تلسکوپ فضایی جیمز وب با طراحی دقت بالا و ساخت آن پیچیده‌تر و گران‌تر شد، زیرا باید در نوک دماغه ی موشکی قرار می‌گرفت که آن را پرتاب می‌کرد. مونتاژ تلسکوپ ها در فضا می تواند یک پیشرفت باشد.
تلسکوپ فضایی هابل در داخل شاتل فضایی دیسکاوری به فضا منتقل شد و سپس در مدار پایین زمین رها شد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب در داخل مخروط دماغه موشک آریان 5 فشرده شد و سپس به فضا پرتاب شد. این آینه و سایه بان ،خود را در مسیر خود به سمت خانه خود در نقطه خورشید-زمین L2 لاگرانژ مستقر کرد.
ایستگاه فضایی بین‌المللی با اجزای پرتاب شده در زمان‌های مختلف در فضا مونتاژ شد.
آیا این روش می تواند الگویی برای ساخت تلسکوپ های فضایی آینده و سایر امکانات فضایی باشد؟
@emebkanal
تلسکوپ فضایی هابل در داخل شاتل فضایی دیسکاوری به فضا منتقل شد و سپس در مدار پایین زمین رها شد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب در داخل مخروط دماغه موشک آریان 5 فشرده شد و سپس به فضا پرتاب شد. این آینه و سایه بان ،خود را در مسیر خود به سمت خانه خود در نقطه خورشید-زمین L2 لاگرانژ مستقر کرد.
ایستگاه فضایی بین‌المللی با اجزای پرتاب شده در زمان‌های مختلف در فضا مونتاژ شد.
آیا این روش می تواند الگویی برای ساخت تلسکوپ های فضایی آینده و سایر امکانات فضایی باشد؟
@emebkanal
در سال 1963، رصدخانه آرسیبو در جزیره پورتوریکو عملیاتی شد.
دیش بازتابنده کروی آرسیبو با قطر 305 متر (حدود 1000 فوت) بزرگترین تلسکوپ رادیویی در جهان در آن زمان بود -
رکوردی که تا سال 2016 با ساخت تلسکوپ کروی با دیافراگم پانصد متری (FAST) حفظ شد.
در دسامبر 2020، دیش بازتابنده Arecibo را پس از شکستن برخی از کابل‌های پشتیبانی آن که فروریخت و باعث شد بنیاد ملی علوم (NSF) رصدخانه را از رده خارج کند.
اندکی پس از آن، دانشگاه مرکزی فلوریدا و بنیاد ملی علوم تحقیقاتی را برای تعیین علت فروپاشی آغاز کردند. پس از نزدیک به چهار سال، کمیته تجزیه و تحلیل علل خرابی و فروپاشی تلسکوپ 305 متری در رصدخانه آرسیبو گزارشی رسمی منتشر کرد که جزئیات یافته های خود را نشان می دهد.
بر اساس این گزارش، این ریزش به دلیل زیرساخت های ضعیف ناشی از خرابی طولانی مدت و خرابی در سوکت کابل تلسکوپ و آسیب قبلی ناشی از طوفان ماریا را تشخیص داد.
@emebkanal
دیش بازتابنده کروی آرسیبو با قطر 305 متر (حدود 1000 فوت) بزرگترین تلسکوپ رادیویی در جهان در آن زمان بود -
رکوردی که تا سال 2016 با ساخت تلسکوپ کروی با دیافراگم پانصد متری (FAST) حفظ شد.
در دسامبر 2020، دیش بازتابنده Arecibo را پس از شکستن برخی از کابل‌های پشتیبانی آن که فروریخت و باعث شد بنیاد ملی علوم (NSF) رصدخانه را از رده خارج کند.
اندکی پس از آن، دانشگاه مرکزی فلوریدا و بنیاد ملی علوم تحقیقاتی را برای تعیین علت فروپاشی آغاز کردند. پس از نزدیک به چهار سال، کمیته تجزیه و تحلیل علل خرابی و فروپاشی تلسکوپ 305 متری در رصدخانه آرسیبو گزارشی رسمی منتشر کرد که جزئیات یافته های خود را نشان می دهد.
