خلق به هر کار و من برسر سودای خویش
در هوسی هر کسی من به تمنای خویش

گوید همسایه ام هر شبت، این ناله چیست؟
مویه خود می کنم بر تن تنهای خویش

سینه با تاباک و من بنگرم از بیم جان
چند عقوبت کنم بر دل شیدای خویش

من چو نمی بینمت، لطف کن ار گه گهی
من نه همه جای خود بلکه همه جای خویش

حسن فروشی به دل، ناله فروشی به جان
سهل چنین هم مکن قیمت کالای خویش

در دل تنگم همی جز تو نگنجد کسی
کرته ازین به مخواه چست به بالای خویش

پا چو به کویت نهم غیرت کوی ترا
سرمه دیده کنم خاک کف پای خویش

من چو ز اندوه عشق جان نبرم، لیک تو
خال ملامت منه بر رخ زیبای خویش

در حق خسرو فتد، هیچ، که ضایع کنی
رحمت امروز خود از پی فردای خویش

#امیر_خسرو_دهلوی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- شمارهٔ ۱۱۷۲

@ghaz2020

ساده لوحی که شکایت کند از قسمت خویش
می کشد تیغ به سیمای ولی نعمت خویش

حسن از پاکی دامن نفس خوش نکشید
غنچه پیوسته به زندان بود از عصمت خویش

سرو و شمشاد و صنوبر همه برخاک افتند
هرکجا قامت او جلوه دهد رایت خویش

گر چه شد صورت دیوار زخشکی زاهد
به تماشای تو بیرون دود از خلوت خویش

چه خبر داشته باشم ز عزیزان دگر؟
من که از خود نگرفتم خبرازوحشت خویش

خواب خرگوش به مهلت رم آهو گردید
چشم نرم تو پشیمان نشد از غفلت خویش

تا از آب گهرم خاک نگردد سیراب
نیست ممکن که تسلی شوم ازهمت خویش

زین چه حاصل که گناهان مرابخشیدند ؟
من که درآتش سوزنده ام از خجلت خویش

گر چه از سایه من روی زمین آسوده است
چون همانیست مرا بهره ای ازدولت خویش

درد کم قیمتی از درد شکستن بیش است
به که برسنگ زنم گوهر بی قیمت خویش

راه خوابیده به فریاد جرس شد بیدار
هست برکوه همان پشت تو ازغفلت خویش

گر چه غایب ز نظرها شده ام چون عنقا
کره قاف است همان بردلم از شهرت خویش

تا خراشیدن دل هست میسر صائب
چه خیال است که از دست دهم فرصت خویش

#صائب_تبریزی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۴۹۹۱

@ghaz2020

ما ز بالاییم و بالا می رویم
ما ز دریاییم و دریا می رویم

ما از آن جا و از این جا نیستیم
ما ز بی‌جاییم و بی‌جا می رویم

لااله اندر پی الالله است
همچو لا ما هم به الا می رویم

قل تعالوا آیتیست از جذب حق
ما به جذبه حق تعالی می رویم

کشتی نوحیم در طوفان روح
لاجرم بی‌دست و بی‌پا می رویم

همچو موج از خود برآوردیم سر
باز هم در خود تماشا می رویم

راه حق تنگ است چون سم الخیاط
ما مثال رشته یکتا می رویم

هین ز همراهان و منزل یاد کن
پس بدانک هر دمی ما می رویم

خوانده‌ای انا الیه راجعون
تا بدانی که کجاها می رویم

اختر ما نیست در دور قمر
لاجرم فوق ثریا می رویم

همت عالی است در سرهای ما
از علی تا رب اعلا می رویم

رو ز خرمنگاه ما ای کورموش
گر نه کوری بین که بینا می رویم

ای سخن خاموش کن با ما میا
بین که ما از رشک بی‌ما می رویم

ای که هستی ما ره را مبند
ما به کوه قاف و عنقا می رویم

#مولانا
- دیوان شمس
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۴

@ghaz2020

ماه فروماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد

قدر فلک را کمال و منزلتی نیست
در نظر قدر با کمال محمد

وعدهٔ دیدار هر کسی به قیامت
لیلهٔ اسری شب وصال محمد

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی
آمده مجموع در ظلال محمد

عرصهٔ گیتی مجال همت او نیست
روز قیامت نگر مجال محمد

وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس
بو که قبولش کند بلال محمد

همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد
تا بدهد بوسه بر نعال محمد

شمس و قمر در زمین حشر نتابد
نور نتابد مگر جمال محمد

شاید اگر آفتاب و ماه نتابند
پیش دو ابروی چون هلال محمد

چشم مرا تا به خواب دید جمالش
خواب نمی‌گیرد از خیال محمد

سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد

#سعدی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در ستایش حضرت رسول (ص)

🌸درود یاران عید سعید مبعث پیامبر مهربانی، حضرت محمد مصطفی (ص) بر شـما و خانواده محترمتان مبارک🌸
 
@ghaz2020

چون برون آورم ازجیب سر خجلت خویش؟
که ز عصیان خجلم بیش من از طاعت خویش

آن که در آینه بیتاب شد از طلعت خویش
آه اگر در دل عاشق نگرد صورت خویش

بر غزالان چه کنم دامن صحرا را تنگ ؟
من که در خانه بیابانیم از وحشت خویش

فرصت از خنده برق است سبک جولانتر
مده از دست چو کوته نظران فرصت خویش

حرف سایل اگر ازآب گهر سبز کنم
غوطه در بحر زنم از عرق خجلت خویش

چشم سیری ز طعام است ترا، زین غافل
که به اطعام توان سیر شد از نعمت خویش

نشود شسته رخ سایلش از گرد سؤال
هرکریمی که نگردد خجل از همت خویش

یوسف آنجا که به سیم و زر قلب است گران
چه بر آرم ز صدف گوهر بی قیمت خویش؟

گذرد جنت اگر از در ویرانه من
نیست ممکن که برون پانهم ازخلوت خویش

گر چه باشد دهن تیغ لب جام، مرا
همچنان خون خورم از جرأت بی غیرت خویش

من که پشتم خم ازین بار گران گردیده است
چون گرانبار کنم پشت کس ازمنت خویش ؟

حاصل من چو مه نو ز کمانخانه چرخ
تیرباران اشارت بود از شهرت خویش

زان سیاه است رخ ماه که چون لاغر شد
می کشد تیغ به سیمای ولی نعمت خویش

چشم من نیست به آسودگی خود صائب
هست در راحت احباب مرا راحت خویش

#صائب_تبریزی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۴۹۹۰

@ghaz2020

یک نفس فارغ ز وسواس تمنا نیستی
از پریشان خاطری یک لحظه یک جا نیستی

فکر شنبه تلخ دارد جمعه اطفال و تو
پیر گشتی و همان در فکر فردا نیستی

گر چه شد محتاج عینک دیده بی شرم تو
همچنان چون کودکان سیر از تماشا نیستی

می کند از هر سر مویت سفیدی راه مرگ
در چنین وقتی به فکر زاد عقبی نیستی

از ندامت برنیاری آه سردی از جگر
هیچ در فکر رسن در چاه دنیا نیستی

از جمال حور مردان چشم پوشیدند و تو
از عجوز دهر یک ساعت شکیبا نیستی

در مبند این خانه تاریک را یکبارگی
چشم عبرت باز کن از دل چو بینا نیستی

گرچه تیرت با کمان از قد خم پیوسته شد
هیچ در فکر سفر از دار دنیا نیستی

گر چه دندان را ز نعمت های شیرین باختی
جز به حرف شکوه های تلخ گویا نیستی

خامشی را از خدا خواهند دانایان و تو
خون خود را می خوری یک دم چو گویا نیستی

خواب سنگین تو صائب کم ز کوه قاف نیست
گرچه از عزلت گزینان همچو عنقا نیستی

#صائب_تبریزی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۶۶۶۴

@ghaz2020

هر کجاگیری گلی در آب معمار خودی
کار هر کس را دهی انجام در کار خودی

سرسری مگذر ز تعمیر دل بیچارگان
کار محکم کن که در تعمیر دیوار خودی

هر چه از دلها کنی تعمیر پشتیبان توست
سعی در آبادی دل کن چو معمار خودی

پرده پوشی پرده بر افعال خود پوشیدن است
عیب هر کس را کنی پوشیده ستار خودی

هر که را از پا درآری پا به بخت خود زنی
جانب هر کس نگه داری نگهدار خودی

در گلستان رضا غیر از گل بی خار نیست
تو ز خود داری همیشه زخمی خار خودی

حق پرستی چیست، از بایست خود برخاستن
تا خدا را بهر خود خواهی پرستار خودی

دردهای عارضی را می کند درمان طبیب
با تو چون عیسی برآید چون تو بیمار خودی؟

تخم نار و نور با خود می بری زین خاکدان
در بهشت و دوزخ از گفتار و کردار خودی

نیست در آیینه دل هیچ کس را جز تو راه
از که می نالی تو تردامن چو زنگار خودی؟

از لحد خاک شکم پرور دهان وا کرده است
تو ز غفلت همچنان در بند پروار خودی

در دل توست آنچه می جویی به صد شمع و چراغ
ماه کنعانی ولی غافل ز رخسار خودی

فکر ایام زمستان می کنی در نوبهار
اینقدر غافل چرا از آخر کار خودی؟

دشته تا دارد گره از چشم سوزن نگذرد
نگذری تا ز سر خود عقده کار خودی

عارفان سر در کنار مطربان افکنده اند
تو ز بی مغزی همان در بند دستار خودی

نشکنی تا جنس مردم را، نگردی مشتری
خویش را بشکن اگر صائب خریدار خودی

#صائب_تبریزی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۶۶۶۸

