🔴 در دو هفته اخیر که کشورمان ایران درگیر جنگ شده بود، اتحاد زیست‌شناسان ایران که همیشه خود را برگرفته از دل جامعه علمی کشور به خصوص دانشجویان علوم پایه و علوم زیستی می‌داند، سعی کرد چون همیشه در کنار شما عزیزان و هم‌وطنان باشد.❤️🤍💚

🤩 به‌همین منظور با هدف کاهش استرس و تنش‌های روانی، حواس پرتی از اخبار جنگ و تمرکز روی آموزش و یادگیری، برخی از دوره‌ها و کارگاه‌های خود را به صورت روزانه، کاملا رایگان در اختیار شما عزیزان قرار داد.🙏🏻

💯 با توجه به اختلال شدید اینترنت در این دو هفته، ما تصمیم گرفتیم امکان ثبت‌نام رایگان در این کارگاه‌ها را تا ۷ روز آینده تمدید کنیم تا تمامی مخاطبان اتحاد زیست‌شناسان ایران از این فرصت استفاده کنند.

📃 لیست کارگاه‌ها:
🔸کارگاه یک روزه CRISPR

🔹ششمین سمپوزیوم ژنتیک و‌ سلول‌های بنیادی با رویکرد ژن‌درمانی

🔸کارگاه استخراج ژنوم

🔹وبینار بررسی اهمیت پژوهش‌های صورت‌گرفته پیرامون ماده تاریک

🔸وبینار سلول‌درمانی و پزشکی بازساختی

🔹سمپوزیوم داروین

🔸سمپوزویم ایمونولوژی

🔹دوره خشونت از دیدگاه تکاملی

🔸سمپوزیوم بین‌المللی کاربرد بیوانفورماتیک و هوش‌مصنوعی در علوم زیستی و علوم پزشکی

🔹وبینار پروبیوتیک‌ها، پارا‌پروبیوتیک‌ها، پست‌بیوتیک‌ها و پرتئوبیوتیک‌ها

🔸وبینار آشنایی با دکتر محمد شریف تابع بردبار

🔹داستان موفقیت شرکت kate therapeutics

🔸دوره داروینیسم و سیاست

اینستاگرام | تلگرام | لینکدین | درباره ما

┏━━━━━━ 
     🆔 @UIBiologists🌱💡 
┗━━━━━━

🐜 مورچه‌های جهنمی!


دانشمندان برزیلی موفق به شناسایی قدیمی‌ترین فسیل مورچه شناخته‌شده در جهان شدند. موجودی باستانی از خانواده‌ی منقرض‌شده‌ی "مورچه‌های جهنمی" که حدود 113 میلیون سال پیش، هم‌زمان با دایناسورها، روی زمین زندگی می‌کرده است.

این فسیل کمیاب برخلاف دیگر نمونه‌های قبلی که در کهربا حفظ می‌شدند، برای نخستین بار در بافت سنگی کشف شده و فرصتی بی‌نظیر برای بازسازی دقیق آناتومی‌اش فراهم کرده است.

ویژگی برجسته‌ی این مورچه، آرواره‌های داسی‌شکل و عمودی آن است که عملکردی شبیه «چنگال مکانیکی» داشته و شکار را از پایین به بالا گیر می‌انداخته؛ رفتاری که در مورچه‌های مدرن امروزی دیده نمی‌شود. به لطف تصویربرداری پیشرفته‌ی سه‌بعدی (Micro-CT)، محققان توانستند جزئیات حیرت‌انگیز فسیل را مطالعه کنند.

این کشف روایت جدیدی از تاریخ دگرگشت مورچه‌ها ارائه می‌دهد و تأکید می‌کند که در دوران دایناسورها، تنها عظمت در بدن‌های بزرگ خلاصه نمی‌شده است، بلکه حشراتی کوچک با رفتارهایی پیچیده و ساختارهایی منحصربه‌فرد نیز در دل طبیعت می‌زیسته‌اند.


نویسنده: متینه امینی✍🏻

منبع

آکادمی دگرگشت ایران

3⃣ سومین اپیزود از پادکست آکادمی دگرگشت ایران EVO Talk
منتشر شد!

به سومین قسمت از Evo Talk خوش آمدید!

