چغازنبیل پیش و پس از کاوش باستان‌شناسی
زیگورات چغازنبیل، نیایشگاه ۳۲۵۰ساله ایلامی، تا سده‌ها زیر خاک مدفون بود تا اینکه در ۱۹۳۶ توسط براون، زمین‌شناس شرکت نفت شناسایی شد. رومن گیرشمن در ۱۹۵۳-۱۹۶۳ آن را کاوش کرد و این شاهکار معماری را به جهان شناساند.
خاورشناسان چغازنبیل را قدیمی‌ترین ساختمان مذهبی شناخته شده در ایران می‌دانند.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
زیگورات چغازنبیل، نیایشگاه ۳۲۵۰ساله ایلامی، تا سده‌ها زیر خاک مدفون بود تا اینکه در ۱۹۳۶ توسط براون، زمین‌شناس شرکت نفت شناسایی شد. رومن گیرشمن در ۱۹۵۳-۱۹۶۳ آن را کاوش کرد و این شاهکار معماری را به جهان شناساند.
خاورشناسان چغازنبیل را قدیمی‌ترین ساختمان مذهبی شناخته شده در ایران می‌دانند.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پیامی به کامیونداران شجاع و یکایک شهروندان ایران: به صفوف اتحاد باشکوه کامیونداران بپیوندید و #اعتصابات_سراسری را تا نابودی این رژیم تبه‌کار و اشغالگر، ادامه بدهید: برای رسیدن به آینده‌ای روشن، کشوری آزاد با اقتصادی شکوفا و منصفانه برای همه ایرانیان. #یکی_شویم_پیروز_میشویم
@OfficialRezaPahlavi
@OfficialRezaPahlavi
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفتوگوی حجت کلاشی با شبکه‌ی «منوتو» درباره‌ی پشت پرده اظهارات اخیر احمد شرع در خصوص دشمن مشترک سوریه و اسرائیل و نقش ترکیه
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
تپه‌های باستانی #کنار_صندل در استان کرمان، شهرستان جیرفت و در دشت هلیل‌رود واقع شده‌اند و یکی از مهم‌ترین محوطه‌های باستانی فلات ایران به شمار می‌روند.
این تپه‌ها شامل کنارصندل شمالی و جنوبی هستند و شواهدی از یک تمدن شهری پیشرفته را از حدود ۵۰۰۰ سال پیش (هزاره سوم قبل از میلاد) نشان می‌دهند.
کشفیات این تپه‌ها به تمدن کهن جیرفت مربوط است که برخی باستان‌شناسان آن را هم‌دوره با تمدن‌های سومری و ایلامی می‌دانند. این منطقه از چنان اهمیتی برخوردار است که برخی باستان‌شناسان آن را با اصطلاحاتی مانند «تمدن گمشده شرق» یا «تمدن مادرسالار جیرفت» توصیف کرده‌اند.
شوربختانه، این تمدن پنج‌هزارساله به دلیل مدیریت ناکارآمد در معرض نابودی کامل قرار دارد و لودرهای دهیاری کنارصندل بنام توسعه به جان این محوطه تاریخی با شهرت جهانی افتاده‌اند.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
این تپه‌ها شامل کنارصندل شمالی و جنوبی هستند و شواهدی از یک تمدن شهری پیشرفته را از حدود ۵۰۰۰ سال پیش (هزاره سوم قبل از میلاد) نشان می‌دهند.
کشفیات این تپه‌ها به تمدن کهن جیرفت مربوط است که برخی باستان‌شناسان آن را هم‌دوره با تمدن‌های سومری و ایلامی می‌دانند. این منطقه از چنان اهمیتی برخوردار است که برخی باستان‌شناسان آن را با اصطلاحاتی مانند «تمدن گمشده شرق» یا «تمدن مادرسالار جیرفت» توصیف کرده‌اند.
شوربختانه، این تمدن پنج‌هزارساله به دلیل مدیریت ناکارآمد در معرض نابودی کامل قرار دارد و لودرهای دهیاری کنارصندل بنام توسعه به جان این محوطه تاریخی با شهرت جهانی افتاده‌اند.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
«تیسفون، قلب ساسانی؛ و داستانِ یک استقامت»
ایوان خسرو، که با نام ایوان مدائن یا طاق کسری نیز شناخته می‌شود، یکی از برجسته‌ترین یادگارهای معماری ساسانی و نمادی از شکوه و عظمت ایرانشهر است.
این بنای عظیم، واقع در تیسفون (نزدیک بغداد کنونی در عراق)، با طاق خشتی بی‌نظیر خود که بلندترین طاق خشتی بدون قالب در جهان به شمار می‌رود، با وجود گذر بیش از ۱۵۰۰ سال، جنگ‌ها، سیل‌ها، و بی‌توجهی‌ها، همچنان استوار ایستاده و داستان پایداری و هویت ایرانی را روایت می‌کند.
طاق کسری، بخشی از کاخ سلطنتی ساسانیان در تیسفون، پایتخت امپراتوری ایران برای حدود ۶۰۰ سال، در سده سوم تا ششم میلادی ساخته شد. برخی منابع ساخت اولیه آن را به شاپور اول نسبت می‌دهند، در حالی که بسیاری از باستان‌شناسان توسعه و تکمیل آن را به خسرو اول یا خسرو پرویز در سده ششم میلادی منتسب می‌کنند.
این بنا با ارتفاع ۳۷ متر، عرض دهانه ۲۵ متر، و عمق ۵۰ متر، با آجرهای خشتی و گچ ساخته شده و نمای آن با آجرهای زردرنگ تزئین شده است. طاق کسری نه تنها ورودی کاخ سلطنتی بود، بلکه محل برگزاری مراسم باشکوهی مانند نوروز و دیدارهای دیپلماتیک به شمار می‌رفت، جایی که فرش افسانه‌ای "بهار خسرو" پهن می‌شد و سفیران خارجی را مبهوت عظمت ایران می‌کرد.
