با خستگی روی تختم می غلتم و خاموش می مانم و به پرواز کبوترها چشم می دوزم. آه کبوترها چقدر خوشبخت هستند! آنها صبح زود ، وقتی در پرهایشان شهوت پرواز موج می زند، از میان شیروانی های سرخ و سقفهای کاهگلی و دیوارهای نیمه خراب ، مثل دود به طرف آسمان پر می کشند و آن بالاها در زیر نور تند آفتاب به گلهای سپیدی شباهت دارند که روی دریاچه پرپر شده باشد و با هر موج نوری به یک سو می روند و آن وقت غروب که شد، با خستگی بر می گردند روی شاخه های درختان و هره ی دیوارها می نشینند و کبوترهای عاشق سرهایشان را به یکدیگر تکیه می دهند و با نوکهای ظریفشان عشق را نوازش می کنند.
خورشید و آسمان شفاف و بادهای رهگذر و پرندگان غریبه هرگز آنها را ملامت نمی کنند و هیچ حرکت مخالفی هیجان عشقشان را در هم نمی ریزد…!

@foroghfarokhzad


بخشی از دفتر خاطرات #فروغ_فرخزاد

کسی را
یارای ایستادن نیست
همگان گمشدگانی غریب اند ...

_شیرکو بیکس

• @foroghfarokhzad •

طبس🖤

به خودم قول دادم که دیگر نیایم
ولی آمدم
بعد از آن به قول‌های خودم بی‌اعتماد شدم

_بدر بن عبدالمحسن

بر دو چشمش  دیده میدوزم به ناز
خود نمی دانم چه می جویم در او
عاشقی دیوانه می خواهم که زود
بگذرد از جاه ومال و آبرو

فروغ فرخزاد
• @foroghfarokhzad •

من عشق را سرودی کردم
پُر طبل‌تر زمرگ
سر سبز‌تر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم
پُر تپش‌تر از دلِ دریا
من موج را سرودی کردم
پُر طبل‌تر از حیات
من مرگ را
سرودی کردم.

#احمد_شاملو

• @foroghfarokhzad •

بر او ببخشایید
بر او که گاه‌گاه
پیوند دردناک وجودش را
با آب‌های راکد
و حفره‌های خالی از یاد می‌برد
و ابلهانه می‌پندارد
که حق زیستن دارد
بر او ببخشایید
بر خشم بی تفاوت یک تصویر
که آرزوی دوردست تحّرک
در دیدگان کاغذیش آب می‌شود

#فروغ_فرخزاد

• @foroghfarokhzad •

اگر بسویت این چنین دویده ام به عشق عاشقم نه بر وصال تو

فروغ فرخزاد

میکشم،همراه او
زین شهرغمگین رخت.
مردمان بادیده ‌ی حیران
زیرلب،آهسته می گویند
دختر خوشبخت

#فروغ_فرخزاد

• @foroghfarokhzad •

چون نگهبانی
که در کف مشعلی دارد
می‌خرامد شب !
میان شهر خواب آلود
خانه‌ها با روشنایی‌هایِ رویایی
یک به یک در گیر و‌ دار
بوسه‌ی بدرود ...

فروغ فرخزاد

@foroghfarokhzad

از تنگنای محبس تاریکی
از منجلاب تیرهٔ این دنیا
بانگ پر از نیاز مرا بشنو
آه ، ای خدای قادر بی همتا


یک دم ز گرد پیکر من بشکاف
بشکاف این حجاب سیاهی را
شاید درون سینهٔ من بینی
این مایهٔ گناه و تباهی را


دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده ، آه ، رهایش کن
یا خالی از هوا و هوس دارش
یا پایبند مهر و وفایش کن


تنها تو آگهی و تو می دانی
اسرار آن خطای نخستین را
تنها تو قادری که ببخشایی
بر روح من ، صفای نخستین را


آه ، ای خدا چگونه تو را گویم
کز جسم خویش خسته و بیزارم
هر شب بر آستان جلال تو
گویی امید جسم دگر دارم


از دیدگان روشن من بستان
شوق به سوی غیر دویدن را
لطفی کن ای خدا و بیاموزش
از برق چشم غیر رمیدن را


عشقی به من بده که مرا سازد
همچون فرشتگان بهشت تو
یاری به من بده که در او بینم
یک گوشه از صفای سرشت تو


یک شب ز لوح خاطر من بزدای
تصویر عشق و نقش فریبش را
خواهم به انتقام جفاکاری
در عشق تازه فتح رقیبش را


آه ای خدا که دست توانایت
بنیان نهاده عالم هستی را
بنمای روی و از دل من بستان
شوق گناه و نقش پرستی را


راضی مشو که بندهٔ ناچیزی
عاصی شود به غیر تو روی آرد
راضی مشو که سیل سرشکش را
در پای جام باده فرو بارد


از تنگنای محبس تاریکی
از منجلاب تیرهٔ این دنیا
بانگ پر از نیاز مرا بشنو
آه ، ای خدای قادر بی همتا

#فروغ_فرخزاد
در برابر خدا
دفتر : اسیر
• @foroghfarokhzad •

یک روز بلند آفتابی
در آبی بیکران دریا
امواج تو را به من رساندند
امواج ترانه بار تنها


چشمان تو رنگ آب بودند
آن دم که تو را در آب دیدم
در غربت آن جهان بی شکل
گویی که تو را به خواب دیدم


از تو تا من سکوت و حیرت
از من تا تو نگاه و تردید
ما را می خواند مرغی از دور
می خواند به باغ سبز خورشید


در ما تب تند بوسه می سوخت
ما تشنهٔ خون شور بودیم
در زورق آبهای لرزان
بازیچهٔ عطر و نور بودیم


می زد ، می زد درون دریا
از دلهرهٔ فرو کشیدن
امواج ، امواج ناشکیبا
در طغیان ، به هم رسیدن


دستانت را دراز کردی
چون جریان های بی سرانجام
لبهایت با سلام بوسه
ویران گشتند روی لبهام


یک لحظه تمام آسمان را
در هاله ای از بلور دیدم
خود را و تو را و زندگی را
در دایره های نور دیدم


گویی که نسیم داغ دوزخ
پیچیده میان گیسوانم
چون قطره ای از طلای سوزان
عشق تو چکید بر لبانم


آنگاه ز دوردست دریا
امواج به سوی ما خزیدند
بی آنکه مرا به خویش آرند
آرام تو را فرو کشیدند


پنداشتم آن زمان که عطری
باز از گل خوابها تراوید
یا دست خیال من تنت را
از مرمر آبها تراشید


پنداشتم آن زمان که رازیست
در زاری و هایهای دریا
شاید که مرا به خویش می خواند
در غربت خود ، خدای دریا

#فروغ_فرخزاد
• @foroghfarokhzad •

آلبوم “روزی دوباره سبز میشویم” دومین آلبوم رسمی علی دارابی فر به همراهی محمد دارابی فر در ۱۰ قطعه بیکلام منتشر شد.
دریافت این اثر در وبسایت رسمی به آدرس:
www.MohammadDarabifar.com

Cover Art By Hossein Goshtasbi
انتشار در پلتفرم ها به زودی…

@ali_darabifar / @m_darabifar

می خواهمش در این شب تنهایی
با دیدگان گمشده در دیدار
با درد ، از تمامی خود سرشار
می خواهمش که بفشردم بر خویش
من شیدا را ...

فروغ فرخزاد
• @foroghfarokhzad •

درگذشت پر شتاب لحظه‌های سرد
چشم‌های وحشی تو در سکوت خویش
گرد من دیوار می‌سازد
می‌گریزم از تو در بیراهه‌های راه

#فروغ_فرخزاد

• @foroghfarokhzad •