در این قسمت از پادکست، به دگرگشت سرطان، تغییرات ژنتیکی یا اپی‌ژنتیکی فردی و پیشرفت سرطان را بررسی می‌کنیم که منعکس‌کننده نظریه جهش سوماتیک سرطان است.

با ما همراه باشید برای رمزگشایی ناهمگونی در مسیر دگرگشت سرطان!




نویسنده: نگین قره‌خانی ✍🏻
ویراستار: سحر مرتضی‌نژاد 🔍
گوینده: رویا نوروزی🎙
تنظیم و گرافیک: امیررضا نعمتی 💻

╔═════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚═════════════════╝

‍ ‍🦗 کشف اولین فسیل زنجره در گودال تاریخی مِسل آلمان!

پژوهشگران موزه تاریخ طبیعی فرانکفورت موفق به شناسایی اولین فسیل زنجره واقعی (cicada) در منطقه‌ی فسیلی مِسل (Messel Pit) شدند.

این گونه جدید با نام علمی Eoplatypleura messelensis نه‌تنها یکی از قدیمی‌ترین زنجره‌های مدرن اوراسیاست، بلکه نخستین فسیل کشف‌شده از زیرخانواده‌ی Cicadinae در سراسر جهان محسوب می‌شود.

این فسیل ماده، با بدنی به طول ۲۶/۵ میلی‌متر و بال‌هایی به عرض ۶۸/۲ میلی‌متر، از سنگ‌های نفت‌زا با قدمت ۴۷ میلیون سال به دست آمده است.

ساختار فسیل با تکنیک‌های پیشرفته تصویربرداری سه‌بعدی بازسازی شد و نشان می‌دهد که گونه مذکور از خانواده‌ی Platypleurini بوده؛ گروهی از زنجره‌ها با رنگ‌آمیزی و نقش‌های خاص در بال‌ها که امروزه نیز در جنگل‌ها و بوته‌زارها زندگی می‌کنند.

گرچه نمونه‌ی کشف‌شده یک زنجره ماده است، اما ساختار بدن آن نشان می‌دهد نرهای این گونه، توانایی تولید صداهای بلند برای جلب جفت را داشته‌اند؛ رفتاری که امروزه نیز در میان زنجره‌ها دیده می‌شود.

این فسیل همچنین می‌تواند در آینده به عنوان مرجع زمانی برای مطالعات ژنتیکی دگرگشتی این گروه از حشرات به‌کار رود و شکاف‌های تاریخی در مسیر تحول زیستی آن‌ها را پر کند.

حشرات سهم بزرگی از تنوع زیستی را به خود اختصاص می‌دهند و ثبت فسیلی آن‌ها نقش مهمی در درک اکولوژی گذشته دارد. فسیل‌هایی مانند این زنجره واقعی، دریچه‌هایی بی‌نظیر به حیات ۴۷ میلیون سال پیش هستند که منشأ شگفتی‌های امروزی را برای ما روشن می‌سازند.


نویسنده: متینه امینی✍🏻

منبع

آکادمی دگرگشت ایران

🎉اپیزود اول پادکست نورولایف آکادمی نوروساینس ایران منتشر شد!

در اولین اپیزود از پادکست های آکادمی نوروساینس با نام "آرامش در دل تاریکی" سعی کردیم به روش خاصی از ژورنال‌نوشتن اشاره کنیم که در کاهش علائم بسیاری از بیماری‌ها و افزایش ایمنی بدن مؤثر هست.

✨️همکاران این اپیزود:
مترجم: غزل رژه
موسیقیintro:بهنام محمدی
گوینده و تدوینگر: علی دیاری

🧠برای سفر به دنیای جذاب نوروساینس با ما همراه باشید.

منبع
#NeuroLife
#علم_در_زندگی_روزمره

🆔 @ir_neuroacademy
آکادمی علوم اعصاب ایران

‍ 🐿 فک‌ها با دگرگشت خود، رژیم غذایی سنجاب‌های قرمز را دگرگون کردند!


