هیچ صدایی از درون بر نمی‌آید

🖋️ جواد کاشی
@javadkashi

زندگی سیاسی یک سویه مادی و یک سویه معنوی دارد. سویه مادی‌اش قانون و سازمان‌ها و نهادها و احزاب و رسانه‌ها و منابع قدرت‌ است. سویه معنوی‌اش داستان‌های جدی گرفته شده در عرصه عمومی است. مطابق هر یک از این داستان‌ها مردم از جایی آغاز کرده‌اند، اینک رهسپار مقصدی دیگرند.

افراد در این داستان‌ها جایی به خود اختصاص می‌دهند و متن زندگی شخصی‌شان را به نقش‌آفرینی در رخدادهای داستان وابسته می‌کنند. جوامع هر چه مدرن‌تر شوند، زندگی سیاسی متکثرتر می‌شود. گروه‌های متفاوت هر کدام با داستانی ظاهر می‌شوند و صحنه سیاسی به عرصه رقابت و رویارویی داستان‌های فراوان تبدیل می‌شود. سیاست به کانون خلق نظام‌های معنوی متکثر تبدیل می‌شود.

سه عامل هست که عرصه عمومی را از وجه معنوی تهی می‌کند. عامل نخست استبداد سیاسی است. هنگامی که یک گروه خیال می‌کند تنها داستان اوست که مرجعیت دارد و همگان باید بازیگران یک داستان شوند، عرصه سیاست کانون معنابخش خود را از دست می‌دهد

اگر قرار باشد عرصه سیاسی با یک داستان سازماندهی شود، دیگران احساس می‌کنند به جای آنکه بازیگر باشند، عروسک‌های خیمه شب‌بازی‌اند. اکثر مردم تن می‌زنند و ترجیح می‌دهند در یک خلاء معنوی زندگی کنند.

عامل دوم، نقش‌آفرینی موثر نیروهای خارجی است. داستان در یک موقعیت مکانی مشخص ظهور می‌کند. بازیگران کم و بیش محدود و آشنا دارد. داستان‌های معنابخش عرصه سیاست، ممکن است گاهی از مرزهای ملی فراتر روند. اما تا اطلاع ثانوی هنوز این قلمروهای ملی است که زندگی داستان‌وار یک جماعت را امکان‌پذیر می‌کند.

عامل سوم، از کار افتادن ساختار مدیریتی کشور و ناتوانی در تامین امور مادی مردمان است. مردم دست به گریبان فقر و بی‌ثباتی دیگر به هیچ داستانی نمی‌اندیشند.

آوارگی بشار اسد و ابهام مردمان شاد سوریه، پیامد خالی شدن سیاست از بعد مادی و معنابخش است. در پرتو دیکتاتوری یک خاندان بی‌رحم، مردم مجالی نداشته‌اند تا در گروه‌های شناسنامه‌دار، داستانی برای حیات جمعی‌شان بسازند. اینک نیز نقش‌آفرینی موثر کشورهای همسایه و ناهمسایه امکان خلق معناهای همبسته‌ساز سیاسی را ناممکن کرده است.

این روزها جلساتی با هدف مدیریت سوریه بعد از اسد برگزار می‌شود یکبار در عراق و این بار در اردن. مردمان سوریه هیچ نماینده‌ای در این جلسات ندارند. دست اسرائیل تماماً باز است و هر کاری که دلش می‌خواهد انجام می‌دهد. ترکیه سوداهای فراوان در سر دارد و ایران به یک فردای دیگر در سوریه دل‌بسته است. اما

هیچ صدایی از درون بر نمی‌آید.

@fazeli_mohammad

نامه یکی از نمایندگان مجلس نشان می‌دهد: نمایندگان مجلس برای شوخی یا اهداف دیگر، رأی یکدیگر را تغییر می‌دهند.

از کجا معلوم تصمیم‌گیری درباره بقیه مسائل را شوخی شوخی یا به دلایل دیگر (مثلا خدای ناکرده منافع شخصی) انجام نمی‌دهند؟

در تاریخ می‌نویسند: عصر #مجلس_شوخی و #شوخی_مجلسی بود.

@fazeli_mohammad

فریاد بزنی فریاد می‌زند

🖋️جواد کاشی
@javadkashi

ایران امروز در یک خلاء گفتمانی زیست می‌کند. هنگامی که خلاء گفتمانی هست چشم‌اندازهای فردا تیره‌اند و همه منتظر حوادث می‌مانند، یا انتظار می‌کشند متفکر تازه‌ای از راه برسد و با خلق گفتمانی تازه دروازه‌های تازه بگشاید. اما برای خلق یک گفتمان تازه نباید منتظر متفکر تازه‌ای بمانیم. اصل ماجرا چرخش در مسیر عادت شده رویدادهاست که بستر ظهور گفتمان تازه را هم فراهم می‌کند. تعلیق اجرای لایحه عفاف و حجاب از آن دست رویدادهاست.

