#عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

 سر می نهد تمام فلک زیر پای او 
دل می برد ز اهل حرم جلوه های او 

عبدالله است و ایل و تباری کریم داشت 
با این حساب عالم و آدم گدای او 

انگار قاب کوچکی از عکس مجتبی 
هر لحظه می تپد دل زینب برای او 

او حس نمی کند که یتیم است و خون جگر 
تا با حسین می گذرد لحظه های او 

بالاتر از تمامی افلاک می نشست 
وقتی که بود شانۀ عباس جای او 

نیمش حسن و نیمه دیگر حسین بود 
بوی مدینه می رسد از کربلای او 

مثل رقیه روح و روان حسین بود 
او همچو عمه دل نگران حسین بود 

مسعود اصلانی

@marsiyeeh

#عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

طاقت ندارم لحظه ای تنها بمانی 
من باشم و در حسرت سقا بمانی 

من عبد تو بودم که عبدالله گشتم 
نعم الامیری، عالی اعلا بمانی 

فریاد هل من ناصرت بیچاره ام کرد 
من مرده ام آقا مگر تنها بمانی؟! 

قلبم، سرم، دستم همه نذر دو چشمت 
من می دهم جان در ره تو تا بمانی 

آقا نبینم در ته گودال باشی 
ای زینت دوش نبی بالا بمانی 

بالا نشینی و تو را پایین کشیدند 
زیر لگدها زیر دست و پا بمانی 

لعنت به این آب فرات و خنده هایش 
راضی شده لب تشنه در این جا بمانی 

با این که چندین عضو از جسم تو کم شد 
تو تا ابد عشق دل زهرا بمانی 

حسین ایزدی

@marsiyeeh

#عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

 از نسل حیدرم، حسنی زاده ام عمو 
از کوچکی به دست تو دلداده ام عمو 
با سن و سال کوچکم آماده ام عمو 
افتاده ای زمین و من افتاده ام عمو 

حالا زمان مردی و پیکارم آمده 
بابایم از مدینه به دیدارم آمده 

کشته شدن به راه تو باشد سعادتم 
چشم انتظار لحظه پاک شهادتم 
من هم مدافع حرمم، از ارادتم 
هوهوی ذوالفقار من اوج عبادتم 

ابن الحسن فدای جراحات پیکرت 
من مرده ام مگر که بیفتد ز تن سرت 

دیدم بریده شد نفسِ ربنایِ تو 
در زیر دست و پاست عمو دست و پای تو 
می آمد از اَواخرِ مقتل صدای تو 
از خیمه آمدم که بمیرم برای تو 

خوردم قسم به فاطمه، تا زنده ام عمو 
با سنّ کم برای تو رزمنده ام عمو 

هرطور شد دویدم و بی حال دیدمت 
در زیر چکمه ها چه بد اقبال دیدمت 
اصلاً تو را بدون پر و بال دیدمت 
وقتی رسیدم، در تهِ گودال دیدمت 

دیدم که شمر روی تنت راه می‌رود 
دارد نفس ز سینه ی تو آه، میرود 

دستم اگر شکسته، فدایِ سرِ شما 
این حنجرم فدای علی اصغرِ شما 
امروز که فتادم عمو در برِ شما 
شد زنده روضه های غمِ مادر شما 