💠سنجاب‌های قرمز در بریتانیا به دلیل رقابت با سنجاب‌های خاکستری غیربومی، عمدتاً به مناطق محدودی نظیر اسکاتلند، شمال انگلستان و برخی جزایر دور از ساحل عقب‌نشینی کرده‌اند. این پراکندگی جغرافیایی نه تنها چالشی برای حفاظت از این گونه به شمار می‌رود، بلکه فرصتی را برای مطالعه تأثیر محیط و رژیم غذایی بر دگرگشت آناتومی آن‌ها فراهم می‌آورد.


💠 تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که سنجاب‌های قرمز در ذخیره‌گاه فورمبی واقع در شمال غربی انگلستان، به دلیل تغذیه طولانی‌مدت از بادام‌زمینی به عنوان غذای مکمل، فک‌های ضعیف‌تر و عضلات جونده کم‌کارآمدتری نسبت به سنجاب‌های قرمز در دیگر مناطق دارند. این سنجاب‌ها دارای جمجمه‌هایی با کاسه‌های مغزی صاف‌تر و صورت‌های بلندتر هستند که نشان‌دهنده کاهش قدرت گاز گرفتن آن‌ها می‌باشد.


💠 در مقابل، سنجاب‌های قرمز در شمال اسکاتلند که عمدتاً از دانه‌های سخت مخروط کاج تغذیه می‌کنند، فک‌های قوی‌تر و عضلات جونده کارآمدتری دارند. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده تأثیر مستقیم رژیم غذایی بر آناتومی و عملکرد فک سنجاب‌ها است.


💠 نکته قابل توجه این است که در جمعیت فورمبی، تغییرات آناتومیکی در یک بازه زمانی کوتاه قابل مشاهده است. سنجاب‌های دهه ۱۹۹۰ که به وفور بادام‌زمینی دریافت می‌کردند، فک‌های ضعیف‌تری نسبت به سنجاب‌های دهه ۲۰۱۰ داشتند. (زمانی که تغذیه مکمل با بادام‌زمینی کاهش یافته بود). این تغییرات ممکن است ناشی از سازگاری رشدی، مانند کاهش توده استخوانی به دلیل کم‌تحرکی عضلات یا دگرگشت در چند نسل باشد.


💠 این یافته‌ها پیامدهای مهمی برای حفاظت از گونه‌ها دارند؛ به‌ویژه زمانی که حیوانات در اسارت، پرورش داده می‌شوند تا بعداً در طبیعت رها شوند. برای افزایش شانس بقای این حیوانات، بهتر است رژیم غذایی آن‌ها با آنچه در طبیعت پیدا می‌کنند، هماهنگ شود. این پژوهش نه تنها درک ما از تأثیر رژیم غذایی بر دگرگشت را افزایش می‌دهد، بلکه راهنمایی ارزشمند برای برنامه‌های حفاظتی آینده ارائه می‌کند.



نویسنده: ملیکا شیاسی✍🏻
ویراستار: محدثه بهاروند🔍


منبع

آکادمی دگرگشت ایران

🧬🔎 با بررسی ژنوم، ریشه‌های دگرگشتی سکرتوگلوبین‌ها آشکار می‌شوند!

📌 در سال ۲۰۰۰، خانواده‌ای از پروتئین‌ها با نام «سکرتوگلوبین» (Secretoglobin) برای طبقه‌بندی پروتئین‌هایی با ساختار مشابه با پروتئین اولیه‌ی این خانواده یعنی «یوتروگلوبین» معرفی شد. با گذشت ۲۵ سال، هنوز عملکرد اصلی بسیاری از این پروتئین‌ها ناشناخته مانده است، به همین دلیل پژوهشگران به بررسی ریشه‌های دگرگشتی این خانواده پرداختند.

🦎🦢 در این مطالعه مشخص شد که برخلاف تصور قبلی که سکرتوگلوبین‌ها را مختص پستانداران می‌دانستند، این پروتئین‌ها در خزندگان، پرندگان، لاک‌پشت‌ها و کروکودیل‌ها نیز یافت می‌شوند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که این پروتئین‌ها بسیار قدیمی‌تر از دایناسورها هستند و احتمالاً عملکرد پایه‌ای مشترکی دارند که هنوز کشف نشده است.

🫁🩺 تحقیقات نشان داده‌اند که این ژن‌ها بیشتر در بافت‌های ترشحی بیان می‌شوند و اختلال در عملکرد آن‌ها ممکن است با بیماری‌های ریه، کلیه، التهاب و سرطان در ارتباط باشد. اما هنوز مشخص نیست عملکرد اصلی آن‌ها چیست.

