بی‌پرده درباره وضعیت آب ایران

محمد فاضلی

به دعوت فدراسیون صنعت آب ایران نکاتی درباره وضعیت آب ایران گفتم. اگر به مجموعه هشدارها درباره وضعیت آب ایران توجه نشود - که تاکنون نشده است - عبرت تاریخ خواهیم شد.

#دغدغه_ایران #مسأله_آب

سخن اصلی: هر برنامه و اقدامی باید بر کاهش معنادار مصرف آب متمرکز باشد.

@fazeli_mohammad

همایش‌های وفاق؟

محمد فاضلی

از زمان پیروزی مسعود پزشکیان و مطرح شدن ایده #وفاق، تلاش‌هایی برای تبیین و معنا دادن به وفاق شروع شده است. این کار در سی سال گذشته درخصوص شعارهای محوری رؤسای جمهور نظیر جامعه مدنی سیدمحمد خاتمی، مهرورزی محمود احمدی‌نژاد، اعتدال حسن روحانی و دولتِ مردم ابراهیم رئیسی هم انجام شده است.

اغلب تلاش‌ها در قالب برگزاری همایش، کنفرانس و انتشار کتاب و خلاصه مقالات این گردهم‌آیی‌هاست. من معتقدم در وضع فعلی، استانداری‌ها، وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی، حق ندارند با استفاده از بودجه‌های دولتی کشوری در تحریم و دچار به انواع ناترازی‌ها چنین همایش‌ها و کنفرانس‌هایی برگزار کنند. 

رئیس‌جمهور البته حق دارد ایده محوری دولتش را تبیین کند و یک نهاد مطالعاتی و فکری مجاز به این کار است. شرح وظایف «مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری» در بر گیرنده تبیین گفتمان و اندیشه‌های رئیس‌جمهور نیز هست. تصور نمی‌کنم غیر از این مرکز که تبیین ایده وفاق در قالب رخدادهای علمی، وظیفه ذاتی آن است، بقیه دستگاه‌های اجرایی دولتی وظیفه‌ای برای برگزاری کنفرانس و همایش داشته باشند. 

جالب این‌که مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری که یکی از وظایفش تبیین گفتمان و ایده‌های رئیس‌جمهور است، بررسی ایده وفاق را در کم‌هزینه‌ترین شکل (در حد برگزاری جلسات گفت‌وگوی علمی تقریباً بی‌خرج) دنبال می‌کند و برخی سازمان‌ها دولتی در پی برگزاری همایش و کنفرانس‌های متداول (و اغلب نمایشی جهت ابراز ارادت) هستند. 

این سازمان‌ها و دستگاه‌ها هم بهتر است به همان مطالب و ایده‌هایی که در فعالیت‌هایی که در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری تولید می‌شود قناعت کنند و اگر می‌توانند مشارکتی در آن‌ها داشته باشند. کار فکری که در آن مرکز درباره وفاق انجام می‌شود، کفایت دارد. 

@fazeli_mohammad 

🔴فقط یک نمونه

🔺اعتماد ۲۴ آذر ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘نوشتن در باره یک نامه با ۱۳۰ امضای نمایندگان خطاب به رییس جمهور، شاید بی‌تناسب با شرایط کلان کشور باشد، ولی اگر به نتیجه‌گیری یادداشت دقت کنیم، متوجه خواهیم شد که این نحوه رفتار و موضع‌گیری استثنا نیست، بلکه یک قاعده است.

🔘مسأله این است که شورای عالی انقلاب فرهنگی در دولت گذشته مصوب کرد که ظرفیت رشته‌های پزشکی سالانه ۲۰ درصد افزایش پیدا کند، هدف آن افزایش ۱٫۵ برابری سرانه پزشک در ایران بود. از همان زمان اعتراضات دانشگاه‌های علوم پزشکی شروع شد ولی فایده نداشت. در واقع قانون می‌نویسند برای کسانی که اصلاً قبول ندارند، و آن را اجرایی نمی‌دانند، بلکه زیان‌بار می‌دانند.

