🧑🏻‍🎓کانال دانشجویی علموص👩🏻‍🎓

📍آخرین اخبار و اطلاعیه‌های رسمی 📢
📍کتاب‌ها و جزوات اساتید علم و صنعت 📘
📍تمام سوالات امتحانی 📄
📍پیگیری و حل مشکلات دانشجویان 🕵🏻‍♂

❗️و هر چیزی که یه علموصی لازمه بدونه❗️
👈🏻 در کانال دانشجویی علموص 👉🏻

به دوستان خود معرفی کنید

برای روز ملی سینما

افراد بسیاری در پیدایش سینما در ایران نقش داشتند و برای توسعه سینما در ایران زحمت کشیدند و تاریخ سینمای ایران نام آنها را هرگز از یاد نخواهد برد هرچند برخی مصلحت‌های سیاسی امروز ایران اجازه نمی‌دهد تا از برخی پیشگامان واقعی سینمای ایران و چهره‌هایی چون فرخ غفاری و ابراهیم گلستان یاد شود. روز سینما، تنها روز کسانی نیست که ما آنها را به دلایلی می پسندیم و بر دیگران ترجیح می‌دهیم بلکه روز همه آنهایی است که در شکل‌گیری این سینما و تحول آن نقش داشته‌اند و حالا به دلایل مختلف حذف و کنار گذاشته شدند. تاریخ سینما را نمی‌توان بر اساس مصلحت‌ها و سلیقه‌های سیاسی یا ایدئولوژیک تغییر داد. چگونه می‌توان نقش فرخ غفاری را در ایجاد کانون فیلم و متعاقب آن فیلمخانه ملی ایران انکار کرد و یا از سهم ابراهیم گلستان در پایه ریزی سینمای مستند در ایران چیزی نگفت.در روز ملی سینما نمی توان به مشکلات و موانع جاری بر سر راه سینماگران ایران اشاره نکرد. اقتصاد دولتی و کنترل و نظارت همه جانبۀ دولت بر پروسۀ تولید و اکران فیلم ها گرفته تا وجود فساد مالی و رانت خواری و اعمال سانسور و ممیزی و فشار بر سینماگران مستقل و خودی و ناخودی کردن سینماگران، تنها بخشی از مشکلات جدی سینمای ایران است. حالا بعد از رویدادهای سیاسی سال گذشته، مشکلات دیگری نیز برای فیلمسازی در ایران پیش آمده. این مشکلات و موانع، انرژی سینماگران ایرانی را هدر می‌دهد و جلوی شکوفایی و رشد آنها را می‌گیرد. بنابراین وظیفه همه سینماگران و دست اندرکاران و عوامل سینمای ایران در روز ملی سینما این است که برای رفع این مشکلات بکوشند. تنها در صورت حذف این موانع دست و پاگیر است که می توان آینده خوبی را برای سینمای ایران تصور کرد. متاسفانه روز سینما امسال در شرایطی برگزار می‌شود که سینمای ایران یکی از موثرترین و مهم‌ترین پیشگامان خود یعنی ابراهیم گلستان را از دست داد. روز سینما اگر کارهای گلستان و امثال او را در سینمای ایران به یاد نیاورد و قدر نگذارد، روز ملی سینما نیست.

پرویز جاهد

#روز_ملی_سینما
#بیست_یک_شهریور

✅ فراخوان همکاری

✍️ هیئت تحریریه
نشریه فرهنگی اجتماعی «سرو» جهت انتشار اولین شماره‌ی خود از تمام دانشجویان علاقه‌مند به حوزه‌های ادبیات، سینما، عکاسی، نقاشی و .... دعوت می‌کند تا به تیم نویسندگان این نشریه بپیوندند.

📄 تیم گرافیکی
ضمناً بدین وسیله از علاقه‌مندان به فعالیت‌های گرافیکی از قبیل صفحه‌آرایی و طراحی جلد دعوت به عمل می‌آید تا با تیم گرافیکی گروه نشریاتی دانشجویان آرمان‌خواه همراه شوند.

