روستا و دژ فورگ - درمیان - خراسان جنوبی

🔹فورگ در مرکز دو شهر درمیان و بیرجند جای دارد و ۱۰ کیلومتر دورتر از شهر اسدیه، مرکز شهرستان درمیان است. این فاصله چنان اندک است که می‌توان فورگ و اسدیه را همسایه و بهره‌ور از یک اقلیم و آب‌وهوا دانست.

🔹روستای فورگ گرداگرد دژ تاریخی‌اش شکل‌گرفته وتاریخ فورگ بسیار دیرینه‌تر از دژی بوده که در سده دوازدهم قمری ساخته شده است. کوه‌ها نیز مانند باروهای طبیعی، فورگ را نگهبانی می‌کنند. روستا در دامنه کوه مومن‌آباد پاگرفته و بالیده است. کوهی بلند که از شمال باختری تا جنوب کشیده شده است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

برخی از چهره های بزرگ (شناخته شده )
شاهنامه🛡🏹

شاهنامه تنها یک کتاب ادبیات نیست،
شاهنامه شناسنامه هر ایرانی است 🔥

#گرشاسب
#سام_نریمان
#سیمرغ
#زال
#رودابه
#رستم
#تهمینه
#سهراب
#گردآفرید
#فرامرز....
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

#آتشکده #آذرخش،یکی از #آتشکده‌های ایران در شهرستان داراب استان #فارس که در دل کوه ساخته شده است.

سازه‌ای تراشیده در سنگ با نمای چلیپا

برخی از پژوهشگران بر این باورند که آتشکده آذرخش در آغاز یکی از نیایشگاه‌های مهرپرستان #آریایی بوده که در روزگار #ساسانیان به آتشکده دگرگون شده‌است.
این بنا در زمان اسلام به مسجد تبدیل شده

شمارهٔ ثبت آثار ملی ۲۲۹ به تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۱۴

📽مانی نیکخواهی
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

به خجستگی ۲۶ دی‌ماه، جشن بهمنگان
#بهمنگان جشن ستایش اندیشه‌ی نیک

در فرهنگ زندگی‌سِتای ایران باستان، برگزاری جشن، کاری اهورایی و روشی برای مبارزه با #اهریمن بوده است و سوگواری و اندوه، کنشی اهریمنی، و سخت نکوهیده بوده است.

یکی از #جشنهای #باستانی #ایران «#جشن_بهمنگان» است که در گاهشمار کهن ایران باستان ( مزدیسنی) در روز بهمن از ماه بهمن برگزار میشود ، که در برابری با تقویم کنونی خورشیدی، بیست‌وششم دی‌ماه می‌شود.

#بهمن، در جایگاهِ مینوی، نمایانگر خرد پاک و والای اهورایی است و نیز نماد خردِ کل و تدبیر و بینشِ نیک و نخستین آفریده‌ی اهورا مزدا است که جهانیان را خرد و بینش بخشد و راهنمایی کند. در جایگاهِ زمینی و مادی‌اش نیز سرپرستی، گله‌ها و چهارپایان و ستوران با اوست.

پرنده‌ی ویژه‌ی بهمن «خروس» است؛ چرا که #خروس بامدادان با بانگ خود مردمان را به سحرخیزی و کار و کوشش می‌خواند. رنگِ ویژه‌ی بهمنگان نیز «سپید» و از این رو گل آن نیز «یاسمنِ سپید» است.


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

#جشن_بهمنگان_فرخنده_باد

✅ فرا رسیدن جشن بهمنگان بر همه ی وهمنشان و نیک اندیشان خجسته و پر از خیر و نیکی باد.
پاکان گیتی، دستیابی به ویژگی های وهومن امشاسپند را برای همه‌ ی شما و خودمان آرزو می کنیم.
اهورامزدا بخشش نیک اندیشی را به همه ی ما ارزانی بدارد و یاریگر ما برای بازتاب آن در گفتار و کردار ما باشد. ایدون باد.