این لایحه بارها بازنویسی شده، تعلیق شده، بازگشت خورده و هنوز هم که هنوز است به مرحله اجرا نرسیده است. تعلیق دوباره لایحه، آخرین سکانس این فیلم تماشایی است. از این همه رفت و برگشت چیزی نمی‌توان فهم کرد الا اینکه نظام جمهوری اسلامی نگران بازتاب آن و واکنش جامعه است. نظام به جامعه ناهمسو با انتظار خود گردن نهاده است. این ماجرا را اینطور بخوانید: پذیرش دیگری بودن دیگری ، یا به رسمیت شناختن دیگری.

گام نخست به رسمیت شناسی، پذیرش یک دیگری است که به هیچ روی تن به همسان شدن نمی‌دهد. گام دوم بازآفرینی مناسبات است به طوری که دیگری متفاوت، با همه تفاوت‌هایش پذیرفته شود. سخنی که این پذیرش را به زبان می‌آورد گفتمان جدید است. نظام به این گفتار نزدیک نمی‌شود اما اگر خود مبدع آن نباشد، دیگران چنین می‌کنند و بهره آن را در عرصه سیاست همان‌ها خواهند برد.

ماجرای حجاب با ماجرای ماهواره تفاوت ماهوی دارد. نظام هیچ‌گاه ماهواره را نپذیرفت. در سکوت از آن عقب نشست. اما عقب نشینی در باره حجاب دختران نیازمند یک بازاندیشی عمیق پیرامون نسبت حکومت با جامعه است. جامعه تشخص پیدا کرده و صدا دارد. فریاد بزنی فریاد می‌زند.

حکومت همراه با پشتوانه‌های اجتماعی خود ضروری است ترتیبات گفتگو و پذیرش دیگری در جامعه ایرانی را کلید بزند. به جای آنکه خود را نماینده یک گروه و رویاروی گروه‌های دیگر اجتماعی تعریف کند، ارتفاع بگیرد و خود را به مثابه میانجی و داور تعارضات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جایگذاری کند. این تغییر مسیر و گفتار، راه‌هایی برای حل بقیه مشکلات عدیده نیز خواهد گشود.

آنگاه می‌بینی که میدان سخن‌های تازه گشوده می‌شود، افق‌های جدیدی پدیدار می‌شود و جامعه‌ای که به نظر می‌رسد احساس نفس تنگی می‌کند، خشم خود را فرومی‌دهد و کمی هم لبخند می‌زند. باید بپذیریم امروز نظام جمهوری اسلامی بیش از مردم نیازمند اکسیژن برای تنفس است. این بار فقدان پذیرش مردم است که فضای تنفس را برای نظام سیاسی تنگ کرده است.

#حجاب_و_عفاف

@fazeli_mohammad

ذینفعان و فرسایش تمدنی ایران

محمد فاضلی

صحنه‌های سیاست‌گذاری عمومی ایران امروز را که نگاه می‌کنم، منطق نظری «منسر اولسون» اقتصاددان آمریکایی-نروژی در کتاب «فراز و فرود ملت‌ها» بیشتر به چشمم می‌آید. خلاصه یکی از استدلال‌های مهم اولسون در کتاب این است: گروه‌های ذینفع در هر عرصه‌ای، برای تداوم بخشیدن به منافع خود، مانع تغییر و نوآوری می‌شوند و برای تداوم همان مسیر گذشته فشار وارد می‌کنند. 

استدلال اولسون برای ایران نوشته نشده و کتاب درباره کشورهایی مثل انگلستان، آمریکا و ژاپن است. اما فکر نکنیم گروه‌های ذینفع فقط در ایران این قابلیت را دارند که مانع تغییرات به نفع #خیر_جمعی شوند. نه! در همه کشورها این منطق صادق است. 

کشوری مانند ایران به نیروهای متوازن‌کننده قدرت‌های ذینفع مجهز نیست. اگر گروه‌های ذینفعی هستند که از فیلترینگ، تحریم‌ها، ساختار نظام پرداخت تجارت خارجی ایران و مثلاً تمرکزش در دوبی، یا پرداخت یارانه‌های غیرمشروط و غیرزمان‌مند به گروه‌ها و شرکت‌های خاص بهره می‌برند؛ جامعه، منتقدان و کسانی که به دنبال خیر جمعی از طریق عادلانه کردن ساختار نهادی هستند، به ابزارهای متوازن‌کننده در برابر قدرت این گروه‌های ذینفع دسترسی ندارند. 

نظام سیاست‌گذاری توسط گروه‌های ذینفع گروگان‌گیری شده است. فرقی نمی‌کند گزینش و استخدام اساتید در دانشگاه‌ها و معلمین در مدارس مطرح باشد، یا تقسیم مواهب محیط‌زیستی از انرژی و آب گرفته تا زمین؛ مجوزدهی برگزاری کنسرت و نمایش در شبکه خانگی باشد یا واردات نهاده دامی یا قاچاق سوخت؛ در همه این‌ها گروه‌های ذینفعی هستند که اجازه نمی‌دهند طرح مسأله، تعریف و تجزیه ابعاد آن، شناسایی راه‌حل‌های منجر به خیر جمعی، و اجرای راه‌حل‌ها صورت بگیرد. 

این واقعیت که هیچ مسأله مهمی در دستور کار قرار نمی‌گیرد یا وقتی بررسی آن در دستور کار است، چنان با تأخیر و اغلب منجر به تصمیمات تکراری و بی‌حاصل انجام می‌شود که جامعه را ناامید می‌کند، محصول افزایش یافتن چگالی گروه‌های ذینفع در هر عرصه سیاستی است. 

