#۱۰۰نکته_خبرنویسی

۲۲. اکثر قیدها غیرضرور هستند و باید حذف شوند. قیدهای زائد افعال قوی را ضعیف می‌کنند.

مثال: به جای «دندان‌های محکم به‌هم فشرده» بنویسید «دندان‌های به‌هم چسبیده».

۲۳. بسیاری از صفت‌ها مورد نیاز نیستند زیرا اغلب در خود اسم ذکر می‌شوند. استفاده از صفت‌ها با دقت و اعتدال توصیه می‌شود.


🆔 @medialesson

🔸پایگاه خبری فردارسانه که به طور اختصاصی در حوزه رسانه‌ها کار می‌کند، گزارشی با عنوانِ "رسانه‌های جریان اصلی امریکا با بحران اعتبار مواجه هستند" منتشر کرده است. این گزارش به قلم آنیتا وارما، استاد روزنامه‌نگاری در امریکا، در سایت www.theconversation.com کار شده و فردارسانه آن را ترجمه کرده است.

در بخش‌هایی از این گزارش آمده است:

روزنامه‌نگاری همبستگی چیست؟

همبستگی، آن طور که من تعریف می‌کنم، تعهد به شان و جایگاه اساسی مردم است که به عمل تبدیل می‌شود.

از سال ۲۰۱۴، تحقیقات آکادمیک من بر نقش همبستگی در روزنامه‌نگاری که نمایانگر جوامع به حاشیه‌ رانده شده است – مانند افرادی که با بی‌خانمانی، ناامنی غذایی یا خشونت مواجه هستند – متمرکز شده است. این گروه‌ها نمی‌توانند به سادگی از شرایطی که بقای آنها را تهدید می‌کند، خارج شوند. به نظر من روزنامه‌نگارانی که به طور دقیق به گزارش مسائل این گروه‌ها می‌پردازند، رویکردی متفاوت از اکثریت پوشش‌های خبری دیگر اتخاذ می‌کنند. به طور خاص، هنگام گزارش همبستگی، روزنامه‌نگاران از معیارهای ارزش خبری، تاکتیک‌های منبع‌یابی و روش‌های چارچوب‌بندی استفاده می‌کنند که با معیارهای رایج رسانه‌های جریان اصلی متفاوت است.

به هر حال، تعداد کمی از روزنامه‌نگاران از برچسب «همبستگی» برای توصیف عملکرد خود استفاده می‌کنند. اما، تحقیقات من نشان می‌دهد که این رویکرد در نحوه گزارش‌دهی برخی روزنامه‌نگاران مشهود است.

ارزش خبری چیست؟

نخستین سؤالی که روزنامه‌نگاران قبل از شروع کار باید از خود بپرسند این است: «آیا این خبر است؟» به عبارت دیگر، چه چیزی باعث می‌شود یک موضوع یا رویداد در حال حاضر ارزش پرداختن داشته باشد؟

معمولاً سردبیران به دنبال چند ارزش و معیار ساده هستند. یک داستان خبری، باید ارزش تازگی داشته و به افراد یا نهادهای برخوردار از قدرت مربوط باشد. این ارزش‌ها وقتی با سایر رویدادهای همزمان سنجیده می‌شود، مهم به نظر می‌رسد.

اظهارات یک رهبر سیاسی چیزی است که آن را به خبری قابل توجه تبدیل می‌کند. مانند زمانی که جو بایدن در اکتبر سال ۲۰۲۴ به دلیل شرایط غیرانسانی مدارس شبانه‌روزی بومیان آمریکایی که تا دهه ۱۹۶۰ توسط دولت فدرال ایالات متحده اداره می‌شدند، عذرخواهی کرد.

اما در روزنامه‌نگاری همبستگی، ارزش خبری رویدادها بر مبنای تهدید بقا و امنیت مردم تعریف می‌شود.

مقاله‌ای با عنوان «مستأجران دیترویت در حال سازماندهی و مطرح کردن خواسته‌های بزرگ‌تر هستند» که در تاریخ ۸ مارس ۲۰۲۳ توسط Outlier Media منتشر شد، با تکیه بر رویکرد همبستگی، بر تلاش مستأجران برای تأمین نیازهای ساده‌ای مانند سیستم‌های فاضلاب کارآمد، آب گرم و برق تمرکز داشت.

رئیس‌جمهور ممکن است هرگز بابت نادیده گرفتن ساکنان فقیرترین شهر عذرخواهی نکند. روزنامه‌نگارانی که گزارش همبستگی ارائه می‌دهند، منتظر شناسایی از سوی نخبگان نمی‌مانند. آن‌ها معتقدند به خطر افتادن کرامت اساسی مردم، به تنهایی ارزش پرداختن دارد.

💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @fardaresaneh.ir

🔸پایگاه خبری-اختصاصی فردارسانه گفت‌وگویی با مصطفی کواکبیان مدیرمسئول روزنامه مردمسالاری و نماینده سابق مجلس انجام داده است.

