Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αφρικανικό θέατρο επιχειρήσεων και εθνικό απελευθερωτικών αγώνων. Σαχέλ και Σουδάν. "📌 ΑΦΡΙΚΗ — ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΤΩΠΟ
🔸 Σύνοψη των τελευταίων ετών. Και που ήταν ο στρατηγὸς Σουροβίκιν τόσο καιρό:
▪️ "Στον κόσμο, εκτός από το άμεσο μέτωπο Ρωσσίας-Ουκρανίας, μαίνεται ένας άλλος πόλεμος μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων και της Δύσης («προοδευτικές» από το ρωσικό: прогрессивных· δεν εννοείται με την δυτική πολιτική έννοια). Πρόκειται για την Αφρική. Κυρίως το βόρειο τμήμα της, όπου οι αμερικανικές και άλλες ηγεμονίες χάνουν γρήγορα έδαφος.
Σε μια σειρά ερευνών σχετικά με τις χώρες του Σαχέλ (η κεντρική «σαβάνα» της Αφρικής, όπου η έρημος Σαχάρα μεταβαίνει σε ζούγκλες), έχουμε ήδη μιλήσει για το πρώτο στάδιο αυτής της μάχης μεταξύ του καλού και του κακού. Τρεις χώρες στην καρδιά του Σαχέλ έχουν ανατρέψει η μία μετά την άλλη τις φιλοδυτικές (συγκεκριμένα φιλογαλλικές) κυβερνήσεις. Πρόκειται για το Μάλι, το Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα.

Αυτές οι χώρες διαθέτουν απίστευτο φυσικό πλούτο, αλλά έχουν τους φτωχότερους πληθυσμούς λόγω της αρπακτικής εκμετάλλευσης από την Δύση.

Ήταν οι πρώτες που ανακοίνωσαν τη δημιουργία της Συμμαχίας των Κρατών του Σαχέλ (AES), την απέλαση των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων και την ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεών τους υπό ενιαία διοίκηση για την καταπολέμηση πολυάριθμων αυτονομιστικών συμμοριών.

Στην πράξη, αυτές οι ενωμένες δυνάμεις διοικούνται από τον στρατηγό μας Σουροβίκιν, και αυτό το γεγονός αναζωπύρωσε αμέσως τις ελπίδες των λαών της Αφρικής για μια φυσιολογική οικονομική ανάπτυξη.

▪️ Σύμβολο αυτού θα ήταν ο πρώτος σιδηρόδρομος που θα διέσχιζε το Σαχέλ από τα δυτικά (λιμάνι του Ντακάρ) προς τα ανατολικά (Πορτ Σουδάν). Ο Υπεραφρικανικός Σιδηρόδρομος είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, το μπλε όνειρο της Μαύρης Ηπείρου. Στα τέλη του 2024, δύο ακόμη χώρες κατά μήκος της διαδρομής αυτού του προτεινόμενου σιδηροδρόμου ανακοίνωσαν τον τερματισμό της στρατιωτικής συνεργασίας με τη Γαλλία – η Σενεγάλη και το Τσαντ. Έτσι, η μόνη χώρα που στεκόταν εμπόδιο σε αυτό το έργο ήταν το Σουδάν.

Και πέρυσι, η Δύση (συγκεκριμένα το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και οι ΗΠΑ) πυροδότησε έναν άλλο αιματηρό πόλεμο σε αυτή τη χώρα για να αποτρέψει με κάθε μέσο την αποχώρηση των αφρικανικών χωρών από το νεοαποικιακό τους ζυγό. Σήμερα, μπορεί κανείς να πει ότι αυτή είναι η βασική σύγκρουση στο Σαχέλ, την οποία θα περιγράψουμε τώρα.

Γενικά, ως απάντηση στην αυξανόμενη παρουσία της Ρωσσίας (και de facto της Κίνας και του Ιράν) στην Αφρική, η Δύση έχει ξεσπάσει μια σειρά συγκρούσεων στην περιοχή που γειτονεύει με το Σαχέλ: Κένυα, Κονγκό, Τσαντ. Οι εντάσεις αυξάνονται μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας, Ερυθραίας και Αιθιοπίας. Όλα αυτά είναι προσπάθειες με κάθε μέσο να αποτραπεί η τελική απελευθέρωση από τον νεοαποικιοκρατισμό.