مسیر طی‌شده در گذشته و توزیع رانت‌هایی که بنا به نقصان و ناکارآمدی، یا به عمد برای تضمین وفاداری گروه‌های خاص صورت گرفته، چنان شبکه‌ای از ذینفعان در همه عرصه‌ها خلق کرده که هر گونه تغییری با مقاومت‌های جدی مواجه می‌شود. 

من یک دهه قبل نوشتم که ایران در مسیر #فرسایش_تمدنی قرار گرفته است. تعطیلی‌ها و خاموشی‌های برق این روزها تا اعداد مربوط به میزان تشکیل سرمایه ثابت، تا روند مهاجرت جوانان و میان‌سالان، همه نشانه‌های این فرسایش هستند. مشکل این است که اگر تغییر ندادن سیاست‌ها برای ایران فرسایش تمدنی به بار آورده و خواهد آورد؛ اما برای گروه‌های ذینفع سود دارد. 

خارج شدن از چنین وضعیت‌هایی بدون تحلیل دقیق ذینفعان مقاومت در برابر هر تغییر و نوآوری سیاستی، غیرممکن است. اول باید شناخت و دانست که ذینفعان هر عرصه از مقاومت در برابر تغییر چه کسانی هستند، چه منافعی دارند، و چگونه می‌توان اکثریت قاطع جامعه خواهان #خیر_جمعی و گروه‌های رقیب این ذینفعان را به کمک طلبید و موازنه‌ای برای تغییر شرایط به نفع خلق ساختار بهتر ایجاد کرد. 

هر گونه تلاش برای تغییر وضعیت موجود، به ناگزیر شامل اقدامات زیر است:

یک. تحلیل دقیق ذینفعان مشروع و غیرمشروع

دو. اجتماعی کردن تحلیل ذینفعان و یارگیری از جامعه و سایر گروه‌ها برای مقابله با فشارهای ذینفعان نامشروع.

سه. نشان دادن نفع حل مسأله (علی‌رغم تضعیف کردن منافع گروه‌های ذینفع) برای عموم مردم و خیر جمعی

چهار. طراحی و اجرای درست و دقیق سیاست‌هایی که قادرند خیر جمعی مشهود برای اکثریت را خلق کنند. 
 
اگر این تحلیل درست باشد، مسائل را نمی‌توان در پستو حل کرد. فرایند حل مسأله، مستلزم سطح بالایی از اجتماعی شدن مسأله‌ها برای تشکیل «ائتلاف‌های حل مسأله» به منظور غلبه بر مقاومت‌های گروه‌های ذینفع است. 

بدون خارج کردن مسأله‌ها از پستوها، تحلیل ذینفعان، و تشکیل ائتلاف‌های اجتماعی معطوف به حل مسأله‌های سیاستی، مسأله‌ها و حل‌نشدن آن‌ها به فرسودن ایران ادامه می‌دهند.

#فرسایش_تمدنی ایران را جدی بگیرید/بگیریم. ایران خانه ماست و در خانه‌ای که در معرض فرسودن است نمی‌توان با اطمینان زندگی کرد. 

@fazeli_mohammad

نگاهی به نتایج آزمون تیمز ۲۰۲۳- ۱

آزمون بین‌المللی تیمز (درس‌های علوم و ریاضی در پایه‌های چهارم و هشتم) از سال ۱۹۹۵ توسط مؤسسۀ بین‌المللی ارزیابی پیشرفت تحصیلی اجرا می‌شود. اخیراً گزارش آزمون ۲۰۲۳ منتشر شده است. در این دوره بیش از ۱۲۳۰۰ دانش‌آموز از ایران شرکت داشته‌اند. در آزمون تیمز نمرۀ ۴۰۰ به‌عنوان معیار عملکرد پایین لحاظ می‌شود. در این دوره در ریاضی پایۀ چهارم و هشتم و علوم پایۀ هشتم تنها ۵۹ درصد دانش‌آزمون ایرانی موفق به کسب نمرۀ ۴۰۰ به بالا شده‌اند که بین ۲۰ تا ۳۰ واحد درصد پایین‌تر از میانگین آزمون است. در دورۀ قبلی ۳۲ درصد دانش‌آموزان ایرانی موفق به کسب این معیار نشده بودند که در این دوره به ۴۱ درصد رسیده است.
در پایۀ هشتم حدود ۸ درصد دانش‌آموزان موفق به کسب نمرۀ ۵۵۰ به بالا شده‌اند (دورۀ قبل حدود ۱۳ درصد) که این نسبت برای میانگین کل کشورها حدود ۲۸ درصد بوده است (تقریباً معادل دورۀ قبل). در علوم پایۀ چهارم ۱۴ درصد دانش‌آموزان ایران موفق به کسب نمرۀ ۵۵۰ به بالا شده‌اند (دورۀ قبل ۱۱ درصد) که این نسبت برای میانگین آزمون حدود ۳۱ درصد (معادل دورۀ قبل) بوده است.

