This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Hêzên asayişê yên Silêmaniyê bi bombeyên gazê êrîşî xwendekaran kir û destûr nedan ku xwendekar ji kampusa zanîngehê derkevin derve.
نیروهای امنیتی سلیمانیه با استفاده از گاز اشک آور، از خروج دانشجویان از محوطه دانشگاه جلوگیری کردند.
دانشجویان در سلیمانیه در اعتراض به لغو حمایت مالی دولت از دانشجویان، دست به اعتراض زدهاند.
@Hilbijer
نیروهای امنیتی سلیمانیه با استفاده از گاز اشک آور، از خروج دانشجویان از محوطه دانشگاه جلوگیری کردند.
دانشجویان در سلیمانیه در اعتراض به لغو حمایت مالی دولت از دانشجویان، دست به اعتراض زدهاند.
@Hilbijer
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سرکوب مردم معترض در ترکیه کماکان ادامه دارد
مردم معترض به سیاستهای حزب حاکم و سقوط بی سابقه ارزش لیر در مقابل دلار و گرانی افسارگسیخته، از شب گذشته تا کنون در خیابانهای شهرهای بزرگ ترکیه از جمله پایتخت آنکارا و استانبول حضور دارند.
واکنش دولت در مقابل آنها، سرکوب است.
@Hilbijer
مردم معترض به سیاستهای حزب حاکم و سقوط بی سابقه ارزش لیر در مقابل دلار و گرانی افسارگسیخته، از شب گذشته تا کنون در خیابانهای شهرهای بزرگ ترکیه از جمله پایتخت آنکارا و استانبول حضور دارند.
واکنش دولت در مقابل آنها، سرکوب است.
@Hilbijer
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
31 penaberên kurd, di nava wan de 4 zarok jî, di nava deryayê de xendiqîn û jiyana xwe ji dest dan.
Penaberên kurd dixwestin ji Firansayê biçin Ingizê ku qayiqa wan di nava behrê de nixumî û 31 kes mirin.
۳۱ مهاجر کُرد که چهار کودک نیز در بینشان بودند در دریا غرق شده و جانشان را از دست دادند.
قایق مهاجرین کُرد که میخواستند از فرانسه به انگلستان بروند، غرق شده و سی و یک نفر جانشان را از دست دادند.
@Hilbijer
Penaberên kurd dixwestin ji Firansayê biçin Ingizê ku qayiqa wan di nava behrê de nixumî û 31 kes mirin.
۳۱ مهاجر کُرد که چهار کودک نیز در بینشان بودند در دریا غرق شده و جانشان را از دست دادند.
قایق مهاجرین کُرد که میخواستند از فرانسه به انگلستان بروند، غرق شده و سی و یک نفر جانشان را از دست دادند.
@Hilbijer
پیکر بی جان بردیا اطمانی که روز گذشته در یکی از محلات ارومیه گم شده بود، در کانال آب روستای ولنده پیدا شد.
ولنده اما کجاست؟
چسپیده به بادکی و آنهم چسپیده به محله اسلام آباد ارومیه. اسلامآباد یکی از محلات کردنشین و محروم ارومیه میباشد، خودِ اسلام آباد از بسیاری از زیرساختها محروم است. روستاهای بادکی و ولنده که حالا در جلد شهر فرو رفتهاند هنوز جزو بافت شهری به حساب نمیآیند و دارای دهیاری میباشند. همین امر باعث شده است که مردمانی با دغدغه، زندگی و مشکلات شهری و روستایی با تراکم شهری از کمترین امکانات شهری بی بهره بوده و هیچکدام از امکانات زیرساختی ازجمله شبکهی فاضلاب، کانالهای سرپوشیده و سایر امکانات مشمول حال این روستاها نگردند.
مردم این مناطق چند بردیای دیگر را باید از دست بدهند تا از کمترین امکاناتی که لایقش هستند، برخوردار گردند؟!
