This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
منبع: خدمت چهره به چهره
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
در چنین روزی، ۲۷ ژوئن ۴۴۴ میلادی، کیرلس اسکندرانی، اسقف اعظم اسکندریه و از چهره‌های کلیدی الاهیات مسیحی در قرون نخستین، از دنیا رفت. او یکی از مهم‌ترین مدافعان آموزهٔ وحدت اقنومی مسیح بود؛ آموزه‌ای که تأکید می‌کند مسیحِ مجسم، یک شخص است با دو طبیعت: الهی و انسانی، بدون اختلاط، تغییر، تجزیه یا تفکیک.
کیرلس در برابر تعالیم نستوریوس ایستاد—نستوریوس آموزش می‌داد که در مسیح دو شخص مجزای الهی و انسانی وجود دارند. کیرلس این آموزه را انکار کرد و استدلال نمود که این دیدگاه وحدت نجات‌بخش مسیح را تهدید می‌کند، زیرا اگر مسیح دو شخص باشد، نمی‌توان گفت خدا حقیقتاً انسان شد و در صلیب رنج کشید.
در شورای اِفَسُس در سال ۴۳۱ میلادی، کیرلس نقش محوری ایفا کرد و بر پایهٔ الاهیات تجسم، از ایمان رسولان دفاع نمود. این شورا به محکومیت نستوریوس انجامید و تأکید کرد که مریم را باید تئوتوکوس (خدازا) خواند، زیرا آنکه از او تولد یافت، خدا در جسم است.
کیرلس نه‌تنها با آثار و نامه‌های الاهیاتی‌اش، بلکه با رهبری قاطع خود در برابر بدعت‌های زمان، به یکی از ستون‌های تثبیت آموزهٔ تجسم در کلیسای جهانی تبدیل شد. آثار او همچنان مرجع مهمی در سنت ارتدوکس، کاتولیک و بسیاری از شاخه‌های پروتستانی باقی مانده‌اند.
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
پیدایش ۱۶:۲
«پس سارای به ابرام گفت: «اکنون بنگر، خداوند مرا از زادن بازداشته است. پس، به کنیزم بیا، شاید از او صاحب فرزند شوم.» و ابرام سخن سارای را پذیرفت.»
سارای نتوانست در انتظار تحقق وعدهٔ خدا به ابرام بماند؛ وعده‌ای که به ایشان پسری عطا می‌کرد تا از نسل او قوم بزرگی برخیزد. او به‌جای صبر بر زمان‌بندی خدا، تسلیم رسم رایج دوران خود شد تا به‌زور خود فرزندی به دست آورد. ما نیز گاه شتاب‌زده عمل می‌کنیم و به‌جای انتظار برای عمل خدا، در پی تحقق خواستههایمان از راه‌های انسانی و مطابق رسوم زمانه‌مان برمی‌آییم. تصمیم سارای گرچه نقشهٔ خدا را باطل نکرد، اما سبب بروز مشکلات فراوانی شد. به‌همین‌سان، تکیه بر فهم انسانی ما ممکن است هدف نهایی خدا را نقش بر آب نکند، اما می‌تواند دردسرهای بسیاری پدید آورد. در انتظار خدا بمان، زیرا زمان‌بندی او کامل و بی‌نقص است.
«پس سارای به ابرام گفت: «اکنون بنگر، خداوند مرا از زادن بازداشته است. پس، به کنیزم بیا، شاید از او صاحب فرزند شوم.» و ابرام سخن سارای را پذیرفت.»
سارای نتوانست در انتظار تحقق وعدهٔ خدا به ابرام بماند؛ وعده‌ای که به ایشان پسری عطا می‌کرد تا از نسل او قوم بزرگی برخیزد. او به‌جای صبر بر زمان‌بندی خدا، تسلیم رسم رایج دوران خود شد تا به‌زور خود فرزندی به دست آورد. ما نیز گاه شتاب‌زده عمل می‌کنیم و به‌جای انتظار برای عمل خدا، در پی تحقق خواستههایمان از راه‌های انسانی و مطابق رسوم زمانه‌مان برمی‌آییم. تصمیم سارای گرچه نقشهٔ خدا را باطل نکرد، اما سبب بروز مشکلات فراوانی شد. به‌همین‌سان، تکیه بر فهم انسانی ما ممکن است هدف نهایی خدا را نقش بر آب نکند، اما می‌تواند دردسرهای بسیاری پدید آورد. در انتظار خدا بمان، زیرا زمان‌بندی او کامل و بی‌نقص است.