بر اساس این گزارش، این ریزش به دلیل زیرساخت های ضعیف ناشی از خرابی طولانی مدت و خرابی در سوکت کابل تلسکوپ و آسیب قبلی ناشی از طوفان ماریا را تشخیص داد.
@emebkanal
در خبری جدید شرکت اسپیس ایکس اعلام کرده پرتاب با یک روز تأخیر ( وقت ایران) بامداد چهارشنبه ۳۰ ابان ساعت ۱:۳۰ انجام میشود.
اهداف پرتاب استارشیپ در ششمین پرواز آزمایشی بسیار شبیه به ماموریت پنجم است.
در این پرتاب مثل پرتاب قبلی قرار است بوستربا استفاده از بازوهای نگهدارنده سکو مهار شود.
استارشیپ ۱۲۲ متری بزرگترین و قویترین موشک ساخته شده تا به امروز است.
این موشک ساخته شده از فولاد ضد زنگ از دوبخش کاملا قابل استفاده مجدد تشکیل شده است.
یک تقویت کننده بزرگ به نام سوپر هوی و یک فضا پیما با ارتفاع پنجاه متر که استارشیپ نامیده میشود هر دو مرحله،از موتور رپتور نسل بعدی نیرو می گیرند
@emebkanal
اهداف پرتاب استارشیپ در ششمین پرواز آزمایشی بسیار شبیه به ماموریت پنجم است.
در این پرتاب مثل پرتاب قبلی قرار است بوستربا استفاده از بازوهای نگهدارنده سکو مهار شود.
استارشیپ ۱۲۲ متری بزرگترین و قویترین موشک ساخته شده تا به امروز است.
این موشک ساخته شده از فولاد ضد زنگ از دوبخش کاملا قابل استفاده مجدد تشکیل شده است.
یک تقویت کننده بزرگ به نام سوپر هوی و یک فضا پیما با ارتفاع پنجاه متر که استارشیپ نامیده میشود هر دو مرحله،از موتور رپتور نسل بعدی نیرو می گیرند
@emebkanal
AstroNomy kanal
در خبری جدید شرکت اسپیس ایکس اعلام کرده پرتاب با یک روز تأخیر ( وقت ایران) بامداد چهارشنبه ۳۰ ابان ساعت ۱:۳۰ انجام میشود. اهداف پرتاب استارشیپ در ششمین پرواز آزمایشی بسیار شبیه به ماموریت پنجم است. در این پرتاب مثل پرتاب قبلی قرار است بوستربا استفاده…
در ششمین ازمایش موشک استارشیپ اسپیس ایکس تلاش برای گرفتن بوستر موشک با بازوهای مکانیکی لغو شد. و بجای ان به فرودی نرم در خلیج مکزیک هدایت شد.
اما این پرواز دستاوردهاي جدیدی را در طول پرواز حدودا یک ساعته به ارمغان اورد.
در این آزمایش بوسترهوی پس از جدا شدن از فضا پیما به سمت محل پرتاب بازگشت ولی به دلیل تشخیص خودکار مشکل فرود ان در بازوهای مکانیکی (موسوم به بازوهای مکازیل) لغو شد.
فضا پیمای استارشیپ در این پرواز توانست یکی از موتورهای خود را درفضا روشن کند که این موضوع گامی مهم برای ماموریت مریخ و ماه در اینده است.
اما این پرواز دستاوردهاي جدیدی را در طول پرواز حدودا یک ساعته به ارمغان اورد.
در این آزمایش بوسترهوی پس از جدا شدن از فضا پیما به سمت محل پرتاب بازگشت ولی به دلیل تشخیص خودکار مشکل فرود ان در بازوهای مکانیکی (موسوم به بازوهای مکازیل) لغو شد.
فضا پیمای استارشیپ در این پرواز توانست یکی از موتورهای خود را درفضا روشن کند که این موضوع گامی مهم برای ماموریت مریخ و ماه در اینده است.
Forwarded from E M E
سیاهچاله ها اجرام واقعاً شگفت انگیز و بسیار بسیار عجیبی هستند.
ما آنها را در سراسر کیهان درک میکنیم و حتی مستقیماً از سیاهچاله بسیار پرجرم M87 و کهکشان راه شیری خودمان تصویربرداری کرده‌ایم.