💻🔬 در این مطالعه، پژوهشگران با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیکی به بررسی گسترده‌ی ژنوم حیوانات مختلف پرداختند و موفق شدند ژن‌های جدیدی از خانواده سکرتوگلوبین را در گونه‌های غیرپستاندار شناسایی کنند.

🌟 پژوهشگران امیدوارند این یافته‌ها انگیزه‌ای برای مطالعات بیشتر در زمینه عملکرد و اهمیت پزشکی این پروتئین‌ها باشد، چرا که هنوز بسیاری از اعضای این خانواده پروتئینی ناشناخته باقی مانده‌اند.

✍️ نویسنده: علی اسلامی
📚 گردآورنده:‌ ملیکا شیاسی
✂️ ویراستار: محدثه بهاروند

رفرنس

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝

4⃣ چهارمین اپیزود از پادکست آکادمی دگرگشت ایران EVO Talk منتشر شد!

به چهارمین قسمت از Evo Talk خوش آمدید!

در این قسمت از مجموعه «دگرگشت سرطان» با ما همراه باشید تا سفری هیجان‌انگیز به دل فناوری‌های نوین، اپی‌ژنتیک و مدل‌های دگرگشتی داشته باشیم؛ جایی که علم، پیشگیری از سرطان را ممکن می‌سازد.

✨ از توالی‌یابی ژنوم تک‌سلولی تا الگوریتم‌هایی که می‌توانند آینده سلول‌های سرطانی را پیش‌بینی کنند، این اپیزود نگاهی نو به گذار از درمان‌های واکنشی به رویکردهای پیشگیرانه دارد.

🧬 با ما باشید تا ببینید چگونه مقایسه ژنومی بین انسان و سایر پستانداران، می‌تواند به مداخلاتی منجر شود که نه‌تنها بیماری را متوقف می‌کند، بلکه طول عمر را نیز افزایش می‌دهد.




نویسنده: نگین قره‌خانی ✍🏻
ویراستار: سحر مرتضی‌نژاد 🔍
گوینده: کیمیا آهنگی🎙
تنظیم و گرافیک: امیررضا نعمتی 💻

╔═════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚═════════════════╝

‍ رمز جاودانگی پستانداران در مغز و ژن‌های ایمنی نهفته است!

🧠 در یک پژوهش تازه، دانشمندان به سرنخ‌هایی تازه از راز طول عمر در میان پستانداران دست یافته‌اند. این مطالعه نشان می‌دهد که دو عامل مهم اندازه مغز و پیچیدگی سیستم ایمنی، نقش اساسی در افزایش طول عمر برخی گونه‌ها ایفا می‌کنند.


🐱🐳 پژوهشگران با بررسی ۴۶ گونه پستاندار و مقایسه طول عمر بالقوه یا MLSP (حداکثر طول عمر ثبت‌شده) دریافتند که گونه‌هایی با مغز بزرگ‌تر، همچون گربه‌ها، نهنگ‌ها و دلفین‌ها، نه‌تنها طول عمر بیشتری دارند، بلکه از ژنوم‌هایی غنی‌تر در زمینه ژن‌های ایمنی برخوردارند. این ژن‌ها معمولاً در خانواده‌هایی قرار می‌گیرند که با عملکرد سیستم ایمنی، حذف سلول‌های آسیب‌دیده و مقابله با عفونت و سرطان در ارتباط‌اند.

🐬🐭 به عنوان نمونه، دلفین‌ها می‌توانند تا ۳۹ سال و نهنگ‌ها تا ۱۰۰ سال عمر کنند. در مقابل، حیواناتی مانند موش که مغزهای کوچکی دارند، تنها یک تا دو سال زندگی می‌کنند.

🐭🦇 با این حال، این قاعده همیشه صدق نمی‌کند: گونه‌هایی چون موش کور یا خفاش با وجود مغز کوچک، به شکل شگفت‌انگیزی عمر طولانی‌تری دارند. بررسی ژنوم این موجودات نشان داده است که آن‌ها نیز دارای ژن‌های تقویت‌شده‌ای در حوزه سیستم ایمنی هستند.