🔘گزارش‌های بعدی از دانشگاه‌ها نشان داد که انتقادات درست بوده، لذا شورا را به این نتیجه رساند که مصوبه را اصلاح کند، و در نهایت این سیاست متوقف شد. اکنون یک نماینده مجلس اعلام کرده که:
▪️”امروز همراه با ۱۳۰ نماینده دیگر در نامه ای خطاب به رئیس جمهور نسبت به "توقف مصوبه افزایش ظرفیت پزشکان و دندانپزشکان" اعتراض کردیم. درحالیکه کشور دچار کمبود پزشک و دندانپزشک است، این اقدام مصداق بی تدبیری و ضربه زدن به مردم است. امیدوارم دکتر پزشکیان این اشتباه را اصلاح کند.“▪️

🔘اینکه سرانه پزشک باید بیش‌تر شود خیلی هم خوب و ضروری است و در چند دهه گذشته در حد توان و ظرفیت انجام شده است. ولی چند نکته مهم وجود دارد که ظاهراً مورد توجه قرار نمی‌گیرد. چرا سالانه ۲۰ درصد اضافه شود؟ چطور است سالی ۱۰۰ درصد اضافه شود، بلکه سرانه خیلی بالاتر برود و حتی پزشک هم صادر کنیم!!

🔘پزشکی رشته حساسی است تجهیزات فراوان و امکانات زیادی می‌خواهد، استاد، تجهیزات و... نیاز دارد، این مصوبه مثل کار آنان است که مهمان می‌آید و غذا ندارند، یک پارچ آب جوش می‌ریزند داخل آبگوشت. البته باید نان هم داشته باشند، و مخلفات را با هم تقسیم کنند، ولی در اینجا هیچ‌کدام نیست. حتی با ظرفیت سابق هم، امکانات آموزشی کم بود، چه رسد به این که افزایش ظرفیت هم داده شود.

https://telegra.ph/فقط-یک-نمونه-12-13

.
می‌دانم ‎#دو_درجه_کمتر راه‌حل ساختاری مشکلات انرژی ایران نیست، اما بخشی از راه‌حل گذر کمترسخت از یک بحران هست، و راه کاهش درد و رنج بخشی از مردم که با قطع برق و گاز مواجه می‌شوند هست.

آقای ‎#پزشکیان کمک می‌کنیم، اما شما هم مسائل واقعی را طرح کن، بایست و راه‌حل‌های درست را جلو ببر.

آقای #پزشکیان شما هم محکم بایستید و بگویید مسائل واقعی از جنس همین مشکلات انرژی هستند نه توهماتی که به عنوان مسأله مطرح می‌کنند و برایش قانون هم می‌نویسند.

آقای پزشکیان در لحظه مهمی از تاریخ ایران به قدرت رسیده‌اید و فرصت دارید خدمات بزرگی انجام دهید. شاید بزرگ‌ترین خدمت شما طرح کردن مسائل واقعی و آزاردهنده ایران و ایرانیان، و هموار کردن راه واقع‌گرایی باشد. زدودن توهمات

#دغدغه_ایران #محمد_فاضلی #دو_درجه_کمتر

@fazeli_mohammad

چرا برق رفت؟

مشکل صنعت برق ایران چیست؟ و چرا کشوری با منابع عظیم نفت و گاز به ناترازی در تولید و مصرف برق رسیده است؟ چرا سرمایه‌گذاری در منابع برق تجدیدپذیر یا بهبود راندمان نیروگاه‌ها صورت نگرفته است؟ دکتر کیومرث حیدری، متخصص اقتصاد برق، در این قسمت به این سؤالات و وجوه مهمی از سیاست‌گذاری و اقتصاد صنعت برق ایران می‌پردازد.

انتشار در یوتیوب (اینجا)

انتشار در تلگرام

@fazeli_mohammad

فیلترینگ به هیچ‌ هدفش نرسیده اما تناقض‌های بسیاری را آشکار کرده است.

@fazeli_mohammad

🎥 ۶ راهبرد توسعه منطقه ای ایران

🔺 وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در سفر روز گذشته خود به بندر ماهشهر، در راستای توسعه منطقه‌ای بر ۶ راهبرد تاکید کرد؛

۱. حساب شرکت‌ها باید به منطقه برگردد.
۲. انتقال دفاتر مالیاتی شرکت‌ها به استان.
۳. استخدام‌ها باید آزمونی شود.
۴. خریدها باید در استان انجام شود.
۵. مدیران و اکثریت هیأت مدیره باید در منطقه ساکن باشند.
۶. مسئولیت اجتماعی باید در آموزش و پرورش و فنی‌و‌حرفه ای انجام شود.
@midarimedia

هیچ صدایی از درون بر نمی‌آید

🖋️ جواد کاشی
@javadkashi

زندگی سیاسی یک سویه مادی و یک سویه معنوی دارد. سویه مادی‌اش قانون و سازمان‌ها و نهادها و احزاب و رسانه‌ها و منابع قدرت‌ است. سویه معنوی‌اش داستان‌های جدی گرفته شده در عرصه عمومی است. مطابق هر یک از این داستان‌ها مردم از جایی آغاز کرده‌اند، اینک رهسپار مقصدی دیگرند.

