به کتاب "سه گینی" یکی از کتاب‌های انتقادی ویرجینا ولف حمله می‌کنند و آن را بی ارزش می‌خوانند زیرا  یک زن آن را نوشته و سراسر خشم است! این خشمی است که به گفت‌وگو پا می‌گذارد و دل‌آزردگی و رنجش و شکایت را به مفاهیمی جمعی و عمومی تبدیل می‌کند که به تحول سیاسی اجتماعی پیوند می‌خورد.
در پایان دوستان حاضر با چای و شیرینی پذیرایی شدند و عکسی به یادگار گرفتند.

گزارش: گیتی بابایی و سهیلا فرزاد

@kfgil
🔻🔻🔻

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد
🔸دوشنبه|  ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ |ساعت ۱۷:۳۰

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان:

🔹️ شعرخوانی شاعران گیلان

#مهدی_ریحانی #پریوش_آتش_دامن
#مهرگان_علیدوست #محسن_کریمی #مریم_شجاع
#سمیه_ربیعی #مریم_فرجی
#اتابک_اسدی #حامد_رضوی
#سارا_متقی


🔸️ با اجرای موسیقی:
سنتور: #سهند_محمودی
تار: #محمدامین_ایمان‌طلب

🔹️ یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ | ساعت ۱۷

@kfgil

گزارش نشست "مرگ سینما" در خانه فرهنگ گیلان

▫️به گزارش خبرنگار ما، نشست تخصصی با موضوع "مرگ سینما" به سخنرانی شاهین کوهساری، در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ در خانه فرهنگ گیلان برگزار شد. این نشست به بررسی ابعاد مختلف سینما و چالش‌های آن در عصر دیجیتال اختصاص داشت.

در ابتدای این نشست، کوهساری با ارائه تعاریفی از کلیدواژه‌های مهم، نظیر سینمای شخصی از منظر پالین کیل، سینمای مستقل و سینمای مولف بر اساس نظریات اندرو ساریس، به تحلیل مفاهیم مرتبط با سینما پرداخت. وی همچنین به بررسی مفهوم "مرگ" از زوایای فلسفی، تاریخی و پدیدارشناختی پرداخت.

سخنران سپس به پیش‌بینی متفکرانی چون پالین کیل، مارتین اسکورسیزی، سوزان سانتاگ و ایتالو کالوینو در خصوص مرگ سینما در آستانه قرن حاضر اشاره کرد و تأثیر عصر دیجیتال بر این روند را مورد بررسی قرار داد. او با استناد به کتاب "مرگ سینما"ی اوسای-اسکورسیزی، به نقد فیلم و مرگ آن در آرای A. O. Scott پرداخت و اقوال متفکرانی چون امانوئل اولیو، جانی هریسون و نیک همیلتون را که بر این مرگ صحه گذاشته‌اند، بازگو کرد.

کوهساری همچنین به نقش صنعت فیلم هنری در مرگ سینما پس از شکست جنبش "نو-هالیود" و مرگ تدریجی سینما در آیینه جشنواره‌های جهانی اشاره کرد. وی به آثار فیلمسازانی چون استیون سودربرگ، جیم جارموش، جری شاتزبرگ، جان کاساوتیس و جان شلزینگر پرداخته و تأثیر آن‌ها را بر روند کنونی سینما بررسی کرد.

در پایان، وی سیر آثار چند فیلمساز معاصر همچون دارن آرونوفسکی، کریستوفر نولان و برادران داردن را به عنوان نمونه‌هایی از قربانیان مرگ تدریجی سینما مورد بحث قرار داد. در خلال این بحث، نام منتقدان بزرگی چون فیلیپ فرنچ، راجر ایبرت، ریچارد کورلیس و رابین وود نیز مطرح شد و کتاب‌های آن‌ها و نظریه‌پردازانی چون بلا بالاژ، نوئل بورچ و دیوید بوردول به عنوان منابع معتبر مورد استناد قرار گرفت.

