به عنوان کسی که یک سال و چند ماه اخیر به اخبار غزه پرداخته می‌خواهم درباره این مدت کمی روشنی‌سازی کنم.
یک اصطلاح وجود دارد که: «یک صلح بد بهتر از یک جنگ خوب است.» در روزهای اخیر از چندین نفر شنیده‌ام که آتش بس در غزه بهترین راه حل نیست و ما نمی‌توانیم تسلیم شویم و باید تا انتها بجنگیم.
البته چنین افرادی قرار است با دستان فلسطینی ها بجنگند که بیش از چهل هزار نفر از آنها - اگر نه بیشتر - تنها در آخرین سال نسل کشی جان خود را از دست داده‌اند.
می‌دانید، صحبت از صلح و جنگ زمانی که فضای بیرون پنجره‌های شما عمدتاً صلح‌آمیز است، آسان است و می‌توانید جنگ را مرور کنید یا در زمان مناسب با بستن درب لپ‌تاپ و یا گوشی، خود را از آن دور کنید.
همه از جنگ خسته شده‌اند، دیگر نیرویی باقی نمانده است... اما هیچکس به اندازه کسانی که مستقیماً در جبهه‌های جنگ هستند، از جنگ خسته نمی‌شود! هیچ کس از صحبت کردن در مورد زندانیان «خسته»نمی‌شود، به جز کسانی که مستقیماً در اسارت هستند.
هر نتیجه‌ای که منجر به پایان دادن به نسل‌کشی، آزادی زندانیان ما از زندان، و زمان گرانبهایی شود که فرصتی برای مهلت و آمادگی داشته باشد، نتیجه‌ای پیروزمندانه است و به هیچ وجه «عقب‌نشینی از مبارزه» نیست. اگر در چهارچوب چنین تفکر محدودی به مبارزه نگاه کنید، چیزی در مورد مبارزه نمی‌دانید و حتی بیشتر از آن چیزی در مورد بهای پیروزی که اغلب به وضوح به قیمت آزادی، خون، مال یا شما داده می‌شود، نمی دانید. با این حال طبق مفادی که تاکنون اعلام شده این آتش‌بس را نمی‌شود یک توافق بد دانست بلکه تا حد زیادی عزتمندانه است.
و میوه‌های واقعی فقط با گذشت زمان ظاهر می‌شوند.
برادران غزه دلایل خود را برای این عملیات و برای این زمان داشتند که درک آنها از راه دور آسان نیست، حتی اگر از جنگ و سیاست واقعی دور باشیم.
برای درک بهتر این وقایع، باید برخی از قوانین اساسی سنت الله را در نظر داشت:
۱. هنگامی که خداوند چیزی را بخواهد، وسیله آن را ایجاد می کند. اینها می‌توانند چیزهایی باشند که مستقیماً به یکدیگر مرتبط نیستند، اما پیامدهای آنها کاملاً با آنچه در نگاه اول تصور می‌کنید متفاوت است.
۲. نقشه‌های خدا شامل نقشه‌های دشمنان اوست. هر قدر هم که علیه امت تدبیر و نیرنگ شود، خداوند مراقب آن است و نقشه او پیروز می‌شود. زیرا دشمنان اسلام کارهایی را انجام می‌دهند که ظاهراً در کوتاه‌مدت برایشان موفقیت می‌آورد، اما در بلند مدت همان اعمالی است که باعث شکست آنها می‌شود.
۳. خداوند از این امت محافظت می‌کند و بالاتر از همه، خداوند وعده داده است که از «شام و اهل آن» مراقبت خواهد کرد. تحولات عمده‌ای در شام در حال وقوع است. شام مرکز و قلعه این امت است و پایه‌های آن در حال پی‌ریزی است.
الحمدلله رب العالمین
یک اصطلاح وجود دارد که: «یک صلح بد بهتر از یک جنگ خوب است.» در روزهای اخیر از چندین نفر شنیده‌ام که آتش بس در غزه بهترین راه حل نیست و ما نمی‌توانیم تسلیم شویم و باید تا انتها بجنگیم.
البته چنین افرادی قرار است با دستان فلسطینی ها بجنگند که بیش از چهل هزار نفر از آنها - اگر نه بیشتر - تنها در آخرین سال نسل کشی جان خود را از دست داده‌اند.
می‌دانید، صحبت از صلح و جنگ زمانی که فضای بیرون پنجره‌های شما عمدتاً صلح‌آمیز است، آسان است و می‌توانید جنگ را مرور کنید یا در زمان مناسب با بستن درب لپ‌تاپ و یا گوشی، خود را از آن دور کنید.
