💥تجربه‌ی خشم در مسیر روان‌درمانی و بهبودی روان‌زخم‌ها💥

یکی از سخت‌ترین و پُرچالش‌ترین مراحل در جلساتِ روان‌درمانی، زمانی است که متوجه می‌شویم به‌وجود آمدنِ بسیاری از مشکلاتی که با آنها دست و پنجه نرم می‌کنیم، "تقصیر و طراحیِ ما نبوده"، اما تغییر دادنِ وضعیت و بهبودی "مسئولیتِ" ماست، و اینجا همان جایی‌ست که از "ناعادلانه بودن" آنچه "زندگی" می‌نامیمش به "خشم" می‌آئیم.

زندگی "ناعادلانه" است چون والدین و خانواده‌ای که در آن متولد شده‌ایم انتخاب ما نبوده، آسیب‌ها و تروماهایی که در کودکی به اَشکال مختلف تجربه کرده‌ایم انتخاب ما نبوده، جغرافیایی که در آن متولد شده‌ایم با تمام شرایط سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی‌اش انتخاب ما نبوده، قرعه‌کشی ژنتیکی که ما را در معرض انواع بیماری‌ها و آسیب‌پذیری‌ها قرار داده انتخاب ما نبوده، فقدان‌ها و سوگ‌هایی که قلب ما را بارها و بارها شکسته‌اند انتخاب ما نبوده، و ......

کنار آمدن با این ذاتِ "ناعادلانه بودنِ زندگی" و پذیرفتنِ مسئولیتِ ترمیم و بهبودی از روان‌زخم‌هایی که تقصیر و طراحیِ ما نبوده، مثل این است که از ما بخواهند یک خرابکاری عظیم را که در رُخ دادنِ آن هیچ نقشی نداشته‌ایم، جمع و جور کنیم و همین بدجوری کُفرمان را بالا می‌آورد...

تجربه‌ی این "خشم" بسیار طبیعی است، اما در نهایت "پذیرشِ مسئولیتِ تغییر" است که ما را نجات خواهد داد... و پذیرشِ این مسئولیت نیازمندِ "خردمندی"، "ملایمت"، "شجاعت" و "غیرقضاوت‌گر بودن" است.... و سختیِ داستان همینجاست اما شدنی هم هست.... ☺️

🖌️دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

🔮پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مغز ما یک سوگیری منفی دارد، به این معنا که ما نسبت به اطلاعات منفی بیشتر از اطلاعات مثبت حساس هستیم و از نگاه تکاملی این این سوگیری منفی منجر به افزایش احتمال بقایمان می‌شود. ما تمایل به نادیده گرفتن جنبه‌های مثبت و تمرکز بر تجربه‌های منفی داریم و به قول ریک هانسون، نویسنده‌ی کتاب مغز بودا، «مغز ما همانند نوار چسب برای تجربه‌های منفی و همانند تفلون برای تجربه‌های مثبت عمل می‌کند» 🤦‍♀️
می‌خواهم بگویم‌ اگر شما فردی هستید که در مورد رویدادهای منفی در گذشته نشخوار فکری می‌کنید و یا در مورد رویدادهای منفی در آینده نگران و مضطرب هستید، خودتان را به خاطر این‌گونه بودن قضاوت نکنید. به خاطر داشته باشید که این وضعیت از میل بنیادین ما به بقا و‌ ایمن بودن سرچشمه می‌گیرد. این سخت‌افزارِ مغز ماست و همه‌ی افراد تا حدی این‌ سوگیری منفی را دارند. آیا می‌توانید از مغزتان به‌خاطر نیت و تلاش مجدانه‌اش برای حفاظت از شما و حفظ بقا‌ی‌تان قدردانی کنید؟ 😇

🖌️دکتر مهرنوش اثباتی؛ روانشناس

🪷از اینکه با ذکر منبع این مطلب را انتشار می‌دهید از شما سپاسگزارم🪷

#دکتر_مهرنوش_اثباتی
#روان‌_درمانی
#درمان_شناختی_رفتاری
#درمان_متمرکز_بر_شفقت
#روانشناسی
#کارگاه_روانشناسی
#CFT
#CBT

