#سپندارمذگان(روز زن و..)

سپندارمذگان شد ای جان من
کنون باجهانی بخوان روز زن

فروتن زنان چون زمین پر گهر
همیشه پر از مهر و شور و هنر

به دامان پرمهرِ خود      پرورد
جهان را سویِ روشنی ها   برد

به لبخندِگل گونه اش جان دهد
رهایی و شادی   به  جانان دهد

که سرشار و دارد  ز خورشیدچهر
که شادی ببخشد جهان را به مهر

ز  دامانِ پُر  مهرش  آزادگان
پیام آورِ            آذر آبادگان

مِهینِ زنان،  میهنم    ، کشورم
که دارم همیشه به دل در بَرَم

به مادربه همسر به زن،این جهان
همی بوده از مهرِ او      جاودان

زمین داده بر من کنون   زندگی
که هرگز     نیارم      سرِ بندگی

به ایران   گهِ باستان      انجمن
سپندارمذ روز مهر   است و زن

چامه از  سیاوش تات۲۹/۱۱/۹۸
سپندارمذگان
روز زن ، روز مهر و فروتنی و زمین خجسته باد🌹


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

جشن سپندارمذ (اسفندگان) - دانیال. پ

واژه «سپنته آرمئی تی» که فرونتی و بردباری معنی می‌دهد یکی از فروزه‌های اهورایی است که انسان نیز می‌تواند آن را در خود پرورش دهد، این واژه در پارسی به سپندارمذ و اسفند تبدیل شده که نام پنجمین روز از هر ماه درگاهشماری ایرانی است بنابراین در روز اسفند ازماه اسفند از زمان‌های بسیار دور تاکنون جشن برگزار می‌شود که آن را جشن اسفندگان و روز مادر نامیده‌اند زیرا فروتنی، شکیبایی و مهربانی در سرشت زن و مادر با شکوه‌تر جلوه می‌کند.

در این روز مادران از فرزندان خود و زنان از مردان پیشکش‌هایی دریافت می‌کنند و زنان نیکوکار، پاکدامن و پرهیزگار مورد تشویق قرار می‌گیرند. در سفره این جشن جامی از شیر و تخم مرغ که نشانه ماه بهمن است قرار دارد. به جز آنها میوه‌های فصل به ویژه انار و سیب، شاخه‌های گل، شربت و شیرینی، برگ‌های خشک آویشن با دانه‌هایی از سنجد و بادام در چهار گوشه سفره قرار می‌دهند و مواد خوشبو و کندر بر روی آتش می‌گذارند و مقدار کمی از هفت گونه حبوبات و دانه‌ها که در جشن مهرگان برای سفارش کاشتن در آن فصل در سفره جشن مهرگان قرار داده‌اند می‌گذارند.


فروزه از خودگذشتگی:

آنچه از این جشن مکتوب مانده ویژگی این جشن است که به نام «سپنته آرمئی تی» یا فروزه از خودگذشتگی و فروتنی و مهر بی پایان، شناخته شده است. «سپنته آرمئی تی» یا سپندارمذ یا اسفند امروزی، نام چهارمین امشاسپند و نام پنجمین روز هر ماه است که در جهان مادی به خاطر داشتن صفت پاک و ارزشمند «سپنته آرمئی تی» نگهبان زمین نام گرفته است. در کتاب‌های آمده است: «سپنته آرمئی تی، فروزه‌ای است با ویژگی‌های زنانه و مادرانه یعنی مهر و عشق بی پایان و تواضع و فروتنی که به راستی زمین نمادی نیکو بر آن است.»
در ایران باستان، به دلیل برخی ویژگی‌های مشترک زمین با زن همچون آفرینندگی و زایندگی، این روز به نام «زن و زمین» نام گرفته است.