در بخش‌هایی از این گفت‌وگو آمده است:

مانند بسیاری از سیاستمداران جمهوری اسلامی، رادیو بی‌بی‌سی فارسی برای مصطفی کواکبیان هم خاطره‌انگیز است. می‌گوید که به دلیل سانسور اخبار در حکومت پهلوی، او ساعت یک ربع به هشت شب در خانه‌شان رادیو بی‌بی‌سی گوش می‌کرد و رژیم که فهمیده بود مردم‌ها شب‌ها رادیو بی‌بی‌سی گوش می‌کنند، آن ساعت برق را قطع می‌کرد.

کواکبیان جوان در دهه شصت مسئول حزب جمهوری اسلامی در استان سمنان شد. همین مسئولیت بهانه‌ای شد تا اولین تجربه رسانه‌ای او با «روزنامه جمهوری اسلامی» در سطح استان شکل بگیرد.

او را به گذشته می‌برم. می‌گوید: «من مسئولیت حزب جمهوری اسلامی را دراستان سمنان داشتم و این در حقیقت به عنوان حزب مردم‌سالاری در استان سمنان بود. ما فعالیت‌هایی این چنین داشتیم و بعد از آن هم که روزنامه جمهوری اسلامی تاسیس و منتشر شد و بالاخره ما هم عضو حزب بودیم و با آن همکاری داشتیم به‌خصوص در سطح استان سمنان برای اینکه این روزنامه هر چه قوی‌تر فعالیت کند.»

ادامه می‌دهد: «ما روحیه رسانه‌ای و روزنامه‌نگاری در وجودمان داشتیم زمانی که در سمنان می‎خواستیم فعالیت داشته باشیم. این پیام استان سمنان اول به صورت هفته نامه شروع کرد. بعد جلوتر رفتیم هفته‌ای سه شماره چاپ شد. بعد تبدیل شد به روزنامه. سال ۷۱ که من شروع کردم هفته‌ای سه شماره بود ولی سال ۸۱ به بعد روزنامه شد یعنی هر روز چاپ می‌شد.»


💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

🔸نماینده مجلس در پاسخ به فردارسانه:
دروغ در بسیاری از رسانه‌ها شیوه‌ای رایج است!

هُدی قدسیان (فردارسانه) - نمایندگان در نشست علنی چهار‌شنبه نوزدهم دی ماه مجلس شورای ‏اسلامی مصوب کردند «کلیه مطبوعات و رسانه‌های دیداری و شنیداری اعم از مکتوب و ‏الکترونیکی از قبیل شبکه‌های مجازی، حق ندارند که آگهی یا مطالبی علیه نامزدهای ‏انتخاباتی درج کنند و یا برخلاف واقع مطلبی بنویسند که دال‌ بر انصراف گروه یا ‏اشخاصی از نامزدهای معین باشد و ...» . در خصوص این موضوع با مهدی کوچک‌زاده نماینده ‏مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس گفت‌وگو کردیم.‏

زمینه این مصوبه چیست؟ چطور شد که مجلس تصمیم برای این مصوبه گرفت؟

نظر به اینکه درج مطالب خلاف واقع و دروغ در بسیاری از رسانه‌ها شیوه‌ای رایج شده است، به نظر ‏می‌رسد هدف رای‌دهندگان از تصویب این ماده، جلوگیری از تخریب نامزدها با درج مطالب کذب ‏در رسانه‌ها در ایام تبلیغات انتخاباتی است.‏

مصداق اینکه نامزد انتخابات بخواهد با مطلب یک رسانه انصراف دهد چیست؟

به نظرم آنچه در مصوبه آمده نهی رسانه از درج خبر دروغ انصراف نامزد یا نامزدها از شرکت در ‏انتخابات است نه آن طور که شما در سوال‌تان نوشته‌اید که به خاطر درج مطالبی در رسانه نامزدی ‏استعفا بدهد.‌‎ ‎به عبارت دیگر مقصود این ماده نهی رسانه از انواع دروغ‌پراکنی از جمله درج خبر ‏دروغ در مورد انصراف نامزدها از شرکت در انتخابات است.‏

آیا این مصوبه مجازات هم برای رسانه‌ها مشخص کرده است؟

متاسفانه در این ماده مجازات مناسبی برای دروغ‌پراکنی در نظر گرفته نشده، لکن رسانه مرتکب ‏دروغ را موظف به درج پاسخ نامزدی که دروغ به او نسبت داده شده نموده است.‏

💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

۲۰۲۴ مرگبارترین سال برای خبرنگاران بود

فردارسانه- از زمانی که کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران (CPJ) در سال ۱۹۹۲ ردیابی تلفات روزنامه‌نگاران را آغاز کرد و بر اساس یافته‌ها، سال گذشته مرگبارترین سال برای خبرنگاران بوده است. از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا کنون حداقل ۱۴۶ روزنامه‌نگار در غزه، کرانه باختری، اسرائیل و لبنان کشته شده‌اند. تعداد واقعی این آمار احتمالاً بسیار بیشتر است، زیرا کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران همچنان در حال بررسی گزارش‌های متعدد تأیید‌نشده از کشته‌شدن، مفقود شدن یا بازداشت دیگر روزنامه نگاران است. در همین حال، خبرنگاران خارجی توسط مقامات اسرائیلی از دسترسی به غزه محروم هستند.

