"Моңлы..."

- Кечкенәдән моңлы кешеме Сез?

- Моңлы бала булып тумадым да сыман,
Тик кечкенәдән күңелем бәхетсез.
Башкалар уйнап-көлеп йөргәндә дә,
Мин гел йөрдем уен-көлкесез...

- Моңлы булып үстегезме Сез?

- Моңлы булып үсмәдем дә сыман,
Тик үскәндә күңелем моңланды,
Һәрбер искән салкын җил көенә
Сыкрана-сыкрана сызланды...

- Бик моңлы булгансыз икән!

- Моңлы булдым? Бәлки шулайдыр да,
Тик моңыма булмадым рәхмәтле...
Халык юкка әйтми: "Моңлылар - бәхетсез,
Ә моңсызлар - тулы бәхетле!"

©Ильяс Фархуллин

"Уйлар, уйлар"

Уйлар, уйлар... беркөнне сез якты,
Күңелем нурга төрергә сәләтле!
Ә ник башка көнне саф күңелемне
Нурсыз калдырырга сәбәпче?!

Уйлар, уйлар... нигә соң кайвакыт
Хыял канатында йөртәсез?
Ә кайвакыт йөрәгемне ярган
Үткәннәргә алып китәсез?!

Уйлар-уйлар, мәңге бетмәс уйлар...
Кайчан да бер мине - колыгызны
Азат кылып, ташлап китәрсез!
Ә бүген төнемдә янәдән-янәдән
Минем белән идарә итәсез!

...һәм үлгәнче идарә итәрсез...

©Ильяс Фархуллин

Мәхәббәтнең асылы нәрсәдә?
"Мин сине яратам!", - дип әйтүме,
Әллә инде гашыйк иткән затка
Карата туган җылы хисләреңне
Йөрәгеңдә саклап йөрүме?

Бер мизгелгә уеңнан чыгармый
Аны янәшәңдә сизүме?
Шул бердәнбер затның күзләрендә генә
Галәм, диңгезләрне күрүме?
Шул бердәнбер затның ихлас карашын
Искә алган саен исерүме?

...гомерең буена шул кешегә булган
Хисләреңне һәм мәхәббәтеңне
Үтермичә... үзең үлүме?

©Ильяс Фархуллин

Я хотел бы быть другим -
Более счастливым и беззаботным,
Чтобы моя шальная жизнь
Вела меня куда угодно!

Я хотел бы быть другим -
Забывчивым, чтобы морские воды
Смыли из головы воспоминания!
Чтобы эти моменты жизни
Забылись к чёрту на долгие годы!

Я хотел бы быть другим -
Хоть кем, но не самим собой!
Мне кажется, что жизнь других
Намного счастливее порой...

©Ильяс Фархуллин

В глубине души я понимал, что
Больше не встречу её никогда!
И понимал, что в моём сердце разбитом
Лишь она будет жить навсегда!

©Ильяс Фархуллин

"Если завтра..."

Если завтра меня не будет рядом,
если вдруг исчезну, покину Вас,
знайте, что моей молодой жизни
пришёл тот самый прощальный час!

Если узнаете об этом завтра
или же через неделю, месяц... тогда
прошу, не принимайте близко и
продолжайте жить, как жили всегда!

Но не забывайте... Я всегда буду рядом!

Буду снежинками на Ваших ресницах,
буду каплями дождя касаться Ваших рук,
буду ветром ласкать Ваши волосы
и ощущать вкус Ваших нежных губ!

...

Если завтра меня не станет,
если во сне останусь - умру,
пожалуйста, передайте ей записку:

"Я Вас бесконечно любил и... люблю!"

©Ильяс Фархуллин

Я такими глазами смотрел на неё,
какими на других не хотел смотреть!
Она во мне пробудила любовь,
за которую я был готов умереть!

...после первой же встречи и разговора
сердце мечтало других не хотеть...

©Ильяс Фархуллин

Ты улыбалась мне искренне и
говорила нежные/нужные слова,
которые пробуждали чувство любви и
застревали в сердце снова и снова.

Ты смотрела такими глазами,
какими влюблённые смотрят на луну.
Глаза были настолько красивыми
изумрудными и неземными...

До сих пор забыть я не могу!

Ты пахла как цветок, как летний дождь:
запах искренности и свежести,
запах, который запал в мою душу
и пропитал её нежностью.

Ты меня обнимала крепко-крепко,
и я тепло обнимал в ответ.

...но всё это был лишь жалкий сон!
В реальности тебя такой нет...

©Ильяс Фархуллин

Думаешь ли ты обо мне ночами,
под звёздным небом не засыпая?
А я уже столько времени тебя
хоть на секунду забыть пытаюсь.

Вспоминаешь ли ты наши встречи,
как тёплые и искренние моменты?
А я всё это не в силах забыть и
помню каждый миг, каждую минуту!

Скучаешь ли ты по мне хоть немного?
Есть в душе хоть капелька тоски?
А я скучал и сейчас скучаю и
всю жизнь буду скучать!

Прости...


©Ильяс Фархуллин

Я мечтаю улететь на планету другую,
где бы люди были не такими, как здесь,
где бы они друг-друга искренне любили
и принимали всех, какие они есть,

где бы не убивали невинных детишек,
где бы не было войн и сражении,
где бы совсем ещё малых мальчишек
не отправляли навстречу к гибели.

Я мечтаю улететь на планету другую,
где царит мир, любовь и красота!
Я мечтаю хотя бы вылететь за орбиту
и покинуть планету Земля...

©Ильяс Фархуллин

Я очень и очень устал от этого мира,
от людей, ходячих постоянно в масках.
Не знаю, чтобы усталость прошла
может мне просто нужно отоспаться?

