— Хто, Гегемонавіч? — пацікавіўся змрочны Мазгаўнюк. — А хто ж яшчэ можа быць? Кум твой прыпісчаны, называецца кумандант горада! Трубу ў іх прарвала! — Ізноў усё гаўном заплыве, — уздыхнуў Мазгаўнюк. — Ды не — гэтым разам з вадою, птамаць... Ва ўсім горадзе…

Па Максымуме! Кастрычнік 2019. Тэкст: https://abdziralovic.by/maks-shchur-ya-ne-xachu-kab-byli-my/

Галоўным паказальнікам любові да сістэмы з’яўлялася колькасць пацалункаў сімвала. Сталёвая Дупа, што вісела ў цэнтры Кантэйнера, была адпаліраваная да бляску, а ў некаторых месцах працёртая да дзірак. Сотні грызуноў прыкладаліся да сімвала да тых часоў, пакуль…

У маленькай крамцы, дзе заўжды ё’ ўсё й нават болей, ты купляеш адзін і той глазураваны сырок і жменю печыва, часам — бутэльку вады (малую, каб лёгка несьці, а мусіў бы большую — то было б, як тады, насампраўдзе)

Спрадвечны розгалас крыніц з вышыняў вуха ловіць... На іх пачатку бог стаіць — сам вечны пачатковец.

—І што ж мне цяпер рабіць? Што ж я цяпер партыярху Педафілу перад усім народам падару, ціамат? — Гаспадар прыкінуўся задуменным. — Так ён мне душу з гэтаю кнігай даставаў... —Сраку яму цяпер пацалуй, свайму Педафілу, — прабуркатаў сабе пад нос незадаволены…

Слуп сьцябліны абсечаны высахлы ўтыркаўся ў бледна-чорную сьветліню роўна разьлітую ўсюль ён меў падабенства з калюмнай што не трымае нічога апроч пустаты пазбаўленая капітэлі гзымсу столі і апраўданьня

і скала, і будынак відочныя кірлям і драбнюткаю сольлю пасыпаны стол і пад ёй незавершаны шэраг чарнільны незнаёмых чужых неразгаданых слоў

Кулинария была его второй страстью, после управления Государством. А возможно, и первой. Отец народа и несбывшийся повар. Освежевание, фаршировка туш, взбивание яиц до воздушной невесомой пены, замес теста, нарезка овощей на мельчайшие правильные кубики —…

—Хай рабуюць, не да іх зараз! Грошай сабе мы заўжды надрукуем, — адмахнуўся Мазгаўнюк. — Якія яшчэ навіны? —Калгасенка на провадзе. —Што, павесіўся? Ну, нарэшце... —Ды не, здаецца — гаварыць з вамі хоча... —А-а, птамаць! — зароў Мазгаўнюк. — Давай сюды!

Так, дасягнуўшы росквіту, у прах імпэрыі сыходзяць пачаргова, бо прадчуваюць: іхны ўзьнёслы гмах ня ёсьць, на жаль, увасабленьнем Слова.

ПРЭЗІДЭНТ: ...Таму прысвойтваю табе чарговае званне. МАЁР: Падпалкоўніка? ПРЭЗІДЭНТ: Не, генерал-маёра. (Дастае з кішэні генеральскія пагоны і прыкладвае іх Маёру на плечы.) АПАВЯДАЛЬНІК (да гледачоў): Бачылі, во гэта кар’ерны рост, гэта я разумею. Як у нас…

Надыходзіць дзень Ж у падводнай лодцы Усплываць, папаўняць запасы Смярдзючай гарбаты й паветра Адказваць на розныя простыя пытанні

У якасьці падарунку дарагія ўсярускія браты далі нам вялізны крэдыт у выглядзе двух батальёнаў спэцыяльных вайсковых аддзелаў! Неўзабаве яны белымі анёламі спусьцяцца на засьнежаныя стрэхі нашага гораду... Радуймася, сябры мае! Людзі ў белых халатах канчаткова…

ПЕРШЫ МУЖЫК (малоцячы загіпсаванай рукой па варотах): Адчыняй, а то выламаем. ЭФЕКТЫЎНЫ МЕНЕДЖАР (звесіўшыся праз поручань): Я табе выламаю, вароты дзяржаўная маёмасць, будзеце адказваць у судзе

За свабоду, дзеці Радзімы, За зьдзяйсненьне нашых мар! Супраць нас халопы рэжыму Падымаюць крывавы штандар. Свой крывава-зялёны штандар.

Тэкст, выкананне: Макс Шчур
Беларускі фонд культурнай салідарнасці #BYCULTURE: https://tuzinfm.by/by_culture/
Падтрымаць беларускіх палітвязьняў-антыфашыстаў: https://abc-belarus.org/?p=13136
Support revolution in Belarus: https://www.firefund.net/belarus…

Прага сёньня гэта такое невялікае беларускае мястэчка з насельніцтвам каля тысячы чалавек выбары адбыліся мэрам абралі Ціханоўскую яна набрала крышку менш за 97 адсоткаў

Калі вам пагана, ня трэба казаць гэтага чытачу. Пакіньце сваю гаротнасьць пры сабе.

— Сынишка мой... — зашептала женщина, кивая на мальчика. — Болен чем-то... Все про какую-то страну рассказывает... И по ночам пропадает. Только лежал в кровати — глядь — и нет его. А утром снова тут как тут.