همه از جنگ خسته شده‌اند، دیگر نیرویی باقی نمانده است... اما هیچکس به اندازه کسانی که مستقیماً در جبهه‌های جنگ هستند، از جنگ خسته نمی‌شود! هیچ کس از صحبت کردن در مورد زندانیان «خسته»نمی‌شود، به جز کسانی که مستقیماً در اسارت هستند.
هر نتیجه‌ای که منجر به پایان دادن به نسل‌کشی، آزادی زندانیان ما از زندان، و زمان گرانبهایی شود که فرصتی برای مهلت و آمادگی داشته باشد، نتیجه‌ای پیروزمندانه است و به هیچ وجه «عقب‌نشینی از مبارزه» نیست. اگر در چهارچوب چنین تفکر محدودی به مبارزه نگاه کنید، چیزی در مورد مبارزه نمی‌دانید و حتی بیشتر از آن چیزی در مورد بهای پیروزی که اغلب به وضوح به قیمت آزادی، خون، مال یا شما داده می‌شود، نمی دانید. با این حال طبق مفادی که تاکنون اعلام شده این آتش‌بس را نمی‌شود یک توافق بد دانست بلکه تا حد زیادی عزتمندانه است.
و میوه‌های واقعی فقط با گذشت زمان ظاهر می‌شوند.
برادران غزه دلایل خود را برای این عملیات و برای این زمان داشتند که درک آنها از راه دور آسان نیست، حتی اگر از جنگ و سیاست واقعی دور باشیم.
برای درک بهتر این وقایع، باید برخی از قوانین اساسی سنت الله را در نظر داشت:
۱. هنگامی که خداوند چیزی را بخواهد، وسیله آن را ایجاد می کند. اینها می‌توانند چیزهایی باشند که مستقیماً به یکدیگر مرتبط نیستند، اما پیامدهای آنها کاملاً با آنچه در نگاه اول تصور می‌کنید متفاوت است.
۲. نقشه‌های خدا شامل نقشه‌های دشمنان اوست. هر قدر هم که علیه امت تدبیر و نیرنگ شود، خداوند مراقب آن است و نقشه او پیروز می‌شود. زیرا دشمنان اسلام کارهایی را انجام می‌دهند که ظاهراً در کوتاه‌مدت برایشان موفقیت می‌آورد، اما در بلند مدت همان اعمالی است که باعث شکست آنها می‌شود.
۳. خداوند از این امت محافظت می‌کند و بالاتر از همه، خداوند وعده داده است که از «شام و اهل آن» مراقبت خواهد کرد. تحولات عمده‌ای در شام در حال وقوع است. شام مرکز و قلعه این امت است و پایه‌های آن در حال پی‌ریزی است.
الحمدلله رب العالمین
15
هر عضوی که ریاضتش بیشتر باشد قوی می‌شود، به ویژه با نگاه به نوع آن ریاضت و تمرین. بنابراین کسی که حفظش بسیار شود، حافظه‌اش قوی می‌شود و کسی که بسیار بیندیشد، نیروی اندیشه‌اش قوی‌تر می‌شود و هر عضو، ریاضت و تمرین مخصوص به خودش را دارد.
امام ابن قیم رحمه الله | زاد المعاد
امام ابن قیم رحمه الله | زاد المعاد
7
پروژهٔ فرهنگی و علمی‌ات را که با ارزش‌ترین اوقات خود را برایش داده‌ای و از سلامتی‌ات برایش مایه گذاشته‌ای، هرگز در درگیری‌ها و بحث و جدل‌ها تباه نکن.
به راهت ادامه بده و مواظب این تقاطع‌های حواس پرت‌کن باش!
- عبدالله الشهری
پروژه‌هایم | My Project
به راهت ادامه بده و مواظب این تقاطع‌های حواس پرت‌کن باش!
- عبدالله الشهری
پروژه‌هایم | My Project
5
سرزمین الحاد حتی سراب هم نیست. سراب در هر صورت یک «نبودن» است، نبودن آب. اما الحاد هم نبودن آن چیزی است که ملحد نوپا انتظارش را دارد، هم بودن خیلی چیزهای ترسناکی که انتظارش را نداشته. می‌گویند کمونیست‌های ایرانی به امید بهشت سوسیالیسم به شوروی گریختند اما از همان آغاز متوجه شدند که پا به جهنم‌ترین جهنم تاریخ گذاشته‌اند و روانه «گولاک» شدند. بیایید بدون وارد شدن به این بهشت معکوس، از داخل نگاهی به جهنم درون ملحد بیندازیم.