@ghaz2020

نعمت الله است دائم با خدا
نعمت از الله کی باشد جدا

در دل و دیده ندیدم جز یکی
گر چه گردیدم بسی در دو سرا

میل ساحل کی کند بحری چو شد
غرقه در دریای بی پایان ما

ما نوا از بینوائی یافتیم
گر نوا جوئی بجو از بینوا

از خدا بیگانه ای دیدیم نه
هر که باشد هست با او آشنا

سروری خواهی برآ بر دار عشق
کز سر دار فنا یابی بقا

سید سرمست اگر جوئی حریف
خیز مستانه به میخانه درآ

#شاه_نعمت_الله_ولی
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۲

@ghaz2020

فقر ما خوشتر ز ملک پادشا
ما و درویشی و درویشی ما

فقر سلطانی است ، سلطانی است فقر
پادشه درویش و درویش پادشا

بینوائی ما و ذوق نیستی
باز پرس از عاشقان بینوا

عاشق و مستیم در کوی مغان
دنیی و عقبی کجا و ما کجا

بیخودم من بیخودم من بیخودم
با خدایم با خدایم با خدا

جام دُرد درد او درمان دل
نوش کن جامی که تا یابی دوا

نعمت‌الله مست و می نوشد مدام
در خرابات فنا جام بقا

#شاه_نعمت_الله_ولی
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۱۹

@ghaz2020

دُرد درد دل بود درمان ما
خوش بود دردی چنین با جان ما

عشق او بحریست ما غرقه در او
گو درآ در بحر بی پایان ما

ای که گوئی جان به جانان می دهم
جان چه باشد پیش آن جانان ما

مجلس عشقست و ما مست و خراب
سر خوشند از ذوق ما رندان ما

عشق او گنجی و دل ویرانه ای
گنج او جو در دل ویران ما

دل ببر از جان شیرین می برد
صد هزاران منتش بر جان ما

دوستدار نعمت الله خودیم
نعمت الله باشد از یاران ما

#شاه_نعمت_الله_ولی
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۳۳

@ghaz2020

‍ ‍ ‍ ‌
🏜 80 سال موسیقی پاپ و سنتی ایران
     ☀️ فول‌ آلبوم خوانندگان قدیمی ☟︎︎︎ ☟︎︎︎
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ

🏜 آهنـگ‌های لری و بختیـاری
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ هزاران آلبوم قدیمی با کیفیت۳۲۰
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 مازنـدرانـی‌ها
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ کلیپ نوستالژیک TOP MUSIC
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 همایون شـجریان؛ آرشیو آثار
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ جملاتی که میخکوبـتان میکند!
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 پاتـوق یادش‌‌ بخیـری‌ها !!
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ اسـتوری قشــنگ
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 تاریــخ ممنـوعه !!!
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ ریمیکس‌های شـاد قدیمی
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 کانال « باغ موسـیقی »
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ کافـه درخواسـت رمان
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 حافـظ، فروغ، مـولانا، خیام
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ نگاهی " ســبز " به زنـدگی
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 غزل" غزل" غزل" غزل"
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ کتابخانه ممنـوعه تلگرام !!
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 گلچین موسیقی «ایرانی و محلی»
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ تاریخ بدون سانسـور !!!
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 هزار پنـد مولانا با معانی اشعار
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ متن‌هایی که با طلا باید نوشت
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 آثار « علیرضـا قربانـی »
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ گـلچین آهنگـهای شاد ۱۴۰۳
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 دلکش، الهه، مرضیه، پوران، پریسا
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ آقـای تاریـخ (تاریخ، تفکر، آگاهی)
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
🏜 10000 آهنگـ زمان شاهنشاهی
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
☀️ آرشیو کامل آثار «مـعیـن»
● ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟⃟ ⃟⃟ ⃟ ⃟━● 𝕁𝕆𝕀ℕ
‌