ما سیاهچاله ها را تا حدودی درک می کنیم و از نحوه عملکردشان برای خودمان توصیفاتی کرده ایم اما این تمام ماجرا نیست زیرا در توصیفات نظری این اجرام کیهانی هنوز مسائل آزاردهنده ای وجود دارد.
شاید مشهورترین مسئله تکینگی باشد.
طبق مدل کلاسیک نسبیت عام، تمام ماده‌ای که یک سیاهچاله را تشکیل می‌دهد باید به یک چگالی بی‌نهایت فشرده شود که درون کره‌ای با حجم صفر محصور شود.
ما فرض می کنیم که فیزیک کوانتومی به نحوی از این مشکل جلوگیری می کند، اگرچه بدون نظریه گرانش کوانتومی، مطمئن نیستیم که چگونه. اما تکینگی تنها مشکل بی نهایت نیست.
به عنوان مثال، مرز عجیبی را که به عنوان افق رویداد شناخته می شود در نظر بگیرید.
@emebkanal
ما آنها را در سراسر کیهان درک میکنیم و حتی مستقیماً از سیاهچاله بسیار پرجرم M87 و کهکشان راه شیری خودمان تصویربرداری کرده‌ایم.
ما سیاهچاله ها را تا حدودی درک می کنیم و از نحوه عملکردشان برای خودمان توصیفاتی کرده ایم اما این تمام ماجرا نیست زیرا در توصیفات نظری این اجرام کیهانی هنوز مسائل آزاردهنده ای وجود دارد.
شاید مشهورترین مسئله تکینگی باشد.
طبق مدل کلاسیک نسبیت عام، تمام ماده‌ای که یک سیاهچاله را تشکیل می‌دهد باید به یک چگالی بی‌نهایت فشرده شود که درون کره‌ای با حجم صفر محصور شود.
ما فرض می کنیم که فیزیک کوانتومی به نحوی از این مشکل جلوگیری می کند، اگرچه بدون نظریه گرانش کوانتومی، مطمئن نیستیم که چگونه. اما تکینگی تنها مشکل بی نهایت نیست.
به عنوان مثال، مرز عجیبی را که به عنوان افق رویداد شناخته می شود در نظر بگیرید.
@emebkanal
این عکس شبیه سازی شده ی سیاره Kepler 186f است، یک سیاره فراخورشیدی در منطقه قابل سکونت در اطراف یک کوتوله قرمز.
ما سیارات زیادی را در مناطق قابل سکونت ستارگانشان پیدا کرده‌ایم که به طور بالقوه می توانند آب های سطحی داشته باشند. اما این یک درک نسبتاً خام از قابلیت سکونت واقعی است.
اعتبار تصویر: ناسا ایمز، موسسه SETI، JPL-Caltech، T. Pyle)
وقتی به سیارات فراخورشیدی فکر می کنیم که ممکن است قادر به پشتیبانی از حیات باشند، به منطقه قابل سکونت می پردازیم.
منطقه قابل سکونت منطقه ای در اطراف یک ستاره است که در آن سیارات انرژی ستاره ای کافی برای داشتن آب سطحی مایع دریافت می کنند. این اولین قدم ولی تا حدودی خام اما مفید برای بررسی هزاران سیاره فراخورشیدی است.
با این حال، قابلیت سکونت بسیار بیشتر از آن است.
@emebkanal
ما سیارات زیادی را در مناطق قابل سکونت ستارگانشان پیدا کرده‌ایم که به طور بالقوه می توانند آب های سطحی داشته باشند. اما این یک درک نسبتاً خام از قابلیت سکونت واقعی است.
اعتبار تصویر: ناسا ایمز، موسسه SETI، JPL-Caltech، T. Pyle)
وقتی به سیارات فراخورشیدی فکر می کنیم که ممکن است قادر به پشتیبانی از حیات باشند، به منطقه قابل سکونت می پردازیم.
منطقه قابل سکونت منطقه ای در اطراف یک ستاره است که در آن سیارات انرژی ستاره ای کافی برای داشتن آب سطحی مایع دریافت می کنند. این اولین قدم ولی تا حدودی خام اما مفید برای بررسی هزاران سیاره فراخورشیدی است.
با این حال، قابلیت سکونت بسیار بیشتر از آن است.