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

اثری ۵ هزار ساله ، قابل توجه جهانیان ، از ایران ، جیرفت کرمان...
.
🔹از تمدن ۵۰۰۰ ساله و اسرار آمیز جیرفت
این است گوشه ایی از تاریخ کهن سرزمینمان ایران ،که هر گوشه اش باعث شگفتی جهانیان شده.
.
🔹جیرفت در جنوب استان کرمان در ۲۳۰ کیلومتری شمال خلیج فارس قرار دارد رودخانه دایمی هلیل رود با طولی حدود ۴۰۰ کیلومتر از جیرفت عبور می کند.

🔹جیرفت جزو نخستین مناطق فلات ایران است که شهرنشینی را به خود دیده است.

🔹این اثر از سنگ کلریت(سنگ صابون) درست شده و یکی از صد ها اثری است که از این منطقه در اوایل دهه ۸۰ شمسی پیدا شد.

محل نگهداری این اثر موزه ملی ایران در تهران است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

🏵کاوشی در نگاره نبرد رخش با شیر سلطان محمد


🔸پروفسور سوسن بابایی جلوه های غنی نگاره ای از نسخه دستنویس مصور شاهنامه فردوسی را کاوش می کند. اما چه چیزی در مورد این نقاشی مهم است؟ این اثر هنری به نقاش ایرانی سلطان محمد نسبت داده شده که در آن پهلوان شاهنامه رستم آسوده آرمیده است، در حالی که نمی داند در همان نزدیکی خطر در کمین است (خان اول از هفت‌خان) ... بابائی اندیشه های نگارگر را در به تصویر کشیدن این لحظه چشمگیر بازگو می کند.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

Persepolis 2500 Years Ago
تخت جمشید (پارسه) ۲۵۰۰ سال پیش

تخت جمشید  (در دوره هخامنشیان: پارسه) (به پارسی باستان:𐎱𐎠𐎼𐎿) (در زبان‌های غربی پرسپولیس ، پرسه ‌پلیس) (در دوره اسلامی میانه:صدستون یا چهل منار) (در عصر ساسانی: صدستون) (به پهلوی: 𐭮𐭲𐭮𐭲𐭥𐭭𐭩, sadstūn) مجموعه‌ای از چند کاخ تو در تو در کنار دشت مرودشت و در کوهپایهٔ کوه رحمت در استان فارس واقع در شهر مرودشت ایران است. در دوره‌های تاریخی پس از هخامنشیان، به دلیل فراموشی خط و زبان پارسی باستان و ناآشنا بودن سنگ نوشته‌ها، نام پارسه فراموش شده و مردم نام تخت جمشید (پادشاه پیشدادی) را بر روی کاخ می‌نهند. تخت جمشید در شهر باستانی پارسه یکی از شهرهای باستانی ایران قرار داشته است که طی سالیان، پیوسته پایتخت تشریفاتی شاهنشاهی هخامنشی بوده است. تخت جمشید در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر یکم بنا شده است و به زمان نزدیک ۲۰۰ سال آباد بوده است.


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

سجاد آیدنلو،‌ استاد زبان و ادبیات فارسی و شاهنامه‌پژوهِ ارومیه‌ای:

- اگر زبان، دست‌مایه‌ی هویت‌سازی و ملت‌سازی شود، این اشتباه است.

- اگر زبانِ تُرکی/زبانِ کُردی دست‌مایه‌ی کسانی بشود و بگویند ملتِ تُرک/ملّتِ کُرد، این‌کار اشتباه است.

- زبان‌های مادری و محلی در غالبِ فرهنگ و هویتِ ایرانی مطرح می‌شوند.

-✅ تمامِ اهالی ایران، ایرانی‌اند با هویّتِ مشخص و پُرپیشینه‌ی ایرانی و با زبانِ ملّیِ ارزشمندِ فارسی و زبان‌های ارزشمند محلی و مادری که در نواحی مختلف [ایران] هست.
یک ملت، یک فرهنگ، یک هویت به نام ایران و ایرانی.