اخیراً، من به همراه آرنه جنسن از انجمن ویراستاران نروژی در کنفرانس رسانه‌ای قاهره که در دانشگاه امریکایی قاهره برگزار شد، شرکت کردیم تا در مورد چالش‌های روزنامه‌نگاری جنگ و تاثیرات آن با روزنامه‌نگاران و دانشگاهیان گفت‌وگو کنیم. ما با فداکاری و اشتیاق عمیق و همچنین احساس ناتوانی، خشم و ناامیدی آنان نسبت به وضعیت وخیم منطقه مواجه شدیم.

نیدال منصور، از مرکز دفاع از آزادی روزنامه‌نگاران در اردن، گفت: «جنایت‌های رخ داده در غزه و لبنان، انسانیت مشترک ما را به چالش می‌کشد و اخلاق روزنامه‌نگاری را آزمایش می‌کند. وی افزود: «نظام حقوق بین‌الملل فروپاشیده است و روزنامه‌نگاری نیز با آن در حال فروپاشی است.»

زمانی که ما در قاهره بودیم، سازمان ملل گزارش داد که کودکان ۵ تا ۹ ساله بزرگترین گروه از ۴۳ هزار و ۵۰۰ نفری بودند که تا آن زمان در غزه کشته شدند. به طور متوسط ​​روزانه بیش از ۴۰ کودک طی بیش از ۴۰۰ روز جان خود را از دست دادند. چگونه چنین آمار هولناکی را درک می‌کنیم؟ روزنامه‌نگاران چگونه می‌توانند این حقایق را پوشش دهند؟

آموزش خبرنگاران در زمینه ایمنی و امنیت نیز با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبه‌رو است. به روزنامه‌نگارانی که در موقعیت‌هایی کار می‌کنند که حتی حضورشان تهدیدکننده زندگی آنها است چه توصیه‌ای می‌توانیم داشته باشیم؟ آنها چگونه با آسیب‌های اجتناب‌ناپذیر ناشی از تهیه گزارش در مورد چنین درگیری‌های کنار می‌آیند؟

متن کامل گزارش را می‌توانید در لینک تیتر دنبال کنید.


💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

🔸چگونه روزنامه‌نگاری با ظهور تاثیرگذاران خبری سازگار می‌شود

گریگوری گالانت- ‏www.poynter.org

فردارسانه- علیرغم اینکه آینده پلتفرم‎ ‎تیک تاک ‎در ایالات متحده معلق است، پلتفرم‌های رسانه‌های ‏اجتماعی به منبع اصلی مصرف اخبار تبدیل شده‌اند.‏

بر اساس گزارش مرکز تحقیقات پیو (‏Pew‏)، از هر پنج آمریکایی، یک نفر به طور مرتب برای دریافت اخبار ‏به تاثیرگذاران خبری (‏Influencers‏) در رسانه‌های اجتماعی مراجعه می‌کند. این موضوع در حالی که ‏نشان‌دهنده تغییر مصرف مخاطبان رسانه‌ها، از مصرف اخبار دیجیتال استاندارد تا محتوای صوتی و ‏تصویری اجتماعی است، به معنای پایان روزنامه‌نگاری سنتی نیست‎.‎

در واقع، کاملا برعکس است. این فرصتی برای روزنامه‌نگاران و سازمان‌های رسانه‌ای است تا با محیط ‏رسانه‌ای جدید سازگار شوند و رشد کنند. به عبارت دیگر، آنها این توانایی را دارند که دوباره توجه ‏بینندگان را به خود جلب کنند یا حداقل مطالب را با آنها به اشتراک گذارند.‏

مرکز تحقیقات پیو، تاثیرگذاران خبری را این گونه تعریف می‎کند: «افرادی که به طور مرتب در رسانه‌های ‏اجتماعی درباره رویدادهای جاری و مسائل مدنی پُست می‌گذارند. تاثیرگذاران خبری می‌توانند ‏روزنامه‌نگارانی باشند که وابسته به یک سازمان خبری یا تولیدکنندگان محتوای مستقل هستند، اما باید از ‏مردم باشند نه سازمان‌ها.»‏

