از درخت‌ها به دشت‌ها!
چگونه محیط زیست دگرگشت دوپایی را شکل داد؟


🟢دگرگشت دوپایی در انسان‌ها به‌ شدت تحت تاثیر تغییرات محیطی قرار گرفت. از آنجایی که هومینین‌ها ابتدا در درخت‌ها زندگی می‌کردند، تغییر به دشت‌های باز نیاز به سازگاری‌های جدیدی داشت.

🟢نظریه‌ی ساوانا می‌گوید که این تغییر محیط زیستی باعث شد تا انسان‌ها به دوپایی کامل دست یابند. ایستادن در دشت‌ها، دید بهتری به انسان ها می‌داد و به آن‌ها امکان می‌داد محیط را وسیع‌تر ببینند و فرار از شکارچیان را آسان‌تر می‌کرد.

🟢این تغییرات محیطی و زیستی به‌تدریج انسان‌ها را به سوی دوپایی کامل هدایت کرد، که امروزه به‌ عنوان ویژگی کلیدی دگرگشت انسان‌ها شناخته می‌شود.

✍ملیکا شیاسی
ویراستار: سودابه جهانیان فر

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

خواب‌آلودگی، راز بقا در دنیای تغییرات محیطی سریع

🔹تحقیقات جدید نشان می‌دهد که خواب‌آلودگی، به‌ ویژه در حیوانات، می‌تواند نقش مهمی در بقا و سازگاری با تغییرات محیطی ایفا کند.
برخی موجودات قادرند در شرایط سخت وارد حالت خواب‌آلودگی شوند و متابولیسم خود را کاهش دهند تا از محیط‌های سخت فرار کنند.

🔹در این تحقیق، دانشمندان آزمایشی با کرم‌های نماتد (Caenorhabditis elegans) انجام دادند که در آن چهار گروه مختلف از کرم‌ها با تمایلات متفاوت به خواب‌آلودگی با یکدیگر برای منابع غذایی رقابت می‌کردند. نتایج نشان داد که گونه‌هایی که تمایل بیشتری به خواب‌آلودگی داشتند، قادر بودند در طیف وسیع‌تری از شرایط محیطی با رقبای خود همزیستی کنند.

🔹این یافته‌ها نشان می‌دهد که گونه‌هایی که خواب‌آلودگی را به‌ عنوان استراتژی بقا انتخاب می‌کنند، ممکن است در برابر تغییرات شدید محیطی مانند گرما یا خشکسالی مقاوم‌تر باشند. همچنین در دوران کنونی که تغییرات اقلیمی به‌ سرعت در حال وقوع است، موجوداتی که می‌توانند از شرایط سخت اجتناب کنند، برای این دوران چالش‌ برانگیز آماده‌تر خواهند بود.

🔹تحقیقات بیشتر در این زمینه می‌تواند به درک عمیق‌تری از نحوه تأثیر خواب‌آلودگی بر بقای گونه‌ها در آینده و نقش آن در سازگاری با تغییرات محیطی کمک کند.

✍🏻ملیکا شیاسی
📚رفرنس


╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

🧪 آزمایشی قدیمی/ یافته‌ای جدید

آزمایش میلر-یوری: 📆 در سال ۱۹۵۲ استنلی میلر و هارولد یوری نشان دادند که می‌توان با ترکیبی از آب، متان، آمونیاک و هیدروژن و یک جرقه‌ی الکتریکی، مولکول‌های آلی پایه‌ای مانند اسیدهای آمینه را تولید کرد. این آزمایش، درک ما از پیدایش حیات را متحول کرد.

اما اخیراً، دانشمندان به یک نکته‌ی کلیدی پی برده‌اند که تاکنون نادیده گرفته شده بود💡

جنس ظرف آزمایش! این پژوهش نشان داد که سیلیکات‌های موجود در شیشه‌ی ظرف آزمایش، به‌عنوان یک کاتالیزور عمل کرده و تولید ترکیبات آلی پیچیده‌تر را افزایش داده‌اند!

🏕 این یافته، پیام مهمی برای جست‌وجوی حیات در دیگر سیارات دارد:

دانشمندان می‌دانند که سطح مریخ سرشار از مواد معدنی سیلیکاتی است. اگر روی زمین، سنگ‌های سیلیکاتی به تشکیل ترکیبات آلی کمک کرده‌اند، شاید در مریخ و دیگر سیارات سنگی نیز، شرایطی مشابه برای پیدایش حیات وجود داشته باشد!

🚀 کاوشگرهای فضایی مانند «استقامت» و «روزالیند فرانکلین» در حال بررسی همین سوال هستند.
⇲ Source

✍🏼 سپیده باکیده
✦ آکادمی‌اخترزیست‌شناسی‌ایران ✦

🌍 سفر جهانی انسان: پیوند میان اندازه مغز و ابزارسازی در قاره‌های مختلف!

انسان‌های نخستین از آفریقا به سایر نقاط جهان مهاجرت کردند و در این فرآیند، نه تنها با محیط‌های مختلف سازگار شدند، بلکه ابزارهای جدیدی ساختند و به دگرگشت مغز خود ادامه دادند.

🪨 برای مثال، Homo erectus که حدود ۱.۸ میلیون سال پیش در قفقاز زندگی می‌کرد، ابزارهای سنگی مشابه ابزارهای نخستین در آفریقا ساخت، اما تغییرات جغرافیایی باعث شد که این انسان‌ها ابزارهای جدیدی برای زندگی در شرایط متفاوت توسعه دهند.