7
حباب لذت.pdf
6.1 MB
عنوان: حباب لذت | آیا ملحد به لذت مداوم خواهد رسید؟
نویسنده: کویستان ابراهیمی
تهیه شده توسط: مای پروجکت
نویسنده: کویستان ابراهیمی
تهیه شده توسط: مای پروجکت
10
#درسایه‌سارآیه:
{وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ} [بقره: ۲۷۲]
(و [به یاد داشته باشید که] جز برای رضایت الله انفاق نکنید)
این تنها حال مؤمن است نه دیگری... او تنها برای خشنودی الله انفاق می‌کند نه از روی خواهش نفس یا قصد و غرض. انفاق نمی‌کند که ببیند مردم چه می‌گویند!
انفاق نمی‌کند تا با انفاقش بر دوش مردم سوار شود و بر آنان گردن‌کشی کند! انفاق نمی‌کند که صاحب قدرت را خشنود سازد یا از او مدال افتخار بگیرد! انفاق نمی‌کند مگر برای خشنودی خداوند... خالصانه، تنها برای الله...
سپس با [امید] اینکه الله صدقه‌اش را می‌پذیرد آرامش می‌یابد. با برکتی که الله در مالش می‌اندازد و با پاداش و عطای الهی و خیر و احسانی که از سوی خداوند می‌آید و برای نیکوکاری بندگان است، آرامش می‌یابد.
او در حالی که هنوز بر روی این زمین است، با چیزی که عطا کرده رفعت می‌یابد و پاک می‌شود و رشد می‌کند و پس از همه اینها، آنچه در آخرت به دست می‌آورد بهتر و برتر است!
- سید قطب رحمه الله (فی ظلال القرآن)
{وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ} [بقره: ۲۷۲]
(و [به یاد داشته باشید که] جز برای رضایت الله انفاق نکنید)
این تنها حال مؤمن است نه دیگری... او تنها برای خشنودی الله انفاق می‌کند نه از روی خواهش نفس یا قصد و غرض. انفاق نمی‌کند که ببیند مردم چه می‌گویند!
انفاق نمی‌کند تا با انفاقش بر دوش مردم سوار شود و بر آنان گردن‌کشی کند! انفاق نمی‌کند که صاحب قدرت را خشنود سازد یا از او مدال افتخار بگیرد! انفاق نمی‌کند مگر برای خشنودی خداوند... خالصانه، تنها برای الله...
سپس با [امید] اینکه الله صدقه‌اش را می‌پذیرد آرامش می‌یابد. با برکتی که الله در مالش می‌اندازد و با پاداش و عطای الهی و خیر و احسانی که از سوی خداوند می‌آید و برای نیکوکاری بندگان است، آرامش می‌یابد.
او در حالی که هنوز بر روی این زمین است، با چیزی که عطا کرده رفعت می‌یابد و پاک می‌شود و رشد می‌کند و پس از همه اینها، آنچه در آخرت به دست می‌آورد بهتر و برتر است!
- سید قطب رحمه الله (فی ظلال القرآن)
6
حاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا
حساب خود اینجا کن آسوده دل شو
میفکن به روز جزا کار خود را»
تحفه ای که پیش روی شماست، دفتر ثبت این لحظات است. اینکه فرائض و نافله هایت را بنویسی؛ تلاوت و ذکرهایت را بشماری و از اعمالت باخبر گردی تا بدانی برای سی روز مهمانی، از سفره ی خدا چه اندازه بهره‌مند شده ای. این دفتر قصد دارد تو را به دوست برساند اگر دست به دست هر صفحه اش بسپاری…🪴 درصورت تمایل برای تهیه‌ی این دفتر برنامه ریزی رمضان با آیدی زیر در تلگرام تماس حاصل فرمایید :
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
7
برخی همیشه روی این تاکید دارند که شما با تلاش به هر چیزی که بخواهید دست خواهید یافت. تلاش قطعا «یکی» از عوامل موفقیت مالی و شغلی است، اما این حرف را اگر به شکل مطلقش بگیریم و فکر کنیم «حتما» با تلاش می‌شود موفق شد، این می‌تواند خطرناک باشد. موقعیت انسان‌ها شبیه به هم‌دیگر نیست و همه از همان جایی شروع نمی‌کنند که فرد دیگری شروع می‌کند. حتی اوضاع سیاسی و اقتصادی کشوری که بدون انتخاب خودت در آن به دنیا آمده‌ای هم روی خیلی چیزها تاثیر دارد. برخی از حرف‌هایی که در روانشناسی موفقیت تکرار می‌شود می‌تواند خطرناک باشد. پذیرش واقعیت تلخ است اما از تلخی بدتری که پس از روبرو شدن دیرهنگام با واقعیت خواهیم چشید و چه بسا به فروپاشی بینجامد خیلی بهتر است.