دانلود داده‌های تیمز 2023
@omidi_reza

مهاجرات ایرانیان

محمد فاضلی

بخش قابل توجهی از ایرانیان در رؤیا یا در حال اقدام برای مهاجرت هستند. برخی هم ویزای‌شان را گرفته‌اند و به زودی وطن را ترک می‌کنند. سازمان‌ها و شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و بین دوست و آشنا زیادند آدم‌هایی که خودشان رفته‌اند یا روح‌شان رفته و این‌جا در تعلیق بین ماندن و رفتن زندگی می‌کنند.
 
شناخت علل و انگیزه‌های این پدیده مهم است. عده‌ای می‌گویند این‌که پژوهش و گزارش نیاز ندارد، همه چیز روشن است؛ تا اندازه‌ای هم درست می‌گویند. اما پژوهش و گزارش، آن‌چه را که می‌بینیم و احساس می‌کنیم، به زبان داده و عدد و واقعیت سنجش‌شده بیان می‌کند. راه بر انکار می‌بندد، هشدار می‌دهد و اقدام طلب می‌کند.
 
گزارشی که با عنوان «مهاجرت ایرانیان: علل و انگیزه‌ها» به شما تقدیم می‌شود، حاصل پژوهشی است که در تیرماه ۱۴۰۲ انجام شد. خلاصه‌ای از این گزارش را در پاییز ۱۴۰۳ در قالب پادکست دغدغه ایران منتشر کردم؛ و حالا کل گزارش در این‌جا تقدیم می‌شود.

پادکست دغدغه ایران در کست‌باکس

پادکست دغدغه ایران در تلگرام

از ۱۲ هزار نفری تشکر می‌کنم که به پرسشنامه پاسخ دادند.

ممنون اگر به اشتراک می‌گذارید.
 
@fazeli_mohammad

‏بر همگان ‎#یلدا_مبارک
آیین‌ها و مراسم در جوامع نقش بنیادین در تولید ‎#انرژی_عاطفی، تقویت ‎#همبستگی_اجتماعی، حفظ حافظه و ‎#خاطره_ملی و حفظ ظرفیت ‎#زندگی_مسالمت‌آمیز دارند.
زندگی اجتماعی به ‎#شادمانی_جمعی نیازمند است؛ و در سخت‌ترین دوران‌ها باید مراسم و آیین‌ها را حفظ کرد و بزرگ داشت.

@fazeli_mohammad

قسمت صدوبیست‌وچهارم پادکست دغدغه ایران

چرا برق رفت؟

مشکل صنعت برق ایران چیست؟ و چرا کشوری با منابع عظیم نفت و گاز به ناترازی در تولید و مصرف برق رسیده است؟ چرا سرمایه‌گذاری در منابع برق تجدیدپذیر یا بهبود راندمان نیروگاه‌ها صورت نگرفته است؟ دکتر کیومرث حیدری، متخصص اقتصاد برق، در این قسمت به این سؤالات و وجوه مهمی از سیاست‌گذاری و اقتصاد صنعت برق ایران می‌پردازد.

⭕ شنیدن این قسمت ⭕

مهمان: دکتر کیومرث حیدری
میزبان: محمد فاضلی

امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: استودیو آنسو (@onsoustudio)

حامیان مالی
صرافی ارز دیجیتال والکس
@Wallexchange

محصولات بهداشتی ساختمانی سارودی


اپیزود هفده – کیفیت مداخله دولت و توسعه: مورد صنعت برق

کتاب اصلاحات اقتصادی صنعت برق (نوشته کیومرث حیدری)

حمایت از پادکست دغدغه ایران

شماره تماس برای حمایت مالی
09965691194

شناسه پیپال
[email protected]

موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی

Email: [email protected]

تاریخ انتشار
آذر هزار و چهارصدوسه

شنیدن این قسمت

@dirancast_official

قسمت صدوبیست‌وپنجم پادکست دغدغه ایران
 
چین: قرن اول تا هفتم پس از میلاد
 
چین در فاصله سال اول پس از میلاد تا اوایل قرن هفتم، شاهد شکل‌گیری سلسله هان شرقی، دوران سه پادشاهی، حکومت خاندان جین (Jin)، دوران سلسله‌های شمالی و جنوبی، و حکومت کوتاه‌مدت سویی (Sui) است. این دوران ششصد ساله، با شکل‌گیری حکومت سلسله تانگ (Tang) پایان می‌یابد. همین دوران ششصد ساله شکل‌دهنده به ابعاد مهمی از تاریخ فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی چین است که در قسمت ۱۲۵ بررسی می‌شود.

⭕دیدن/شنیدن این قسمت در یوتیوب⭕
 
حامی مالی
صرافی ارز دیجیتال والکس
 
حمایت از پادکست دغدغه ایران
 
شماره تماس برای حمایت مالی
09965691194
 
نقشه سیاسی چین
 
نقشه طبیعی چین
 
شناسه پیپال
[email protected]
 
موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی
 
Email: [email protected]
 
گوینده: محمد فاضلی
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: استودیو آنسو (@onsoustudio)
                                
تاریخ انتشار
دی هزار و چهارصدوسه
 
@dirancast_official

محمد فاضلی به پزشکیان: اجازه ندهید سیستم بوروکراسی، صداقت شما را به مسلخ ببرد  /نگذارید در پستوها تصمیم بگیرند

محمد فاضلی، جامعه شناس در روزنامه ایران نوشت:
🔹️آقای رئیس‌جمهوری! من از آن لحظه اولی که ۱۱ سال پیش شما را در جلسه‌ای در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری و به هنگام بررسی طرح تحول سلامت دیدم و تا ۱۱ سال بعدش که در خردادماه امسال فقط در دو جلسه شما را ملاقات کردم، جز صداقت در شما ندیدم.