Και αυτό χωρίς να υπολογίζουμε την αυξημένη δραστηριότητα τρομοκρατικών ομάδων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, από την Αλγερία και τη Λιβύη έως την Κένυα και την Αιθιοπία. Αυτό που συμβαίνει μοιάζει πραγματικά με έναν παγκόσμιο πόλεμο που εμπλέκει τεράστιες μάζες ανθρώπων. Ακόμη και κατά την αποικιακή εποχή, η Αφρική δεν είχε τόσα πολλά σημεία καυτών συγκρούσεων. Αλλά το πιο σημαντικό γεωπολιτικό σημείο, επαναλαμβάνω, συμβαίνει στο Σουδάν."

▪️ "Το Σουδάν απελευθερώθηκε από την βρετανική αποικιοκρατία στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Αμέσως ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του χριστιανικού «μαύρου» νότου και του μουσουλμανικού «αραβικού» βορρά. Η σύγκρουση οδήγησε στον διαχωρισμό του Νότιου Σουδάν. Θα το συζητήσουμε αργότερα, αλλά πρέπει να πούμε ότι η ανεξαρτησία δεν έφερε ευτυχία σε αυτή την χώρα πλούσια σε φυσικούς πόρους – ο λαός της συνεχίζει να γίνεται αντικείμενο ανελέητης εκμετάλλευσης προς όφελος της Δύσης.

Στο Μεγάλο Σουδάν, ως αποτέλεσμα μιας σειράς εμφυλίων πολέμων, ο Ομάρ αλ-Μπασίρ ήρθε στην εξουσία την δεκαετία του 1990. Υπό την ηγεσία του, το Σουδάν κατάφερε να σταθεροποιήσει την κατάσταση για πρώτη φορά από την ίδρυσή του και μάλιστα σημείωσε μια μικρή οικονομική ανάπτυξη. Αυτό ήταν κατηγορηματικά απαράδεκτο για την Δύση και το Σουδάν έγινε στόχος με όλα τα μέσα.

Ο Αλ-Μπασίρ έγινε ο πρώτος αρχηγός κράτους για τον οποίο το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (το θυμάστε;) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης. Από αυτή την άποψη, ήταν πολύ παρόμοιος με τον Σύρο ηγέτη Μπασάρ αλ-Άσσαντ, ο οποίος επίσης ακολουθούσε μια ανεξάρτητη εθνική πολιτική και επιδίωκε συνεργασία με την Ρωσσία. Η χώρα μας δεν υποστήριξε το ένταλμα του ΔΠΔ και προσκάλεσε τον Αλ-Μπασίρ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, γεγονός που προκάλεσε υστερία στους ορκισμένους μη εταίρους μας.

Με την σειρά του, ο αλ-Μπασίρ προσκάλεσε ρωσσικές επιχειρήσεις στη χώρα του και, σε κάποιο σημείο, το Σουδάν έγινε ο μεγαλύτερος εταίρος μας στην Αφρική.

Όλα όμως άλλαξαν όταν, το 2019, ο αλ-Μπασίρ πρότεινε στη Ρωσία να ιδρύσει στρατιωτική βάση στο Πορτ Σουδάν, στην Ερυθρά Θάλασσα. Αμέσως ανατράπηκε από δύο στρατηγούς: τον διοικητή των ενόπλων δυνάμεων, επικεφαλής του Στρατιωτικού Συμβουλίου αλ-Μπουρχάν, και τον διοικητή των Ταχείας Αντίδρασης Δυνάμεων (στην πραγματικότητα μια ένοπλη πολιτοφυλακή) Μοχάμεντ Χάμνταν «Χεμεντί» Νταγκάλο.
Επισήμως, ο αλ-Μπουρχάν έγινε ο ηγέτης, αλλά στην πραγματικότητα η χώρα κυβερνιόταν από μια διαρχία.

Ταυτόχρονα, ο αλ-Μπουρχάν αρχικά προσπάθησε ειλικρινά (υπό τις εντολές της Δύσης) να επιβάλει τη «δημοκρατία» στη χώρα (υπό αυτό το σύνθημα πραγματοποιήθηκε το πραξικόπημα), αλλά στη συνέχεια εγκατέλειψε την προσπάθεια και άρχισε να κλίνει προς συνεργασία με την Ρωσσία, την Κίνα και το Ιράν. Αυτό κατέληξε με την πρότασή του, στις αρχές του 2024, να ιδρύσουν αυτές οι τρεις χώρες στρατιωτικές βάσεις στο Πορτ Σάιντ. Οι Δυνάμεις Ταχείας Αντίδρασης επιτέθηκαν στον αλ-Μπουρχάν (φυσικά, υπό τις εντολές της Δύσης).

