مراقبه آگاهی@man_m

‍ 🗝تمرین چهارم (کلام ابلهانه)

♦️پرگویی ممنوع ⛔️
[کم گوی و گزیده گوی چون دُر]

♦️جز به ذکرِ خدا، زیاده مگویید، چرا که سخنِ بسیار، که در آن ذکر خدا نباشد، قلب را قساوت بخشد و دورترین مردم از خداوند، شخصِ قسی القلب است.

♦️هر کلامی که از دهانِ ما خارج می شود، حاوی یک "قصد" و حامل یک "انرژی"، برای تحقق خواسته است.
پرگویی، باعث حاشیه سازی در حولِ قصدِ اصلیِ کلام می شود و چه بسا باعثِ وارد کردن نیروها و انرژی های متضاد به انرژی قصدِ اصلی شده و موجب کاهش انرژی و تغییرِ جهت آن خواسته برای تحقق قصد خواهد شد.
در نتیجه خواسته یا قصدِ کلام، تحقق پیدا نمی‌کند، با وجود اینکه، بسیار انرژی از دست رفته است.

♦️در این حالت، به اصطلاح، کلام بی بخار، ضعیف، بیمار و بی خاصیت می شود.
مثلاً یک انرژی به یک جسم وارد می کنیم و آن وقت جسم شروع به حرکت می کند، ولی اگر از همه طرف به جسم نیرو وارد شود، جسم در جهت برآیند نیروها حرکت می کند، نه جهتی که قصد و هدف ما بوده است.
معمولاً این امکان وجود دارد که یک مطلب را خلاصه و جامع به کسی بگوییم و اگر لازم به توضیح باشد، در آن صورت توضیحِ لازم را به آن شخص بدهیم، ولی در پرگویی موضوعات به حاشیه می رود و خیلی وقت ها از اصل موضوع دور می شویم و شخص شنونده خسته شده و اصل مطلب را دریافت نمی کند.

♦️کلامِ شفا یافته ای که فاقد بیهوده گویی و پرگویی (کلام ابلهانه) است، انرژی حیاتی را به میزان لازم مصرف می‌کند و قصد و هدف را تحقق می بخشد.