#آیینهای_شامانی_در_ایران_باستان
#جشنهای_دیگان
#سروده_داتیس_مهرابیان

#بخش_پنجم (بخش پایانی)
#جشن_دی_به_دین
#گاهنبار_میدیاریم_جشن_مهر_به_جانوران


چهار است ، بنیانِ دیگان ، چنین
به هُرمزد و آذر ، به مهر و به دین

و دین را ، تو وجدان ، بِدان از خِرَد
خردمند ، وجدان ، به بَد ، نَسپَرَد

نه دینی ، برون از روانست و جان
نه وَهْمی ، خدا گون ، بزاید جهان

جهان ، در تو معنا شود ، ژایدان
بهشت است و دوزخ ، به وجدانمان

چو نیکی کُنی ، باغت آباد ، باد!
روانت گلستان و دیگانِ شاد!

اَشا با جهانِ تو همگون شود
از اَشتاد ، چون لاله ، گلگون شود

چو روز و شبانِ جهان ، دو نیاز
دو بانگِ بَم و زیرِ آواز و ساز

دو گوهر ، سِپَنتا و هم ، انگره
میانِ تو گردند ، همسان ، سَره

بَدی چون کُنی ، کُشته ای ، روشنی
اَشای جهان را ، به هم میزنی

جهانِ درون و کیانِ برون
شود کژ ، چو ناکوک _ سازی ، نگون

کژی ، زشت آید ، به گوش و به هوش
صدای نَکَر ، به ! که گردد خموش

و دیوارِ کژ ، استواری نیافت
سد از یک تَرَک ، سخت خواهد شکافت

ترازی نگیرد ، ترازو ، مگر
به میزان ، دو کفه شود ، بهره ور

به دو گوهر از ، نور و از تیرگی
شود کوک ، آهنگِ این زندگی

چنان میز ، یا خانه ی ماندگار
ستون ، بر چهار است و سقف ، استوار

اگر شادمان باشی و جان _ بهشت
به رامش ، سرت را گُذاری ، به خشت

نه دوزخ بیافروزی از کارِ زشت
نه اَنگی گُذاری به روشن_ سرشت

به انسان و هر جانور ، مهر ، وَرز!
که آیینِ عشق است ، بی حد و مَرز

چنان «می دیاریم_ گاهِ جَشَن »
چو افروزه ی دی ، به برفِ گَشَن

پناهگاهِ هر جانور ، باش و یار
به شادی گرای و سِگالی ، گذار

🌹🔥🌹🔥🌹🔥🌹🔥🌹🔥🌹

📚 واژه نامه
⭐#هرمزد ؛اهورا مزدا ، دانای پاک ، خِرَد بیکران
⭐ #نَسپَرَد ؛ زیر پا نگذارد
⭐#ژایدان؛ جاودان ، مانا ، نامیرا ، امرداد
⭐#اشا؛ راستی ، قانون نظم جهان (نیکی ، نیکی زاید و بدی از بدی)
⭐ #اشتاد؛ درستی و راستی ، روز بیست و ششم از هر ماه مزدیسنا ، نماد این روز ، گل لاله است.
⭐#سپنتا؛ پاک ، ورجاوند
⭐#انگره؛ زشت
⭐#دو_گوهر ؛ به باور زرتشت فرزانه ، جهان و روانِ انسان ، بر پایه ی دو گوهر نور و تاریکی ، دو گوهر سپنتامینو و انگره مینو برپاست ، این دو گوهر ، در اندیشه ی آدمی می توانند نامیزان شوند و بهشت روان ، به دوزخ ، دگرگون گردد.
⭐#کژی ، کجی ، ناراستی
⭐#جشن ؛جَشَن ؛ نیایش ، شادمانی
⭐گَشَن ؛ انبوه
⭐#میدیاریم ؛ به معنی «میان سال»گاهانبار پنجم از گاهنبارها و جشنواره های ایران باستان است ، این جشن ، شناسا به جشن چهارپایان و جانوران ، جشن مهرورزی انسان به همه جانوران است.
نیاکان ما در این گهنبار که آن را از پانزدهم دی ماهِ مزَدَیسنا ، برابر با نهم دیِ خیامی ، به مدت پنج روز برگزار می کردند ، برای چهارپایان ، سرپناه و انبار می ساختند تا زمستان را بی آسیب به پایان برسانند.
#کانال_شعر_نقاشی_داتیس
https://www.tgoop.com/esmaeilmehrabiandatis