🔹️اما من به توانمندی و سلامت آن بوروکراسی که به اتکای آن می‌خواهید مسأله‌ها را حل کنید، مشکوکم. این بوروکراسی راه‌های سر کار گذاشتن را خوب بلد است. از این می‌ترسم که سیاستگذاری مبتنی بر شواهد شما را به مسلخ ببرند.

🔹️آقای رئیس‌جمهوری! بوروکراسی را ملزم به انتشار طرح‌ها و راهکارها کنید. کلان و خُرد بوروکراسی را مجبور کنید ایده‌ها درباره همه چیز را برای جامعه عیان کنند. پس و پشت بوروکراسی را عیان کنید و اجازه ندهید در پستوها تصمیماتی بگیرند که قبلاً درباره آن با جامعه نخبگانی و تخصصی کلامی نگفته‌اند.

@hammihanonline
hammihanonline.ir

آقای رئیس‌جمهور مواظب بوروکراسی باشید
منتشرشده در روزنامه ایران ۲ دی ۱۴۰۳

محمد فاضلی

چند روزی از مصاحبه تلویزیونی آقای رئیس‌جمهور پزشکیان می‌گذرد و نوشتن درباره آن شاید دیر باشد. اما وقتی از آن فاصله گرفته‌ایم، زمان بهتری برای پرسیدن برخی سؤالات است.

سؤالاتم را اتفاقاً می‌خواهم از نقاط قوت آن گفت‌وگوی تلویزیونی بپرسم و بنابراین ابتدا باید خیلی مختصر نقاط قوت آن ‌را ذکر کنم.

یک- آقای پزشکیان! شما تلاش نکردید ناترازی‌ها را پنهان کنید. این البته عقلانی‌ترین کار است. اما خب ما عادت کرده‌ایم شاهد گفت‌وگوهای مقاماتی باشیم که بسیار سعی می‌کردند تا چیزهایی را پنهان کنند، حتی اگر آشکارتر از روز روشن باشد.

دو- آقای پزشکیان! شما یک واقعیت دیگر هم گفتید که ما به شنیدن آن از زبان مقامات عادت نداریم. گفتید «با اعداد که نمی‌شود دعوا کرد.» باور کنید این برای ما که شاهد بوده‌ایم بسیاری نه فقط با اعداد دعوا کرده‌اند، بلکه اعداد را به نحوی شکنجه کرده‌اند تا از آنها اعتراف بگیرند، خیلی هم غیرعجیب نیست. تصور می‌کنم شما سعی کردید اعداد را شکنجه نکنید تا به موفقیت‌تان اعتراف کنند.

سه- آقای پزشکیان! شما وعده ندادید. وضع اقتصاد، جامعه و سیاست البته چنان آشفته است که عقلا همین کار را می‌کنند و وعده بالاخص از نوع سر خرمن آن نمی‌دهند و شما هم همین کار را کردید.

چهار- آقای پزشکیان! حداقل برداشت من این بود که شما نمی‌گویید «ملت آسوده بخوابید که ما بیداریم.» البته جایگاه و وظایف شما ایجاب می‌کند که نگرانی ایجاد نکنید اما خب نمی‌شود آن‌ همه از ناترازی، نبود پول، مطالبات پرستاران و بازنشستگان، اقدامات ضدامنیتی از ابتدای شروع به کار دولت و غیرقابل اجرا بودن قانون حجاب و عفاف گفت و هیچ نگرانی ایجاد نکرد. از در و دیوار گفت‌وگوی شما می‌بارید که باید نگران بود، خیلی هم باید نگران بود حتی اگر خود شما به صراحت نگویید.

آقای رئیس‌جمهور پزشکیان! همین چهار نکته کفایت می‌کند تا معتقد باشم در آن گفت‌وگو در حد مقدورات خوب بودید. فکر کنید مثلاً از ۴۰ سال پیش هیچ مقام مسئولی تلاش نکرده بود ناترازی‌ها را پنهان کرده و زیر فرش‌های متعدد جارو کند؛ اعداد را شکنجه نکرده بود تا به موفقیت‌های او اعتراف کنند؛ وعده‌های سر خرمن نداده بود و سرکنگبین وعده‌ها صفرای ناترازی‌ها را نفزوده بود و دائم به ملت نگفته بود شما آسوده بخوابید که ما بیداریم و خودش را در هیبت قهرمان توده‌ها جا نزده بود؛ الان وضع بهتر نبود؟

من البته معتقد نیستم که در دنیای سیاست عمومی «ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.» بلکه درست برعکس گاهی اوقات ماهی صیدشده از دریای سیاست عمومی، آنقدر دیرهنگام صید می‌شود که دیگر بوی گند گرفته و به هیچ دردی نمی‌خورد. اما بالاخره شما سنگ بنای مقام مسئولی را بنا نهاده‌اید که قرار است پنهان‌کار ناترازی، شکنجه‌گر اعداد، دهنده وعده‌های سر خرمن و منادی آسودگی‌های فریبنده توده‌ها نباشد. اینها را به فال نیک می‌گیرم و فقط چند سؤال می‌پرسم. تصور می‌کنم راه و رسم جدید بدون پاسخ دادن به این سؤالات ناقص و بدون اثربخشی کافی باشد.

