​​دنیای پیچیده سرخس‌ها 🌿🔄

تصور کنید تصویری از نسل‌های مختلف خانواده‌تان دارید که در آن شباهت‌ها و تفاوت‌ها را می‌بینید. این تصویر، نماد فرایند دگرگشت و تنوع حیات است. دگرگشت لزوماً تغییر به‌سمت «ارگانیسم‌های بالاتر» نیست و هدف نهایی ندارد. ارگانیسم‌ها تحت فشار انتخاب طبیعی، ممکن است به شکل‌های مختلفی دگرگشت یابند.

🔹یک مطالعه جدید درباره سرخس‌ها نشان داده‌ است که دگرگشت تولیدمثل ممکن است دوطرفه باشد و برخی سرخس‌ها به فرم‌های کمتر تخصصی «عقب‌گرد» کرده‌اند. این یافته‌ها «قانون دوللو» را به چالش می‌کشند که بیان می‌کند ارگانیسم‌ها نمی‌توانند به وضعیت قبلی خود برگردند.

🔹سرخس‌ها به‌عنوان استثناهایی از روند خطی دگرگشت گیاهان مطرح می‌شوند. این تحقیق نشان می‌دهد که سیر دگرگشت گیاهان ممکن است پیچیده‌تر از آنچه تصور می‌شود باشد و سرخس‌ها می‌توانند نمونه‌های جالبی از «دگرگشت به عقب» باشند.

🔹 این گیاهان استراتژی‌های متفاوتی برای تولیدمثل دارند:
مونومورفیسم: ترکیب فتوسنتز و تولیدمثل در یک نوع برگ
دی‌مورفیسم: جداسازی این عملکردها در دو نوع برگ

🔹نکته جالب این است که برخی از سرخس‌های زنجیره‌ای که دی‌مورفیسم را بروز داده‌اند، دوباره به حالت مونومورفیسم بازگشته‌اند. این انعطاف‌پذیری به‌دلیل نداشتن بذر و ساختارهای پیچیده تولیدمثل در سرخس‌هاست. این ویژگی به آن‌ها اجازه می‌دهد که در ساختارهای تولیدمثلی تغییراتی ایجاد کنند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که تخصص‌های تولیدمثلی ممکن است غیرقابل برگشت نباشند و بسته به تجمع لایه‌های تخصص، تغییر کنند. نکته‌ی قابل توجه این است که دگرگشت به یک مسیر خاص یا هدف نهایی منجر نمی‌شود، بلکه از شاخه‌های متصل و جدا تشکیل شده‌است. این نکته برای درک چگونگی واکنش گونه‌ها به تغییرات محیطی بسیار حائز اهمیت است.

✍️محدثه بهاروند

🦍@ir_academy_evolution

​​الگوی شگفت‌انگیز دگرگشت در مطالعه‌ی مخمر! 🍄

مخمرها قارچ‌های تک‌سلولی هستند که نقش مهمی در زندگی روزمره‌ی ما دارند. آن‌ها نان و آبجو درست می‌کنند، در تولید دارو استفاده می‌شوند، می‌توانند باعث عفونت شوند و به‌طور کلی کاربردهای بسیار متنوعی دارند.

حال سوالی که پیش می‌آید این است که:
«قارچ‌های کوچک چگونه دگرگشت یافته‌اند؟»🍄

میکروب‌ها در طول زمان به ایجاد بیش از ۹۰۰ توالی ژنوم جدید برای مخمرها کمک می‌کنند. بسیاری از این‌ها می‌توانند در زمینه‌هایی مانند کنترل آفات کشاورزی، توسعه‌ی دارو و تولید سوخت‌های زیستی مورد استفاده قرار گیرند.

