Warning: Undefined array key 0 in /var/www/tgoop/function.php on line 65

Warning: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/tgoop/function.php on line 65
21 - Telegram Web
Telegram Web
Channel created
📌 شماره نهم نشریه حیات نو

ویژه‌ نامه‌ی روز دانشجو

📆 آذر ۹۸
ویژه‌ نامه 16 آذر.pdf
6.3 MB
شماره نهم - ویژه نامه روز دانشجو

🖋 در این شماره:

🔻 هویت تاریخی

🔻 اعتراضات مردمی، اغتشاشات حکومتی

🔻 آرمان خواهی یا مصلحت اندیشی؛ دوراهی تاریخی

🔻 شورای ضبط آزادی

🔻به وقت تریبون...
🔴 آرمانخواهی یا مصلحت اندیشی؛ دوراهی تاریخی

🖋امیر جعفری

دانشجو میمیرد...

تشخیص مصلحت انسان، برخاسته از بدوی‌ترین آموخته‌هایش، در تنگنای حوادث، حفظ حیات بوده‌است. لکن امروز بشر، جاندار یک سر و دو زانوی سابق نیست. نه در خوراک، ریشه گیاه را لایق می‌گیرد و نه در باران، قناعت به غارها می‌کند. در طی ادوار، چنان در مادیات حصولِ منفعت کرد که آنها را مکرر به این پرسش می‌رساند که براستی این پیشرفت تا چه سرحداتی مقدور است؟ سوالی که بارها می‌توانست برای آن‌ها شروع یک رخوت باشد.
طی قرن‌ها در مکاتب گوناگون وی اصولی را درک و پیجویی کرد که بعده‌ها از آن به حقوق تعبیر نمود تا جایی که امروز در ترازوی وجدانشان، داشته‌ها و ثروت‌ها-که نظر ما در اینجا مقوله‌ای متمایز از رفاه است- در قیاس با وزنه‌ی حقوق بسیار ناچیز می‌نماید. یافته‌های فرامادی آنها که برایشان دست نیافتنی‌تر از ثروتهای مادی بود، همیشه آن‌ها را برای زندگی در یک آینده‌ی طولانی‌تر به جلو هل داده‌است و مشوقی است برای تداوم حرکت تکاملی انسان‌ها. این مفاهیم که شاید در قله‌‌ی همه‌ی آنها واژه‌ی آزادی ایستاده باشد، مشمول کلیتی شدند به نام آرمان. همان چیزی که بشرِ خسته از دستاوردهای فیزیکی را از دلمردگی ‌رهاند و به سوی خود فرا‌خواند، تکاپو را شدت ‌بخشید و رفاه و مادیات در سایه‌ی نیل به این قله مزیدا رشد یافت تا جایی که در پهنه‌ی تاریخ انسان‌ها بارها حاضر شدند از مصلحت حیاتی مدید به نفع خیالی هرچند بعید بگذرند تا دست کم دقایقی را در رویای آرمان‌های خود زندگی کرده‌باشند. این است که آرمانگرایی و حماسه‌های تقدیس شده‌اش در بین همه‌ی جوامع و به تبع آن قشری از جامعه که بیشتر از سایرین انگیزه و بنیه و البته وظیفه توسعه و تکاپو را داراست، یعنی دانشجو، بار‌ها بر دیگر مصالح آنها رجحان یافته‌ باشد.

ادامه متن👇
https://b2n.ir/718373
🔴 شورای ضبط آزادی

🖋 مهسا پورمهدی

آیین‌نامه انضباطی دانشجویان، مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1374، کلیتی برای رسیدگی به تخلفات دانشجویی است که در واقع اصول ناظر بر امور انضباطی دانشجویان را تعیین می‌کند، اما برای شفاف‌سازی و تفکیک جزیی تخلفات دانشجویی و یکسان‌سازی نحوه رسیدگی به آن‌ها و برقراری عدالت قانونی، شیوه‌نامه اجرایی آیین‌نامه انضباطی در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید.