پی‌نوشت:
برشی از سخنرانی سجاد آیدنلو، در نشستِ بزرگداشت حکیم نظامی گنجه‌ای در هفدهم اسفند ماه ۱۴۰۲ خورشیدی در شهر ارومیه، مرکز استان آذربایجان‌غربی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

‍ ‍ ☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️

۲۸ دی زادروز میرجلال‌الدین کزازی

(زاده ۲۸ دی ۱۳۲۷ کرمانشاه) شاعر، نویسنده، مترجم و استاد ادبیات فارسی

او در خانواده‌ای فرهنگی زاده شد و گرایش به مطالعه و دلبستگی به ایران و فرهنگ را از پدر فراگرفت.
دوره دبستان را در مدرسه آلیانس کرمانشاه گذراند و در دوره دانش‌آموزی با زبان و ادب فرانسه آشنا شد.
سپس در دانشکده ادبیات فارسی و علوم انسانی دانشگاه تهران دوره‌های گوناگون آموزشی را سپری کرد و در سال ۱۳۷۰  دکترا گرفت.
او از دوران نوجوانی نوشتن و سرودن را آغاز کرد و در آن سالیان با هفته‌ نامه‌های کرمانشاه همکاری داشت و آثارش در آنها به‌چاپ می‌رسید.
وی عضو هیئت علمی در دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی و افزون بر زبان فرانسوی که از سالیان خردی با آن آشنایی یافته‌است، با زبانهای اسپانیایی، آلمانی و انگلیسی نیز آشناست.
او ده‌ها کتاب و نزدیک به ۳۰۰ مقاله نوشته و در همایش‌ها و بزمهای علمی و فرهنگی بسیار در ایران و کشورهای دیگر سخنرانی کرده‌است.
مدتی نیز در اسپانیا به تدریس ایران‌شناسی و زبان پارسی اشتغال داشته ‌است. گه گاه شعر می‌سراید و تخلص او در شاعری زُروان است.

برخی از افتخارات دکتر میرجلال‌الدین کزازی:
جایزه بهترین کتاب سال برای ترجمه انه اید اثر ویرژیل در سال ۱۳۶۹
جایزه نخست پژوهش‌های بنیادین هجدهمین جشنواره خوارزمی برای نامه باستان در سال ۱۳۸۳
چهره برگزیده استان کرمانشاه در سال ۱۳۸۴
چهره ماندگار در ادب و فرهنگ در سال ۱۳۸۴
نشان زرین و سپاسنامه از بزرگترین انجمن ادبی و فرهنگی یونان، پارناسوس، به‌عنوان برجسته ترین ایرانی در گسترش و شناسانیدن فرهنگ و ادب یونان در سال ۱۳۸۴
پژوهشگر برگزیده در دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبایی در سال ۱۳۸۵
چهره ماندگار در کرج ۱۳۸۷
استادِ نمونه دانشگاهِ آزاد ۱۳۸۷
جایزه برترین کتابِ سال در مؤسسه انتشاراتِ دانشگاهِ تهران برای دوره ۹جلدیُ نامه باستان (متنِ شاهنامه فردوسی با توضیح و بررسی) ۱۳۸۸
پژوهشگرِ نمونه استان مرکزی ۱۳۸۸

برخی از آثار دکتر کزازی:
آب و آینه (مجموعه مقاله)
از گونه‌ای دیگر (شاهنامه شناسی)
بیکران سبز (دفتر شعر)
پارسا و ترسا (عطارشناسی)
پرنیان پندار (مجموعه مقاله)
پند و پیوند (حافظ شناسی)
تَرجُمانی و تَرزَبانی (هنر ترجمه)
تندبادی از کنج (شاهنامه شناسی)
دُرّ دریای دَری (شاهنامه شناسی)
دیدار با اژدها (گزارش سفر)
دیر مغان (حافظ شناسی)
رخسار صبح (خاقانی شناسی)
روزهای کاتالونیا (گزارش سفر)
رویا، حماسه، اسطوره (شاهنامه شناسی)
زیباشناسی سخن پارسی در سه جلد
سراچه آوا و رنگ (خاقانی شناسی)
سوزن عیسی (خاقانی شناسی)
گذری و نظری بر آثار و احوال (زیست نامه)
گزارش دشواریهای دیوان خاقانی (خاقانی شناسی)
مازهای راز (شاهنامه شناسی)
نامه باستان (نُه جلد)

‎

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️
#_میر_جلال‌الدین_کزازی، ز

‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۸ دی سالروز درگذشت یحیی ذُکاء

(زاده ۱۴ مهر ۱۳۰۲ تبریز – درگذشته ۲۸ دی ۱۳۷۹ تهران) ایران‌شناس و پژوهشگر تاریخ هنر

