تاراج‌گر کُل بود بدمستیِ اجزاها
کهسار تهی گردید از شوخیِ میناها

وحدت نکند تشویش از بیش و کم کثرت
سرچشمه چه نم بازد از خشکیِ دریاها؟

#بیدل

مشکل فتاده با یار، کارم چو صبح و خورشید
با او نمی‌توان بود، بی او نمی‌توان زیست

#نجیب_کاشانی

حسن او نادیده شور عشق در سر داشتم
از عدم مانند گوهر دیده‌ی تر داشتم

#آزاد_بلگرامی

هر جزو تنم را به هوایت پر و بالی‌ست
سیمابم و بستن نتوان بال و پرم را

آن شوقِ طلب خواهم و آن مستیِ سرشار
کز هم نشناسم چو فلک پا و سرم را

چون شاخ فروتن نخورم طعنهٔ دشمن
پرباریَم از سنگ رهانَد ثمرم را

#تأثیر_تبریزی

می‌گریزد آب از آن آتش که دارد خاک من
سیل برگردد ز دیواری که تصویر من است

#شوکت_بخارایی

صفحه از سوز دلم کاغذِ آتش‌زده است

#شوکت_بخارایی

در جهان آن‌که ز ارباب هنر گردد نیست
بحر را قطرهٔ آبی که گهر گردد نیست

#شوکت_بخارایی

از فغان زخمم لب خود را نمی‌بندد مگر
قاتل من تیغ را از اشک بلبل آب داد؟

#شوکت_بخارایی

خرد آسوده از بزم محبت برنمی‌گردد
کسی از بیشهٔ شیران سلامت برنمی‌گردد

دم تیغ اجل را شاهراه عافیت داند
دل دیوانهٔ ما از شهادت برنمی‌گردد

#شوکت_بخارایی

″نیست در جیب دو عالم خون‌بهای یک سؤال″
همتم این نغمه بر گوش کریمان می‌زند

#صائب

نیست آیینِ تواضع در بزرگان جهان
سخت نارام‌اند و سرکش این خران بی‌فسار!

#ناصرعلی_سرهندی

#تابلوی_نقاشی
اثر: Eduardo Zamacois y Zabala

@kaghaze_atashzade

طالع نگر که میرد ما را چراغ امّید
از روغنی‌ که گردد روشن چراغ مردم

نیرنگ بین که ساقی از یک قرابه ریزد
خون در پیالهٔ ما، می در ایاغ مردم

#ملک_طیفور_انجدانی
تذکرهٔ #ریاض‌الشعرا جلد چهارم

خانه تاریک، دلِ باغ و بیابان تاریک
بی تو هر کوچهٔ این شهرک ویران تاریک

بی تو دل معبد توفان‌زده را می‌ماند
آستان ریخته، دَر سوخته، ایوان تاریک

#قهار_عاصی

طلبْ عجز و تمنّا یأس و من از ساده‌لوحی‌ها
ز دامان تو دست نارسای خویش می‌جویم

#بیدل

ز من یک جان و از گیتی‌ هزاران زخم جان‌فرسا
ز من یک آه و از دوران هزاران مرد رویین‌تن

جهان از مرد بی‌معنی، یکی پیکر به بر دیبا
زمان از چشم بی‌پرتو، یکی‌ زنگی به بر جوشن

#عارف_ایگی
#کاروان_هند

نخورند در گلستان گُل و لاله آب بی‌تو
به گلوی شیشهٔ می‌، نرود شراب بی‌تو

#سلیم_تهرانی
#کاروان_هند

دایرهٔ جادویی

اثر: #جان_ویلیام_واترهاوس

@kaghaze_atashzade

نی با تو اتفاقم نی صبر در فراقم
زآسیبِ این دو حالت جان می‌شود فشرده

#مولوی

خوشه‌گاه