در سال‌های بعد با مصوبه‌هایی از سوی دو وزارتِ بهداشت، درمان، آموزش پزشکی و علوم، تحقیقات و فناوری، تلاش شد تا نحوه رسیدگی به دانشجویان به شکل واحدی تدوین گردد. طی دهه گذشته دانشجویان با سه شیوه‌نامه تصویب‌شده از سوی وزارتین(1388، 1394، 1398) مواجه بودند و هستند:

شیوه‌نامه 1388 یکی از سختگیرانه‌ترین شیوه‌نامه‌ها اجرایی بود که در برابر بسیاری از ارزش‌ها و آزادی‌های دانشجویی قرار داشت.

شیوه‌نامه 1394‌، دارای اصلاحات چشمگیری در جرم‌انگاری بعضی اعمال دانشجویی و روند رسیدگی به تخلفات بود که پنجره‌های امید را به روی دانشجویان وزارت علوم گشود.

شیوه‌نامه 1398 که در تابستان این سال به شوراهای انضباطی تحویل داده‌شد، یک عقبگرد فاحش نسبت به شیوه‌نامه 1394 است و علی‌رغم بهبود در برخی امور محدود نسبت به سال 1388، سختگیری‌ها و ابهامات متعددی به آن اضافه ‌شده‌است.

شیوه‌نامه جدید که اعتراضات دانشجویان را به همراه داشته است، علاوه بر ابهامات و کلی‌گویی‌های متعدد، در برخی موارد ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی و اساسی افراد را مورد هجمه خویش قرار می‌دهد.

موارد تغییر یافته:

📌 حذف حق داشتن وکیل و همراه:
این حق هرچند در شیوه‌نامه 88 و 94 صراحتا ذکر شده، در شیوه‌‎نامه 98حذف شده‌است. داشتن وکیل یک حق اساسی است و باید بر شوراهای انضباطی حاکم باشد و حذف آن دلیل مستندی است بر تضییع حقوق اساسی و شهروندی دانشجو.

📌 محدود شدن احکام قابل اعتراض در شورای مرکزی:
محدودشدن احکام قابل اعتراض، یکی دیگر از سخت‌گیری‌های شیوه‌نامه 98 است که به منزله پایمال کردن حقوق افراد است.

📌 کاهش تاثیر رای اعضای دانشجو در شورای انضباطی بدوی(اولیه):
این تغییر به معنای کاهش تاثیر مستقیم رای و نظر دانشجو است و سختگیری‌های موجود را نسبت به دانشجویان افزایش می‌دهد.

📌 جرم انگاشتن انتشار اسناد، اطلاعات و داده‌های دانشگاه:
این بند می‌تواند منجر به کاهش آگاهی دانشجویان، حفظ مغرضانه منافع عده‎‌ای مثل بعضی تشکل‌ها و فلج کردن پیگیری‌های صنفی گردد.

📌 عدم رسیدگی به پر ابهام‌ترین ماده این شیوه‌نامه، عدم رعایت شئون دانشجویی:
شئون دانشجویی مطابق با شیوه‌نامه یعنی هر گونه رفتار خلاف شئون، منزلت و عرف مسلم که دانشگاهیان آن را مذموم بدانند. این بند مهمترین راه را برای برخورد سلیقه‌ای با دانشجو فراهم می‌کند. با تمامی نقدهایی که به آن وارد است، این بند نه تنها اصلاح نیافته و توضیح جامعی درباره آن ارائه نشده، بلکه با حذف و اضافه‌هایی که منطقش مشخص نیست، پر ابهام‌تر شده‌است.
پرسشی که می‌توان طرح کرد، آن است که پس از گذشت تمامی این سال‌ها، آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارتین نباید تدبیری بر این بند مجهول‌الحال می‌اندیشدند؟

کامل بخوانید:
https://telegra.ph/%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B6%D8%A8%D8%B7-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C-03-17
🔴 به وقت تریبون

🖋 کوثر مرادپور

هرساله دانشجویان در یکی از شب‌های ماه مبارک رمضان، میهمان ضیافت بیت رهبری هستند و نمایندگانی از آن‌ها به بیان دغدغه‌ها و مشکلات می‌پردازند. نکته‌ی قابل توجه، نوع گزینش سخنرانان و در بعضی موارد حذف دقیقه نودی نماینده تشکل‌هایی است که حضور آنها پشت تریبون از مدتی پیش رسانه‌ای هم شده‌است.