افراد در این داستان‌ها جایی به خود اختصاص می‌دهند و متن زندگی شخصی‌شان را به نقش‌آفرینی در رخدادهای داستان وابسته می‌کنند. جوامع هر چه مدرن‌تر شوند، زندگی سیاسی متکثرتر می‌شود. گروه‌های متفاوت هر کدام با داستانی ظاهر می‌شوند و صحنه سیاسی به عرصه رقابت و رویارویی داستان‌های فراوان تبدیل می‌شود. سیاست به کانون خلق نظام‌های معنوی متکثر تبدیل می‌شود.

سه عامل هست که عرصه عمومی را از وجه معنوی تهی می‌کند. عامل نخست استبداد سیاسی است. هنگامی که یک گروه خیال می‌کند تنها داستان اوست که مرجعیت دارد و همگان باید بازیگران یک داستان شوند، عرصه سیاست کانون معنابخش خود را از دست می‌دهد

اگر قرار باشد عرصه سیاسی با یک داستان سازماندهی شود، دیگران احساس می‌کنند به جای آنکه بازیگر باشند، عروسک‌های خیمه شب‌بازی‌اند. اکثر مردم تن می‌زنند و ترجیح می‌دهند در یک خلاء معنوی زندگی کنند.

عامل دوم، نقش‌آفرینی موثر نیروهای خارجی است. داستان در یک موقعیت مکانی مشخص ظهور می‌کند. بازیگران کم و بیش محدود و آشنا دارد. داستان‌های معنابخش عرصه سیاست، ممکن است گاهی از مرزهای ملی فراتر روند. اما تا اطلاع ثانوی هنوز این قلمروهای ملی است که زندگی داستان‌وار یک جماعت را امکان‌پذیر می‌کند.

عامل سوم، از کار افتادن ساختار مدیریتی کشور و ناتوانی در تامین امور مادی مردمان است. مردم دست به گریبان فقر و بی‌ثباتی دیگر به هیچ داستانی نمی‌اندیشند.

آوارگی بشار اسد و ابهام مردمان شاد سوریه، پیامد خالی شدن سیاست از بعد مادی و معنابخش است. در پرتو دیکتاتوری یک خاندان بی‌رحم، مردم مجالی نداشته‌اند تا در گروه‌های شناسنامه‌دار، داستانی برای حیات جمعی‌شان بسازند. اینک نیز نقش‌آفرینی موثر کشورهای همسایه و ناهمسایه امکان خلق معناهای همبسته‌ساز سیاسی را ناممکن کرده است.

این روزها جلساتی با هدف مدیریت سوریه بعد از اسد برگزار می‌شود یکبار در عراق و این بار در اردن. مردمان سوریه هیچ نماینده‌ای در این جلسات ندارند. دست اسرائیل تماماً باز است و هر کاری که دلش می‌خواهد انجام می‌دهد. ترکیه سوداهای فراوان در سر دارد و ایران به یک فردای دیگر در سوریه دل‌بسته است. اما

هیچ صدایی از درون بر نمی‌آید.

@fazeli_mohammad

نامه یکی از نمایندگان مجلس نشان می‌دهد: نمایندگان مجلس برای شوخی یا اهداف دیگر، رأی یکدیگر را تغییر می‌دهند.

از کجا معلوم تصمیم‌گیری درباره بقیه مسائل را شوخی شوخی یا به دلایل دیگر (مثلا خدای ناکرده منافع شخصی) انجام نمی‌دهند؟

در تاریخ می‌نویسند: عصر #مجلس_شوخی و #شوخی_مجلسی بود.

@fazeli_mohammad

فریاد بزنی فریاد می‌زند

🖋️جواد کاشی
@javadkashi

ایران امروز در یک خلاء گفتمانی زیست می‌کند. هنگامی که خلاء گفتمانی هست چشم‌اندازهای فردا تیره‌اند و همه منتظر حوادث می‌مانند، یا انتظار می‌کشند متفکر تازه‌ای از راه برسد و با خلق گفتمانی تازه دروازه‌های تازه بگشاید. اما برای خلق یک گفتمان تازه نباید منتظر متفکر تازه‌ای بمانیم. اصل ماجرا چرخش در مسیر عادت شده رویدادهاست که بستر ظهور گفتمان تازه را هم فراهم می‌کند. تعلیق اجرای لایحه عفاف و حجاب از آن دست رویدادهاست.