این نشست با حضور علاقه‌مندان و فعالان حوزه سینما برگزار شد و به بحث و تبادل نظر درباره آینده سینما و چالش‌های پیش روی آن اختصاص یافت.

@kfgil
🔻🔻🔻

▫️به گزارش گروه معماری خانه فرهنگ، برنامه رونمایی کتاب «تاریخ ماسوله؛ در گذشته‌های دور و در سده گذشته» با حضور مولف کتاب، مهندس آرش خدابخش و معماران، پژوهشگران و شهروندان و دوستداران شهرک تاریخی ماسوله، در غروب روز ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ در عمارت خانه فرهنگ گیلان برگزار شد.
در ابتدای این جلسه، مهندس سیندخت رضایی و از اعضای گروه معماری خانه فرهنگ، به عنوان مجری نشست، ضمن خوشامدگویی به حضار، کتاب تاریخ ماسوله را حاصل هشت سال زندگی مستقیم نویسنده در ماسوله و صرف حدود چهل سال عمر ایشان برای پژوهش در این شهرک تاریخی دانست. رضایی عنوان داشت:" این کتاب بازتابی از مشارکت فعال در زیست اجتماعی و مردمی این منطقه بوده که نویسنده نگاهی انسانی، مردمی و دقیقی بر پیکره‌ی زمان و فرهنگ این شهر کهن انداخته است".
در ادامه دکتر آرش مهرگانی، رییس گروه معماری خانه فرهنگ گیلان، به عنوان مدیر این پنل، از سخنران‌ها خواست که به بیان دیدگاه‌های خود در رابطه با موضوع این کتاب بپردازند.
  سخنران اول این برنامه مهندس روبرت واهانیان، پیشکسوت معماری گیلان بود که ضمن تقدیر از نویسنده کتاب، این جلسه را فرصتی مناسبی دانست تا از حضور معماران، مرمت‌گران، گیلان‌شناسان، آرشیویست‌ها و پژوهشگرانی که با دقت و تعهدشان به معماری، مرمت و تاریخ گیلان نگاهی چندوجهی و ژرف داشته‌اند، بهره‌مند شویم. وی افزود: "قصد من فقط معرفی این کتاب نمی‌باشد، هر بار که به این جمع‌ها، به‌ ویژه گروه معماری خانه فرهنگ ملحق می‌شوم، احساس می‌کنم که کیفیت نگاه‌ها، گفت‌وگوها و تحلیل‌ها درباره‌ی معماری بومی و تاریخ‌محور عمق بیشتری پیدا کرده‌اند. این رشد کیفی برای من بسیار امیدبخش است. برنامه‌هایی همچون نمایشگاه‌ها، رونمایی کتاب‌ها، گفتگوهای تخصصی و حضور معماران و هنرمندان در چنین نشست‌هایی، نشان می‌دهد که ما در مسیر درستی حرکت می‌کنیم."
  دکتر نیکروز مبرهم شفیعی، دانش‌آموخته رشته مرمت دیگر سخنران این برنامه، روایت‌هایی از چگونگی ای ساختار مرمت شهر تاریخی ماسوله و حضور موثری مولف کتاب در این شهرک تاریخی  و سابقه آشنایی با وی را بیان نمود. دکتر مبرهم شفیعی که خود در دهه هشتاد متولی پایگاه میراث فرهنگی در ماسوله بود، افزود: " اقداماتی به بهانه‌ی ساخت و ساز چهره‌ی ماسوله را  مجروح کرد. این اقدامات متاسفانه از سوی کسانی که متولی حفاظت از آن بودند صورت گرفت، بخش‌هایی که چون زگیل بر صورت ماسوله نشست سازه‌هایی مانند: هتل‌ها و کتابخانه‌ای که مایه‌ی شرمساری است...".