ادامه 👇👇

https://telegra.ph/%D8%A2%D9%82%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D8%B3%E2%80%8C%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%B8%D8%A8-%D8%A8%D9%88%D8%B1%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D8%AF-12-22

هشدار عباس عبدی: پزشکیان آخرین فرصت است/ مقاومت مقابل رفع فیلترینگ و اصرار بر اجرای مصوبه حجاب چیزی جز نقض پیمان است؟

🔹 هیچ چیز به اندازه وفای به عهد و پیمان موجب اعتماد به فرد یا قدرت نمی‌شود و هیچ چیز نیز به اندازه نقض آن موجب بی‌اعتباری و بی‌اعتمادی به فرد یا قدرت نمی‌شود.البته باید پذیرفت که وفای به عهد و پیمان، حداقل در سطح سیاسی و حکومتی، قدری پیچیده‌تر از پیمان‌های فردی و مکتوب است.

🔹ولی اینکه پس از ۵ ماه از آمدن دولت هنوز در برابر رفع فیلترینگ مقاومت می‌شود یا چند نفر از بقایای تندروها که بیشتر به درد موزه‌های سیاسی می‌خورند را به جان دولت بیندازند و مرغ رسانه فراگیر نیز همچنان یک پا داشته باشد و بر مدار پایداریون بچرخد یا بخواهند که مصوبه حجاب را ابلاغ کنند، هیچ چیزی جز نقض پیمان را نشان نمی‌دهد./اعتماد

@hammihanonline
hammihanonline.ir

‏یکی از بهترین آرزوها برای حکمرانی توسعه‌محور ایران: بساط همه شوراهای عالی جز شورای عالی امنیت ملی و حداکثر یکی دو شورای دیگر جمع شود. شوراهای عالی، جز فضایی برای اختیار بی‌مسئولیت، تمرکززدایی از اختیارات و فشل کردن دولت؛ اعمال نفوذ بدون پاسخگویی، و تراشیدن شغل برای خواص نیستند.

شوراهای عالی اگر کارکرد داشتند و به درد توسعه می‌خوردند، حال و روز کشور از آب و برق گرفته تا دانشگاه و ... این نبود که الان هست.

@fazeli_mohammad

🎥 مسئله فیلترینگ و حکمرانی مجازی

🔶 گفتگوی سید صادق امامیان و محمد کشوری

🔻سید صادق امامیان: دوران پسافیلترینگ قطعی است، یا با اکراه حاکمیت یا با تصمیم آگاهانه آن. شورا محور بودن حکمرانی باعث شده است که کسی مسئولیت تصمیمات را نپذیرد و تصمیم‌گیری را به شورا واگذار می‌کنند. باید پلتفرم‌های داخلی با حمایت دولت بین‌المللی شوند؛ اگر این‌ها صرفا از رانت فیلترینگ استفاده کنند و نتوانند بین‌المللی شوند از بین خواهند رفت.

🔻محمد کشوری: فیلترینگی که داریم عملا باعث شده است که بیست میلیون نفر کاملا خارج از نظارت حاکمیت باشند. حکمران می‌تواند با سیاست ضابطه‌مندتر اثرات منفی مورد نظر خود در فضای مجازی را کاهش دهد، اما از خود سلب مسئولیت می‌کند. فرآیند حکمرانی ما به نحوی است که هنوز فکر می‌کنیم پشت درهای بسته می‌شود برای مردم تصمیم گرفت.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/VbTusCayRaQ

🔺حامی این گفت‌وگو : دیجی‌پی
https://www.mydigipay.com

🔺با اپلیکیشن دیجی‌پی اعتبار خرید آنلاین و حضوری دریافت و با اقساط متنوع خرید کنید. دیجی‌پی پی روزهای بهتر

✅ حمایت «ارزی» و «ریالی» از آزاد

🆔@AzadSocial

ناواقع‌گرایی در سیاست خارجی

محمد فاضلی

من چهار قسمت شرح کتاب «تاریخ سیاست خارجی ایران» نوشته مرحوم روح‌الله رمضانی را مدتی قبل از وقایع اخیر در خاورمیانه و سوریه ساخته و در #پادکست_دغدغه_ایران منتشر کردم. ایده روح‌الله رمضانی درباره تاریخ سیاست خارجی ایران «ناواقع‌گرایی سیاسی» است، یعنی برگزیدن اهدافی در سیاست خارجی که کشور استطاعت دست یافتن به آن‌ها را ندارد و از این جهت ناواقع‌گرایانه است.

این ناواقع‌گرایی سیاسی در هر دوره از زمان صفویان تا پایان دوران پهلوی اول که رمضانی در این کتاب بررسی می‌کند، صورت و شکلی داشته است. البته او معدود زمان‌های کوتاه واقع‌گرایی را هم تحلیل کرده است.