این لایحه بارها بازنویسی شده، تعلیق شده، بازگشت خورده و هنوز هم که هنوز است به مرحله اجرا نرسیده است. تعلیق دوباره لایحه، آخرین سکانس این فیلم تماشایی است. از این همه رفت و برگشت چیزی نمی‌توان فهم کرد الا اینکه نظام جمهوری اسلامی نگران بازتاب آن و واکنش جامعه است. نظام به جامعه ناهمسو با انتظار خود گردن نهاده است. این ماجرا را اینطور بخوانید: پذیرش دیگری بودن دیگری ، یا به رسمیت شناختن دیگری.

گام نخست به رسمیت شناسی، پذیرش یک دیگری است که به هیچ روی تن به همسان شدن نمی‌دهد. گام دوم بازآفرینی مناسبات است به طوری که دیگری متفاوت، با همه تفاوت‌هایش پذیرفته شود. سخنی که این پذیرش را به زبان می‌آورد گفتمان جدید است. نظام به این گفتار نزدیک نمی‌شود اما اگر خود مبدع آن نباشد، دیگران چنین می‌کنند و بهره آن را در عرصه سیاست همان‌ها خواهند برد.

ماجرای حجاب با ماجرای ماهواره تفاوت ماهوی دارد. نظام هیچ‌گاه ماهواره را نپذیرفت. در سکوت از آن عقب نشست. اما عقب نشینی در باره حجاب دختران نیازمند یک بازاندیشی عمیق پیرامون نسبت حکومت با جامعه است. جامعه تشخص پیدا کرده و صدا دارد. فریاد بزنی فریاد می‌زند.

حکومت همراه با پشتوانه‌های اجتماعی خود ضروری است ترتیبات گفتگو و پذیرش دیگری در جامعه ایرانی را کلید بزند. به جای آنکه خود را نماینده یک گروه و رویاروی گروه‌های دیگر اجتماعی تعریف کند، ارتفاع بگیرد و خود را به مثابه میانجی و داور تعارضات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جایگذاری کند. این تغییر مسیر و گفتار، راه‌هایی برای حل بقیه مشکلات عدیده نیز خواهد گشود.

آنگاه می‌بینی که میدان سخن‌های تازه گشوده می‌شود، افق‌های جدیدی پدیدار می‌شود و جامعه‌ای که به نظر می‌رسد احساس نفس تنگی می‌کند، خشم خود را فرومی‌دهد و کمی هم لبخند می‌زند. باید بپذیریم امروز نظام جمهوری اسلامی بیش از مردم نیازمند اکسیژن برای تنفس است. این بار فقدان پذیرش مردم است که فضای تنفس را برای نظام سیاسی تنگ کرده است.

#حجاب_و_عفاف

@fazeli_mohammad

ذینفعان و فرسایش تمدنی ایران

محمد فاضلی

صحنه‌های سیاست‌گذاری عمومی ایران امروز را که نگاه می‌کنم، منطق نظری «منسر اولسون» اقتصاددان آمریکایی-نروژی در کتاب «فراز و فرود ملت‌ها» بیشتر به چشمم می‌آید. خلاصه یکی از استدلال‌های مهم اولسون در کتاب این است: گروه‌های ذینفع در هر عرصه‌ای، برای تداوم بخشیدن به منافع خود، مانع تغییر و نوآوری می‌شوند و برای تداوم همان مسیر گذشته فشار وارد می‌کنند. 

استدلال اولسون برای ایران نوشته نشده و کتاب درباره کشورهایی مثل انگلستان، آمریکا و ژاپن است. اما فکر نکنیم گروه‌های ذینفع فقط در ایران این قابلیت را دارند که مانع تغییرات به نفع #خیر_جمعی شوند. نه! در همه کشورها این منطق صادق است. 

کشوری مانند ایران به نیروهای متوازن‌کننده قدرت‌های ذینفع مجهز نیست. اگر گروه‌های ذینفعی هستند که از فیلترینگ، تحریم‌ها، ساختار نظام پرداخت تجارت خارجی ایران و مثلاً تمرکزش در دوبی، یا پرداخت یارانه‌های غیرمشروط و غیرزمان‌مند به گروه‌ها و شرکت‌های خاص بهره می‌برند؛ جامعه، منتقدان و کسانی که به دنبال خیر جمعی از طریق عادلانه کردن ساختار نهادی هستند، به ابزارهای متوازن‌کننده در برابر قدرت این گروه‌های ذینفع دسترسی ندارند. 