فرامرز طالبی ویراستار کتاب "تاریخ ماسوله" سخنران سوم این پنل ضمن اشاره به وقایع تاریخ ثبت ملی در سال ۱۳۵۶ و فعالیت‌های نخستین پژوهش ماسوله به شیوه‌ی علمی و آکادمیک، توسط استاد منوچهر مزینی و اسفندیار بهرام‌پور از چهره‌های نامی دانشگاه تهران که تحت سرپرستی وزارت مسکن و شهرسازی دانست."
  طالبی گفت: " منوچهر مزینی متنی به زبان انگلیسی درباره‌ی ماسوله نوشت و این متن به دست بزرگترین شهرساز آمریکایی به نام کوین لینچ رسید. او با دیدن این متن شیفته‌ی ماسوله شد." وی ادامه داد: "در مکانی چون ماسوله، ابعاد زنده‌ی طبیعی جغرافیایی تاریخی، اجتماعی و انسانی تلاقی یافته‌اند. و به قول دکتر محمد بهشتی، رییس اسبق میراث فرهنگی کشور، که مدنیت را ملاک شهربودن ماسوله می‌داند و گفته است: اگر ماسوله شهر نبود بازاری با چهارصد دکان نداشت که اکثر آن‌ها مسند استادکاران آهنگر بوده است، اگر شهر نبود مسجد جامع نداشت و صاحب چندین کاروانسرا نبود."
   در انتها مهندس آرش خدابخش، مولف کتاب ضمن سپاسگزاری از سخنران‌ها و همه کسانی که در این برنامه حضور داشتند به بیان تاریخ شکل‌گیری ماسوله از  ۸۰۰ الی ۹۰۰ سال پیش تا امروز و به خصوص در قرن پنجم هجری که به صورت یک شهر کامل بوده است، اشاره داشتند. همچنین ایشان با بیان مدارکی دال بر کشف و استخراج آهن و تولید  ابزارهایی آهنی چون داس، تبر، نعل اسب، یراق‌آلات و مانند آن تبدیل می‌شد، گفتند: "این محصولات آهنی در دو راسته‌ی در ماسوله که اختصاص به آهنگران داشت، فروش می‌رسید و شهرهای دیگر چون زنجان و حتی فراتر از آن، به قفقاز ارسال می‌شد که اهمیت بسزایی در اقتصاد منطقه داشت".  مولف کتاب تاریخ ماسوله ادامه داد: "شاید ما ماسوله را به عنوان یک شهر کوچک می‌بینیم، اما به واقع  ماسوله یک قلمرو وسیع است. قلمرویی که دامداران تالش شش هزار سال در این منطقه زندگی کردند و به ماسوله وابسته شدند و از سویی ماسوله را نیز به خود وابسته کردند و در این تعاملات  و وابستگی، سود و منفعت دو جریان داشت. در دوره‌ای حتی گفته شده که مردم به‌جای پرداخت مالیات نقدی، محصولات آهنی تحویل می‌دادند. این شکل از پرداخت، هم بخشی از سیستم مالیاتی بوده و هم نشان از اهمیت صنعت آهنگری در اقتصاد منطقه داشته است."