قسمت صدوشانزده – سیاست خارجی ایران: از صفویه تا انقلاب مشروطه
شنیدن این قسمت: کستباکس || یوتیوب


قسمت صدوهفده – سیاست خارجی ایرانی: عصر مشروطه
شنیدن این قسمت: کستباکس || یوتیوب


قسمت صدوهجده – سیاست خارجی ایران: عصر رضاشاه (بخش اول)
شنیدن این قسمت: کستباکس || یوتیوب

قسمت صدوبیست – سیاست خارجی ایران: عصر رضاشاه (بخش دوم)
شنیدن این قسمت: کستباکس || یوتیوب

ناواقع‌گرایی سیاسی عنصر پایدار سیاست خارجی ایران بوده است و هست.

@fazeli_mohammad

درباره توسعه مکران

یک گزارش پژوهشی درباره سؤالات بنیادین و جهت‌گیری‌های اساسی اقدامات توسعه در سواحل #مکران انجام داده بودم. نتایج آنرا امروز ۸ دی در اتاق بازرگانی ایران ارائه می‌کنم.

@fazeli_mohammad

🔴فرصت اندک؛ در نبود عزم ملی

🔺اعتماد ملی ۸ دی ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘در دو یادداشت قبلی ابتدا نوشتم که جامعه ما از سال‌ها پیش در وضعیت امتناع برنامه‌ریزی قرار دارد. سپس توضیح دادم که تصور می‌رفت یا قرار بود که دولت پزشکیان آمده که این معضل را حل کند ولی با نقض پیمان مواجه شده است در حالی که این آخرین فرصت برای عبور مسالمت‌آمیز و کم هزینه بسوی جامعه‌ای است که امکان برنامه‌ریزی برای حل مسایل مردم را داشته باشد. شرط‌های رسیدن به امکان برنامه‌ریزی را هم توضیح دادم.‌

🔘در این یادداشت می‌خواهم با ارجاع به واقعیت‌های موجود در این دولت و نیز سخنان رییس‌جمهور و معاون اول و احیانا سایر مقامات آن نشان دهم که چرا آنان هم بطور ضمنی اذعان دارند که برنامه‌ریزی غیر ممکن است. در ادامه هم خواهم گفت که به نظر من راه‌حل چیست.

🔘واقعیت این است که دولت در این مدت گام‌های خوبی برداشته است آخرین آن نیز حذف محدود فیلترینگ از فضای مجازی که با پرداخت‌های ویژه از جیب مردم به سکوهای داخلی همراه بود. ولی هیچکدام از اقدامات دولت نتوانسته شرایط را برای برنامه‌ریزی فراهم کنند. در واقع این گام‌های خوب یا از نظر مردم کافی نیست یا آن که با مشکلات مستقیم مردم که حل آنها نیازمند برنامه‌ریزی است در ارتباط نیست. مخالفان به عللی نتوانستند یا نخواستند جلوی این اقدامات بایستند ولی در باره کارهای اساسی‌تر مقاومت می‌کنند.

🔘آن مسایلی که باید از طریق برنامه‌ریزی حل شود شامل سیاست خارجی و رفع تحریم‌ها، ناترازی ارزی و انرژی، جلب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، رشد اقتصادی پایدار و کاهش تورم، تغییر روند چالش‌های محیط زیست، آب، پسماند، آلودگی هوا، گرد و غبار، فرونشست زمین، آسیب‌های اجتماعی، مهاجرت نخبگان، فقر و نابرابری، حذف رانت‌ها، اصلاح نظام اداری، و... است.

https://telegra.ph/فرصت-اندک-در-نبود-عزم-ملی-12-27

🔴 فاضلی، جامعه‌شناس: ایرانی‌ها کور نیستند، تفاوت توسعه شمال و جنوب خلیج فارس را می‌بینند!/ سبک زندگی امارات، قطر، عربستان و ... برای ایرانی‌ها حسرت شده

🔹️محمد فاضلی در نشست تخصصی اتاق ایران؛ ایده هایی برای پیشرفت و توسعه منطقه مکران:

▫️ایرانی‌ها کور که نیستند بسیار آدم‌های باهوش، عاقل، فهیم و ایران‌دوستی هستند و تفاوت توسعه شمال و جنوب خلیج فارس را می‌بینند و می‌فهمند.

▫️شما بگویید کشورهای جنوب خلیج فارس گاو شیرده هستند و هر چی دوست دارید بگویید؛ GDP کشورهای پایین خلیج فارس ۵۳۰ میلیارد دلار است و فرودگاه و سبک زندگی عمان، امارات، قطر عربستان و بحرین برای ایرانی‌ها حسرت شده است.

▫️هر ایرانی که از فرودگاه امام سوار هواپیما شود و در فرودگاه قطر در دوحه پیاده شود می‌فهمد فاصله چقدر است.

▫️ما دچار یک عدم توازن توسعه‌ای و تمدنی شمال و جنوب خلیج فارس هستیم و تنها جایی که باقی مانده که توازن توسعه‌ای ایجاد کنیم و چشم‌ها را از جنوب به شمال هم خیره کنیم سواحل مکران است.