درس ۸: اعطای شریعت
@shagerdemasih در پی من بیا
درس ۸ اعطای شریعت
✴️ از خاک تا جلال
🟣 تعلیم توسط : دکتر #آر_سی_اسپرول
کاری از خدمات فارسی لیگونیر
🆔 @shagerdemasih 👈
┄┄┅✿❀✞❀✿┅┄┄
✴️ از خاک تا جلال
🟣 تعلیم توسط : دکتر #آر_سی_اسپرول
کاری از خدمات فارسی لیگونیر
🆔 @shagerdemasih 👈
┄┄┅✿❀✞❀✿┅┄┄
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فرانسه
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
امثال ۳:۲۷
«نیکی را از آنان که سزاوار آن‌اند دریغ مدار، هنگامی که دستت برای انجامش توان دارد.»
چرا گاهی نیکی‌کردن به نیازمندان را، با اینکه در توان‌مان هست، دریغ می‌کنیم؟ پاسخ ساده است: طبیعت گناه‌آلود ما، خودخواه، ناعادل، و بی‌اعتناست. اگر به خودمان واگذار شویم، در همهٔ جنبه‌های زندگی به خودمحوری تمایل داریم. حتی وقتی کمک می‌کنیم، اغلب برای آن است که سخاوتمند به‌نظر برسیم یا انتظار داریم چیزی در عوض دریافت کنیم.
اما ما که در مسیح ایمان داریم، باید مراقب باشیم که این «خودِ گناه‌آلود» بر ما مسلط نشود. خدا با ما نیکویی کرده است، و این نیکویی باید نحوهٔ رفتار ما با دیگران را شکل دهد.
امروز، از خداوند بخواه تا قلبت را دگرگون و ذهنت را تازه کند، تا اعمالت نه از سر خودخواهی، بلکه از نیکویی خدا که در تو و از طریق تو عمل می‌کند، جاری شود.
«نیکی را از آنان که سزاوار آن‌اند دریغ مدار، هنگامی که دستت برای انجامش توان دارد.»
چرا گاهی نیکی‌کردن به نیازمندان را، با اینکه در توان‌مان هست، دریغ می‌کنیم؟ پاسخ ساده است: طبیعت گناه‌آلود ما، خودخواه، ناعادل، و بی‌اعتناست. اگر به خودمان واگذار شویم، در همهٔ جنبه‌های زندگی به خودمحوری تمایل داریم. حتی وقتی کمک می‌کنیم، اغلب برای آن است که سخاوتمند به‌نظر برسیم یا انتظار داریم چیزی در عوض دریافت کنیم.
اما ما که در مسیح ایمان داریم، باید مراقب باشیم که این «خودِ گناه‌آلود» بر ما مسلط نشود. خدا با ما نیکویی کرده است، و این نیکویی باید نحوهٔ رفتار ما با دیگران را شکل دهد.
امروز، از خداوند بخواه تا قلبت را دگرگون و ذهنت را تازه کند، تا اعمالت نه از سر خودخواهی، بلکه از نیکویی خدا که در تو و از طریق تو عمل می‌کند، جاری شود.
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
#آموزه‌ی روزانه
روز ۳۲: ازلیت ذاتی خدا (Aseity)
نخستین ویژگی از خدا که در کتاب‌مقدّس با آن روبه‌رو می‌شویم، خود-وجودی اوست. در کنار این واقعیت که خدا خالق است، هم‌زمان با ویژگی ازلیت ذاتی او مواجه می‌شویم. واژهٔ aseity از لاتین می‌آید: a به‌معنای «از» و se به‌معنای «خود».
ازلیت ذاتی یعنی خدا در درون خود و از درون خود وجود دارد.
او پیش از همه چیز بوده و همه‌چیز به او وابسته است. او به‌شکلی مطلق و مستقل از هر چیز و هر کس دیگر وجود دارد.
