حضرت امام رضا علیه‌السلام فرمودند: پدرم از پدرشان (حضرت امام صادق علیهماالسلام) نقل فرمودند:

"إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ فِی السَّمَاءِ أَشْهَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ؛

روز غدیر در آسمان‌ شناخته‌ شده‌‌تر و مشهورتر از زمین است."

📚تهذیب الاحکام، ج۶، ص۲۵

«به خدا قسم اگر مردم فضيلت واقعى «روز غدير» را مى شناختند، فرشتگان روزى ده بار با آنان مصافحه مى كردند وبخششهاى خدا به كسى كه آن روز را شناخته، قابل شمارش نيست.»

عَنِ الصّادِقِ عليه السلام: وَاللّه ِ لَو عَرَفَ النّاسُ فَضْلَ هذَا الْيَوْمِ بِحَقيقَتِهِ لَصافَحَتْهُمُ الْمَلائِكَةُ فِى كُلِّ يَوْمٍ عَشْرَ مَرّاتٍ... وَ مَا اَعْطَى اللّه ُ لِمَنْ عَرَفَهُ ما لايُحْصى بِعَدَدٍ.

📚شیخ الطائفه (محمد بن الحسن الطوسی)، مصباح المتهجد، ص738

✅دعایی از حضرت زین‌العابدین سلام‌ الله علیه برای ایمنی از خطرات

که فرمودند:
باکی ندارم که انس و جن برای آزار رساندن به من جمع شوند هر گاه این کلمات را بخوانم.

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَعْیَنَ عَنْ بِشْرِ بْنِ مَسْلَمَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) یَقُولُ: مَا أُبَالِی إِذَا قُلْتُ هَذِهِ الْکَلِمَاتِ لَوِ اجْتَمَعَ عَلَیَّ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ:

💎 « بِسْمِ‌اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ‌اللَّهِ وَ إِلَی‌اللَّهِ وَ فِی سَبِیلِ‌اللَّهِ وَ عَلَی مِلَّةِ رَسُولِ‌اللَّهِ صلی الله علیه و آله.
اللَّهُمَّ إِلَیْکَ أَسْلَمْتُ نَفْسِی وَ إِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی وَ إِلَیْکَ أَلْجَأْتُ ظَهْرِی وَ إِلَیْکَ فَوَّضْتُ أَمْرِی.
اللَّهُمَّ احْفَظْنِی بِحِفْظِ الْإِیمَانِ مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی وَ عَنْ یَمِینِی وَ عَنْ شِمَالِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ قِبَلِی وَ ادْفَعْ عَنِّی بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِکَ.»

📚الكافي، ج٢، ص٥٥٨

⛅️اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌ واَقِمنابِخِدمَـتِه

🔸بخوانید و امرتان را به خدای متعال واگذارید.

❗ با عرض پوزش از مخاطبان گرامی و معدود عزیزانی که در مسابقه به مناسب عید سعید غدیر شرکت کردند، به دلیل شرایط و اوضاع نامساعد کشور و بالتبع عدم اقبال مخاطبین، مسابقه به زمان و شرایط مناسب دیگری موکول شد

✅روایاتی در اهمیت و جایگاه دعا

در چند روایت از امام صادق (علیه السلام) بر اهمیت دعا تأکید شده و گفته شده که نباید به این دلیل که امور مقدَّر است، دست از دعا کشید و دعا قضاء [سوء و بد] را دفع می‌کند هرچند قطعی شده باشد.

این روایات از جمعی از راویان مهم امامیه از جمله میسر بن عبدالعزیز، حارث بن مغیرة، زرارة بن اعین (باواسطه)، بکر بن محمد ازدی، علی بن عقبة، عبدالله بن سنان، حماد بن عثمان، بسطام بن سابور زَیّات، و حماد بن عیسی، همگی از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است.

با توجه به نزدیکی مضامین این روایات، این مضامین را در کنار هم می‌بینیم:

- دعا کن و نگو که کار تمام شده است [سرنوشت قطعی شده] (میسر بن عبدالعزیز، حارث بن مغیرة، زرارة بن اعین، حماد بن عیسی)

- دعا عبادت است؛ خداوند می‌فرماید: "کسانی که از عبادتِ من [= دعا و خواندنِ من] گردن‌کشی می‌کنند، به زودی باخواری وارد جهنم می‌شوند" (حارث بن مغیرة، زرارة بن اعین، حماد بن عیسی)

- دعا قضا را برمی‌گرداند (هرچند محکم و قطعی شده باشد) (بکر بن محمد، عبدالله بن سنان، علی بن عقبة، حماد بن عثمان، بسطام زیات)