این نشست که با استقبال زیادی از سوی پژوهشگران، معماران، دانشجویان و علاقه‌مندان به شهرک تاریخی ماسوله همراه بوده، با پرسش و پاسخ به پایان رسید.
@kfgil
🔻🔻🔻

🔹پرسپکتیو در موسیقی | علی احمدی‌فر

🔸 دوشنبه | ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ | ساعت ۱۷:۳۰
.
@kfgil

مرگ پایان کبوتر نیست

به گزارش خانه‌ی فرهنگ گیلان، «ابراهیم رهبر»، نویسنده برجسته گیلانی و متولد ۱۳۱۷ از شهرستان صومعه‌سرا، دار فانی را وداع گفت.

او به عنوان یکی از پیشروان ادبیات بومی گیلان، در آثار خود به مساله فقر و محرومیت‌های اجتماعی می‌پرداخته است. اما شخصیت‌های داستانیش به جای گرایش به طغیان و انتقام، درگیر تفکر و اندیشیدن در مورد سرنوشت و شرایط زیستی خود هستند.

آثار ابراهیم رهبر به فهم فرهنگ عامه، زندگی اجتماعی، ساختار معماری، باورها و آداب و رسوم و تاریخ رنج‌ها و شادی‌های مردم این زیست‌بوم و جغرافیای فرهنگی کمک شایانی کرده است.

خانه‌ی فرهنگ گیلان این ضایعه اسفناک را به بازماندگان، هنرمندان و به ویژه خواهرزاده ارجمند ایشان، جناب آقای «مهدی ریحانی»، تسلیت می‌گوید.

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه فرهنگ گیلان:

🔹️ داستان‌خوانی داستان‌های کوتاه فارسی و گیلکی

🔸️ سه‌شنبه | ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ | ساعت ۱۷:۳۰

@kfgil

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان:

نقد و بررسی کتاب

🔹 ادبیات در وضعیت متاورس

🔸 مزدک پنجه‌ای

🔹منتقدین: دکتر علیرضا نیکویی _ دکتر سینا جهاندیده

🔹 با حضور مجازی: امید نقیبی‌نسب

🔸 یکشنبه | ۴ خرداد ۱۴۰۴ | ساعت ۱۷:۳۰

@kfgil

▫️نشست شعرخوانی شاعران گیلان در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ در عمارت خانه‌ی فرهنگ گیلان با حضور شاعران و علاقه‌مندان به شعر برگزار شد.
اعظم اسعدی، شاعر با بیان عرض تسلیت به مناسبت درگذشت شیوا ارسطویی، ابراهیم رهبر و شهرام شاهرختاش این نشست را  آغاز کرد. شعری از نامایاد مهدی رضازاده نیز در این نشست قرائت شد.

در بخش اول این نشست، شاعرانی چون مهدی ریحانی، پریوش آتش‌دامن، مهرگان علیدوست، محسن کریمی و مریم شجاع به خواندن اشعار خود پرداختند.

پس از آن، سهند محمودی نوازنده‌ی سنتور، سه قطعه موسیقی را اجرا کرد که فضایی دلنشین به برنامه بخشید.

در بخش پایانی این نشست، شاعران دیگری نظیر سمیه ربیعی، مریم فرجی، اتابک اسدی، حامد رضوی و سارا متقی به شعرخوانی پرداختند و این رویداد فرهنگی با استقبال خوب حاضرین همراه بود.

@kfgil
🔻🔻🔻

▫️عصر روز ۲۹ اردیبهشت، جلسه‌ای با عنوان "پرسپکتیو در موسیقی" توسط علی احمدی‌فر، آهنگساز و مدرس علوم آهنگسازی برگزار شد. وی در این جلسه به پرسپکتیو در هنر موسیقی پرداخت نه پرسپکتیو در عرصۀ جریان‌های هنر موسیقی.

علی احمدی‌فر بیان کرد که موسیقی به‌عنوان یک هنر انتزاعی، به‌طور مستقل از دیگر هنرها شناخته می‌شود و به همین دلیل برخی آن را "هنر اول" می‌نامند. با این حال، بسیاری از مفاهیم و درک جوانب مختلف موسیقی وابسته به هنرهای دیگر است. او تأکید کرد که آشنایی با مفهوم پرسپکتیو در موسیقی می‌تواند دریچه‌ای به درک عمیق‌تر و گسترده‌تری از مفاهیم دنیای هنر موسیقی باشد.