به نخستین آیهٔ کتاب‌مقدّس فکر کن:
«در ابتدا خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید» (پیدایش ۱:۱).
این ده کلمه (یا هفت واژه در عبری) چیزی بیش از آغاز یک فصل، یا مقدمه‌ای بر کتاب پیدایش، یا حتی پنج‌کتاب موسی و کلّ کتاب‌مقدّس هستند.
این آیه، مقدمهٔ تاریخ کل جهان را تشکیل می‌دهد. این آیه سنگ بنای نخست، یا حتی چند سنگ بنیادین، برای شکل‌گیری تمام بینش ما نسبت به آفرینش، هستی و معنای زندگی است. این جمله، آغاز و هدف نهایی هر چیز را بازگو می‌کند.
در ابتدا، خدا بود.
درواقع، حتی پیش از آغاز، خدا بود.
پیدایش دربارهٔ آغاز همه‌چیز جز خدا است.
او همیشه بوده، هست و خواهد بود.
خدا، خداست.
و هیچ چیز و هیچ‌کس دیگری نیست که با او سنجیده شود.
خدا تنها نمی‌شود، بی‌حوصله نمی‌شود، نمی‌ترسد.
او به هیچ‌چیز و هیچ‌کس نیاز ندارد.
او همان «من هستم» عظیم است.
کتاب‌مقدّس با خدایی آغاز می‌شود که هیچ‌گاه آغاز نشده است.
جملهٔ آغازین کتاب‌مقدّس نه‌تنها به‌خاطر آنچه می‌گوید اهمیت دارد، بلکه به‌خاطر آنچه نمی‌گوید نیز مهم است.
توجه کن که هیچ پیش‌گفتار یا اطلاعات پس‌زمینه‌ای پیش از این آیه وجود ندارد. هیچ اشاره‌ای به درگیری خدایان و الهه‌ها نیست، چنان‌که در اسطوره‌های خاور نزدیک باستان می‌خوانیم. هیچ سخنی از نیاز داشتن خدا به چیزی یا کسی نیست. هیچ خبری از ماده‌ای ازپیش‌موجود نیست که خدا آن را شکل داده باشد.
خدا پیش از داستان وجود دارد، زیرا این داستان—که در کتاب‌مقدّس آمده و ما در آن زیست می‌کنیم—روایتی است که خدا، نویسنده، هدف و مرکز آن است.
خدا وارد داستان نمی‌شود، چون او خودِ داستان است.
استقلال و خود-وجودی خدا، در سراسر کتاب‌مقدّس بدیهی دانسته شده و در آیات مختلف تأکید شده است.
عیسی می‌فرماید: «زیرا همان‌گونه که پدر در خود حیات دارد، به پسر نیز عطا کرد که در خود حیات داشته باشد» (یوحنا ۵:۲۶).
و همچنین موسی دعا می‌کند:
«ای خداوند، در هر نسل مسکن ما بوده‌ای. پیش از آنکه کوه‌ها زاده شوند یا زمین و ربع مسکون را بیافرینی، از ازل تا ابد، تو خدایی» (مزمور ۹۰:۱–۲).
ازلیت ذاتی بدین معناست که خدا از خلقت متمایز است.
ما در او زندگی می‌کنیم و حرکت می‌کنیم و هستی داریم (اعمال ۱۷:۲۸)، نه او در ما.
در جهانی که مدام به ما می‌گوید «خودت را ابراز کن»، «خودت را پیدا کن»، یا حتی «خودت را خلق کن»، باید به یاد داشته باشیم:
تنها خداست که در ذات خود حیات دارد، تنها خداست که از خود وجود یافته، و تنها اوست که وجودش به هیچ‌کس و هیچ‌چیز مدیون نیست.
روز ۳۲: ازلیت ذاتی خدا (Aseity)
نخستین ویژگی از خدا که در کتاب‌مقدّس با آن روبه‌رو می‌شویم، خود-وجودی اوست. در کنار این واقعیت که خدا خالق است، هم‌زمان با ویژگی ازلیت ذاتی او مواجه می‌شویم. واژهٔ aseity از لاتین می‌آید: a به‌معنای «از» و se به‌معنای «خود».