- نزد خدا منزلتی است که جز با درخواست به دست نمی‌آید/ آنچه نزد خداست جز با دعا به دست نمی‌آید (میسر بن عبدالعزیز، عبدالله بن سنان، علی بن عقبة)

- دربی نیست که (زیاد) کوبیده شود مگر آنکه نزدیک است که برای شخص باز شود (میسر بن عبدالعزیز، عبدالله بن سنان، علی بن عقبة)

📚قرب الإسناد، 32؛ الکافي، 2/ 466-470، 3/، 341؛ جامع الأحادیث، 201؛ فلاح السائل، 28

یهود و دشمنان اسلام و ایران را اینگونه نفرین کنید:

اللَّهُمَّ اطْرُقْهُ بِبَلِيَّةٍ لَا أُخْتَ لَهَا وَ أَبِحْ حَرِيمَهُ‌.
- بارخدايا او را به بلایی بی‌نظیر دچار كن، و دشمن را بر او چيره ساز! 

📚(الکافی ۲: ۵۱۲ ح۲)

✅کلامی تکان‌دهنده از امام حسین علیه السلام

💢... عَنْهُ عَنْ شَرِيفِ بْنِ سَابِقٍ عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عِظْنِي بِحَرْفَيْنِ فَكَتَبَ إِلَيْهِ مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اَللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَجِيءِ مَا يَحْذَرُ.

✍️امام صادق علیه السّلام فرمودند: مردی به امام حسین علیه السّلام نوشت: مرا با دو کلمه پند بده. حضرت به او نوشتند: هرکس چیزی را با نافرمانی خداوند بخواهد، به آنچه امیدوار است، زودتر از بین رود، و از آنچه می‌ترسد زودتر بر سرش آید.

📚الکافی، ط_الاسلامیه، ج ٢، ص٣٧٣

🏴سخنرانیِ امام حسین علیه السلام در شب عاشورا

علىّ بن حسين -عليه السّلام-‏ مى‌‏فرمايد: بعد از اينكه عمر بن سعد برگشت، دم غروب بود كه حسين يارانش را جمع كرد، من مريض بودم خودم را نزديك حسين رساندم تا سخنانش‏ را بشنوم، شنيدم پدرم به يارانش مى‌‏گفت:

«ستايش مى‌‏كنم به بهترين ستايش خدايى را كه برتر و بلند مرتبه است و در راحتى و سختى او را سپاس مى‌‏گويم، خدايا تو را سپاس مى‏‌گويم كه ما را با فرستادن پيامبرت‏ گرامى داشتى و قرآن را به ما آموختى و ما را در دين فقيه و دانا نمودى و برای ما گوش‌ها و چشم‌ها و قلب‌ها قرار دادی و ما را از مشركين قرار ندادى.

من يارانى برتر و بهتر از ياران خويش، و اهل بيتى نيكوكارتر و پرهيزكارتر از اهل بيت خود نمى‌‏شناسم، خداوند به همه شما جزاى خير عطا كند.
آگاه باشيد، گمان مى‏‌كنم فردا روز نبرد ما با اين دشمنان است. آگاه باشيد، نظرم اين است كه شما همگى با آزادى برويد. از جانبِ من عهدى بر گردن شما نيست.

شما را تاريكى شب‏، از ديد دشمن‏ مى‏‌پوشاند، آن را مركب خود قرار دهيد. هر مردى از شما دست يكى از مردان اهل بيتم را بگيرد، و در آبادی‌ها و شهرهايتان پراكنده شويد، تا اينكه خداوند گشايشى ايجاد كند. اين قوم مرا مى‏‌طلبند، و اگر به من دست يابند از تعقيب ديگران چشم‌ می‌پوشند.»

عباس بن على -عليه السّلام‏- سخن را آغاز كرد و گفت: چرا چنین كنيم؟ آيا براى اين‌كه بعد از تو زنده بمانيم؟! خدا هرگز چنين روزى را نياورد!...

📚وقعة الطف، ترجمه جواد سلیمانی، ص137-138 (با اندکی تغییر)

✅مقام حضرت عباس علیه‌السلام در کلام حضرت امام سجاد صلوات‌الله‌علیه

روزی حضرت امام سجاد علیه‌السلام در مجلسی بودند که چشمشان به عبیدالله پسر حضرت اباالفضل العباس علیه‌السلام افتاد و اشک از دیدگان مبارکشان جاری شد و فرمودند:

🚩 «هیچ روزی سخت‌تر از روز اُحد بر رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله نگذشت که عمویش حمزه به شهادت رسید؛ و پس از آن روز موته بود که پسر عمویش جعفر بن ابیطالب به شهادت رسید.»