از مادرت شکست اگر پهلو ای عمو 
از من بریده شد به رهت بازو ای عمو 

رضا باقریان

@marsiyeeh

#عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

هر کَس برای تو به تن خود کند سیاه
او را خدا ز عرش مُعلّی کند نگاه

اشکِ برای توست همانند کیمیا
سازد سفید ، رویِ هر آنکه بود سیاه

این خانه مأمنی ست که زهراست صاحبش
چادُر سیاه او به همه هست جان پناه

شوینده تر ز آب بهشتی ست گریه ها
گردد ثواب بار تو باشد اگر گناه

بردار یک قدم تو برای حسین و بعد
بنشین ببین که کوه بخشد خدا به کاه

شانه به شانه مهدی زهرا کنار توست
در بین روضه میکشد او همره تو آه

امشب خدا کند ببرد همره خودش
ما را کنار تشنهء گودال قتلگاه

عبدالله آمده که عمو را کند کمک
جای پدر رسیده سرآسیمه در سپاه

او آمده که دست خودش را سِپَر کند
بر پیکری که پا خورد از هر که بین راه

شاید کمک کند به عمو تا که بیش از این
با نیزه جا بجا نشود جسم پادشاه

با نیزه بر گلوی عمو ضربه میزنند
بازیچه گشته گیسوی یوسف میان چاه

بیرون زده زبین سِپَر دندهء حسین
یا رب برای هیچ شهیدی چنین مخواه

مجتبی صمدی شهاب

@marsiyeeh

#عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

ای عمو تا نالۀ هَل مِن مُعینت را شنیدم
از حرم تا قتلگه با شور جانبازی دویدم

آنچنان دل بُرد از من بانگ "هَل مِن ناصِر" تو
کآستینم را ز دست عمّه ام زینب کشیدم

گرچه طفلی کوچکم امّا قبولم کن عمو جان
بر سر دست تو من قربانی شش ماهه دیدم

کس نداند جز خدا کز غصّۀ مظلومی تو
با چه حالی از کنار خیمه تا مقتل رسیدم

تا بُرون از خیمه گه رفتی دل من با تو آمد
تو به رفتن رو نهادی من ز ماندن دل بُریدم

دست من افتاد از تن گو سرم بر پایت اُفتد
سر چه باشد؟ تیر عشقت را به جان خود خریدم

بانگ "وا اماه" سر دادم چو بازویم شکستند
سوختم تا آه زهرا را دم آخر شنیدم

جای بابایم امام مجتبی خالی است اینجا
تا ببیند من به قربانگاه تو آخر شهیدم...

استاد حاج غلامرضا سازگار

@marsiyeeh

#عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

 هرکه خواهد بخدا بندگی آغاز کند 
باید عبداللَهی احساس خود ابراز کند 
کیست این طفل که در کودکی اعجاز کند 
قدرت فاطمی اش بُرده به بابا حَسَنش 

کیست این طفل که تفسیر کند مردن را 
سهل انگاشت به میدان عمل رفتن را 
غیرت حیدری اش ریخت بهم دشمن را 
یازده ساله ولی لایق رهبر شدنش
 
واژه ای نیست به مداحی این آزاده 
چه مقامی است خدا داده به آقازاده 
از کجا آمد و راهش به کجا افتاده 
دامن پاک عمو بود از اول وطنش
 
بی زِرِه آمد و جان را زِ ره قرآن کرد 
بی سپر آمد و دستش سپر جانان کرد 
بی رجز آمد و ذکر عمویش طوفان کرد 
بی کفن بود ولی خون تنش شد کفنش 

از حرم آمدنش لرزه به لشگر انداخت 
جان خود را سپر جان عمو جانش ساخت 
ای بنازم به مقامش که چه جایی جان باخت 
مثل شش ماهه شده شیوۀ جان باختنش 

بی درنگ آمد و بر پرچم دشمن پا زد 
خوب در معرکه فریاد سرِ اعدا زد 
بوسه بر روی عمو از طرف بابا زد 
بوسه زد نیزۀ بی رحم به کام و دهنش 

چه پذیرایی نابی است در این مهمانی 
خنجر و نیزه و شمشیر و سنان شد بانی 
عاقبت هم شده با تیر سه پر قربانی 
پَرت شد با سرِ نیزه سوی دیگر بدنش 

همچو بابا همه اسرار نهان را می دید 
بر تن پاک عمو تیر و سنان را می دید 
او لگد خوردن دندان و دهان را می دید 
دید در هلهله ها ضربه به پهلو زدنش
 
مَحرم سِر شد و اسرار نهان افشا شد 
دید تیر آمد و بر قلب عمویش جا شد 
ذکر ((لا حول)) شنید و همه جا غوغا شد 
در دو آغوش حسین و حسن افتاد تنش 