@Hilbijer
ولنده اما کجاست؟
چسپیده به بادکی و آنهم چسپیده به محله اسلام آباد ارومیه. اسلامآباد یکی از محلات کردنشین و محروم ارومیه میباشد، خودِ اسلام آباد از بسیاری از زیرساختها محروم است. روستاهای بادکی و ولنده که حالا در جلد شهر فرو رفتهاند هنوز جزو بافت شهری به حساب نمیآیند و دارای دهیاری میباشند. همین امر باعث شده است که مردمانی با دغدغه، زندگی و مشکلات شهری و روستایی با تراکم شهری از کمترین امکانات شهری بی بهره بوده و هیچکدام از امکانات زیرساختی ازجمله شبکهی فاضلاب، کانالهای سرپوشیده و سایر امکانات مشمول حال این روستاها نگردند.
مردم این مناطق چند بردیای دیگر را باید از دست بدهند تا از کمترین امکاناتی که لایقش هستند، برخوردار گردند؟!
@Hilbijer
🔶 خواهران میرابال، چهار خواهر اهل جمهوری دومنیکن بودند با نامهای پاتریا، مینروا، ماریا ترزا و دِده که از مخالفان دیکتاتور معروف تروخیو بودند و در فعالیتها و مبارازت مخفیانه علیه رژیم مشارکت داشتند.
https://www.tgoop.com/hilbijerpics/106
سه خواهر از چهار خواهر (پاتریا، مینروا و ماریا ترزا) در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ به قتل رسیدند. دده تنها خواهر بازمانده در فوریه ۲۰۱۴ به مرگ طبیعی درگذشت.
قتل خواهران میرابال آنها را به «نمادی از مبارزات مردمی و فمینستی» تبدیل کرد. در سال ۱۹۹۹ مجمع عمومی سازمان ملل به افتخار آنها روز ۲۵ نوامبر را به عنوان روز بینالمللی مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام کرد.
- پاتریا مرسدس میرابال ریِس: تولد ۲۷ فوریه ۱۹۲۲، درگذشت ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰
- بلژیکا آدله میرابال ریِس: تولد ۱ مارس ۱۹۲۴، درگذشت ۱ فوریه ۲۰۱۴
- ماریا آرخنتینا مینروا میرابال ریِس: تولد ۱۲ مارس ۱۹۲۷، درگذشت ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰
- آنتونیا ماریا ترزا میرابال: تولد ۱۵ اکتبر ۱۹۳۴، درگذشت ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰
مینروا تحت تأثیر عمویش به جنبشهای سیاسی بر علیه تروخیو پیوست که از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲ رئیسجمهور رسمی کشور، اما عملاً از ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۱ زمانی که به قتل رسید دیکتاتور و گرداننده اصلی در پشت صحنهٔ سیاسی کشور بود.
خواهران مینروا از او در پیوستن به جنبش تبعیت کردند: در ابتدا ماریا ترزا کسی که پس از زندگی در خانهٔ مینورا از فعالیتهای او آگاه شد و سپس پاتریا پس از اینکه شاهد کشتار جمعی گروهی از مردم در یک مراسم مذهبی توسط مردان تروخیو بود به آنها ملحق شد.
دِدِه، شاید بیشتر از آن جهت که همسرش خایمتو موافق نبود به آنها نپیوست. مینروا، ماریا ترزا و پاتریا با الهام از کشتاری که پاتریا شاهدش بود، گروهی به نام جنبش چهاردهم ژوئن علیه رژیم تروخیو تشکیل دادند. آنان به پخش اعلامیه دربارهٔ کسانی که توسط تروخیو کشته میشدند و جمعآوری لوازم موردنیاز برای سلاحها و بمبهایی بودند اقدام میکردند. در داخل گروه سه خواهر خودشان را "لا ماری پوساس " یا پروانهها مینامیدند که از نام زیرزمینی مینروا گرفته شده بود.
مینروا و ماریا ترزا دستگیر شدند ولی خوشبختانه به خاطر مخالفتهای بینالمللی گسترده بر علیه رژیم تروخیو مورد شکنجه قرار نگرفتند. آن دو به همراه همسرانشان و همسر پاتریا در بازداشتگاه ویکتوریا در سانتو دومینگو زندانی شدند.
در ۱۹۶۰ سازمان کشورهای آمریکایی فعالیتهای تروخیو را محکوم کرد و ناظرانی به دومنیکن فرستاد. در این زمان مینروا وماریا ترزا آزاد شدند ولی همسرانشان در حبس ماندند.