🧠 یکی از نکات جالب توجه در این مهاجرت‌های انسان‌های اولیه، افزایش اندازه مغز است. در حالی که اندازه مغز انسان‌های اولیه مانند Homo habilis در مقایسه با بدن آن‌ها به طور نسبی ثابت باقی ماند، انسان‌های بعدی مانند Homo sapiens شاهد افزایش چشمگیر اندازه مغز بودند.

⚒️ این افزایش مغزی همراه با تغییرات در ساختار بدن و تکنیک‌های ابزارسازی، نشان‌دهنده فرایند پیچیده‌ای از دگرگشت انسان‌ها بود که در شرایط مختلف جغرافیایی و محیطی شکل گرفت.

نویسنده✍:ملیکا شیاسی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​🧬 کشف پیشینه ژنتیکی انسان‌های مدرن و باستانی

تحقیقات جدید انجام شده در دپارتمان زیست‌‌شناسی دانشگاه پادووا، با شناسایی نقاط عطف ژنتیکی در دگرگشت انسان‌های هومو ساپینس، برخی از اسرار دگرگشت انسان را روشن کرده‌ است.
این مطالعه به بررسی تغییرات کروموزومی و واریانت‌های ژنی پرداخته‌ است که به توسعه ویژگی‌های مدرن انسان‌ها کمک کرده‌اند. یافته‌های این پژوهش، مدل‌های سنتی دگرگشت را به چالش می‌کشد.

این تحقیق نشان می‌دهد که بسیاری از ویژگی‌های ژنتیکی انسان‌های مدرن، پیش از جدایی شاخه‌های نئاندرتال‌ها، دنیسوواها و هومو ساپینس شکل گرفته‌اند.

به‌ عبارت دیگر، شباهت‌های ژنتیکی بین انسان‌های مدرن و باستانی نشان می‌دهند که بخش زیادی از ویژگی‌های ژنتیکی انسان‌ها قبل از انشعاب گونه‌ها توسعه یافته‌ است.

🔑 سه رویداد ژنتیکی کلیدی

1️⃣ گردنه جمعیتی ۹۰۰ هزار سال پیش که با تغییرات ژنتیکی بزرگی همراه بود؛ از جمله ادغام کروموزوم ۲ و جابجایی منطقه شبه‌اتوزومال ۲ (PAR2).

2️⃣ انشعاب انسان‌های مدرن از نئاندرتال‌ها و دنیسوواها حدود ۶۵۰ هزار سال پیش که با ظهور تغییرات ژنتیکی جدید همراه بود.

این تغییرات به‌ طور ویژه بر ویژگی‌های مغز و جمجمه تأثیر گذاشته‌اند و به‌نظر می‌رسد که موجب شکل‌گیری ویژگی‌های رفتاری و زیستی انسان‌های مدرن شده‌اند.

3️⃣ همزیستی ژنتیکی انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها در حدود ۳۵۰ هزار سال پیش که باعث بازگشت برخی واریانت‌های ژنتیکی از نئاندرتال‌ها به جمعیت‌های انسانی مدرن شد و تنوع ژنتیکی نئاندرتال‌ها را افزایش داد.

🧪 روش‌های تحقیق و نتایج

محققان با استفاده از روش‌های پیشرفته تحلیلی همچون تحلیل‌های همپوشانی، برآورد نرخ جهش و بررسی امضاهای همسازی باستانی، توانسته‌اند تاریخ دقیق‌تری از این رویدادها به‌ دست آورند.

نتایج این مطالعه نه‌ تنها به ما کمک می‌کند که درک بهتری از تاریخ دگرگشتی انسان‌ها داشته باشیم، بلکه فرضیات قدیمی در مورد دگرگشت ژنتیکی انسان‌ها را به چالش می‌کشد و بر پیچیدگی‌های سفر ژنتیکی انسان تأکید می‌کند.

نويسندگان✍️:ملیکا شیاسی، نرگس پیشوا

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​مدفوع، استفراغ و مواد غذایی فسیل شده در معده، سرنخ‌های جدیدی از چگونگی ظهور دایناسورها برای تسلط بر زمین ارائه کرده‌ است!

🦴 در یک مطالعه، دانشمندان بیش از ۵۰۰ برومالیت (بقایای فسیل شده مدفوع، استفراغ و غذای هضم نشده داخل روده‌های دایناسورها) را بررسی کردند.
با نسبت دادن برومالیت‌ها به تولیدکنندگانشان و شناسایی ترکیبات آن‌ها، می‌توان فهمید که هر موجود، چه موجود دیگری یا چه ماده‌ای را خورده ‌بود.

🔬 محققان از فناوری جدیدی به‌ نام میکروتوموگرافی سنکروترون برای ساختن یک تصویر سه‌ بعدی از نمونه‌ها استفاده کردند. این فناوری نشان داد که مدفوع دایناسورها حاوی بقایای حشرات، گیاهان، ماهی‌ها و حیوانات بزرگتر است.

🦖 برومالیت‌ها، حیوان فرصت‌طلبی را نشان دادند که طول و عرض آن‌ در طول دوره ۳۰ میلیون ساله، سه برابر شد. برخی از بقایای فسیل شده، متعلق به یکی از اجداد اولیه دایناسورها به نام سیلسئوروس است.
سیلسئوروس بسیار کوچک بود و حداکثر حدود ۱۵ کیلوگرم وزن داشت. حیوانات غالب در آن زمان، خزندگان گیاه‌خوار سینه‌ بشکه‌ای به نام دسینودونت‌ها بودند که چند تُن وزن داشتند.