🔸 مهلت ثبت نام: ۲۶ شهریور

🔹 برای اطلاع از شرایط و اعلام همکاری به آیدی زیر پیام دهید:
🆔@ArmanKhah_community

@IUSTArmankhah

معرفی فیلم «تئورما»
📽Teorema (1968)
👤Director : Pier Paolo Pasolini
✍️Writer : Pier Paolo Pasolini
⏳Time : 1h 38m
🎭Genre : Drama, Mystery

داستان: یک مهمان غریبه به دیدن خانواده ثروتمندی می رود.او خدمتکار آنها،پسرشان، مادر و دختر و در نهایت پدر خانواده را قبل از ترک خود اغوا می کند.بعد از رفتن او هیچ یک از آنها نمی توانند مانند سابق زندگی کنند...

درباره تئورما:خدا از میان ما رفته است

به مناسبت سالروز درگذشت احمد محمود

مستند بلند «احمد محمود: نویسنده انسان‌گرا»
کارگردان: بهمن مقصودلو

حضور احمد محمود ویژگی منحصر به فردی به فیلم می دهد. فیلم تلاشی است برای ثبت تصویری از احمد محمود و زندگی اش به عنوان یک نویسنده. احمد محمود در این فیلم بخش هایی از رمان همسایه ها را بازخوانی می کند. فیلم حاوی تصاویری ارزشمند از احمد محمود است و در عین حال به شدت متمرکز بر گفتگو با خود نویسنده درباره فعالیت های ادبی اوست.

🆔 @filmiust

◾️به یاد داریوش مهرجویی
◾️مستند «موج نو»

این مستند پیدایش جریان موسوم به موج نو را در سینمای ایران از ابتدا تاکنون بررسی می کند. فیلمساز به کمک چندتن از کارگردانان متاخر و نوآور سینمای ایران مانند اصغر فرهادی ، پرویز شهبازی و شهرام مکری به گفتگویی صمیمانه با برخی از کارگردانان موج نوی سینمای ایران یعنی داریوش مهرجویی ، بهمن فرمان آرا و کیانوش عیاری می پردازد و از این طریق موضوع پیدایش و ادامه روند موج نو را بررسی می کند.

🆔 @filmiust

کانون فیلم و سینما دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار میکند:
اکران فیلم ماموریت غیرممکن
دوشنبه 22 آبان ماه 1402
ساعت 12:00 تا 14:30
مکان: سالن آمفی تئاتر بهرامی

حضور برای تمامی دانشجویان آزاد و رایگان می باشد.

🔗لینک ثبت نام:
https://formafzar.com/form/rii5l

🆔 @filmiust

🎥 انجمن آرمان دانشجویان علم و صنعت برگزار می‌کند:

«#سه‌شنبه‌های_فیلم»
📜 سلسله جلسات اکران و نقد فیلم کوتاه و مستند.

📌 در سه‌شنبه‌های فیلم، مجموعه‌ای از فیلم‌ها و مستند‌های کوتاه در زمینه‌های هنری، اجتماعی، سیاسی و فمنیستی گردآوری شده است که به صورت هفتگی اکران و بررسی می‌شوند.

📽️ جلسه‌ی اول:
مستند کوتاه خانه سیاه است (۱۳۴۱)
کارگردان: فروغ فرخزاد

📚 درباره‌ی اثر
این مستند کوتاه، شرحی ۲۰ دقیقه‌ای ازساکنین یکی از جذام‌خانه‌های آذربایجان شرقی در پاییز سال ۱۳۴۱ است. تنها اثر سینمایی فروغ، با ظرافتی هنرمندانه اثری تکان‌دهنده و میخکوب‌کننده را به نمایش‌ می‌گذارد که بسیار فراتر از وقایع‌نگاری صرف رفته است.
نثر شعرگونه‌ی فروغ به همراه تدوین عالی فیلم تجربه‌ای ماندگار و تاثیرگذار برای مخاطب می‌سازد.

⭕️ زمان برگزاری: سه‌شنبه ۲۳ آبان ساعت ۱۲:۳۰

🔸 محل برگزاری: دفتر انجمن آرمان واقع در حدفاصل سلف آزاد تا دانشکده‌ی برق


🔹 برای اطلاعات بیشتر و یا شرکت در حلقه با آیدی‌ زیر در ارتباط باشید:
🆔@armancommunity


@IUSTArman

📌نشریه فرهنگی، هنری، اجتماعی #سرو شماره ۱
🔹آذر ۱۴۰۲

▪️هنر اعتراضی
حسین مقدسی
▪️از دریچه دوربین: جدال با بانوی آهن
علی کلباسی
▪️ گرافیتی؛ تعامل هنر و خیابان
عاطفه حسن‌زاده
▪️ شوستاکوویچ؛ پرواز زندگی بر آسمان مرگ
پارسا حساس صدیقی
▪️جنگ شوالیه‌ها و مرگ هنر
امیررضا موسوی
▪️ درباره آزادی
مهدیار احمدی
▪️دنیای قشنگ نو
نسرین هنگام
▪️ مروری بر کتاب دربرابر استبداد
سجاد عصاری

📜 بازنشر
(مروری به مطبوعات پس از مشروطه)
🔸معنی تعهد
▫️داریوش آشوری
گرد‌آوری علی کلباسی

🖋️قلم سرو
🔸 قیرپاش در حین کار مُرد
▫️آرش نصراللهی
🔸صدا آمد صدا از دور می‌آمد
▫️رسول کاوه

@IUSTArmankhah

5 دیماه زاد روز استاد بهرام بیضایی گرامی باد




🆔 @filmiust

مستند چریکه بهرام

(درباره بهرام بیضایی)