ازلیت ذاتی یعنی خدا در درون خود و از درون خود وجود دارد.
او پیش از همه چیز بوده و همه‌چیز به او وابسته است. او به‌شکلی مطلق و مستقل از هر چیز و هر کس دیگر وجود دارد.
به نخستین آیهٔ کتاب‌مقدّس فکر کن:
«در ابتدا خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید» (پیدایش ۱:۱).
این ده کلمه (یا هفت واژه در عبری) چیزی بیش از آغاز یک فصل، یا مقدمه‌ای بر کتاب پیدایش، یا حتی پنج‌کتاب موسی و کلّ کتاب‌مقدّس هستند.
این آیه، مقدمهٔ تاریخ کل جهان را تشکیل می‌دهد. این آیه سنگ بنای نخست، یا حتی چند سنگ بنیادین، برای شکل‌گیری تمام بینش ما نسبت به آفرینش، هستی و معنای زندگی است. این جمله، آغاز و هدف نهایی هر چیز را بازگو می‌کند.
در ابتدا، خدا بود.
درواقع، حتی پیش از آغاز، خدا بود.
پیدایش دربارهٔ آغاز همه‌چیز جز خدا است.
او همیشه بوده، هست و خواهد بود.
خدا، خداست.
و هیچ چیز و هیچ‌کس دیگری نیست که با او سنجیده شود.
خدا تنها نمی‌شود، بی‌حوصله نمی‌شود، نمی‌ترسد.
او به هیچ‌چیز و هیچ‌کس نیاز ندارد.
او همان «من هستم» عظیم است.
کتاب‌مقدّس با خدایی آغاز می‌شود که هیچ‌گاه آغاز نشده است.
جملهٔ آغازین کتاب‌مقدّس نه‌تنها به‌خاطر آنچه می‌گوید اهمیت دارد، بلکه به‌خاطر آنچه نمی‌گوید نیز مهم است.
توجه کن که هیچ پیش‌گفتار یا اطلاعات پس‌زمینه‌ای پیش از این آیه وجود ندارد. هیچ اشاره‌ای به درگیری خدایان و الهه‌ها نیست، چنان‌که در اسطوره‌های خاور نزدیک باستان می‌خوانیم. هیچ سخنی از نیاز داشتن خدا به چیزی یا کسی نیست. هیچ خبری از ماده‌ای ازپیش‌موجود نیست که خدا آن را شکل داده باشد.
خدا پیش از داستان وجود دارد، زیرا این داستان—که در کتاب‌مقدّس آمده و ما در آن زیست می‌کنیم—روایتی است که خدا، نویسنده، هدف و مرکز آن است.
خدا وارد داستان نمی‌شود، چون او خودِ داستان است.
استقلال و خود-وجودی خدا، در سراسر کتاب‌مقدّس بدیهی دانسته شده و در آیات مختلف تأکید شده است.
عیسی می‌فرماید: «زیرا همان‌گونه که پدر در خود حیات دارد، به پسر نیز عطا کرد که در خود حیات داشته باشد» (یوحنا ۵:۲۶).
و همچنین موسی دعا می‌کند:
«ای خداوند، در هر نسل مسکن ما بوده‌ای. پیش از آنکه کوه‌ها زاده شوند یا زمین و ربع مسکون را بیافرینی، از ازل تا ابد، تو خدایی» (مزمور ۹۰:۱–۲).
ازلیت ذاتی بدین معناست که خدا از خلقت متمایز است.
ما در او زندگی می‌کنیم و حرکت می‌کنیم و هستی داریم (اعمال ۱۷:۲۸)، نه او در ما.
در جهانی که مدام به ما می‌گوید «خودت را ابراز کن»، «خودت را پیدا کن»، یا حتی «خودت را خلق کن»، باید به یاد داشته باشیم:
تنها خداست که در ذات خود حیات دارد، تنها خداست که از خود وجود یافته، و تنها اوست که وجودش به هیچ‌کس و هیچ‌چیز مدیون نیست.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
به مرور فهمیدم که این نبردی نبود که باید به‌تنهایی با آن روبه‌رو می‌شدم، عیسی از مدت‌ها قبل آن را برای من جنگیده بود.