مطالعه پیو نشان می‌دهد که تقریبا دو سوم آمریکایی‌ها می‌گویند که تاثیرگذاران خبری به آنها کمک ‏کرده‌اند تا رویدادهای جاری و مسائل مدنی را بهتر درک کنند. تاثیرگذاران خبری با اشتراک‌گذاردن ‏محتوای قابل درک به‌گونه‌ای که اعتماد ایجاد ‌کند، مستقیما با مخاطبان خود ارتباط برقرار می‌کنند که به ‏نوبه خود باعث ایجاد بازدید و تعامل مجدد می‌شود. آنها از همان چیزی که رسانه‌های سنتی به طور ‏فزاینده‌ای با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، استفاده کرده اند: قابلیت ارتباط.‏

با تقسیم‌شدن فزاینده مخاطبان، دیگر پیام به یک اندازه برای همه موثر نیست. به اشتراک‌گذاشتن صرف ‏محتوا از یک منظر دیگر تاثیری ندارد. سازمان‌های رسانه‌ای باید در عوض به دنبال تقلید از تاکتیک‌های ‏تأثیرگذاران برای تعامل مؤثر با مخاطبان باشند.

اما چگونه؟ با استفاده از مهارت‌های اساسی که صنعت ما را برای چند نسل‌ حفظ کرده ‌است: داستان‌گویی ‏و اخلاق.‏

تاثیرگذاران خبری منابع ثانویه‌ای هستند که برای ارائه محتوای مرتبط با مخاطبان خود، به گزارش اولیه ‏روزنامه‌نگاران تکیه می‌کنند. بدون این کار، آنها چیز زیادی برای اشتراک‌گذاری ندارند، که به این معنی ‏است که نقش روزنامه‌نگاری ارزشمند باقی می‌ماند. تاثیرگذاران خبری همچنین به دلیل انتشار اطلاعات ‏نادرست به طور مداوم بررسی می‌شوند زیرا آنها ملزم به پیروی از دستورالعمل‌ها و استانداردهای سردبیری ‏نیستند.‏

روزنامه‌نگاران می‌توانند با تقلید از استراتژی‌های مورد استفاده در کتاب‌های روابط عمومی شروع کنند. روزنامه‌نگاران با حضور در پلتفرم‌های مختلف مانند پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی نوظهور، پس از انتشار ‏یک مطلب می‌توانند عمر مقالات خود را فراتر از مرزهای یک وب‌سایت خبری افزایش دهند. آنها ممکن ‏است انتخاب کنند که در یک پادکست شرکت کنند، در یک جلسه «از من هر چیزی بپرس» در رِدیت ‏شرکت کنند یا یک ویدئوی مختصر متناسب با تیک تاک تولید کنند.‏

بیرون آمدن از پشت پرده، منابعی که استفاده کرده‌اند و افرادی که در محل با آنها مصاحبه کرده‌اند ‏می‌تواند به ایجاد ارتباط و افزایش مشارکت مخاطبان کمک کند. این شفافیت همچنین به داستان‌سرایی ‏آنها اعتبار می‌بخشد و میل مخاطبان را برای صحت در این دوره زمانی که اطلاعات غلط بسیاری وجود ‏دارند، برآورده ‌کند، چیزی که تاثیرگذاران خبری، هر چقدر هم که محبوب باشند، نمی‌توانند ارائه کنند.‏

زمان آن فرا رسیده است که ظهور تاثیرگذاران خبری را نه تهدیدی برای روزنامه‌نگاری بلکه فراخوانی برای ‏اقدام بدانیم. ارزش‌های روزنامه‌نگاری ضروری است و اگر صنعت رسانه بتواند خود را با آن سازگار کند، ‏می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که اخبار واقعی منبع اصلی اطلاعاتِ قابل اعتماد باقی می‌مانند.‏

💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

🔸مطبوعات محلی با کمک ما زنده می‌مانند

دکتر رئوف پیشدار – استاد دانشگاه و روزنامه‌نگار (فردارسانه) – شرایط موجود در کار نشر مطبوعات، به حدی بغرنج و دشوار شده که نشریات چاپیِ باسابقه و دارای امکانات و تجهیزات را هم به نفس‌های آخر انداخته است. شرایط موجود مولود متغیرهای زیادی است که بخش اعظم آن در اختیار رسانه‌های چاپی نیست.

منابع درآمدی نشریات غیردولتی و غیرحزبی از سه محل آگهی، آبونمان و تک فروشی حاصل می‌شود. دشواری‌های اقتصادی و ایستایی نسبی اقتصاد، اصلی‌ترین منبع درآمد نشریات چاپی یعنی آگهی‌ها را از آن‌ها گرفته است. وقتی اقتصاد فعال نیست، کسی برای جنس و یا خدمت خود آگهی نمی‌دهد. هزینه‌های بالای چاپ از کاغذ گرفته تا جوهر و لجستیک هم در سال‌های اخیر به حدی افزایش یافته است که تک‌فروشی و آبونمان نمی‌توانند کمکی قابل اعتنا باشند.