در ادامه، احمدی‌فر به معرفی مشخصات صدا مانند پیچ، دیرند، دینامیک و تمبر صوتی پرداخت و سپس به مفهوم پرسپکتیو در مفاهیم اصلی موسیقی، از جمله خواص افقی مانند بافت کنتراپونتال و ابعاد عمودی موسیقی که شامل هارمونی تونال و مدرن می‌شود، پرداخت. همچنین، او به بررسی پرسپکتیو در فرم، تکنیک‌های آهنگسازی، ارکستراسیون، زیبایی‌شناسی، تاریخ موسیقی و سبک‌های هنری موسیقی پرداخته و جنبه معنوی پرسپکتیو در موسیقی را نیز به‌عنوان بخشی از درونمایه‌ی پژوهشی خود مطرح کرد.

@kfgil
🔻🔻🔻

🔹️ دیا ما گیل نیشت‌( ۱۵۹۸)
نشست فرهنگ بومی گیلان( خرداد۱۴۰۴)

🔸موضوع نشست: تاریخ گیلان

🔹 با مدیریت و اجرای: پوراحمد جکتاجی

🔸 دوشنبه | ۵ خرداد | ساعت ۱۷:۳۰

@kfgil

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه­‌ی فرهنگ گیلان؛ نقد و بررسی کتاب «ادبیات در وضعیت متاورس» اثر مزدک پنجه­‌ای عصر یکشنبه چهارم خرداد یک هزار و چهارصد و چهار همراه با جمعی از هنرمندان و هنردوستان در هوای بهاری خانه­‌ی فرهنگ گیلان برگزار شد. در ابتدا دبیر نشست، ستار جانعلی­‌پور، شاعر به معرفی کتاب پرداخت و سپس از نویسنده­ی کتاب دعوت به عمل آورد. پنجه­‌ای در ابتدای سخنان خود بیان داشت که مایل به شنیدن هر نوع نقدی است. سپس افزود: «یک بار که در سینما هفت­‌بعدی منطقه­‌ی آزاد انزلی نشسته بودم، جرقه­‌ی نوشتن این کتاب در ذهن من زده شد. هنگامی که ترس از افتادن را تجربه می­‌کردم. این کتاب حاصل یک سال و اندی تأمل و پژوهش من پیرامون نسبت میان ادبیات، زبان، تخیل و فناوری­‌های نوین است.» سپس پنجه­‌ای افزود که با نگاهی بینارشته­‌ای و البته دغدغه­‌مند کوشیده است نسبت ادبیات را با وضعیت متاورس بسنجد. «در فصل‌هایی از این کتاب به این پرداخته­‌ام که فناوری، به­ویژه در قالب متاورس، با شبیه­‌سازی مفرط جهان، تخیل را از بستر آرزو و میل انسانی به فضای شبه­‌واقعی انتقال می­‌دهد. جایی که دیگر نیازی به تصور نیست. چون همه­‌چیز به­‌نحوی قابل تجربه شده است. این وضعیت انسان را از آرزو تهی و ادبیات را از ضرورت خود خالی می­‌کند. چرا بنویسیم وقتی می‌توانیم بسازیم؟»
شاعر «کیفرخواست» سپس افزود که زبان در وضعیت متاورس در خطر فروکاسته شدن به ابزار انتقال داده است. اما ادبیات همیشه بازتولیدشونده است. درست است که متاورس می‌خواهد جهان را بسازد، اما ادبیات کارش چیز دیگری است. سپس او بیان داشت که این کتاب پاسخ کنجکاوی­های من است. «در این کتاب خواسته­‌ام نوعی آگاهی ادبی، فلسفی و زیبایی­‌شناسانه نسبت به آینده­‌ای ایجاد کنم که دیگر آینده نیست. بلکه حال در آمدن است. خواسته­ام از ادبیات بپرسم که در مواجهه با دنیایی مصنوعی چه باید کرد؟ و مهمتر اینکه، ما چگونه می­‌توانیم همچنان، در دل فناوری، شاعر بمانیم؟»