تمرکز من روی شکست‌ها و ناتوانی‌هایم بود، نه بر پیروزی‌ای که عیسی از طرف من به دست آورده بود.
خدا برای استفاده از ما، نیازی به کامل بودن ما ندارد. حتی در شکسته‌حالی‌مان نیز، نقشه‌های او همچنان به انجام می‌رسند.
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
۱ یوحنّا ۴:۷
«ای عزیزان، بیایید یکدیگر را محبت کنیم، زیرا محبت از خداست؛ و هرکه محبت می‌کند، از خدا مولود شده و خدا را می‌شناسد.»
همهٔ ما بر این موضوع توافق داریم که محبت اهمیت دارد، اما اغلب آن را صرفاً احساسی زودگذر می‌پنداریم. کتاب‌مقدس به ما یادآوری می‌کند که محبت بسیار فراتر از احساس است؛ محبت، تصمیمی است آگاهانه، کنشی است ارادی، و سبکی از زندگی. به‌عنوان ایمانداران، دعوت شده‌ایم که محبت را برگزینیم، نه‌فقط زمانی که آسان یا دل‌خواه است، بلکه حتی آنگاه که بهایی دارد. درعین‌حال، این محبت از درون ما سرچشمه نمی‌گیرد؛ محبت راستین از خدا جاری می‌شود، زیرا او سرچشمهٔ محبت است. وقتی از خدا مولود می‌شویم، وقتی حقیقتاً او را می‌شناسیم، محبتش آغاز می‌کند به شکل‌دادن دل‌های‌مان و نوسازی خواستههایمان. پس بله، محبت انتخابی است، اما همچنین میوهٔ رابطه‌ای زنده با خداست. هرچه او را بیشتر بشناسیم، محبتش را بیشتر منعکس می‌کنیم. زندگی سرشار از محبت، روشن‌ترین نشان آن است که به او تعلق داریم.
«ای عزیزان، بیایید یکدیگر را محبت کنیم، زیرا محبت از خداست؛ و هرکه محبت می‌کند، از خدا مولود شده و خدا را می‌شناسد.»
همهٔ ما بر این موضوع توافق داریم که محبت اهمیت دارد، اما اغلب آن را صرفاً احساسی زودگذر می‌پنداریم. کتاب‌مقدس به ما یادآوری می‌کند که محبت بسیار فراتر از احساس است؛ محبت، تصمیمی است آگاهانه، کنشی است ارادی، و سبکی از زندگی. به‌عنوان ایمانداران، دعوت شده‌ایم که محبت را برگزینیم، نه‌فقط زمانی که آسان یا دل‌خواه است، بلکه حتی آنگاه که بهایی دارد. درعین‌حال، این محبت از درون ما سرچشمه نمی‌گیرد؛ محبت راستین از خدا جاری می‌شود، زیرا او سرچشمهٔ محبت است. وقتی از خدا مولود می‌شویم، وقتی حقیقتاً او را می‌شناسیم، محبتش آغاز می‌کند به شکل‌دادن دل‌های‌مان و نوسازی خواستههایمان. پس بله، محبت انتخابی است، اما همچنین میوهٔ رابطه‌ای زنده با خداست. هرچه او را بیشتر بشناسیم، محبتش را بیشتر منعکس می‌کنیم. زندگی سرشار از محبت، روشن‌ترین نشان آن است که به او تعلق داریم.
در چنین روزی، ۲۸ ژوئن سال ۱۹۵ میلادی:
ایرِنائوس، اسقف لیون (در فرانسهٔ امروزی) و یکی از برجسته‌ترین نویسندگان مسیحی قرن دوم، از دنیا رفت.
اثر شناخته‌شدهٔ او، بر ضد بدعت‌ها (Against Heresies)، اغلب به‌عنوان پاسخی قاطع به آموزه‌های گنوسی نقل می‌شود.
او برای مقابله با آموزه‌های فرقه‌های گنوسی که مدعی داشتن معرفتی سری بودند، سه ستون برای ارتدکسی ارائه داد:
کتاب‌مقدس، سنت رسولی، و تعلیم کلیسا.