نظام سیاست‌گذاری توسط گروه‌های ذینفع گروگان‌گیری شده است. فرقی نمی‌کند گزینش و استخدام اساتید در دانشگاه‌ها و معلمین در مدارس مطرح باشد، یا تقسیم مواهب محیط‌زیستی از انرژی و آب گرفته تا زمین؛ مجوزدهی برگزاری کنسرت و نمایش در شبکه خانگی باشد یا واردات نهاده دامی یا قاچاق سوخت؛ در همه این‌ها گروه‌های ذینفعی هستند که اجازه نمی‌دهند طرح مسأله، تعریف و تجزیه ابعاد آن، شناسایی راه‌حل‌های منجر به خیر جمعی، و اجرای راه‌حل‌ها صورت بگیرد. 

این واقعیت که هیچ مسأله مهمی در دستور کار قرار نمی‌گیرد یا وقتی بررسی آن در دستور کار است، چنان با تأخیر و اغلب منجر به تصمیمات تکراری و بی‌حاصل انجام می‌شود که جامعه را ناامید می‌کند، محصول افزایش یافتن چگالی گروه‌های ذینفع در هر عرصه سیاستی است. 

مسیر طی‌شده در گذشته و توزیع رانت‌هایی که بنا به نقصان و ناکارآمدی، یا به عمد برای تضمین وفاداری گروه‌های خاص صورت گرفته، چنان شبکه‌ای از ذینفعان در همه عرصه‌ها خلق کرده که هر گونه تغییری با مقاومت‌های جدی مواجه می‌شود. 

من یک دهه قبل نوشتم که ایران در مسیر #فرسایش_تمدنی قرار گرفته است. تعطیلی‌ها و خاموشی‌های برق این روزها تا اعداد مربوط به میزان تشکیل سرمایه ثابت، تا روند مهاجرت جوانان و میان‌سالان، همه نشانه‌های این فرسایش هستند. مشکل این است که اگر تغییر ندادن سیاست‌ها برای ایران فرسایش تمدنی به بار آورده و خواهد آورد؛ اما برای گروه‌های ذینفع سود دارد. 

خارج شدن از چنین وضعیت‌هایی بدون تحلیل دقیق ذینفعان مقاومت در برابر هر تغییر و نوآوری سیاستی، غیرممکن است. اول باید شناخت و دانست که ذینفعان هر عرصه از مقاومت در برابر تغییر چه کسانی هستند، چه منافعی دارند، و چگونه می‌توان اکثریت قاطع جامعه خواهان #خیر_جمعی و گروه‌های رقیب این ذینفعان را به کمک طلبید و موازنه‌ای برای تغییر شرایط به نفع خلق ساختار بهتر ایجاد کرد. 

هر گونه تلاش برای تغییر وضعیت موجود، به ناگزیر شامل اقدامات زیر است:

یک. تحلیل دقیق ذینفعان مشروع و غیرمشروع

دو. اجتماعی کردن تحلیل ذینفعان و یارگیری از جامعه و سایر گروه‌ها برای مقابله با فشارهای ذینفعان نامشروع.

سه. نشان دادن نفع حل مسأله (علی‌رغم تضعیف کردن منافع گروه‌های ذینفع) برای عموم مردم و خیر جمعی

چهار. طراحی و اجرای درست و دقیق سیاست‌هایی که قادرند خیر جمعی مشهود برای اکثریت را خلق کنند. 
 
اگر این تحلیل درست باشد، مسائل را نمی‌توان در پستو حل کرد. فرایند حل مسأله، مستلزم سطح بالایی از اجتماعی شدن مسأله‌ها برای تشکیل «ائتلاف‌های حل مسأله» به منظور غلبه بر مقاومت‌های گروه‌های ذینفع است. 

بدون خارج کردن مسأله‌ها از پستوها، تحلیل ذینفعان، و تشکیل ائتلاف‌های اجتماعی معطوف به حل مسأله‌های سیاستی، مسأله‌ها و حل‌نشدن آن‌ها به فرسودن ایران ادامه می‌دهند.

