یکی از پرسش‌های بنیادینی که بشر امروزه با آن مواجه است و با آن روبه‌رو می‌شود، این است که چرا وجود دارد؟ برای این‌که حواس و امیال غریزی خود را دنبال کند؟ بخورد، بخوابد و بچه دار شود؟ اینگمار برگمن در اکثر آثار خود به دغدغه‌های اگزیستانسالیستی نوع بشر می‌پردازد و تماشاگر را مجبور می‌کند در حین تماشای اثر با خود مواجه شود و به سوال‌های بنیادینی که قبلا به آنها آن‌چنان که باید نپرداخته، بپردازد و از خود بپرسد من و خود من، از اعماقی که وجود دارم و نه این که خودم و دیگران گمان می‌کنند که وجود دارد کیست؟ این هنر یک فیلسوف، فیلمساز است که به جای جواب دادن دنبال طرح سوال‌هایی است که اغلب بی جواب مانده و خواهند ماند. لنز و دوربین برگمان در درون فیلم به شکلی تماشاگر را به‌عنوان پراهمیت‌ترین کاراکتر ناپیدای فیلم مورد هدف قرار می‌دهد  و غیبتی به مثابه‌ی حضور را برای مخاطب به زیبایی نمایان می‌کند طوری که حتی درون فیلم کاراکتر اصلی فیلم، آلما با جسارت تمام از تماشاگران عکس می‌گیرد
سوال اصلی فیلم این است آیا ما چیزی جز نقابهایی هستیم که در اجتماع به چهره میزنیم؟

#بهنام_محمدی

@psychology_personaa

تقدیر همان اتفاقی است که ورای کنترل ما برایمان رخ میدهد؛ امّا هر یک از ما مسئول نحوه برقراری ارتباط با آن وقایع هستیم.
قوی‌تر از تقدیر شجاعتی است که سرسختانه آن را تاب می‌آورد.
ما نه تنها از طریق اعمال‌مان بلکه کماکان به شیوه عشق ورزیدن و در نهایت از راه تحمل رنج نیز به زندگی معنا می‌بخشیم.
انسان بودن چیزی جز آگاه بودن و پذیرش مسئولیت نیست!


آری به زندگی
#ویکتور_فرانکل

🆔 @logoss24

اگر خدا به دعاهای انسان‌ها گوش می‌کرد، باید تمام انسان‌ها خیلی سریع محو می‌‌شدند؛ چرا که آنها به طور دائمی برای دفع شر همدیگر دعا می‌کنند.

اپیکور

🆔 @logoss24

مهم‌ترین راه برای فاسد کردن ذهن یک جوان این است که به او بقبولانیم تقلید کردن بهتر از متفاوت بودن است.

نیچه

🆔 @logoss24

انسان شریف مشغول خویشتن است و انسان فرومایه مشغول دیگران. انسانی که وجود خویش را ارزشمند می‌داند نگاهش را از بیرون برداشته و بیشتر توجهش معطوف به درون است.

کنفوسیوس


🆔 @logoss24

زندگی همین است، به یک گل می‌ماند که شاد و خندان توی چمن شکفته می‌شود. یک بز سر می‌رسد و می‌بلعدش و همه چیز تمام می‌شود!

آنتوان چخوف

🆔 @logoss24

فیلمی کوتاه درباره رمان در جستجوی زمان از دست رفته از مارسل پروست رمانی که حتما باید خواند❤️

🆔 @logoss24

از آن لحظه که یاد گرفتم خاطرات گذشته را دوباره زنده کنم، دیگر هیچ چیز مرا کسل نمی‌کرد، آن‌ وقت فهمیدم مردی که فقط یک روز زندگی کرده باشد، می‌تواند بی هیچ رنجی، صد سال در زندان بماند، چون آ‌ن‌ قدر خاطره خواهد داشت که کسل نشود.