ایوان مدائن با طراحی قوس‌های عظیم و بدون ستون، که تأثیراتی از معماری آشوری نیز در آن دیده می‌شود، نمادی از قدرت، ثروت، و پیشرفت مهندسی ساسانیان بود. دیوارهای ضخیم (تا ۷ متر در پایه) و فقدان پنجره‌های اضافی برای استحکام بیشتر، گواهی بر نبوغ معماران ایرانی‌ست که بنایی را خلق کردند تا در برابر فشارهای عظیم خود پایدار بماند. طاق کسری به‌گونه‌ای طراحی شده بود که نه‌تنها کاربردی باشد، که با شکوه خود، اقتدار ایرانشهر را به رخ جهانیان بکشد.
ایوان خسرو در طول تاریخ با چالش‌های بی‌شماری روبه‌رو بوده است. پس از سقوط ساسانیان در سال ۶۳۷ میلادی به دست اعراب، این بنا آسیب‌های جدی دید. اعراب که مبهوت زیبایی تیسفون شده و آن را "بهشت موعود" می‌نامیدند، بخش‌هایی از کاخ را تخریب کرده و مصالح آن را برای ساخت بغداد به کار بردند.
خلیفه عباسی، منصور، قصد تخریب کامل ایوان را داشت، اما به دلیل هزینه‌های گزاف و توصیه خالد برمکی، که تخریب را نشانه ضعف اعراب در برابر عظمت ایرانیان می‌دانست، از این کار منصرف شد. این تصمیم، همراه با استحکام ذاتی بنا، به بقای طاق کمک کرد.
در سده‌های بعد، سیل‌های ویرانگر، به‌ویژه طغیان رود دجله در سال ۱۸۸۸ میلادی، بخش‌هایی از کاخ را تخریب و شکاف‌هایی در طاق ایجاد نمود. جنگ‌های مدرن نیز به این بنا آسیب رساندند؛ در سال ۲۰۰۳، حضور نظامیان آمریکایی در عراق و درگیری‌های داخلی به تخریب بیشتر منجر شد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که بخشی از سقف این بنا فرو ریخته و شکاف‌های موجود در حال گسترش است، به‌طوری‌که بنا سالانه حدود ۵ سانتی‌متر نشست می‌کند.
امروزه، طاق کسری در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار دارد. این بنا، که در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی بغداد و در ساحل شرقی رود دجله واقع شده، به دلیل بی‌توجهی‌های طولانی‌مدت، به‌ویژه در دوران صدام حسین که مانع بازرسی‌های یونسکو شد، از فهرست آثار جهانی خارج شده است.
حفاظت‌های کنونی، مانند فنس‌کشی ساده، ناکافی‌ست و بنا به نگهبانان دائمی و مرمت‌های تخصصی نیاز دارد. فعالان میراث فرهنگی در عراق و ایران بارها نسبت به وضعیت اسفناک این بنا هشدار داده‌اند؛ با این حال، در حالی که جمهوری اسلامی میلیون‌ها دلار صرف توسعه و نوسازی عتبات عالیات در عراق کرده، کوچک‌ترین توجهی به این بنای تاریخی که نماد هویت ملی ایرانیان است، نشان نداده.
این صخره طلایی اما بر فراز دشت تیسفون، با وجود آسیب‌های فراوان، همچنان ایستاده و داستان استقامت ایرانشهر را روایت می‌کند.
#شکوه_پایدار
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
ایوان خسرو، که با نام ایوان مدائن یا طاق کسری نیز شناخته می‌شود، یکی از برجسته‌ترین یادگارهای معماری ساسانی و نمادی از شکوه و عظمت ایرانشهر است.
این بنای عظیم، واقع در تیسفون (نزدیک بغداد کنونی در عراق)، با طاق خشتی بی‌نظیر خود که بلندترین طاق خشتی بدون قالب در جهان به شمار می‌رود، با وجود گذر بیش از ۱۵۰۰ سال، جنگ‌ها، سیل‌ها، و بی‌توجهی‌ها، همچنان استوار ایستاده و داستان پایداری و هویت ایرانی را روایت می‌کند.
طاق کسری، بخشی از کاخ سلطنتی ساسانیان در تیسفون، پایتخت امپراتوری ایران برای حدود ۶۰۰ سال، در سده سوم تا ششم میلادی ساخته شد. برخی منابع ساخت اولیه آن را به شاپور اول نسبت می‌دهند، در حالی که بسیاری از باستان‌شناسان توسعه و تکمیل آن را به خسرو اول یا خسرو پرویز در سده ششم میلادی منتسب می‌کنند.
این بنا با ارتفاع ۳۷ متر، عرض دهانه ۲۵ متر، و عمق ۵۰ متر، با آجرهای خشتی و گچ ساخته شده و نمای آن با آجرهای زردرنگ تزئین شده است. طاق کسری نه تنها ورودی کاخ سلطنتی بود، بلکه محل برگزاری مراسم باشکوهی مانند نوروز و دیدارهای دیپلماتیک به شمار می‌رفت، جایی که فرش افسانه‌ای "بهار خسرو" پهن می‌شد و سفیران خارجی را مبهوت عظمت ایران می‌کرد.
ایوان مدائن با طراحی قوس‌های عظیم و بدون ستون، که تأثیراتی از معماری آشوری نیز در آن دیده می‌شود، نمادی از قدرت، ثروت، و پیشرفت مهندسی ساسانیان بود. دیوارهای ضخیم (تا ۷ متر در پایه) و فقدان پنجره‌های اضافی برای استحکام بیشتر، گواهی بر نبوغ معماران ایرانی‌ست که بنایی را خلق کردند تا در برابر فشارهای عظیم خود پایدار بماند. طاق کسری به‌گونه‌ای طراحی شده بود که نه‌تنها کاربردی باشد، که با شکوه خود، اقتدار ایرانشهر را به رخ جهانیان بکشد.
ایوان خسرو در طول تاریخ با چالش‌های بی‌شماری روبه‌رو بوده است. پس از سقوط ساسانیان در سال ۶۳۷ میلادی به دست اعراب، این بنا آسیب‌های جدی دید. اعراب که مبهوت زیبایی تیسفون شده و آن را "بهشت موعود" می‌نامیدند، بخش‌هایی از کاخ را تخریب کرده و مصالح آن را برای ساخت بغداد به کار بردند.
خلیفه عباسی، منصور، قصد تخریب کامل ایوان را داشت، اما به دلیل هزینه‌های گزاف و توصیه خالد برمکی، که تخریب را نشانه ضعف اعراب در برابر عظمت ایرانیان می‌دانست، از این کار منصرف شد. این تصمیم، همراه با استحکام ذاتی بنا، به بقای طاق کمک کرد.
در سده‌های بعد، سیل‌های ویرانگر، به‌ویژه طغیان رود دجله در سال ۱۸۸۸ میلادی، بخش‌هایی از کاخ را تخریب و شکاف‌هایی در طاق ایجاد نمود. جنگ‌های مدرن نیز به این بنا آسیب رساندند؛ در سال ۲۰۰۳، حضور نظامیان آمریکایی در عراق و درگیری‌های داخلی به تخریب بیشتر منجر شد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که بخشی از سقف این بنا فرو ریخته و شکاف‌های موجود در حال گسترش است، به‌طوری‌که بنا سالانه حدود ۵ سانتی‌متر نشست می‌کند.
امروزه، طاق کسری در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار دارد. این بنا، که در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی بغداد و در ساحل شرقی رود دجله واقع شده، به دلیل بی‌توجهی‌های طولانی‌مدت، به‌ویژه در دوران صدام حسین که مانع بازرسی‌های یونسکو شد، از فهرست آثار جهانی خارج شده است.
حفاظت‌های کنونی، مانند فنس‌کشی ساده، ناکافی‌ست و بنا به نگهبانان دائمی و مرمت‌های تخصصی نیاز دارد. فعالان میراث فرهنگی در عراق و ایران بارها نسبت به وضعیت اسفناک این بنا هشدار داده‌اند؛ با این حال، در حالی که جمهوری اسلامی میلیون‌ها دلار صرف توسعه و نوسازی عتبات عالیات در عراق کرده، کوچک‌ترین توجهی به این بنای تاریخی که نماد هویت ملی ایرانیان است، نشان نداده.
این صخره طلایی اما بر فراز دشت تیسفون، با وجود آسیب‌های فراوان، همچنان ایستاده و داستان استقامت ایرانشهر را روایت می‌کند.
#شکوه_پایدار
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفتوگوی حجت کلاشی با تلویزیون «منوتو» درباره وضعیت جدید حزب‌الله لبنان و ادعاهای شورای همکاری خلیج فارس درباره‌ی میدان گازی آرش
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
شاهزاده الیمایی در انبار قلعه فلک‌الافلاک
اسکلتی با یک تکه‌طلا بر چشم‌هایش و تکه‌طلایی بر دهانش، قرار گرفته در یک تابوت مفرغی، در سال ۱۳۸۳ در مزرعه یک آموزگار در روستای چوبتراش استان لرستان در عمق ۳۰ سانتیمتری در کنار چند تخته سنگ تاریخی کشف شد.
حسین فیضی باستان‌شناس و پژوهشگر دوران باستان بعد از دو دهه از کشف این اسکلت، اعلام کرده این اسکلت متعلق به شاهزاده‌ای الیمایی است و گاه‌نگاری آن اواخر دورهٔ سلوکیان و اوایل حکومت نیمه‌مستقل الیمایی است.
الیمائی یک سرزمین وابسته به امپراتوری‌های سلوکی و اشکانی بود که شامل استان‌های خوزستان ، کهگیلویه و بویراحمد ، چهار محال و بختیاری ،لرستان و ایلام کنونی می‌شد.
تابوت و اسکلتش پس از کشف به آزمایشگاه قلعه فلک‌الافلاک منتقل شدند و تا امروز در همان‌جا که انبار این قلعه است نگهداری می‌شوند و هنوز به موزه مطمئنی منتقل نشده‌اند.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
اسکلتی با یک تکه‌طلا بر چشم‌هایش و تکه‌طلایی بر دهانش، قرار گرفته در یک تابوت مفرغی، در سال ۱۳۸۳ در مزرعه یک آموزگار در روستای چوبتراش استان لرستان در عمق ۳۰ سانتیمتری در کنار چند تخته سنگ تاریخی کشف شد.
حسین فیضی باستان‌شناس و پژوهشگر دوران باستان بعد از دو دهه از کشف این اسکلت، اعلام کرده این اسکلت متعلق به شاهزاده‌ای الیمایی است و گاه‌نگاری آن اواخر دورهٔ سلوکیان و اوایل حکومت نیمه‌مستقل الیمایی است.
الیمائی یک سرزمین وابسته به امپراتوری‌های سلوکی و اشکانی بود که شامل استان‌های خوزستان ، کهگیلویه و بویراحمد ، چهار محال و بختیاری ،لرستان و ایلام کنونی می‌شد.
تابوت و اسکلتش پس از کشف به آزمایشگاه قلعه فلک‌الافلاک منتقل شدند و تا امروز در همان‌جا که انبار این قلعه است نگهداری می‌شوند و هنوز به موزه مطمئنی منتقل نشده‌اند.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
الهه حسین‌نژاد، یکی دیگر از دختران آزادی‌خواه و میهن‌دوست ایران، قربانی رژیم زن‌ستیز و سرکوبگر جمهوری اسلامی شد. راهی جز پیروزی در برابر این بیداد نداریم. تا زمانی که پیروز نشویم، آنها فرزندان ما را خواهند کشت.
حتی در روایت تحریف‌شده‌ای که رژیم از این جنایت منتشر کرده، تاثیر مستقیم نگاه سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه شهروندان به ویژه زنان ایرانی کاملاً مشهود است.
تا زمانی که این رژیم بر سر کار است و خشونت سیاسی را تجویز، و نفرت علیه زنان را عادی‌سازی می‌کند، الهه‌ها، مهساها، نیکاها و آرمیتاهای ایران در امان نخواهند بود.
در جامعه‌ای که حقوق شهروندی وجود نداشته باشد، امنیت و حقوق زن بیشتر نقض خواهد شد.
امنیت و آزادی تنها زمانی به جامعه، به‌ویژه به دختران بی‌گناه ایران‌زمین، بازمی‌گردد که جمهوری اسلامی سرنگون شود و یک دولت ملی و مسئول در کشور ما استقرار یابد.
تا رسیدن آن روز، حفاظت تک‌تک شهروندان ایران از یکدیگر -به‌ویژه از زنان جامعه- یک وظیفه ملی است. مردان آزاده‌ی ایرانی نشان داده‌اند چه اندازه در این زمینه یار و یاور و همگام هم‌رزمان زن خویش هستند.
@OfficialRezaPahlavi
حتی در روایت تحریف‌شده‌ای که رژیم از این جنایت منتشر کرده، تاثیر مستقیم نگاه سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه شهروندان به ویژه زنان ایرانی کاملاً مشهود است.
تا زمانی که این رژیم بر سر کار است و خشونت سیاسی را تجویز، و نفرت علیه زنان را عادی‌سازی می‌کند، الهه‌ها، مهساها، نیکاها و آرمیتاهای ایران در امان نخواهند بود.
در جامعه‌ای که حقوق شهروندی وجود نداشته باشد، امنیت و حقوق زن بیشتر نقض خواهد شد.
امنیت و آزادی تنها زمانی به جامعه، به‌ویژه به دختران بی‌گناه ایران‌زمین، بازمی‌گردد که جمهوری اسلامی سرنگون شود و یک دولت ملی و مسئول در کشور ما استقرار یابد.
تا رسیدن آن روز، حفاظت تک‌تک شهروندان ایران از یکدیگر -به‌ویژه از زنان جامعه- یک وظیفه ملی است. مردان آزاده‌ی ایرانی نشان داده‌اند چه اندازه در این زمینه یار و یاور و همگام هم‌رزمان زن خویش هستند.
@OfficialRezaPahlavi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«ایران‌نما»
کوه‌های آلاداغلار یا رنگین‌کمانی زنجان با رنگ‌های زرد، قرمز، سبز، نارنجی و قهوه‌ای از جاذبه‌های طبیعی ایران هستند.
کوه‌های آلاداغلار در دو منطقه جداگانه قرار گرفته‌اند: یکی در ماهنشان استان زنجان و میانه استان آذربایجان شرقی و دیگری در شمال تبریز در جاده اهر.
مرتفع‌ترین نقطه این کوه‌ها، کوه بلقیس است که ۳۳۰۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته و وسعت آنها چیزی در حدود ۷۰ کیلومتر مربع است.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
کوه‌های آلاداغلار یا رنگین‌کمانی زنجان با رنگ‌های زرد، قرمز، سبز، نارنجی و قهوه‌ای از جاذبه‌های طبیعی ایران هستند.
کوه‌های آلاداغلار در دو منطقه جداگانه قرار گرفته‌اند: یکی در ماهنشان استان زنجان و میانه استان آذربایجان شرقی و دیگری در شمال تبریز در جاده اهر.
مرتفع‌ترین نقطه این کوه‌ها، کوه بلقیس است که ۳۳۰۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته و وسعت آنها چیزی در حدود ۷۰ کیلومتر مربع است.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
«از تخت جمشید تا متروپولیتن؛ روایت جدایی میراث پارسی»
در گوشه‌گوشه‌ی موزه‌های بزرگ جهان، از لندن تا پاریس، از نیویورک تا سن‌پترزبورگ، تکه‌هایی از قلب تمدن ایران‌زمین به نمایش گذاشته شده‌اند. آثاری که نه تنها شاهکارهای هنری و تاریخی، که روایت‌گر داستان ملتی هستند که روزگاری جهان را با فرهنگ و هنر خود مسحور کرده بود.
منشور کوروش در موزه بریتانیا، قالی پازیریک در آرمیتاژ، تکوک شیر غران در متروپولیتن، سرستون‌های تخت جمشید در لوور و گنجینه آمودریا در لندن، تنها بخشی از گنجینه‌هایی هستند که از خاک وطن جدا شده و حالا در ویترین‌های بیگانه، غربت را تجربه می‌کنند.
اما این گنجینه‌ها چگونه از ایران جدا شدند؟
داستان خروج این آثار، روایتی تلخ از غارت، بی‌کفایتی دولت‌ها و قراردادهای استعماریست. در دوران قاجار، زمانی که ایران در ضعف سیاسی و اقتصادی فرو رفته بود، پادشاهانی چون فتحعلی‌شاه و ناصرالدین‌شاه، یا از سر ناچاری یا برای جلب حمایت قدرت‌های خارجی، درهای کشور را به روی باستان‌شناسان و دلالان آثار باستانی گشودند. قراردادهایی مانند امتیاز حفاری به فرانسوی‌ها (مارسل دیولافوا در شوش) یا هدیه‌دادن آثار به بریتانیا (اقدامات هاردفورد جونز در ۱۸۰۹) نمونه‌هایی از این بی‌کفایتی‌اند. جنگ‌های ایران و روسیه نیز فرصتی برای غارت فراهم کرد.
در دوران پهلوی، با رشد حس ملی‌گرایی و تأکید بر احیای هویت ایرانی، گام‌هایی برای حفظ و بازگرداندن آثار تاریخی برداشته شد. رضاشاه با تأسیس موزه ایران باستان و وضع قوانین برای جلوگیری از خروج غیرقانونی آثار باستانی، سعی در حفاظت از میراث فرهنگی کشور داشت. این قوانین گامی مهم برای کنترل تجارت آثار باستانی و جلوگیری از غارت بیشتر بودند.
در دوره محمدرضاشاه نیز، مذاکراتی برای بازگرداندن برخی آثار، مانند الواح هخامنشی تخت جمشید که توسط مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو به آمریکا برده شده بودند، انجام شد. این الواح که به امانت به خارج منتقل شده بودند، سال‌ها موضوع مذاکره بودند، اما بازگرداندن کامل آنها تا پس از دوره پهلوی به طول انجامید. همچنین تلاش‌هایی برای مذاکره با موزه‌های بزرگ مانند لوور و موزه بریتانیا برای استرداد برخی آثار صورت گرفت، اما فقدان قوانین بین‌المللی الزام‌آور و قراردادهای نابرابری که در دوره قاجار امضا شده بودند، این تلاش‌ها را با چالش مواجه کرد. با این حال تأسیس موزه‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید، پاسارگاد و شوش نشان‌دهنده عزم پهلوی برای بازسازی هویت فرهنگی و حفظ گنجینه‌های باقی‌مانده در خاک ایران بود.
پس از انقلاب ۵۷، جمهوری اسلامی در زمینه بازگرداندن آثار تاریخی عملکردی ناامیدکننده داشته است. ضعف در دیپلماسی فرهنگی، کمبود بودجه برای حفاظت از میراث باستانی و نبود برنامه‌ای منسجم برای مذاکره با موزه‌های خارجی، فرصت‌های بسیاری را برای بازپس‌گیری گنجینه‌های ایران از دست داده است. افزون بر این، نگاه ایدئولوژیک حاکمیت به فرهنگ و هنر باستانی ایران، که اغلب با تأکید بر ارزش‌های اسلامی و کم‌توجهی به میراث پیش از اسلام همراه بوده، مانعی بزرگ در مسیر احیای هویت تاریخی کشور ایجاد کرده است.
اما چرا این آثار باید در موزه‌های خارجی بمانند؟ حامیان این وضعیت استدلال می‌کنند که موزه‌هایی مانند لوور، بریتانیا یا متروپولیتن امکانات پیشرفته حفاظتی، نمایشگاهی و پژوهشی دارند که ایران از آن بی‌بهره است. آنها می‌گویند این آثار در موزه‌های جهانی، مخاطبان بیشتری دارند و فرهنگ پارسی را به جهان معرفی می‌کنند. اما این استدلال‌ها در برابر یک حقیقت بزرگ رنگ می‌بازند؛ این آثار، هویت یک ملت‌اند و جای آنها در سرزمینی‌ست که زاده شده‌اند.
بازگرداندن این آثار، نه‌تنها یک مطالبه فرهنگی، که یک وظیفه ملیست. مصر و یونان نمونه‌های موفقی در بازپس‌گیری آثار باستانی خود ارائه داده‌اند. ایران نیز می‌تواند با دیپلماسی قوی، همکاری با نهادهای بین‌المللی مانند یونسکو و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فرهنگی، راه را برای بازگشت این گنجینه‌ها هموار کند. اما این مهم نیازمند اراده‌ایست خارج از توان جمهوری اسلامی؛ اراده‌ای که از خواب غفلت بیدار شود؛ اراده‌ای که بی‌کفایتی‌های گذشته را جبران و آینده‌ای بسازد که در آن، فرزندان ایران بتوانند منشور کوروش بزرگ را در تخت جمشید و قالی پازیریک را در تهران به تماشا بنشینند.
تا آن روز، این پرسش همچنان در قلب هر ایرانی طنین‌انداز خواهد بود؛ چرا گنجینه‌های ما در تبعید‌اند؟
#سازمان_مشروطه_ایران
#شکوه_پایدار
@mashrootehorg
در گوشه‌گوشه‌ی موزه‌های بزرگ جهان، از لندن تا پاریس، از نیویورک تا سن‌پترزبورگ، تکه‌هایی از قلب تمدن ایران‌زمین به نمایش گذاشته شده‌اند. آثاری که نه تنها شاهکارهای هنری و تاریخی، که روایت‌گر داستان ملتی هستند که روزگاری جهان را با فرهنگ و هنر خود مسحور کرده بود.
منشور کوروش در موزه بریتانیا، قالی پازیریک در آرمیتاژ، تکوک شیر غران در متروپولیتن، سرستون‌های تخت جمشید در لوور و گنجینه آمودریا در لندن، تنها بخشی از گنجینه‌هایی هستند که از خاک وطن جدا شده و حالا در ویترین‌های بیگانه، غربت را تجربه می‌کنند.
اما این گنجینه‌ها چگونه از ایران جدا شدند؟
داستان خروج این آثار، روایتی تلخ از غارت، بی‌کفایتی دولت‌ها و قراردادهای استعماریست. در دوران قاجار، زمانی که ایران در ضعف سیاسی و اقتصادی فرو رفته بود، پادشاهانی چون فتحعلی‌شاه و ناصرالدین‌شاه، یا از سر ناچاری یا برای جلب حمایت قدرت‌های خارجی، درهای کشور را به روی باستان‌شناسان و دلالان آثار باستانی گشودند. قراردادهایی مانند امتیاز حفاری به فرانسوی‌ها (مارسل دیولافوا در شوش) یا هدیه‌دادن آثار به بریتانیا (اقدامات هاردفورد جونز در ۱۸۰۹) نمونه‌هایی از این بی‌کفایتی‌اند. جنگ‌های ایران و روسیه نیز فرصتی برای غارت فراهم کرد.
در دوران پهلوی، با رشد حس ملی‌گرایی و تأکید بر احیای هویت ایرانی، گام‌هایی برای حفظ و بازگرداندن آثار تاریخی برداشته شد. رضاشاه با تأسیس موزه ایران باستان و وضع قوانین برای جلوگیری از خروج غیرقانونی آثار باستانی، سعی در حفاظت از میراث فرهنگی کشور داشت. این قوانین گامی مهم برای کنترل تجارت آثار باستانی و جلوگیری از غارت بیشتر بودند.
در دوره محمدرضاشاه نیز، مذاکراتی برای بازگرداندن برخی آثار، مانند الواح هخامنشی تخت جمشید که توسط مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو به آمریکا برده شده بودند، انجام شد. این الواح که به امانت به خارج منتقل شده بودند، سال‌ها موضوع مذاکره بودند، اما بازگرداندن کامل آنها تا پس از دوره پهلوی به طول انجامید. همچنین تلاش‌هایی برای مذاکره با موزه‌های بزرگ مانند لوور و موزه بریتانیا برای استرداد برخی آثار صورت گرفت، اما فقدان قوانین بین‌المللی الزام‌آور و قراردادهای نابرابری که در دوره قاجار امضا شده بودند، این تلاش‌ها را با چالش مواجه کرد. با این حال تأسیس موزه‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید، پاسارگاد و شوش نشان‌دهنده عزم پهلوی برای بازسازی هویت فرهنگی و حفظ گنجینه‌های باقی‌مانده در خاک ایران بود.
پس از انقلاب ۵۷، جمهوری اسلامی در زمینه بازگرداندن آثار تاریخی عملکردی ناامیدکننده داشته است. ضعف در دیپلماسی فرهنگی، کمبود بودجه برای حفاظت از میراث باستانی و نبود برنامه‌ای منسجم برای مذاکره با موزه‌های خارجی، فرصت‌های بسیاری را برای بازپس‌گیری گنجینه‌های ایران از دست داده است. افزون بر این، نگاه ایدئولوژیک حاکمیت به فرهنگ و هنر باستانی ایران، که اغلب با تأکید بر ارزش‌های اسلامی و کم‌توجهی به میراث پیش از اسلام همراه بوده، مانعی بزرگ در مسیر احیای هویت تاریخی کشور ایجاد کرده است.
اما چرا این آثار باید در موزه‌های خارجی بمانند؟ حامیان این وضعیت استدلال می‌کنند که موزه‌هایی مانند لوور، بریتانیا یا متروپولیتن امکانات پیشرفته حفاظتی، نمایشگاهی و پژوهشی دارند که ایران از آن بی‌بهره است. آنها می‌گویند این آثار در موزه‌های جهانی، مخاطبان بیشتری دارند و فرهنگ پارسی را به جهان معرفی می‌کنند. اما این استدلال‌ها در برابر یک حقیقت بزرگ رنگ می‌بازند؛ این آثار، هویت یک ملت‌اند و جای آنها در سرزمینی‌ست که زاده شده‌اند.
بازگرداندن این آثار، نه‌تنها یک مطالبه فرهنگی، که یک وظیفه ملیست. مصر و یونان نمونه‌های موفقی در بازپس‌گیری آثار باستانی خود ارائه داده‌اند. ایران نیز می‌تواند با دیپلماسی قوی، همکاری با نهادهای بین‌المللی مانند یونسکو و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فرهنگی، راه را برای بازگشت این گنجینه‌ها هموار کند. اما این مهم نیازمند اراده‌ایست خارج از توان جمهوری اسلامی؛ اراده‌ای که از خواب غفلت بیدار شود؛ اراده‌ای که بی‌کفایتی‌های گذشته را جبران و آینده‌ای بسازد که در آن، فرزندان ایران بتوانند منشور کوروش بزرگ را در تخت جمشید و قالی پازیریک را در تهران به تماشا بنشینند.
تا آن روز، این پرسش همچنان در قلب هر ایرانی طنین‌انداز خواهد بود؛ چرا گنجینه‌های ما در تبعید‌اند؟
#سازمان_مشروطه_ایران
#شکوه_پایدار
@mashrootehorg
«ایران‌نما»
مسجد جامع شافعی، از مساجد مهم اهل سنت کرمانشاه و از جاذبه‌های توریستی این شهر است.
این مسجد از مشهورترین مساجد اهل سنت ایران به شمار می‌رود که در سال ۱۲۹۰ تأسیس شد.
این مسجد از یک‌سو به میدان جوانشیر و از سوی دیگر به تاریکه بازار سنتی کرمانشاه منتهی می‌شود.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
مسجد جامع شافعی، از مساجد مهم اهل سنت کرمانشاه و از جاذبه‌های توریستی این شهر است.
این مسجد از مشهورترین مساجد اهل سنت ایران به شمار می‌رود که در سال ۱۲۹۰ تأسیس شد.
این مسجد از یک‌سو به میدان جوانشیر و از سوی دیگر به تاریکه بازار سنتی کرمانشاه منتهی می‌شود.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
«ایران‌نما»
اتاق کار شهبانو فرح پهلوی در کاخ نیاوران تهران
با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب ۵۷ به تازگی و برای نخستین‌بار اجازه بازدید عمومی از اتاق کار شهبانو فرح پهلوی در کاخ نیاوران صادر شده است.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
اتاق کار شهبانو فرح پهلوی در کاخ نیاوران تهران
با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب ۵۷ به تازگی و برای نخستین‌بار اجازه بازدید عمومی از اتاق کار شهبانو فرح پهلوی در کاخ نیاوران صادر شده است.
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
«ایران‌نما»
کهنسال‌ترین درخت ایران ثبت ملی شد.
شورای ملی ثبت میراث طبیعی، کهنسال‌ترین درخت ایران به نام «اُرس مراد» در استان کرمان را واجد ارزش ثبت ملی تشخیص داد.
به گزارش ایسنا، علیرضا ایزدی، مدیرکل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی اعلام کرد: در جلسه ۱۹ خرداد شورای ملی ثبت میراث طبیعی، کهنسال‌ترین درخت ایران به نام «اُرس مراد» در روستای کشکوئیه شهرستان جیرفت استان کرمان، با قدمتی بین ۳۷۵۰ تا ۳۸۵۰ سال، به عنوان یکی از ارزشمندترین آثار طبیعی کشور، واجد ارزش ثبت ملی شناخته شد.
او افزود: «اُرس مراد» نه تنها نمادی از پایداری و تاریخ طبیعی منطقه جنوب استان کرمان است، بلکه به عنوان یکی از قدیمی‌ترین موجودات زنده ایران، اهمیت ویژه‌ای در حفاظت از میراث طبیعی کشور دارد.
#سازمان_مشروطه_ایران
کهنسال‌ترین درخت ایران ثبت ملی شد.
شورای ملی ثبت میراث طبیعی، کهنسال‌ترین درخت ایران به نام «اُرس مراد» در استان کرمان را واجد ارزش ثبت ملی تشخیص داد.
به گزارش ایسنا، علیرضا ایزدی، مدیرکل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی اعلام کرد: در جلسه ۱۹ خرداد شورای ملی ثبت میراث طبیعی، کهنسال‌ترین درخت ایران به نام «اُرس مراد» در روستای کشکوئیه شهرستان جیرفت استان کرمان، با قدمتی بین ۳۷۵۰ تا ۳۸۵۰ سال، به عنوان یکی از ارزشمندترین آثار طبیعی کشور، واجد ارزش ثبت ملی شناخته شد.
او افزود: «اُرس مراد» نه تنها نمادی از پایداری و تاریخ طبیعی منطقه جنوب استان کرمان است، بلکه به عنوان یکی از قدیمی‌ترین موجودات زنده ایران، اهمیت ویژه‌ای در حفاظت از میراث طبیعی کشور دارد.
#سازمان_مشروطه_ایران
Forwarded from Reza Pahlavi - Official
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
جمهوری اسلامی و رهبران نالایق و جنایتکارش، ایران ما را به جنگ کشانده‌اند و مسئول و مقصر وضعیت کنونی هستند.
این رژیم پس از دهه‌ها فساد و بی‌کفایتی و زورگویی در شکننده‌ترین و ضعیف‌ترین وضعیت خود قرار گرفته است.
اما شکستن نهایی آن، تنها به دست پرقدرت ملت بزرگ ایران ممکن است.
ایران متعلق به شماست و بازپس‌گیری‌اش نیز در دستان شماست.
هر نافرمانی شما، از جمله نرفتن به محل کار، کم‌کاری یا دیرکاری، می‌تواند ضربه‌ای مؤثر بر پیکر فرسوده این رژیم باشد.
ما با هم، در کنار هم، پیروز خواهیم شد.
به نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی میگویم: از این رژیم جدا شوید و به مردم بپیوندید.
از جانب شما مردم به جامعه جهانی میگویم: به جای مماشات با رژیم اسلامی، از مردم ایران حمایت کنید.
پاینده ایران!
زنده باد ملت ایران!
@OfficialRezaPahlavi
این رژیم پس از دهه‌ها فساد و بی‌کفایتی و زورگویی در شکننده‌ترین و ضعیف‌ترین وضعیت خود قرار گرفته است.
اما شکستن نهایی آن، تنها به دست پرقدرت ملت بزرگ ایران ممکن است.
ایران متعلق به شماست و بازپس‌گیری‌اش نیز در دستان شماست.
هر نافرمانی شما، از جمله نرفتن به محل کار، کم‌کاری یا دیرکاری، می‌تواند ضربه‌ای مؤثر بر پیکر فرسوده این رژیم باشد.
ما با هم، در کنار هم، پیروز خواهیم شد.
به نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی میگویم: از این رژیم جدا شوید و به مردم بپیوندید.
از جانب شما مردم به جامعه جهانی میگویم: به جای مماشات با رژیم اسلامی، از مردم ایران حمایت کنید.
پاینده ایران!
زنده باد ملت ایران!
@OfficialRezaPahlavi
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گفتوگوی #حجت_کلاشی با شبکه «منوتو» درباره درگیری نظامی جمهوری‌اسلامی و اسرائیل
«جمهوری اسلامی جنگی را به ما تحمیل کرده که به ما مربوط نبوده است.»
«ما نمی‌توانیم مصلحت و حوزه بقای ملی خودمان را تابعی از توان نظامی کشور دیگری بکنیم.»
«پنج دهه جمهوری اسلامی با بی‌لیاقتی و بی‌عرضگی و با بی‌شرفی تمام آسمان ایران را از هواپیماهای مدرن و پیشرفته تهی کرده است.»
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
«جمهوری اسلامی جنگی را به ما تحمیل کرده که به ما مربوط نبوده است.»
«ما نمی‌توانیم مصلحت و حوزه بقای ملی خودمان را تابعی از توان نظامی کشور دیگری بکنیم.»
«پنج دهه جمهوری اسلامی با بی‌لیاقتی و بی‌عرضگی و با بی‌شرفی تمام آسمان ایران را از هواپیماهای مدرن و پیشرفته تهی کرده است.»
#سازمان_مشروطه_ایران
@mashrootehorg
طرح «نجات ملی».jpg
782.5 KB
حجت کلاشی
مقدمه‌ای بر طرح «نجات ملی»
بخشی از متن:
«من به شما، رهبران و مقامات جمهوری اسلامی، پیشنهاد می‌کنم:
به جای تسلیم در برابر قدرت‌های خارجی، با حفظ ظرفیت‌های دفاعی و انسانی، به دولت ملی تسلیم شوید.
فردا دیر است.
امروز، که هنوز توان کشور برای جلوگیری از گسترش بحران، باقی‌ست، تسلیم ملت شوید و امکان مذاکره و توافق با قدرت‌های جهانی را به دولت ملی واگذار کنید که مشروعیتش از ملت برمی‌آید، چهره‌ای موجه در جهان دارد، و ظرفیت دفاع از تمامیت ایران را حفظ می‌کند.
از همه‌ی نیروهای سیاسی، مدنی، مذهبی، و نظامی در داخل و خارج کشور می‌خواهم که به طرح «نجات ملی» بپیوندند و همگی با هم به ایران بیاندیشیم و نه انتقام و قدرت‌طلبی.
پاینده ایران»
#طرح_نجات_ملی
@mashrootehorg
مقدمه‌ای بر طرح «نجات ملی»
بخشی از متن:
«من به شما، رهبران و مقامات جمهوری اسلامی، پیشنهاد می‌کنم:
به جای تسلیم در برابر قدرت‌های خارجی، با حفظ ظرفیت‌های دفاعی و انسانی، به دولت ملی تسلیم شوید.
فردا دیر است.
امروز، که هنوز توان کشور برای جلوگیری از گسترش بحران، باقی‌ست، تسلیم ملت شوید و امکان مذاکره و توافق با قدرت‌های جهانی را به دولت ملی واگذار کنید که مشروعیتش از ملت برمی‌آید، چهره‌ای موجه در جهان دارد، و ظرفیت دفاع از تمامیت ایران را حفظ می‌کند.
از همه‌ی نیروهای سیاسی، مدنی، مذهبی، و نظامی در داخل و خارج کشور می‌خواهم که به طرح «نجات ملی» بپیوندند و همگی با هم به ایران بیاندیشیم و نه انتقام و قدرت‌طلبی.
پاینده ایران»
#طرح_نجات_ملی
@mashrootehorg
طرح نجات ملی.pdf
205.8 KB
«فایل پی‌دی‌اف»
مقدمه‌ای بر طرح «نجات ملی»
بخشی از متن:
«من به شما، رهبران و مقامات جمهوری اسلامی، پیشنهاد می‌کنم:
به جای تسلیم در برابر قدرت‌های خارجی، با حفظ ظرفیت‌های دفاعی و انسانی، به دولت ملی تسلیم شوید.
فردا دیر است.
امروز، که هنوز توان کشور برای جلوگیری از گسترش بحران، باقی‌ست، تسلیم ملت شوید و امکان مذاکره و توافق با قدرت‌های جهانی را به دولت ملی واگذار کنید که مشروعیتش از ملت برمی‌آید، چهره‌ای موجه در جهان دارد، و ظرفیت دفاع از تمامیت ایران را حفظ می‌کند.
از همه‌ی نیروهای سیاسی، مدنی، مذهبی، و نظامی در داخل و خارج کشور می‌خواهم که به طرح «نجات ملی» بپیوندند و همگی با هم به ایران بیاندیشیم و نه انتقام و قدرت‌طلبی.
پاینده ایران»
#طرح_نجات_ملی
@mashrootehorg
مقدمه‌ای بر طرح «نجات ملی»
بخشی از متن:
«من به شما، رهبران و مقامات جمهوری اسلامی، پیشنهاد می‌کنم:
به جای تسلیم در برابر قدرت‌های خارجی، با حفظ ظرفیت‌های دفاعی و انسانی، به دولت ملی تسلیم شوید.
فردا دیر است.
امروز، که هنوز توان کشور برای جلوگیری از گسترش بحران، باقی‌ست، تسلیم ملت شوید و امکان مذاکره و توافق با قدرت‌های جهانی را به دولت ملی واگذار کنید که مشروعیتش از ملت برمی‌آید، چهره‌ای موجه در جهان دارد، و ظرفیت دفاع از تمامیت ایران را حفظ می‌کند.
از همه‌ی نیروهای سیاسی، مدنی، مذهبی، و نظامی در داخل و خارج کشور می‌خواهم که به طرح «نجات ملی» بپیوندند و همگی با هم به ایران بیاندیشیم و نه انتقام و قدرت‌طلبی.
پاینده ایران»
#طرح_نجات_ملی
@mashrootehorg