ترس از تغییر
----
جمهوری اسلامی نه از اسرائیل می‌ترسد نه آمریکا. از منطق تحول مقتضی زمان می‌هراسد. از تغییر احساس ویرانی در ساختار می‌کند.
خود را همان می‌نماید که از اول انقلاب منعقد شد. می‌داند اینکه هست همان نیست که چهل و پنج سال پیش بود. اما از اعلام صریح آن می‌هراسد. اگر به صراحت اعلام کند این که هست آن نیست، و نمی‌توانست باشد، آنگاه به فکر می‌افتاد منطق و تئوری و روایت‌ تازه‌ای از موجودیت خود فراهم کند. هنگامی که منطقی تازه برای موجودیتی که دیگر آن نیست، فراهم نکنی، خود را از دست خواهی داد. تسخیر خواهی شد. البته بازتعریف خویشتن حتی برای فرد هم دشوار است، هنگامی که سخن از نهادهای اجتماعی و سیاسی است کار بسیار دشوار خواهد شد.
وارثان به ندرت شجاعت نیروی موسس را دارند.
زمان گسست ایجاد می‌کند. حتی برای پیوند با آنچه در سرآغاز بود، باید شجاعت پذیرش گسست را داشته باشی. با پذیرش گسست، گذشته هم در معرض بازتعریف و نقد واقع می‌شود. بت‌ سرآغاز هم شکسته خواهد شد. آنگاه زایشی به اقتضاء زمانه روی خواهد نمود. و الا بی‌تعریف و بی‌بنیاد و معنا رها خواهی شد و نم فساد در ارکان هستی نهادهای سیاسی رسوخ و همه چیز را فرسوده و لزران خواهد کرد.
آمریکا و اسرائیل نه تنها ترس ایجاد نمی‌کنند گاه محملی می‌شوند برای انکار ضرورت تحول. آنها با شرایط فوق‌العاده‌ای که ایجاد می‌کنند، اصل تحول و بازتعریف را به تعویق می‌اندازند. کمک می‌کنند تا فروریزی تدریجی در درون متوقف نشود شتاب پیدا کند.
@javadkashi

💦آب هست، درایت نیست؛ با اعصاب مردم بازی نکنید.

این روزها، دولت و رسانه‌های رسمی با لحن هشدارآمیز و تکراری از مردم می‌خواهند در مصرف آب صرفه‌جویی کنند. این پیام‌ها با القای مداوم تقصیر به مردم همراه می‌شود و عملاً نوعی تحمیل احساس گناه (guilt induction) در سطح اجتماعی شکل می‌گیرد؛ یعنی مردم وادار می‌شوند بار روانی بحرانی را به دوش بکشند که ریشه‌های آن جای دیگری‌ست.

در حالی که تنها حدود ۶ درصد آب کشور صرف مصارف خانگی می‌شود، صرفه‌جویی ۲۰ درصدی در این بخش حداکثر به کاهش ۱.۲ درصدی در مصرف کل آب منجر خواهد شد؛ عددی بی‌اثر در مقایسه با فجایع بزرگ‌تری مانند هدررفت بیش از ۵۰ درصد آب کشاورزی به‌خاطر سیستم‌های سنتی آبیاری و نشت ۳۵ درصدی آب در شبکه توزیع فرسوده و ناکارآمد شهری. در چنین شرایطی، تکرار بی‌پایان توصیه به صرفه‌جویی، نه‌تنها بی‌فایده بلکه نوعی فرافکنی مسئولیت مدیریتی است.

دولت‌ها اگر نمی‌خواهند یا نمی‌توانند اصلاحات زیربنایی انجام دهند، دست‌کم نباید مردم را قربانی عملیات روانی کنند. در روان‌شناسی اجتماعی روشن است که تحمیل احساس گناه، هرچند در کوتاه‌مدت ممکن است به نوعی تبعیت منجر شود، اما در بلندمدت پیامدی جز درماندگی آموخته‌شده (learned helplessness)، بی‌اعتمادی و فرسایش سرمایه اجتماعی ندارد.

وقتی مردم احساس کنند بدون آنکه نقشی واقعی در بحران داشته باشند، مدام باید احساس گناه کنند، نه‌تنها انگیزه‌ای برای مشارکت نمی‌ماند، بلکه نوعی سرخوردگی جمعی شکل می‌گیرد.

امروز نوبت آب و برق است، فردا گاز است، روز دیگر ریزگرد و روزی دیگر بحران آلودگی کربنی یا کمبود دارو و اگر هیچکدام نباشد، گشت ارشادی است که به جان مردم می افتد.

مردم خسته‌اند از این‌که هر روز باید مقصر بحرانی تازه شناخته شوند، در حالی که مسئولان از پاسخ‌گویی فرار می‌کنند. هشدارهای پشت‌سر‌هم، بدون شفافیت، بدون ارائه راهکار و بدون اصلاح ساختار، فقط اعصاب جامعه را فرسوده می‌کند، مشکلات را حل نمی‌کند.

