tgoop.com/epitomebooks/650
Create:
Last Update:
Last Update:
برای من این قطعه فرهاد نمادی است از انحطاط، انحطاط کسی که به درجهای از سقوط رسیده که حتی یادآوری آرمانها (تو همونی که یه روز میخواستی خورشید رو با دست بگیری) برایش عذاب آور میشود. اما این عذاب به حس شرم یا تلاش برای تغییر خود منجر نمیشود بلکه به حس خشم از دیگری یعنی از یادآوری کننده یا کسی که نهیب میزند فلانی از اصل افتادی نه از اسب، منتهی میشود. اما این خشم و نمود فیزیکی آن یعنی خشونت که به هزار تکه کردن آینه منجر میشود نمیتواند سقوط این آدم را رفع و رجوع کند، فراری از خود نیست و هر چه سعی کنیم سقوط خود را برون فکنی کنیم بدتر میشود، این ندا را نمیتوان خاموش کرد حتی با شکستن و نابود کردن. اگر تا قبل از آن یکی بود، حال به هزاران تکه تبدیل شده و هر تکه به او یادآور میشود که به انحطاط رسیده است و راه گریزی نیست.
BY EpitomeBooks
Share with your friend now:
tgoop.com/epitomebooks/650