🔷️پژوهشگران در مطالعه‌ای اخیر با کمک ماشین‌لرنینگ، تلاش کردند به یک سوال مهم پاسخ دهند.
اینکه «چرا برخی از مخمرها فقط چندنوع کربن را برای انرژی می‌خورند (یا متابولیزه می‌کنند) در حالی که برخی دیگر می‌توانند بیش از ۱۲ نوع کربن بخورند؟»

🔷️تحقیقات زیست‌شناسی دگرگشتی برای پاسخ به این پرسش، از دو پارادایم کلیدی حمایت می‌کند. یکی از این پارادایم‌ها نشان می‌دهد که عمومی‌بودن در مقایسه با اختصاصی‌بودن با معاوضه‌های خاصی همراه است. در مورد دوم، یعنی مخمرهایی که می‌توانند بیش از ۱۲ نوع کربن را متابولیزه کنند، توانایی پردازش طیف گسترده‌ای از اشکال کربن به قیمت از دست دادن ظرفیت مخمر برای پردازش و رشد کارآمد بر روی هر فرم کربن است.

🔷️پارادایم دوم این است که هردونوع مخمر (چه آن‌هایی که از بسیاری از انواع کربن استفاده می‌کنند و چه آن‌هایی که تعداد کمتری کربن مصرف می‌کنند) با توجه به اثرات ترکیبی صفات ذاتی مختلف در ژنوم مربوطه‌ی خود و همچنین تأثیرات بیرونی متفاوت، به شکلی دگرگشت می‌یابند که با هریک از مشخصات مطابقت داشته باشند.

🔷️در نتیجه‌ی تحقیقاتی که به کمک بیوانفورماتیک صورت گرفته است، محققان دریافته‌اند که مخمرهایی وجود دارند که رشد دهندگان بسیار خوبی هستند یعنی می توانند روی بسیاری از بسترهای کربنی رشد کنند.

🔷️مطالعه‌ی انجام‌شده، همچنین امید دستیابی به اطلاعات جامع‌تر را نوید می‌دهد. استفاده از علم بیوانفورماتیک در این‌ مدل تحقیقات کمک بسیاری در دست‌یابی به داده‌های عظیم و ارزشمند خواهد کرد و بسیاری از سوالات را پاسخ خواهد داد.

✍نگین قره خانی
✍ملیکا شیاسی

🦍@ir_academy_evolution

جمع‌آوری اشیاء در کودکان نئاندرتال

شاید شما هم اشیایی را جمع‌آوری کرده باشید که نه ارزش مادی دارند و نه کاربرد خاصی. ممکن است دیگران با تعجب یا حتی کنایه از شما بپرسند: «چرا این‌ها را جمع می‌کنی؟ به چه دردی می‌خورند؟»

🔷️اما جمع‌آوری اشیاء می‌تواند یک سرگرمی و حتی یک علاقه‌ی شخصی باشد که شامل نگهداری و نمایش چیزهای مورد علاقه می‌شود. این رفتار در تاریخ بشر هم سابقه دارد. وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که جمع‌آوری اشیاء ریشه‌ای قدیمی دارد. برای مثال، آشوربانیپال، پادشاه آشور در قرن هفتم پیش از میلاد، علاقه‌ی زیادی به جمع‌آوری کتاب‌ها داشت. البته در آن زمان کتاب‌ها به شکل الواح گلی بودند.

🔷️اما شواهد نشان می‌دهد این رفتار حتی پیش از آن هم وجود داشته است. نئاندرتال‌ها، به جمع‌آوری سنگ‌ها و فسیل‌هایی با رنگ‌ها و شکل‌های جالب علاقه داشتند. این اشیا، که هیچ ارزش کاربردی خاصی نداشتند، توجه آن‌ها را جلب می‌کرد و شاید برایشان ارزشمند بودند.

🔷️برای مثال، در سطح N4 غار پرادو بارگاس، فسیل‌های دریایی مربوط به دوره کرتاسه پیدا شده است. این فسیل‌ها، به جز یک نمونه استثنایی، هیچ نشانه‌ای از استفاده به‌عنوان ابزار ندارند. به همین دلیل، حضور آن‌ها در غار به احتمال زیاد به فعالیت‌های جمع‌آوری نسبت داده می‌شود.