تیغی آمد به سر او سر و سامانش داد 
زودتر از همه کس رأس به دامانش داد 
لب خندان پدر آمد و درمانش داد 
مادرش فاطمه آمد به طواف بدنش 

محمود ژولیده

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

عسل از خون لبانت شده جاری قاسم
جای سالم به تن از زخم نداری قاسم

گل خشکی شده بودی ز سر بی آبی
ز تو بگرفت عدو عطر بهاری قاسم

سیزده ساله بدی و قد تو کوچک بود
ز چه اکنون قد افراشته داری قاسم؟

با زمین جسم تو ای وای که هم سطح شده
تن مدفون شده در گرد و غباری قاسم

پدرت سوخت ز زهر و تو هم از اوج عطش
دست و پا می زنی و غرق شراری قاسم

می کشی پا به زمین چون پسر ابراهیم
تا که یک چشمه بجوشد ز شیاری قاسم

دگر از زندگی و عمر تو نومیدم من
زخم شمشیر به جسمت شده کاری قاسم

کاش زینب نگذارد که ببیند نجمه
کند از کینه سرت نیزه سواری قاسم

مجتبی صمدی

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

 تا نیزه‌ای غریب عنان مرا گرفت 
پهلوی من نشست و نشان مرا گرفت 

می‌رفت تا که فاش؛ پدر خوانمت عمو! 
سُمّ فرس رسید و دهان مرا گرفت 

گویند بو کشیدن گل؛ مرگ مؤمن است 
بوی خوش دهان تو جان مرا گرفت 

من سینه ام دُکان محبّت‌فروشی است 
آهن‌فروش از چه دُکان مرا گرفت 

دشمن که چشم دیدن ابروی من نداشت 
سنگی رها نمود و کمان مرا گرفت 

از پیرهای زخمی جنگ جمل رسید 
هرچه رسید و عمر جوان مرا گرفت 

لکنت نداشت من که زبانم ز کودکی 
مومِ عسل چگونه زبان مرا گرفت؟ 

چون کندوی عسل بدنم رخنه رخنه است 
این نیش‌های نیزه توان مرا گرفت 

پر شد ز خاک سُمّ فرس چشم زخم من 
ریگ روان، همه جریان مرا گرفت 

محمد سهرابی

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

جلوه ي روي پنج تن قاسم 
ابنِ اِبنِ ابوالحسن قاسم 
ماهْ رخسار انجمن قاسم 
سرو خوش قامت چمن قاسم 
ذكر من وقت پر زدن قاسم 

كيست اين نوجوان؟قرار حسن 
وارث عزّت و وقار حسن 
دُرّ دردانه ي تبار حسن 
همه جا هست دستيار حسن 
حسن خانه ي حسن قاسم 

گيسوان حسن مجعّد بود 
پاي تا فرق چون محمّد بود 
عشق بي عشق او مردّد بود 
رنگ او سبز چون زبرجد بود 
پس عقيق است در يمن قاسم 

گردش چرخ بي دَمَش، مـُختَل 
همه بي قاسمند، ول مَعطل 
نكته اي گويمت ولي مُجمَل 
خوش بحالش كه بود از اوّل 
با اباالفضل همسخن قاسم 

در جلالت به كبريا رفته 
صولتش هم به مصطفي رفته 
هيبتش هم به مرتضي رفته 
در كرامت به مجتبي رفته 
با حسين است هموطن قاسم 

روي او قبله از ازل شده است 
لب او شيشه ي عسل شده است 
صاحب پرچم و كتل شده است 
مشكلاتم اگر كه حل شده است 
هست مشكل گشاي من قاسم 

آه اگر بر بلا دچار شود 
آه از آن دم كه سنگسار شود 
با سرِ نيزه ها شكار شود 
كفنش خاك و سنگ و خار شود 
مثل اربابِ بي كفن قاسم 

چشمش از تشنگي كه كم سو شد 
سكّه ي جنگ آن ورش رو شد 
وارث روضه هاي پهلو شد 
بدنش پاره پاره از تو شد 
آه از نعل و از دهن قاسم 