از 8 نفر سخنران سال 96، همه دارای جهت‌گیری فکری مشابه بودند. در سال 98 شاهد رفتاری تعجب برانگیز از طرف برگزارکنندگان از این دست جلسات بودیم: حذف تریبون انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در دیدار با رهبری به علت نامشخص آن هم ساعاتی پیش از آغاز مراسم!

مهرداد پولادی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران به دنبال این موضوع گفت:«یکی از مهمترین مسائلی که قصد داشتم تا در حضور رهبری مطرح کنم، تبعیض‌هایی است که علیه گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی به بهانه‌های مقدس اعمال می‌گردد. حذف صداهای منتقد شائبه مهندسی این جلسه را ایجاد می‌کند، درحالی که نباید شائبه سیاسی کاری در انتخاب سخنرانان مراسمی که نه جناحی و سیاسی، بلکه ملی است ایجاد شود». این در حالی است که شخص رهبری همواره در سخنانشان از شنیدن صداهای مختلف دفاع کرده‌اند.

سالهاست که دلایلی همچون فساد اداری، پارتی بازی، نبود نظام شایسته سالاری، عدم وجود اهتمام جدی برای تصحیح اشتباهات مدیران و صد البته ظهور طبقه نوسرمایه‌داران یا به زبان خودمانی آقازاده‌ها باعث سرخوردگی فارغ‌التحصیلان و فرار آن‌ها به خارج می‌گردد.

سالانه تا 40 هزار نخبه از ایران مهاجرت می‌کنند. تعداد قابل توجهی از نفرات برتر کنکور سراسری تحصیلات تکمیلی خود را در کشورهای دیگر ادامه می‌دهند. کسی هم پاسخگوی این آسیب اجتماعی برای کشوری نیست که ذره ذره سرمایه‌های انسانی غنی خود و مهمترین عوامل رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را از دست می‌دهد.
رضا کیانی‌پور، دانشجوی پزشکی و دارنده مدال طلای المپیاد زیست شناسی می‌گوید:«نخبه ما ناامید می‌شود، از خودش، مردمش، مملکتش و ناامیدی یک نخبه چیز کمی نیست. تعداد زیادی از المپیادی‌های این کشور در فکر فرار هستند. فرار! نه مهاجرت. فرار یعنی فقط می‌خواهی اینجا نباشی و این بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌ها را نبینی».

شوراهای صنفی در بستر قانونی و با مشارکت دانشجویان می‌توانند عاملی برای بهبود شرایط آموزشی و رفاهی واحدهای دانشگاهی باشند. این شوراها به عنوان بازوی مشورتی مسئولین دانشگاه از طریق رای مستقیم دانشجویان انتخاب شده و مهمترین حلقه ارتباطی دانشجویان و مسئولان دانشگاه محسوب می‌شوند.

احمدرضا احمدی، دبیر شورای صنفی دانشگاه صنعتی شاهرود، می‌گوید:«مسئله دیگری که موجب سلب نسبی رضایت جامعه فعالان صنفی دانشجویی ما شده‎است، گم شدن همیشگی مسائل صنفی در پاسخگویی‎های مسئولان به خواسته‎های دانشجویان است. رئیس جمهور در میان بیاناتشان هیچ اشاره‌ای به خواست صنفی ما نکردند و تنها پاسخ‌های وی حوزه سیاسی را در برگرفته‌بود. دانشجویان ما هر ساله با مشکلات صنفی و رفاهی فراوانی مواجه هستند و بعضا این مشکلات آن قدر حاد می‌شود که صدمات عمیق آن‌ها را بر تحصیل دانشجویان می‌توان شاهد بود».

در صحبت‌های دانشجویان مواردی مثل پولی شدن آموزش، اوضاع نابسامان خوابگاه‌ها، بی‌کیفیتی غذای دانشگاه‌ها، قانون سنوات، بومی گزینی، تبعیض جنسیتی در پذیرش، بی توجهی مسئولان به امور آموزشی و صنفی و ... به چشم ‌می‌خورد. با این وضع مسؤلان همواره از افت پویایی دانشگاه‌ها گلایه دارند و اول و آخر، دانشجو را به عنوان مقصر صد در صد متهم می‌کنند.