کارگردان فرشید قلی‌پور

🆔 @filmiust

سینمای «فجرمحور» به پایان راه رسید؟

از آن زرق و برق‌ها، از خبر اول بودن‌ها و از آن بینندگان پرشور در صف‌های روزهای سرد چیزی باقی نمانده است. حتا کارگردانانی که خود محصول سینمای فجری بودند دیگر فیلم‌های‌شان را به این جشنواره نمی‌دهند. کم‌تر کسی پیگیر نام شرکت‌کنندگان و برندگان است. می‌توان حدس زد که به احتمال از میان مجموعه‌سازان انتخاب شده‌اند.
تاریخ‌چه‌ی این سینما را می‌توان از قبل ۱۳۵۷ خورشیدی آغاز کرد. از زمانی‌که الگو گرفتن از دو سنت بالیوودی و اروپایی (با تاکید بیش‌تر بر نئورآلیسم ایتالیا) در سینمای ایران حضور پررنگ‌تری داشت. اولی را برخی فیلمفارسی نامیدند و دومی را پیشرو یا موج نو. هر دو این لقب‌ها به‌شکل کنایی هم از سوی مخالفان استفاده می‌شدند. همین دو سنت بودند که با صفت فیلم‌های آب‌گوشتی / در پیتی و سینمای گلخانه‌ای تحقیر می‌شدند.
اشاره به گلخانه تعبیری بود برای فیلم‌هایی که بینندگان اندکی داشتند یا تنها در نمایش‌های محدود دیده می‌شدند. از سوی دیگر نهادهایی از سازندگان این فیلم‌ها یا ساخته شدن این فیلم‌ها حمایت می‌کردند و حتا بودند کارگردانانی که کارمند کانون‌هایی بودند. این فیلم‌ها فضایی داشتند که در جشنواره‌های خارجی با همان الگوی حمایت از سینمای شبه‌نئورآلیسم که در مورد کشورهایی در افریقا و آسیا هم بود، مورد استقبال قرار می‌گرفتند.
این روش فیلم‌سازی به بعد از ۱۳۵۷ هم رسید. ساختار کارمندی در شعارها بازنمود داشت. حتا کارگردانانی بودند که برروی موتور در جلوی دانشکده‌های سینمایی فریاد می‌زدند. برخی از ایشان امروزه برای بازگشت به ایران مشکل دارند و توانسته‌اند گاه در نظام فیلم‌سازی اروپایی فیلم‌هایی بسازند. شاید دیگر به‌یاد ندارند که چندتا کراوات قیچی کرده‌اند؟ بیش از همه کسانی احساس خُسران می‌کنند که برای مسیر تحولی و روشن‌فکر شدن این دسته ذوق می‌کردند. گویی نمی‌دانستند که مشکل ما دوست‌داران و فعالان سینما هستیم.
«اولی» و «دومی» هر دو از ممیزی می‌نالیدند. پیش از ۱۳۵۷ هم ممیزی دو دسته‌ی متضاد داشت و فیلم‌سازانی در خاطرات‌شان عنوان کرده‌اند که نفوذ کسانی‌که در بین گروه بازبینی، سینماشناس بودند کافی بود تا اجازه‌ی نمایش عمومی را بعد از توقیف فراهم کند. فیلم‌های توقیف شده پناهگاهی داشتند که جشنواره‌های خارجی بود. همین عاملی شد که برخی فیلم‌سازان را علاقه‌مندان ممیزی بدانند: کسانی‌که دوست داشتند فیلم‌های‌شان توقیف شود. برچسب «سیاه‌نمایی و نادیده‌گرفتن رشد و ترقی سال‌های اخیر» از همان سال‌ها از سوی نهادهایی که نگاه بدبینانه‌ای به سینما داشتند، انتخاب شد.
سینما این‌سان بود که شانسی برای مخالف‌نمایی یافت یا مامنی برای افرادی شد که از جاهای دیگر رانده شده بودند. حتا ترانه‌های فیلم‌ها گاه سهل‌‌تر ارزیابی می‌شدند و از تیغ ممیزی رد می‌شدند. در بعد از ۱۳۵۷ همین دوگانگی باعث می‌شد که چندتا در میان در جشنواره‌ی فجر به‌کارگردانان بخش خصوصی جایزه بدهند اما مواظب بودند که از آن گروه فریادکش‌ها کسانی باشند که بگویند این‌ها عوامل دشمن هستند و چرا به این‌ها جایزه می‌دهید.
بعد از ۱۳۵۷ کانون‌های حامی فیلم‌سازان هم به حمایت‌های‌شان ادامه دادند. این حمایت‌ها گزینشی شد. بی‌آن‌که معیار گزینش را کسی فاش کند. برخی از کارگردانانِ قبلْ مُجاز شدند و ایشان موازینی چون پوشش بازیگران را پذیرفتند. گروهی هم کوچ کردند. سنت کوچ کردن عوامل و دوست‌داران سینما هم از قبل ۱۳۵۷ بود. امروزه نسل جدیدی از کارگردانان و عوامل فیلم‌ها در خارج از کشور «فیلم ایرانی» می‌سازند.
جشنواره‌ی فجر در آن‌ سال‌ها که امکان فیلم دیدن نبود، جای عشق فیلمی‌ها شد. برگزارکنندگان جشنواره‌ی تهران در سال‌های نخست برگزارکننده‌ی فجر بودند. ایشان هم قبول کردند که حذف‌های بی‌رحمانه در مورد فیلم‌ها اعمال کنند. موسیقی‌های عجیبی که برای فیلم‌های صامت انتخاب می‌کردند. بینندگان هم قبول کردند که فیلم‌ها را بُریده نگاه کنند و کیفیتِ پایین را بشناسند. نسل جدیدی از بینندگانِ حداقلی متولد شد. جوایزدهندگان و ستایش‌کنندگان خارجی هم کم‌تر پرسش می‌کردند که چرا پوشش بازیگران و رفتار همسر با شوهر یا دختر با پدر این‌ شکلی است.
بیش از هرچیز نظام کارمندی بود که به ارث رسید. در سال‌های اخیر تهیه‌کنندگان ابزار قوی‌تری برای ممیزی شده‌اند. در ادامه‌ی اقتصاد، سینما هم دارای سه دسته شد. خصوصی که به‌مرور محو شد یا دیگر پول کافی ندارد. چون بانک‌ها دیگر فرصت وام دادن ندارند. «اداری/نهادی» که همان فریادکش‌ها را دارد که به‌مرور متعادل می‌شوند و نسل جدیدی از فریادکش‌ها جای آنان را می‌گیرند؛ و خصولتی‌ها.
متن کامل
برگرفته از مدخل جشنواره‌های سینمایی و شهرها
در بخش سمفُنی شهر از کتاب هفت گونه سینما جلد چهارم نوشته‌ی علیرضا کاوه (دردست تالیف).
ادامه در فرسته‌ی بعدی
@filmgenres👈