@emebkanal
نماهای وب و هابل از کهکشان مارپیچی NGC 628 اعتبار تصویر: استودیوی تجسم علمی ناسا - Global Science and Technology, Inc./Amy Moran
بسیاری از مردم تلسکوپ فضایی جیمز وب را نوعی هابل 2 تصور می کنند. آنها می دانند که تلسکوپ فضایی هابل (HST) به خوبی به ما خدمت کرده است اما اکنون قدیمی است و برای جایگزینی موعد مقرر شده است.
به نظر می رسد ناسا موافق است، زیرا آنها بیش از 15 سال است که مأموریت تعمیر و نگهداری را ارسال نکرده اند و در حال حاضر برای پایان دادن به عملیات آماده می شوند.
اما یک مقاله اخیر استدلال می کند که این یک اشتباه است. با وجود سن، HST هنوز هم عملکرد بسیار خوبی دارد و به تولید انبوهی از نتایج علمی ارزشمند ادامه می دهد. و با توجه به اینکه JWST هرگز به عنوان جایگزینی برای HST طراحی نشده است . این یک تلسکوپ مادون قرمز (IR) است) - ما بهترین کار را با استفاده از هر دو تلسکوپ پشت سر هم برای به حداکثر رساندن پوشش همه مشاهدات انجام خواهیم داد.
@emebkanal
بسیاری از مردم تلسکوپ فضایی جیمز وب را نوعی هابل 2 تصور می کنند. آنها می دانند که تلسکوپ فضایی هابل (HST) به خوبی به ما خدمت کرده است اما اکنون قدیمی است و برای جایگزینی موعد مقرر شده است.
به نظر می رسد ناسا موافق است، زیرا آنها بیش از 15 سال است که مأموریت تعمیر و نگهداری را ارسال نکرده اند و در حال حاضر برای پایان دادن به عملیات آماده می شوند.
اما یک مقاله اخیر استدلال می کند که این یک اشتباه است. با وجود سن، HST هنوز هم عملکرد بسیار خوبی دارد و به تولید انبوهی از نتایج علمی ارزشمند ادامه می دهد. و با توجه به اینکه JWST هرگز به عنوان جایگزینی برای HST طراحی نشده است . این یک تلسکوپ مادون قرمز (IR) است) - ما بهترین کار را با استفاده از هر دو تلسکوپ پشت سر هم برای به حداکثر رساندن پوشش همه مشاهدات انجام خواهیم داد.
@emebkanal
نقطه زردی که نشان‌دهنده پلاستیک روی تصویر در ساحل آبی بکر است.
طبق گزارش سازمان ملل، جهان سالانه حدود 430 میلیون تن (267 تن آمریکا) پلاستیک تولید می‌کند که دو سوم آن فقط برای مدت کوتاهی استفاده میشود و به سرعت تبدیل به زباله میشود.
علاوه بر این، پلاستیک‌ها مضرترین و ماندگارترین بخش زباله‌های دریایی هستند که حداقل 85 درصد از کل زباله‌های دریایی را تشکیل می‌دهند.
این مشکل به دلیل لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام و مقدار زباله های پلاستیکی که هر ساله در سواحل و سواحل شسته می شود، به راحتی قابل تشخیص است. اگر اقداماتی برای رفع این مشکل انجام نشود، جریان سالانه پلاستیک به اقیانوس تا سال 2040 میتواندسه برابر شود.
یکی از راه‌های رسیدگی به این مشکل، بهبود ردیابی جهانی زباله‌های پلاستیکی با استفاده از ماهواره‌ها است.
در مطالعه‌ای اخیر، تیمی از محققان استرالیایی روش جدیدی را برای شناسایی زباله‌های پلاستیکی در سواحل توسعه دادند که آن را با موفقیت در یک منطقه دورافتاده از خط ساحلی آزمایش کردند.
این ابزار تصویربرداری ماهواره ای بر اساس نحوه انعکاس متفاوت نور بین شن، آب و پلاستیک تمایز قائل می شود.
@emebkanal
طبق گزارش سازمان ملل، جهان سالانه حدود 430 میلیون تن (267 تن آمریکا) پلاستیک تولید می‌کند که دو سوم آن فقط برای مدت کوتاهی استفاده میشود و به سرعت تبدیل به زباله میشود.