🧠 روان‌درمان و بهبودی، دو گام به پیش، و یک گام به پَس است! 🧠

بهبودی از زخم‌های روانی فرآیندی پیچیده است و طبیعی است که در این مسیر، بارها و بارها با «تکرار الگوهای قدیمی و مخرب» مواجه شوید.
آیا این به معنای شکست درمانی یا عدم پیشرفت است؟ خیر! عود و تکرار این الگوها بخشی از فرآیند درمان و بهبودی است.

✅ برای تشخیص اینکه آیا در مسیر واقعی بهبودی قرار دارید، این سوالات کلیدی را از خود بپرسید:

1️⃣ آیا از بازگشت و تکرار این الگوی قدیمی، «آگاهی» دارم؟

2️⃣ آیا «تمایل» دارم اقدامی مؤثر برای تغییر این الگو انجام دهم، نه صرفاً اقدامی از روی اجتناب یا ترس؟

3️⃣ آیا «شجاعت» این را دارم که از حمایت و کمک افرادی که به آن‌ها اعتماد دارم، بهره‌مند شوم یا گرایش به پنهان‌کاری دارم؟

4️⃣ آیا می‌توانم با خودم «مشفقانه و خردمندانه» رفتار کنم، نه به‌صورت «خودانتقادگرانه»؟

5️⃣ آیا در مقایسه با قبل از شروع درمان، می‌توانم سریع‌تر از این الگوهای مخرب خارج شوم؟
برای مثال، آیا ظرف چند ساعت یا چند روز از وضعیت مخرب خارج می‌شوم، در حالی که قبل از درمان ممکن بود هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد؟

🌱 هرگز اجازه ندهید «کمال‌گرایی» یا «ترس از نقص» مانع پیشرفت و بهبودی شما شوند. این‌ها تنها موانعی هستند که می‌توان آن‌ها را با آگاهی، انعطاف‌پذیری و حمایت مناسب، پشت سر گذاشت.

🖌️ دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

🪷از اینکه با ذکر منبع این مطلب را انتشار می‌دهید از شما سپاسگزارم🪷

#دکتر_مهرنوش_اثباتی
#روان‌_درمانی
#درمان_شناختی_رفتاری
#درمان_متمرکز_بر_شفقت
#روانشناسی
#کارگاه_روانشناسی
#CFT
#CBT

💥 «دوست داشتنِ خود»، فقط جملاتِ مثبت و زیبا به خود گفتن نیست!! 💥

👈 وقتی تن به رابطه با فردی «اجتنابی و فاصله‌گیر»، «دور از دسترس» و «بدون حضور عاطفی» نمی‌دهی، یعنی خودت را دوست داری.

👈 وقتی در رابطه‌ات «مرزهای مشخصی» می‌گذاری و از طرف مقابل «تعهد»، «درگیری عاطفی»، «سرمایه‌گذاری روانی»، «ثبات» و «ارتباطِ معنادار» می‌خواهی، یعنی خودت را دوست داری.

👈 وقتی باور داری که «نیازهای تو مهم هستند»، یعنی خودت را دوست داری.

👈 وقتی با وجود نارضایتی از خودت و عملکردت، حتی اگر بخش‌هایی از وجودت نیاز به «تغییر و بهبودی» داشته باشند، بازهم خودت را «می‌پذیری» و می‌دانی که «شایسته‌ی عشق و احترام» هستی یعنی خودت را دوست داری.

👈 وقتی به جای آنکه مدام خودت را «سرزنش» و از خودت «انتقاد» کنی، با خودت «مشفقانه»، «صبورانه» و «خردمندانه» گفتگو می‌کنی، یعنی خودت را دوست داری.