گفتار دکتر کوروش نیکنام:

در فرهنگ و سنت مردم ایران باستان جشن و شادامانی یکی از جلوه‌های نیک زندگی بوده و شادمان زیستن برای همگان آرزو شده است. با پژوهش در کتاب اوستا و تاریخ دینی ایران باستان و با بررسی سنت‌های ملی این سرزمین درمی‌یابیم که جشن‌های بسیاری از روزگاران دور در ایران وجود داشته است و نیاکان فرزانه ما به پیروی از سفارش اشوزرشت (پیامبر ایران زمین) همواره بر آن بودند تا جشن و شادمانی را گسترش دهند. به همین انگیزه جشن‌هایی به مناسبت‌های گوناگون تاریخی، ملی و دینی برپا داشته‌اند. برخی از آنها چون جشن نوروز، مهرگان و سده از آیین‌ها و جشن‌های ملی ایران به شمار می‌آیند. در گاهشمار (تقویم) ویژه‏ی مزدیسنا ‏هر سال 12 ماه دارد و هر ماه سی روز است که هر روز با نامی ویژه شناخته می‌شود.

آرمئی تی چون نماد مهر و محبت، عشق و پاکی، ایمان به خدا و فکر رسا است پس به هنگام تردید و دودلی با یاری از او می‌خواهیم تا نور ایمان و عشق به خدا را در دل‌های ما به وجود آورد و ما را به سوی رسایی راهنمایی کند.

در فرهنگ ایران باستان شش فروزه و صفت بین انسان و خداوند مشترک است به گونه‌ای که انسان می‌تواند با بهره‌مندی و به کارگیری هر یک از این صفت‌ها به اهورامزدا نزدیک‌تر شود. در بین این ویژگی‌ها چهارمین صفت و فروزه سپنته آرمئی تی نام دارد که در فارسی به سپندارمذ و اسفند تبدیل شده و به معنی عشق پاک و آرمان مقدس است و از آنجا که عشق، فداکاری مهر، محبت، ایثار و از خودگذشتکی همواره با نام زن و مادر همراه بوده است به همین روی در ایران باستان برابر شدن روز سپندارمذ از ماه اسفند را جشن می‌گرفتند و آن را اسفندگان می‌گفتند.

ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه آورده است: «اسفندارمذ فرشته موکل بر زمین است ... روز سپندارمذ در ماه سپندارمذ به جهت یکی شدن نام روز و ماه، عید زنان بوده است و مردان به زنان هدیه می‌دادند و هنوز این رسم در شهرهایی چون اصفهان، ری و پهله (ناحیه مرکزی و غرب ایران) باقی مانده است و به فارسی مزدگیران گویند.» چنانکه بیرونی نیز اشاره کرده است سپاس و ستایش مادران و زنان از ویژگی‌های اسفندگان است. در این روز مردان و فرزندان با برگزاری مراسم شادمان و هدیه دادن از محبت و مهر مادران سپاسگزاری می‌کنند. در این روز زنان و مادران لباس نو می‌پوشند و انجام کارهای خانه بر عهده پدران و فرزندان است. در اوستا مجموعه نوشته‌های دین و آئینی نیز بارها به زنان پارسا و نیک، درود فرستاده شده و جایگاه و مقام بلند معنوی برای آنها آرزو می‌شود.»
«... از بین زنان و مردان، کسی که برابر آئین راستی ستایشش بهتر است، مزدا اهورا از آن آگاه است. اینگونه زنان و مردان را ما می‌ستاییم ...
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

به مناسبت جشن کهن سپندارمذگان

بر پایه‌ی تقویم یزدگردی ایرانیان هر سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند و پنج روز باقی‌مانده را پنجه‌ی دزدیده یا اندرگاه می‌نامیدند و بر این باور بودند که هر روز از ماه را یک ایزد نگهبانی می‌کند و نام آن روز را به نام آن ایزد می‌زدند.

هر گاه که نام ماه با نام ایزد نگهبان آن روز یکی می‌شد، جشنی بر پا می‌گشت.

بر پایهٔ همین باور دیرین پنجمین روز ماه را سپندارمذ، ایزدبانوی زنان و زمین، نگهبانی می‌کرد و دوازدهمین ماه نیز به نام او بود که ما امروز آن را اسفند می‌خوانیم.