🍂 آنچه از فضولات این موجود می‌بینیم این است که حشرات، ماهی‌ها و گیاهان زیادی را می‌خورد. این بدان معناست که این حیوان فرصت‌ طلب در سازگاری با تغییرات ناگهانی در محیط بهتر عمل می‌کرد.
به‌ عنوان مثال، یک دوره بارانی انبوه به نام اپیزود کرنین پلویال منجر به دگرگشت بسیاری از گیاهان جدید شد. خزندگان بزرگ گیاه‌خوار تلاش کردند با این رژیم غذایی جدید سازگار شوند اما فقط سیلسئوروس و بعدها دایناسورهای گردن دراز که اجداد دیپلودوکوس‌ها بودند توانستند از تمام این گیاهان جدید تغذیه کنند.

🌋 دو نظریه اصلی برای ظهور دایناسورها وجود دارد:
یکی این که دایناسورهای اولیه از مزایای فیزیولوژیکی کلیدی مانند ایستادن در حالت قائم برای پیشی گرفتن از رقبای خود استفاده می‌کردند.
مورد دیگر این است که تحولات محیطی، مانند فوران‌های آتشفشانی یا تغییر آب‌ و هوا، بسیاری از جانوران غالب را از بین بردند و فرصتی برای غالب شدن ایجاد کردند.

🧐 محققین مطالعه برومالیت‌ها پیشنهاد کردند که با ترکیب این دو نظریه،
دایناسورها از مزایای دگرگشتی خود برای بهره‌برداری از تغییرات محیطی که رقبایشان را عقب انداخته بود، استفاده کردند.

نویسنده✍️:ملیکا شیاسی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​شامپانزه‌ها مهارت‌های استفاده از ابزار را در بین نسل‌ها منتقل می‌کنند!

🧠 فرهنگ تجمعی نشانه بارز دگرگشت نخستیان است و منشأ آن را می‌توان به جد مشترک ما با شامپانزه‌ها نسبت داد. مطالعه‌ای که اخیراً انجام شده‌است، شباهت‌های رفتاری شامپانزه‌ها و انسان‌های اولیه را در اشتراک‌گذاری دانش بررسی می‌کند.

🔬 محققان اخیراً منشأ دگرگشت فرهنگ تجمعی شامپانزه‌ها و چرایی آغاز و باقی ماندن آن را بررسی کردند. برای ردیابی انتقال فرهنگی در میان چهار زیرگونه شامپانزه، شبکه‌های جمعیتی را بر اساس نشانگرهای ژنتیکی مهاجرت اخیر و ویژگی‌های فرهنگی مشترک مقایسه کردند.

🌍 این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که واگرایی در الگوهای اجتماعی منجر به افزایش تحرک بین گروه‌های جنس «هومو» شده‌است که منجر به وابستگی غیرقابل برگشت به تبادل فرهنگی و پیچیدگی می‌شود.

🛠️ این مطالعه‌ی جذاب نشان می‌دهد که شامپانزه‌ها نیز مانند انسان‌ها به‌تدریج مهارت‌های استفاده از ابزار خود را از طریق تبادل ایده‌ها و اطلاعات در میان جمعیت‌های مختلف به‌دست می‌آورند.

📜 شواهد علمی نشان داده‌اند که شامپانزه‌ها در انتقال رفتارهایی مانند استفاده از ابزار از نسلی به نسل دیگر کاملاً ماهر هستند. با این حال، به‌نظر می‌رسد که «فرهنگ» آن‌ها که به‌عنوان رفتارهای آموخته‌شده اجتماعی تعریف می‌شود، کم‌وبیش ثابت مانده‌است.

🔎 تیمی از دانشگاه زوریخ، داده‌های ژنتیکی ردیابی مهاجرت شامپانزه‌های باستانی در سراسر آفریقا را با مشاهدات ۱۵ رفتار جستجوی متمایز در بین جمعیت‌ها و زیرگونه‌ها به‌دقت ترکیب کردند.

🛠️ رفتارها به سه دسته تقسیم ‌شدند: رفتارهایی که نیازی به ابزار ندارند، رفتارهایی که از ابزارهای ساده استفاده می‌کنند و پیچیده‌ترین رفتارها که شامل مجموعه ابزار هستند.

📊 نتیجه اصلی مطالعه شامپانزه‌ها این بود که استفاده از ابزارهای پیشرفته به‌شدت با جمعیت‌های مرتبط با تبادلات ژنتیکی در بازه‌ی ۵ تا ۱۵ هزار سال گذشته ارتباط دارد. این نشانه آن است که رفتارهای پیچیده هنگام تعامل گروه‌ها گسترش یافته‌است.

🌍 جالب است بدانید که در مناطقی که این سه زیرگونه از شامپانزه‌ها با هم ارتباط داشتند، پیچیده‌ترین استفاده از ابزار شناسایی شد.

🗺️ مشابه فرهنگ‌های انسانی، فرهنگ شامپانزه نیز تنوع و تفاوت‌های منطقه‌ای را نشان می‌دهد. جمعیت‌های مختلف‌ شامپانزه‌ها دارای اعمال و رفتارهای فرهنگی منحصربه‌فردی هستند که مختص گروه‌ها و محیط‌های اجتماعی آن‌ها هستند. این تفاوت‌ها را می‌توان در تکنیک‌های مختلف استفاده از ابزار، الگوهای ارتباطی و حتی اشکال تعامل اجتماعی مشاهده کرد.