او تحصیلات متوسطه را در دبیرستان فیروز بهرام، در رشته ادبی گذراند و از استادان برجسته‌، ذبیح‌اله صفا، ناتل خانلری، مشایخ فریدنی و محمدجواد تربتی بهره گرفت و ایرج افشار، هوشنگ کاووسی و احمد فتحی از همدوره‌های او بودند. در سال‌های ۱۳۲۱-۱۳۲۲ دوره ایران‌شناسی را نیز که به همت ابراهیم پورداوود و محمد معین در تالار این مدرسه برگزار می‌شد گذراند. افزون بر آن، در دوره تخصصی رشته کتابداری که در سال‌های دهه ۱۳۲۰ در محل باشگاه دانشگاه تهران تشکیل شده بود تحصیل کرد. او در سال ۱۳۳۳ از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته باستانشناسی فارغ‌التحصیل شد.

مشاغل:
وی پس از سال ۱۳۳۰ به بعد چندین سال متوالی در دبیرستان اندیشه (مدرسه سالزین‌ها موسوم به سن ژان تسکو) به تدریس پرداخت. در بهمن ۱۳۳۵ به استخدام رسمی دولت درآمد و بیش از یک سال در کتابخانه دانشکده حقوق در کنار محمدتقی دانش‌پژوه، ایرج افشار، و محمد مشکوة به کسب تجربه کتابداری پرداخت. سپس در اداره هنرهای زیبای کشور که بعدها به وزارت فرهنگ و هنر تبدیل شد، مسئولیت‌هایی چون کارمند و کفیل اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه (۱۳۳۵–۱۳۳۶) رئیس موزه هنرهای تزئینی (۱۳۳۷) معاونت اداره کل موزه‌ها و فرهنگ عامه (۱۳۴۰) رئیس موزه مردم‌شناسی (۱۳۴۱) رئیس انتشارات ادارات کل باستان‌شناسی و فرهنگ عامه و موزه‌ها و حفظ بناهای تاریخی (۱۳۴۵) رئیس کتابخانه ملی ایران (۱۳۴۷ حدود یک سال) و مشاور وزیر فرهنگ و هنر (۱۳۴۹ تا اواخر دوران خدمت ۱۳۵۷) را برعهده گرفت.
او پس از سال‌ها اشتغال در اداره هنرهای زیبا و وزارت فرهنگ و هنر در سال ۱۳۵۷ بازنشسته شد و پس از آن تا پایان زندگی به فعالیت‌های فرهنگی و تحقیق و تألیف مشغول بود.
آرامگاه وی در قطعه هنرمندان است.

https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D8%AD%DB%8C%DB%8C_%D8%B0%DA%A9%D8%A7

‎

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#یحیی_ذکا، د

سروده ای از هما ارژنگی به مناسبت زادروز استاد همایون خرم

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

🔴 بازدید پزشکیان از کاخ نوروز تاجیکستان

🔹 رئیس‌جمهور در ادامه برنامه‌های سفر به تاجیکستان،به همراه رئیس‌جمهور تاجیکستان از کاخ نوروز تاجیکستان بازدید کرد.

🔹 کاخ نوروز از ۵ طبقه تشکیل شده و حدود ۴۰ هزار متر مربع آن کار دست هنرمندان تاجیک می‌باشد و با اصول معماری ملی ساخته شده و در جهان بی نظیر است./دانشجو

      ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌•🍃☘ @didYouKonw‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

یک ماه جشن و شادی در تاجیکستان برای نوروز

درود بر #امامعلی_رحمان
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

سرودِ ایران و تاجیکستان
اجرای ارکستر سمفونیک و گروه کُر
با صدای : محمد عبدالحسینی و خوانندگان تاجیکستان
آهنگساز: احمد بیان
شاعر: دولت صفر
محل اجرا: کاخ نوروز، تاجیکستان

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

‌‌

کزازی چگونه به رشته زبان و ادبیات فارسی علاقه‌مند شد؟/ جایگاه مهم فردوسی و حافظ در خانواده استاد

میرجلال‌الدین کزازی در زادروزش، چگونگی علاقه‌مند شدنش را به زبان و ادبی فارسی روایت کرد.
مرجانه حسین‌زاده: در دیاری که واژگان از آب و سنگ جان می‌گیرند و افسون سخن بر جان‌ها می‌نشیند، فرزندی از خاک ایران زاده شد، نام‌آور در آسمان ادب و فرهنگ این کهن‌دیار، میرجلال‌الدین کزازی. او که اکنون در شمار یکی از برجسته‌ترین شاهنامه‌پژوهان جهان جای گرفته، نه‌تنها پژوهنده‌ای سترگ، که سخنوری هنرمند و اندیشمندی ژرف‌بین است.