دولت البته هر سال با در نظر گرفتن ملاحظات خاصی مثل تیراژ، مبلغی تحت عنوان یارانه به مطبوعات کمک می‌کند که سهم مطبوعات محلی و استانی از آن در برابر هزینه‌ها عملا هیچ است.

در این شرایط ما چگونه می‌توانیم به مطبوعات محلی به عنوان تریبون اصلی شهر و یا استان خود کمک کنیم تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند؟

بنا بر مَثل معروف که می‌گوید «قطره قطره جمع شود وانگهی دریا شود»، نخستین و باارزش‌ترین کاری که انجام آن از فرهیختگان و صاحبان قلم و اندیشه محلی و استانی انتظار می‌رود، کمک داوطلبانه به تولید محتوا برای مطبوعات شهر و دیار خود است که رنگ و عطر محلی و بومی داشته باشد و آمال و انتظارات مردم و فرهنگ آن‌ها را در قالب فرآورده‌های مختلف مثل یادداشت، مقاله و خبر و عکس منعکس کند. در چنین شرایطی خواننده راغب به آبونمان‌شدن‌های بلندمدت سالیانه و حداقل شش ماهه می‌شود که این آبونمان‌ها می‌تواند موتور حرکت نشریه باشد. در قدم بعد، صنایع و صاحبان کسب و پیشه هستند که اغلب خدمات محلی ارائه می‌کنند و بهترین محل برای تبلیغ موثر آن‌ها همین نشریات محلی هستند.

صد البته که مدیران رسانه‌های چاپی محلی دست خواننده‌های خود را برای خرید تک‌نسخه‌ای نشریه می‌فشارند و باور دارند که آن‌ها نیز از یاری‌رسان‌ها به بقای نشریه هستند.

اگرچه دولت انتظار آشکاری از نشریات در قبال یارانه مطبوعات ندارد و در حقیقت آن را کمکی غیر‌مستقیم به خواننده می‌داند که بتواند مطبوعات را با قیمت مناسب تهیه کند و کمکی به رشد فرهنگ جمعی باشد، ولی واقعیت است که نمی‌توان و نباید اتکای زیاد به آن داشت به چند دلیل که اول و مهم‌تر رقم بسیار اندک این کمک است که در برابر هزینه‌های پیوسته رو به افزایش مطبوعات، رقم قابل توجهی نیست، اگر چه وظیفه داریم از همان هم سپاسگزار باشیم.

#مطبوعات


💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

مؤسسه پوینتر مسابقه جایزه‌های روزنامه‌نگاری سال ۲۰۲۵ را آغاز کرد


فردارسانه- جایزه‌های فعلی شامل موارد زیر هستند:

مدال بتن (جایزه ۲۵۰۰ دلار):

برای روزنامه‌نگاری استثنایی که در خدمت مردم و جوامع بوده و زندگی آن‌ها را تغییر می‌دهد. این جایزه توسط سردبیران پیشین شرکت نایت ریدر حمایت می‌شود.

جایزه فرانک ای. بلتن برای گزارشگری مسئولیت‌پذیر محلی (۲۵۰۰ دلار):

برای کار فاخر و برجسته‌ای که مسئولیت‌پذیری مقامات محلی را بررسی می‌کند. این جایزه توسط سیاتل تایمز حمایت می‌شود.

جایزه دبورا هاول برای برتری در نویسندگی (۲۵۰۰ دلار):

برای نویسندگی استثنایی. این جایزه توسط انتشارات Advance حمایت می‌شود.

جایزه عدالت دوری جی. مینارد (۲۵۰۰ دلار):

برای گزارشگری در زمینه مسائل عدالت اجتماعی. این جایزه توسط بورسیه اوبراین در روزنامه‌نگاری خدمت‌گزارانه عمومی در دانشگاه مارکت حمایت می‌شود.

جایزه سرمقاله و دیدگاه برل آزبورن (جایزه ۲۵۰۰ دلار):

برای نویسندگی سرمقاله‌ تأثیرگذار. این جایزه توسط دالاس مورنینگ نیوز حمایت می‌شود.

جایزه مایک رویکو برای تفسیر و ستون‌نویسی (۲۵۰۰ دلار):

برای مطلب برتری که دیدگاه شخصی نویسنده را بیان می‌کند. این جایزه توسط شیکاگو تریبون حمایت می‌شود.

جایزه پانچ سولزبرگر برای نوآوری در روزنامه‌نگاری (۲۵۰۰ دلار):

برای کارهایی که روش‌های جدید اجرای حرفه‌ای روزنامه‌نگاری برای جلب مخاطب را به نمایش می‌گذارند. این جایزه توسط نیویورک تایمز حمایت می‌شود.