💡 حالا نوبت شماست:
✅ چه کاری می‌کنید که نشان دهد خودتان را دوست دارید؟
✅ انجام دادن کدام‌یک از آیتم‌های این متن برای شما سخت‌تر و چالش‌برانگیزتر است؟

🖌️دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

🪷از اینکه با ذکر منبع این مطلب را انتشار می‌دهید از شما سپاسگزارم🪷

#دکتر_مهرنوش_اثباتی
#دوست_داشتن_خود #خودشناسی #رشد_فردی #عشق_به_خود #سلامت_روان #خودباوری #خودمراقبتی #توسعه_فردی #روانشناسی #خودآگاهی #زندگی_معنادار #بهبود_خود #شفقت_به_خود #زندگی_آگاهانه #روان‌_درمانی #درمان_شناختی_رفتاری #درمان_متمرکز_بر_شفقت #روانشناسی #کارگاه_روانشناسی
#CFT
#CB

💫💫 زنان، اگر مجبور شوند، روی دیوارهای زندان، آسمان آبی را نقاشی خواهند کرد. اگر خرمن‌ها نابود شوند، بذرهای بیشتری خواهند پاشید. آنجا که دری نیست، زنان در خواهند ساخت و آن را باز خواهند کرد؛ از آن عبور خواهند کرد و به راههای جدید و زندگی‌های جدید گام خواهند نهاد…

زنان، در مواجهه با رنج، زخم‌هایشان را به نشانه‌های افتخار تبدیل می‌کنند. هر زخم داستانی است از قدرت، از بقا، از توانایی برخاستن دوباره. آن‌ها می‌آموزند که چگونه از درد، نیرویی بسازند که نه تنها خودشان، بلکه دیگران را نیز شفا دهد…

زنان، می‌دانند که زمین خوردن بخشی از سفر است. آن‌ها بلند می‌شوند، حتی اگر بارها و بارها سقوط کرده باشند. قدرت آن‌ها در این است که می‌دانند شکست، نقطه‌ای برای پایان نیست؛ بلکه فرصتی برای شروع دوباره است…

زنان، حتی در تاریک‌ترین شب‌ها، ستاره‌های خود را خلق می‌کنند. آن‌ها یاد گرفته‌اند که امید چیزی نیست که منتظرش بمانند؛ بلکه نوری است که خود در دلشان می‌افروزند...

📕 زنانی که با گرگ‌ها می‌دوند
🖌️ کلاریسا پینکولا استس

💎«دوره‌ی پیشرفته»💎
درمان متمرکز بر شفقت (CFT)
✨همراه با سوپرویژن✨

👩‍🏫 مدرس: دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‎شناس و متخصص در حوزه‌ی روان‌درمانی و آموزش رویکردهای پارادایم رفتاردرمانی شناختی

⚠️ توجه بسیار مهم⚠️: این دوره فقط مخصوص افرادی است که با ارائه‌ی گواهی نشان دهند قبلا در دوره‌ی کوتاه مدت درمان متمرکز بر شفقت ( ۱۶ تا ۴۰ ساعتی) "با تدریس دکتر مهرنوش اثباتی" شرکت کرده‌اند.

📆 تاریخ‌های برگزاری:
📌بخش نظری: چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه ۱۰، ۱۱، ۱۲ بهمن ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۲۰:۳۰
📌بخش سوپرویژن: پنج‌شنبه و جمعه ۱۸ و ۱۹ بهمن ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۲۰:۳۰

🔻کاندیداهای انتخابات چپتر فارسی
🔹رئیس منتخب: دکتر علی فیضی (رواندرمانگر و مترجم ACT)
🔹دبیر-خزانه دار: دکتر مهرنوش اثباتی (روان‌شناس و مدرس دوره‌های تخصصی روان‌شناسی)
🔹عضو:
▫️دکتر مرتضی کشمیری (درمانگر ACT و مترجم)
▫️حسین سعیدی (رواندرمانگر RFT و مدرس دانشگاه)


🔻برای نخستین بار، فرصتی تاریخی فراهم شده است تا شما درمانگران فارسی زبان، در انتخاباتی عمومی، مسیر آینده چپتر فارسی را تعیین کنید.
▫️پس از ماه‌ها گفتگو با استیون هیز (ریس پیشین ACBS) و روندا مروین (ریس کنونی ACBS) به این نتیجه رسیده‌ایم که تغییر در شرایط کنونی که شایسته جامعه علمی‌ فارسی زبانان باشد، مستلزم مسیولیت‌پذیری، خبرگی و سطح روابط گسترده با صاحب‌نظران علم بافتاری رفتاری‌ست.
▫️ما گروهی از متخصصان و پژوهشگران حوزه علم رفتاری بافتاری، با اشتیاق و مسئولیت‌پذیری، تصمیم گرفته‌ایم در این انتخابات شرکت کنیم تا تغییری مثبت و بنیادین را رقم بزنیم.

🔻چگونه می‌توانم در انتخابات رای دهم؟
▫️در ابتدا باید عضو انجمن جهانی علم رفتاری بافتاری ACBS شوید: 33i.ir/ACBS
▫️سپس عضو چپتر فارسی شوید: 33i.ir/p
▫️وارد صفحه انتخابات شوید: 33i.ir/vote

🔻ما بر این باوریم که پیشرفت ماحصل فعالیت‌های حرفه‌ای‌ست. برآنیم تا با:

▫️ایجاد ساختاری شفاف و دموکراتیک، فضایی فراهم کنیم تا تمامی اعضای چپتر بتوانند در تصمیم‌گیری‌های کلان نقش ایفا کنند.

▫️آنچه که سالهاست از اعضای چپتر به دور مانده، مانند ارتباطات بین‌المللی با دیگر شاخه‌های انجمن علم رفتاری بافتاری و تسهیل همکاری‌ها با صاحب نطران داخلی را فراهم کنیم.

▫️توسعه و گسترش فعالیت‌های چپتر فارسی با تشکیل گروه‌های تخصصی (پروسوشال، PBT، فعال سازی رفتاری، ACT،CFT، FAP، RFT، کوچینگ، زوج درمانی و ...) جهت برقراری ارتباط بین اعضا و ایجاد فضای گفت‌وگوی علمی، آزاد و سازنده.

در نکوهشِ ستایش رنج! تحلیلی تکاملی-شناختی
سخن رنج مگو، جز سخن گنج مگو! (مولانا)

طی تاریخ اندیشه، صداهایی بوده‌اند که رنج را نه فقط به عنوان یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر زندگی، بلکه به عنوان امری ارزشمند، ضروری و حتی ستودنی تلقی کرده‌اند که به پرورش روحی انسان یاری می‌دهد. اما آیا واقعاً باید رنج را ستایش کنیم؟ و چه پیامدهای منفی‌ای، چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی، در چنین ستایشی نهفته است؟
برای پاسخ به این پرسش‌ها  از دو منظر تکاملی و شناختی به این موضوع نگاهی کنیم.

نگاهی تکاملی به رنج
از منظر تکاملی رنج به‌طور  کلی به عنوان یک تجربه‌ی نامطلوب، و مهم‌تر از آن، سیگنال هشدار تلقی می‌شود، نه ارزشی مطلوب. ستایش رنج با انگیزه‌ی بقا و بهبود زندگی در تضاد است. انرژی و منابع باید صرف بهبود شرایط زندگی و سلامت شوند، نه آنکه صرف تحمل رنج، به امید پاداشی در پی آن شوند. انتخاب طبیعی ما را به گونه‌ای شکل داده است که از درد و رنج اجتناب کنیم، زیرا رنج معمولاً نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خطر است. تشویق به تحمل رنج بدون تلاش برای رفع عوامل رنج‌آور، می‌تواند منجر به آسیب جسمی و روانی و کاهش بخت بقا شود.
از منظر تکاملی، انسان‌ها باید برای بهبود شرایط زندگی و کاهش رنج در جامعه تلاش کنند، نه اینکه رنج را به عنوان امری اجتناب‌ناپذیر بپذیرند. تأکید بیش از حد بر رنج و تحمل آن، می‌تواند منجر به نادیده گرفتن نقش احساسات مثبت و لذت در زندگی شود. از دیدگاه تکاملی، احساسات مثبت مانند شادی، لذت و رضایت، نقش مهمی در انگیزه دادن به رفتارهای سازگارانه، تقویت روابط اجتماعی، و بهبود سلامت جسمی و روانی دارند.

رنج از منظر شناخت بدن‌مند
نظریه‌ی شناخت بدن‌مند (بدن‌مند، جای‌مند، کنش‎مند، و گسترش‌یافته) می‌گوید که شناخت ما صرفاً یک فرایند ذهنی انتزاعی نیست، بلکه به‌طور  عمیق تابع شرایط بدنی انسان است، در محیط ریشه دارد، فعالانه با جهان در تعامل است، و در این تعامل با ابزارها و محیط اطراف خود گسترش می‌یابد.
ستایش رنج با نادیده گرفتن واقعیت بدنی رنج همراه است. فلسفه‌های طرفدار رنج، رنج را به مفهومی انتزاعی تقلیل می‌دهند و واقعیت بدنی و حسی آن را نادیده می‌گیرند. رنج تجربه‌ی فیزیولوژیکی واقعی‌ست که در بدن احساس می‌شود و بر سلامت جسمی و روانی ما تأثیرات منفی می‌گذارد. ستایش رنج می‌تواند افراد را به قطع ارتباط با حس بدنی و تجربیات حسی خود تشویق کند. این در حالی‌ست که آگاهی از حس بدنی و توجه به تجربیات حسی برای شناخت خود و جهان مهم است.
همچنین شناخت آدمی از جهان جای‌مند است. فلسفه‌های طرفدار رنج، رنج را به امری فردی و درونی تقلیل می‌دهند و علل محیطی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی رنج را نادیده می‌گیرند. این در حالی‌ست که تجربه‌ی ما از رنج به شدت تحت تأثیر محیط اطراف، ساختارهای اجتماعی، روابط قدرت و شرایط فرهنگی است. تأکید بر تحمل رنج فردی، می‌تواند اهمیت محیط حمایتی و روابط اجتماعی سالم را نادیده بگیرد. ستایش رنج می‌تواند به انفعال در برابر شرایط رنج‌آور منجر شود.
از منظر شناخت کنش‌مند، مهم‌ترین نقد به ستایش رنج، به ضعف عاملیت و کنشگری مربوط می‌شود. فلسفه‌های طرفدار رنج اغلب عاملیت، کنشگری و توانایی ما برای تغییر شرایط را تضعیف می‌کنند. این در حالی‌ست که طی فرایند تکامل شناخت ما برای تعامل فعالانه با جهان طراحی شده است. تأکید بر رنج می‌تواند دامنه‌ی کنش‌های مطلوب را محدود کند. کنش‌هایی که هدف آنها کاهش رنج و افزایش شادی است، ممکن است به عنوان سطحی یا ناپسند تلقی شوند.
از منظر شناخت گسترش‌یافته فرهنگ و باورهای جمعی ما بخشی از سیستم شناختی گسترده‌ی ما هستند. فلسفه‌های طرفدار رنج، رنج را فردی و درونی می‌بینند و نقش ابزارها، فناوری‌ها، زبان، فرهنگ و ساختارهای اجتماعی گسترده را در ایجاد و کاهش رنج نادیده می‌گیرند. ستایش رنج می‌تواند به تداوم باورهای نادرست فرهنگی که رنج را عادی‌سازی یا ارزشمند جلوه می‌دهند، منجر شود.