🔬 با مطالعه این تغییرات فرهنگی، محققان بینش‌های ارزشمندی در مورد ماهیت سازگاری فرهنگ شامپانزه‌ها و تأثیر محیط‌های محلی بر الگوی رفتاری آن‌ها به دست می‌آورند.

🧐 با کاوش در تأثیر یادگیری اجتماعی و برجسته کردن تغییرات فرهنگی در میان جمعیت شامپانزه‌ها، به درک عمیق‌تری از پیچیدگی و اهمیت فرهنگ شامپانزه‌ها و استفاده از ابزارها در سفر دگرگشتی آن‌ها دست می‌یابیم.

نویسنده✍️:نگین قره خانی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​🦜 تقلید حرکتی طوطی‌های آبی‌گلو: گامی نوین در فهم دگرگشت فرهنگی حیوانات

🔬 مطالعه‌ای جدید نشان داده است که طوطی‌های آبی‌گلو که گونه‌ای در معرض انقراض هستند، قادر به تقلید غیرارادی حرکات غیردستوری (بدون هدف) هستند، پدیده‌ای که پیش‌تر تنها در انسان‌ها مشاهده شده بود. این یافته‌ها نشان‌ دهنده‌ی توانایی‌های چشمگیر این پرندگان در تقلید حرکات است.

طوطی‌های آبی‌گلو در این تحقیق آموزش دیدند تا در پاسخ به سیگنال‌های دستی خاص، دو حرکت ساده (بالا بردن پا و باز کردن بال‌ها) را انجام دهند. سپس پرندگان به دو گروه تقسیم شدند؛ گروه همسان که در صورت تقلید از حرکت طوطی دیگر پاداش دریافت می‌کردند و گروه مخالف که برای عدم تقلید و انجام حرکت مخالف پاداش می‌گرفتند. نتایج نشان داد که گروه مخالف، به‌ سختی می‌توانست تمایل به تقلید را کنترل کند و این امر منجر به افزایش اشتباهات و زمان واکنش طولانی‌تر نسبت به گروه همسان شد.

🧠 در انسان‌ها، چنین تقلیدی با فعالیت نورون‌های آینه‌ای در مغز ارتباط دارد که در مشاهده و اجرای حرکات مشابه فعال می‌شوند. این تحقیق در طوطی‌ها، به‌ طور مستقیم وجود نورون‌های آینه‌ای در طوطی‌ها را اثبات نمی‌کند، اما شواهد آن با احتمال بالا، بر نقش احتمالی این نورون‌ها در تقلید حرکات تأکید دارد.

🌍 طوطی‌ها، به‌ عنوان حیواناتی اجتماعی که در گروه‌های پویا و در حال تغییر زندگی می‌کنند، از این توانایی برای بهبود ارتباطات اجتماعی و تقویت پیوستگی در گروه‌هایشان استفاده می‌کنند. تقلید حرکات به آن‌ها کمک می‌کند تا سریع‌تر به گروه‌های جدید وارد شوند و رفتارهای گروهی خاص را یاد بگیرند.

⚠️ با توجه به اینکه این پرندگان در معرض خطر انقراض هستند و تنها کمتر از ۳۵۰ فرد بالغ از آن‌ها در طبیعت باقی‌مانده است، این یافته‌ها می‌تواند به پروژه‌های بازگرداندن این گونه به طبیعت کمک کند. طوطی‌ها می‌توانند رفتارهای طبیعی را از هم‌نوعان وحشی خود یاد بگیرند و سریع‌تر خود را با محیط‌های طبیعی سازگار کنند.

نویسنده✍️:زهرا علی‌دادی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​🧬 تلاقی ژنتیکی انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها

🔍 محققان با استفاده از ژنوم‌های باستانی، به تازگی زمان دقیق‌تری برای ترکیب ژن‌های نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن اولیه مشخص کرده‌اند. این تحقیقات نشان می‌دهد که انسان‌های مدرن (Homo sapiens) و نئاندرتال‌ها در حدود ۴۷ هزار سال پیش و در طول یک دوره طولانی از تعاملات، با یکدیگر جفت‌گیری کرده‌اند.

⏳ این آمیختگی ژنتیکی از حدود ۵۰ هزار سال پیش آغاز شده و برای مدت ۷ هزار سال ادامه داشته است. نتایج به‌ دست‌ آمده با شواهد باستان‌شناسی که از همزیستی نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن در همان دوره حمایت می‌کنند، تطابق دارد.

📜 با تحلیل قدیمی‌ترین ژنوم‌های انسانی مدرن، نشان داده شده است که DNA نئاندرتال از حدود ۸۰ نسل قبل وارد یکی از خانواده‌های باستانی شده است. اگر چه این گروه از انسان‌ها پیشینه نئاندرتالی داشتند، نسل آن‌ها به نظر منقرض شده و هیچ‌ گونه نقشی در ژن‌های انسان‌های امروزی ندارند.

🌍 این تحقیقات علاوه بر شفاف‌سازی تاریخچه تلاقی ژنتیکی انسان‌ها و نئاندرتال‌ها، به درک بهتری از روند مهاجرت Homo sapiens و چگونگی ورود آن‌ها به قاره‌های مختلف کمک می‌کند. اگر چه این جفت‌گیری‌ها منجر به حضور DNA نئاندرتال در انسان‌های معاصر شده است، برخی از این ژن‌ها برای بشر مفید بوده و در دگرگشت انسان تأثیر گذاشته‌اند.

