شبکه ۱۲ اسقاطیل

‏پس از حملات به ایران و برقراری آتش‌بس، ایالات متحده در حال برقراری تماس‌هایی با ایران برای آغاز دور جدیدی از مذاکرات درباره توافق هسته‌ای است — مذاکراتی که ممکن است از هفته آینده در اسلو، پایتخت نروژ، آغاز شود.

ایران دو شهروند فرانسوی، سسیل کولر و ژاک پاریز را که بیش از سه سال است در جمهوری اسلامی در بازداشت به‌سر می‌برند، به «جاسوسی برای موساد» و «توطئه برای سرنگونی نظام» متهم کرده است.
این خبر را یک منبع دیپلماتیک غربی به خبرگزاری فرانسه (AFP) اعلام کرده و در عین حال تأکید کرده است که:

> «هیچ‌گونه پایه و اساسی برای این اتهامات وجود ندارد.»

در پی گزارش‌هایی مبنی بر اینکه ایران دو شهروند فرانسوی بازداشت‌شده در خاک خود را به «جاسوسی برای موساد» متهم کرده، وزارت خارجه فرانسه در بیانیه‌ای اعلام کرد که این دو نفر «کاملاً به‌صورت خودسرانه» در بازداشت نگه داشته شده‌اند.

به گفته یک منبع دیپلماتیک غربی که شب گذشته با خبرگزاری فرانسه (AFP) گفت‌وگو کرده، تهران این دو نفر — سسیل کولر و ژاک پاریز، که یک زوج هستند — را به "جاسوسی برای موساد" و "توطئه برای سرنگونی رژیم" متهم کرده است. این منبع تأکید کرده که:

> «هیچ‌گونه پایه‌ای برای این اتهامات وجود ندارد.»

در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ما نتوانستیم از درس‌های جنگ یوم کیپور بهره بگیریم، جنگی که دقیقاً ۵۰ سال پیش از آن رخ داده بود. درست به همین دلیل، اکنون که ۵۸ سال از جنگ شش‌روزه می‌گذرد، باید به آن نگاه کنیم و از اشتباهاتش درس بگیریم. پس از جنگ با ایران، باید بیشتر از هر زمان دیگر به آنچه در درون ما می‌گذرد توجه کنیم.

یادگیری از تجربه‌های گذشته کار آسانی نیست. پنجاه سال پس از یوم کیپور، یک‌بار دیگر سیاستمداران، تحلیل‌گران امنیتی و افکار عمومی در دام اعتمادبه‌نفس کاذب و نادیده گرفتن اراده دشمن گرفتار شدند. افسرانی که از دوران مدرسه با گزارش کمیسیون آگرانت آشنا شده بودند، آن را در دوره‌های اطلاعاتی مرور کرده و یاد گرفته بودند چگونه از گرفتار شدن در «تصورات قالبی» پرهیز کنند، چطور باید به «نظر مخالف» گوش داد، و چگونه باید از میان‌برهای ذهنی و خطاهای شناختی فاصله گرفت — حتی آن‌ها هم نتوانستند از تکرار اشتباهات جلوگیری کنند. در کنار آن‌ها، رهبران فصیح و تحلیل‌گران باسواد، بارها هشدار داده بودند که باید از هر زاویه‌ای ریسک‌ها را بررسی کرد اما این هم کمکی نکرد.

ستون فقرات رهبری سیاسی و امنیتی اسقاطیل، به‌ویژه نتانیابو که دهه‌ها چهره مسلط سیاست بود، در یک کوری راهبردی کامل گرفتار شد و چیزهایی را ندید که امروز برای همه بدیهی به‌نظر می‌رسد. در جامعه اسقاطیل هم، که تا مغز استخوان دچار شکاف‌های قومی، طبقاتی و فرقه‌ای بود، هیچ گفت‌وگوی جدی‌ای درباره خطر نوار غزه انجام نشد.
مفهوم «جنگ میان جنگ‌ها» و سیاست مهار تدریجی تهدیدات، بیشتر از سوی گروه‌های حاشیه‌ای مورد انتقاد قرار گرفت از سوی افراطی‌هایی که همیشه خواهان جنگند، از «ساعت‌های خراب» که گاه‌گاهی درست کار می‌کنند، یا از چند سیاستمدار فرصت‌طلب. اما در نهایت، این‌ها درست می‌گفتند و اکثریت ما با حس امنیت کاذب و نظریهٔ دفاع ملی غلط، خود را آرام کرده بودیم.