علاوه بر این، پلاستیک‌ها مضرترین و ماندگارترین بخش زباله‌های دریایی هستند که حداقل 85 درصد از کل زباله‌های دریایی را تشکیل می‌دهند.
این مشکل به دلیل لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام و مقدار زباله های پلاستیکی که هر ساله در سواحل و سواحل شسته می شود، به راحتی قابل تشخیص است. اگر اقداماتی برای رفع این مشکل انجام نشود، جریان سالانه پلاستیک به اقیانوس تا سال 2040 میتواندسه برابر شود.
یکی از راه‌های رسیدگی به این مشکل، بهبود ردیابی جهانی زباله‌های پلاستیکی با استفاده از ماهواره‌ها است.
در مطالعه‌ای اخیر، تیمی از محققان استرالیایی روش جدیدی را برای شناسایی زباله‌های پلاستیکی در سواحل توسعه دادند که آن را با موفقیت در یک منطقه دورافتاده از خط ساحلی آزمایش کردند.
این ابزار تصویربرداری ماهواره ای بر اساس نحوه انعکاس متفاوت نور بین شن، آب و پلاستیک تمایز قائل می شود.
@emebkanal
مریخ را مردم اغلب شبیه ترین سیاره به زمین می دانند.
با این حال زمین قادر به پشتیبانی از حیات است.
از سوی دیگر مریخ نمی تواند این امر را محقق کند البته فعلا با اطلاعات موجود!
البته زمانی بود که هوا در مریخ گرمتر و مرطوب تر بود و می توانست زندگی را پشتیبانی کند.
کاوش در حیات روی زمین به ما نشان می‌دهد که باکتری‌های اکستروموفیل می‌توانند در سخت‌ترین شرایط روی زمین زندگی کنند حدس میزنیم که مکان‌هایی در مریخ وجود داشته باشد که می‌توانند از این اشکال مقاوم حیات نیز پشتیبانی کنند. یک مقاله جدید با مطالعه باکتری های زمینی که می توانند در زیر زمین در مریخ زنده بمانند، این امکان را بررسی می کند.
تحقیقات و اکتشافات همچنان تا رسیدن به نتیجه ادامه خواهد داشت.
@emebkanal
با این حال زمین قادر به پشتیبانی از حیات است.
از سوی دیگر مریخ نمی تواند این امر را محقق کند البته فعلا با اطلاعات موجود!
البته زمانی بود که هوا در مریخ گرمتر و مرطوب تر بود و می توانست زندگی را پشتیبانی کند.
کاوش در حیات روی زمین به ما نشان می‌دهد که باکتری‌های اکستروموفیل می‌توانند در سخت‌ترین شرایط روی زمین زندگی کنند حدس میزنیم که مکان‌هایی در مریخ وجود داشته باشد که می‌توانند از این اشکال مقاوم حیات نیز پشتیبانی کنند. یک مقاله جدید با مطالعه باکتری های زمینی که می توانند در زیر زمین در مریخ زنده بمانند، این امکان را بررسی می کند.
تحقیقات و اکتشافات همچنان تا رسیدن به نتیجه ادامه خواهد داشت.
@emebkanal
سیارات فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت به قدری رایج هستند که اخترشناسان شروع به بررسی موقعیت های غیرعادی تری کرده اند که در آن حیات ممکن است به وجود بیاید.
شاید بتوان حیات را در قمر مشتری یافت یا در اقیانوس گرم یک سیاره سرکش !
اخیراً حتی این ایده مطرح شده است که جهان‌های قابل سکونت ممکن است به دور کوتوله‌های سفید بچرخند. ما می دانیم که برخی از کوتوله های سفید سیاره دارند، و با وجود نداشتن همجوشی هسته ای، کوتوله های سفید نور و گرمای کافی برای داشتن یک منطقه قابل سکونت از خود ساطع می کنند. اما این سوال باقی می ماند که آیا یک سیاره می تواند قبل از تبدیل شدن به یک کوتوله سفید، یک محیط غنی از آب را در مرحله غول سرخ یک ستاره حفظ کند؟
@emebkanal
شاید بتوان حیات را در قمر مشتری یافت یا در اقیانوس گرم یک سیاره سرکش !