اعتقاد مسلمان خیلی کار او را آسان می‌کند. بنابر اعتقاد او، انسان قادر متعال نیست بلکه در پایان هر چه روزی او باشد به او خواهد رسید؛ تلاش موثر است اما تنها مؤثر نیست.
و در ضمن چیزی هست به نام شکر؛ شکر برای داشته‌ها و تلاش و صبر برای نداشته‌ها و پذیرش برای آنچه سهم او نبوده. اینها ضمانت مؤمن است که دنیا را نهایت داشته‌هایش نمی‌بیند که اگر به آن نرسد نابود شود و اگر برسد سرکشی کند.
برای مؤمن تلاش صادقانه عین رسیدن است؛ اگر در حال نوشتن باشم و با رسیدن به نیمه راه قلمم بشکند، این به دلیل نخواستن نیست. نیمه دیگر را نیت من کامل می‌کند. اینگونه است که نگاه مؤمنانه به جهان، هم واقع‌گرایانه است، هم تلخ نیست.
همه اینها در سیستم پاداش‌‌دهی دنیاخواهانه خالی است. نه نیت مطرح است، نه آخرت، و نه شکر. نرسیدن برابر است با ناکامی محض.
اعتقاد مسلمان خیلی کار او را آسان می‌کند. بنابر اعتقاد او، انسان قادر متعال نیست بلکه در پایان هر چه روزی او باشد به او خواهد رسید؛ تلاش موثر است اما تنها مؤثر نیست.
و در ضمن چیزی هست به نام شکر؛ شکر برای داشته‌ها و تلاش و صبر برای نداشته‌ها و پذیرش برای آنچه سهم او نبوده. اینها ضمانت مؤمن است که دنیا را نهایت داشته‌هایش نمی‌بیند که اگر به آن نرسد نابود شود و اگر برسد سرکشی کند.
برای مؤمن تلاش صادقانه عین رسیدن است؛ اگر در حال نوشتن باشم و با رسیدن به نیمه راه قلمم بشکند، این به دلیل نخواستن نیست. نیمه دیگر را نیت من کامل می‌کند. اینگونه است که نگاه مؤمنانه به جهان، هم واقع‌گرایانه است، هم تلخ نیست.
همه اینها در سیستم پاداش‌‌دهی دنیاخواهانه خالی است. نه نیت مطرح است، نه آخرت، و نه شکر. نرسیدن برابر است با ناکامی محض.
6
دنیایی که معنایی ندارد، پندی هم ندارد. معلمی است که درس نمی‌دهد اما کتک می‌زند.
- عبدالله شیخ آبادی
پروژه‌هایم | My Project
- عبدالله شیخ آبادی
پروژه‌هایم | My Project
5
از روشنی فانوس‌ها، انگار بر زمین فرشی از ستاره انداخته‌اند. زمین آسمان شد و آسمان نزدیک. رمضان آمد، رمضانتان مبارک.
پروژه‌هایم | My Project
پروژه‌هایم | My Project
6
محور هرگونه زیباسازی باید بر روی کودکان و نوجوانان باشد. خاطره‌سازی، پشتوانه‌ای قوی برای آینده است. بسیاری از کارهای ما برای همین پشتوانه قوی از خاطرات زیباست. رمضان، پتانسیل بالایی برای خاطره‌سازی دارد. مشارکت جمعی، همکاری و با هم بودن اتفاقا می‌تواند بخش مهمی از پازل خالی زندگی کنونی ما را پر کند…
1
...یادش به‌خیر.pdf
1.5 MB
عنوان: یادش به‌خیر… | چگونه از شعائر دین خاطره‌سازی کنیم؟
تهیه شده توسط: مای پروجکت
تهیه شده توسط: مای پروجکت
10
پروژه‌هایم | My Project
...یادش به‌خیر.pdf
عزیزان بسیاری لطف داشتند و پی دی اف را منتشر کردند و یا خاطرات خود از رمضان را نوشتند؛ الله جزای خیرشان بدهد.