#فرسایش_تمدنی ایران را جدی بگیرید/بگیریم. ایران خانه ماست و در خانه‌ای که در معرض فرسودن است نمی‌توان با اطمینان زندگی کرد. 

@fazeli_mohammad

نگاهی به نتایج آزمون تیمز ۲۰۲۳- ۱

آزمون بین‌المللی تیمز (درس‌های علوم و ریاضی در پایه‌های چهارم و هشتم) از سال ۱۹۹۵ توسط مؤسسۀ بین‌المللی ارزیابی پیشرفت تحصیلی اجرا می‌شود. اخیراً گزارش آزمون ۲۰۲۳ منتشر شده است. در این دوره بیش از ۱۲۳۰۰ دانش‌آموز از ایران شرکت داشته‌اند. در آزمون تیمز نمرۀ ۴۰۰ به‌عنوان معیار عملکرد پایین لحاظ می‌شود. در این دوره در ریاضی پایۀ چهارم و هشتم و علوم پایۀ هشتم تنها ۵۹ درصد دانش‌آزمون ایرانی موفق به کسب نمرۀ ۴۰۰ به بالا شده‌اند که بین ۲۰ تا ۳۰ واحد درصد پایین‌تر از میانگین آزمون است. در دورۀ قبلی ۳۲ درصد دانش‌آموزان ایرانی موفق به کسب این معیار نشده بودند که در این دوره به ۴۱ درصد رسیده است.
در پایۀ هشتم حدود ۸ درصد دانش‌آموزان موفق به کسب نمرۀ ۵۵۰ به بالا شده‌اند (دورۀ قبل حدود ۱۳ درصد) که این نسبت برای میانگین کل کشورها حدود ۲۸ درصد بوده است (تقریباً معادل دورۀ قبل). در علوم پایۀ چهارم ۱۴ درصد دانش‌آموزان ایران موفق به کسب نمرۀ ۵۵۰ به بالا شده‌اند (دورۀ قبل ۱۱ درصد) که این نسبت برای میانگین آزمون حدود ۳۱ درصد (معادل دورۀ قبل) بوده است.

دانلود داده‌های تیمز 2023
@omidi_reza

مهاجرات ایرانیان

محمد فاضلی

بخش قابل توجهی از ایرانیان در رؤیا یا در حال اقدام برای مهاجرت هستند. برخی هم ویزای‌شان را گرفته‌اند و به زودی وطن را ترک می‌کنند. سازمان‌ها و شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و بین دوست و آشنا زیادند آدم‌هایی که خودشان رفته‌اند یا روح‌شان رفته و این‌جا در تعلیق بین ماندن و رفتن زندگی می‌کنند.
 
شناخت علل و انگیزه‌های این پدیده مهم است. عده‌ای می‌گویند این‌که پژوهش و گزارش نیاز ندارد، همه چیز روشن است؛ تا اندازه‌ای هم درست می‌گویند. اما پژوهش و گزارش، آن‌چه را که می‌بینیم و احساس می‌کنیم، به زبان داده و عدد و واقعیت سنجش‌شده بیان می‌کند. راه بر انکار می‌بندد، هشدار می‌دهد و اقدام طلب می‌کند.
 
گزارشی که با عنوان «مهاجرت ایرانیان: علل و انگیزه‌ها» به شما تقدیم می‌شود، حاصل پژوهشی است که در تیرماه ۱۴۰۲ انجام شد. خلاصه‌ای از این گزارش را در پاییز ۱۴۰۳ در قالب پادکست دغدغه ایران منتشر کردم؛ و حالا کل گزارش در این‌جا تقدیم می‌شود.

پادکست دغدغه ایران در کست‌باکس

پادکست دغدغه ایران در تلگرام

از ۱۲ هزار نفری تشکر می‌کنم که به پرسشنامه پاسخ دادند.

ممنون اگر به اشتراک می‌گذارید.
 
@fazeli_mohammad

‏بر همگان ‎#یلدا_مبارک
آیین‌ها و مراسم در جوامع نقش بنیادین در تولید ‎#انرژی_عاطفی، تقویت ‎#همبستگی_اجتماعی، حفظ حافظه و ‎#خاطره_ملی و حفظ ظرفیت ‎#زندگی_مسالمت‌آمیز دارند.
زندگی اجتماعی به ‎#شادمانی_جمعی نیازمند است؛ و در سخت‌ترین دوران‌ها باید مراسم و آیین‌ها را حفظ کرد و بزرگ داشت.

@fazeli_mohammad

قسمت صدوبیست‌وچهارم پادکست دغدغه ایران

چرا برق رفت؟

مشکل صنعت برق ایران چیست؟ و چرا کشوری با منابع عظیم نفت و گاز به ناترازی در تولید و مصرف برق رسیده است؟ چرا سرمایه‌گذاری در منابع برق تجدیدپذیر یا بهبود راندمان نیروگاه‌ها صورت نگرفته است؟ دکتر کیومرث حیدری، متخصص اقتصاد برق، در این قسمت به این سؤالات و وجوه مهمی از سیاست‌گذاری و اقتصاد صنعت برق ایران می‌پردازد.

⭕ شنیدن این قسمت ⭕

مهمان: دکتر کیومرث حیدری
میزبان: محمد فاضلی

امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: استودیو آنسو (@onsoustudio)

حامیان مالی
صرافی ارز دیجیتال والکس
@Wallexchange

محصولات بهداشتی ساختمانی سارودی


اپیزود هفده – کیفیت مداخله دولت و توسعه: مورد صنعت برق

کتاب اصلاحات اقتصادی صنعت برق (نوشته کیومرث حیدری)

حمایت از پادکست دغدغه ایران

شماره تماس برای حمایت مالی
09965691194

شناسه پیپال
[email protected]

موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی

Email: [email protected]

تاریخ انتشار
آذر هزار و چهارصدوسه

شنیدن این قسمت

@dirancast_official

قسمت صدوبیست‌وپنجم پادکست دغدغه ایران
 
چین: قرن اول تا هفتم پس از میلاد
 
چین در فاصله سال اول پس از میلاد تا اوایل قرن هفتم، شاهد شکل‌گیری سلسله هان شرقی، دوران سه پادشاهی، حکومت خاندان جین (Jin)، دوران سلسله‌های شمالی و جنوبی، و حکومت کوتاه‌مدت سویی (Sui) است. این دوران ششصد ساله، با شکل‌گیری حکومت سلسله تانگ (Tang) پایان می‌یابد. همین دوران ششصد ساله شکل‌دهنده به ابعاد مهمی از تاریخ فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی چین است که در قسمت ۱۲۵ بررسی می‌شود.

⭕دیدن/شنیدن این قسمت در یوتیوب⭕
 
حامی مالی
صرافی ارز دیجیتال والکس
 
حمایت از پادکست دغدغه ایران
 
شماره تماس برای حمایت مالی
09965691194
 
نقشه سیاسی چین
 
نقشه طبیعی چین
 
شناسه پیپال
[email protected]
 
موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی
 
Email: [email protected]
 
گوینده: محمد فاضلی
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: استودیو آنسو (@onsoustudio)
                                
تاریخ انتشار
دی هزار و چهارصدوسه
 
@dirancast_official

محمد فاضلی به پزشکیان: اجازه ندهید سیستم بوروکراسی، صداقت شما را به مسلخ ببرد  /نگذارید در پستوها تصمیم بگیرند

محمد فاضلی، جامعه شناس در روزنامه ایران نوشت:
🔹️آقای رئیس‌جمهوری! من از آن لحظه اولی که ۱۱ سال پیش شما را در جلسه‌ای در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری و به هنگام بررسی طرح تحول سلامت دیدم و تا ۱۱ سال بعدش که در خردادماه امسال فقط در دو جلسه شما را ملاقات کردم، جز صداقت در شما ندیدم.

🔹️اما من به توانمندی و سلامت آن بوروکراسی که به اتکای آن می‌خواهید مسأله‌ها را حل کنید، مشکوکم. این بوروکراسی راه‌های سر کار گذاشتن را خوب بلد است. از این می‌ترسم که سیاستگذاری مبتنی بر شواهد شما را به مسلخ ببرند.

🔹️آقای رئیس‌جمهوری! بوروکراسی را ملزم به انتشار طرح‌ها و راهکارها کنید. کلان و خُرد بوروکراسی را مجبور کنید ایده‌ها درباره همه چیز را برای جامعه عیان کنند. پس و پشت بوروکراسی را عیان کنید و اجازه ندهید در پستوها تصمیماتی بگیرند که قبلاً درباره آن با جامعه نخبگانی و تخصصی کلامی نگفته‌اند.