ایرِنائوس شاگرد پولیکارپ بود؛ کسی که گفته می‌شود خود، توسط یوحنای رسول تعلیم یافته بود.
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
در چنین روزی، ۲۹ ژوئن سال ۱۸۱۰ میلادی:
پس از درخواست‌های مصرّانهٔ دانشجویان کالج ویلیامز و مدرسهٔ الهیات اندُوِر، جماعت‌های کُنگرِگِیشِنالیست ایالت ماساچوست، هیئت آمریکایی مأموران اعزامی برای مأموریت‌های خارجی (American Board of Commissioners for Foreign Missions) را بنیان نهادند.
این نهاد، نخستین انجمن رسمی مأموریت‌های خارجی در تاریخ ایالات متحدهٔ آمریکا بود و نقطهٔ عطفی در آغاز جنبش جهانی تبشیر از سوی کلیساهای پروتستان آمریکایی به‌شمار می‌آید.
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
درس ۹: خیمه‌ی اجتماع
@shagerdemasih در پی من بیا
درس ۹ خیمه‌ی اجتماع
✴️ از خاک تا جلال
🟣 تعلیم توسط : دکتر #آر_سی_اسپرول
کاری از خدمات فارسی لیگونیر
🆔 @shagerdemasih 👈
┄┄┅✿❀✞❀✿┅┄┄
✴️ از خاک تا جلال
🟣 تعلیم توسط : دکتر #آر_سی_اسپرول
کاری از خدمات فارسی لیگونیر
🆔 @shagerdemasih 👈
┄┄┅✿❀✞❀✿┅┄┄
☀️ #دعای_امروز
🕊🛡 دعایی برای آرامش و محافظت 🛡🕊
ای خدای ازلی،
تو هستی—از نسلی تا نسلی همان هستی.
در تو هیچ سایه‌ای از دگرگونی نیست.
در هر عصر و نسلی، حضور کامل تو جاری‌ست: گذشته، حال، و آینده.
💪 تو قادر مطلق هستی.
قدرت تو هرگز در طول هزاران سال از تاریخ بشر کم نشده است.
می‌دانیم که تو چنان این جهان را محبت کردی،
که گران‌بهای آسمان را به ما بخشیدی—
زمانی که پسر یگانه‌ات را بیش از دوهزار سال پیش فرستادی،
تا چون نوزادی در قنداق پیچیده، در آخور نهاده شود.
✨ شکرت برای انجیل!
برای این خبر نیک که هرکس به آن نوزاد ایمان بیاورد—
که بزرگ شد، زیست، مرد تا نجات‌دهندهٔ ما باشد،
اکنون بر تخت آسمان نشسته و به‌زودی بازخواهد گشت تا بر جهان فرمان براند—
فنا نخواهد شد، بلکه حیات جاودان خواهد داشت. (یوحنا ۳: ۱۶)
🔹 معجزهٔ آسمان، در دسترس انسان‌های خاکی کوچک!
اما اطرافم را که می‌نگرم، جهانی را می‌بینم پر از ناامیدی و آشوب...
شر، بی‌مهار به نظر می‌رسد.
💔 نوزادان سقط می‌شوند، بدن‌هایشان به قطعاتی فروخته می‌شود...
قاچاق انسان شکوفا شده،
ملت‌ها در حال فروپاشی‌اند،
جنگ‌ها در جریان‌اند،
و هر روز خبرهایی از جنگ‌های تازه می‌شنوم.
این ناآرامی را حس می‌کنم؛ گویی بازتابی‌ست از نبردی که در جهان نادیدنی در حال وقوع است. 🌌⚔️
اکنون با فروتنی به‌سوی تو بازمی‌گردم.
تنها تویی که ما را در امنیت ساکن می‌کنی.
تنها تویی که امنیت واقعی را می‌بخشی.
تنها تویی که خدا هستی. 🙏
با آگاهی از بی‌لیاقتی خودم، اما با اطمینان از اینکه از طریق خون پسر تو،
عیسی مسیح خداوند،
دسترسی به حضور قدوس تو دارم، نزدت می‌آیم. ✝️🩸
از تو می‌خواهم که ترس از خدای زنده و حقیقی،
بر من، خانواده‌ام، کلیسایم، جامعه‌ام و کشورم نازل شود.