پیامدهای اجتماعی
ترویج گفتمانِ ستایش رنج می‌تواند به‌طور  ناخواسته، یا حتی عامدانه، دولت‌ها را از وظیفه‌ی اصلی خود که فراهم آوردن شرایط شکوفایی و زدودن از رنج است، تبرئه کند. با فردی‌سازی رنج، مسئولیت مقابله با آن به دوش افراد گذاشته می‌شود و ترویج  ایده‌ی «تله شادکامی» می‌تواند نقش دولت در ایجاد و تداوم رنج را نادیده گیرد.
به جای ستایش رنج، باید به دنبال درک عمیق‌تر علل رنج، کاهش رنج غیرضروری، بهبود شرایط زندگی، جستجوی شادی و رفاه، و ایجاد جوامعی عادلانه‌تر و انسانی‌تر باشیم.

سخن آخر
نظریه‌های فلسفی، شرایط کاربست دارند: نظریه‌ی «تله‌ی شادکامی» برای انسانِ جهان‌های توسعه‌یافته عرضه شده است.
هر چند که واضح است رنج بخشی اجتناب‌ناپذیر در زندگی‌ست و تنوع هیجانی را افزایش می‌دهد اما در غیاب هیجان‌های مثبت هیچ فضیلتی در آن نهفته نیست.

هادی صمدی
@evophilosophy

🔷 در چالش‌‌ها و در هنگام برانگیختگی، چگونه هیجاناتم را تنظیم کنم؟

🖌️ دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

✅ احساسات و واکنش‌های بدنتان را بدون قضاوت مشاهده ‌کنید و به خودتان یادآوری کنید که آنچه در حال رخ دادن است نشانه‌ی فعال شدن سیستم تهدید در مغزتان است:
👈مثال: همین الان دارم متوجه می‌شوم که قلبم تند می‌زند، تنش را در بدنم احساس می‌کنم، حالتی از تحریک‌پذیری یا میل به کناره‌گیری در من وجود دارد. این واکنش‌ها نشانه‌ای از «سیستم تهدید» در مغزم هستند که برای محافظت از من فعال شده است.

✅ ببینید ذهنتان از موقعیت پیش آمده چه روایتی می‌سازد و بعد به خودتان یادآوری کنید که این روایت برخاسته از تلاش مغز من برای درک شرایط و پیش‌بینی خطرات احتمالی است. اما آیا این تنها تفسیر ممکن از موقعیت است؟

✅ مشفقانه و‌خردمندانه، آسیب‌ها و تروماهای گذشته‌تان و اثر آنها بر شکل‌گیری ترس‌ها و نحوه واکنش‌تان‌ به ترس‌ها را به یاد بیاورید:
👈 مثال: در گذشته، تجربه‌هایی از طرد شدن یا نادیده گرفته شدن از سوی افراد مهم و مورد اعتمادِ زندگی‌ام داشته‌ام. اکنون و در این لحظه تفسیر ذهن من از این موقعیت بر اساس آسیب‌ها، ترس‌ها و تروماهای گذشته‌ی من است، اما مهم است که به خودم یادآوری کنم که داستانی که ذهنم می‌سازد، لزوماً حقیقت ندارد. این، صدای گذشته است، نه لزوماً حقیقتِ اکنون.

✅ به بدنتان کمک‌ کنید تا هیجان را پردازش کند:
👈 مثال: می‌توانید بدنتان را تکان بدهید، حرکات کششی انجام بدهید، فریاد بزنید، بدوید، برقصید یا چند نفس عمیق و آرام بکشید. این کارها به سیستم عصبی‌‌تان کمک می‌کنند تا از حالت تهدید خارج شده و به تعادل برسد.

✅ انتخاب کنید که به جای واکنش‌های همیشگیِ ناسالم به آشفتگی‌هایتان، واکنش‌های جایگزینِ سالم نشان دهید و از خودتان مراقبت کنید:
👈مثال: به جای سرزنش خودم، یا ماندن در افکار نشخوارگونه، یا فرار از موقعیت، یا کنترل کردن، چه روش‌های سالمی برای واکنش و یا حل مساله وجود دارد که می‌توانم آنها را انتخاب کنم؟

✨ تنظیم هیجان با این روش‌ها، یک مهارت است که نیاز به تمرین و تکرار دارد. در این مسیر، به جای سرزنش و قضاوت، با خردمندی، ملایمت و شجاعت در کنار خودتان بمانید.