فصل برداشت غم از ثمر کال من است
الف قامت تو از قد چون دال من است

چِقَدَر سنگ زدن در دل مرداب به ماه
حال مهتاب در این غمکده چون حال من است

زندگی دست خودم نیست که مردن باشد
این چنین سوختن و ساختن اقبال من است

من پِیِ زندگیم ، مرگ ولی با دل خون
کوچه کوچه همه ی شهر به دنبال من است

مثل پیراهن یوسف شده رسوایی من
هر کجا پیرُهَنی پاره شده مال من است

نزنم سر به قفس ، چون نرسم گلزاری
خواندن کنج قفس در دل هر فال من است

تا قفس هست و اسیری بنویسم چو اسیر
هر کجا تیر خُورَد بال کسی بال من است

بوی آتش اگر از هر غزلم می آید
لاشه ی سوخته ی خرمن آمال من است

#سجاد_احمدیان

@ghaz2020

Instagram.com/reza.firouzi9

https://www.instagram.com/reza.firouzi9/?utm_source=qr&igsh=cWFpdGc1bWVvN29w

پیج اینستا گرامی ما 🌸👆
یک آموزگار ناپخته می تواند سالها شاگردان خود را گمراه و سرگردان کند.

چشم ما روشن به نور روی اوست
لاجرم من دوست می‌بینم به دوست

رند مست از گفت و گو ایمن بود
هر که مخمور است او در گفتگوست

عشق را با رنگ و بوئی کار نیست
عقل دایم در هوای رنگ و بوست

صد هزار آئینه گر بینم به چشم
در همه آئینه‌ ها چشمم بر اوست

موج در دریا روان گردد مدام
آب جوید همچو ما در جستجوست

هیچ بد خود دیدهٔ سید ندید
آفرین بر دیدهٔ بینای اوست

#شاه_نعمت_الله_ولی
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۱۴۴

@ghaz2020

ز بعد وقت نومیدی امیدیست
به زیر کوری اندر سینه دیدیست

نبینی نور چون دانی تو کوری
سیه نادیده کی داند سپیدیست

قرین صد هزاران نقش و معنی
نهان تصریف سلطان وحیدیست

که جنباننده این نقش و معنی‌ست
چو بادی رقص‌های شاخ بیدیست

مشو نومید از دشنام دلدار
که بعد رنج روزه روز عیدیست

که یبقی الحب ما بقی العتاب
که هر نقصی کشاننده مزیدیست

رها کن گفت به از گفت یابی
یقین هر حادثی را خود ندیدیست

#مولانا
- دیوان شمس
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۳۵۰

@ghaz2020

جام گیتی نماست این دل ما
خلوت کبریاست این دل ما

در دل ما جز او نمی گنجد
روز و شب با خداست این دل ما

کُنج دل گنجخانهٔ شاه است
مخزن پادشاست این دل ما

ما و دل هر دو خواجه تاشانیم
یار همدرد ماست این دل ما

دردمندیم و درد می نوشیم
دُرد دردش دواست این دل ما

در خرابات عشق دل گم شد
تو چه دانی کجاست این دل ما

نعمت الله از دل ما جو
که بدو آشناست این دل ما

#شاه_نعمت_الله_ولی
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۴۸

@ghaz2020

فقیران را به چوب منع از درگاه خود راندن
به شمع دولت بیدار باشد دامن افشاندن

مگردان روی گرم از دوستان تا دولتی داری
که از یک شمع روشن می توان صد شمع گیراندن

به خاموشی ز زخم خصم بد گوهر مشو ایمن
که آب تیغ طوفان می کند در وقت خواباندن

دهد هر کس به ریزش دست خود در زندگی عادت
به نقد جان به آسانی تواند دست افشاندن

بپوشان دیده از خود، در حریم وصل محرم شو
که با دریا یکی گردد حباب از چشم پوشاندن

ز دل زنگار غفلت می زداید صحبت پاکان
که در گوهر نگردد سبز، رنگ آب از ماندن

دل بی تاب دارد دور باش خانه زاد از خود
مروت نیست ما را چون سپند از بزم خود راندن

لطیف افتاده است از بس که آن سیمین بدن صائب
خط نارسته را زان صفحه رومی توان خواندن