از تو حکمتِ فراطبیعی می‌طلبم،
تا من و عزیزانم—به‌ویژه آنان‌که در خدمت در کنارشان هستم—
تصمیماتی مطابق با ارادهٔ کامل تو بگیریم. 🧠✨
به‌ویژه برای رهبران کلیسا، جامعه و کشورم دعا می‌کنم.
دل‌هایشان را به‌سوی خودت جذب کن،
تا به تو اعتماد کنند و آرامشی درونی و بیرونی را تجربه کنند. 🕊🏛
ای خدا، ملت عزیزمان را برکت بده.
ما را محافظت کن.
از ما دفاع کن.
ما را شفا بده.
ما را متحد ساز.
لطفاً همچنان از ما استفاده کن تا نیرویی برای نیکی در جهان باشیم.
ما را استوار نگاه دار در تعهدمان برای دوستی با قوم تو.
تو خدایی هستی که دعا را می‌شنوی،
به دعا پاسخ می‌دهی،
به عهدت وفادار می‌مانی،
و معجزه می‌آفرینی.
دعایم را بشنو و کشورم را با آن آرامشی که تنها قدرت انجیل می‌تواند به دل‌ها و زندگی‌ها ببخشد،
برکت بده. ✝️🕊
برای جلال نام عظیمت،
به نام عیسی مسیح،
آمین. 💖✨
🕊🛡 دعایی برای آرامش و محافظت 🛡🕊
ای خدای ازلی،
تو هستی—از نسلی تا نسلی همان هستی.
در تو هیچ سایه‌ای از دگرگونی نیست.
در هر عصر و نسلی، حضور کامل تو جاری‌ست: گذشته، حال، و آینده.
💪 تو قادر مطلق هستی.
قدرت تو هرگز در طول هزاران سال از تاریخ بشر کم نشده است.
می‌دانیم که تو چنان این جهان را محبت کردی،
که گران‌بهای آسمان را به ما بخشیدی—
زمانی که پسر یگانه‌ات را بیش از دوهزار سال پیش فرستادی،
تا چون نوزادی در قنداق پیچیده، در آخور نهاده شود.
✨ شکرت برای انجیل!
برای این خبر نیک که هرکس به آن نوزاد ایمان بیاورد—
که بزرگ شد، زیست، مرد تا نجات‌دهندهٔ ما باشد،
اکنون بر تخت آسمان نشسته و به‌زودی بازخواهد گشت تا بر جهان فرمان براند—
فنا نخواهد شد، بلکه حیات جاودان خواهد داشت. (یوحنا ۳: ۱۶)
🔹 معجزهٔ آسمان، در دسترس انسان‌های خاکی کوچک!
اما اطرافم را که می‌نگرم، جهانی را می‌بینم پر از ناامیدی و آشوب...
شر، بی‌مهار به نظر می‌رسد.
💔 نوزادان سقط می‌شوند، بدن‌هایشان به قطعاتی فروخته می‌شود...
قاچاق انسان شکوفا شده،
ملت‌ها در حال فروپاشی‌اند،
جنگ‌ها در جریان‌اند،
و هر روز خبرهایی از جنگ‌های تازه می‌شنوم.
این ناآرامی را حس می‌کنم؛ گویی بازتابی‌ست از نبردی که در جهان نادیدنی در حال وقوع است. 🌌⚔️
اکنون با فروتنی به‌سوی تو بازمی‌گردم.
تنها تویی که ما را در امنیت ساکن می‌کنی.
تنها تویی که امنیت واقعی را می‌بخشی.
تنها تویی که خدا هستی. 🙏
با آگاهی از بی‌لیاقتی خودم، اما با اطمینان از اینکه از طریق خون پسر تو،
عیسی مسیح خداوند،
دسترسی به حضور قدوس تو دارم، نزدت می‌آیم. ✝️🩸
از تو می‌خواهم که ترس از خدای زنده و حقیقی،
بر من، خانواده‌ام، کلیسایم، جامعه‌ام و کشورم نازل شود.