سپس دبیر نشست از نخستین سخنران، امید نقیبی­‌نسب که به صورت مجازی در جلسه حضور داشت، برای قرائت نقد و نظر خود دعوت کرد. این منتقد در ابتدا بیان داشت که کتاب به بیان تفاوت میان یونیورس و متاورس می­‌پردازد. «امروزه این بحث بسیار پیچیده شده است. ما با بحران تکنولوژی و هوش مصنوعی روبه­‌رو هستیم. دنیای جدید را ابزارهای جدید می­‌سازند. ما در یونیورس با منطق دوارزشی سروکار داریم ولی از ۱۹۰۰ به بعد منطق­ه‌ای چندارزشی و جدید وارد زیست ما شدند. خیلی از موارد این کتاب از منطق­ه‌ای دوارزشی پیروی می­‌کنند. در حالی­که متاورس با منطق­ه‌ای چندارزشی دنیای ما را دگرگون کرده­‌اند. ما در بلاک­چین با بلوک­‌های ارزش سر و کار داریم.»
سپس جانعلی­‌پور از دیگر سخنران جلسه، دکتر سینا جهاندیده، منتقد و نظریه­‌پرداز دعوت به عمل آورد. جهاندیده بیان داشت که جزوه­ه‌ای این کتاب را سه یا چهار سال پیش خوانده است و همان زمان گفتند که به­‌درستی از نظریه­‌ی هایدگر استفاده نکرده­‌اند. «برخی خلط­‌ها در این کتاب اشتباهند و برخی هم درستند. پنجه­‌ای ابتدا می­خواست از آنتی­‌اوتوپیا بنویسد. در این دویست سال، هر چه نسل دانشگاهی ما خوانده، ادبیات گوتنبرگی است. بعضی تصور می­‌کنند این اصیل­‌ترین ادبیات است؛ چون به نوشتار اهمیت می­‌دهد. در حالی­‌که در گذشته صدا اهمیت داشت و خاستگاه شعر همچنان صدا است. بحث چاپ باعث شد که مخاطب ارزش پیدا کند. زمانی که ما صاحب کتاب شدیم، از آن زمان مخاطب پدید آمد. بنابراین شعری که ابتدا صدا بود و بعد نوشتار شد و حالا هم که تبدیل به تصویر می­‌شود، از این سه مرحله عبور کرده است و نمی­‌توان گفت در این تصویر آزادی است.» او سپس بیان داشت که این نگاه هگلی است. شعر پنجه­‌ای شعر صدا است و او دچار دوگانگی است. «هایدگر وضعیت عجیبی در این کتاب دارد. در فصل اول جهان هایدگر پذیرفته می­‌شود. در فصل سکنی­‌گزینی، دوباره هایدگر پیدا می­‌شود و او را همراه با بودریار می­‌کوبد. گویی مفاهیم هایدگری را رها کرده.»
این منتقد سپس به موضوع گشتل پرداخت و افزود معنای قاب­بندی برای آن ترجمه شده است. «از دید هایدگر کل متاورس یک گشتل است. یعنی چیزی که واقعیت ما را تصاحب کرده و ما با یک الگوریتم، در حال تماشای جهان هستیم. به­نوعی جهان افلاطون در اینجا تکرار شده است. از دیدگاه هایدگر جهان متاورس، سایه­‌ی دیجیتال است.» بنابراین از دست نقد هایدگری فرار نکرده است و هایدگر امیدوار بود که جهان شعری جهان تکنولوژی را نجات بدهد. چون جهان شاعران، جهان بکر و دست­‌نخورده است. «بنابراین در این کتاب چیزی که رویای هایدگر بود، تبدیل به آنتی­‌اوتوپیای هایدگر شد. این اصلی­‌ترین موضوع کتاب است. اصلاً نمی­‌توان با منطق دوارزشی، جهان­‌های چندارزشی را نقد کرد.