نتیجه این شد که درس گرفتن از اشتباهات گذشته، بسیار سخت‌تر از آن چیزی بود که فکر می‌کردیم.
۵۸ سال بین پیروزی در جنگ شش‌روزه و پیروزی در جنگ دوازده‌روزه گذشت. این دو جنگ کوتاه، بسیار با یکدیگر متفاوت بودند، اما هر دو با ترس از موجودیت اسقاطیل آغاز و با تقویت موقعیت راهبردی آن پایان یافتند. اما اکنون می‌دانیم که فقط شش سال پس از آن نقطه اوج در سال ۱۹۶۷، سقوط بزرگی رخ داد: جنگ یوم کیپور که به بحران پرداخت‌ها، تورم شدید، بحران سیاسی و تغییر نخبگان منجر شد.

سؤال اینجاست: پس از جنگ شش‌روزه چه اشتباهاتی رخ داد و آیا امروز می‌توانیم از تکرار آن‌ها جلوگیری کنیم؟

دیگر شاهد ستایش افراطی از ارتش یا انتشار آلبوم‌های پیروزی نخواهیم بود. تاریخ دقیقاً تکرار نمی‌شود، حتی اگر الگوهایش آشنا باشند. بنابراین نگرانی من دیگر امنیتی نیست، بلکه مربوط به سطح دیگری است.

به‌نظر من، چیزی که پس از جنگ شش‌روزه نادیده گرفته شد، پیامدهای اجتماعی و فرهنگی آن بود. آن جنگ، روندهایی را که پیش‌تر آغاز شده بود، شتاب بخشید: فاصله گرفتن از سنت سوسیالیستی با طعم شوروی، حرکت به‌سوی غرب‌گرایی، و توسعهٔ فرهنگ مصرفی. همچنین روایت صهیونیستی را دگرگون کرد — این روایت دیگر تنها ریشه در اواخر قرن نوزدهم نداشت، بلکه با ریشه‌های تاریخی و کهن فرهنگ یهودی پیوند عمیق‌تری یافت.

در پی این تغییرات (که هرچند ضروری و حتی مثبت بودند)، رهبری آن زمان که در جنگ یوم کیپور شکست خورد، در واقع، پیش از آغاز جنگ هم به پایان راه تاریخی خود رسیده بود. آن‌ها انرژی ایدئولوژیک خود را از دست داده بودند، دچار فساد و پوسیدگی شده بودند، و بنابراین نه برای جنگ آماده شدند، نه بعد از آن توانستند جامعه و اقتصاد را تثبیت کنند، و نه راهبردی سیاسی طراحی کردند. اشتباه فاجعه‌بار، بی‌توجهی به جریان‌های عمیق فرهنگی و اجتماعی بود.

می‌توان انتظار داشت که جنگ اخیر نیز، روندهایی را که از قبل شروع شده بودند، شتاب بخشد. وظیفهٔ ما این است که ماهیت این تغییرات را بشناسیم و تحلیل کنیم:

آیندهٔ «جامعه طلاب یهودی افراطی» چه خواهد بود؟

چه سرنوشتی در انتظار عرب‌های اسقاطیل است؟

آیا روند حقوقی‌شدن امور (که در سطح جهانی هم استثنایی است) شتاب خواهد گرفت یا عقب‌گرد خواهد داشت؟

آیا ساختار «دولت-ملت قومی» پابرجا خواهد ماند؟


چنان‌که گفتیم، درسی گرفتن از تاریخ آسان نیست، و اجرای آن سخت‌تر است. اما این وظیفهٔ اصلی ماست — هم‌اکنون، پیش از آن‌که خیلی دیر شود.

🔻حضور پیکر مطهر شهید حاج رمضان
در هیئت فاطمیون قم-امشب
@HajRamadan

🎥 لحظاتی از آماده سازی مزار شهید حاج محمدسعید ایزدی (حاج رمضان) در حرم مطهر حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)

🔻 خطاطی نام مبارک "یا اباعبدالله الحسین" توسط استاد نجابتی
@HajRamadan

مبارکت باشه آقای شهید حاج رمضان
مجاهد گمنام باوفا
عندربهم یرزقون شدن برازنده وجود نازنینت بود

ما رو هم شفاعت کن و دست های خالی مون رو بگیر حاج آقای باصفا

آخرین طواف ابوعلی به دورسیدعزیز شهید 😭😭

خدایا این دعای سیدعزیز شهید رو‌در حق همه ما مستجاب بفرما

🔞🔞🔞
بر پدر و مادر هرچی اسقاطیلی و صهیونه لعنت

عشقبازی عشاق اباعبدالله الحسین علیه السلام

این از مزایای سوراخ موش و راه پله میگه که اگه توش باشید ممکنه افقی برنگردید
البته چندروز بعدش تو بئرالسبع موشک مستقیم خورد تو سوراخ موش و هرچی توش بود پودر شد از جمله سه اسقاطیلی که یکیشون از تروریست های عرررررتش اسقاطیل بود