👆#زمهریر
از گروهه ؛#زمستان_بار
آفریننده؛ #داتیس_مهرابیان
#نقاشی_رئال
🌹🔹🌹

#بیداری۵

به کیشِ مهرم و کافر بخوانم
که من ، جز بُت پرستی ، دین ندانم

کفن پوشِ گلم ، در گورِ گیتی
به «می» دادند ، غسلِ جاودانم

#داتیس_مهرابیان



#کانال_آثار_شعر_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

فرنام اثر ؛ دال
از گروهه ؛ شیردال ها
آفریننده ؛ داتیس مهرابیان

🍃🌸🍃
#بیداری۷

به پا خیز از درونِ خویش تنها
روان بنما ، جهان از جان ، به تن ها


چکادان زیر پایت خاک گردند
چو بیدار از خرَد ، گردی ، روان را

#داتیس_مهرابیان

@esmaeilmehrabiandatis

#خرد_نامه_پایان_شاهنامه
#سروده_داتیس_مهرابیان

(بازخوانی خردمندانه ی تاریخ و سرگذشت پهلوانان ایران در برابر دژخیمان و  یورشگران به خاک پاکِ میهن )

#پهلوان_نامه
در پهلوان نامه ؛
#سنباد_نامه  #بهزادان_نامه #به_آفرید_نامه #استاذسیس و...

#ابیات_۸۳۰۴_تا_۸۳۳۸
#سنباد_نامه
#بخش_چهل_و_هشتم

سِنباد در زیر سایه سار درفش کاویانی باز به رسایی فریاد زد ؛

شود شادمان ، میهن آریا
از آیینِ تاراجِ تازی ، رها

شکسته شود دینِ پندارها
هم افسونِ سرسختِ زنجیرها

حجازی مسلمانِ تاراجگر
ز شیرانِ ایران ، شود در به در

فراری شود رو به دُروندی اش
به آن ریگزارِ پُر آفندی اش


سِنبادِ دانا با این سخنانِ رزم آفرین ، پهلوانان و جوانان را که از نیشابور و اَهرَوانه ، در خانه بزرگش ، گِرد آمده بودند ، به شور آورد و آنان دلاورانه چون شیرهای ژیان غرّیدند و برای درفشِ بنفشِ کیانی ، دست بر سینه نهادند و آرزم نمودند.
سپس سِنباد چشم در آن انجمن دوانید و به دیده آفرین ، لبخند بر لب ، موبَد_آموزگار را برای خواندنی رسا از مهریَشت که همانا پیمان نامه ی جنگاوران و دلاورمردان است ، فرا خواند ؛

یلان از سخن‌های سنباد ، شیر
به غرش کشیدند از جان ، نفیر

به پیروز بادا وطن ! ، سربلند
رها گشت فریادشان از کمند

و سِنباد ایدون به لب ، با شکوه
فرازان به سر ، چون دماوند_کوه

نگر کرد بر انجمن ، مهریار
سپس روی بر موبَد_آموزگار

به آرزم ، او را از آن انجمن
فرا خواند بر جایگاهِ سخن

که چون زعفران ، مانْتِرِ اسپند خوان
وَزَد مهریَشت از دلش ، بر زبان

ز مهرآفرین یَشتِ پیمان گذار
روانِ کیانای کیهان سوار

از آن ایزد و فَرِّ فیروزگر
همان مینُوی داورِ دادوَر

همان ایزدِ دیده با ده هزار
به گوشِ هزارش ، نوای هزار

ستاییم آن مهرِ گسترده _دشت
خداوندِ گل‌های شادان ، به وَشت

هم او که ، به این سرزمین ، مهر داد
دلِ خانمان را به شادی نهاد

ستاییم او را ، که آگاهی است
به هر راستین گفته ، بر دل نشست

فروغِ گل آرای هر انجمن
نیوشا و بینای هر جان و تن

همان سروِ خوش پیکرِ سربلند
که بر کهکشان ایستاده ، سپند

به گوشِ گِئوش است ، گوشش هزار
و بیدار چشم است ، با ده هزار

ستاییم او را که رزم آور است
نگهدارِ پیمان ، اَبَر داور است

گروه پهلوانان برای استوار کردن آماج و آرمان خود در راه جنگ با تازیان مسلمان تا بیرون راندن آنها از سرزمین ایران و برای جان بخشی به پیمان خویشتن بر پدافند از ایران و ایرانیان ، بخش هایی از مهریَشت را هم آوا با موبَد_ آموزگار چنین خواندند ؛