پنجه­‌ای می­‌گوید متاورس، رویایی است که بارت و باختین می­خواستند؛ اما واقعاً در جهان متاورس، رویایی است یا همه­‌ی ما می­‌ترسیم؟ متاورس برای همه­‌ی انسان­‌ها کابوسی بیش نیست.»
جهاندیده سپس افزود که کتابی آموزنده و هشداردهنده است. «مفاهیمی که که نویسنده روی آنها فکر کرده است، یکی زبان است که با هایدگر آغاز می­‌شود؛ تخیل؛ واقعیت؛ روایت؛ متن؛ اثر؛ فراواقعیت. سایه­‌ی نقد ادبی بر این کتاب قابل مشاهده است. مثلاً در مورد روایت چندین صفحه بحث شده است و درباره‌ی متاورس در یک صفحه. مفاهیم بودریار را که می­‌آورد، اصلا در مورد ادبیات حرف نمی­‌زند؛ بنابراین در این بخش اثری از ادبیات نیست.»
سپس این نظریه­‌پرداز افزود بحثی هست به نام هنر تعاملی. «در هنر تعاملی، مخاطب پویایی داریم که بارت به آن اشاره می­‌کند. چگونه من به‌عنوان مخاطب با اثر گفتگو کنم. جهان متاورس به من امکان می­دهد تا بتوانم وارد آن جهان بشوم. فرض کنید آقای پنجه­‌ای شعری بگوید و فضاهایی ساخته بشود، و شما آن را از طریق عینک مطالعه­‌اش کنید، معنا تبدیل به تصویر شود. در گذشته اما شعر، صدا بود. آیا آن تجربه از بین رفته است؟ کدام تجربه­ی پیشاچاپ از بین رفته است؟ نوشتار در عصر گوتنبرگ برتر شد.»
سپس دبیر نشست از دومین سخنران، دکتر علیرضا نیکویی دعوت کرد. نیکویی ابتدا بیان داشت که از دیر زمان، دغدغه‌ی هوش رباتیک و هوش مصنوعی میان ادبا و متفکران وجود داشت. «سیلی از مفاهیم در این چند سال اخیر جاری شده است. این مسائل و مفاهیم یک سری از افراد را زودتر درگیر می­‌کند. در این کتاب اما با دو موضوع روبه­‌رو هستیم: شعف و هراس. آیا چیزی که در جهان متاورس شکل می­‌گیرد، می­‌تواند دارای احساس باشد؟ اگر هوش مصنوعی بر انسان غالب شود، چه اتفاقی می­‌افتد؟ تکلیف مترجم چه می‌شود؟»
سپس نیکویی افزود که نویسنده­‌ی کتاب با چهره­‌ی دوگانه­‌ای از جهان متاورس آشنا است. «تصویر ژانوسی. این دوچهره‌گی کاملاً قابل مشاهده است. اگر پنجه­‌ای در آستانه­‌ی برزخ دو جهان دو ارزشی و چند ارزشی می­‌ایستاد، ترسیم­‌گر بهتری می­‌شد. البته تا حد زیادی به این موضوع نزدیک شده است. به نوعی منطق مخمصه­‌ای را ترسیم کرده است. پارادوکس وقتی شکل می‌گیرد که ما در موقعیتی قرار بگیریم که بلاتکلیف باشیم. به همین دلیل پرداختن به هایدگر و بودریار و ریکور، خوب است؛ اما دغدغه­‌ی هایدگری باید عمیق­‌تر دنبال می­‌شد.» سپس نیکویی افزود که فراواقعیت چیز مهیبی است و به قرائت صفحاتی از کتاب و نقد آن پرداخت. در ادامه بحث و تبادل نظری میان منتقدان و حاضران شکل گرفت.    
@lfgil
🔻🔻🔻

📌 تعویق یک برنامه

به اطلاع علاقه‌مندان می‌رساند برنامه "بررسی تطبیقی سینما و موسیقی فیلمِ شطرنج باد" در روز پنج‌شنبه ۸ خرداد برگزار نمی‌شود.
زمان برگزاری این برنامه متعاقباً اعلام خواهد شد.
@kfgil