محمد قاسمی

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

هرچه این بیت مقفّی به غزل آغشته است
سیزده مصرع شیرین به عسل آغشته است  

کوفه مشهور به نامردی اهلش شده است
بیعت مردم کوفی به مثل آغشته است

ظاهراً کوفه مسلمان ولی از شرک پر است
خوی این شهر مسلمان به هُبل آغشته است  

کربلا لُجّه ی خون است و فرو رفته در آن
دستهایی که به میراث جمل آغشته است  

تیغ را بغض حسن این همه صیقل داده
که به خون جگر قاسم یَل آغشته است

بدتر از قوم یهود است مسلمانیشان
حرف این مردم بی دین به عمل آغشته است؛  

گفته بودند که با اسب بر او می تازند!
بی جهت نیست که سُمها به عسل آغشته است

محسن ناصحی

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

در بین روضه ایم و به ما شد عنایتی
جز گریه بر حسین نداریم عادتی

ما وارثان گریه ء آدم شدیم پس
داریم تا ابد به خلائق شرافتی

این افتخار ماست که در زیر آسمان
فرموده فاطمه که به روضه تو دعوتی

در نامه ء عمل چه هراسی است روز حشر
که غیر آه و گریه نباشد عبادتی

این اشکها دوای تمامیِ زخم هاست
اشکی ببار تا که نماند جراحتی

جز مهر و لطف چیز دگر ما ندیده ایم
در این بساط شامل خیر و محبّتی

این خانه ، خانه ایست که جُونِ سیاه رو
گردد سفید رو و شود دُرِّ قیمتی

آقای خانه بر سر هر چه شهید رفت
بهتر از این کجاست چنین اُوج عزّتی

این خانه ایست مرگ عسل میشود در آن
بر کام هر که کرد ز جانان حمایتی

قاسم اگر به معرکه آمد اراده بود
تا که حسن به جلوه نماید قیامتی

قاسم به معرکه رُخِ بابا سفید کرد
اَزرق دو نیمه شد چه خروشی چه هیبتی

پایش نمیرسید اگر بر رکاب اسب
شد قد کشیده مثل عمو بعدِ ساعتی

با نعل ها زبس به رُخش بوسه ها نشست
دیگر چه چهره ای چه جمالی چه صورتی

بالا سرش صدای شکستن زیاد بود
شد کربلا مدینه که دارد حکایتی..‌

مجتبی صمدی شهاب

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

از ازل در جام ِ جانش داشت عشقِ لم یزل
قاسم بن المجتبی(ع)، فرمان پذیرِ بی بدل

متن بازوبند او تلفیقی از ایثار و عشق
شد رجزهایِ گوهربارش خودِ خیرالعمل

در مرامش حفظِ ناموس ارجحیّت داشت و
شد برای اهل عالم، غیرتش ضرب المثل

سمبلِ از جان گذشتن بود و با اذن عمو
گفت بسم الله را و شد هماوردش اجل

با غضب ابرو گره میکرد و میچرخاند چشم
مثلِ بابایش حسن(ع) در صحنۂ جنگ جمل

سیزده ساله ست اما در مسیرِ رزم او
سخت جان دادند؛ بی تیر و سپر شیرانِ یَل

یکّه می تازید و افتادند فوراً یک به یک
آن حرامی های باقی مانده از لات و هُبل

بسکه با شیرینیِ طعم شهادت شد عجین
از لبِ شمشیر او میریخت در میدان، عسل

بد نظر خورد و تنش شد نیزه باران و نماند؛
محض ِ لبهای عمو یک جایِ سالم لااقل

رفت اما کاشکی می ماند تا جای پدر...
چشم هایِ عمه زینب(س) را بگیرد رویِ تل

مرضیه عاطفی

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

سیزده سال ، به رویش عسلی آوردم
سیزده سال ، به مویش قمری آوردم