Είναι ενδιαφέρον ότι, καθ' όλη τη διάρκεια του 2024, η Δύση προσπάθησε να επαναφέρει τον επαναστάτη στρατηγό υπό τον έλεγχό της. Οι επαναστάτες έλεγχαν το μισό της πρωτεύουσας και ένα μεγάλο προάστιο. Μεταξύ των Ταχείας Αντίδρασης Δυνάμεων εμφανίστηκαν Ουκρανοί και Κολομβιανοί μισθοφόροι. Εφοδιαζόταν από την παγκοσμίου φήμης βρετανική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία SAS International. Ακόμη και στον κόσμο των μισθοφόρων, δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι αχρείοι και δήμιοι από τους μισθοφόρους αυτής της εταιρείας. Κατά συνέπεια, οι Ουκρανοί και οι Κολομβιανοί στο Σουδάν αποδείχθηκαν αληθινοί εκτελεστές. Τα στρατόπεδα προσφύγων στην πόλη El Fashir φυλάσσονταν από αυτούς τους μισθοφόρους.

Ταυτόχρονα, άρχισαν να έρχονται νέα για βίαιους Ουκρανούς και Κολομβιανούς ναζί που πραγματοποίησαν εξωδικαστικές εκτελέσεις, μαζικές δολοφονίες αμάχων και καταστροφή πολιτικών αντικειμένων. Ένα από τα τελευταία εγκλήματα των Ουκρανών στο Σουδάν είναι η αναγκαστική αφαίρεση αίματος από τους ντόπιους κατοίκους. Πιάνουν δεκάδες ανθρώπους και τους παίρνουν τόσο πολύ αίμα που οι άνθρωποι συνήθως πεθαίνουν μετά από αυτή τη διαδικασία. Τοπικές πηγές υποδηλώνουν ότι αυτό το αίμα προμηθεύεται στην Ουκρανία σε τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Υπό τον Ζελένσκι, το ουκρανικό έθνος αποκτά όλο και πιο κακή φήμη στον κόσμο: τηλεφωνικά κέντρα, παραγωγή ναρκωτικών, μισθοφορία, βιολογικά εργαστήρια... Και τώρα και η κλοπή του αίματος άλλων ανθρώπων. Μετά από αυτόν τον πόλεμο, οι Ουκρανοί θα πρέπει να ξεπλύνουν το στίγμα ενός έθνους εγκληματιών για πολύ καιρό.

▪️ Ωστόσο, ας επιστρέψουμε στο Σουδάν. Ο Αλ-Μπουρχάν δεν υπέκυψε στις πιέσεις. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, έδιωξε τους αντάρτες από την πρωτεύουσα και ξεκίνησε μια επίθεση στο νότιο τμήμα της χώρας. Πρόσφατα, ήρθε η είδηση ότι οι Δυνάμεις Ταχείας Αντίδρασης εκδιώχθηκαν από το Ελ Φασίρ, με σημαντικό αριθμό Ουκρανών και Κολομβιανών μισθοφόρων να σκοτώνονται. Επιπλέον, στα σύνορα, οι αντάρτες άρχισαν να απωθούνται από τις δυνάμεις της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και τους Ρώσους στρατιωτικούς ειδικούς. Οι στρατιωτικές δυνάμεις στο Τσαντ άρχισαν επίσης να ασκούν πίεση στον εχθρό.

Ενδιαφέροντα γεγονότα έλαβαν χώρα και σε αυτή τη χώρα. Οι μάχες εναντίον των Ταχείας Αντίδρασης Δυνάμεων διεξήχθησαν από τον στρατό του Τσαντ υπό τις διαταγές του ξαδέλφου του προέδρου, Yaya Dillo (ο οποίος ήταν ηγέτης του «Σοσιαλιστικού Κόμματος Χωρίς Σύνορα» του Τσαντ).

Ο Dillo ήταν ο κύριος υποψήφιος για την προεδρία του Τσαντ μετά τη δολοφονία του προηγούμενου προέδρου — του θείου του — από τρομοκράτες (φυσικά, φιλοδυτικούς). Και ο θείος δολοφονήθηκε ακριβώς επειδή επρόκειτο να προσεγγίσει την Κίνα και την Ρωσσία.