از تو حکمتِ فراطبیعی می‌طلبم،
تا من و عزیزانم—به‌ویژه آنان‌که در خدمت در کنارشان هستم—
تصمیماتی مطابق با ارادهٔ کامل تو بگیریم. 🧠✨
به‌ویژه برای رهبران کلیسا، جامعه و کشورم دعا می‌کنم.
دل‌هایشان را به‌سوی خودت جذب کن،
تا به تو اعتماد کنند و آرامشی درونی و بیرونی را تجربه کنند. 🕊🏛
ای خدا، ملت عزیزمان را برکت بده.
ما را محافظت کن.
از ما دفاع کن.
ما را شفا بده.
ما را متحد ساز.
لطفاً همچنان از ما استفاده کن تا نیرویی برای نیکی در جهان باشیم.
ما را استوار نگاه دار در تعهدمان برای دوستی با قوم تو.
تو خدایی هستی که دعا را می‌شنوی،
به دعا پاسخ می‌دهی،
به عهدت وفادار می‌مانی،
و معجزه می‌آفرینی.
دعایم را بشنو و کشورم را با آن آرامشی که تنها قدرت انجیل می‌تواند به دل‌ها و زندگی‌ها ببخشد،
برکت بده. ✝️🕊
برای جلال نام عظیمت،
به نام عیسی مسیح،
آمین. 💖✨
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فرانسه
حکمت مسیحی | یوتیوب | کتابخانه مسیح | صدای مسیح | فیلم‌های مسیحی | در پی من بیا | نهر پرستش | مسیح مدیا | دانش کلام | پرستش مسیحی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
پیدایش ۱۸:۲۱
«اکنون فرود خواهم آمد تا ببینم آیا آنچه بر من فریاد رسیده، تماماً کرده‌اند یا نه؛ و اگر نه، خواهم دانست.»
این آیه این پرسش را برمی‌انگیزد که آیا خدا دانشی محدود داشت که می‌بایست فرود آید و بررسی کند؟ در نگاه نخست ممکن است چنین به نظر برسد، اما موضوع این نیست. این بیان، به‌صورت مجازی به‌کار رفته تا دو حقیقت مهم را نشان دهد:
۱. خدا به‌عنوان داور عادل، داوری‌های خود را با دقت و بر پایهٔ تمامی شواهد انجام می‌دهد.
۲. خدا صبور است و همواره فرصت نهایی برای توبه عطا می‌کند.
پس این آیه به ما یادآوری می‌کند که خدا از روی شتاب یا ناآگاهی عمل نمی‌کند، بلکه همه‌چیز را می‌بیند، همه‌چیز را می‌داند، و بااین‌حال، فرصتی برای توبه باقی می‌گذارد. این به ما نشان می‌دهد که هر لحظه از زندگی، فرصتی تازه و فیض‌آمیز است تا دل خود را با او هم‌راستا کنیم.
«اکنون فرود خواهم آمد تا ببینم آیا آنچه بر من فریاد رسیده، تماماً کرده‌اند یا نه؛ و اگر نه، خواهم دانست.»
این آیه این پرسش را برمی‌انگیزد که آیا خدا دانشی محدود داشت که می‌بایست فرود آید و بررسی کند؟ در نگاه نخست ممکن است چنین به نظر برسد، اما موضوع این نیست. این بیان، به‌صورت مجازی به‌کار رفته تا دو حقیقت مهم را نشان دهد:
۱. خدا به‌عنوان داور عادل، داوری‌های خود را با دقت و بر پایهٔ تمامی شواهد انجام می‌دهد.
۲. خدا صبور است و همواره فرصت نهایی برای توبه عطا می‌کند.
پس این آیه به ما یادآوری می‌کند که خدا از روی شتاب یا ناآگاهی عمل نمی‌کند، بلکه همه‌چیز را می‌بیند، همه‌چیز را می‌داند، و بااین‌حال، فرصتی برای توبه باقی می‌گذارد. این به ما نشان می‌دهد که هر لحظه از زندگی، فرصتی تازه و فیض‌آمیز است تا دل خود را با او هم‌راستا کنیم.