Я видеть не хочу больше лиц этих
и слышать их мне тоже противно!
Лучше уж умереть, чем слышать их голоса
и этим голосам верить наивно!

Я всё это не понимаю, ведь в моей голове
мир казался прекрасным и иным!
Может мне просто нужно отоспаться,
и мир станет совсем другим?

©Ильяс Фархуллин

"Мин вакытның күрдем үткәнен..."

Балачактан шушы яшькә кадәр
Берни сизми генә яшәдем,
Әмма бүген тирә-якка карап,
Мин вакытның күрдем үткәнен!

Билгә кадәр озын толым булган
Әнкәемнең кара чәчләре
Еллар белән бик нык үзгәргәннәр:
Чәчен бизи аклык төсләре.

Җыерчыклар еллар үткән саен
Биләп алган аның йөзләрен,
Тик бер нәрсә генә үзгәрмәгән:
Шул ук нурлы әнкәй күзләре!

Әткәемнең яшь чагында булган
Имән сыман киң җилкәләре
Хәзер инде кечерәеп калган -
Сиздерәләр еллар үткәнен.

Без кечкенә чакта әткәйнең куллары
Тимер сыман каты булсалар,
Бүгенгедә алар хәлсезләнгән:
Гомер буе авыр хезмәт куеп,
Күп көчләрен алар җуйганнар.

Мин үзем дә хәзер әткәйнең яшь чагы:
Каты куллы һәм киң җилкәле!

...бүген генә әткәй-әнкәемә карап,
мин вакытның сиздем үткәнен...

©Ильяс Фархуллин

Еллар үткәч, паркта йөргәндә
Кызыксынган яшьләр килеп сорарлар:
"Үткәннәргә әгәр кайтып булса,
Нәрсә үзгәртер идегез,
Нишләр идегез сез шул вакытта?
Бәлки берәр хыялагыз бардыр
Чынга ашмый калган шул чорда?"

Озак кына мин сүзсез калырмын,
Сизгән төсле шәүләсен янымда.
Әкрен генә авызым пышылдар:
"Ике дә уйламый сине кочар идем...
Сине үбәр идем шул яшь чагымда!"

©Ильяс Фархуллин

Мы мечтали о тех, о ком мечтать нельзя,
О тех, кто на нас поставили крест!
В их больших и нежных сердцах
Простодушным, как мы, нет мест!

Мы любили тех, кого любить нам - грех,
И совершенно не думали об этом!
Но благодаря этой греховной любви,
Я, ты и другие стали поэтами!

©Ильяс Фархуллин

"Мин китәм еракка..."

Мин китәм еракка - син белмәгән якка...
"Мин башка шәүләңне эзләмәм!", -
Дип сөйләнә акыл, ә йөрәгем,
Әле китәргә дә өлгермәгән килеш,
Тирә-юньнән карашың эзләнә.

Мин китәм еракка - син күрмәгән якка...
Бәлки тыныч тормышта яшәрмен.
Ә җаным туктаусыз моңланса,
Йөрәгем җылыңа сусаса,
Ул синсез якларда нишләрмен?!

Мин китәм еракка - синсез якка...
Бу китү битәлли, кискәли, өзгәли
Болай да яралы күңелне!

...еллар үткәч, дәфтәргә язылыр:
"Гомер буе җыелган күз яше
Синең шәүләңне ахыргы күргәндә -
Мәңгелеккә киткәндә түгелде..."

©Ильяс Фархуллин

"Мин инде элекке булалмам!"

Мин инде элекке булалмам!
Мең тапкыр кадалган тынгысыз йөрәкнең
Һәр ярасы аша туктаусыз ага кан.
Һәр ярасы сине хәтерләтә -
Һәрберсендә синең эзең калган...

Мин инде элекке булалмам!
Җанымның һәрбер төзәлмәс ертыгы
Синең тарафыңнан салынган.
Меңләгән ертыклы җанымны бәйләрлек
Башка зат мин инде табалмам...

Мин инде элекке булалмам!
Күңелем түрендә мәңгегә
Онытылмас бер моңсу җыр калган...

©Ильяс Фархуллин

"Мин сине сөймәдем һәм сөймәм!" -
Дидең дә, син читкә атладың.
Сүзләрең кадалды йөрәккә -
Йөрәгем төзәлмәс яралы...

Шул сүзләрең белән син тидең җаныма,
Айкатып-чайкатып чыгардың
Болай да мөлдерәгән күңелнең
Моңланган һәм нечкә кылларын...

...ә үзең киткәндә нигәдер,
нигәдер борылып карадың...

©Ильяс Фархуллин

Кайчандыр сагышлы хисләрем салынган
Шигырьләр җыентыгы кулымда.

Ни сәбәпледер укылмый, сүзләре
Йөрәккә кадалган ук сыман -
Йөз битле китапның һәр юлы
Синең назлы исем белән тулган.

©Ильяс Фархуллин

Бозланган һәм каткан йөрәкнең кылларын
Җылытыр сүзләрне табала кайсыгыз?
Бозларны эретер бердәнбер булсагыз,
Сез, зинһар, ашыгып йөрәгем шакыгыз!

Шакыгыз! Ачыгыз! Бозларын ватыгыз!
Йөрәгемне генә, үтенәм, саклагыз!
Тик мин сизәм: йөрәгем җылыткач,
Сез аны янәдән боз белән капларсыз!

...көн үтәр, төн үтәр, ел үтәр...
Йөрәкне янәдән эретер кайсыгыз?!

©Ильяс Фархуллин

Уже столько дней и ночей
в душе моей неразрешимое бремя:
после первой встречи с тобою
по венам течёт лишь одно -

твоё имя...

©Ильяс Фархуллин