محمود شفیعی

🔰پرسش و پاسخ: حکومت همگانی یا حکومت ویژه

🖊- آیا از نظر اسلام حکومت در جامعه اسلامی، مجاز است بیت المال و دیگر خدمات حکومتی را در خدمت افراد خوب و مومن جامعه قرار دهد و آنها که با حکومت زاویه دارند، آنان را مورد تبعیض قرار دهد یا محروم سازد؟
🖊پاسخ: از آنجا که اصل حکومت با اراده و خواست مردم شکل می گیرد و بعد از تشکیلِ حکومت، بیت المال با ثروت های عمومی متعلق به همگان و مالیاتی که حکومت از مردم می گیرد، اداره می شود، به هیچ وجه حکومت حق ندارد بیت المال و دیگر خدمات را در خدمت بعضی از مردم قرار دهد و آن ها را بالسویه برای استفاده همگان سیاستگذاری نکند. اگر حکومتی چنین رفتاری در پیش گیرد، بی تردید، در حق دیگران ستم کرده است.
🖊اساسا حکومت، از نظرم اسلام، برای انسان از آن جهت که انسان است، و نه از آن جهت که ایمان دارد یا بی ایمان است، ضرورت پیدا کرده است. به عبارت دیگر نیازهای عمومی انسان در جامعه موجب شده است آنان دست به تشکیل حکومت بزنند.
🖊 امام علی علیه السلام در پاسخ خوارج که می گفتند حُکم فقط مال خداست، فرمود: "کلمه حق یراد بها باطل نعم انه لا حکم الا لله و لکن هولاء یقولون لا امره الا لله و انه لابد لالناس من امیر بر او فاجر یعمل فی امرته المومن و یستمتع فیها الکافر"
🖊 "سخن حقی است؛ اما معنای نادرستی اراده شده است. بله تشریع احکام فقط مخصوص خداست، اما این جماعت منظورشان این است حکومت از آن خداست. ولی واقعیت این است که برای مردم چاره از داشتن فرمانروا نیست، چه خوب و چه بد، تا مومن و کافر، به یکسان، بتوانند از (خدمات) آن در راستای عمل مومنانه یا بهره مندی کافرانه، برخوردار گردند."
🖊این سخن حضرت آشکارا نشان می دهد که حکومت وسیله ای بیش نیست. این وسیله مال مردم و همه انسان ها در شکل اجتماعی است که برای زندگی راحت در آن به این وسیله نیاز دارند. این انسان ممکن است مومن باشد یا کافر باشد. تازه خود حاکم نیز ممکن است، از جهت شخصی مومن باشد یا کافر. مهم این است، آن کس که فرمان ماشین حکومت را در دست گرفت کار بلد باشد و بتواند به گونه ای حکومت کند که همگان به یکسان از خدمات آن بهره مند گردند. تجربه حکومت پیامبر ص و علی ع نیز، طبق گزارش های فراوان تاریخی، همین را نشان می دهد. این دو بزرگوار به گونه ای حکومت کرده بودند که خوبان و حامیان آن دو بزرگوار و دیگر مردمان حکومت شان، هر دو دسته، خدمات لازم را از حکومت گرفته بودند و از این جهت در کمال رضایت به سر می بردند.
🖊 امام علی ع می فرماید در کوفه چنان حکومت کرده بودم که هیچ کسی بی سرپناه نبود و همگان از آب و نان (نیازهای درجه اول مادی) لازم و زندگی مناسب برخوردار بودند.
🖊نتیجه: تصوری که امروزه در ذهنیت مذهبی جامعه جاانداخته اند که حکومت مال خودی های، انقلابی یا حامی انقلابی ها، است و متاسفانه در عمل نیز تبعیضات فراوانی از این ناحیه رایج گشته است، از منظر دین مبین اسلام و تجربه حکومت نبوی و علوی قابل دفاع نیست.
۱۵تیر۱۴۰۳  شفیعی
@Mahmood_shafiee