ادامه‌ی سینمای «فجر محور» به پایان راه رسید؟
از فرسته‌ی پیشین

اما نظام کارمندی این‌جا برخلاف پیش از ۱۳۵۷ تنها کارگردانان را نشانه نگرفت. بازیگرانی آمدند که علیه کارگردانان و بازیگران خصوصی سخنرانی می‌کردند. برخی از ایشان نظریه‌پرداز شدند و کتاب در مورد سینمایِ باهنجارهایِ پسندیده نوشتند. شکاف کم کم به جنگ تبدیل شد و حتا در مرگ مشکوک و دستگیری‌های برخی اهالی سینما نام‌هایی از دو گروه بخش‌های دولتی و خصولتی زمزمه شد.
نظام کارمندی سینما از بخش‌نامه‌هایی نیرو می‌گرفت. درجه‌بندی فیلم‌ها که دیگر نیست و برچسب‌های نظریه‌پردازانه مانند سینمای معناگرا. این نظریه‌پردازانِ اداره‌ای بدون این‌که بگویند نگاه چپ‌گرایانه‌ای را از پیش از ۱۳۵۷ تقلید می‌کردند. به‌همین دلیل در نمایش عمومیْ فیلم‌های بالیوودی و هالیوودی را حذف کردند. بخش بزرگی از بینندگان خانه‌نشین شدند و به‌دلیل وسعت نفوذ افکار ضدسینمایی عکس‌های هنرمندان هندی و امریکایی را در زیرزمین نگه‌داری کردند. بودند کسانی‌که به‌دلیل عشق‌فیلم بودن زندانی شدند. و شاید کم‌تر کسی بداند که کتاب‌هایی به‌زبان‌های دیگر در مورد سینه‌فیل‌های ایرانی منتشر شده است. همه‌ی این بگیر و ببندها یک هدف داشت: رشد سینمای فجرمحور.
با رواج شبکه‌های ماهواره‌ای تهیه‌کنندگانی با پول‌هایی که برخی آنان را پول‌های غیرشفاف خوانده‌اند، توانستند مجموعه‌هایی بسازند. اهالی سینما امروزه کمابیش از ساخت این مجموعه‌ها روزگار می‌گذرانند اگر پولی در کار باشد. بینندگانی هم این مجموعه‌ها را که در شبکه‌های مجازی (اینترنتی) پخش می‌شوند می‌بینند. هدف و رقابت هم بیش‌تر با مجموعه‌های تُرکی (ترکیه‌ای) است. این فیلم‌ها فضای داستانی آزادتری از مجموعه‌های سیما (تلویزیون) دارند و پوششی که کمی بازترست.
از سینمای فجرمحور یک گروه دیگر مانده است: خنده‌درارهای همراه با رقص و آواز مردانه که هرازگاهی نمونه‌های پرفروش دارند. از گروه موسوم به سیاه‌نمایی دیگر در جشنواره‌های خارجی فیلمی پذیرفته نمی‌شود. جشنواره‌های خارجی بیش‌تر در یک سال گذشته تمایل نشان داده‌اند که از ایران تنها فیلم‌های با پوشش اختیاری را نمایش بدهند. همه‌ی این‌ها یک سرنوشت را رقم زد: صحنه خالی مانده است.
اما امیدواری بزرگ هست. نسل جدید فیلم‌هایی که از فرهنگ رسمی و تحکم‌های‌اش تغذیه نکند. برخی از این نسل جدید مشغول تمرین در فیلم‌های کوتاه هستند. خون تازه‌ای با سینمای زیرزمینی که آشکارا روبروی فجرمحورها بایستد و البته از فیلم‌هایِ این روزهایِ در حال مکالمه و تضاد با گفتمان و هنجارِ فجر هم تغذیه نکند. چرا که آن‌ها هم هرچند به‌ظاهر متباین‌اند اما به‌واقع روی دیگر سکه از تفکراتِ نسل پیش از ۵۷ هستند.
سینمای جدید هنوز نیامده بینندگان زیادی دارد. همان‌ها که سال‌ها از ترسْ در زیرزمین فیلم دیده‌اند.
متن کامل
برگرفته از مدخل جشنواره‌های سینمایی و شهرها
در بخش سمفُنی شهر از کتاب هفت گونه سینما جلد چهارم نوشته‌ی علیرضا کاوه (دردست تالیف).
@filmgenres👈