🔷️دلایل جمع‌آوری این اشیا می‌تواند متفاوت باشد؛ از کاربردهای زینتی گرفته تا ارزش‌های نمادین یا حتی دلایل انتزاعی و ذهنی. این رفتارها نشان می‌دهند که نئاندرتال‌ها هم توانایی تفکر انتزاعی داشتند و پیش از ورود انسان‌های مدرن به فعالیت‌های مشابه مشغول بودند.

✍️نگین قره‌خانی

@ir_academy_evolution

منتظر پست جدیدمون تا چند دقیقه ی دیگه باشید😌!

عجیب‌وغریب بودن انسان‌ها از دیدگاه دگرگشتی: چرا ما ناخن داریم؟

ما در انتهای انگشتان خود به‌جای داشتن پنجه‌های تیز یا سم‌های کوبنده، دو لایه کراتینی مسطح داریم که آن‌ هم فقط بالای انگشتان ما را در برمی‌گیرد. وجود ناخن تنها در نخستی‌ها و چند گونه از کیسه‌داران دیده شده که با توجه به سوابق فسیلی به‌دست آمده، به‌نظر می‌رسد نیای مشترک تمام نخستی‌ها هم در دست و هم در پا، ناخن داشته‌است.


برای دیدن ادامه ی مطلب،لینک زیر را لمس کنید👇

🌏 نگاهی به گذشته:
چگونه ماهی‌های دریاچه‌های بزرگ به ویژگی‌های بینایی اجداد اقیانوسی خود بازگشته‌اند.🐟

تحقیقات جدید درباره ماهی «کی‌یی» (Coregonus kiyi) در دریاچه سوپریور نشان می‌دهد که این ماهی با بازگشت به آب‌های عمیق و تاریک، ویژگی ژنتیکی خاصی را دوباره به‌دست آورده‌است که بینایی‌اش را در این شرایط خاص بهبود می‌بخشد.

۱.🧬 بازگشت به ویژگی‌های ژنتیکی: ماهی‌های کی‌یی که در عمق‌ ۸۰ تا ۲۰۰ متر زندگی می‌کنند، نسخه‌ای از ژن را دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در شرایط کم‌نور دید بهتری داشته باشند.
این ویژگی که به «شیفت آبی» معروف است، نشان‌دهنده سازگاری مجدد این ماهی‌ها با محیط‌های عمیق‌تر است.

۲. تاریخچه تکاملی: اجداد دریایی کی‌یی‌ها حدودا ۱۷۵ میلیون سال پیش این ویژگی ژنتیکی را داشتند.
با حرکت به سمت آب‌های کم‌عمق‌تر، نوع دیگری از رودوپسین (یک رنگدانه زیستی که در سلول‌های حساس به نور شبکیه وجود دارد و مسئول نخستین اتفاق در هنگام احساس نور می باشد) رایج‌تر شد.
اکنون، با بازگشت به آب‌های عمیق، این ماهی‌ها دوباره به آن ویژگی‌ دست یافته‌اند.

۳. 🌊تأثیر تغییرات محیطی: ورود گونه‌های مهاجم مانند حلزون‌ها می‌تواند بر وضوح آب تأثیر بگذارد و نیاز به سازگاری را افزایش دهد. این موضوع برای دانشمندان حائز اهمیت است، زیرا آن‌ها به‌دنبال احیای جمعیت‌های ماهی بومی هستند.

۴. 🐠🐡اهمیت برای احیای جمعیت‌ها: نتایج این تحقیق می‌تواند به تلاش‌های احیای جمعیت‌های ماهی بومی در دریاچه‌های بزرگ کمک کند.
کرابنهوفت و بیل تیلور بر اهمیت درک بیولوژی و مورفولوژی این گونه‌ها تأکید داشتند تا بتوانند استراتژی‌های مؤثری برای احیا طراحی کنند.

این تحقیقات نه‌تنها به درک بهتر فرایندهای تکاملی کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند راهکارهایی برای حفاظت و احیای تنوع زیستی در اکوسیستم‌های آبی ارائه دهند.

✍️🏻محدثه بهاروند
🖊نرگس پیشوا

🦍@ir_academy_evolution

​​🐛 چگونه کرم‌ها حیات روی زمین را دگرگون کردند؟ 🌱✨

آیا می‌دانستید که برخی از کوچک‌ترین موجودات زمین نقش بزرگی در شکل‌گیری تنوع زیستی سیاره ما ایفا کرده‌اند؟ 🐛💚 این موجودات که به ظاهر بی‌اهمیت به‌نظر می‌رسند، در واقع تأثیرات عمیقی بر تاریخ زندگی روی کره زمین داشته‌اند.

🔍 تحقیقات جدید دانشگاه جان هاپکینز نشان می‌دهد که کرم‌ها و بی‌مهرگان باستانی به رویداد بزرگ تنوع زیستی دوره اردویسین — یک پدیده ۳۰ میلیون ساله که منجر به پیدایش گونه‌های جدید بسیار زیاد شد — کمک کرده‌اند!
🌍💥 این رویداد یکی از مهم‌ترین مراحل تاریخ دگرگشت زندگی در زمین به‌شمار می‌آید و تأثیرات آن هنوز هم در اکوسیستم‌های مدرن قابل مشاهده است.

در ادامه به چگونگی تاثیر کرم‌ها بر زندگی روی زمین می‌پردازیم.

- حفاری کرم‌ها:
حفاری و کندن زمین توسط کرم‌های حاصل از این رویداد در بستر اقیانوس‌ها، باعث آزاد شدن اکسیژن به جو شد. این اکسیژن برای بقا و شکوفایی انواع مختلف گونه‌ها ضروری است. 🌬️ در واقع، بدون این فرایند، ممکن بود زندگی به شکل کنونی‌اش در زمین وجود نداشته باشد.

- تشکیل پیریت:
یکی از نتایج مهم حفاری کرم‌ها، مخلوط شدن رسوبات و تشکیل یک ماده معدنی به نام پیریت است. این ماده نقشی کلیدی در افزایش سطح اکسیژن دارد. ⚗️ با دفن شدن پیریت در لایه‌های رسوبی، اکسیژن بیشتری به اقیانوس‌ها و جو آزاد می‌شود.

- تأثیر بر دگرگشت:
افزایش سطح اکسیژن احتمالاً به ظهور سریع گونه‌های جدید در دوره اردویسین کمک کرده‌است. 🌊🐠 این دوره به‌عنوان یکی از نقاط عطف تاریخ دگرگشت شناخته می‌شود و به تنوع بی‌نظیری از موجودات دریایی منجر شد.

✨ این کرم‌ها و بی‌مهرگان باستانی که هم‌اکنون منقرض شده‌اند، مسیر دگرگشت زمین را تغییر دادند.

این یافته‌ها نه‌تنها به ما کمک می‌کنند تا بهتر بفهمیم چگونه تغییر در سطح اکسیژن می‌تواند بر رویدادهای بزرگ دگرگشت تأثیر بگذارد، بلکه می‌توانند به بازنگری در بخش‌های مختلف سوابق زمین‌شناسی و شیمیایی اقیانوس‌های اولیه کمک کنند. 🔬📚



✍🏼ستاره برارپور
🖊سپیده باکیده

🦍@ir_academy_evolution

در دنیای شگفت‌انگیز بیوانفورماتیک و هوش مصنوعی، تحلیل ژنوم‌های باستانی به ما این امکان را می‌دهد که داستان‌های نهفته در DNA نیاکانمان را بازخوانی کنیم.

محققان با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته و مدل‌های یادگیری ماشین، به کشف الگوها و ارتباطات جدید در ژنوم‌های باستانی می‌پردازند و پیشرفت در این حوزه می‌تواند درک ما را از تکامل و تاریخ بشری متحول کند. 🌍🧬

بیایید با هم به سفری در زمان برویم و رازهای گذشته را با علم امروز کشف کنیم!

✍️سحر مرتضی نژاد

​​کشف پروتئینی باستانی که می‌تواند دگرگشت را از نو روایت کند!

📌دانشمندان اخیراً موفق به کشف یک پروتئین باستانی شده‌اند که ممکن است دیدگاه‌های ما در مورد دگرگشت را تغییر دهد. این پروتئین قدیمی که در پروتئین‌های مدرن یافت نمی‌شود، می‌تواند نقشی کلیدی در درک بهتر دگرگشت پروتئین‌ها و سیستم‌های پیچیده‌ای که امروز می‌شناسیم، ایفا کند.

📌این تحقیق توسط محققان دانشگاه ریکن (RIKEN) انجام شده‌است. آن‌ها با استفاده از تکنیک‌های زیست‌شناسی سنتزی در آزمایشگاه، پروتئین‌هایی به نام double-zeta β-barrel (DZBB) را شناسایی کرده‌اند. این پروتئین‌ها با داشتن ساختارهای پیچیده، می‌توانند به ما کمک کنند تا بفهمیم چگونه سیستم‌های پیچیده‌تر امروزی از پیشگامان ساده‌تری دگرگشت یافته‌اند.

📌دانشمندان با استفاده از تحلیل‌های محاسباتی، نشان داده‌اند که این پروتئین‌های قدیمی می‌توانند به‌راحتی به شکل‌ پروتئین‌های مدرن تبدیل شوند. این کشف می‌تواند به ما در حل معماهای مربوط به مراقبت‌های اولیه زندگی و دگرگشت کمک کند.

📌این مقاله نشان می‌دهد که کشف‌های جدید در علم زیست‌شناسی می‌توانند به بازنویسی نظریات موجود در مورد دگرگشت منجر شوند و فهم ما از جهان طبیعی را بهبود ببخشد.

✍️سحر کاویانی

🦍@ir_academy_evolution

​​⁉️👥هومو‌جولوئنسیس ها چه کسانی هستند؟
آیا یک گونه‌ کشف شده جدید از انسان ها به شمار می آیند؟

🔷️منابع نشان می‌دهند تنوع زیادی از هومینین‌ ها(انسان‌تباران) در شرق‌آسیا وجود دارد و مورفولوژی متنوع فسیلی در این منطقه به چشم می‌خورد.
انسان‌تباران شامل تمام اجداد انسان و گونه‌های خویشاوند با آن از جمله خود انسان‌ها، نئاندرتال‌‌ها، دنیسووان‌ها و گونه‌های دیگری مثل هوموآرکتوس، هومو‌هابیلیس و غیره می‌شود. در عین حال چندین گروه مختلف از انسان‌تباران نیز مانند هوموفلورسی‌ایسنس، هومولوزوننسیس، هومو‌لنگی و هوموجولوئنسیس ها وجود دارند که به عنوان گونه‌های مستقل پیشنهاد شده‌اند.

🔷️هوموجولوئنسیس یکی از انسان‌تباران تازه کشف شده می‌باشد که حدود ۳۰۰ هزار سال پیش در شرق آسیا زیست داشته است. او تا قبل از ناپدید شدن در ۵۰ هزار سال قبل، مشغول به شکار اسب‌های وحشی و ساخت ابزار سنگی بوده و احتمالا پوست حیوانات را هم دبّاغی می‌کرده‌است.
🧬براساس DNA یافت شده در سیبری، تبت و لائوس، احتمال می‌رود هوموجولوئنسیس ها گروهی از دنیسووان های مرموز باشند. عمده آزمایشات برپایه شباهت فسیل‌های فک و دندان صورت گرفته که البته تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد و می‌تواند فرضیه‌های کنونی درباره دگرگشت انسان را تغییر دهد.


✍نرگس شمایلی

@ir_academy_evolution

🧠کشف رازهای مغز انسان!

تحقیقات جدید نشان می‌دهند که شناخت عددی انسان ممکن است در پوتامن یا غلاف مغز (یکی از عقده‌های قاعده‌ای و جزوی از ساختار عمیق مغز که معمولاً مرتبط با حرکت است) ریشه داشته باشد.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که درک عددی ما ممکن است زودتر از آنچه تصور می‌شود، دگرگشت یافته باشد. 🔢

🔍محققان همچنین فعالیت‌هایی در نواحی مورد انتظاری مانند لوب پاریتال یا آهیانه‌ای (یکی از چهار لوب اصلی مغز که نقش مهمی در پردازش اطلاعات حسی و حرکتی ایفا می‌کند) را مشاهده کردند که نشان‌دهنده همکاریِ مناطق مختلف مغز در پردازش اعداد می‌باشد.
این کشفیات می‌توانند به بهبود نتایج جراحی‌های مغزی و همچنین نوآوری‌هایی در یادگیری ریاضی کمک کنند.➕️➖️➗️

بینش‌های جذاب در شناخت عددی انسان:
تحقیقات جدید نشان می‌دهند که توانایی مفهوم‌سازی اعداد ممکن است در اعماق مغز نهفته باشد.
مطالعه‌ای از دانشگاه علوم بهداشتی اورگن راه‌های بالقوه‌ای را برای بهبود یادگیری افراد با مشکلات ریاضی ارائه می‌دهد.
این مطالعه شامل ۱۳ بیمار مبتلا به صرع و اختلالات عصبی مزمن بود که تحت نوع خاصی از تصویربرداری مغزی الکتروانسفالوگرافی استریوتاکتیک برای نقشه‌برداری از نقاط آغازین تشنج قرار گرفتند.
در طول این فرایند، از بیماران خواسته شد تا درباره اعداد در اشکال مختلف (نمادها، کلمات و مفاهیم) فکر کنند و فعالیت غیرمنتظره‌ای در پوتامن مشاهده شد.
پوتامن که در عمق گانگلیون‌های پایه قرار دارد، عمدتاً با عملکردهای ابتدایی مرتبط است و به‌ندرت با وظایف شناختی سطح بالاتر ارتباط دارد.

این یافته‌ها می‌توانند به جلوگیری از آسیب به نواحی حیاتی مغز در طول جراحی‌های هدفمند برای حذف تومورها یا نقاط کانونی صرع کمک کنند.🧠

✍🏼 ستاره برارپور
📝نرگس پیشوا

🦍@ir_academy_evolution

🗺️نقش اکتشاف النطح در درک شهرنشینی عصر برنز

کشف مکان النطح به‌طور قابل توجهی درک ما را از شهرنشینی عصر برنز، به‌ویژه در محدوده شمال غربی عربستان افزایش می‌دهد.

✍️شیوا شهوه

برای دیدن ادامه ی مطلب،لینک زیر را لمس کنید👇

🐟✨آبشش‌ها: فراتر از تنفس

آبشش‌ها عموماً به‌عنوان عضو تنفسی ماهی‌ها در زیر آب شناخته می‌شوند؛ اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این اندام، مشابه عملکرد کلیه‌ها در سایر حیوانات، در تنظیم تعادل نمک و pH خون نیز نقش مهمی دارد. این پروسه که به «تنظیم یون» معروف است، به احتمال زیاد قبل از دگرگشت آبشش‌ها برای تنفس آغاز شده‌است.

🧪دکتر مایکل ساکویل بیان می‌کند که آبشش‌های اولیه اجداد ماهی‌ها، از ابتدا در تنظیم یون‌ها نقش داشته‌اند. این یافته به درک بیشتر ما از تاریخ دگرگشت آبشش‌ها کمک می‌کند.

🔍نمونه‌های مورد بررسی تحقیق شامل سه نوع موجود زنده است:
1. ماهی‌های دمی (مهره‌دار)
2. آمفی‌اکسوس
3. کرم‌های جلبکی

محققان دریافتند که تنها ماهی‌های دمی از آبشش‌ها برای تنفس استفاده می‌کنند. این ارتباط با افزایش اندازه و فعالیت بدن آن‌ها پیوند خورده‌است.

💡 تحقیقات نشان می‌دهند که سلول‌های تنظیم یون در آبشش‌های هر سه جانور مورد مطالعه شناسایی شده‌اند. این نکته نشان می‌دهد که این قابلیت از 500 میلیون سال پیش، در اجداد مشترک آنان وجود داشته‌است. این تحقیق نیاز به بررسی‌های بیشتر در زمینه دگرگشت آبشش‌ها را مطرح می‌کند.

✍🏻نویسنده: محدثه بهاروند
✍🏻 ویراستار: سپیده باکیده

🦍@ir_academy_evolution

​​مغزهای بزرگ به‌تدریج دگرگشت یافتند🧠✨
مطالعه جدیدی که نظریه دگرگشت انسان را تکان می‌دهد!

مطلبی که در مجله PNAS منتشر شده‌است، ایده‌های دیرینه در مورد دگرگشت مغز انسان را زیر و رو می‌کند. این مطالعه ایده‌های قدیمی را به چالش می‌کشد و پیچیدگی دگرگشت مغز را در طی میلیون‌ها سال نشان می‌دهد.

دانشمندان دانشگاه ریدینگ، دانشگاه آکسفورد و دانشگاه دورهام دریافتند که اندازه مغز به‌جای جهش‌های ناگهانی بین گونه‌ها، به‌تدریج در هر گونه انسان باستانی افزایش می‌یابد.

این تیم بزرگ‌ترین مجموعه داده‌ی فسیل‌های انسان باستانی را جمع‌آوری کرد که ۷ میلیون‌ سال را در‌ بر می‌گرفت و از روش‌های محاسباتی و آماری پیشرفته‌ای برای محاسبه شکاف‌های موجود در سوابق فسیلی استفاده کرد.

رشد تدریجی در اندازه مغز📈

پیش‌تر تصور می‌شد که اندازه مغز بین گونه‌ها، مانند ارتقاء جدید بین آخرین مدل‌های کامپیوتری، به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد؛ اما این مطالعه نشان می‌دهد که یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری پیوسته و تدریجی در هر گونه طی میلیون‌ها سال اتفاق افتاده است.

📌به گفته یکی از دانشمندان:
«تغییرات بزرگ دگرگشتی همیشه به رویدادهای چشمگیر نیاز ندارند. آن‌ها می‌توانند از طریق پیشرفت‌های کوچک و تدریجی در طول زمان اتفاق بیفتند، دقیقاً مانند روشی که ما امروز یاد می‌گیریم و سازگار می‌شویم.»

📌مغزها، بدن‌ها و مقیاس دگرگشتی

محققان همچنین یک الگوی قابل توجه را کشف کردند: در حالی که گونه‌های بزرگ‌تر معمولاً مغز بزرگ‌تری داشتند، تغییرات مشاهده‌ شده در یک گونه منفرد لزوماً با اندازه بدن مرتبط نبود. بنابراین، دگرگشت اندازه مغز در بازه‌های زمانی طولانی دگرگشت که میلیون‌ها سال طول می‌کشد، توسط عوامل متفاوتی نسبت به موارد مشاهده شده در هر گونه شکل می‌گیرد که این مسئله پیچیدگی فشارهای دگرگشتی بر اندازه مغز را برجسته می‌کند.


این مطالعه به‌عنوان بخشی از یک کمک هزینه ۱ میلیون پوندی جوایز رهبری تحقیقاتی از طرف بنیاد لوروهولم تولید شد و هدف آن درک بهتر دگرگشت نیاکان انسانی بود.



✍️مائده استرکی
🖊آرمین شبستری

🦍@ir_academy_evolution

🔍تبارشناسی نژادهای انسانی: علم، واقعیت‌ها و کاربردها

🧬در سال‌­های اخیر، توجه مردم به آزمایش ژنتیک تبارشناسی به شدت افزایش یافته و میلیون‌­ها نفر درباره‌ی نیاکان و اصل‌ونسب خود کنجکاو شده‌­اند.
حال چند سوال مطرح می‌شود؛

۱. این آزمایش‌ها تا چه حد می­‌توانند دقیق باشند و نحوه‌ی عملکرد آن‌ها چیست؟

۲. آیا نژادهای انسانی از نظر ژنتیکی تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند و آیا این تفاوت‌ها به برتری نژادی منجر می‌شوند؟

با اینکه نمی­‌توان پاسخ دقیقی به این سوالات داد، اما به طور قطع با انجام آزمایش تبارشناسی، بینشی به قدمت چندین نسل به‌دست خواهد آمد.


برای دیدن ادامه ی مطلب در اینستاگرام،لینک زیر را لمس کنید

📌آکادمی دگرگشت ایران با همکاری اتحاد زیست‌شناسان ایران برگزار میکند:

💡منشا دوپایی💡

🎤با سخنرانی دکتر زهره انواری
(انسان‌شناس زیستی از دانشگاه موزه انسان پاریس)


⁉️در این وبینار درباره‌ی چه موضوعاتی صحبت می‌کنیم؟

🔸چرا دوپا شدیم؟

🔸سناریوهای احتمالی دوپارو شدن انسان

🔸مقایسه تطبیقی با دیگر نخستی‌ها

🔸تغییرات آناتومیک دوپاروها از هومینین‌های اولیه تا گونه‌های انسانی

💯 رایگان

📄 دارای گواهی معتبر

🗓جمعه ۵ بهمن ماه ساعت ۱۹ به وقت تهران

⚡️این رویداد مجازی و رایگان است و حضور برای عموم آزاد است⚡️

🦍@ir_academy_evolution

دوپایی: شاهکار دگرگشت یا میراثی پرچالش؟

دوپایی، ویژگی منحصربه‌فرد انسان، نه‌تنها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دگرگشت شناخته می‌شود، بلکه چالش‌های پیچیده‌ای را نیز برای بدن انسان به‌همراه داشته‌است. این قابلیت که انسان را از سایر گونه‌ها متمایز می‌سازد، پیامدهایی به‌دنبال داشته که ازنظر علمی می‌توان آن را ترکیبی از پیشرفت و دشواری دانست.

✍ملیکا شیاسی

برای دیدن متن کامل، ادامه‌ی مطلب را لمس کنید.👇🏻

دوپایی انسان: راز بقا و سازگاری در دگرگشت

دوپایی در انسان‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سازگاری، طی میلیون‌ها سال، دگرگشت یافته است.


این تحول، پاسخی به نیازهای بقا بوده و امکانات جدیدی مانند: استفاده از دستان آزاد برای ابزارسازی، حمل غذا و مراقبت از فرزندان را فراهم کرده‌است.


ازنظر زیست‌شناختی، دوپایی نتیجه انتخاب طبیعی است و تغییرات ساختاری در بدن هومینین‌ها، ازجمله: شکل لگن، انحنای ستون فقرات و ساختار پاها، بازتاب این فرآیند تکاملی هستند. این تغییرات، توانایی حرکت روی دو پا را به انسان‌ها بخشید و آن‌ها را در سازگاری با محیط‌های مختلف موفق‌تر کرد.


نظریه‌های مختلفی درباره علت تکامل دوپایی وجود دارد؛ اما همگی بر این نکته تأکید دارند که این ویژگی به بقای انسان کمک کرده‌است. یکی از دلایل اصلی این تحول، تغییر زیستگاه انسان‌ها از جنگل‌ها به دشت‌های باز بود. در این محیط‌ها، ایستادن روی دو پا، دید بهتری برای شناسایی شکارچیان و تهدیدات فراهم می‌کرد و به انسان‌ها امکان تطبیق بهتر با شرایط جدید را می‌داد.

🦍@ir_academy_evolution