جایزه روی پیتر کلارک برای برتری در نویسندگی کوتاه (۲۵۰۰ دلار):

برای نگارش مطالب جذاب روزنامه‌نگاری کمتر از ۸۰۰ کلمه. این جایزه توسط مؤسسه پوینترحمایت می‌شود.

جایزه رابرت جی. مک‌گرودر برای رهبری در تنوع (۲۵۰۰ دلار):

برای دستاوردهای حرفه‌ای رسانه‌ای که تنوع در پوشش خبری را تشویق می‌کند. این جایزه توسط مک‌کلچی مدیا حمایت می‌شود.

جایزه متمم اول (۱۰۰۰ دلار):

این جایزه برای بهترین اثر مربوط به حفاظت، حمایت یا پیشبرد اصول آزادی اطلاعات اهدا می‌شود.

آخرین مهلت ارسال آثار به مسابقه جایزه‌های روزنامه‌نگاری ساعت ۶ عصر روز ۱۴ فوریه ۲۰۲۵ (۲۶ بهمن ۱۴۰۳) خواهد بود. هزینه ثبت نام زودهنگام با تخفیف و تا ۳۱ ژانویه (۱۲ بهمن) ۷۵ دلار و پس از آن، ۸۵ دلار خواهد بود.

💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

🔸سن استفاده از پیام‌رسانها و شبکه‌های اجتماعی بر اساس سیاست‌های هر پلتفرم:

اینستاگرام: حداقل سن ۱۳ سال. با این حال، ممکن است برخی از ویژگی‌ها برای افراد زیر ۱۸ سال محدود شود.

یوتیوب: حداقل سن ۱۳ سال. برای دسترسی به برخی از محتواها یا امکانات، ممکن است محدودیت‌های بیشتری وجود داشته باشد.

واتس‌اپ: حداقل سن ۱۶ سال در اروپا (به دلیل GDPR) و ۱۳ سال در سایر مناطق.

اِکس (توئیتر): حداقل سن ۱۳ سال برای ایجاد حساب کاربری تعیین شده است.

فیس‌بوک: حداقل سن ۱۳ سال.

تلگرام: حداقل سن ۱۳ سال.

رِدیت: حداقل سن ۱۳ سال. اما به دلیل ماهیت برخی از محتواها، نظارت والدین توصیه می‌شود.

🆔 @medialesson

🔸طول تیتر در انواع خبر:

خبرهای فوری و مهم: تیترهای این نوع اخبار معمولاً کوتاه‌تر و بین ۵ تا ۸ کلمه هستند.

خبرهای تحلیلی و گزارش‌ها: تیتر این نوع اخبار ممکن است کمی طولانی‌تر و تا ۱۲ کلمه باشد.

🔸طول تیتر در سبک رسانه:

روزنامه‌های چاپی: معمولاً تیترها به دلیل محدودیت فضا کوتاه‌تر هستند.

رسانه‌های آنلاین: تیترها می‌توانند کمی طولانی‌تر باشند اما باید همچنان جذاب و خلاصه باشند.

🆔 @medialesson

🔸عکس خبری باید احساسات و پیام‌های خاصی را به بیننده منتقل کند تا بتواند اثرگذاری بیشتری داشته باشد. جنبه‌های مختلفی که یک عکس خبری باید در نظر بگیرد تا احساسات خاصی را در بیننده ایجاد کند، بررسی کرده‌ایم:

۱. انتقال احساسات از طریق ترکیب رنگ‌ها

رنگ‌ها در تصاویر خبری می‌توانند تأثیرات عاطفی زیادی بر بیننده داشته باشند. برای مثال:

رنگ‌های گرم (قرمز، نارنجی، زرد): این رنگ‌ها احساسات شدید، خطر، ترس یا شور و هیجان را به بیننده منتقل می‌کنند. در تصاویری که دربارهٔ بحران‌ها، جنگ‌ها یا اعتراضات هستند، این رنگ‌ها می‌توانند احساس اضطراب و تنش را به خوبی نشان دهند.

رنگ‌های سرد (آبی، سبز، بنفش):
این رنگ‌ها حس آرامش، صلح، امید یا حتی غم و اندوه را القا می‌کنند. برای پوشش وقایع صلح‌آمیز، مبارزات اجتماعی یا بحران‌های انسانی، استفاده از این رنگ‌ها می‌تواند بر تاثیر احساسی عکس افزوده کند.

۲. ترکیب‌بندی (Composition):

ترکیب‌بندی تصویر می‌تواند قدرت انتقال احساسات و پیام‌ها را افزایش دهد:

فاصله‌گذاری و موقعیت سوژه‌ها: به طور مثال، اگر سوژه اصلی در وسط تصویر باشد، ممکن است حس ثبات و آرامش ایجاد کند. اما اگر سوژه به گوشه‌ای از تصویر منتقل شود، این ممکن است احساس تنش یا بی‌ثباتی را به نمایش بگذارد.

زاویه‌های دوربین: زاویه‌های بالا به پایین ممکن است احساس قدرت یا سلطه را منتقل کنند، در حالی که زاویه‌های پایین به بالا می‌توانند احساس ضعف یا تسلیم را ایجاد کنند.

فضای منفی: استفاده از فضای منفی در تصویر می‌تواند حس تنهایی، خلا یا گم‌شدگی را به بیننده منتقل کند.

۳. نمایش افراد و واکنش‌های انسانی

یکی از قدرتمندترین ابزارها برای ایجاد احساسات در عکس‌های خبری، نمایش احساسات و واکنش‌های انسانی است. صورت‌های پر از احساسات، مانند غم، شادی، ترس یا عصبانیت، به شدت می‌توانند بر واکنش‌های عاطفی بیننده تأثیر بگذارند.

چهره‌های باز و لبخندها: نشان‌دهنده امید، شادی و آزادی.

چهره‌های غمگین یا خشمگین: می‌توانند احساسات همدلی، نگرانی یا حتی اعتراض را در بیننده ایجاد کنند.

۴. لحظه‌های خاص

عکس‌های خبری باید لحظات خاص و برجسته‌ای را به تصویر بکشند که بتوانند داستانی قوی را بیان کنند. به طور مثال، در یک خبر جنگی یا بحران انسانی، یک لحظه‌ای که نشان‌دهندهٔ انسانیت، درد، مقاومت یا کمک‌رسانی است، می‌تواند تأثیر عاطفی بیشتری داشته باشد تا یک تصویر ساده از جنگ یا خرابکاری.

لحظه‌های دراماتیک: مانند یک فرد نجات‌دهنده‌ای که دیگران را از خطر نجات می‌دهد، یا یک کودک در حال گریه که معصومیت را نشان می‌دهد.

۵. حس زمان و مکان

تصویر باید بتواند احساس «زمان» و «مکان» را به بیننده منتقل کند. آیا این تصویر مربوط به یک واقعه فوری و بحرانی است یا یک رویداد تاریخی و مهم؟

عکس‌های خبری فوری: می‌توانند حس فشار زمان و اضطراب را منتقل کنند.

عکس‌های مستند تاریخی: می‌توانند حس گذشته و یادآوری لحظات خاص تاریخ را ایجاد کنند.

۶. پردازش و ویرایش تصویر

پردازش‌های تصویری می‌توانند بر حس‌وحال عکس تأثیر زیادی داشته باشند:
کنترل کنتراست و روشنایی: برای تأکید بر سوژه یا ایجاد حس درام.

استفاده از فیلترها و افکت‌ها: برای برانگیختن حس خاصی مانند نوستالژی، خطر یا امید.

۷. کنش‌های اجتماعی یا سیاسی

اگر عکس خبری به یک رویداد اجتماعی، سیاسی یا فرهنگی اشاره دارد، باید احساساتی را به بیننده منتقل کند که او را به تفکر وادارد:
- اعتراضات یا تظاهرات: عکس‌ها باید حس فوریت، اتحاد یا حتی تنش‌های اجتماعی را به تصویر بکشند.

کمک‌های بشر دوستانه: تصاویری که نشان‌دهندهٔ همدلی و همکاری انسان‌ها در برابر مشکلات هستند، می‌توانند حس امید و پیوند انسانی را برانگیزند.

۸. نمایش وضعیت‌های طبیعی یا انسانی

تصاویر در شرایط خاص مانند بلایای طبیعی، بحران‌های انسانی یا حتی آرامش طبیعت می‌توانند حس‌های خاصی ایجاد کنند:

بلایای طبیعی: می‌توانند احساس ترس، بحران و آسیب‌دیدگی را ایجاد کنند.

لحظات طبیعی و زیبای طبیعت: می‌توانند احساس آرامش، سکون و زیبایی را در بیننده ایجاد کنند.

#عکس


🆔 @medialesson

🔶️ هارولد اینیس و منطق موزائیکی

هارولد اینیس، یکی از بنیان‌گذاران مطالعات ارتباطات، در آثار خود بر تأثیر رسانه‌ها بر ساختارهای اجتماعی تاکید داشت. او معتقد بود که هر رسانه‌ای ویژگی‌های خاص خود را دارد که می‌تواند به شکلی متفاوت بر اندیشه و رفتار انسان‌ها اثر بگذارد. به ویژه، اینیس دو نوع رسانه را از هم متمایز می‌کرد:

رسانه‌های سنگین یا زمان‌محور:

این رسانه‌ها به‌طور عمده بر انتقال اطلاعات و ایده‌ها در طول زمان تأکید دارند. نمونه‌هایی از این رسانه‌ها، مانند نوشتار یا خط، بیشتر در جوامع با تمرکز بر تاریخ و توسعه بلندمدت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رسانه‌های سبک یا مکان‌محور:

این رسانه‌ها بیشتر بر انتقال اطلاعات در مکان‌های خاص تاکید دارند و در جوامعی که به‌سرعت تغییرات را می‌پذیرند یا به ساختارهای اجتماعی پیچیده‌تری نیاز دارند، معمولاً استفاده می‌شوند.
این نظریه به‌ویژه در تحلیل نحوه‌ تغییرات فرهنگی و اجتماعی بر اساس نوع رسانه‌هایی که مورد استفاده قرار می‌گیرند، بسیار موثر است.

