من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت؟
کاوّل نظر به دیدنِ او دیده ور شدم

-سعدی
@LastsecondL

من داشتم می‌سوختم و تو آمدی و مرا بابت بوی خاکستر مقصر دانستی.

-داستایفسکی

مدام حس می‌کنم جدا از زندگی و آدم‌های این زمان‌ام. نیازمند خیال و داستان‌ام؛ رودخانه‌ها و کوهستان، قطارها ‌و نوارها، نامه نوشتن و یادگاری جمع کردن؛ آرام کردن آهنگ زمان و توجه به جزئیات نادیدنی جهان.

-قطعه‌ای از موسیقی متن سریال بازی تاج و تخت، اثر رامین جوادی.

@lastsecondl | omid.mhb1

هرچه انسان رنجش بیشتر باشد، حس شوخ‌طبعی‌اش بیشتر است.

-داستایفسکی

‏جنگ و مرگ مرا نگران می‌کند اما بدتر از آن از چیزی که وحشت می‌کنم و مهرۀ پشتم یخ می‌زند این خلق‌وخوی ماست. چرا اینجوری شده‌ایم، چرا اینجوری هستیم؟ مردمی که به اینجا برسند آیا می‌توانند به‌عنوان یک ملت زنده بمانند؟ دیوانگان گرسنه‌ایم. مشتی دیوانه بازیچۀ دیوانه‌ای خونخوار!

شاهرخ مسکوب
@lastsecondl | نشر ناکجا

‏حقيقت اين است كه هر انسانى تو را خواهد رنجاند، فقط بايد آنهايى را پيدا كنی كه ارزش اين را داشته باشند كه به خاطرشان، رنج بكشی.

-باب‌مارلی

‏نه امیدم چنان نجات‌بخش است و نه ناامیدی‌ام چنان مهلک؛
من در میانه زجر می‌کشم و ادامه می‌‌یابم.

خزان در جنگل های هیرکانی؛ مازندران.

@lastsecondl | Vaheed Abbasi

‏۱۸۷۳:
«پُل! می‌دانی از چه چیزی بیش از همه می‌ترسم؟ می‌ترسم پُل، می‌ترسم مردم همان طوری به من فکر کنند، که من به آن‌ها فکر می‌کنم!»

- خاطرات پل ورلن از آرتور رمبو.

@lastsecondl | آن؛

«عَیناكَ قَدري.
لا أَحَد یَهرب مِن قَدره.»

-چشمانت سرنوشت من هستند، هیچکس از سرنوشتش فرار نمی‌کند.

-غادة‌السمان

در این دنیا که همه می‌کوشند چیزی شوند، تو "هیچ" شو.

-شمس‌تبریزی

در آخر به همان چیزی که بودم برگشتم، اجتناب از گفت‌وگو و میل به تنهایی.

@lastsecondl

«برای اینکه روانم را نیازارم و پریشانی خیال را از خود دور سازم، ناگزیر کار می‌کنم.»

-ونگوک

از خودش می‌پرسد:«من چرا باید به یک نفر احتیاج داشته باشم که با او دو کلمه حرف بزنم؟ خودم با خودم می‌توانم بیشتر از دو کلمه حرف بزنم و حرف‌های خودم را راحت‌تر بفهمم.»
و اگر کسی به اینجا برسد، دیگر نه می‌گردد نه انتظار می‌کشد.

@lastsecondl | داستایوفسکی

برای شب بیداران.

#Music
@lastsecondl

‏«من انبوهی از این بعد از ظهرهای جمعه را
به یاد دارم كه در غروب آن‌ها
در خیابان
از تنهایی گریستیم
ما نه آواره بودیم، نه غریب
امّا
این بعد از ظهرهای جمعه پایان و تمامی نداشت
می‌گفتند از كودكی به ما كه زمان باز نمی‌گردد
امّا نمی‌دانم چرا
این بعد از ظهرهای جمعه باز می‌گشتند!»

- احمدرضا احمدی.

@lastsecondl | آن؛

‏قطار آخر
پاییز ۲۰۲۴
تهران
فوجی‌فیلم

@lastsecondl | برنجی

بسیار زیبا

#Music
@lastsecondl