بیگانه
#آلبر_کامو

🆔 @logoss24

گاهی جمله‌ای عمیق از فیلسوف و نویسنده‌ای بزرگ می‌خوانیم و یا می‌شنویم و اغلب به سادگی از کنار آن می‌گذریم حال آنکه این جمله می‌تواند بیانگر یکی از مفاهیم کلیدی فلسفه‌ی آن نویسنده باشد. کامو در آثار خود به ویژه در افسانه سیزیف، به زیبایی می‌نویسد که زندگی در ذات خود پوچ و بی‌معنا است، اما انسان می‌تواند بدون تسلیم شدن به این پوچی، با شور و اشتیاقی پایان ناپذیر زندگی کند. این جمله نیز در همین راستا در کتاب یادداشت‌هایش نوشته شده است. آیا شادم یا غمگین؟ زیاد اهمیتی ندارد. و در این
جمله‌ نشان می‌دهد که چگونه خوشبختی و بدبختی در برابر معنای عمیق‌تری از زندگی هر لحظه رنگ می‌بازد و چندان مهم نیست که آدمی احساس شادی یا غم کند، چرا که این احساسات زود گذرند و تحت تأثیر شرایط زندگی مدام تغییر می‌کنند.
پس اینجا مساله مهم‌ چگونگی مواجهه با زندگی می‌تواند باشد.کامو می‌گوید که راه مواجهه با پوچی، زیستن با شور و حرارت دیوانه‌وار است، یعنی تجربه کردن زندگی به کامل‌ترین شکل ممکن، بدون نیاز به هدف و معنای نهایی آن‌، این همان طغیان علیه پوچی است پذیرش بی‌معنایی جهان، اما در عین حال لذت بردن از آن و طغیان در برابر تسلیم شدن به پوچی.
او در این جمله کوتاه به زیبایی نیچه و داستایوفسکی را به هم گره می‌زند و نوعی آری گویی به زندگی نیچه‌ای را با رد‌ رستگاری داستایوفسکی در هم می‌آمیزد و می‌گوید در چنین جهانی باید علیه پوچی طغیان کرد و با تمام وجود زندگی کرد و از زیبایی‌هایش دیوانه وار لذت برد.

#بهنام_محمدی

🆔 @logoss24

نباید به سخنان آقایان زیادی اعتماد کرد.
آن‌ها عادت دارند که حرف‌های دلپذیر بزنند،
اما حرف‌هایشان کم‌معنا یا بی‌معناست.
هنوز کلمات از دهنشان بیرون نیامده فراموش می‌شود.
البته مردم همیشه آماده‌اند تا دفعۀ بعد دوباره گول بخورند.

#کافکا
#قصر

🆔 @logoss24

بعد از هر جنگی
کسی باید ریخت و پاش‌ها را جمع کند.
نظم و نظام
خود به خود بر قرار نمی‌شود.
کسی باید آوارها را از جاده‌ها کنار بزند
تا ماشین‌های پر از جسد
عبور کنند.

#ویسلاوا_شیمبورسکا


🆔 @logoss24

در نظام دیکتاتوری پاداش وفاداری، بیش از پاداش توانائی است.

دیکتاتورها دستاوردها را به حسابِ خودشان می نویسند امّا برای شکستها دیگران را سرزنش میکنند. دیکتاتورها در سطح ملی، بگیر و ببند وسیع با عناوینی نظیر جاسوس، خائن و فتنه‌گر، راه می‌اندازند. دیکتاتورها دشمن فراوان میبینند. آنها دادگاههای نمایشی راه می‌اندازند و دگراندیشان را در تلویزیون حکومتی، مجبور به اعتراف می‌کنند.

#فرانک_دیکوتر
کتاب: آداب دیکتاتوری

🆔 @logoss24

فیلم لابیستر ساخته‌ی یورگوس لانتیموس، اثری است سوررئالیستی گزنده و بسیار فلسفی که با زبانی استعاری به نقد نهادهای اجتماعی، روابط انسانی و اجبارهای تحمیلی فرهنگ معاصر می‌پردازد. فیلم جهانی را ترسیم می‌کند که در آن تنها یک مدل از رابطه پذیرفته‌شده است. زندگی در قالب یک زوج. افراد مجرد طرد می‌شوند، گویی که ارزش وجودی انسان فقط در رابطه‌اش با دیگری تعریف می‌شود. این ساختار به‌شدت یادآور نظام‌های توتالیتر عصر مدرن است.که نمودی از آن را قبلا در فیلم دندان سگ همین کارگردان دیده‌ایم.
در دنیای لابیستر، هیچ معنا و ارزش پیش‌فرضی وجود ندارد. انسان‌ها میان انتخاب‌هایی گیر می‌کنند که هر دو پوچ‌اند، و تلاش‌شان برای معنا بخشیدن به زندگی از طریق عشق یا جدایی، به هیچ سرانجامی نمی‌رسد. یک استعاره از تقابل انسان با پوچی هستی این تضاد، و بی‌معنایی مشابه کتاب افسانه سیزیف ،کامو است . انسان محکوم به معناجویی در جهانی بی‌معناست، اما همین عصیان علیه بی‌معنایی، می‌تواند معنای واقعی زندگی باشد.

#بهنام_محمدی

سه شنبه: 26 فروردین ساعت 18:30
ظرفیت شرکت در جلسه حضوری محدود است .
آیدی جهت ثبت نام
@philosophyyar

🆔 @logoss24

فیلم کوتاه: ۱۵۰۰ کلمه
کارگردان: #اندرو_چپلین


🆔 @logoss24