@hammihanonline
hammihanonline.ir

آقای رئیس‌جمهور مواظب بوروکراسی باشید
منتشرشده در روزنامه ایران ۲ دی ۱۴۰۳

محمد فاضلی

چند روزی از مصاحبه تلویزیونی آقای رئیس‌جمهور پزشکیان می‌گذرد و نوشتن درباره آن شاید دیر باشد. اما وقتی از آن فاصله گرفته‌ایم، زمان بهتری برای پرسیدن برخی سؤالات است.

سؤالاتم را اتفاقاً می‌خواهم از نقاط قوت آن گفت‌وگوی تلویزیونی بپرسم و بنابراین ابتدا باید خیلی مختصر نقاط قوت آن ‌را ذکر کنم.

یک- آقای پزشکیان! شما تلاش نکردید ناترازی‌ها را پنهان کنید. این البته عقلانی‌ترین کار است. اما خب ما عادت کرده‌ایم شاهد گفت‌وگوهای مقاماتی باشیم که بسیار سعی می‌کردند تا چیزهایی را پنهان کنند، حتی اگر آشکارتر از روز روشن باشد.

دو- آقای پزشکیان! شما یک واقعیت دیگر هم گفتید که ما به شنیدن آن از زبان مقامات عادت نداریم. گفتید «با اعداد که نمی‌شود دعوا کرد.» باور کنید این برای ما که شاهد بوده‌ایم بسیاری نه فقط با اعداد دعوا کرده‌اند، بلکه اعداد را به نحوی شکنجه کرده‌اند تا از آنها اعتراف بگیرند، خیلی هم غیرعجیب نیست. تصور می‌کنم شما سعی کردید اعداد را شکنجه نکنید تا به موفقیت‌تان اعتراف کنند.

سه- آقای پزشکیان! شما وعده ندادید. وضع اقتصاد، جامعه و سیاست البته چنان آشفته است که عقلا همین کار را می‌کنند و وعده بالاخص از نوع سر خرمن آن نمی‌دهند و شما هم همین کار را کردید.

چهار- آقای پزشکیان! حداقل برداشت من این بود که شما نمی‌گویید «ملت آسوده بخوابید که ما بیداریم.» البته جایگاه و وظایف شما ایجاب می‌کند که نگرانی ایجاد نکنید اما خب نمی‌شود آن‌ همه از ناترازی، نبود پول، مطالبات پرستاران و بازنشستگان، اقدامات ضدامنیتی از ابتدای شروع به کار دولت و غیرقابل اجرا بودن قانون حجاب و عفاف گفت و هیچ نگرانی ایجاد نکرد. از در و دیوار گفت‌وگوی شما می‌بارید که باید نگران بود، خیلی هم باید نگران بود حتی اگر خود شما به صراحت نگویید.

آقای رئیس‌جمهور پزشکیان! همین چهار نکته کفایت می‌کند تا معتقد باشم در آن گفت‌وگو در حد مقدورات خوب بودید. فکر کنید مثلاً از ۴۰ سال پیش هیچ مقام مسئولی تلاش نکرده بود ناترازی‌ها را پنهان کرده و زیر فرش‌های متعدد جارو کند؛ اعداد را شکنجه نکرده بود تا به موفقیت‌های او اعتراف کنند؛ وعده‌های سر خرمن نداده بود و سرکنگبین وعده‌ها صفرای ناترازی‌ها را نفزوده بود و دائم به ملت نگفته بود شما آسوده بخوابید که ما بیداریم و خودش را در هیبت قهرمان توده‌ها جا نزده بود؛ الان وضع بهتر نبود؟

من البته معتقد نیستم که در دنیای سیاست عمومی «ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.» بلکه درست برعکس گاهی اوقات ماهی صیدشده از دریای سیاست عمومی، آنقدر دیرهنگام صید می‌شود که دیگر بوی گند گرفته و به هیچ دردی نمی‌خورد. اما بالاخره شما سنگ بنای مقام مسئولی را بنا نهاده‌اید که قرار است پنهان‌کار ناترازی، شکنجه‌گر اعداد، دهنده وعده‌های سر خرمن و منادی آسودگی‌های فریبنده توده‌ها نباشد. اینها را به فال نیک می‌گیرم و فقط چند سؤال می‌پرسم. تصور می‌کنم راه و رسم جدید بدون پاسخ دادن به این سؤالات ناقص و بدون اثربخشی کافی باشد.

ادامه 👇👇

https://telegra.ph/%D8%A2%D9%82%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D8%B3%E2%80%8C%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%B8%D8%A8-%D8%A8%D9%88%D8%B1%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D8%AF-12-22