بفرمود اهورای مزدا ، به مهر
به زرتشتِ فرزانه و نیک چهر

که ای پورِ اِسپَنتمان ! گوش دار !
و پیمان نگهدار ، آیین مدار

چه پیمان ، میانِ تو و میهن است
چه با دوستان ، چه با دشمن است

که پیمان شکن ، دشمنِ میهن است
از او ، راستین_ سرو ، خواهد شکست

چو مهر آفریدم ، سزاوارِ مهر
به پیمان گذارید سر بر سپهر


_بفرمود اهورا مزدا ، زرتشت را ، که مهر را شایسته ستایش و سزاوار نیایش آفریدم ، کسی که به مهر دروغ گوید و پیمان شکند و وفا را نداند ، ویران کننده ی کشور و کُشنده ی راستی است.

ای ستاره ی زرّین ! ای زرتشت اسپنتمان!
تو نباید‌ پیمانی را که بستی بشکنی ، خواه آن پیمان با یک مزدیسنا(اهوراپَرَست ) باشد ، خواه با یک ، دیویسنا(اهریمن پرست یا دشمن) ، چرا که هر پیمان نامه ای که با هر کس بسته شود ، باید پاس داشته شود هر پیمانی ، (چه با دشمن چه با دوست ) در هر حال درست و شایان گرامی داشت است.

سپس به آرزوی آزادی میهن از چنگال دیوان تازی و پایان یافتن ستمگری ها و نابودی آیین و روش تازیان تاراجگر در ایران و جهان ، چنین نیایش نمودند ؛

ستاییم پیمان و پیوند را
میِ روشنی بخشِ لبخند را

که ما چشم داریم ، بر دستِ مهر
به یاریگری های آن نیکچهر

شود ، بِه ! شود ، آید آن مهریار
به کامِ نکو مردمِ کامیار

شود ، بِه ! شود ، آید آن غمگُسار
به دلشادیِ عاشقان ، شادیار

شود ، بِه !شود ، آید آموزگار
سِپَنتایی آموزَد آمُرزگار

شود ، بِه! شود ، روز و هم روزگار
به خردادی و تندرستی ، بهار

توانایی افزاید آن بُردبار
نیایَد دَهِشمَندی اش ، در شمار

شود ، بِه ! شود ، آید آن رامیار
به آرامشِ ما شود ، سایه سار

ببارد ، از آن ابرِ مهر ، آسمان
به دلپاکیِ ما ، گلِ مهرگان

راستا دارد...

@esmaeilmehrabiandatis

#مینابْسْتِره_کیهانی
ازگروهه ( مجموعه ) خورشیدهای همیشه
آفریننده : #داتیس_مهرابیان
اندازه ۵۰ در ۷۰ سانتی متر
❄🍂❄🍂

#هزار_اندیشه_نیک

در آیینه نگر که نیک چِهری
چه مزدایی اهورایی ، چه مهری

به خود چون باز گردی ، خوش ببینی
روان آن چشمه ی جانِ سپهری

#داتیس_مهرابیان

@esmaeilmehrabiandatis

🍃🎼🍃🎼🍃🎼🍃🎼🍃
آوای بلبل خرما زیبا و لذت بخش
🍃🎼🍃🎼🍃🎼🍃🎼🍃

#هزار_پندار_نیک
🍃🌸🍃
زرتشت پیام آور خِرَد فرمود؛

📜💎📜💎📜💎📜💎

سرافراز و آسوده ، زیوَد ، کسی
به دور از تبِ آز و دلواپسی

که آوای وجدان شنید از درون
به کردارِ نیکو شد او رهنمون


#داتیس_مهرابیان


زیوَد ؛ زندگی کند ، زیست کند

#آثار_قلم_و_قلم_موی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

نام اثر ؛ #سپیده_دم
از مجموعه #دامون
اثر؛ داتیس مهرابیان
اندازه ۷۰ در ۱۰۰ سانتی متر