در سایت اینترنتی که برای یادمان آنها ساخته شده به نام، پرسش کردن را بیاموز، مؤلف مینویسد «مهم نیست تروخیو چند بار آنها را به زندان انداخت، مهم نیست که چقدر از اموال و داراییهای آنها توقیف شد، مینروا، پاتریا و ماریا ترزا هرگز تسلیم نشدند و هرگز از مأموریتشان برای برقراری دموکراسی و آزادیهای مدنی برای مردم این جزیره چشم پوشی نکردند.»
در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ پاتریا، مینروا و ماریا ترسا و رانندهٔ آنها رافینو دلا کروز، به ملاقات همسران زندانی ماریا ترزا و مینورا رفته بودند. آنان در راه بازگشت به خانه توسط مأمورین تروخیو متوقف شدند. مأمورین آنها را از هم جدا کرده، با باتوم مورد ضرب وشتم قرار داده و خفه کردند سپس بدنهای بی جان آنها جمعآوری و در ماشین جیپ گذاشته و از جادهای کوهستانی به پایین رها کردند با این هدف که مرگ آنها یک تصادف به نظر برسد.
@Hilbijer
https://www.tgoop.com/hilbijerpics/106
سه خواهر از چهار خواهر (پاتریا، مینروا و ماریا ترزا) در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ به قتل رسیدند. دده تنها خواهر بازمانده در فوریه ۲۰۱۴ به مرگ طبیعی درگذشت.
قتل خواهران میرابال آنها را به «نمادی از مبارزات مردمی و فمینستی» تبدیل کرد. در سال ۱۹۹۹ مجمع عمومی سازمان ملل به افتخار آنها روز ۲۵ نوامبر را به عنوان روز بینالمللی مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام کرد.
- پاتریا مرسدس میرابال ریِس: تولد ۲۷ فوریه ۱۹۲۲، درگذشت ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰
- بلژیکا آدله میرابال ریِس: تولد ۱ مارس ۱۹۲۴، درگذشت ۱ فوریه ۲۰۱۴
- ماریا آرخنتینا مینروا میرابال ریِس: تولد ۱۲ مارس ۱۹۲۷، درگذشت ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰
- آنتونیا ماریا ترزا میرابال: تولد ۱۵ اکتبر ۱۹۳۴، درگذشت ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰
مینروا تحت تأثیر عمویش به جنبشهای سیاسی بر علیه تروخیو پیوست که از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲ رئیسجمهور رسمی کشور، اما عملاً از ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۱ زمانی که به قتل رسید دیکتاتور و گرداننده اصلی در پشت صحنهٔ سیاسی کشور بود.
خواهران مینروا از او در پیوستن به جنبش تبعیت کردند: در ابتدا ماریا ترزا کسی که پس از زندگی در خانهٔ مینورا از فعالیتهای او آگاه شد و سپس پاتریا پس از اینکه شاهد کشتار جمعی گروهی از مردم در یک مراسم مذهبی توسط مردان تروخیو بود به آنها ملحق شد.
دِدِه، شاید بیشتر از آن جهت که همسرش خایمتو موافق نبود به آنها نپیوست. مینروا، ماریا ترزا و پاتریا با الهام از کشتاری که پاتریا شاهدش بود، گروهی به نام جنبش چهاردهم ژوئن علیه رژیم تروخیو تشکیل دادند. آنان به پخش اعلامیه دربارهٔ کسانی که توسط تروخیو کشته میشدند و جمعآوری لوازم موردنیاز برای سلاحها و بمبهایی بودند اقدام میکردند. در داخل گروه سه خواهر خودشان را "لا ماری پوساس " یا پروانهها مینامیدند که از نام زیرزمینی مینروا گرفته شده بود.
مینروا و ماریا ترزا دستگیر شدند ولی خوشبختانه به خاطر مخالفتهای بینالمللی گسترده بر علیه رژیم تروخیو مورد شکنجه قرار نگرفتند. آن دو به همراه همسرانشان و همسر پاتریا در بازداشتگاه ویکتوریا در سانتو دومینگو زندانی شدند.
در ۱۹۶۰ سازمان کشورهای آمریکایی فعالیتهای تروخیو را محکوم کرد و ناظرانی به دومنیکن فرستاد. در این زمان مینروا وماریا ترزا آزاد شدند ولی همسرانشان در حبس ماندند.
در سایت اینترنتی که برای یادمان آنها ساخته شده به نام، پرسش کردن را بیاموز، مؤلف مینویسد «مهم نیست تروخیو چند بار آنها را به زندان انداخت، مهم نیست که چقدر از اموال و داراییهای آنها توقیف شد، مینروا، پاتریا و ماریا ترزا هرگز تسلیم نشدند و هرگز از مأموریتشان برای برقراری دموکراسی و آزادیهای مدنی برای مردم این جزیره چشم پوشی نکردند.»
در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ پاتریا، مینروا و ماریا ترسا و رانندهٔ آنها رافینو دلا کروز، به ملاقات همسران زندانی ماریا ترزا و مینورا رفته بودند. آنان در راه بازگشت به خانه توسط مأمورین تروخیو متوقف شدند. مأمورین آنها را از هم جدا کرده، با باتوم مورد ضرب وشتم قرار داده و خفه کردند سپس بدنهای بی جان آنها جمعآوری و در ماشین جیپ گذاشته و از جادهای کوهستانی به پایین رها کردند با این هدف که مرگ آنها یک تصادف به نظر برسد.
@Hilbijer
Telegram
آرشیو عکس Hilbijêr
🔶 اسیدپاشی یکی از نمونههای بارز خشونت علیه زنان است که در سالهای گذشته شکلی وقیحانهتر به خود گرفته است و متاسفانه آنچنان که باید با آن برخورد نشده است.
چرا که اکثر این اسید پاشیها توسط افراد تندرو منتسب به جریانهایی خاص شکل گرفته اند.
در پست بعدی نمونهای از تهدیدهای این افراد تندرو را مشاهده میکنید.
@Hilbijer
چرا که اکثر این اسید پاشیها توسط افراد تندرو منتسب به جریانهایی خاص شکل گرفته اند.
در پست بعدی نمونهای از تهدیدهای این افراد تندرو را مشاهده میکنید.
@Hilbijer
🔶 قتلهای ناموسی، نمونه دیگری از خشونت علیه زنان است که در کشورهای جهان سوم و کشورهای اسلامی، شدت بیشتری دارد.
نگاه ابزاری به زنان به مثابه وسیلهای که جزو مالمیک مردان محسوب میشود، این ذهنیت را در مردان ایجاد میکند که هرگونه سرکشی از سوی بردهای که سندش را در اختیار دارد، را به شدیدترین نحو سرکوب کند.
وقتی نصف جامعه برده نصف دیگر جامعه شود، در آن اجتماع زنان برده مردان خواهند شد و مردانی که عادت به سیستم بردهداری کردهاند نیز، به نوبه خود برده بردهدارانی دیگر میشوند. و اینگونه است که جامعه روز بروز بیشتر در لجن تعصبات غرق خواهد شد.
@Hilbijer
نگاه ابزاری به زنان به مثابه وسیلهای که جزو مالمیک مردان محسوب میشود، این ذهنیت را در مردان ایجاد میکند که هرگونه سرکشی از سوی بردهای که سندش را در اختیار دارد، را به شدیدترین نحو سرکوب کند.
وقتی نصف جامعه برده نصف دیگر جامعه شود، در آن اجتماع زنان برده مردان خواهند شد و مردانی که عادت به سیستم بردهداری کردهاند نیز، به نوبه خود برده بردهدارانی دیگر میشوند. و اینگونه است که جامعه روز بروز بیشتر در لجن تعصبات غرق خواهد شد.
@Hilbijer
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 خشونت علیه زنان در کردستان نیز همچون سایر مناطق خاورمیانه شکلی زشت دارد و کماکان اعمال میشود.
در این ویدئو تنها نمونهای کوچک از این خشونت را میبینید.
@Hilbijer
در این ویدئو تنها نمونهای کوچک از این خشونت را میبینید.
@Hilbijer