یافته‌ها همچنین تأکید می‌کنند که در کنار جهش‌های کوچک ژنی، گسترش کل خانواده‌های ژنی نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری طول عمر ایفا می‌کند؛ تحولی که تنها از طریق انتخاب طبیعی طی میلیون‌ها سال دگرگشت ممکن شده است.

🧠 در نهایت، این مطالعه نه‌تنها فرضیه ارتباط بین اندازه مغز و طول عمر را تأیید می‌کند، بلکه نقش حیاتی سیستم ایمنی در پایداری فیزیولوژیکی بلندمدت را برجسته می‌سازد. محققان در ادامه قصد دارند ژن‌های ضدسرطان یافت‌شده را دقیق‌تر بررسی کنند تا شاید به رمزهای جدیدی برای افزایش عمر و سلامت انسان نیز دست یابند.


نویسنده: ستاره غفاری‌✍🏻

منبع

آکادمی دگرگشت ایران

‍ 🖐🏻دستانی که مسیر انسان‌ شدن را شکل دادند!


❗️شاید فکر کنیم انسان شدن با ایستادن روی دو پا یا ساخت ابزار شروع شد. اما اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، بخشی از این تحول در دستان ما رخ داد؛ در انگشتانی که روزی برای بالا رفتن از درخت ساخته شده و بعدها برای ساختن و تغییر دادن دنیا بودند.

🔍 پژوهشی تازه روی دو گونه انسان‌تبار باستانی به نام‌های Australopithecus sediba (دو میلیون سال پیش) و Homo naledi (حدود ۲۵۰ هزار سال پیش) نشان داده که این دو نه‌تنها از نظر ظاهر فیزیکی، بلکه از نظر نحوه استفاده از دستانشان نیز تفاوت‌های مهمی داشتند.

🦴 استخوان‌های باقی‌مانده از دستان آن‌ها که در آفریقای جنوبی کشف شده‌اند، نشان می‌دهد که الگوی ضخامت استخوان‌های انگشتانشان با یکدیگر فرق داشت. این تفاوت‌ها به ما می‌گویند که هر کدام از آن‌ها فشارهای متفاوتی را در طول زندگی تجربه کرده‌اند. چون استخوان زنده است و خودش را با نیازهای فیزیکی بدن تطبیق می‌دهد، می‌توان از شکل آن فهمید که چطور و برای چه کاری به‌کار رفته است.

🖐🏻 در Australopithecus sediba، شست و انگشت کوچک بیشتر شبیه انسان امروزی‌ست و احتمالاً برای گرفتن و دست‌کاری اشیا به‌کار می‌رفته‌اند. در حالی‌که سایر انگشتانش هنوز ویژگی‌هایی مشابه میمون‌ها داشتند. شست بلند این گونه، مهر تأییدی است بر توانایی‌اش در انجام کارهای دقیق و ماهرانه، در کنار توان بالا رفتن از درخت.

❗️اما Homo naledi داستان متفاوتی دارد. انگشتان او ترکیبی شگفت‌انگیز از انسان و میمون هستند: بندهای ابتدایی انگشتان انسان‌سان، ولی بندهای میانی میمون‌سان. این الگو ما را به یاد نوع خاصی از گرفتن به نام «گریپ کرمپ» می‌اندازد؛ حالتی که امروزه سنگ‌نوردها استفاده می‌کنند. به‌علاوه، انحنای زیاد انگشتان نالدی نشان می‌دهد که او هنوز برای بالا رفتن از صخره‌ها یا درخت‌ها به دستانش متکی بوده است.

🔍 این یافته‌ها تصویری جدید از دگرگشت به ما می‌دهند: نه یک خط مستقیم از ابزارسازی، بلکه مسیرهایی پیچیده و موازی؛ جایی که برخی انسان‌تباران هم‌زمان هم از درخت بالا می‌رفتند، هم می‌توانستند اشیا را با دقت در دست بگیرند.

دستان گذشته، رازهای بسیاری در خود دارند. رازهایی که هرچه بیشتر آن‌ها را بخوانیم، بهتر می‌فهمیم که ما چگونه انسان شدیم.


نویسنده: ملیکا شیاسی✍🏻


منبع


آکادمی دگرگشت ایران