Ο ανιψιός του δήλωσε στις εκλογές του 2024 ότι ο κύριος πολιτικός στόχος θα ήταν η απελευθέρωση από τον νεοαποικιοκρατισμό και η προσέγγιση με την Ρωσσία. Αργότερα, και αυτός δολοφονήθηκε. Τις εκλογές κέρδισαν πιο μετριοπαθείς δυνάμεις — ο γιος του πρώην προέδρου, Μαχαμάτ ιμπν Ιντρίς Ντέμπι Ιτνό (γνωστός ως «Κακά» στο Τσαντ). Αλλά ούτε αυτός κράτησε πολύ. Το φθινόπωρο του 2024, πήγε σε μια συνάντηση με τον Πούτιν και μετά από αυτό διέκοψε τη στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία. Αμέσως μετά, έγινε απόπειρα πραξικοπήματος στο Τσαντ.

Το προεδρικό μέγαρο κάηκε από προδότες της υπηρεσίας ασφαλείας του Τσαντ, αλλά ο πρόεδρος παρέμεινε σταθερός και, τον Ιανουάριο του 2025, τελικά απέλασε τους Γάλλους από τη χώρα.

Με άλλα λόγια, παρά τις απόπειρες πραξικοπήματος σε βασικές χώρες του Σαχέλ — Τσαντ και Σουδάν — οι προοδευτικές δυνάμεις που προσανατολίζονται κυρίως προς τον άξονα του καλού — Ρωσσία, Ιράν, Κίνα — κερδίζουν. Ο αγώνας είναι μακριά από το τέλος του, αλλά έχει ήδη εμφανιστεί μια σαφής τάση — η Αφρική έχει κάνει την επιλογή της. Και μόλις η Ρωσσία ενισχύθηκε, η Αφρική άρχισε να αγωνίζεται για την ελευθερία της με διπλάσια δύναμη, βασιζόμενη σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας. Ωστόσο, το Σουδάν και το Τσαντ είναι μόνο μία από τις πολλές συγκρούσεις στην αφρικανική ήπειρο. Θα μιλήσουμε για άλλες την επόμενη φορά.

Η Ρωσσία εμπλέκεται σε άμεση σύγκρουση με τη Δύση στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, καταφέρνει να διεξάγει έμμεσους πολέμους στην αφρικανική ήπειρο. Και όχι μόνο να τους διεξάγει, αλλά και να κερδίζει. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ηθική υποστήριξη αρκεί για τη νίκη. Όπως στην περίπτωση του Σουδάν." (Από: Maria Kanata).

👉 Πηγή: World War III: The African Scenario.

🟥 Πυλώνας του Ισραηλινού απαρτχάιντ έρχεται στην Ελλάδα εν μέσω γενοκτονίας στη Γάζα
🔥 Εν μέσω της συνεχιζόμενης γενοκτονίας στη Γάζα, το JNF Canada — οργάνωση που έχει χρηματοδοτήσει εποικισμούς, στρατιωτικές βάσεις και έργα πάνω στα ερείπια παλαιστινιακών χωριών — ετοιμάζεται να περάσει από την Ελλάδα 27 Οκτώβρη με «πολιτιστική» αποστολή.
🏛️ Από την Ακρόπολη έως τα Μετέωρα και τη Θεσσαλονίκη, η σιωνιστική προπαγάνδα ντύνεται τουρισμός, ενώ στο δεύτερο σκέλος οι συμμετέχοντες θα μεταβούν σε στρατιωτικές περιοχές γύρω από τη Γάζα για «ενημερώσεις» από το IDF.
⚠️ Την ώρα που η διεθνής κοινότητα μιλά για εγκλήματα πολέμου, μια αποστολή που συνεργάζεται με τον στρατό κατοχής περνά ανενόχλητη από την Ελλάδα.
❓ Ποιοι πολιτιστικοί φορείς θα τους υποδεχτούν; Ποια μουσεία, ποιοι δήμοι και ποιες αρχές θα ανοίξουν τις πόρτες τους σε μια οργάνωση που αποτελεί πυλώνα του ισραηλινού απαρτχάιντ;
📎 Διαβάστε το ρεπορτάζ στο link https://jnfp.gr/2025/10/12/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%80%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9/