🖌️دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

📌 پی‌نوشت: هرچند این روش‌ها می‌توانند بسیار کمک‌کننده باشند، اما برای برخی افراد، به‌ویژه کسانی که تجربه‌های آسیب‌زای عمیقی داشته‌اند، این روش‌ها به‌تنهایی کافی نخواهند بود. در اینصورت بهتر است از یک روان‌درمانگر متخصص کمک بگیرید. حمایت تخصصی می‌تواند به شما کمک کند تا ریشه‌ی هیجانات خود را بهتر درک کنید و راهکارهایی متناسب با نیازهای خود بیابید.

🪻نوروز، جشن ناپایداریِ زندگی🪻

در آستانه‌ی بهاری دیگر از زندگی، یادمان باشد که هیچ چیز در این جهان ماندگار نیست؛ نه غم‌ها همیشگی‌اند، نه شادی‌ها جاودانه. نه داشته‌ها ابدی‌اند، و نه نداشته‌ها همیشگی‌… زندگی، جریان پیوسته‌ای از آمدن‌ها و رفتن‌ها، از دست دادن‌ها و بازیافتن‌هاست...

نوروز، جشن همین ناپایداری است. جشنی برای در آغوش کشیدن همین لحظه، جشنی برای پذیرفتن آنچه از دست داده‌ایم، برای ادای احترام به خاطراتی که در دل زنده‌اند، و برای قدردانی از آنچه هنوز داریم...

باشد که در سال نو غم‌ها بیایند و بروند، بی‌آنکه ما را از حرکت بازدارند؛ که خیام بزرگ و عزیزمان گفت:

چون نیست ز هر چه هست جز باد به دست
چون هست به هر چه هست نقصان و شکست
انگار که هر چه هست در عالم نیست
پندار که هر چه نیست در عالم هست

نوروز فرخنده و بهار خوش و خرم باد! 🪻🍃✨🌸

✍️ دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

✨ یاری آن است که زهر از قبلش نوش کنی
نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی
(سعدی)

🍃راهنمای «همدلی و اعتباربخشی به احساسات شریک عاطفی»🍃

✍️ دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

🟤خاموشی هیجانی🟤

تا حالا دقت کردی…
بعضیا همیشه در خدمت دیگرانن…
همیشه مؤدبن… همیشه ساکت…
همه تحسینشون می‌کنن،
اما کسی نمی‌دونه اون آدم واقعاً چی می‌خواد… چی حس می‌کنه…. یا اصلاً آخرین ِبار کی ناراحت بوده یا کی گریه کرده…
مادری که هیچ‌وقت نمی‌گه خسته‌ست…،
بیماری که درد داره، ولی نمی‌خواد مزاحم کسی باشه…،
آدمی که همیشه اضافه‌کار می‌مونه…،
زن یا مردی که همیشه کوتاه میاد، چون از دست دادن براش مثل مرگه…،
اونی که همیشه لبخند می‌زنه، حتی وقتی دلش گرفته…،
کسی که همیشه می‌گه “اشکالی نداره”،حتی وقتی از درون داره له می‌شه…

این آدما فقط مهربون نیستن
اونا گرفتار خاموشی هیجانی‌ان…
خاموشیهیجانی یعنی خودت رو بی‌صدا کنار بذاری…
فقط برای اینکه دوست‌داشتنی بمونی…برای اینکه طرد نشی… ترک نشی… قضاوت نشی… ضعیف به نظر نرسی و تنها نمونی.

👈 ادامه مطلب در ویدئو آمده است.

🖌️دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان‌شناس

بخش ۱- بارها بخوانید و برای عزیزانتان بفرستید.
با آرزو و امید به بازگشت صلح و آرامش به زندگی‌هایمان ….

بخش ۲- بارها بخوانید و برای عزیزانتان بفرستید.
با آرزو و امید به بازگشت صلح و آرامش به زندگی‌هایمان ….