بر پایه‌ی تقویم یزدگردی ایرانیان همه‌ساله در پنجمین روز از اسفند ماه جشن سپندارمذگان را به پا می‌داشتند و به بزرگداشت جایگاه زن و زمین می‌پرداختند که برپایه‌ی تقویم امروزی ایران برابر است با ۲۹ بهمن ماه.

ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه در توضیح سپندارمذگان این جشن را روز زن در میان ایرانیان دانسته و گفته مردان در این روز زنان خود را گرامی می‌داشته‌اند و به آنها هدیه می‌دادند


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

#سپندارمذگان : تاریخچه این روز و جشن مردگیران


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

💕سپندارمزگان

جشن اسپندگان، روز اسپند از ماه اسپند، یکی از جشن‌های باستانی ایران است که برابر گاهشماری زرتشتی پنجمین روز در ماه اسپند بوده ولی در تقویم خورشیدی ایران که شش ماه ِنخست سال۳۱ روز دارد روز ۲۹بهمن جای گرفته است.

واژه «اسپند» در اوستا به ریخت(:شکل) «سپندارمز» آمده و در سروده‌های زرتشت در گات‌ها «سپَنتَ آرمَیتی» است. سپنته به معنی مقدس و آرمیتی به معنی آرمان و اِشغ(:عشق) پاک است.
این ویژگی چهارمین گام‌رازوری(:عرفان) در باور مزدیسنان بوده و یکی از فروزه‌هایی است برگرفته از راز ِاهورامزدا(=دانایی و آگاهی بیکران در هستی) که در جهان مینویی نماد بردباری، فروتنی، فدا شدن و از خود گذشتگی است و از آنجا که این ویژگی‌های نیک را بیشتر در بانوان می‌توان دید. این جشن را به زنان نسبت داده‌اند و چون برخی از ویژگی‌های بانوان مانند زایندگی، پروراندن، فروتنی و شکیبایی را زمین نیز در خود دارد، روز پاسداری زمین نیز می باشد.

جشن اسپندگان، جشن پاسداشت زمین و بزرگداشت جایگاه زنان نیک گرامی باد.

در گاه‌شماری ترادادی(:سنتی) زرتشتی، دوازدهمین ماه از سال و پنجمین روز از هر ماه «اسپند» نام دارد، از این‌روی در روز اسپند از ماه اسپند، پیش از فرارسیدن بهارو پیدایش گل و گیاه همراه با شور ِاشغ در هستی، بالندگی زاستار(:طبیعت) و نوشدن زمین «جشن اسفندگان» برپا می‌گردد.

ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌است که: ایرانیان از دیرباز روز پنجم اسفند را جشن ویژه زنان و زمین می‌دانند و در این روز مردان به زنان پیشکشی می دهند، از این روی به آن جشن مردگیران ومزد گیران نیز می‌گویند.

بانوان ایرانی در جشن اسپندگان، پس از نیایش، پوشش نو برتن کرده، خود را می‌آراستند. در چنین روزی دست از کار همیشگی کشیده به شادی و پایکوبی می‌پرداختند. دختران و بانوان در جشن اسپندگان دسته‌های گل را به آغوش می‌گرفتند که شایستگی آن را داشته باشند.
یکی از خوراکی‌های جشن اسپندگان، آش اسپندی بوده که هفت‌ گونه از دانه‌های گیاهی مانند ماش، عدس، لوبیا، نخود، گندم، جو، باقلا و ذرت هر یک در دسترس بوده را آمیخته و می‌پختند که آش هفت دونار و هفت دونی نیز نام داشته است.


جشن اسپندگان،
روز اسپند از ماه اسپند
گاه بزرگداشت زنان،
هنگام پاسداشت زمین،
گاه ِشادی وآزادگی بانوان،
جلوه‌گاه آرمان واِشغ ِ پاک
روز مادر، روز مهر، پیشاپیش بر بانوان مهرپرور گیتی فرخنده باد.
کورش نیکنام
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

این سکه در دوره پهلوی و به مناسبت جشن ‎#اسفندگان (‎#سپندارمذگان) در ‎۲۹ بهمن ارائه شده بود.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi
🔻🔻