⚠️ اما همچنان برخی محققان نسبت به این یافته‌ها نگرانی دارند. آن‌ها هشدار می‌دهند که ژن‌های نئاندرتالی خاصی می‌توانند برای Homo sapiens کشنده باشند و این ترکیب ژنتیکی احتمالاً در بسیاری از موارد باعث انقراض گروه‌های مختلف شده است.

🧐 این تحقیقات نه تنها به تاریخ‌نگاری دگرگشت بشر کمک می‌کنند، بلکه چالش‌هایی برای درک اثرات این جفت‌گیری‌های قدیمی بر سلامت و بقای انسان‌ها به وجود می‌آورند.

نویسنده✍️: ملیکا شیاسی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​✨چرا شاهین‌ها خطوطی زیر چشمانشان دارند؟

📌 شاهین‌ها در سراسر جهان یافت می‌شوند و دارای گونه‌های متنوعی هستند. آن‌ها به گروهی از پرندگان شکاری تعلق دارند که دارای منقار قلاب‌دار، بینایی قوی و پنجه‌های تیز هستند. یکی از ویژگی‌های خاص شاهین‌ها، خطوط تیره‌ای است که زیر چشمانشان (خطوط مالار) دیده می‌شود.

📌 مدت‌ها تصور می‌شد که این خطوط مانند عینک آفتابی طبیعی عمل می‌کنند و با کاهش تابش نور خورشید، به بهبود دید شاهین‌ها در حین شکار کمک می‌کنند. این ایده مشابه به استفاده ورزشکاران از خطوط سیاه زیر چشم برای کاهش نور و افزایش تمرکز است.

📌 در یک مطالعه‌ از قبل، دانشمندان با بررسی هزاران عکس از شاهین‌های مهاجر (شاهین‌های پردگرین) دریافتند پرندگانی که در مناطق آفتابی‌تر زندگی می‌کنند، خطوط مالار تیره‌تر و بزرگ‌تری دارند. این یافته‌ها تأییدی بر فرضیه‌ی کاهش تابش خورشید بود؛ اما تحقیقات جدیدتر که شامل بررسی ۳۹ گونه‌ی مختلف شاهین با استفاده از بیش از ۱۰ هزار عکس بود، این فرضیه را به چالش کشید.

📌 نتایج نشان داد که در سایر گونه‌های شاهین، ارتباطی بین میزان تابش خورشید و اندازه یا تیرگی خطوط مالار وجود ندارد. برخی از شاهین‌ها در مناطق آفتابی اصلاً این خطوط را ندارند. بنابراین، این خطوط احتمالا کاربردهای دیگری نیز دارند، مانند استتار چشم‌ها از دید طعمه یا برقراری ارتباط با سایر شاهین‌ها.

📖 این تحقیق نشان می‌دهد که فرآیند دگرگشت بسیار پیچیده است و هر گونه ممکن است ویژگی‌های ظاهری خود را بر اساس نیازهای محیطی و رفتاری‌اش توسعه دهد.

✍️ نویسنده: علی اسلامی 
📚 گردآورنده: ملیکا شیاسی 

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

میلیون‌ها سال باران بی‌وقفه سیاره زمین 🌩

حدود ۲۳۲ میلیون سال پیش، زمین وارد یکی از مرطوب‌ترین دوره‌های تاریخ خود شد:

رویداد بارشی کارنین⛈ این دوره که بین ۱ تا ۲ میلیون سال طول کشید، به لطف تغییرات شدید آب‌وهوایی ناشی از فوران‌های آتشفشانی عظیم شکل گرفت.

🌋 این فوران‌ها مقادیر زیادی گازهای گلخانه‌ای را وارد جو کردند و موجب گرمایش زمین و افزایش تبخیر آب شدند. نتیجه؟ بارش‌های سیل‌آسا که باعث تغییرات شدید در اکوسیستم‌های زمین شد.

⛰درحالی‌که بسیاری از موجودات مانند آمونوئیدها و کونودونت‌ها در این دوره منقرض شدند، 🦖 دایناسورها موفق شدند از این تغییرات بهره‌مند شوند و در زمین گسترش یابند. شاید بتوان این بارش‌های سیل‌آسا را نقطه عطفی برای تسلط دایناسورها بر زمین دانست!

⇲ iflscience.com

✍🏻 لی‌لی نوری‌زاده
✦ آکادمی‌اخترزیست‌شناسی‌ایران ✦

فقط ۳ روز مانده تا شروع...

🧬 وبینار روش‌های نوین غربالگری:
روش‌های بی‌خطر برای اطمینان از سلامت جنین

📌 محور موضوعات:
1⃣ تاریخچه‌ی روش‌های غربالگری و اهمیت آن‌
2⃣ روش‌های غربالگری بیوشیمیایی
3⃣ روش‌های غربالگری نوین غیرتهاجمی، مبانی، کاربردها و محدودیت‌های آن
4⃣ آینده تست‌های غربالگری

⭕️کاملا رایگان⭕️

🗓 زمان: پنجشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۳

🌐 دریافت اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام رایگان ازطریق لینک زیر 👇
https://biologyevents.ir/course/714

توانایی‌های بی‌نظیر دست انسان

دست‌های انسان تفاوت‌های قابل توجهی با دست‌های میمون‌های بزرگ دارند که به ما اجازه می‌دهند ابزارها را با دقت و مهارت بالا بسازیم و بهره‌برداری کنیم.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها، شست انسان است که از عضله‌ای مستقل به نام "فلکسر پولیسیس لونگوس" برخوردار است که این ویژگی به انسان قدرت زیادی برای گرفتن اجسام با دقت و کنترل دقیق می‌دهد.

