بر گردنم نمانده ز خمخانه هیچ حق
یک استکان زدم دو سه دریا گریستم

ترسم مجال گریه نیابم به روز حشر
امروز هم به نیت فردا گریستم..
-معنی

ای که سوختی در راه قرآن، هارداسان..

دیدن یه عده جای شما و آقای امیرعبدالهیان.
نفس‌مون رو بند میاره.
هارداسان؟

من جرعه‌ نوش بزم تو بودم، هزار سال..

به خواب می‌ماند این زندگی.

لطافت برخورد ِخدا با رسول الله-ص،
فقط اونجا که توی سوره طه میفرماد:
﴿طه مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى﴾.
طاها؟
من این قرآن نازل نکردم
که تو انقدر بخاطرش اذیت بشی!

هربار به دو آیه‌ی اول ِسوره طه میرسم،
و این خطاب رو میبینم،
همه‌ی آزار و اذیت هایی که رسول الله-ص شدن، همه اون بی حرمتی ها، قصه‌شون با سرعت x2 تو مغزم رد میشه و دلم مچاله..

اگه بارونی که پوستت رو لمس میکنه،
کیلومتر ها راه رو طی کرده،
تا تو رو پیدا کنه.
پس هرچیزی که به اسم تو نوشته شده باشه،
راهش رو به سمت تو پیدا میکنه..

+آخرین یکشنبه

گاهی نیازه وسط روز، روز تموم شه.

که بخوابیم، فردا شه.

بعضی روزام،
آدم دلش میخاد اون روز مثل
پنیر پیتزا یا کش تومبون،
کش بیاد و تموم نشه.

پس چقدر خوبه که گردش روزگار به میل ِما جلو نمیره.

اینکه ما خوشحالیم یا غمگین،
ترسیدیم یا امیدواریم..
حالات ِما روی دنیا هیچ اثری نداره!
بدون توجه به ما مسئولیتی که گردنشه رو جلو میبره..

چقدر خوب میشد ما هم مثل همه چیز در دنیا اونچه که براش خلق شدیم رو سمعا و طاعتا جلو میبردیم، نه؟

بخشی از فکرایی که ا مغزم رد میشن..

میشه حمد شفاء بخونید برای یک عزیزی🌱

چنان به مردم خوش بین باش که انگار جملگی خوبند و چنان به خودت تکیه کن انگار هیچ خیری در مردم نیست..

قد من و ابروی تو و دال به یک شکل
گیسوت و شب و سُرمه و روزم همه یک رنگ...
#لیلة‌الجمعه