‌🔰یازدهمین کنفرانس ملی آموزش و توسعه سرمایه انسانی
‌
⬅️ موضوع کنفرانس:
مدیریت تفاوت بین نسلی وتحول دیجیتال در قلمرو آموزش و توسعه سرمایه انسانی

‌ ‌🗓تاریخ برگزاری : ۱۷ و ۱۸ شهریورماه ۱۴۰۳.
📍محل برگزاری: دانشکدگان مدیریت دانشگاه تهران

🌐 http://conf.istd.ir

‌ ‌ ✔️برنامه های کنفرانس :
_سخنرانی های کلیدی
_پنل های تخصصی
_کارگاه های آموزشی
_انتخاب برترین تجارب آموزش و منابع انسانی
_ انتخاب مدیر آموزش برتر کشور
_انتخاب موسسه آموزشی برتر کشور
_شرکت در نمایشگاه آموزشی
_نمایه مقالات برگزیده
و ...

‌ ‌
‌🗓آخرین مهلت ثبت نام : ۱۵ شهریورماه ۱۴۰۳
🗓آخرین مهلت ارسال مقاله: ۱۰ شهریورماه ۱۴۰۳.

‌ ‌ 📌مجری: انجمن آموزش و توسعه منابع انسانی ایران ‌

📍کنفرانس آموزشی حضوری و آنلاین.
‌ ‌
‌ ✅جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر: ‌
‌
http://conf.istd.ir
۸۶۰۳۶۸۱۲_۸۶۰۳۶۸۱۴
۰۹۳۸۵۳۵۶۰۸۷
👈 به معتبرترین گروه تخصصی مدیریت منابع انسانی ایران بپیوندید.
🆔 @HR34000

🔺 هشتمین کنفرانس ملی مدیریت منابع انسانی و
هشتمین دوره جایزه ملی ۳۴۰۰۰ مدیریت منابع انسانی

🗓 ۲ و ۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۳


▪️ دبیرخانه کنفرانس:
☎️ 021-88229901 / 88229733
🌐 Hrmconf.ir

🆔 @HR34000

🔺 قابل توجه شرکت‌ها و متخصصان منابع انسانی

ثبت نام هشتمین دوره ارزیابی بر اساس استاندارد ۳۴۰۰۰ منابع انسانی (جایزه) شروع شده است.


▪️ دبیرخانه جایزه:
☎️ 021-88229901 / 88229733
🌐 Hrmconf.ir

🆔 @HR34000

مراتب آدمیت:

۱. اکتساب انسانیت؛
۲. استمرار حیوانیت؛
۳. سقوط به جمادات.

أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ

۱۴۰۳۰۶۰۹

خدایش بیامرزد

ساعت ۲۳
۱۴۰۳۰۶۰۹

#كارفرما
#منابع_انسانی

هوالرزاق

صنعت: پرداخت
میرداماد - تهران

شغل: کارشناس منابع انسانی

شرايط احراز؛
تحصیلات:
فوق لیسانس مدیریت منابع انسانی
فوق لیسانس مدیریت دولتی گرایش منابع انسانی
MBA- HR.34000
دوره کارشناس حرفه ای ۳۴۰۰۰

آشنایی با استاندارد ۳۴۰۰۰
آشنایی با مدل 4P
آشنایی با مدیریت عملکرد کامل (GPM)

سابقه کار: ۱ سال
جنسیت: انسان

میزان حقوق:
در حدود ۲۵۰ میلیون ریال در ماه


ارسال رزومه فارسی در قالب PDF به اين اكانت
@aminnasiri96

کد آگهی:
۱۴۰۳۳۳

مهلت ارسال تا بیستم شهریور ۱۴۰۳

مثنوی آموزنده از اختر چرخ ادب پروین اعتصامی

پیرمردی، مفلس و برگشته بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت

هم پسر، هم دخترش بیمار بود
هم بلای فقر و هم تیمار بود

این، دوا میخواستی، آن یک پزشک
این، غذایش آه بودی، آن سرشک

این، عسل میخواست، آن یک شوربا
این، لحافش پاره بود، آن یک قبا

روزها میرفت بر بازار و کوی
نان طلب میکرد و میبرد آبروی

دست بر هر خودپرستی میگشود
تا پشیزی بر پشیزی میفزود

هر امیری را، روان میشد ز پی
تا مگر پیراهنی، بخشد به وی

شب، بسوی خانه می آمد زبون
قالب از نیرو تهی، دل پر ز خون

روز، سائل بود و شب بیمار دار
روز از مردم، شب از خود شرمسار

صبحگاهی رفت و از اهل کرم
کس ندادش نه پشیز و نه درم

از دری میرفت حیران بر دری
رهنورد، اما نه پائی، نه سری

ناشمرده، برزن و کوئی نماند
دیگرش پای تکاپوئی نماند

درهمی در دست و در دامن نداشت
ساز و برگ خانه برگشتن نداشت

رفت سوی آسیا هنگام شام
گندمش بخشید دهقان یک دو جام

زد گره در دامن آن گندم، فقیر
شد روان و گفت کای حی قدیر

گر تو پیش آری بفضل خویش دست
برگشائی هر گره کایام بست

چون کنم، یارب، در این فصل شتا
من علیل و کودکانم ناشتا

میخرید این گندم ار یک جای کس
هم عسل زان میخریدم، هم عدس

آن عدس، در شوربا میریختم
وان عسل، با آب می‌آمیختم

درد اگر باشد یکی، دارو یکی است
جان فدای آنکه درد او یکی است

بس گره بگشوده‌ای، از هر قبیل
این گره را نیز بگشا، ای جلیل

این دعا میکرد و می‌پیمود راه
ناگه افتادش به پیش پا، نگاه

دید گفتارش فساد انگیخته
وان گره بگشوده، گندم ریخته

بانگ بر زد، کای خدای دادگر
چون تو دانائی، نمیداند مگر

سالها نرد خدائی باختی
این گره را زان گره نشناختی

این چه کار است، ای خدای شهر و ده
فرقها بود این گره را زان گره

چون نمی‌بیند، چو تو بیننده‌ای
کاین گره را برگشاید، بنده‌ای

تا که بر دست تو دادم کار را
ناشتا بگذاشتی بیمار را

هر چه در غربال دیدی، بیختی
هم عسل، هم شوربا را ریختی

من ترا کی گفتم، ای یار عزیز
کاین گره بگشای و گندم را بریز

ابلهی کردم که گفتم، ای خدای
گر توانی این گره را برگشای

آن گره را چون نیارستی گشود
این گره بگشودنت، دیگر چه بود

من خداوندی ندیدم زین نمط
یک گره بگشودی و آنهم غلط

الغرض، برگشت مسکین دردناک
تا مگر برچیند آن گندم ز خاک

چون برای جستجو خم کرد سر
دید افتاده یکی همیان زر

سجده کرد و گفت کای رب ودود
من چه دانستم ترا حکمت چه بود

هر بلائی کز تو آید، رحمتی است
هر که را فقری دهی، آن دولتی است

تو بسی زاندیشه برتر بوده‌ای
هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای

زان بتاریکی گذاری بنده را
تا ببیند آن رخ تابنده را

تیشه، زان بر هر رگ و بندم زنند
تا که با لطف تو، پیوندم زنند

گر کسی را از تو دردی شد نصیب
هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب

هر که مسکین و پریشان تو بود
خود نمیدانست و مهمان تو بود

رزق زان معنی ندادندم خسان
تا ترا دانم پناه بیکسان

ناتوانی زان دهی بر تندرست
تا بداند کآنچه دارد زان تست

زان به درها بردی این درویش را
تا که بشناسد خدای خویش را

اندرین پستی، قضایم زان فکند
تا تو را جویم، تو را خوانم بلند

من به مردم داشتم روی نیاز
گرچه روز و شب در حق بود باز

من بسی دیدم خداوندان مال
تو کریمی، ای خدای ذوالجلال

بر در دونان، چو افتادم ز پای
هم تو دستم را گرفتی، ای خدای

گندمم را ریختی، تا زر دهی
رشته‌ام بردی، که تا گوهر دهی

در تو، پروین، نیست فکر و عقل و هوش
ورنه دیگ حق نمی‌افتد ز جوش