یه‌ چیزایی نمی‌شه دیگه. ماهم ولش کردیم گذاشتیم که نشه. شاید بعداً شد یا شاید به جاش چیز دیگه ای شد.
نمی‌دونم. ولی کاش می‌شد.

من واقعا آدمیم که نه حوصله حرف زدن داره نه شنیدن، اگه باهات زیاد حرف میزنم و درصد زیادی از دیوونه بازیام رو میتونی ببینی یعنی خیلی دوست دارم..

‏زندگیم هر روز داره “تازه کجاشو دیدی، این که چیزی نیست” تر می‌شه.

‏از هرچیزی که ذره‌ای بهم تعلق داشت مووآن کردم، خودم موندم و یه قلب خالی.

‏نمی‌دونم، ولی این روزا به گمونم بیش‌تر از یه جایِ کار می‌لنگه!

حتی بهشت، مرگ میخواد، هیچی بدون از دست دادن چیز دیگه‌ای به دست نمیاد.

‏یکی از خصوصیت‌های اخلاقیم اصرار نکردنه، علاقه دارم، براش تلاش میکنم، اما اصرار؟ اصلا‌‌، میگذرم..

امروز حالم 100/100 بود
کاملا sad/sad بود.

شمارو نمیدونم ولی من سالهاست گوشیم رو سایلنته..

کدورت هارو حفظ کنید،
این‌ موجوداتی که من میبینم درست بشو نیستن..

کوتاه براتون آرزو کنم:
امیدوارم قلبتونو پیش آدمی جا بذارین که عقلتون تا ابد تاییدش کنه..

آدما با رفتار حرف‌ می‌زنن،
دنبال ‌کلمات‌ نباشید !