همیشه صبر کردن، بخشیدن، ماندن و تحمل کردن به این معنا نیست که همه‌چیز درست می‌شود!

لازمه گاهی وقت‌ها
دست از این تظاهر کردن برداری،
باید دست بکشی از بخشیدن کسی که هیچ‌وقت بخشیدنت را نفهمید، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ...

وقتی می‌مانی و می‌بخشی
فکر می‌کنند رفتن را بلد نیستی.
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩم‌‌ها ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ.

ﺁﺩم‌ها ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ‌ﻣﺎﻧﻨﺪ.
ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ‌ﺭﻭﻧﺪ ...!


📗 گريز دلپذير
✍🏽 #انا_گاوالدا

حالت ایده‌آل این است که نفوذناپذیرتر باشیم. اگر مورد بی‌اعتنایی و بی‌توجهی و تمسخر قرار گرفتیم یا تحسین شدیم، قرص و محکم بمانیم. اگر کسی تعریف فریبنده‌ای از ما کرد، بی‌جهت اغفال نشویم و اگر خودمان تحسین منصفانه‌ای از خودمان کردیم و به ارزشمان پی بردیم، اشارۀ یک نفر دیگر به بی‌اهمیت بودن ما آسیبی به ما وارد نکند. ارزش خودمان را بدانیم.
اضطراب‌منزلت/آلن_دوباتن

هر "پرهیزکاری" گذشته ای دارد
و هر "گناه کاری" آینده ای!
پس قضاوت نکن.
میدانم اگر:
قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم،
دنیا تمام تلاشش را میکند تا مرا در شرایط او قرار دهد...
تا به من ثابت کند.
در تاریکی همه ی ما شبیه یکدیگریم.
محتاط باشیم، در "سرزنش "
و"قضاوت کردن" دیگران
وقتی؛
نه از " دیروز او" خبر داریم،
نه از "فردای خودمان"


✍🏽 #داستایوفسکی

سورن کی یرکگور خیلی قشنگ میگه:

بزرگترین تهدید خطرِ از دست دادنِ خود است که به قدری بی سر و صدا رخ میدهد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده...
پس بیشتر مراقب باش.

مرلین مونرو تو یکی از گفتگوهاش حرف جالبی زده:
من آدم خودخواه و بی‌حوصله و متزلزلی هستم. من هم اشتباه می‌کنم.
رفتارم از کنترل خارج می‌شود و گاهی کنترل کردنم سخت می‌شود؛
اما اگر نتوانيد من را در بدترین حال تحمل کنید، مطمئن باشید که لیاقت بهترین حال مرا نیز ندارید.
نقص زیباست. جنون نبوغ است؛ و اینکه خنده‌دار باشی خیلی بهتر از این است که ملال آور باشی!

۳ یادآوری برای کسانی که نشخوار ذهنی دارند:

۱. هرچه‌قدر به افکار غیرمنطقیت بپردازی و بهشون انرژی بدی، این افکار برات منطقی به نظر میان.

۲. دست از حدس زدن آینده بردار، بیشتر نگرانی های آینده‌ات هیچ وقت اتفاق نیفتادن.

۳. تصور نکن که میدونی آدما به چه چیزی فکر میکنن، بجاش ازشون بخواه یا برات توضیح بدن، یا ذهن‌خونی رو رها کن.

" پدیده توهم مفید بودن "

مردی هر روز راس ساعتی معين به گوشه ميدان شهر می رفت و لحظاتی كلاهش را از سرش بر می داشت و به شدت تكان می داد. روزی پليس علت اين كار را از وی جويا شد.
گفت: با اين كار زرافه ها را دور می كنم.
پلیس پرسید: من در اين جا زرافه ای نمی بينم؟!
پاسخ شنید: اين نشان می دهد كه من كارم را درست انجام می دهم.

به این می گویند توهم مفید بودن!
ما روزانه با توهم مفید بودن در بسیاری از موارد گوناگون سروکار داریم ...