#منطق_موزائیکی

🆔 @medialesson

🔸 سبک خبرنویسیِ خبرگزاری رویترز

نقل قول‌های مستقیم: استفاده از نقل قول‌های مستقیم از افراد کلیدی در رویداد، به منظور افزایش اعتبار و ارائه دیدگاه‌های مختلف.

توجه به جزئیات مهم: جزئیات دقیق و ضروری مانند زمان، مکان و افراد مرتبط با خبر به طور کامل در گزارش‌ها گنجانده می‌شود.

#رویترز
#سبک_رویترز

🆔 @medialesson

تقویت سواد رسانه‌ای در عصر زاکربرگ و ماسک - فردارسانه ​

🔸صفحه‌آرایی جلد روزنامه گاردین با عکس مرحوم دیوید لینچ کارگردان شهیر سینمای امریکا.

روزنامه گاردین چاپ انگلیس ۲۰۳ سال قدمت دارد.

#گاردین


🆔 @medialesson

«اخبار جعلی و فرهنگ‌های دیجیتال» منتشر شد

فردارسانه – کتاب «اخبار جعلی و فرهنگ‌های دیجیتال» توسط انتشارات همشهری به چاپ رسید.

این کتاب نوشته راب کاور، اشلی هاو و جی. دنیل تامسون، سه استاد دانشگاه در استرالیا است که سیدمحمد میرافشاری آن را ترجمه کرده است.

همشهری مارکت درباره کتاب «اخبار جعلی و فرهنگ‌های دیجیتال» نوشت: نویسندگان روند تحول اخبار جعلی را از دروغ‌رسانی، اشتباه‌پراکنی و پروپاگاندا، تا شکل کنونی آن یعنی گنجاندن «محتوای عمداً نادرست» در قالب‌های خبری معتبر برای دستکاری درک عمومی، تشریح می‌کنند. این‌که چگونه اخبار جعلی، «حقیقت» را شکل می‌دهد و اعتماد به رسانه‌ها و نهادها را مختل می‌کند و در عصر «پسا‌حقیقت» به اوج می‌رسد، جایی که «واقعیت‌‌ها» اغلب با تفاسیر ذهنی و احساسات‌گرایی جایگزین شده و به «حقایق» تبدیل می‌شوند.

این کتاب در ۲۷۳ صفحه با قیمت ۳۰۰هزار تومان روانه بازار نشر شده است.

#کتاب
#اخبار_جعلی

🆔 @medialesson

🔸 انتقادهای غیرسیاسی رسانه‌های معتبر امریکا از آتش‌سوزی لس‌آنجلس

فردارسانه – روزنامه‌های معتبر ایالات متحد امریکا در بحران آتش‌سوزی لس‌آنجلس انتقاد خود را با لحس غیرسیاسی ارائه کردند.

عکس بالا بخشی از بسته جذاب عکاسان اسوشیتدپرس از آتش‌سوزی لُس‌آنجلس است. پیتر پرنگامن، مدیر اخبار محیط زیست و آلیسا گودمن، دبیر گروه عکس روزنامه آسوشیتدپرس، نوشتند: «چشم پشت لنز: عکاسان آسوشیتدپرس در تصاویری که وحشت و احساسات آتش‌سوزی لس‌آنجلس را ثبت می‌کنند».

پل پرینگل، آلن چکمدیان و داکوتا اسمیت از روزنامه لس‌آنجلس تایمز: «مقامات آتش نشانی لس‌آنجلس می‌توانستند موتورها را قبل از شروع آتش‌سوزی در منطقه پالیسادس قرار دهند اما ندادند.»

میرا روجاناساکول و برد پلامر از نیویورک تایمز: «بیش از هر زمان دیگری امریکایی‌ها در مناطق آتش‌سوزی زندگی می‌کنند. لس‌آنجلس استثنا نیست.»

شان مک‌لین، دن فروش و جو فلینت از وال‌استریت ژورنال: «صاحبخانه‌های مسلح، از قوانین مناطق سوخته لس‌آنجلس سرپیچی می‌کنند».

💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

رسانه‌ها بازگشت ترامپ به قدرت را چگونه دیدند - فردارسانه ​

خبرنگاران کاخ سفید برای یک دوره دیگر ترامپ آماده می‌شوند - فردارسانه ​

سرنوشت صدای امریکا در دور دوم ریاست جمهوری ترامپ چه خواهد شد؟ - فردارسانه ​