نوک انگشتان انسان پهن است و دارای نواحی حساس پوست است که امکان لمس و درک دقیق اجسام را فراهم می‌آورد. طول متناسب انگشتان دست و شست باعث می‌شود که شست قابل تطابق با نوک سایر انگشتان باشد و قدرت گرفتن دقیقی ایجاد کند.

مفصل خاص در پایه شست امکان چرخش‌های ظریف را فراهم می‌آورد و تنظیمات ویژه مفصل‌های پایه انگشتان به دست این توانایی را می‌دهد که اجسام را با دقت بالا در دستان خود بگیرد.

در حالی که آسترالوپیتکوس آفرانسس قادر به استفاده از ابزارهای ساده بود، انسان‌های اولیه مانند هومو هابیلیس توانستند ابزارهایی بسازند که نشان‌ دهنده‌ی دگرگشت در مهارت‌های دست‌کاری و استفاده از ابزارها بودند.


نويسندگان✍:ملیکا شیاسی، سودابه جهانیان فر

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

تأثیر تغییرات اقلیمی در دگرگشت هومینی‌ها! 🌍⏳
از میوسن تا پلیستوسن

در دوره آخر میوسن (۱۱.۲–۵.۳ میلیون سال پیش) تغییرات اقلیمی باعث کاهش جنگل‌ها 🌳❌ و ظهور زیست‌بوم‌های بازتر شد 🏜️.

این روند در دوره پلیوسن (۵.۳–۲.۶ میلیون سال پیش) تشدید شد، به‌ طوری که در آفریقا، نخستی‌ها تنوع بیشتری پیدا کردند، اما در اوراسیا هومینی‌ها از ابتدای پلیوسن ناپدید شدند.

در آفریقا، هومینی‌ها در زیستگاه‌های مختلف از جنگل‌های رودخانه‌ای 🌿 تا دشت‌های علفی 🌾 زندگی می‌کردند. این تغییرات اقلیمی باعث تغییر در شیوه‌های زندگی آن‌ها شد و برخی از این تغییرات به بقا و دگرگشت آن‌ها کمک کرد 🔄.

در همین دوره، گونه‌های Homo 🧑‍🔬 به‌ تدریج از آفریقا به اوراسیا و آسیای جنوب شرقی مهاجرت کردند 🌏. با توسعه ابزارهای سنگی 🪨 و افزایش اندازه مغز 🧠، آن‌ها به یک مرحله جدید در دگرگشت انسانی رسیدند.


نویسنگان: ملیکا شیاسی، سودابه جهانیان فر✍🏻

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

🏃‍♂️ بررسی دویدن لوسی؛ پلی بین نیاکان درخت‌نشین و انسان‌های امروزی

دانشمندان دانشگاه لیورپول با همکاری محققانی از بریتانیا و هلند، با استفاده از شبیه‌سازی‌های پیشرفته کامپیوتری 🖥️، توانایی‌های دویدن گونه Australopithecus afarensis، که فسیل معروف "لوسی" به آن تعلق دارد، را بررسی کرده‌اند.

این تحقیقات نشان می‌دهد که لوسی قادر به دویدن به‌ صورت عمودی بوده، اما سرعت دویدن او به‌ طور قابل‌توجهی کمتر از انسان‌های امروزی بوده است. این یافته‌ها از نظریه‌ای حمایت می‌کنند که دگرگشت بدن انسان بیشتر بر بهبود عملکرد دویدن، به‌ ویژه افزایش سرعت، متمرکز بوده است.

پروفسور کارل بیتس، متخصص زیست‌شناسی اسکلتی-عضلانی، اظهار داشت که لوسی مرحله‌ای میانی در دگرگشت Homo sapiens را نشان می‌دهد و پلی بین نیاکان درخت‌نشین ما 🌳🦍 و انسان‌های مدرن است که به‌طور مؤثر روی دو پا راه می‌روند و می‌دوند 🏃‍♂️.

این تیم با استفاده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری، بیومکانیک و انرژی مصرفی در دویدن Australopithecus afarensis را مدل‌سازی کردند و این مدل را با مدل انسان امروزی مقایسه نمودند. در هر دو مدل، ویژگی‌هایی که برای دویدن انسان‌های مدرن مهم هستند، مانند عضلات بزرگ‌تر پا و تاندون آشیل بلندتر، اضافه و حذف شدند تا تأثیر آن‌ها بر سرعت دویدن و مصرف انرژی بررسی شود.

🔬 نتایج نشان داد:
✅ لوسی قادر به دویدن عمودی روی دو پا بوده، اما سرعت او بسیار کمتر از انسان‌های امروزی بوده است.

✅ حتی در مدل‌هایی که عضلاتی شبیه به انسان داشتند، حداکثر سرعت لوسی تنها ۱۸ کیلومتر در ساعت بود، در حالی‌که دوندگان نخبه انسانی به بیش از ۳۸ کیلومتر در ساعت می‌رسند.

