This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 22 nîsana sala 1898 an roja rojnamegeriya kurdî û weşana yekim rojnameya kurdî bi navê kurdistan
روز ۲۲ آوریل ۱۸۹۸ مصادف است با انتشار اولین روزنامه کردی در قاهره
این روزنامه پس از انتشار ۵ شماره به دلیل فشارهای دولت عثمانی، مجبور میشود برای ادامه کار به اروپا نقل مکان کرده و در آنجا به انتشار خود ادامه دهد. پس از چاپ چندین شماره در اروپا، دوباره در قاهره مستقر میشود اما در نهایت انتشار آن توسط دولت نژادپرست عثمانی ممنوع میگردد.
روز روزنامه‌نگاری کُردی بر فعالین رسانه و خبرنگاران کُرد پیروز باد.
@Hilbijer
روز ۲۲ آوریل ۱۸۹۸ مصادف است با انتشار اولین روزنامه کردی در قاهره
این روزنامه پس از انتشار ۵ شماره به دلیل فشارهای دولت عثمانی، مجبور میشود برای ادامه کار به اروپا نقل مکان کرده و در آنجا به انتشار خود ادامه دهد. پس از چاپ چندین شماره در اروپا، دوباره در قاهره مستقر میشود اما در نهایت انتشار آن توسط دولت نژادپرست عثمانی ممنوع میگردد.
روز روزنامه‌نگاری کُردی بر فعالین رسانه و خبرنگاران کُرد پیروز باد.
@Hilbijer
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 Malbata Bedirxaniyan û xizmetên wan ji bo çand, edebiyat û tevgera kurdî
خانواده بدرخانی‌ها و خدماتشان به فرهنگ، ادبیات و حرکت کُردی
@Hilbijer
خانواده بدرخانی‌ها و خدماتشان به فرهنگ، ادبیات و حرکت کُردی
@Hilbijer
🔶به مناسبت سالگرد کشتار ارامنه توسط دولت عثمانی
https://www.tgoop.com/hilbijerpics/138
نسل‌کشی ارمنی‌ها (به ارمنی:Հայոց Ցեղասպանություն، به ترکی استانبولی:Ermeni Soykırımı) که گاهی با عناوین دیگری چون هولوکاست ارامنه، کشتار ارامنه و نیز توسط خود ارمنی‌ها با عنوان جنایت بزرگ (به ارمنی:Մեծ Եղեռն) شناخته میشود، به نابودی عمدی و از پیش برنامه‌ریزی شده (نسل‌کشی) جمعیت ارمنی ساکن سرزمین‌های تحت کنترل امپراتوری عثمانی در دوران جنگ جهانی اول (۱۹۱۵ تا ۱۹۱۷ میلادی) توسط دولتمردان عثمانی و رهبران قیام ترکان جوان اطلاق میشود. عملیات در قالب کشتارهای دسته‌جمعی و نیز تبعیدهای اجباری در شرایطی که موجبات مرگ تبعیدشدگان را فراهم آورد، انجام می‌پذیرفت. امروزه تعداد کل قربانیان نسل‌کشی ارمنیان به طور عام بین یک تا یک و نیم میلیون نفر برآورد شده‌است.در طی این دوران دیگر گروه‌های قومی منطقه، از جمله آشوریان، یونانیان و کردها نیز به طریقی مشابه مورد حملهٔ ترکان عثمانی قرار گرفتند به گونه‌ای که بسیاری از محققان این رویدادها را نیز بخشی از همان سیاست نابودسازی قومی دولتمردان تُرک دانسته‌اند. امروزه این رویداد به طور گسترده به عنوان یکی از اولین نسل‌کشی‌های سده بیستم شناخته میشود.
علاوه بر دستگیری و اعدام ارمنی‌ها، جمعیت بسیار زیادی از مردان، زنان و کودکان ارمنی از خانه و کاشانه خود تبعید، بدون هیچ دسترسی به آب و غذا به قصد مرگ وادار به راهپیمایی در مسیرهای طولانی و بیابانی شدند. تجاوز و آزار و اذیت جنسی قربانیان توسط نیروهای متخاصم در طول تبعید به دفعات گزارش شده‌است.
پژوهش‌های بسیار زیادی دربارهٔ نسل‌کشی ارمنیان انجام شده و میشود. که قریب به اکثریت آنها وقوع چنین نسل‌کشی را واقعی و انکارناپذیر می‌دانند. امروزه کشور ارمنستان خواهان به رسمیت شناختن این نسل‌کشی است اما دولت ترکیه علی‌رغم عدم انکار وقوع چنین واقعه‌ای از پذیرفتن این واقعه با عنوان «نسل‌کشی» خودداری کرده و وجود سیاست سیستماتیک برای نابودی ارمنیان را قبول ندارد. ترکیه معتقد است که در آن سالها علاوه بر ارمنی‌ها ترکهای بی دفاع نیز قربانی آشفتگی‌ها شده‌اند.
@Hilbijer
https://www.tgoop.com/hilbijerpics/138
نسل‌کشی ارمنی‌ها (به ارمنی:Հայոց Ցեղասպանություն، به ترکی استانبولی:Ermeni Soykırımı) که گاهی با عناوین دیگری چون هولوکاست ارامنه، کشتار ارامنه و نیز توسط خود ارمنی‌ها با عنوان جنایت بزرگ (به ارمنی:Մեծ Եղեռն) شناخته میشود، به نابودی عمدی و از پیش برنامه‌ریزی شده (نسل‌کشی) جمعیت ارمنی ساکن سرزمین‌های تحت کنترل امپراتوری عثمانی در دوران جنگ جهانی اول (۱۹۱۵ تا ۱۹۱۷ میلادی) توسط دولتمردان عثمانی و رهبران قیام ترکان جوان اطلاق میشود. عملیات در قالب کشتارهای دسته‌جمعی و نیز تبعیدهای اجباری در شرایطی که موجبات مرگ تبعیدشدگان را فراهم آورد، انجام می‌پذیرفت. امروزه تعداد کل قربانیان نسل‌کشی ارمنیان به طور عام بین یک تا یک و نیم میلیون نفر برآورد شده‌است.در طی این دوران دیگر گروه‌های قومی منطقه، از جمله آشوریان، یونانیان و کردها نیز به طریقی مشابه مورد حملهٔ ترکان عثمانی قرار گرفتند به گونه‌ای که بسیاری از محققان این رویدادها را نیز بخشی از همان سیاست نابودسازی قومی دولتمردان تُرک دانسته‌اند. امروزه این رویداد به طور گسترده به عنوان یکی از اولین نسل‌کشی‌های سده بیستم شناخته میشود.
علاوه بر دستگیری و اعدام ارمنی‌ها، جمعیت بسیار زیادی از مردان، زنان و کودکان ارمنی از خانه و کاشانه خود تبعید، بدون هیچ دسترسی به آب و غذا به قصد مرگ وادار به راهپیمایی در مسیرهای طولانی و بیابانی شدند. تجاوز و آزار و اذیت جنسی قربانیان توسط نیروهای متخاصم در طول تبعید به دفعات گزارش شده‌است.
پژوهش‌های بسیار زیادی دربارهٔ نسل‌کشی ارمنیان انجام شده و میشود. که قریب به اکثریت آنها وقوع چنین نسل‌کشی را واقعی و انکارناپذیر می‌دانند. امروزه کشور ارمنستان خواهان به رسمیت شناختن این نسل‌کشی است اما دولت ترکیه علی‌رغم عدم انکار وقوع چنین واقعه‌ای از پذیرفتن این واقعه با عنوان «نسل‌کشی» خودداری کرده و وجود سیاست سیستماتیک برای نابودی ارمنیان را قبول ندارد. ترکیه معتقد است که در آن سالها علاوه بر ارمنی‌ها ترکهای بی دفاع نیز قربانی آشفتگی‌ها شده‌اند.
@Hilbijer
Telegram
آرشیو عکس Hilbijêr