سپس فرمودند: «و هیچ روزی مثل روز حسین علیه‌السلام نیست که سی‌هزار نفر محاصره‌اش کردند و همگی فکر می‌کردند از این امّت‌اند و به ریختن خونش به خدا تقرّب می‌جستند! در حالی که موعظه‌شان می‌کرد ولی نمی‌پذیرفتند...

خدای رحمت کند عباس را که جانفشانی و مردانگی کرد و جانش را فدای برادرش (و امام زمانش) گردانید تا آنکه دست‌هایش را قطع نمودند؛ پس خداوند متعال در عوض دست‌هایش، دو بال به او می‌دهد که به آن بال‌ها با ملائکه در بهشت پرواز می‌کند، چنانچه جعفر بن ابیطالب را دو بال داده است؛ و به درستی که عباس را نزد خدای تعالی منزلتی است که جميع شهداء در روز قیامت، آرزوی مقامش را می‌کنند.»

📚الأمالی (شیخ‌صدوق)، ص۵۴۷

🏴إنالله و إنا إلیه راجعون
آجـرک الله یاصاحب‌الزّمان

◼️ أعظَمَ اللهُ اُجورَنا بمُصابِنا بِالحُسَینِ وَ جَعَلَنا و إیّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام

علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد:

شیخ مفید و سیّد ابن طاووس و دیگران چنین روایت کرده اند که چون سرهای مقدّس آن سروران جهان و برگزیدگان أهل زمین و آسمان را بر نیزه‌ها کردند ، خروش از زمین و زمان ، و فغان از ملائکه آسمان بلند گردید ، حضرت إمام زین العابدین علیه السّلام را در غل و زنجیر کردند ، و موافق مشهور سه نفر از فرزندان إمام حسین علیه السّلام که کودک بودند و کشته نشده بودند همراه بودند ، و فرزندان إمام حسن علیه السّلام و پردگیان سرادق عصمت و مخدّرات أهل بیت رسالت را بر محملها و شتران برهنه سوار کردند ، و عمر نحس آن مقرّبان درگاه ربّ العالمین را با شمر بن ذی الجوشن و قیس بن اشعث و عمرو بن حجّاج متوجّه کوفه گردانید.
به روایت دیگر سر آن سروران را به خولی و حمید بن مسلم داد ، و سرهای سایر شهدا را با شمر ولد الزّنا فرستاد.
چون به خیمه گاه رسیدند ، نظر أهل بیت رسالت بر آن بدنهای پسندیده و اعضای بریده که در میان خاک و خون غلطیده بودند افتاد ، خروش بر آوردند و سیلاب اشک از دیده ها روان کردند.
چون نظر ایشان در میان شهیدان بر جسد مطهّر سیّد شهداء افتاد ، صدا به شیون بلند کردند و خود را از شتران افکندند ، و از گریه و نوحه ساکنان ملأ اعلا را به گریه در آوردند ، و دلهای حاضران را به آتش حسرت سوختند ، زینب خاتون فریاد بر آورد که وا محمّداه این حسین برگزیده و فرزند پسندیده توست که با اعضای بریده در خاک و خون غلطیده ، و با لب تشنه سرش را از قفا بریده اند ، و بی عمامه و رداء در خاک کربلا افتاده است ، و روی منوّرش از خون سرخ گردیده است ، و ریش مطهّرش به خون خضاب شده است ، و ما فرزندان توئیم که ما را به اسیری میبرند ، و دختران توئیم که ما را به بردگی گرفته اند ، و هیچ حرمت تو را در حقّ ما رعایت نکردند ، خیمه‌های ما را سوختند و غارت کردند ، پس با مادر خود فاطمه زهراء علیها السّلام خطاب کرد ، و از شکایت حال شهیدان کربلا و اسیران محنت و ابتلاء ، وحشیانِ صحرا و ماهیانِ دریا را در آتش حسرت کباب کرد.
پس رو به جسد مطهّر آن سرور شهدا گردانید ، و با جگر بریان و لب خونفشان گفت فدای تو گردم ای فرزند محمّد مصطفی ، و ای جگر گوشه علیّ مرتضی ، و ای نور دیده فاطمه زهراء ، و ای پاره تن خدیجه کبرى ، و ای شهید آل عبا ، و ای پیشوای أهل محنت و بلا.
پس سکینه دختر سیّد شهداء دوید و جسد منوّر پدر بزرگوار خود را در بر گرفت ، و رو بر آن بدن مبارک ممتحن میمالید و مینالید ، تا آنکه جمیع حاضران را از دوستان و دشمنان به گریه و فغان در آورد ، و از بسیاری گریه مدهوش گردید ، تا آنکه آن محنت زده مظلومه را به جبر از آن امام معصوم جدا کردند.

📚جلاء العیون / باب ۵ ، فصل ۱۵.