آموزش انشا و نگارش

رستم ملکیان
سیستان

موضوع : داستانک نمادین

عنوان: مکعبی که غمگین بود

شلوار مکعبی همیشه دقیق بود: ساعت ۶:۰۰ بیدار می‌شد، صبحانه‌اش یک تکه نان مربع بود، و تا دمِ در خانه که جعبه‌ای سیمانی بود، فقط نود درجه پیچ می‌خورد! حتی وقتی می‌خندید، صداهایش مثل تکه‌های لِگو روی زمین می‌ریخت: «ها! ها! ها!» — خشک و اندازه‌گیری شده.

خانۀ او پر بود از جدول و ساعت و قفسه‌هایی که همه‌چیز را زندانی می‌کردند: کتاب‌ها بر اساس قد، مدادها بر اساس رنگ، و حتی نفس‌هایش هم با ساعت زنگ‌دار تنظیم می‌شد. فکر می‌کرد دنیا باید مثل خانه‌اش باشد: همه‌چیز سر جایش، همه‌چیز قابل پیش‌بینی.

اما همسایه‌اش، اسفنج‌باب، مثل یک آشوبِ خوشحال بود! خانه‌اش پینه‌دوزی شده بود از نور و موج و صداهای بی‌قاعده. وقتی کیک می‌پخت، خمیرش به سقف می‌چسبید و شکل ابر می‌گرفت. شلوار مکعبی فقط می‌گفت: «این غیربهداشتی است! کیک باید مکعبی باشد!»

یک روز باران آمد. اسفنج‌باب با چترِ گردش در گودال های آب می‌پرید و فریاد می‌زد: «زنده باد منحنی‌ها!» اما شلوار مکعبی، چترِ چهارگوشش را باز کرد و با نقاله، زاویۀ قطرات را اندازه گرفت: «۴۷ درجه؟ خطا! باید نود باشد!».

ناگهان باد شدیدی چترش را وارونه کرد. او مثل یک تاسِ غمگین روی زمین غلتید و نگاهش به رنگین‌کمانِ بالای سرش افتاد — کمانی نرم که نه گوشه داشت، نه جدول. برای اولین بار، سوالی در ذهنِ مکعبی‌اش جوانه زد:
«اگر دنیا فقط زاویه‌های قائمه داشت، پس این کمانِ زیبا چیست؟»

آن شب، لیستِ کارهای فردایش را ننوشت. زیر پتو چراغ‌قوه را روشن کرد و روی کاغذ، یک دایره کشید. بعد دایره را قیچی کرد و لبه‌های تیزش را نوازش داد:
«شاید… شاید من هم می‌توانم کمی خم شوم؟»

فردا صبح، اسفنج‌باب او را با موهای ژولیده دید! فقط یک لَختِ کوچک مو بود که سرکش شده بود، اما کافی بود تا شلوار مکعبی زمزمه کند:
«شاید زندگی، آن‌طرفِ خط‌کش‌ها هم جریان دارد…»

#نماد پردازی
#خلاقیت
#داستانک

273 viewsم هاشمی زاوه, edited 20:35