در بسیاری از سخنرانی‌های مسئولین به جملات تقریبا مشابهی برخورد می‌کنیم که با «قرار است» شروع می‌گردد. در نهایت می‌گویند «قرار بود» و این «بود» گفتن یعنی حالا حالاها بگردید ببینید مطالبه مربوط به چندین سال پیش و درصورت اقدام برای حل آن، در فرآیند بروکراسی کدام اداره متروک شده است!

متاسفانه نه تنها اکثر این خواسته‌های صنفی، بلکه خود دانشجویان نیز بین «است‌ها و بودها» گم می‌شوند، تا جایی که دیگر کارد به استخوان دانشجو برسد و آن وقت است که پیگیری‌ها، از سر گرفته می‌شوند.

شوراهای صنفی دانشجویان کشور اعلام کرد:« معتقدیم راه حل برون رفت از بحران‌های موجود کنونی، بازگرداندن حق اداره و تصمیم‌گیری به مشارکت‌کنندگان و مولدان اصلی(دانشجویان) یک محیط (دانشگاه) است». ما نیز معتقدیم این موضوع تنها با درست شنیدن صدای دانشجو از جانب متولیان امر محقق خواهد‌شد و امیدواریم در آینده‌ای نزدیک شاهد رفع حداکثری مشکلات دانشجویان عزیز کشورمان باشیم.

کامل بخوانید:

https://b2n.ir/16azar_3
🔴 اعتراضات مردمی، اغتشاشات حکومتی

🖋 کامیاب کریم‌پور

❇️ اعتراضات مردمی آبان ماه 98، بغض فروخورده ملتی بود که چندین سال به بهانه نجابت و اصالت، حق آزادی بیانشان را گرفته بودند. بغض مردمی که در 24 آبان ماه به دلیل بی‌توجهی حکومت خواص ترکید. حکومتی که بعد از چندین سال ایزوله کردن قدرت، مردم را نادیده می‌گیرد و بدون درنظر گرفتن شرایط جامعه برای حیاتی ترین ارکان زندگی مردم تعیین تکلیف می‌کند. به راستی کجاست مجلسی که در راس امور بود؟ کجاست رای ملتی که میزان حکومت به مردم بود؟ کجاست نماینده‌ای که راحتی و آسایش مردمش را فدای تملق و پاچه‌خواری نکند؟

❇️ جوانی که برای یک لقمه نان از خروس‌خوان صبح تا شغال‌خوان شب می‌دود و صدایش در نمی‌آید، کوه نجابت است. با او چه کار کردید که جانش را کف دستش می‌گذارد و برای گرفتن حقش به میدان می‌آید؟ اشتباه همین جاست که کار را به جایی رساندید که کسی که صدای اعتراضش بلند می‌شود یا باید خودی باشد، یا دیوانه باشد و یا جانش به لبش رسیده باشد! کسی هم که جانش به لبش برسد تا حقش را نگیرد میدان را خالی نمی‌کند. یا صدایش طنین‌انداز میدان است یا خونش گلگون کننده‌ی میدان! بیش از 200 کشته‌ای که شهید خواندنشان شاید کمترین جبران مصیبت وارد شده به خانواده‌های آنهاست، قربانی نبودن آزادی شدند. آزادی بیان، آزادی انتخاب نماینده‌ای که مدافع مردمش باشد نه سینه‌چاک حکومت، آزادی در اعتراض به حق مسلم خورده شده خودش.

❇️ در این میان عده‌ای هم سوار بر موج احساسات مردم و حماقت مسئولین شروع به آسیب به مملکت می‌کنند، عده‌ای هم به تسویه حساب شخصی و سیاسی می‌پردازند ولی قربانی همان جوان نجیب است. حق‌شان را که خوردید، آزادی‌شان را که گرفتید، حداقل داغی بر دل خانواده هایشان نباشید. همان دوربین‌هایی که با آنها مردم را تهدید می‌کنید، عاملان اصلی آشوب و قاتلان جوانان را هم شکار کرده‌است مگر اینکه به دستور و صلاحدید حکومتی دچار خودسانسوری شده‌باشد!