پسر با جگر شیر جمل را دارم
من به همراه خودم پور حسن آوردم

فن شمشیر زنیش مثل حسن بی بدل است
نوه‌ی حیدر کرار به حرم آوردم

زره‌اش در دل میدان عمویش باشد
پیش عباس عجب شیر نری آوردم

ازرق شام که هیچ لشکر شام می طلبد
من به همراه خودم لشکر تام آوردم

مدح این شیر به اوراق سما افزون است
پیکری پاره ز بند جگرم آوردم

در دل جنگ به حال دل من میخندن
تا که دیدن عسلی بین عبا آوردم

سینه‌اش زیر سم اسب به هم کوبیده
جگری پاره شده مثل حسن آوردم

فرشید حقی

@marsiyeeh

#حضرت_قاسم
#شب_ششم_محرم

هم پریشانِ حسینم هم پریشان حسن
ای بقربان حسین و  ای بقربانِ حسن

روزِ اول مادرم چشمانِ من را نذر کرد
این یکی آنِ حسین و آن یکی آنِ حسن

هرشبی که فاطمه بر روضه‌ها‌مان می‌رسَد
هست گریانِ حسین و هست گریانِ حسن

نه که دنیا ، دینمان را هم کریمان می‌دهند
من که ایمان دارم از اول به قرآنِ حسن

زیرِ ایوانِ نجف دیدم که روزی می‌رسد
یاحسن جان می‌نویسم زیرِ ایوانِ حسن

هرکجا رفتم دیدم کار دستِ مجتبی است
بشکند دستم نباشد گر به دامانِ حسن

نه که تنها این دوشب  کُلِ محرم می‌شویم
شب به شب تکیه به تکیه باز مهمانِ حسن

قاسمش وقتی به میدان زد حسین آهسته گفت :
می‌رود جانِ حسین و می‌رود جانِ حسن

نعره شد : إن تَنکرونی فأنا ابنُ المُجتبی"
تیغ را چرخاند و گفت این است طوفانِ حسن

شد حسن یک ضربه زد اَزرق همانجا شد دوتا
نعره زد عباس  ؛  ای جانم به قربانِ حسن

روضه‌های ما همه لطفِ امام مجتبی است
شُکر هرشب می‌روم در زیرِ بارانِ حسن

پیشِ زهرا آبرو داری کنیم و آوریم
هِی گلاب و دسته گُل یادِ یتیمانِ حسن

حسن لطفی

@marsiyeeh

#حضرت_علی_اصغر
#شب_هفتم_محرم

ذبیح من که زخمت به خون بخشیده زیبایی 
دهان خشک و چشم نیم بازت گشته دریایی 

منم خورشید و تو همچون ستاره بر سر دوشم 
رخت گردیده چون ماه بنی هاشم تماشایی 

تبسم های تو دل برده از عباس و از اکبر 
تلظی های تو داده حرم را شغل سقایی 

به قد کوچک و سن کمت نازم که تا محشر 
دهد زخم گلویت آب بر گل های زهرایی 

تو دیشب تا سحر بیدار بودی و در اطرافت 
صدای العطش گردیده بود آوای لالایی 

تبسم کن که می بینم سر ببریده ات با من 
چهل منزل کند بالای نیزه راه پیمایی 

تمام تشنگان را بود بر لب حرفِ آب اما 
تو بهر آب گفتن هم نبودت هیچ یارایی 

زبس زیبا شدی برروی دستم دم به دم ازمن 
گلویت دل ربایی می کند، رویت دل آرایی 

به روی دست من ذبح تو بر من سخت اما 
تو با لبخند خونینت به من دادی شکیبایی 

اگر چه دم به دم رفتم زمیدان کشته آوردم 
تو تا بودی مرا در دل نبود احساس تنهایی 

استاد حاج غلامرضا سازگار

@marsiyeeh

#حضرت_علی_اصغر
#شب_هفتم_محرم

به تبسّم لب خشکیده ی خود وا میکرد
هر زمانی که نظر بر رخ بابا میکرد

قطره ای اشک چو بر صورت او می افتاد
یادی از تشنه لبان لب دریا میکرد

مثل ماهی که جدا از لب دریا باشد
روی دستان پدر بود و تلظّی میکرد

وَ پدر نیز برای لب عطشان پسر
طلب آب غریبانه ز اعدا میکرد