#صائب_تبریزی
- غزل شمارهٔ ۶۲۰۵

@ghaz2020

با فراقت چند سازم برگ تنهاییم نیست
دستگاه صبر و پایاب شکیباییم نیست

ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد
ترس تنهاییست ور نه بیم رسواییم نیست

مرد گستاخی نیم تا جان در آغوشت کشم
بوسه بر پایت دهم چون دست بالاییم نیست

بر گلت آشفته‌ام بگذار تا در باغ وصل
زاغ بانگی می‌کنم چون بلبل آواییم نیست

تا مصور گشت در چشمم خیال روی دوست
چشم خودبینی ندارم روی خودراییم نیست

درد دوری می‌کشم گر چه خراب افتاده‌ام
بار جورت می‌برم گر چه تواناییم نیست

طبع تو سیر آمد از من جای دیگر دل نهاد
من که را جویم که چون تو طبع هرجاییم نیست

سعدی آتش زبانم در غمت سوزان چو شمع
با همه آتش زبانی در تو گیراییم نیست

#سعدی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۱۲۱

@ghaz2020

شب که در حلقهٔ ما زلف دل آرام نبود
تا به نزدیک سحر هیچ دل آرام نبود

حلقهٔ دام نجات است خم طرهٔ دوست
وای بر حالت مرغی که در این دام نبود

جز بدان آهوی وحشی که به من رام نگشت
دل وحشت‌زده با هیچ کسم رام نبود

یار در کشتن من این همه انکار نداشت
گر در این کار مرا غایت ابرام نبود

منت پیک صبا را نکشیدم در عشق
که میان من او حاجت پیغام نبود

من از انجام جهان واقفم از دولت جام
که به جز جام کسی واقف از انجام نبود

می خور ای خواجه که زیر فلک مینایی
خون دل خورد حریفی که می آشام نبود

خم فرح‌بخش نمی‌گشت اگر باده نداشت
جم سرانجام نمی‌جست اگر جام نبود

چشم بد دور که در چشمهٔ نوش ساقی
نشه‌ای بود که در بادهٔ گلفام نبود

مایل گوشه‌ة ابروی تو بودم وقتی
که نشان از مه نو بر لب این بام نبود

جلوه‌گر حسن تو از عشق من آمد آری
صبح معلوم نمی‌گشت اگر شام نبود

فتنه در شهر ز هر گوشه نمی‌شد پیدا
چشم فتان تو گر فتنهٔ ایام نبود

کفر زلف تو گرفتی همه عالم را
ناصرالدین شاه اگر خسرو اسلام نبود

آن خدیوی که فروغی خبر شاهی او
داد آن روز که از خاتم جم نام نبود

#فروغی_بسطامی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۲۵۲

@ghaz2020

سوی خانه خویش آمد عشق آن عاشق نواز
عشق دارد در تصور صورتی صورت گداز

خانه خویش آمدی خوش اندرآ شاد آمدی
از در دل اندرآ تا پیشگاه جان بتاز

ذره ذره از وجودم عاشق خورشید توست
هین که با خورشید دارد ذره‌ها کار دراز

پیش روزن ذره‌ها بین خوش معلق می‌زنند
هر که را خورشید شد قبله چنین باشد نماز

در سماع آفتاب این ذره‌ها چون صوفیان
کس نداند بر چه قولی بر چه ضربی بر چه ساز

اندرون هر دلی خود نغمه و ضربی دگر
پای کوبان آشکار و مطربان پنهان چو راز

برتر از جمله سماع ما بود در اندرون
جزوهای ما در او رقصان به صد گون عز و ناز

شمس تبریزی تویی سلطان سلطانان جان
چون تو محمودی نیامد همچو من دیگر ایاز

#مولانا
- دیوان شمس
- غزلیات
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۵

@ghaz2020