@EghtesadNews_com

رفع فیلترینگ برای کی خوب است؟

محمد فاضلی

فیلترینگ که چند سال است مردم را آزار می‌دهد، و پنج ماه است دولتی را معطل کرده، اثرات اقتصادی دارد، هزینه‌های مردم را هم بالا می‌برد، و کسب‌وکارها را هم اذیت می‌کند، اما فراتر از این‌ها #اهمیت_نمادین دارد؛ و به عبارتی #رفع_فیلتر از اینترنت، نماد است، نماد مهمی هم هست.

درست به دلیل همین اهمیت نمادین، توضیح می‌دهم که #رفع_فیلتر بیش از آن‌که به نفع مردم باشد، به نفع نظام سیاسی است تا وارد بازی برد-برد شود.
استدلالم این است:

یک. مردم از اساس از مقوله فیلترینگ عبور کرده‌اند. عموم مردم فیلترشکن دارند، برخی از نوع رایگان و برخی با پرداخت هزینه، اما بالاخره مشکل دسترسی به فضای مجازی فیلترشده را حل کرده‌اند؛ گیریم با هزینه بیشتر و با دو عدد ناسزای نافابل بیشتر به فیلترکنندگان.

دو. عمده کسب‌وکارها خانگی و فروشگاهی هم مشکل را حل کرده‌اند؛ این را هم هزینه تولید و خدمات حساب می‌کنند؛ گیریم با هزینه بیشتر و با دو عدد ناسزای بیشتر به فیلترکنندگان.

سه. کسب‌وکارهای اقتصاد دیجیتال و توسعه‌دهندگان نرم‌افزار و بخش‌های تخصصی‌تر که به اینترنت بدون فیلتر نیاز دارند، یا راه کنار آمدن با فیلتر را پیدا کرده‌اند، یا از طریق مهاجرت فردی و دسته‌جمعی، به دنیایی پا می‌گذارند که در آن فیلتر نباشد. گیریم موقع رفتن از کشور گیریم دو عدد ناسزای ناقابل هم به فیلترکنندگان اهدا می‌کنند. البته خسارتش برای کشور وحشتناک است.

گروه‌های مختلف مردم با فیلتر اینترنت کنار آمده و مسأله‌شان را حل کرده‌اند. هیچ پیامی نیست که منتشر نشود، هیچ خبری نیست که خوانده  نشود، هیچ محتوایی نیست که در پشت دیوارهای فیلترینگ باقی بماند.

بنابراین، فیلترینگ و رفع آن برای مردم به #امر_نمادین بدل شده است. اما رفع فیلترینگ نماد چیست؟

یک. مردم می‌خواهند ارزیابی کنند که آیا دم و دستگاه عریض و طویل حکومت، قادر است واقع‌بین باشد، نتیجه فیلترینگ را ارزیابی کند و تصمیم بگیرد از مسیر اشتباه برگردد؟

دو. مردم به این نگاه می‌کنند که آیا حکومت قادر است در عرصه‌ای به همین کوچکی – که دیگر اهمیت واقعی ندارد بلکه نمادین شده – تصمیم همراهی‌کننده با خواست عمومی بگیرد؟

سه. مردم #ظرفیت_حل_مسأله حکومت را در یک مسأله کوچک ارزیابی می‌کنند تا درباره میزان اعتمادپذیر بودن آن برای حل مسأله‌های بزرگ و بسیار بزرگ و بسیار بزرگ‌تر ایران به قضاوت برسند.

چهار. مردم به این نگاه می‌کنند که آیا حکومت قادر است خودش را از دست گروه‌های کوچک ذینفع - آن‌ها که فیلترینگ، فیلترشکن‌فروشی، #زیست_فیلتری و نظریه حکمرانی مبتنی بر فیلتر را دوست دارند – رها کند و طرف اکثریت قاطع مردم بایستد؟

پنج. مردم ایستاده و نظاره می‌کنند که آیا گروهی کاملاً در اقلیت اجازه می‌دهند رئیس‌جمهوری که رهبری نظام درباره ایشان گفته موفقیت رئیس‌جمهور موفقیت نظام است، موفق شود.

به عبارتی، مردم کار واقعی‌شان را در دنیای با فیلترینگ هم انجام می‌دهند، و رفع فیلتر برای آن‌ها نماد و پاسخ بسیاری از پرسش‌هاست. به همین دلیل معتقدم، رفع فیلترینگ برای مردم خوب است، اما بیشتر برای نظام سیاسی خوب است.

رفع فیلترینگ به این معناست که نظام سیاسی تمایل دارد پاسخ مردم به آن پنج سؤال، مثبت یا کم‌وبیش مثبت باشد.

زندگی سیاسی‌ای که در آن پاسخ مردم به آن پنج سؤال مثبت یا کم‌وبیش مثبت باشد، با زندگی سیاسی توأم با پاسخ‌های منفی به آن‌ سؤالات خیلی فرق می‌کند.

راستش درک این‌که #رفع_فیلترینگ بازی برد-بردی است که بیشتر برای نظام سیاسی فایده دارد، خیلی یا اصلاً سخت نیست. شاید انتظار برای حصول چنین درکی هم خودش امر نمادین باشد.

@fazeli_mohammad