اخیراً حتی این ایده مطرح شده است که جهان‌های قابل سکونت ممکن است به دور کوتوله‌های سفید بچرخند. ما می دانیم که برخی از کوتوله های سفید سیاره دارند، و با وجود نداشتن همجوشی هسته ای، کوتوله های سفید نور و گرمای کافی برای داشتن یک منطقه قابل سکونت از خود ساطع می کنند. اما این سوال باقی می ماند که آیا یک سیاره می تواند قبل از تبدیل شدن به یک کوتوله سفید، یک محیط غنی از آب را در مرحله غول سرخ یک ستاره حفظ کند؟
@emebkanal
تصویری باورنکردنی از مریخ منتشر شده است که فعالیت بی‌وقفه گردبادهای غباری را که در سطح سیاره می‌چرخند به تصویر می‌کشد.
این گردبادهای مریخی وقتی که شکل می گیرند در سراسر سطح حرکت می کنند و قبل از اینکه دیگران جای آنها را بگیرند از بین می روند.
این تصویر توسط دوربین HiRISE در مدارگرد شناسایی مریخ ناسا در سپتامبر 2022 گرفته شده است و بخشی از دهانه هالدان را نشان می دهد، جایی که گردبادهای گرد و غبار اثر خود را بر روی مناظر به جا گذاشته اند.
دانشمندان مسیرهای تصویر و سرعت انباشته شدن غبار در مریخ را مطالعه می کنند و به آنها کمک می کند تا فرآیندهای جوی سیاره را بهتر درک کنند.
@emebkanal
این گردبادهای مریخی وقتی که شکل می گیرند در سراسر سطح حرکت می کنند و قبل از اینکه دیگران جای آنها را بگیرند از بین می روند.
این تصویر توسط دوربین HiRISE در مدارگرد شناسایی مریخ ناسا در سپتامبر 2022 گرفته شده است و بخشی از دهانه هالدان را نشان می دهد، جایی که گردبادهای گرد و غبار اثر خود را بر روی مناظر به جا گذاشته اند.
دانشمندان مسیرهای تصویر و سرعت انباشته شدن غبار در مریخ را مطالعه می کنند و به آنها کمک می کند تا فرآیندهای جوی سیاره را بهتر درک کنند.
@emebkanal
اگر بتوان عصر جدید نجوم را در چند کلمه خلاصه کرد،احتمالاً «عصر تغییر پارادایم‌ها» خواهد بود.
به لطف تلسکوپ ها، ابزارها اخترشناسان در حال انجام تحقیقات عمیق تر در مورد اسرار کیهان، اکتشافات و از بین بردن تصورات قبلی هستند. این شامل نحوه تشکیل منظومه‌های سیارات در اطراف ستارگان جدید است که دانشمندان با استفاده از فرضیه سحابی توضیح داده‌اند. این نظریه بیان می‌کند که منظومه‌های ستاره‌ای از ابرهای گاز و غبار (سحابی‌ها) تشکیل می‌شوندکه فروپاشی گرانشی را تجربه کرده و یک ستاره جدید ایجاد میکنند.
سپس گاز و غبار باقیمانده در یک دیسک پیش سیاره ای در اطراف ستاره جدید قرار می گیرد که به تدریج به هم پیوسته و سیارات را ایجاد میکنند. به طور طبیعی، ستاره شناسان این نظریه را مطرح می کنند که ترکیب سیارات با خود قرص مطابقت دارد. با این حال، هنگام بررسی یک سیاره فراخورشیدی در حال توسعه در یک منظومه ستاره‌ای دور، ستاره‌شناسان عدم تطابق بین گزهای موجود در جو سیاره و گازهای درون دیسک را کشف کردند. این یافته ها نشان می دهد که رابطه بین یک دیسک پیش سیاره ای و سیاراتی که آنها تشکیل می دهند ممکن است پیچیده تر باشد.