🧬 این مطالعه نشان می‌دهد که تغییرات دگرگشتی در عضلات و تاندون‌ها نقش مهمی در افزایش سرعت و کارایی دویدن انسان‌ها داشته‌اند و به درک بهتری از ویژگی‌های منحصربه‌فرد انسانی کمک می‌کند.

نویسنده✍️: نرگس شمایلی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

در سیارک بِنو، DNA کشف شد!

🔬 آیا حیات زمینی، منشأ کیهانی دارد؟

انسان همواره در جست‌وجوی پاسخ این پرسش بوده که حیات چگونه آغاز شد؟
با پیشرفت علم، ما اکنون به سیارک Bennu رسیده‌ایم—جسمی که می‌تواند رازهای شکل‌گیری حیات روی زمین را فاش کند.

نمونه‌های سیارکی حاوی مولکول‌های آلی مهم هستند، اما ورود آنها به جو زمین، تحقیق درباره منشأ واقعی‌شان را پیچیده می‌کند

برای دیدن ادامه ی مطلب،لینک زیر را لمس کنید👇


✍️نگین قره خانی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

🌱 کشف اصول ژنتیکی مربوط به تغییر جنسیت در درختان گردو

تحقیقی که در مجله Science منتشر شده، مکانیسمی را نشان می‌دهد که در گردوها و نیاکان آن‌ها به مدت چهل میلیون سال پایدار بوده و شباهت‌هایی با سیستم‌های تعیین جنسیت در انسان‌ها و سایر جانوران دارد.

🌸 روش‌های جلوگیری از خودباروری در گیاهان
گیاهان گل‌دار روش‌های مختلفی برای جلوگیری از خودباروری دارند. در برخی از آن‌ها، ساختار گل‌ها به گونه‌ای است که خودباروری دشوار گردد. بعضی گونه‌ها نیز دارای گیاهان نر و ماده جداگانه هستند. در برخی دیگر، گل‌های نر و ماده از نظر زمانی طبقه‌بندی جداگانه‌ای دارند. این موضوع در درختان خانواده گردو یک قدم پیشرفته‌تر است!

🔍 مشاهدات چارلز داروین
درختان گردو در ابتدا گل‌های یک جنس را تولید می‌کنند و سپس در همان فصل نوبت گل‌های جنس دیگر می‌رسد. داروین در سال ۱۸۷۷ مشاهده کرد که این درختان بر طبق تقدم رویش گل‌های نر و ماده متفاوت هستند. یعنی هر درخت به طور مداوم یا با گل‌های نر آغاز رویش می‌کند یا با گل‌های ماده.

🌳 مطالعات جدید دانشگاه دیویس کالیفرنیا
طبق گفته محققین این دانشگاه، گردوها و پکان‌ها دارای دیمورفیسم زمانی هستند که در طول فصل گل‌دهی، گل‌های نر و ماده متناوب را ایجاد می‌کنند.

🧬 مکانیسم مشابه، ژن‌های متفاوت
در گردوها، دو واریانت از یک ژن مرتبط با گل‌دهی ماده-اول یا نر-اول شناسایی شد. این پلی‌مورفیسم DNA در حداقل ۹ گونه از گردو دیده شده است. این دو نوع گل‌دهی تقریباً دارای تعادل نسبت به هم هستند. اگر یکی از انواع گل‌دهی بیشتر از دیگری رایج شود، نوع کمتر رایج مزیت جفت‌گیری پیدا کرده و بنابراین رایج‌تر می‌شود. این موضوع سیستم را به تعادل ۵۰:۵۰ می‌رساند و تنوع ژنتیکی را حفظ می‌کند.

🌰 پکان‌ها نیز دارای پلی‌مورفیسم ژنتیکی متعادل برای تعیین ترتیب گل‌دهی هستند
اما این ژن در بخش متفاوتی از ژنوم نسبت به گردو قرار دارد. پلی‌مورفیسم پکان به نظر می‌رسد که قدیمی‌تر از گردو باشد و بیش از پنجاه میلیون سال قدمت دارد.
این موضوع شباهت جالب توجهی به مکانیسم عمل کروموزم‌های جنسی (یعنی کروموزم‌های X و Y در انسان‌ها و سایر پستانداران) دارد که تقریباً در یک تعادل قرار گرفته‌اند.

نویسنده✍️: آرمین شبستری

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

🧬 تکمیل «زمان‌بندی» نخستی‌ها: روشی جدید برای ترسیم تاریخ دگرگشتی حیات روی زمین
زیست‌شناسان دانشگاه تمپل به‌تازگی درختی دگرگشتی طراحی کرده‌اند که ۴۵۵ گونه پستاندار از راسته نخستی‌ها را در بر می‌گیرد. این راسته شامل میمون‌ها، کپی‌ها (مانند شامپانزه‌ها و اورانگوتان‌ها)، لوریس‌ها و گالاگوس‌ها می‌شود و کامل‌ترین درخت فیلوژنتیک مولکولی زمان‌بندی‌شده تا به امروز است. این درخت، که «تایم‌تری» (Timetree) نامیده می‌شود، با استفاده از داده‌های ژنتیکی، زمان پیدایش هر گونه و نزدیک‌ترین خویشاوندان آن‌ها را مشخص می‌کند. راسته نخستی‌ها تنوع گسترده‌ای دارد؛ از گوریل‌های ۴۰۰ پوندی تا لمورهای موش با وزن یک اونس، و رفتارهای شگفت‌انگیزی مانند شکار موریانه توسط شامپانزه‌ها با چوب یا استفاده اورانگوتان‌ها از برگ به‌عنوان دستکش را نشان می‌دهند. با این حال، پیش از این، بزرگ‌ترین تایم‌تری مولکولی تنها بیش از ۲۰۰ گونه و بزرگ‌ترین درخت مصنوعی (برگرفته از ۴۰۰۰ مطالعه) حدود دو برابر این تعداد را شامل می‌شد و هنوز یک‌پنجم تاریخچه دگرگشتی نخستی‌ها حل‌نشده باقی مانده است.