حرف همه‌ی ما آزادی است. امیدواریم خون‌های ریخته شده و صداهای خفه شده زمینه‌ساز آینده‌ای آزاد برای کشورمان باشد.
📌 شماره دهم نشریه حیات نو

ویژه‌ نامه‌ی انتخابات مجلس یازدهم

📆 بهمن ۹۸
شماره_دهم_نشریه_حیات_نو_ویژه_انتخابات.pdf
5.2 MB
شماره دهم - ویژه نامه انتخابات مجلس

🖋 در این شماره:

🔻 نظارت استصوابی؛ بدعت در قانون اساسی

🔻 تفکر مکتبی تا التزام عملی
🔴 نظارت استصوابی: بدعت در قانون اساسی

🖋 علی امام‌جمعه
نشریه #حیات_نو

رد صلاحیت گسترده نامزد های انتخاباتی مجلس شورای اسلامی اعتراضات بسیاری را از سوی فعالان سیاسی در پی داشته و بار دیگر نوک پیکان انتقادات را به سوی شورای نگهبان و مشروعیت نظارت استصوابی نشانه رفته است و شائبه ایجاد یک مجلس فرمایشی و مطیع را که در دایره حکومت اقتدار گرا قرار دارد، ایجاد کرده است.

نقش شورای نگهبان در "نظارت بر انتخابات" از ابتدای انقلاب تا کنون فراز و فرود های بسیاری داشته و از "نظارت اطلاعی یا استطلاعی" به مرور زمان به "نظارت استصوابی"تبدیل شده است.

ادامه مطلب در Instant view👇🏻
https://b2n.ir/596587
🔴 از تفکر مکتبی تا التزام عملی
🖋 امیر_جعفری
نشریه #حیات_نو

سال‌های اولیهء پس از انقلاب بود که واژه مکتب‌گرایی به‌طور گسترده وارد فرهنگ لغت سیاسی ایران شد. مکتبی بودن مطابق نظر شهید رجایی عبارت بود از "مطیع در‌بست و صد‌در‌صد بودن"؛«در یک حکومت با پذیرفتن نقش رهبری و تشکیلات جبهه‌ای، ما باید در پذیرفتن رهبری تردید کنیم، عمل جبهه‌ای در یک حکومت مکتبی امکان ندارد.»

پس از انقلاب با ورود دسته‌‌جاتی ناآشنا با شکل فعالیت سالم سیاسی و با نگاهی عناد‌ورزانه نسبت به رفتار حزبی، یکی از اصلی‌ترین آرمان‌ها‌ی انقلاب یعنی آزادی، رفته‌رفته از قاموسِ چارچوب رفتاری حکومت محو شد. آنها قصهء غصب قدرت در صدر اسلام را با تنفر خاصی نقل می‌کردند و آمده بودند تا حق نا‌حق شده‌شان را بعد از ۱۴ قرن از ملت ایران پس بستانند.

مضاف بر تفکر قدیس مآبانه‌یِ عده‌ای، تداوم تفکر انقلابی در میان گروه‌های چپ‌گرا، اجازه حاکم شدن فضای آرام سیاسی را نمی‌داد. در موج تنش‌ها و تشنج‌های پسا‌‌ انقلابی، آنهایی که بیشترین سواری را می‌گرفتند، بیشترین قدرت را دارا بودند. از آنجایی که این فضای ملتهب را گروه‌های چپ حاکم کردند، در حقیقت به سایر متحدین خود در جریان انقلاب اعلام برتری ‌نمودند و این اعلام برتری به زودی برای همه گروه‌های دیگر (ملیون، ملی-مذهبیون، روحانیون و ...) اعلان جنگ قدرت قلمداد شد و طولی نکشید که پای همه دوستان سابق را به مهلکهِ رقابت‌هایِ خصمانه‌یِ سیاسی، باز کرد.

ادامه متن در instant view👇
https://b2n.ir/596588
2025/07/13 03:56:21
Back to Top
HTML Embed Code: