سهم ما اینهمه سختی نبود ❤️‍🩹

📚

Sometimes there is no next time ,
no time _outs , no second chance
Sometimes it's now or never

بعضى وقتها دفعه ى بعدى وجود نداره
شانس دوباره و وقت اضافه اى نيست
گاهى فقط "الان" هست یا "هرگز"
فرصت ها را از دست ندهيد.

📚

به خاطر داشته باش، کتابی که در بیست یا سی سالگی، حوصله ات را سر می‌برد، در چهل یا پنجاه سالگی، درهایی را به رویت خواهد گشود.

#دوریس_لسینگ

📚

پدیدار از تو آمد صُبح عالم
خوشا عالم، خوشا صبح و خوشا من...

صبح بخیر زندگی🌹
‎‌‌‌‌‌‌‌

زندگی را تو بساز
نه بدان ساز که سازند و پذیری بی‌حرف
زندگی یعنی جنگ، تو بجنگ
زندگی یعنی عشق، تو بدان عشق بورز
زندگی یعنی رنگ تو چنان پُررنگ باش
تابلوی زندگیت را تو بِکِش
زندگی یعنی حس، تو پُر از احساسی
معدن عشق بشو، تو خودت الماسی
زندگی آواز است به چکاوک بنگر
روزگارت خوش باد...

📚

یه کلیپ حال خوب کن 😍

"میدانم اگر دیگر پیدایت نکنم و نبینمت
در زندگی بعدی ام پرنده ای خواهم شد 
که بر شانه ات می نشیند و قربان صدقه ات میرود."

📚

 یالوم بر این باور است که بسیاری از افراد، به‌خصوص در روابط نزدیک و عاطفی مانند رابطه با مادر، همسر یا شریک زندگی، بخشی از هویت خود را گم می‌کنند.در این شرایط، فرد به جای آنکه خودش باشد، تبدیل می‌شود به بازتابی از خواسته‌ها، ترس‌ها یا نیازهای طرف مقابل. اینجاست که دیگر «خودِ واقعی» فرصتی برای ظهور نمی‌یابد.یالوم این وضعیت را نوعی هم‌جوشی ناسالم می‌نامد، جایی که مرز میان “من” و “تو” از بین می‌رود. در چنین حالتی، فرد نیاز دارد موقتاً یا حتی دائماً فاصله بگیرد، تا بتواند بدون سایه‌ی دیگری، به بازتعریف خود بپردازد، اولویت‌های شخصی‌اش را بشناسد و معنای زندگی‌اش را خودش انتخاب کند.

📘 مثال در کتاب:در یکی از داستان‌های مامان و معنی زندگی، مردی که سال‌ها در خدمت مراقبت از مادرش زندگی کرده، متوجه می‌شود که همیشه خواسته‌های خودش را سرکوب کرده تا رضایت مادرش را جلب کند. درمان با یالوم به او کمک می‌کند بفهمد که این عشق، گرچه واقعی است، اما او را از خودش دور کرده. او با پذیرفتن فاصله‌ای عاطفی، توانست برای اولین‌بار صدای درونی‌اش را بشنود و راه خودش را انتخاب کند.

🎯 نتیجه‌گیری:
از نگاه یالوم، فاصله گرفتن از کسانی که دوستشان داریم، گاهی نه تنها ضروری، بلکه سالم است.این فاصله فرصتی است برای رشد، آگاهی و بازگشت به خویشتن.درست همان‌طور که درختان برای رشد، به فضای تنفس نیاز دارند، انسان‌ها نیز برای شکوفایی درونی، گاهی نیاز دارند خودشان را از درون روابط حل‌نشده بیرون بکشند.و اگر عشق واقعی باشد، این فاصله نه پایان رابطه، بلکه آغاز ارتباطی آگاهانه‌تر و انسانی‌تر خواهد بود.

📚 منبع:یالوم، اروین دی. مامان و معنی زندگی. ترجمه سپیده حبیب

🌱

• اگه افسردگی داری این پستو بخون :

1- سعی نکن کل آیندت رو پیش بینی کنی. قرار نیست به یکباره تمام مشکلات رو حل کنی، اگر مدام تلاش کنی در یک زمان از پس همه چی بربیای بیشتر دچار ناامیدی و درماندگی میشی.
2- حواست باشه که تو نمیخوای به زندگیت پایان بدی، تو فقط میخوای به بخش تلخ زندگیت پایان بدی اون بخشی که اتفاقات و تجارب دردناک زندگیت اتفاق ،افتادند یا مشکلاتی که در حال حاضر با اونها درگیر هستی.
3- افسردگی همیشگی نیست، اگه در جهت درمان و بهبودی قدم برداریم، افسردگی بالاخره تموم میشه. یکی از بزرگترین دروغهایی که افسردگی به ما میگه همینه که قراره تا ابد با ما باشه ولی باورش نکن.
4- حواست باشه که افکار منفی ای که داری واقعی نیستند، افسردگی همیشه دروغ میگه سعی کن دروغ هاشو باور نکنی و اونهارو با واقعیت جایگزین کنی.

 🔸️رها کردن به این معنا نیست که ما چیزی را به طور کامل از دست می دهیم، بلکه به این معناست که ما دیگر به آن وابسته نیستیم در واقع، رها کردن می‌تواند یک عمل قدرتمند
برای رهایی و رشد شخصی باشد.
وقتی چیزی را رها می کنیم، به خودمان اجازه می‌دهیم که آزادانه حرکت کنیم و به سمت چیزهای مثبت تر و سازنده‌تر پیش برویم. این می‌تواند شامل رهایی از احساسات منفی مانند غم، خشم، یا ترس باشد و یا رها کردن افرادی که به ما تعلق ندارند و ما را از رشد و پیشرفت باز می‌دارند.

📌بنابراین، رها کردن یک عمل مثبت و سازنده است که می‌تواند به ما کمک کند تا به آرامش و شادی بیشتری دست یابیم. این یک فرآیند است که نیاز به زمان و تلاش دارد، اما در نهایت می‌تواند به ما کمک کند تا زندگی بهتری داشته باشیم.
برای رها کردن باید اعتمادبه نفس و شهامت کافی داشته باشیم.

✅️برای این منظور کتاب‌های خودیاری زیر
در این زمینه پیشنهاد میشه:

✔️کتاب فکر و خیال بیش از حد ممنوع
✔️کتاب رهایی از افکار منفی
✔️کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم
✔️کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید
✔️کتاب شهامت
✔️کتاب آدم‌های سمی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🌱

شما وقتی با خودتان صحبت می‌کنید، آیا خود را سرزنش می‌کنید
یا به خودتان روحیه می‌دهید؟

متأسفانه، بیشتر مواقع، ما از خودمان انتقاد می‌کنیم. این تصویر که مبنایش شرمندگی از خود است روی بیشتر انتخاب‌های زندگی‌مان اثر منفی می‌گذارد.
یکی از بهترین روش‌های تغییر گفت‌وگوی درونی منفی دلسوزی برای خود به‌شکلی فعال است.

آیا با خودتان طوری صحبت می‌کنید که انگار با بهترین دوست‌تان حرف می‌زنید؟
اگر پاسخ منفی است، پس زمان آن رسیده تا گفت‌وگوی درونی‌تان را به شکلی که به شما انرژی و نیرو بدهد تغییر دهید.

گفت‌وگوی درونی مثبت برای سلامتی بدن، رضایت از زندگی، افزایش سرزندگی و اضطراب کمتر بسیار مفید است.
سعی کنید لحظاتی را که شروع به گفت‌وگوی درونی منفی می‌کنید به‌سرعت شناسایی کنید و این مکالمه را تغییر دهید.

به‌جای اینکه روی موضوعات منفی خودتان متمرکز شوید، به موفقیت هایی که در زندگی کسب کرده‌اید افتخار کنید.

✨عرض سلام و ادب✨

در مسیر پژوهشی‌ام، نیازمند صدای تجربه‌های واقعی‌ام.

اگر در دو سال گذشته، سوگ عزیزی (درجه یک) را تجربه کرده‌اید، با پاسخ به این پرسشنامه، مرا در این راه انسانی یاری دهید.

پیشاپیش از همکاری شما صمیمانه سپاسگزارم.⚘️

https://survey.porsline.ir/s/FmhA01mc

(برای پر کردن پرسشنامه روی لینک بالا کلیک کنید.)

 مزلو می‌گوید بسیاری از افراد، وقتی در آستانه‌ی شکوفایی استعدادها، خلاقیت، قدرت درونی یا تحقق خود واقعی‌شان قرار می‌گیرند، احساس ترس یا اضطراب می‌کنند. این ترس می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد:
✳️ چرا از ظرفیت‌های خود می‌ترسیم؟ 1.ترس از مسئولیت:شکوفا شدن، ما را ملزم می‌کند که مسئول انتخاب‌ها، ارزش‌ها و تأثیر خود بر جهان باشیم. بسیاری از افراد از این مسئولیت گریزان‌اند. 2.ترس از متفاوت بودن:فرد خودشکوفا معمولاً مسیر خاصی را طی می‌کند، که ممکن است با تأیید اجتماعی همراه نباشد. این تفاوت ممکن است احساس تنهایی ایجاد کند. 3.ترس از موفقیت:برخلاف تصور رایج، گاهی موفقیت بیش از شکست ما را می‌ترساند، چون زندگی را از حالت پیش‌بینی‌پذیر خارج می‌کند. 4.ترس از نور و بزرگی درون:انسان‌ها گاهی آن‌قدر به نقص‌ها و ضعف‌های خود خو گرفته‌اند که نمی‌توانند عظمت و قدرت درونی‌شان را باور کنند. 5.عادت به محدود کردن خود:بسیاری از ما از کودکی با جملاتی مثل «تو نمی‌تونی»، «زیادی بلندپرواز نباش» و… رشد کرده‌ایم. این باورهای محدودکننده، باعث ترس از رشد می‌شوند.

✅ نتیجه‌گیری زیبا:مزلو معتقد است که شکوفایی، سرنوشت طبیعی و زیبا برای انسان است؛ اما ترس از روشنایی درون، ما را در سایه نگه می‌دارد.رشد واقعی، با پذیرش نور و توانایی‌هایی که درون‌مان نهفته است آغاز می‌شود.شجاعت یعنی باور کنیم که لایق رشد، موفقیت، خلاقیت و معنا هستیم.مزلو ما را دعوت می‌کند که از خود نترسیم؛ بلکه خود را کشف کنیم.

منبع: •مزلو، ا. (۱۳۸۰). روان‌شناسی هستی. ترجمه‌ی یوسف کریمی. •Maslow, A. H. (1962). Toward a Psychology of Being

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🌱

زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
سهم من هرچه که هست من به اندازه این سهم نمی اندیشم
وزن خوشبختی من وزن رضایتمندی است
شاید این راز همان رازِ کنار آمدن و سازش با تقدیر است.

صبح بخیر زندگی

🌸

طلاق برای هر کودکی، نوعی ضربه روانی است. در مواجهه با جدایی، کودکان واکنش‌ها و احساسات متفاوتی از خود بروز می‌دهند.

ممکن است برای خانواده پیشین خود دلتنگ شوند و بخواهند اعضای خانواده‌شان دوباره با هم زندگی کنند. ممکن است گوشه‌گیری کنند تا از این راه احساسات خود را از دیگران پنهان سازند. ممکن است به علت از هم پاشیدن خانواده از دست والدین خود، عصبانی باشند. ممکن است نفهمند چه انتظاراتی باید داشته باشند و چه چیزهایی را باید بپذیرند، و کدام احساسات و عواطف‌شان درست است.

ممکن است بپرسند آیا همان‌گونه که والدینم از هم جدا شدند، روزی هم من را رها می‌کنند؟ آیا همان‌گونه که از هم خوششان نمی‌آید، ممکن است مرا دوست نداشته باشند؟ آیا روزی من هم باید از این خانه بروم؟ آیا ممکن است نتوانم یکی از والدینم را ببینم؟

در عین حال، چه بسا کودک درک روشنی از این‌گونه احساسات خود نداشته باشد. گاهی ممکن است حالتی از برگشت به دوران قبلی کودکی در او پیدا شود؛ مثلا ادرار یا مدفوع خود را کنترل نکند، با اسباب‌بازی‌های بچه‌های کوچک‌تر از خود بازی کند یا مانند بچه‌های کوچولو حرف بزند.

گاهی هم به اضطراب، سکوت، غم و اندوه، یا فراموشکاری دچار شود. ممکن است افت تحصیلی پیدا کند و علاقه به ورزش و برخی کارها مثل بازی با دوستان را از دست بدهد. ممکن است خود را به بچگی بزند تا ببیند آیا به او توجه و محبت دارند یا نه.

جینی فرنتس رنسوم، از کتاب نمی‌خوام حرفشو بزنم (کودکان و جدایی والدین)، ترجمه حمید علیزاده

👶

زن‌ها "یهو" قاطی نمی‌کنن!
سکوت و صبوری‌ای که ماه‌ها تحملش کردن، فقط برای این بوده که رابطه حفظ بشه...
ولی چون طرف مقابل فقط بلده وقتی داد زده شد یا اشک ریخته شد متوجه بشه، فکر می‌کنه دعوا "ناگهانی" بوده!
نه عزیزم...
این آخرین مرحله‌ی یک فرسایش طولانیه که تو نفهمیدیش...