تو نقطه‌ی امن من بودی که محو شد.
- مانی‌.

‌بعضی چیزا ساختنی نیست بیخیال شدنیه.
- مانی.

حالم از حالم بهم می‌خوره.
- مانی.

‌نمیشد بجای این که اینقد دلمون میگیره کارمون میگرفت؟
- مانی.

منم بلد بودم اما کسی نخواست که بدونه.
- مانی.

‌
‌به من دروغ نگو میفهمم، فقط حوصله ندارم به روت بیارم.
- مانی.

نتیجه‌ی فداکاری: "می‌خواستی انجام ندی".
- مانی.

تو دلیل شو من زندگی میکنم.
- مانی.

اگه اجازه ندی گذشته بمیره، اونم اجازه نمیده تو زندگی کنی!
- مانی.

بزرگ ترین درس و اجبار بزرگسالی همین است، باید زندگی را به جای جنگ و ستیز ،تنها پذیرفت، حتی اگر منجر به آرام بودنت نشود.
- مانی.

و می داانی..
بزرگساالی شايد از همين جاا شروع شود :
پنهاان كردن اندوه...!!

تنهایی یا می‌سازت یا نابودت می‌کنه؛
اینو خودت تعیین می‌کنی.

تویی که ادعات میشد ، از همه ناکس تری ؛

من خیلی دلتنگتم؛ ولی از این به بعد دیگه هروقت که بیای دیره!

من روح مرده ام بی تو ، تو بی من چگونه ای؟!

من پر از تاریکی ام ولی برای تو همیشه پر نور :)