سند غربتش این بس که ازآن کوردلان
چشمه ی آب بقا ، آب تمنّا میکرد

روی دستان پدر ، حرمله سیرابش کرد
مادرش غمزده از خیمه تماشا میکرد

خنده بر تیرِ سه شعبه نزد اصغر ، هرگز
او برای دل ما طرح معمّا میکرد

فاطمه آمد و آغوش گشودش ، که بیا
او هم از رویِ ادب خنده به زهرا میکرد

در جهانی که بُود عشقِ علی ، نیست عجب
معجزاتی که نفسهای مسیحا میکرد

اسماعیل پورجهانی

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

مسلم و مسعود و عبدالله و جندب آمده
کربلا ! حر و حبیب و جون و شوذب آمده

شمع و هفتاد و دو تا پروانه ی دلسوخته
آفتابی در حصار ماه و کوکب آمده

منبری نذر عقیله در حرم برپا شده
اهل کوفه! باز هم استاد مکتب آمده

کربلا تا کوفه را دیگر قرق باید کنند
عصمت الله عمه ی سادات زینب آمده

تک تک اصحاب گرم نوکری زینب اند
هاشمیون حافظان روسری زینب اند

در میان گور می لرزد ابوسفیان به خود
نسل فتنه طعمه ی روشنگری زینب اند

ذوالفقار در نیامش بر کسی پوشیده نیست
در تحیر از شکوه حیدری زینب اند

با دم کوبنده ی تکبیر غوغایی شده
کربلا با زینب کبری تماشایی شده

شد قیامت این صدای نفخ صور محشر است
محشرِ امروز اذان های علی اکبر است

عطر و بوی مجتبی دارد مصلای حرم
کربلا مبهوت و حیران حسن های حرم

در میان خیمه با عمه تبانی می کند
دختری شیرین زبان شیرین زبانی میکند

مشک ها پر میشود با دست آب ور از اب
خاطر اسوده سکینه خاطر آسوده رباب

گرم بازی با علی اصغر تمام بچه ها
دست پخت ام کلثوم است شام بچه ها

تا رقیه خواب می آید به چشم اطهرش
میشود دست عمو جان بالش زیر سرش

برقرار است امنیت در چادر ناموس دین
معجری دارد به سر بنت امیرالمومنین

تحت بیرق نجمه های خیمه در آسایش اند
با وجود حضرت عباس در آرامش اند

صاعقه اما زمین را رنگ ماتم می زند
جمع اهل بیت را یکباره بر هم می زند

نزد خود می خواند آقا ریگ های داغ را
پر کند انا الیه الراجعون آفاق را

گیرم آقا سر به راهش کرد ابن سعد را
وا کند از سر چگونه قاتلین بعد را

روضه مکشوف است پس دیگر چه جای گفتن است؟
دور تا دور خیام او سپاه دشمن است

باغ سبزی پای هر نامه نشانش داده اند
کربلا اصلا کجای آن شبیه گلشن است

یک دل سیر از فرات آبی ننوشیده حسین
شمر بی انصاف در فکر شریعه بستن است

از نگاه خواهرش سنگین ترین روضه ها
روضه ی سخت وداع و روضه ی دل کندن است

عرض اندامی کند بین تمام تیغ ها
خنجری که تشنه ی بوسه به پشت گردن است

از همین امروز تقسیم غنیمت می کنند
بین خولی و سنان دعوا سر پیراهن است

از منا تا نینوا چشم حریص ساربان
داد میزد هر قدم انگشترش مال من است

گریه هم دارد غمش زیرا که بعد از کربلا
قافله سالار زینب زاده ی ذی الجوشن است

علیرضا خاکساری

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

ای حضرت غریب من ای آشنای من
ای کعبه معظمه ی کربلای من

زانو بگیر تا به زمین نازلم کنی
رحلی گذار تا برسد آیه های من

هرجا تویی بهشت معلای زینب است
صحرا و خانه فرق ندارد برای من!

