هرچی بیشتر میگذره شدت عصبانیتم بیشتر میشه و نمیدونم‌ چطور باید جلوش رو بگیرم. من از این‌جا به بعدش رو بلد نیستم

نمیدونم چه حکمتیه. خوش نمیگذره، چیزی هم پیش نمیره، ولی خیلی زود به زود هفته ها عوض میشن. خیلی سریعه. همه چی خیلی زوده.

این مریضی جدیده این شکلیه که یهو‌ خوب میشی و میگی وای از این بهتر نمیشه و‌ فرداش؟؟ مث سگ میفتی گوشه خونه از درد

خوب بشم اولین کارم خوردن یه بندری چرک و چرب و کثافته.

‏ارزشمندترین چیزی که طی این سال‌ها از دست دادم صبوری بود.

خب پریا خانوم پلن B رو اجرایی کرد:))))