📚 برگزاری انتخابات کانون های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی دانشگاه علم و صنعت ایران

⏰ زمان ثبت نام کاندیداها: ۲۸ فروردین الی ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ در سامانه مدیریت امور فرهنگی و اجتماعی به آدرس farhangi.iust.ac.ir می باشد.

⏰ زمان برگزاری انتخابات متعاقبا اعلام خواهد شد.

سلام دوستان
ما در کانون فیلم برای تولید محتوا، کارهای گرافیکی و تبلیغات و اطلاع‌رسانی و تولید کلیپ به کمکتون نیاز داریم.
اگر مایل هستین با ما همکاری کنین، به این آیدی برای هماهنگی و پرسیدن سوالاتتون پیام بدین.

@mahourdroud

🎉✨ یلدای متفاوت، پرانرژی و هیجان‌انگیز در راه است!
📅 ۲۶ آذر، از ساعت ۱۳ تا ۱۵
📍 آمفی‌تئاتر شهید بهرامی، دانشگاه علم و صنعت ایران

🌟 برنامه‌های جذاب:
🎶 اجرای موسیقی زنده
📜 نقالی سنتی
🎯 مسابقات مهیج + جوایز عالی
🎁 قرعه‌کشی هیجان‌انگیز
🍉 پذیرایی یلدایی

🔔 ویژه: دو مسابقه دانشجویی هیجان انگیز:
1️⃣ مسابقه استندآپ کمدی با جوایز ۷، ۵ و ۳ میلیون تومانی 🏆
2️⃣ مسابقه دوبله طنز انیمیشن (مرتبط با دانشگاه) با جوایز ۴، ۲ و ۱ میلیون تومانی 🎤🎬

🎤 برای شرکت در مسابقات استندآپ یا دوبله، به آی‌دی زیر در بله یا تلگرام پیام دهید:
@iust_a

📽 نمونه انیمیشن‌های برای دوبله طنز(به عنوان مثال) در لینک زیر قابل مشاهده است:
https://drive.google.com/drive/folders/1b5eEBShdkGiEIReZZv5RVqIHKviDfEn8?usp=sharing

ثبت نام از طریق سامانه نگارستان:
https://negarestan.iust.ac.ir/EventDetails/63

منتظرتون هستیم تا با هم یه یلدای فوق‌العاده رو جشن بگیریم! 🌟🎉🎊

@Kanoon_IUST

باتوجه به تعطیلی دانشگاه ها، جشن یلدای فردا به دوشنبه هفتهٔ آینده ۳ دی مؤکول گردید.

جهت ثبت نام در مسابقات دوبله زنده انیمیشن یا استند آپ کمدی با آیدی @arash_abdi_hejran در ارتباط باشید.

@Kanoon_IUST

🔔 به اطلاع می‌رساند که جشن یلدا در روز دوشنبه، ۳ دی، برگزار خواهد شد.

⭐️با توجه به استقبال گسترده، ظرفیت جشن ۱۰۰ نفر افزایش یافته است.

لطفاً برای ثبت‌نام از لینک زیر استفاده کنید:

https://negarestan.iust.ac.ir/EventDetails/63

با توجه به ازدحام جمعیت، خواهشمندیم رأس ساعت ۱۲:۳۰ در آمفی‌تئاتر شهید بهرامی حضور داشته باشید.

جهت ثبت‌نام در مسابقات دوبله زنده انیمیشن یا استندآپ کمدی، با جوایز ویژه آیدی @arash_abdi_hejran در ارتباط باشید.

🆔 @Kanoon_IUST