خون تو با اسارت من‌ جلوه میکند
پس انتهای توست همان ابتدای من

تا شیرهای آل علی دور زینب اند
کرببلاست مرکز دولت سرای من

حالا نبین برای تو فریاد میکنم!
همسایه لحظه ای نشنیده صدای من!

گفتی قرار گریه کنان است این زمین
خرج تمام گریه کنانت به پای من!

عباس! خیمه را بغل خیمه ام بزن
هرجا که میروم تو بیا از قفای من

زینب علی ست هیچ نمی‌ترسد از بلا
گیرم به کوچه ها برسد ماجرای من

امروز که به شانه تو تکیه میکنم
روز دهم چه میشود اینجا خدای من..

وقتی که نیزه ها به تنت سجده میکنند
تا عرش میرود شرر وای وای من

بگذار تا که ذبح شوم‌ من به جای تو
با بچه ها برو به مدینه به جای من

عالم اسیر سفره ی خیرات زینب است
نان بیات کوفه نباشد غذای من

لعنت به نیزه های میان گلوی تو
لعنت به خنده ها وسط گریه های من

سیدپوریا هاشمی

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

لحظۀ پر زدن ما به نظر نزدیک است
راه عرش از دل صحرا چقَدَر نزدیک است

در دل خیمه بیایید همه جمع شوید
همه را سیر ببینم که سفر نزدیک است

مادرم زودتر از ما زده خیمه اینجا
چقَدَر بوی گل یاس پدر نزدیک است

تا سری هست به سجده بگذارید امروز
لحظۀ بال درآوردن سر نزدیک است

تا توانید به ششماهۀ من بوسه زنید
بوسه های لب یک تیر سه پر نزدیک است

گریه ای کرد و غریبانه به زینب فرمود:
دخترم پیش تو باشد که خطر نزدیک است

گفت آسوده بخوابید همین شبها را
وقت بیداری شب تا به سحر نزدیک است

گریه کرد و به علمدار اشاره فرمود: 
که فدای تو شوم درد کمر نزدیک است

بر سر و روی یتیمان حسن دست کشید 
گفت قاسم که: عمو مرگ مگر نزدیک است؟

قد و بالای جوانش جگرش را سوزاند 
ای خدا صبر بده داغ پسر نزدیک است

مجتبی شکریان همدانی

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

رسید بالاخره قافله کنار فرات..
سلامتی حسین و قبیله اش صلوات!

رباب آمده با اصغرش خوش آمده است
رقیه آمده با اکبرش خوش آمده است

چقدر خوب که جمع بزرگ ها جمع است
تمام قافله پروانه، عمه هم شمع است

به بنده ها برسان جلوه ی رب آمده است
خبر کنید زنان را که زینب امده است

چه با شکوه می‌آید ز محملش پایین
سر تمامی مردان مقابلش پایین

حجاب دختر حیدر هزار پرده ی نور
ز قد و قامت این زن نگاه عالم دور

رکاب دار ابالفضل و پرده دار حسین
شکوه این زن ابالفضل و اقتدار حسین

چرا کسی نمی‌آید سلامشان بکند
سلامشان بکند احترامشان بکند

بزرگ بانوی این قافله پریشان است
خدا بخیر کند خیره بر بیابان است

گمان کنم خبرِ سر براش آوردند
خبر ز غارت معجر براش آوردند

رسانده اند خبر را که ای صبور حرم
شکسته می‌شود این سمت ها غرور حرم

اگر چه آمده ای با دوصدجلال اینجا
به عصر روز دهم می‌روی ز حال اینجا

همان زمان که حسینت میان گودال است
همان زمان که تنش زیر چکمه پامال است

همان زمان که همه درمیان آشوبند
به بوسه گاه نبی نیزه نیزه میکوبند

لباس کهنه او از تنش جدا شده است
به روی جسم شریفش برو بیا شده است

کبود می‌شود از تازیانه پیکر تو
سری به نیزه بلند است در برابر تو

سیدپوریا هاشمی

@marsiyeeh