این هم روی دیگر سکه.
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

سپندارمذ پاسبان تو باد
خرد جان روشن روان تو باد

#گرامی_شاهنامه

#٢٩_بهمن روز زن

جشن #سپندارمذگان بر یکایک بانوان ایران زمین خجسته باد🌹

پاینده بزرگ فرهنگ ایرانی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

۲۹ بهمن ماه جشن سِپنَدارمـذگان فرخنده باد

سپندارمذگان يا اسفندگان، جشنی کهن و آکنده از عطر عشق و احترام در فرهنگ فارسى است كه به ‌عنوان روزی برای گرامیداشت زن، زمین و مهرورزی به حساب می‌آید.
اين روز، روز عشق پارسى، يادگارى ارزشمند از نياكان ما در اين سرزمين اهورائى مى باشد.

در اَوِستا بارها به زنان پارسا و نیک، درود فرستاده شده و مقام بلند معنوی برای آنها آرزو شده است.
در خرده اوستا آمده است:
مى ستائيم هر يك از زنان و مردانى را که بر پايه آیین راستی بهترين اثر گذارى را در گيتى داشته باشند.
می‌ستاییم زمین را با زنانی که بر بر روی آن زندگی می‌کنند.
اى اهورامزدا،
می‌ستاییم زنانی را که در اثر درستکاری و راستی نیرومند شده‌اند.
می‌ستاییم مردان و زنان نیک اندیشی را که در هر سرزمين با وجدان نیک در برابر بدی ها بپا خاستند.
می‌ستاییم کدبانوی خانه‌ها را که اشو و سردار اشو هستند.
مى ستائيم زنان پارسایی را که بسیار نیک‌اندیش، بسیار نیک‌گفتار و بسیار نیک‌کردار، فرهیخته و یاری‌رسان همسر، خانواده و اشو باشند.
ای اهورامزدا،
می‌ستاییم زنان یاری رسان را كه جهان را بهتر، تازه تر و زيباتر مى سازند.

پارسۀ زیبای ما

ای ابرِ خوش‌باران بیا
ای مستی باران بیا
ای شاهِ طراران بیا
مستان سلامَت می‌کنند...

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

روز مهرورزی به یار و دلدار و زن،
روز مهر به زمین شاد و فرخنده،
روزِ مهر، سپندارمذگان شادباش..

#پارسی‌ سِپَندارمَذگان 🔥

سِپَندارِمَذگان بُوَد جَشنِ مِهر.
کُنَد شادِمان، آسِمان و سِپِهر.

سِپَندارِمَذ مِهر و نیکی بِوَرز.
به یار و زَمین با دِلی شاد و اَرز.

سِپَندارِمَذ با شُکوه و سِپَند.
بِرَفتی به دیدارِ یارَت، بِخَند.

بِبَر شاخه گُل پیشِکِش سویِ یار.
بِزَن بوسه لَبهایِ او مَست و هار.

بِگو دوست داری تو او را بَسی.
نَگیرَد به دِل، جایِ او را کَسی.

به روزِ سِپَند، اِی پِسَر بَهرِ یار.
نَهال و گُلی ، دَر زَمینی بِکار.

بِبین دُختَرِ خوشگِل و نازَنین.
بِکاران نَهال و گُلی دَر زَمین.

بِرویَد زِ مِهرَت دِرَختی بُزُرگ.
شَوَد بارِوَر با بَهاری سِتُرگ.

سِپَندارِمَذ روزِ جَشن و خوشی.
نَبایَد دِگَر جان و دِل را کُشی.

کوروش دورکی بختیاری
🔥🔥❤️❤️🔥🔥

#خودآفری
گویندگان : کوروش، رامتین، اَرشین
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱ اسفند سالروز امضای عهدنامه ننگین  تركمانچای