کزازی در گستره‌ای از زبان و ادب فارسی گام نهاد که کمتر کسی توان ایستادگی در برابر شکوه و ژرفای آن را دارد. شاهنامه، این نامه‌نامی ایران، در دستان او به شکلی نوین و درخشان جلوه می‌کند، گویی رازهای نهفته در واژه‌های فردوسی به صدای او گوش سپرده‌اند تا دوباره زنده شوند چراکه او آنچنان واژگان فارسی سره را به استخدام خود درآورده که هر شنونده‌ای را بیش از پیش، دلبسته آوای جان‌نوازِ زبان‌فارسی می‌کند. او به جان باور دارد که این قیمتی دُر لفظِ دری، نه‌تنها ابزار سخن‌گفتن، که پلِ پیوند میان دل‌ها و خردهاست.

پژوهش‌های بی‌شمارِ او در این زمینه، چه در قالب کتاب و چه در قالب مقاله، افق‌های تازه‌ای از معنای شاهنامه و میراث گرانسنگِ ایران را بر جهانیان گشوده است.

این ادیب و مترجمِ سرشناس نه تنها پژوهنده‌ای بی‌همتا که نویسنده‌ای دلنشین است. قلم او همچون جویباری روان، آکنده از آهنگ و معناست. او در کتاب‌هایی چون «نامه باستان»، «مازهای راز» و «فرزند ایران»، دست خواننده را می‌گیرد و به سفری شگفت‌انگیز در دل تاریخ و فرهنگ ایرانی می‌برد.

زادروز میرجلال‌الدین کزازی، که گویی از دل تارخ می‌آید و به فرداهای دور چشم دوخته است نه تنها یادآور آمدن یکی از فرزندان روشن‌ضمیر ایران به جهان است، که بهانه‌ای‌ست برای گرامیداشت مقام او، که همچون آینه‌ای از شکوه فرهنگ ایران در برابر جهانیان می‌درخشد. وقتی به بهانه زادروزِ پر اَرج‌اش، از قصه پیوندش با…

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۹ دی زادروز هما ارژنگی

(زاده ۲۹ دی ۱۳۲۲ تهران) شاعر، ترانه‌سرا، نویسنده، مترجم و پژوهشگر

او در خانواده‌ای پرورش یافته که در آن عشق به میهن، پاسداشت فرهنگِ گرانسنگِ ایران ومهر به زبانِ پارسی، میراث و سنت است. نیای بزرگش میرک، نقاش نام‌آور دوران صفوی است و پدرش استاد رسام ارژنگی نیز با همین میراث و سنت پرورش یافته بود.
وی از سال‌های کودکی و نوجوانی، شیفتگی‌اش به هنرهای شعر و نویسندگی، نگارگری و خوانندگی و بازیگری آشکار شد.
در دبیرستان، شاگردی سخت‌کوش و ممتاز بود و در انجمن ادبی هنریِ دبیرستان، کنشگری پویا که داستان‌های کوتاه و شعرهایش در مجلات اطلاعات جوانان و بانوان به چاپ می‌رسیدند.
نخستین کتاب او، پس از مرگ تلخ برادر هنرمندش، با عنوان "زندگی بیست و دو ساله فرهاد ارژنگی" در سال ۱۳۴۰ به‌چاپ رسید.
او از دانشکده ادبیاتِ دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات انگلیسی و فرانسوی لیسانس گرفت و به خدمت آموزش و پرورش در آمد.
وی که روحی جستجوگر و اندیشه‌ای پویا داشت، با فراگیری آثار ادب و عرفان، در این راه گام نهاد و با عرفان و اندیشه و روش استادان آشنا شد .آنها را به کار بست و پس از گذر از آزمون‌ها، دیدگاه و راه استادانش، شمس تبریزی و مولانا را برگزید.
یادگار گذرعمرِش در چهار دفتر از سروده‌هایش پدیدارند. اما آنچه که امروز وی را  شاعری ملی و حماسه‌سرا می‌شناساند، تلاش او برای آشنا ساختن جوانان با تاریخ، ریشه‌ها و فرهنگ ایران‌ است.
او هموند دانشگاه جهانی کورش بزرگ است که پی‌ریزی این دانشگاه در سیدنی انجام شده و مرکز ان در تاجیکستان از بزرگترین مراکز ایرانشناسی جهان است.
وی همچنین از هموندان در سامانه جهانی بوکبال است که سامانه‌ای با هدف ایجاد بانک  جهانی اطلاعاتی در حوزه کتاب و کتابخوانی است.

آثار منتشر شده:
الف، کتاب‌ها
۱. زندگی بیست و دوساله فرهاد ارژنگی سال ۱۳۴۰، زندگینامه.
۲. پرواز عاشقان، مجموعه شعر ۱۳۷۳
۳. گلِ هزارپر، شعر، ترانه، تصویرسازی ۱۳۷۹
۴. رازِ پرواز، شعر فارسی ۱۳۸۵
۵. پیکرتراش، شعر فارسی ۱۳۹۳

ترجمه "برگردان"های منتشر شده:
۱. تفسیر آواهای ساراها، به روایت اوشن گوروجی، جلد نخست ۱۳۸۳
۲. تفسیر آواهای ساراها، به روایت اوشن گوروجی جلد دوم ۱۳۸۳
۳. سپاه گمشده کمبوجیه، نوشته پل ساسمن، داستان ۱۳۸۳
۴. جریان بخشنده دارما، نویسنده اس.ان.گویانکا، عرفان ویپاسانا ۱۳۸۴

ب- برگردان ها، ترجمه‌های چاپ نشده:
۱. زنگ‌ها به صدا در آمده‌اند، نویسنده:
گویانکا، عرفان
۲. اکنون مراقبه، از گویانکا، صلح درونی
۳. استحاله تانترا، نویسنده اوشن

ج- لوح‌های فشرده" سی‌دی‌ها:
هما ارژنگی تا امروز ۹ لوح فشرده زیر از سروده‌هایش را با آوای خود ضبط کرده است.
۱. فلات آریان.
۲. سروِکاشمر.
۳. یعقوب پسر شمشیر.
۴. تخت‌جمشید.
۵. شیرِ بیشه عشق.
۶. رازِ نرگس.
۷. کوچه‌های عاشقی.
۸. گلِ هزار پر.
۹. نوروز تا نوروز "جشن نوروز- جشن تیرگان- جشن مهرگان- جشن شب چله- جشن سده- جشن اسفندگان- جشن چهارشنبه سوری"

د- ترانه سازی
وی به انگیزه دلبستگی‌اش به آواز، با دستگاه‌های موسیقی ایرانی آشنا شد و ترانه‌های زیر را سرود:

۱. نگین "دشتی" ۲. غوغای طبیعت "مرکب خوانی۳. پرستوی قاصد "دشتی"  ۴.مهربان شو "چهارگاه" ۵. پرستوی بهار "اصفهان"  ۶. مهتاب رویایی"اصفهان"، ۷. ساز خاموش"سه‌گاه"،  ۸. بی پناه "افشاری"، ۹. مرغ پر بسته "اصفهان" ۱۰. امشب چرا دیوانه‌ام "اصفهان" ۱۱. امید رفته "ماهور" ۱۲. واپسین نوا "همایون" ۱۳. مرشد راه "اصفهان"۱۴. به یاد صبا "دشتی" ۱۵. بزم آسمان "اصفهان" ۱۶. در شب مهتاب اصفهان ۱۷. بازی زمان"دشتی"