@emebkanal
به لطف تلسکوپ ها، ابزارها اخترشناسان در حال انجام تحقیقات عمیق تر در مورد اسرار کیهان، اکتشافات و از بین بردن تصورات قبلی هستند. این شامل نحوه تشکیل منظومه‌های سیارات در اطراف ستارگان جدید است که دانشمندان با استفاده از فرضیه سحابی توضیح داده‌اند. این نظریه بیان می‌کند که منظومه‌های ستاره‌ای از ابرهای گاز و غبار (سحابی‌ها) تشکیل می‌شوندکه فروپاشی گرانشی را تجربه کرده و یک ستاره جدید ایجاد میکنند.
سپس گاز و غبار باقیمانده در یک دیسک پیش سیاره ای در اطراف ستاره جدید قرار می گیرد که به تدریج به هم پیوسته و سیارات را ایجاد میکنند. به طور طبیعی، ستاره شناسان این نظریه را مطرح می کنند که ترکیب سیارات با خود قرص مطابقت دارد. با این حال، هنگام بررسی یک سیاره فراخورشیدی در حال توسعه در یک منظومه ستاره‌ای دور، ستاره‌شناسان عدم تطابق بین گزهای موجود در جو سیاره و گازهای درون دیسک را کشف کردند. این یافته ها نشان می دهد که رابطه بین یک دیسک پیش سیاره ای و سیاراتی که آنها تشکیل می دهند ممکن است پیچیده تر باشد.
@emebkanal
یکی از سوالات دلهره آور مربوط به اختر زیست شناسی – جستجوی حیات در کیهان – مربوط به ماهیت خود حیات است.
برای بیش از یک قرن، زیست‌شناسان می‌دانستند که حیات روی زمین به بلوک‌های ساختمانی اصلی DNA، RNA و اسیدهای آمینه منتهی میشود.
علاوه بر این، مطالعات روی سوابق فسیلی نشان داده است که حیات در معرض بسیاری از مسیرهای تکاملی بوده است که منجر به موجودات مختلف می شود. در عین حال، شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد همگرایی و محدودیت‌ها نقش مهمی در محدود کردن انواع حوزه‌های تکاملی ایفا میکنند که زندگی می‌تواند به آن دست یابد.
برای اختر زیست شناسان، این به طور طبیعی سؤالاتی را در مورد حیات فرازمینی ایجاد می کند، که در حال حاضر توسط چارچوب محدود مرجع ما محدود شده است. برای مثال، آیا دانشمندان می‌توانند پیش‌بینی کنند که زندگی در سیارات دیگر بر اساس آنچه درباره حیات در زمین شناخته شده است، چگونه است؟ یک تیم بین‌المللی به رهبری محققان موسسه (SFI) در مقاله‌ای اخیر و پس از بررسی مطالعات در زمینه‌های مختلف، به این نتیجه رسیدند که محدودیت‌های اساسی خاصی از وجود برخی از اشکال حیات جلوگیری می‌کند.
@emebkanal
برای بیش از یک قرن، زیست‌شناسان می‌دانستند که حیات روی زمین به بلوک‌های ساختمانی اصلی DNA، RNA و اسیدهای آمینه منتهی میشود.
علاوه بر این، مطالعات روی سوابق فسیلی نشان داده است که حیات در معرض بسیاری از مسیرهای تکاملی بوده است که منجر به موجودات مختلف می شود. در عین حال، شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد همگرایی و محدودیت‌ها نقش مهمی در محدود کردن انواع حوزه‌های تکاملی ایفا میکنند که زندگی می‌تواند به آن دست یابد.
برای اختر زیست شناسان، این به طور طبیعی سؤالاتی را در مورد حیات فرازمینی ایجاد می کند، که در حال حاضر توسط چارچوب محدود مرجع ما محدود شده است. برای مثال، آیا دانشمندان می‌توانند پیش‌بینی کنند که زندگی در سیارات دیگر بر اساس آنچه درباره حیات در زمین شناخته شده است، چگونه است؟ یک تیم بین‌المللی به رهبری محققان موسسه (SFI) در مقاله‌ای اخیر و پس از بررسی مطالعات در زمینه‌های مختلف، به این نتیجه رسیدند که محدودیت‌های اساسی خاصی از وجود برخی از اشکال حیات جلوگیری می‌کند.
@emebkanal
تقریباً 4.6 میلیارد سال پیش ، خورشید از گاز و گرد و غبار سحابی متولد شد که دچار فروپاشی گرانشی شد.