#پایان_شبه_سیه_سپیداست
#داتیس_مهرابیان
#سبک_مینابستره #عشق #سبک_مدرن
#سبک_انتزاعی #سرمایه_گذاری_سودآور #حراجی_آنلاین #گالری_آنلاین #خرید_اینترنتی #خرید_آنلاین #خرید_نقاشی #خرید_اسان #خرید_عید #فروش_آنلاین #فروش_اقساطی #فروش_فوق_العاده #ارسال_به_سراسر_کشور #ارسال_رایگان #سرمایه_گذاری_موفق #دامون #جنگل #شمال #طبیعت #نقاشی_ایرانی #art #artgallery #artofinstagram #artofinstagram

#کانال_آثار_شعر_نقاشی_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

چرا بانوان ایرانی نباید خود را در چادر سیاه عربی بپیچند ؟

#کانال_آثار_شعر_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

جایگاه زن در اندیشه و فرهنگ ایران کهن

در همه ی جشن ها و شادمانی های ایران باستان ، بانوان و دوشیزگانِ آریایی ، شادبانان ، شادی آفرینان و درفش های رقصان و سرافراز از فرهنگ آشتی پروری و لبخند گستری ، در جانِ جهان بوده اند ، زیبا رُخانی که شکفته رو همچون گلها ، آذین بندِ جشن ها و جَشَن ها (نیایش ها) و پرستش کنندگان به چِم (معنی ) پرستارانِ آتشِ عشق و مهر ، بوده و هستند ، آنچه از فرهنگ ارژمند و برجسته ی نیاکانِ نیک اندیش ما ایرانیان درباره «زن » ، «دختر »«بانو» بر جای مانده است ، با خود نشانه های فراوانی از بلندی جایگاه زنان در اندیشه های کهن این سرزمین دارد ، پیشتر در همین مجموعه از جشن های ایران باستان ، در جایگاهِ زن سرودیم ؛
در ایران ، زنان را ، تو ایزد بدان
فروزان ، به مهر و فروتن -روان

مثالِ زمین ، بارور ، عشق زا
گل و عطرِ تن هایشان ، جان فزا

چنان مُشکِ آهوی مستِ خُتَن
شمیمِ گلِ بیدمشک است ، زن

🌱🌹🌱

ریشه یابی واژه های زن ، بانو ، دوشیزه و کنیزک نیز بیانگرِ پایگاه بلند آنان در فرهنگِ خِرَدمندانه ی نیاکانمان است.

« زن » از ریشه ی «کَن» به چِمِ (معنی) دوست داشتن ، مهر ورزیدن و نیز ، کَندَنِ نخستین کندک ها یا خانه ها و «کد» ، «کده » را یادآور است و پیوستگی «کدبانو» از «کَد» ، همراه با واژه ی «بان و بانو » به چِمِ فروغ و روشنایی ، از دیر زمان ، زن را چراغ خانه خوانده است ،(و دگرگونی « ن »به «م» ، بام‌ و بامداد ؛ جایگاه و زمان برآمدن روشنایی سپیده دم را می رساند).

همینگونه است واژه ی «دوشیزه » (دو شی چک) که از واژه ی اوستاییِ «زوش» به چِم دوست داشتن و «کنیزک » (کن ای چک) نیز ، دوست داشتنیِ کوچک در زبان اوستایی و در زبان پهلوی «دوشارم» به چِم دلبرِ ناز و زیبا ، همه گویای شادبختیِ شاه بانوان در فرهنگ اِران _ شهری و آیین مَزدَیسنا ست.