از قولِ نادر ابراهیمی، خطاب به دوستای قشنگم اگر روزهای سختی رو می‌گذرونید:

« عزیز من، زندگی، بدون روزهای بد نمیشود؛ بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم. اما، روزهای بد، همچون برگهای پائیزی، باور کن که شتابان فرو می‌ریزند، و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی، استخوان می‌شکنند، و درخت، استوار و مقاوم بر جای می‌ماند. »
🕊

معمولا رنجش ما از رفتار دیگران به دلیل جنبه‌ی حل نشده‌ای در درون خود ماست!
هنگامی که خصلتی را داریم که برایمان حل نشده‌است، رویدادهایی را به زندگی خود جلب می‌کنیم، تا در تملک و در آغوش کشیدن آن وجه مطرود ما را یاری کنند.
ما نقطه ضعف‌های خود را به دیگران نسبت می‌دهیم و مطالبی را به دیگران می‌گوییم که در واقع باید به خود بگوییم.
!جهان آیینه ایست که پیوسته ویژگی‌هایمان را به خودمان منعکس می‌کند.
آن هنگام که درک کنیم هر آنچه در دیگران می‌بینیم در خود داریم، کل دنیایمان دگرگون می‌شود.


✍🏽 #دبی_فورد
📗 نیمه تاریک وجود

آرامش و احساس امنیت
باارزش‌ترین هدیه‌هایی هستن که می‌تونیم به یه عزیز بدیم. و مثل سایر هدیه‌های ارزنده‌ی دنیا، اینا ارزون نیستن.

اتفاقا من مدیون کسانی ام که حمایتم نکردند، مراقبم نبودند و مرا به حال خودم رها کردند.
من مدیون کارهای سخت و مسیرهای بن بستم. مدیون مشکلاتی که سخت حل می‌شدند و گره‌هایی که سخت باز می‌شدند و آدم‌هایی که خیلی سخت همراهی می‌‌کردند.
من مدیونِ ضربه‌های گل نشده و تیرهای از کمان رها شده‌ی به هدف نرسیده‌ام...
من مدیون زخم‌ها و رنج‌ها و آسیب‌هام... مدیون تک تک لحظاتی‌ که از خدا و کائنات و آدم‌ها انتظار همراهی داشتم و ناامیدم کردند!
پرنده چطور پرواز می‌آموخت؛ اگر روی زمین به نیاز و مقصود می‌رسید؟!
ماهی چطور راه دریا را می‌یافت؛ اگر رشد نمی‌کرد و از حصار محدود تُنگ به ستوه نمی‌آمد؟!

نرگس_صرافیان_طوفان

پیش از
پاسخ دادن
به پرسش‌های ديگران
اندکی سكوت كن
تا پاسخ بهتری بيابی ؛
سكوتت
در یاد هيچكس نخواهد ماند؛
اما پاسخ ات را
هميشه به یاد خواهند سپرد "

‏اینکه چقدر حرف‌های قشنگ بلدیم،
مهم نیست.

اینکه چقدر شبیه حرف‌های قشنگمون هستیم مهمه

فرزندان شما به حقيقت فرزندان شما نيستند؛
آنها دختران و پسران زندگی‌اند در سودای خويش...
آنها از كوچه وجود شما گذر می‌كنند اما از شما نيستند، اگرچه با شمايند، به شما تعلق ندارند.

عشق خود را بر آنها نثار كنيد، اما انديشه‌هايتان را برای خود نگه داريد. زيرا آنها را نيز برای خود انديشه‌ای ديگر است.
جسم آنها را در خانهٔ خود مسكن دهيد اما روح آنان را آزاد گذاريد٬ زيرا روح آنان در خانهٔ فردا زيست خواهد كرد كه شما حتی در رويا نمی‌توانيد به ديدار آن فردا برويد.
ممكن است تلاش كنيد كه شبيه آنها باشيد
اما مكوشيد كه آنان را مانند خود بار بياوريد
زيرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با ديروز درنگ نخواهد كرد.


✍🏻 #جبران_خلیل_جبران

چقدر عمیق

این جمله‌ی ممدوح عدوان که
"نحن لا نتعود إلا حين يموت فينا شيء"،
"ما عادت نمی‌کنیم، مگر آن هنگام که چیزی در ما می‌میرد"
رو باید قاب گرفت. ما خیلی مواقع در جواب خودمون که "چرا تحمل میکنی؟"، میگیم "دیگه عادت کردم".
بله عادت کردی، ولی به قیمت مردن شوقت، شور زندگیت، احساساتت و انگیزه‌هات.