گاز و گرد و غبار باقیمانده در یک دیسک پروتوپلانتری مستقر شده است که به آرامی برای تشکیل سیارات از جمله زمین جمع شده است. حدود 4.5 میلیارد سال پیش ، سیاره ما تحت تأثیر گرانش به اندازه مریخ (تیا) قرار گرفت و یک تصادف سیارکی که منجر به تشکیل ماه شد. طبق نظریه های فعلی ، آب توسط سیارک ها و دنباله دارها که باعث ایجاد سیستم خورشیدی اولیه می شدند به زمین و سیارات داخلی منتقل شد.
زمان این رویداد از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا وجود آب برای منشأ زندگی روی زمین مهم است. هنگامی که این رویداد اتفاق افتاده است هنوز به صورت یک راز کشف نشده است ، اما اخترشناسان به طور کلی فکر می کردند که در اوایل شکل گیری زمین اب به اینجا رسیده است. اما براساس یک مطالعه جدید توسط تیمی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه روتگرز-نیوبرانزویک،
آب ممکن است به "پیوستگی دیر" رسیده باشد یعنی در مراحل پایانی شکل گیری زمین. این یافته ها می تواند به صورت جدی بر درک ما از زمان ظهور زندگی روی زمین تأثیر بگذارد.
@emebkanal
گاز و گرد و غبار باقیمانده در یک دیسک پروتوپلانتری مستقر شده است که به آرامی برای تشکیل سیارات از جمله زمین جمع شده است. حدود 4.5 میلیارد سال پیش ، سیاره ما تحت تأثیر گرانش به اندازه مریخ (تیا) قرار گرفت و یک تصادف سیارکی که منجر به تشکیل ماه شد. طبق نظریه های فعلی ، آب توسط سیارک ها و دنباله دارها که باعث ایجاد سیستم خورشیدی اولیه می شدند به زمین و سیارات داخلی منتقل شد.
زمان این رویداد از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا وجود آب برای منشأ زندگی روی زمین مهم است. هنگامی که این رویداد اتفاق افتاده است هنوز به صورت یک راز کشف نشده است ، اما اخترشناسان به طور کلی فکر می کردند که در اوایل شکل گیری زمین اب به اینجا رسیده است. اما براساس یک مطالعه جدید توسط تیمی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه روتگرز-نیوبرانزویک،
آب ممکن است به "پیوستگی دیر" رسیده باشد یعنی در مراحل پایانی شکل گیری زمین. این یافته ها می تواند به صورت جدی بر درک ما از زمان ظهور زندگی روی زمین تأثیر بگذارد.
@emebkanal
تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) از زمان راه اندازی آن ، نمای جدید و خارق العاده ای را در مورد جهان به ما داده است.
این تصویر جدید از Protostar HH30 به لطف تلسکوپ جیمز با جزئیات جدید واقعا شگفت انگیز است. این جزئیات اولین بار با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل کشف شد . Herbig-Haro ، که یک ابر مولکولی تیره است ، یک شیء مناسب برای تصویر برداری(JWST) است.
در این تصویر دیسک پروتوپلانتری را با یک جریان مخروطی از گاز و گرد و غبار با یک جت باریک که به فضا منفجر می شود، نشان می دهد.
@emebkanal
این تصویر جدید از Protostar HH30 به لطف تلسکوپ جیمز با جزئیات جدید واقعا شگفت انگیز است. این جزئیات اولین بار با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل کشف شد . Herbig-Haro ، که یک ابر مولکولی تیره است ، یک شیء مناسب برای تصویر برداری(JWST) است.
در این تصویر دیسک پروتوپلانتری را با یک جریان مخروطی از گاز و گرد و غبار با یک جت باریک که به فضا منفجر می شود، نشان می دهد.
@emebkanal
Forwarded from Yekta🌾
📢🌀🌐علاقمندان به دانش🌐🌀
همراه ما باشید
💎 گروه استرونومی (بحث علمی آزاد)
لینک گروه:
https://www.tgoop.com/ASTRONOMe2
همراه ما باشید
💎 گروه استرونومی (بحث علمی آزاد)
لینک گروه:
https://www.tgoop.com/ASTRONOMe2
Forwarded from AstroNomy kanal