پاژنام های(لقب های) نائیریکا به چِم «پهلوان» ویژه زنان و کیوان و کیوانو و کیانو ( کی وان ) شاهی و شاهوارگی بانوان را در اندیشه ی آن نیاکان خِرَدباور مان نشان می دهد.
هر چند شور بختانه به سبب چیره شدن فرهنگ بیگانه ی تازیان بر این سرزمین و ننگ دانستنِ دختر در نافرهنگِ تازیان که برخی از آنان ، دخترانشان را در تاریکی و سیاهیِ گور ، زنده به گور می کردند و یا در تاریکی و سیاهیِ پارچه ای پیچیده ، به باورشان ، ننگ را پنهان می کردند ، امروزه ما گرفتار نگاهی پست و جنسی بر دختران و زنانمان شده ایم و اگر ژرف بنگریم و تاریخ را نیک بکاویم ، در می یابیم که رنگ سیاهِ برای جامه و پوشش در ایران باستان ، رنگِ اهریمن بوده و نیز در اسلام ، رنگ سیاه مکروه بوده است از این رو هم پوشش احرام (لباس طواف در مکه) و هم پوشش کَفَن در هنگام مرگ بر تن مسلمان به رنگ سفید پوشیده می شود و گذاشتن پارچه مشکی همراه مُرده ، مکروه می باشد که این مَهَند را باید ایرانیان باورمند به اسلام بدانند که پارچه ی سیاه برای پوشش بانوان از فرهنگ عرب پیش از اسلام است که وارد این دین هم شده نه فقط از اسلام ، همچنین زرتشتیان نیز پوشش سفید را برای پاکی و بِهمنشی می پوشیدند که جامه ویژه ی زرتشتیان است و شونل یا شنل های رنگین (دوش آویز ، پوششی باز که در زمان باستان از پشتِ گردن ، زیر موها و بر شانه و پشت شان آویز می کردند ) نشان دهنده ی زیبایی و بلند بالاییِ بانوان ایرانی بوده است و در فرهنگ اِران شهری و اندیشه ی زرتشت ، زنان و دختران با مردان برابر بوده و دختران آزادند که سرنوشت خود را با خِرَدمندی ، خود برگزینند؛

اَشو ، دخترش را چنین مژده داد
که زیبا ! پُروچیستا ، دختِ شاد!

خدا رامِشت داد و نیکی ، به بَر
بگیر از خِرَد ، پند و از عشق ، فَر

«ای پوروچیستا از دودمان هیچرسب و از خاندان اسپنتمان ، ای جوان ترین دختر زرتشت ! مزدا اهورا خِرَدِ رسا ، او را که به منش پاک و راستی و پاک دلی بستگی و باور دارد به عنوان همسر به تو بخشید ، پس برو با خِرَد مشورت کن و با عشقی پاک و آگاهی کامل ، رفتار نما.»
#گاتها_هات_۵۳_بند۳

اشوزرتشت خوشبختى بشر را وابسته به میزان دانش و خِرَدِ انسان مى داند ، نه جنسیت و رنگ و نژاد.
زرتشت دختران را در گزینش همسر آزاد شمرده و عشق پاک و دانش نیک را دو نماد و ترازو برای خوشبختى همسران جوان در زندگى زناشویى مى داند و می فرماید که ؛ «زن و مرد ، هیچکدام برتر از دیگری نیستند مگر به راستی و پرهیزکاری و باید هر یک بکوشند تا در راستى از دیگرى پیشى جویند.
🍃🌹🍃

گُهَر سُفت ، زرتشت ، زین گفتِ نیک
که مانده است چون نقشی از پازریک

« ندارد کسی بر کسی برتری
به جز پارسایی ، به هر باوری»


ادامه دارد ...
🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷

#کانال_آثار_شعر_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

یاشار سلطانی در صفحه خود آورده است که ۱۱۳۱ درخت در چیتگر تهران (که یکی از ریه های تنفسی تهران است ) برای ساخت یادمان قاسم سلیمانی قطع شده است.


در آتش سوزی این روزهای آمریکا ، تعداد ۳۶۰۰ درخت از بین رفته و ده نفر تا کنون کشته شده اند حالا تعداد این درخت های قطع شده در چیتگر را بگذارید کنار کُشته های مراسم خاکسپاری سلیمانی و بعد آمار کُشته های شلیک موشک سپاه به هواپیمای مسافربری اکراینی فردای شب مثلاً انتقام خون سلیمانی (که از جان های موجود در آن هواپیما برای سپر دفاعی و فریب آمریکا استفاده کردند ) و بعد آمار کُشته ها در بمب گذاری سالگرد سلیمانی ، حالا بگویید ایران سالی چند بار آتش می گیرد ؟! و چرا ؟!

#داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

#هزار_اندیشه_نیک

پژوهنده ، سرچشمه را نیک ، جُست
که زرتشت ، سُفت این گُهَر را ، نخست ؛

هر آنچه که بر خود ، پسندی سپَند
به دیگر کسان نیز ، آن را پسند

#داتیس_مهرابیان

بسیاری از سخنان زرتشت فرزانه و دانشمندان و فرزانگان ایران باستان ، به دست تازی پرستان ، به حدیث تبدیل شده و به نام بزرگان دین اسلام سند زده شده است ، در حالیکه ریشه تمام این احادیث را در فلسفه و فرزان ایران باستان و آیین زرتشت می یابیم.

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم
یار در خانه و ما گِردِ جهان می گردیم

@esmaeilmehrabiandatis

از
#خرد_نامه_پایان_شاهنامه
سروده ؛ #داتیس_مهرابیان


...به تازی ، چه نازی ؟! که او دشمن است
مگر قلبت ای خفته از آهن است؟!
...
تو یا خفته‌ای ، یا که تازی تبار
ندیدیم هم میهن این گونه ، خوار

که دشمن پَرَستی کند ، سرفراز
به خوانِ خدا ، پا نماید ، دراز

ببالد به آغوشِ مامِ کُهَن
و پستان مادر جَوَد ، دیومَن


#کانال_شعر_نقاشی_داتيس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

هنگامی که می خواهند یک کشور را خاموش ، به چنگ آورند شناسه ، چِبود و چیستی اش را ، از اندیشه مردمانش پاک می کنند.

#پس_آگاه_باشیم_که ؛

روز پدر ،نزد ما ایرانیانِ نژاده ، چهارم شهریور ، زاد روز کوروش بزرگ ، همزمان با جشن شهریورگان است.

شهریور به چِم و مانیکِ شهریاری بر روان و نهاد خویش است و شهریور ، اَمشاسپَندِ توپال (فلز) ، زَر ، ساز و کار ، هنر و پیشه است.

داشته های خود را ارج بگذاریم ، نه داشته ها و فرهنگ بیگانگانِ یورشگر به میهن مان را.

#کانال_یادگارهای_چکامه_نگارین_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

#خرد_نامه_پایان_شاهنامه
#سروده_داتیس_مهرابیان

(بازخوانی خردمندانه ی تاریخ و سرگذشت پهلوانان ایران در برابر دژخیمان و  یورشگران به خاک پاکِ میهن )

#پهلوان_نامه
در پهلوان نامه ؛
#سنباد_نامه  #بهزادان_نامه #به_آفرید_نامه #استاذسیس و...

#ابیات_۸۳۳۸_۸۳۵۳
#سنباد_نامه
#بخش_چهل_و_نهم

موبَد ـ آموزگار همانگونه که پیشتر به بهزادان گفته بود که هنگام یَسَن خوانی و نیایش درباره «مهر یَشت » بیشتر آگاهی خواهد داد ، بندهایی دیگر از نیایشِ « مهر یَشت را چنین خواند؛

بلند ایزد مهر ، نورِ خداست
فروغ و فروزه ، به فَر ، روشناست

ز شیدانِ چشمش جهان ، جان گرفت
زمین ، ماه و خورشیدِ تابان گرفت

روان از روانش ، روان شد به جان
کیانای کیهان ، به گردون - روان

به گوش است و فرمانبر و فَر نیوش
به درگاهِ مزدا اهورا ، سروش

سپس نیم نگاهی به بهزادانِ مسلمان (ابو مسلم خراسانی ) انداخت و در راستای نیایش مهر ، خورشید را نگریست که می رفت تا در برکه غروب ، تن بشوید ، بلند و رسا خواند ؛


نه یکتا به مانندِ مَزدا خداست
نه مهرش فراگیر در هر کجاست

فروغش فروزان بدانجا رسد
که نیکی ، چو رودان ، به دریا رسد


_ ایزد مهر ، در زمرۀ ایزدان فرمانبر اهورامزدا است و ازین رهگذر در آفرینشگری و نیرومندی یکتا نیست ، مهرش فراگیر نیست «او» هر کس را که نیک باشد یاری میکند».
ایزد مهر یاور نیکان و سرکوبگر دروجان (دروغگویان ) و پیمان شکنان است.