صرفه‌جویی وظیفه‌ای ملی است، اما نه در شرایطی که دولت خود را از مسئولیت مبرا می‌داند. مشارکت مردمی زمانی شکل می‌گیرد که اعتماد شکل بگیرد، و اعتماد زمانی زنده می‌شود که حقیقت گفته شود، نقش‌ها منصفانه تقسیم شود و اصلاحات واقعی آغاز گردد. با تکرار هشدار و انداختن بار بحران بر دوش مردم، هیچ مشکلی حل نمی‌شود.

اگر درایتی نیست، دست‌کم با اعصاب مردم بازی نکنید.

مهدی نساجی، عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی‌

https://www.tgoop.com/delshodeyevelshode

در تایید این نکته که آب هست، درایت نیست.

واقعا هنر است که دولتی کشورش را با بیش از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب آب تجدید پذیر، به ورشکستگی آبی بکشاند.

آقای عراقچی در آستانه مذاکرات با سه کشور اروپایی گفته: هیچ چیز عوض نشده و ما از حق غنی سازی مردم ایران کوتاه نمی آییم.

خیلی هم خوب، اما حق آب مردم ایران چی؟ از اون گذشتید؟ حق هوای سالم؟ حق برق؟ حق اینترنت؟ حق گاز؟

رَوا وارد سومین سال فعالیت خود شد.
این ویدیو روایتی از مسیر رَوا در دوسال گذشته و چشم‌انداز آینده است. در این مسیر افتخار همراهی ۴هزار نفر از شما را در کانال تلگرام رَوا داشته‌ایم و بیش از ۵هزار بار در کست‌باکس مهمان شما بوده‌ایم.

از این پس می‌توانید تمام مطالب ما را در وبسایت رَوا به نشانی زیر بشنوید:
http://ravaschool.com/

از همراهی شما سپاسگزاریم؛
مدرسه رَوا
مرداد ۱۴۰۴

وداع

پدرم ساعاتی پیش در 71 سالگی  از دنیا رفت. او دو سال با بدخیم ترین نوع سرطان (پانکراس)، دست و پنجه نرم کرد و در آخر، مقهور نظم طبیعت شد.

سرطانِ بدخیم سفری رو به پایان است که ویژگی بارز آن مر‌گ آگاهی است. وقتی سرطانِ بدخیم می آید، هم برای بیمار و هم برای اطرافیان او، زندگی و مرگ با هم در می آمیزند و تجربه ای منحصر به فرد رقم می خورد.

وقتی مرگ به خانه آمده است و در کنار شما نشسته است و با شما زندگی می کند، جهان معنای دیگری پیدا می کند، پرسشهای بزرگ درباره چیستی و چرایی و چگونگی زندگی، جان می گیرند و پرسشهایی که روزی در پستوهای ذهن بودند، به متن زندگی می آیند. تجربه بی واسطه سرطان، فهم ما را از یافته های فلسفی و روانشناختی متحول می کند. در این باره بیشتر خواهم نوشت و برای دانشجویانم بیشتر خواهم گفت.

پدرم اکثر عمر خود را در نعمت و تمول زیست. غیر از دوران سخت کودکی و نوجوانی، که پدرش را در 5 سالگی و مادر را در 18 سالگی از دست داد، و دو سال آخر که رنج سرطان را کشید (هرچند جانانه جنگید)، مابقی عمرش همراه با دستاورد و رضایت بود. از کودکی کار کرد و با دست فروشی آغاز کرد ولی دنیا زود به او روی خوش نشان داد. در میان اطرافیان جایگاه اجتماعی مطلوب داشت. دوستان خوبی داشت که با آنها به سفرهای بسیار در ایران و جهان رفت، همسر عزیزتر از جانی داشت که تا آخرین لحظات، عاشقانه در کنارش بود و همراه او با سرطان مبارزه کرد. فرزندان و داماد و عروسان و نوه ها نیز همگی با همدلی تا آخرین لحظه در کنارش بودند.

از همه عزیزانی که در این دو سال همراه ما بودند، بستگان، دوستان، تیم پزشکان، پرستاران و خدمتکاران تشکر می کنم. بسیاری از آن ها فراتر از انتظار بودند و چنان بذل مهر کردند که ما را غافل گیر نمودند.

سفر دو ساله ما به پایان رسید، پر از لبخندها و اشکها، و سرانجام طبیعت و قدرت در پسِ آن پیروز شد تا همه بدانیم، قادر مطلق یکی است.

روحش شاد.
Rest in peace.

مهدی نساجی، ۲۳ مرداد ۱۴۰۴

بحر طویل، در مدح رسول
صدا و دوتار حاج‌قربان و همراهی علیرضا سلیمانی
شعر از ابوالقاسم نباتی
@qadahha

🎥 توضیحاتی درباره‌ی کتاب‌های «مجموعهٔ روان‌شناسی کمبریج» از زبان دکتر مهدی نساجی، عضو هیئت علمی گروه روان‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی و دبیر مجموعه

‼️در روز رونمایی، با حمایت «مؤسسه حامی علوم انسانی» و «کافه هال»، کتاب‌ها با ۴۵ درصد تخفیف عرضه می‌شوند!

📆زمان: دوشنبه ۱۹ آبان‌ماه، ساعت ۱٠ الی ۱۲

📌مکان: سالن سیمرغ دانشکده‌ی روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی

📱ارتباط با ما:
تلگرام | اینستاگرام | روابط عمومی انجمن