Need.

میگفت خوشبحالت که همیشه میگی، میخندی و شادی!
ولی اون نمیدونست بنای محکمی که از من دیده چقدر داخلش از غم و اندوه، ویرون شده .

‹هرچقدر بزرگتر میشی دنبال چیزای متفاوت‌تری تو آدما میگردی، مثل وفادار بودن و صداقت داشتن. اما بیشتر از همه دنبال کسی میگردی که وقتی از همه‌چی خسته‌ای کنارت بایسته و دستتو بگیره. دقیقا همون لحظه‌ای که امیدت رو از همه‌چیز از دست دادی بغلت کنه و خیالت راحت باشه از اینکه هواتو داره..›

منو ببرین همینجا 🥹

من.

تک تک کلمات این موزیک-
#پاپ

از یه جایی به بعد تو آهنگ هایِ مختلف،
هی دنبالِ حرفایِ دلت میگردی.

از عکسایی که باید بگیریم.

در مورد من، این‌که تسلیم بشم یا نه، موردی نبود که تو گزینه‌های انتخابیم باشه؛ هر موقع توی شرایط خیلی سخت قرار گرفتم، و هر موقع احساس کردم، صدای "دیگه نمی‌تونم" داره از توی درونم پخش می‌شه، تسلیم‌شدن تنها گزینه‌ای بود که توی ناخودآگاهم هر لحظه بهم پیشنهاد می‌شد؛ می‌تونستم فشارش بدم، و از این مهلکه خلاص شم، اما سعی‌کردم فقط چشمام رو ببندم و بیش‌تر زجر بکشم؛ اما زجر تسلیم‌شدن رو دیگه به چشم نبینم.

سال ۲۰۲۰ مثل امروز تو چنل پرایوتم نوشته بودم "الان دقیقا رسیدم به اونجایی از زندگیم که سگ دنبالم کرده و من تنها راهم اینه که بیشتر بدوام تا جونمو نجات بدم." و الانم که ۲۰۲۵ شده همچنان من بدو اون بدو.

همیشه مراقب بودم قلب کسی رو نشکنم و مرهم باشم، حتی اگر موفق نبودم، می‌تونم ادعا کنم که تلاشم رو کردم و حال مزخرف بعد از توجه بیجا به آدم‌ اشتباه رو هم به جون خریدم. گاهی از اولویت‌بندی نادرست و راه دادن آدمی به دایره‌ی ارتباطی اولم، به غلط کردن افتادم ولی همیشه یه امیدی به درست شدن همه‌چیز و پیدا کردن کسی که مثل خودم باشه، داشتم. هیچوقت از انتخاب‌هام که نه، اما از احساسی که خرج آدم‌ها کردم، پشیمون نبودم.

Future.

گفتم تو با قلبت این آدم جدید رو ساختی. برای همینه که انقدر دوست داشتنیه.