و باز با نوایی زیبا خواند ؛

از آن دم که در جانِ نیکان نشست
دروجانِ پیمان شکن را شکست

از اهریمنان است در خشم و کین
بکوبد سرِ دیوِ پندار- دین


سپس با آوایی آرام تر گفتارش را چنین پی گرفت ؛
_ مهر بی غروب ، بیدار و بینا ، «نخستین ایزد مینُوی ، از دمیدن خورشید جاودانه ، تیزاسب برآمده از فراز هَربُرز کوه ، ایزدی روشنا و آراسته به زیورهای زرین که هماره نگهبانِ بیدار و ، به راستی ایستاده است.


به گیتی نشسته است مهرش ، به پوب
فروزنده آن فرِّهِ بی غروب

نگهبانِ بیدار و بیناست او
یک از صد فروزه ، ز مزدا اَهو

از آن دَم کز البرز ، تیزاسب -شید
در آیینه ی مینُوی پَرکشید

جهان را به مهر و اَشه استوار
نموده ست ، آیینه ی کردگار


او که پس از فرورفتن خورشید به فراخنای زمین پا می گذارد و آنچه را که میان زمین پهناور گویسان و آسمان است با آنچه که در میان زمین است را می پیماید ، مهر حمایتگر دین زرتشت است «آن» که برای گسترش دین ،نیک در همه جا نمایان است»

به پیمایِشِ پهنه ی گوی‌سان
و آنچه که بر سر گرفت آسمان

دَمَد مهر تابنده اش ژایدان
به فرزانِ فرزانه ی راستان

فَرآیینِ روشنگرِ به خرَد
که از تیرگی ، پرده بر می دَرَد


سپس برای آگاهی بخشیدن بیشتر به کسانی مانند بهزادان ، گفتار و نیایشش را چنین پی گرفت ؛

گیتی به دست اهورا مزدا از نیست به هست رسیده ، آنگونه که ایزد مهر را نیز او آفریده است و آنچه را که مهر بزاید و بیافریند در راستای خواست پروردگار جهان ، مزدای اهورا (دانای هستی بخش) است.

در این هنگام رو به پهلوانان و جوانانِ میهن پَرَست نمود و خواند ؛

_ او جنگ و پدافند را برانگیزد ، جنگ را استواری بخشد او که در جنگ پایدار مانَد تا رده های دشمن را از هم بِدَرد.
او که رزم آورانِ را در هر دو بال آوردگاه پراکنده کند تا از بیم او در دل سپاه دشمن خونخوار لرزه درافتد.

او همیشه بینا و بیدار ، پیروزمندیست که با رزم افزاری خوش ساخت ، ایستاده در برابر تیرگی ها ، نگاهبانی نا فریفتنی است ، او که زورمندترین زورمندان است. او که دلیرترین دلیران است ، او که داناترین بخشندگان است.

با پایان یافتن نیایش مهریَشت ، موبَد آموزگار در انبوهه ی پهلوانان رفت و به نماد ِ آغاز رزم ، کمربند پهلوانی را برمیان بست.

گروه پهلوانان هم آوا ، پیروز باد ایران گفتند و بخش دوم وَشتِ یلان ، با وَشتی رزمی (رقصی حماسی) آغاز شد.

بهزادان شادمان با قلبی پرتپش از این رویداد ، در اندیشه فرو رفت.
او که از خُردی در خانه تازیان خاندان عجلی بالیده بود و شکستن مادر رنجورش را در کارِ توان فرسای کنیزی و خدمتکاری ، دیده بود ، از شنیدنِ اوستای مهریَشت ، جان و روانش به مهرِ مادرش ، باز فروزان گشته بود و مانیک (معنای ) واژه های آن نیایش در او بهاری زیبا از آرامش آفریده بود.

او هنوز دل از اسلام برنداشته ، به سروده ی پاک مهریَشت ، ایزد پیمان ها می اندیشید و نمی توانست اندیشه اش را از پیمانی که با ابراهیم امام عباسی و خاندان تازی عجلی ها بسته بود ، بیرون کند.

برای همین با پایان گرفتنِ نیایش مهر یَشت ، به سوی سِنباد رفت و در گوش او گفت ؛ ...

راستا دارد ...

#کانال_یادگارهای_چکامه_نگارین_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

🌸❄🌸❄🌸❄🌸❄

درود!
اورمزد روز ، آغاز ماه بهمن (بهمنشی و نیک اندیشی ) بر پایه گاهشمار مَزدَیسنا ، بر شما هموندان و همراهان گرامی ، فرخنده باد.
🙏❄💗