www.tgoop.com/mahmood_shafiee/327

271 viewsedited  Jul 5 at 06:27

🔰پرسش و پاسخ: حکومت همگانی یا حکومت ویژه

🖊- آیا از نظر اسلام حکومت در جامعه اسلامی، مجاز است بیت المال و دیگر خدمات حکومتی را در خدمت افراد خوب و مومن جامعه قرار دهد و آنها که با حکومت زاویه دارند، آنان را مورد تبعیض قرار دهد یا محروم سازد؟
🖊پاسخ: از آنجا که اصل حکومت با اراده و خواست مردم شکل می گیرد و بعد از تشکیلِ حکومت، بیت المال با ثروت های عمومی متعلق به همگان و مالیاتی که حکومت از مردم می گیرد، اداره می شود، به هیچ وجه حکومت حق ندارد بیت المال و دیگر خدمات را در خدمت بعضی از مردم قرار دهد و آن ها را بالسویه برای استفاده همگان سیاستگذاری نکند. اگر حکومتی چنین رفتاری در پیش گیرد، بی تردید، در حق دیگران ستم کرده است.
🖊اساسا حکومت، از نظرم اسلام، برای انسان از آن جهت که انسان است، و نه از آن جهت که ایمان دارد یا بی ایمان است، ضرورت پیدا کرده است. به عبارت دیگر نیازهای عمومی انسان در جامعه موجب شده است آنان دست به تشکیل حکومت بزنند.
🖊 امام علی علیه السلام در پاسخ خوارج که می گفتند حُکم فقط مال خداست، فرمود: "کلمه حق یراد بها باطل نعم انه لا حکم الا لله و لکن هولاء یقولون لا امره الا لله و انه لابد لالناس من امیر بر او فاجر یعمل فی امرته المومن و یستمتع فیها الکافر"
🖊 "سخن حقی است؛ اما معنای نادرستی اراده شده است. بله تشریع احکام فقط مخصوص خداست، اما این جماعت منظورشان این است حکومت از آن خداست. ولی واقعیت این است که برای مردم چاره از داشتن فرمانروا نیست، چه خوب و چه بد، تا مومن و کافر، به یکسان، بتوانند از (خدمات) آن در راستای عمل مومنانه یا بهره مندی کافرانه، برخوردار گردند."
🖊این سخن حضرت آشکارا نشان می دهد که حکومت وسیله ای بیش نیست. این وسیله مال مردم و همه انسان ها در شکل اجتماعی است که برای زندگی راحت در آن به این وسیله نیاز دارند. این انسان ممکن است مومن باشد یا کافر باشد. تازه خود حاکم نیز ممکن است، از جهت شخصی مومن باشد یا کافر. مهم این است، آن کس که فرمان ماشین حکومت را در دست گرفت کار بلد باشد و بتواند به گونه ای حکومت کند که همگان به یکسان از خدمات آن بهره مند گردند. تجربه حکومت پیامبر ص و علی ع نیز، طبق گزارش های فراوان تاریخی، همین را نشان می دهد. این دو بزرگوار به گونه ای حکومت کرده بودند که خوبان و حامیان آن دو بزرگوار و دیگر مردمان حکومت شان، هر دو دسته، خدمات لازم را از حکومت گرفته بودند و از این جهت در کمال رضایت به سر می بردند.
🖊 امام علی ع می فرماید در کوفه چنان حکومت کرده بودم که هیچ کسی بی سرپناه نبود و همگان از آب و نان (نیازهای درجه اول مادی) لازم و زندگی مناسب برخوردار بودند.
🖊نتیجه: تصوری که امروزه در ذهنیت مذهبی جامعه جاانداخته اند که حکومت مال خودی های، انقلابی یا حامی انقلابی ها، است و متاسفانه در عمل نیز تبعیضات فراوانی از این ناحیه رایج گشته است، از منظر دین مبین اسلام و تجربه حکومت نبوی و علوی قابل دفاع نیست.
۱۵تیر۱۴۰۳  شفیعی
@Mahmood_shafiee

BY محمود شفیعی