برای اگاهی بیشتر به تارنمای زیر بنگرید:
http://www.arzhangihoma.ir/

‎
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#هما_ارژنگی، ز

                                                                                             
هما اَرژنگی، میهنی سُرای جاویدان
 

اما آنچه بانو اَرژنگی را نسبت به دیگر چکامه سُرایان معاصر جدا و ویژه کرده است، آفرینش سروده هایی دربارۀ تاریخ و فرهنگ ایران و نام آوران و بزرگان این سرزمین اَهورایی و همراهی و همدردی با دل نگرانی ها و درد فرهنگی جامعه و با مردم بودن به ویژه در میان نسل جوان است. وی در بیشتر هَمایش ها و نشست های فرهنگی دربارۀ ایران و در اَنجمن های فرهنگی، موسسه و نهادهای فرهنگی و غیره، باشَندگی (حضور) پررنگی دارد و به هنرنمایی می پردازد. همچنین آوای گرم، آهنگین، مخملین و جادویی بانو اَرژنگی با خوانش بسیار زیبای سروده ها و بیان واژگان، از دیگر ویژگی های وی است که یکی از جنبه های مهم هنری او در پهنۀ ادبی به شمار می آید که وی را از دیگران جدا می سازد. ذهن و حافظۀ توانا و نیرومند بانو اَرژنگی در زمینۀ از بَرکردن (حفظ) سروده های بسیار بلند خود از دیگر ویژگی های او به شمار می آید. منش، مَرام و معرفت و مهربانی و سادگی بانو اَرژنگی نیز، ستودنی و بی همتا است و همۀ این ها سبب شده تا جایگاهی ویژه در میان دوستان و آشنایان و حتا نسل جوانی که او را کم تر می شناسد، داشته باشد.
 
در دنبالۀ نوشتار نگاهی کوتاه به برخی از چکامه های بانو اَرژنگی از دفتر " راز پرواز " می اَندازیم.
 
تو ای ایران،
بهشتِ راستینِ من،
پناهِ آخرینِ من،
سرای واپسینِ من،
اَلا ای مهربان مادر
دِلیری ها تو را زیبد
تو ای گنجینۀ گوهر ... (آریو بَرزَن)
 

و در سرودۀ (بابک، شیرِ کوه بَذ)

این فروغِ بی زوالِ جاودانِ من،
قبله گاه و جان پناهِ نیکم این وطن،
این همیشه سبز – این همیشه پاک،
این همیشه روشن و بلند و تابناک،
این زلالِ تا همیشه جاریِ زمان،
این طلوعِ بی غروب و مهرِ بی کران،...
 

و در چکامۀ (با من از ایران بگو)

ای نسیمِ گل فشان کز ناکجا و بی نشان
نرم نرمک می خزی از هرشکاف و روزنی
با من از شوقِ رهایی، از سبک بالان بگو
از حریمِ عشق بازان، با من از ایران بگو،
با من از جمشید از زرتشت از فر کیان
از سرودِ «گات ها» از روزگارِ باستان...

همان گونه که دیده می شود، بخشی از سروده های استاد هما اَرژنگی با چنین ژرفا و دل اَنگیزی دربارۀ ایران و رویدادهای وابسته به ایران است. چه او، به راستی دلبستۀ این خاک بوده و هر آنچه که به ایران وابسته است، با جان و دل او پیوند دارد و سروده هایش برخاسته از همین دلبستگی و پیوند است.
دیگر سروده های وی در بردارندۀ اَندیشه و سُهش (احساس) ویژه ای است. در بخش گسترده ای از این سروده ها، بانو اَرژنگی نگاهی ژرف به عرفان و آگاهی دارد و این نشان از بینش او به مکتب های مینُوی (معنوی) گوناگون به ویژه عرفان مولوی و شمس است.
 
من خموشم، جوششم از جوشِ اوست
سُکر شعرم از شرابِ نوشِ اوست...
من نهالِ خُرد و بی بار و برم
نی درخت سبز و سایه گسترم
لیکن آن خورشید ظلمت سوزِ جان
می دمد گاهی به شامِ بیدلان... (در مقام عشق)
 
بانو اَرژنگی در بیان احساس، بس توانمند است و از بُن هر اَندیشه، رازی بزرگ را آشکار می سازد. (یادداشت دکتر حسین وحیدی بر دفتر " راز پرواز" تهران، پاییز 1384 خورشیدی)
 
 
 
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

ای تخت سرفراز که سر سوده ای به ناز
برسینه ستبر و شکیبای کوهسار

ای جشنگاه مهر که تا آسمان به پاست
شاهین بخت و فر همای تو پایدار......

نماهنگ تخت جمشید
سرایش و خوانش: #هما_ارژنگی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💎
🆔 @maneshparsi