🌍 درختان دگرگشتی زمان‌بندی‌شده اهمیت بسزایی دارند
زیرا نه‌تنها تاریخ دگرگشت تنوع زیستی کنونی را به تصویر می‌کشند، بلکه پایه‌ای برای پژوهش‌های آینده‌اند. این درختان در طبقه‌بندی گونه‌ها، مطالعه سرعت دگرگشت و ارتباط آن با تغییرات آب‌وهوایی یا زمین‌شناختی، و همچنین در جغرافیای زیستی و بوم‌شناسی تاریخی کاربرد دارند. در شرایطی که تنوع زیستی جهانی به‌دلیل انقراض تهدید می‌شود، این ابزارها برای تعیین اولویت‌های حفاظتی و ارزیابی تلاش‌های حفظ گونه‌ها حیاتی‌اند. پژوهشگران در این مطالعه نشان دادند که با وجود ناشناخته بودن بخش‌هایی از تاریخچه نخستی‌ها، ابزارهای موجود می‌توانند شکاف‌های دانش را پر کنند. آن‌ها پروتکل خود را منبعی قابل‌دسترس و ارزشمند برای درک دگرگشت می‌دانند.

📊 این مطالعه همچنین فرضیه‌هایی را آزمایش کرد
از جمله اینکه آیا غنای گونه‌ای در نخستی‌ها به نرخ گونه‌زایی متفاوت بستگی دارد یا صرفاً به قدمت دودمان‌ها. یافته‌ها نشان داد که گروه‌های اصلی نخستی‌ها نرخ گونه‌زایی مشابهی دارند و تفاوت در تعداد گونه‌ها بیشتر به زمان پیدایش دودمان‌ها مرتبط است تا سرعت تولید گونه‌های جدید. به این ترتیب، دودمان‌های قدیمی‌تر به‌دلیل زمان بیشتر، گونه‌های بیشتری دارند. این پژوهش گامی مهم در تکمیل «تایم‌تری حیات» است و نشان می‌دهد که داده‌های موجود می‌توانند به درک بهتری از تاریخ دگرگشتی منجر شوند.

نویسندگان✍️:نگین قره خانی
نرگس پیشوا
فاطمه دوراندیش

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

​​🧬 ارتباطات شگفت‌انگیز DNA نئاندرتال‌ها و اختلالات روانی مدرن
مطالعات جدید نشان می‌دهد که DNA به ارث رسیده از نئاندرتال‌ها می‌تواند بر سلامت جسمی و ذهنی انسان‌های امروزی تأثیر بگذارد.
نئاندرتال‌ها که حدود ۱۷۰ سال پیش کشف شدند، توانایی‌های شناختی پیچیده‌ای از جمله ساخت ابزار، استفاده از داروهای گیاهی و انجام مراسم تدفین داشتند.
در سال ۲۰۱۰، دانشمندان اولین توالی ژنوم نئاندرتال را منتشر کردند و مشخص شد که آن‌ها با انسان‌های امروزی آمیزش داشته‌اند.
از آن زمان، مطالعات زیادی نشان داده‌اند که DNA نئاندرتال‌ها بر ویژگی‌هایی مانند سیستم ایمنی، رنگ پوست، لخته شدن خون، بیماری‌های قلبی و واکنش بدن به استرس‌های محیطی تأثیر می‌گذارد.

🧠 مطالعات نشان داده‌اند که DNA نئاندرتال می‌تواند بر شکل جمجمه، تولید نورون‌ها و حتی مهارت‌های شناختی تأثیر بگذارد.

🧩 ارتباط با شرایط عصبی و روانی
برخی از واریانت‌های DNA نئاندرتال با افسردگی، اعتیاد، حساسیت به درد و حتی بیش‌فعالی (ADHD) مرتبط هستند.
یکی از یافته‌های جالب، ارتباط احتمالی DNA نئاندرتال با اوتیسم است. برخی از ویژگی‌های اوتیسم، مانند توانایی‌های دیداری-فضایی قوی و مشکلات در تعاملات اجتماعی، مشابه الگوهای مغزی افرادی است که مقدار بیشتری DNA نئاندرتال دارند.

❓چرا این ژن‌ها هنوز در انسان‌های امروزی وجود دارند؟
اگرچه برخی از واریانت‌های DNA نئاندرتال که به بیش‌فعالی و اوتیسم مرتبط هستند، به تدریج در حال حذف شدن از جمعیت انسانی‌اند، اما برخی دیگر باقی مانده‌اند.
این می‌تواند به این دلیل باشد که برخی از ویژگی‌های مرتبط با اوتیسم، مانند هوش بالا، حافظه قوی و خلاقیت، ممکن است در طول دگرگشت مفید بوده باشند!

🔬 تحقیقات آینده
تحقیقات آینده می‌تواند دیدگاه دقیق‌تری درباره این تأثیرات ارائه دهد و شاید حتی به درمان‌های جدیدی برای شرایط عصبی و روانی منجر شود.


╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