🌱

از تولد در آخور تا صعود به آسمان؛
از بیت لحم و تولد او تا صعودش در کوه زیتون...

هم‌اکنون ۲/۵ میلیارد انسان بر روی زمین، به این چرندیات باور دارند!

@midhistor

🌱
محمد‌علی فروغی:
«سیاست، هنر ممکنات است، نه آرزوهای دور و دراز. عقل سلیم حکم می‌کند که در برابر طوفان‌های سیاسی، به جای مقاومت کور، مسیر باد را شناخت و کشتی مملکت را به سلامت به ساحل رساند.» ‎

#سیاست
@midhistor
@uttweet

ملی‌گراها باز هم باختند

مهرداد ایران‌مهر
تکلیف جمهوری اسلامی و طرفدارانش که مشخص است. اما در این میان، بلاتکلیف اصلی قشر موسوم به ملی‌گراست که خودش هم نمی‌داند چه می‌خواهد و به دنبال چیست؟
👇

پیروان اسلام سیاسی، به دنبال تشکیل امت اسلامی و جهاد سیاسی و فتح قدس و نابودی دشمن صهیونی و اینگونه مسائل هستند.
این تفکر با فتوای علما در سال ۱۳۲۷ آغاز و ۳۰ سال بعد با پیروزی اسلامگراها در سال ۵۷ به شکل سیاسی پیگیری شد. ایشان در مقام پشتیبانی از ملت فلسطین و از کیسۀ بیت‌المال ایرانیان، در حال هزینه و مبارزه برای نابودی اسرائیل هستند. به نظر می‌رسد، طیف چپ احزاب در کشورهای غربی هم خیلی از این روند ناراضی نیست.

تفکر سیاسی جهاد و فتح قدس و غیرو، برگرفته از تفکرات رشید رضا و سید قطب و امثالهم است که در میانه‌های قرن بیستم، افکار سلفی را در قالبی سیاسی، با نام اخوان، صورت‌بندی نمودند. رهبر کنونی جمهوری اسلامی هم در سال‌های پیش از انقلاب ۵۷، چند کتاب از نوشته‌های ایشان را به فارسی ترجمه کرد.
اکنون نزدیک به نیم قرن است که جمیع سرمایه‌های ایران، صرف این آرمان شده است. کشوری که دیگر حتی توان تهیۀ حداقل‌ها را هم برای مردمش ندارد.

پرسشی که باقی می‌ماند، این است که نسبت مدعیان میهن‌پرستی و ملی‌گرایی، با این آرمان چیست؟
ملی‌گرایان در اینگونه مواقع، چشم خود را به روی منطق بسته و با هر موجی که نشان دهد ایشان رگ گردنشان برای وطن و اینگونه مقولات باد می‌کند، همراه می‌شوند.
حال باید پرسید، مسبب وضع موجود کیست و چیست؟ چه شد که کار به اینجا کشید؟ دویدن در پی کدام آرمان بود که وضعیت کنونی را برای کشور به بار آورد؟
پاسخ این جماعت این است که، الان وقت این حرف‌ها نیست. باید ابتدا از وطن دفاع کنیم و پس از دفع شر، به اینگونه مسائل هم خواهیم پرداخت!
اما می‌دانیم و می‌دانند که نه ایشان هیچگاه به جد چنین پرسش و مطالبه‌ای را مطرح کرده‌اند و نه حکومت پس از رفع خطر، مجال طرح چنین پرسش‌هایی را می‌دهد. اتفاقا حکومت نشان داده است که در اینگونه بزنگاه‌ها و پس از دفع شر، تر و خشک را به پای هم خواهد سوزاند.

گروه موسوم به ملی‌گرا، به جای گریبان چاک کردن در زمانی که کار از کف شده، باید علاج واقعه را قبل از وقوع کرده و از حکومت مطالبه می‌کرد که چرا نیروی هوایی نداریم؟ چرا ادعاهای غیرواقعی رهگیری اف۳۵ و بی۲ را مطرح می‌کنید؟ چرا روابط پایداری با بیشتر کشورهای منطقه ندارید؟ چرا هیچ دوست ثابتی در جهان ندارید؟

در اینجا، به آن اقلیت نادانی که از حملۀ خارجی به کشور خوشحال هستند، کاری نداریم. اما اجابت دعوت به انسجام از سوی حکومت و آن هم صرفا در دوران خوف و خطر، عین حماقت است.
آرمان فلسطین، در واقع اولویت اول مردم ایران نیست. اما حکومت، ثروت این ملت را به تشخیص خود، به پای این آرمان هزینه کرده است. همراه شدن با این آرمان، نه تنها سودی برای ما ایرانیان ندارد، بلکه باعث اوضاع نابسامان کنونی هم شده است.
چنانچه حکومت علاقه‌ای وافر به یاری مردم فلسطین دارد، می‌تواند در قالب بیانیه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی و در چارچوب قواعد حقوقی مرسوم، این خواسته را به شیوه‌هایی عقلانی و کم‌هزینه پیگیری نماید.
اساسا محو یک کشور صاحب کرسی در سازمان ملل از نقشۀ جهان، از عهدۀ یک کشور دیگر عضو همان سازمان خارج است و در حد شعاری خسارت‌زا باقی خواهد ماند. طیف ملی‌گرا هم باید بداند که چنانچه قصد دلسوزی دارد، باید حاکمیت را به سوی مواضعی اصولی ترغیب نماید.

سال‌هاست در پاسخ به مخاطبینی که می‌گویند نبود جمهوری اسلامی باعث تجزیه و خطر برای ایران می‌شود، گفته‌ایم که ادامۀ سیاست‌های کنونی هم نتیجه‌ای مشابه خواهد داشت.
با آرمانگرایی، بهانه به دست موجوداتی چون نتانیاهو و ترامپ داده شد تا بر کشور بتازند. به نظر هم می‌رسد که بدبختانه کار از دست شده و اینان تا چند تکه از پیرامون نقشۀ ایران را به نیش نکشند، دست‌بردار نخواهند بود و این فرصت طلایی برای انتقام تاریخی از ایران و ایرانی را، به بهانۀ رفتارهای جمهوری اسلامی، از دست نخواهند داد.
اکنون دیگر باید فقط امیدوار به معجزه‌ای زمینی برای نجات کشور کهن و عزیزمان ایران باشیم.

جناب اف۳۵ هستند.
به نظرتان چند تا جی۱۰ چینی لازم است تا حریف ایشان بشود؟