در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، دو دوره جنگ بين ايران و روسيه درگرفت كه هر دو جنگ باشكست ايران به پايان رسيد. پس از شكست دوم در یکم اسفند ۱۲۰۶ "۵ شعبان ۱۲۴۳ق ۲۱ فوريه ۱۸۲۸ عهدنامه‏‌ای بين ايران و روس در قريه تركمانچای به امضا رسيد كه به مراتب از قرارداد گلستان شوم‌تر بود. به‌موجب اين معاهده، ولايات ايروان و نخجوان به روسيه واگذار شد و مرزهایی معين شد.
علاوه بر غرامتی كه ايران پرداخت كرد، حق كشتيرانی در دريای خزر دوباره برای روس‏ها تأييد شد. به‌علاوه، اتباع روسيه در ايران از حقوق كاپيتولاسيون و مصونيت قضايی برخوردار شدند. اين امر، حق اجرای مجازات نسبت به اتباع روس را كه در ايران مرتكب جرم می‌شدند، از دولت ايران گرفت و بعدها كم كم به‌جایی رسيد كه تقريباً اختيار محاكمه از دست دولت ايران سلب شد و استقلال قضایی كشور محدود شد.‌ دولت روسيه در برابر آن همه منافع، تنها وليعهدی عباس‌ميرزا و رساندن او را به تخت سلطنت تأييد كرد.

‎

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ترکمانچای

کاروانسرای فرسفج مربوط به دوره صفویه ودر شهرستان #تویسرکان قرار دارد .این اثر در ۶اسفند ۱۳۷۶ به عنوان یکی از آثار ملی ثبت شده است.

‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌•🍃☘ @didYouKonw‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

از اتابکان لر چه می دانید؟
مستند پخش زنده شبکه 3 صدا سیما ایران از اتابکان
(برشی از مستند) «کوهگیلویه در گذر شنهای زمان»
#اتابکان
#مستند
#زاگرس_بزرگ
#زاگرس_قلب_ماست
#لر
#تاریخ_لر
#خانقین_لرفیلی
#کلهرستان_لرکلهر
#همدان
#لرفیلی
#لربزرگ
#لرتباران
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

دوم اسفندماه روز جهانی زبان مادری

⁠⁣همزیستی ⁠⁠⁠⁠⁠⁣زبان ملّی و زبان‌های محلّی
زبان‌های محلی را نفی و نهی نباید کرد

من اگر تعمیم زبان فارسی را در تمام کشور لازم می‌دانم، تعصب و نظر خاصی به این زبان از نظر سیاسی ندارم. هر یک از زبان‌های دیگر ایرانی را، اگر گویش اکثریت بود برای تعمیم و تعلیم به جای آن می‌پذیرفتم و کوشش می‌کردم. حرف نگارنده این است که یک زبانی باید در کشور وجود داشته باشد که همۀ مردم از کوچک و بزرگ آن را بفهمند و بتوانند به‌وسیلۀ آن با هم مکالمه و مکاتبه کنند و کتب و مجلات و جرائد را در آن زبان بخوانند تا از افکار هم آگاه گردند. زبان فقط یک وسیله است. هدف نیست. یک زبان مشترک عمومی برای حسن تفاهم میان مردم یک کشور لازم است. زبان‌های محلی را نفی و نهی نباید کرد. همزیستی زبان ملی و عمومی و زبان‌های خصوصی محلی مانع هم نیستند. در اینکه زبان دری فارسی در میان دیگر زبان‌های رایج در ایران اکثریت و مرجعیت و ادبیت بیشتر یافته و عمومی‌تر و رسمی و از عناصر درجۀ اول ملیت ایران شده است شک نیست. اگر یکی از گویش‌های ایرانی کردی یا لری یا گیلکی این چنین مقامی را پیدا کرده بود آن را انتخاب می‌کردیم. مقصود آنکه تعصب بر سر زبان مورد ندارد. باید دید چگونه بهتر می‌توان رفع احتیاج عمومی و ملی نمود، گرچه یکدلی و همدلی از همزبانی بهتر می‌باشد.

دکتر محمود افشار

[افغان‌نامه، تألیف دکتر محمود افشار، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۰، ج ۳، ص ۲۸۲]


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

تابلت گلی عیلامی

🔹۶۰۰۰ تابلت گلی در خزانه بایگانی تخت جمشید یافت شد که طریقه ساخت تخت جمشید و میزان دستمزد هنرمندان زن و مرد در آن قید شده بود که تقریبا حقوق برابر بوده و هر هفته یک خم شراب داده میشد

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi