در سیاه ترین شبهای انفرادِ من، دزدکی آمده بود،
اما من، سیرِ سیر نظاره اش کردم، با دیدگان بلعیدمش
اکنون، نه در خردادِ خونگرمِ هم سبز و هم سرخ،
در آبانِ سرد و زرد، در شبی از شب ها
در لحظه وداع، او می گشت نه هاج و واج
من نیز دیده می گرداندم، نه گیج و مات
او بر چرخه ای از طمأنینه
        من بر چرخی از امید
در واپسین لحظه به دیداری دیگر دعوتش کردم
به شبانگاهی که آسمانش یک وجب مربع نیست
به میهمانی قولم داد، به میزبانی قولش دادم
من، سر آخر شبی به او بفرما خواهم گفت
        شاید روی یک بام
        شاید، طولِ یک راه

سال هشتاد
ماه آبان
هشتِ شب هشتم
زندان ۵۹

📙قسمتی از شعر؛ «وعده با قندیل شب»، از «شهید هدی صابر»

🔖منبع: سایت «در فیروزه‌ای»

🆔 @hodasaberr

🔹صابر بر این باور بود که جنبش های اجتماعي محمل ((آزادسازی ظرفیت)) هستند و این ظرفیت های آزاد شده و یا فضاهای آزاد شده که میدان و محمل نوین مشارکت هستند اگر حول ایده و سازوکارهایی منبعث از ضرورت‌های دورانی و در مجاری متناظر دست اندرکار مشارکت شوند و یا به ادبیاتی از مرحوم صابر در فیگور (( ارنج متناسب با ظرفیت)) فعال شوند آنگاه مشارکت امکان پذیرتر و پایدارتر و اثربخشی آن کیفی تر می گردد و گرنه چنانچه هدی صابر روایت‌می نمود  بسیاری از آزادسازی های ظرفیت های تاریخی منبعث از مشروطه در دوران رضاشاه تاب آوری نداشتند به طوری که برای دورانی بیست ساله بسیاری از دستاوردهای مشروطیت تعلیق می شود و دموکراسی سازی آغاز شده در انقلاب مشروطیت نیز به محاق رفته و مشروطیت در مطلقه ای پیچیده تر منحل می گردد.
🔹در دوران اخیر ایران معاصر، نزاع بزرگی بر سر تصرف عرصه ها و ساحات اجتماعی و سیاسی بین قدرت تمامیت خواه و نیروی اجتماعی و باشندگان این سرزمین در جریان است. 

🔹در این نزاع نابرابر، سمتِ کنش نیروهای اجتماعی و سیاسی و جنبش های منبعث از تلاطم های عمیق، آزادسازی و سمت اقتدارگرایان، انقیاد و ملکِ طلق پنداشتنِ تمامیِ ساحتها و چنگ انداختن بر عرصه های خودجوش یا سازمان یافته مدنی در عرصه عمومی است.
 
🖋️بخشی از مقاله؛ «درنگی در تمهیدی برای آزادی ظرفیت در رویکرد تاریخی هدی صابر»، از آقای «ابوطالب آدینه‌وند»، خرداد ۱۴۰۳ 

💻منبع: سایت «در فیروزه ای»

🆔 @hodasaberr

تصویری از «شهید هدی صابر»

🆔 @hodasaberr

تک قطره‌ها! شما نه از جنس زبر و خشن عناصرِ بی‌حسِّ قدرتید
            به عکس، از نوع درخشان لطافت و رحمتید
از ازل ناآشنا با خدعه و فریب و شقاوتید
            تا به ابد نیز عین شفافیت و روشنی و صداقتید
 
ما ی بی‌سپه و ابزار و ساز و برگ و رَدا
            در محاصره تیرگی و غبار و سیه غوغا
                                            از دیرباز حساب گشوده بودیم، حسابی به پهنۀ آسمان روی قول و قرار شما
                                                        به قصد زدودن محیطِ به غایت آلوده، هم در زمین هم در فضا
 
 
بی مروّتی است هر صبح و شام، کشاندن ما به سر قرار
                                            خود دیده و می‌دانید، به دور از سنّت مردان سرزمین ماست، نگهداشتن انسان به انتظار

۵ اسفند ۸۰
زندان ۵۹

✍️قسمتی از شعر، «وعدهٔ وفا»، از «شهید هدی صابر» 

📔منبع: سایت «در فیروزه‌ای»

🆔 @hodasaberr

🤼تختی خوش قد و قامت، با یال و کوپال، صاحبِ گَل و گردن، سر و سینه و برو بازو و مچ و پنجه، خوش نفس، فنی هم در سرپا و هم در خاک، صاحب شگرد ـ فنون اختصاصی سگک و کلیدکشی ـ مدیر و محاسب بود و به تعبیری سروته مُرّ.

🤼هم او از سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۴۵ از هلسینکی تا تولید و ملی­پوش بود؛ با قدمت بی­سابقه ۱۵ سال روی تشک. قدمتی که در کشتی ایران هیچگاه به ثبت مجدد نرسید. مضاف آن که تختی در ۳۶ سالگی دوبنده پوشید و در برترین سطح جهان کشتی گرفت. این نیز رکوردی است که در سطح ملی و بین­المللی ثبت و ضبط شده است. هم چنانکه حضور در ۴ المپیک هلسینکی، ملبورن، رم و توکیو، رکوردی برای یک ورزشکار ملی به حساب می­آمد.

🤼پانزده ساله پروپیمانی که
۴ طلا و ۶ نقره جهانی و المپیکی را برای اول مرد، ارمغان داشت.
حضور همزمان در میدان پهلوانی و تشک کشتی، کاپیتانی تیم ملی ایران و پرچمداری در المپیک­ها، وزانت او را افزون و وی را در صدر جامعه ورزش ایران قرار می­داد. این همه ویژگی و عنوان، یک جا بر دوش و کول قهرمان، چهره­ای از ورزشکار یکّه و آرمانی را ترسیم می­کرد.

🤼در میانه بودن و در چند عرصه میانداری کردن، سخت است و سترگ است و طاقت بر.

🤼تختی
                        هم در میانه ورزش ایران
                        هم در نقطه میانی ملیت و ایمان
                        هم میاندار اجتماعی دوران
                        و هم در محور اتصال نیروهای اجتماعی و سیاسی زمان
هر میانه­ای نیز نیازمند تخصیص هم زمانِ وقت، ذهن، دل، قدم، حس، شوق و قدری از جان

🖋️بخشی از مقاله، «تختی؛ شمشاد برقرار، منش ماندگار»، نوشته «شهید هدی صابر»، نشریه‌ی چشم‌انداز ایران ـ شماره‌ی ۵۳ ـ دی و بهمن ۱۳۸۷.

💻منبع: سایت «در فیروزه‌ای»

🆔 @hodasaberr

🆔 @hodasaberr

 🔹براى احتراز از اين تجربه مكرر، كوشش به عمل آمده تا برخلاف روال مرسوم برنامه‌ريزى، به جاى "شناخت وضع موجود" كه عمدتاً به ارائه آمارى از روند گذشته و عملكرد بخشها و فهرستى از امكانات انسانى و منابع مالى و چگونگى هزينه آن محدود مى‌شود، تصويرى تحليلى از مشكلات و مسائل اساسى اقتصاد كشور در سطح كلان و بخش ارائه گردد و اهداف و راهبردهاى مستنبط از تحليلهاى فوق‌الذكر همراه با سياستهاى اجرايى لازم براى حركت در مسير آن راهبردها و در جهت تحقق آن اهداف پيشنهاد گردد."

🔹تنظيم‌كنندگان اصلاحيه برنامه اول با ادعاى "احتراز از تجارب مكرر"، "به كار بستن روشى خلاف روال مرسوم برنامه‌ريزى" و اولويت توسعه بر رشد، محصول مورد نظر خود را به عنوان "برنامه مرحله اول توسعه" معرفى نمودند.
ساخت كلى الگو بايد داراى چه ويژگيهايى باشد؟ متغيرهاى درون‌زاى الگو كدام‌اند؟ مسئله توزيع درآمد و ثروت و تأمين حداقل و حد نصاب مصرف در اين الگو را به چه نحوى بايد وارد كرد؟"

🔹از "عجايب چندگانه" همين بس كه:
 
- تنظيم‌كنندگان برنامه اول و اصلاحيه آن و نويسندگان گزارش اقتصادى سال ۱۳۶۴ جملگى عضو "دستگاه واحد" برنامه‌ريزى‌اند.
 
- تهيه‌كنندگان متن اصلاحيه كه نقاد روش و محتواى برنامه اول مى‌باشند، خود نيز در تنظيم و نگارش برنامه اول مشاركت داشته‌اند.
 
- وزارت برنامه و بودجه در مقدمه اصلاحيه برنامه اول، اين اصلاحيه را به عنوان "برنامه مرحله اول توسعه" تلقى مى‌كند و همان وزارتخانه در گزارش اقتصادى سال ۱۳۶۴ بر عدم حل و فصل نكات اصولى براى تهيه و اجراى برنامه‌اى براى "مراحل اوليه توسعه"، تأكيد مى‌نمايد.
 
- دفتر اقتصاد كلان مشتركاً مسؤوليت تلفيق برنامه اول، تلفيق اصلاحيه و تهيه گزارش اقتصادى سال ۱۳۶۴ را به عهده داشته است.

📒بخشی از مقاله؛ « بحران تصميم‏‌گيرى، نوسان استراتژيك»، از «شهید هدی صابر»، ماهنامه ایران فردا، شماره ۳۹، دی‌ماه ۱۳۷۶.

💻منبع: سایت «در فیروزه‌ای»

🆔 @hodasaberr

تصویری از «شهید هدی صابر»

🆔 @hodasaberr

زنگ برای جوان اول به صدا درآمد

🎥 فیلم توصیف جذاب «جهان پهلوان تختی»، از زبان «شهید هدی صابر». مراسم بزرگداشت مرحوم «تختی»، در حسینه ارشاد.

🆔 @hodasaberr