدپوستان جنوبی که در زندان‌ها، گروه‌های اجباری، دار زدن‌ها، تیراندازی‌ها و اعدام‌های دهه 1800 گرفتار شده بودند. من تاریخ‌های محلی سه شهرستان جورجیا — یکی شهری، یکی از نوار سیاه و یکی کوهستانی — را با هم ترکیب کردم تا دامنه وسیع‌تری از تجربه‌ها را ثبت کنم. اکنون می‌بینم که من در تلاش بودم همان کاری را که اکنون هنوز در تلاش انجامش هستم: اتصال تاریخ در مقیاس‌های مختلف....پس از اتمام آن پروژه در حدود سال 1991، احساس کردم که به تاریخ محلی واقعی نیاز دارم. چرا؟ زیرا در دهه پیشین آموخته بودم که تاریخ به‌طور واقعی در مکان‌ها اتفاق می‌افتد. انجام کار تاریخ اجتماعی این حقیقت پایه‌ای را برایم روشن کرده بود که تمام تاریخ برای کسی در جایی رخ می‌دهد. اگر یک مورخ بخواهد سرشماری‌ها، سوابق مالیاتی، نقشه‌های زمین، انجیل‌های خانوادگی، لیست‌های دارایی و مانند اینها را به‌هم پیوند دهد تا الگوها و روندهای پنهان را بیابد — که استراتژی‌های معمول مورخان اجتماعی هستند — این کار لزوماً باید محدود به مکان‌های خاص باشد.[ متن کامل در فایل پیوست]
این جستار ترجمه مقاله زیر است که برای درس تاریخ محلی استاد اسماعیل شمس انجام شده است
All History Is Local. But it can't stop there. | by Ed Ayers | New American History
اصل جستار در لینک زیر
https://B2n.ir/a30197
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
نویسنده: ادوارد آیِرز_استاد تاریخ دانشگاه ریچموند
ترجمه: زینب قدوسیان، دانشجوی کارشناسی تاریخ دانشگاه علامه
بخش کوتاهی از جستار
من به خانه اجدادی‌مان در کارولینای شمالی علاقه‌مند بودم، جایی که مادربزرگم بیشتر از دو سال از عمرش را در خانه‌ای که در دهه 1860 ساخته شده بود، زندگی کرد. پدربزرگ و مادربزرگم تا زمانی که 16 ساله بودم تلفن نداشتند، خانه‌شان را با یک اجاق ذغال گرم می‌کردند و به سختی یک کانال تلویزیونی می‌دیدند.وقتی با آنها برای هفته‌ها می‌ماندم، می‌توانستم ببینم که تاریخ در جایی از زندگی خانواده‌ام رخ داده است. در یک نسل، پدر و مادرم از زندگی در یک مزرعه کوهستانی به کار در یک کارخانه مدرن منتقل شدند، از ذبح خوک‌های خودشان به خرید از سوپرمارکت، از حرکت بر روی یک جاده خاکی به بزرگراه بین ایالتی. اما هیج‌کدام از این تحولات در کتاب‌های درسی تاریخ ما منعکس نشده بود.من تصمیم گرفتم تاریخ مردمی را بنویسم که در عبارت نامناسب تاریخ‌نگاری اجتماعی اولیه به آنها "بی‌کلام" گفته می‌شد. من با تاریک‌ترین مردم ممکن شروع کردم: سیاه‌پوستان و سفیدپوستان جنوبی که در زندان‌ها، گروه‌های اجباری، دار زدن‌ها، تیراندازی‌ها و اعدام‌های دهه 1800 گرفتار شده بودند. من تاریخ‌های محلی سه شهرستان جورجیا — یکی شهری، یکی از نوار سیاه و یکی کوهستانی — را با هم ترکیب کردم تا دامنه وسیع‌تری از تجربه‌ها را ثبت کنم. اکنون می‌بینم که من در تلاش بودم همان کاری را که اکنون هنوز در تلاش انجامش هستم: اتصال تاریخ در مقیاس‌های مختلف....پس از اتمام آن پروژه در حدود سال 1991، احساس کردم که به تاریخ محلی واقعی نیاز دارم. چرا؟ زیرا در دهه پیشین آموخته بودم که تاریخ به‌طور واقعی در مکان‌ها اتفاق می‌افتد. انجام کار تاریخ اجتماعی این حقیقت پایه‌ای را برایم روشن کرده بود که تمام تاریخ برای کسی در جایی رخ می‌دهد. اگر یک مورخ بخواهد سرشماری‌ها، سوابق مالیاتی، نقشه‌های زمین، انجیل‌های خانوادگی، لیست‌های دارایی و مانند اینها را به‌هم پیوند دهد تا الگوها و روندهای پنهان را بیابد — که استراتژی‌های معمول مورخان اجتماعی هستند — این کار لزوماً باید محدود به مکان‌های خاص باشد.[ متن کامل در فایل پیوست]
این جستار ترجمه مقاله زیر است که برای درس تاریخ محلی استاد اسماعیل شمس انجام شده است
All History Is Local. But it can't stop there. | by Ed Ayers | New American History
اصل جستار در لینک زیر
https://B2n.ir/a30197
https://www.tgoop.com/chahargosheiran
Telegram
attach 📎