اما چون عجله داشتم و نمی‌خواستم وقت مناسب انتشار «پی دی اف» را از دست دهم، چند نکته مهم را از قلم انداختم که همینجا به شکل مختصر خواهم گفت:
در حقیقت چیزی که جا گذاشته بودم، استدلال به آیات قرآن در این باره یعنی بزرگداشت شعائر الهی بود. طبق قرآن، بزرگداشت شعائر و اوامر الهی و اهمیت دادن به آن نشانه تقوای دل است. الله متعال می‌فرماید:
{ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ} [حج: ۳۲]
(این است [فرمان الله]، و هر کس دستورهای دینی و الهی را بزرگ بشمارد، یقیناً این [بزرگداشت، نشانه‌ای] از پرهیزگاری دل‌هاست).
بدون شک توجه به شعائر خداوند و فرایض او و آماده کردن خود و محیط زندگی و خانواده برای آن نشانه بزرگداشت شرع و دستورات آن است. اگر کسی برای فلان جشن غیر مشروع خود را آماده می‌کند نیتش سرگرمی و تفریح و همراه شدن با موج جامعه و کلی نیت پراکنده دیگر است. اما رمضان چه؟ عید رمضان چطور؟ موسم حج چطور؟ اینها دیگر جشن محصول و بازار و شکم و سرگرمی نیست. این مناسبت‌ها مستقیما به شعائر و اوامر الهی مربوط است و عاملی جز تقوای دل ندارد.
اما عزیزان توجه داشته باشید که پاداش این بزرگداشت، بزرگداشت است و «جزا از جنس عمل است» و آنکه شعائر پروردگار را گرامی بدارد، این به سربلندی خودش نزد الله متعال ختم می‌شود:
{إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ} [بقره: ۱۸۵]
(«صفا» و «مروه» از نشانه‌های [ظاهریِ شریعتِ] الله است؛ پس هر کس که حج خانه [کعبه] یا عمره به جای می‌آورد بر او گناهی نیست که طواف [= سعی] بین آن دو را [نیز] انجام دهد [و این کار، از رفتارهای جاهلیت تلقی نمی‌گردد]؛ و کسی که به میلِ خود کارِ نیکی انجام دهد، [بداند که] بی‌تردید، الله سپاس‌گزار و داناست).
می‌بینید که پروردگار متعال تلاش ما را شکر می‌گزارد! و این پاداش اجرای امر و انجام نیکوی آن است. پاداش اجرای نیکو و بزرگداشت امر الله، گرامی‌داشت و شکر از سوی اوست. پاداشی از جنس تلاش.
اما چون عجله داشتم و نمی‌خواستم وقت مناسب انتشار «پی دی اف» را از دست دهم، چند نکته مهم را از قلم انداختم که همینجا به شکل مختصر خواهم گفت:
در حقیقت چیزی که جا گذاشته بودم، استدلال به آیات قرآن در این باره یعنی بزرگداشت شعائر الهی بود. طبق قرآن، بزرگداشت شعائر و اوامر الهی و اهمیت دادن به آن نشانه تقوای دل است. الله متعال می‌فرماید:
{ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ} [حج: ۳۲]
(این است [فرمان الله]، و هر کس دستورهای دینی و الهی را بزرگ بشمارد، یقیناً این [بزرگداشت، نشانه‌ای] از پرهیزگاری دل‌هاست).
بدون شک توجه به شعائر خداوند و فرایض او و آماده کردن خود و محیط زندگی و خانواده برای آن نشانه بزرگداشت شرع و دستورات آن است. اگر کسی برای فلان جشن غیر مشروع خود را آماده می‌کند نیتش سرگرمی و تفریح و همراه شدن با موج جامعه و کلی نیت پراکنده دیگر است. اما رمضان چه؟ عید رمضان چطور؟ موسم حج چطور؟ اینها دیگر جشن محصول و بازار و شکم و سرگرمی نیست. این مناسبت‌ها مستقیما به شعائر و اوامر الهی مربوط است و عاملی جز تقوای دل ندارد.
اما عزیزان توجه داشته باشید که پاداش این بزرگداشت، بزرگداشت است و «جزا از جنس عمل است» و آنکه شعائر پروردگار را گرامی بدارد، این به سربلندی خودش نزد الله متعال ختم می‌شود:
{إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ} [بقره: ۱۸۵]
(«صفا» و «مروه» از نشانه‌های [ظاهریِ شریعتِ] الله است؛ پس هر کس که حج خانه [کعبه] یا عمره به جای می‌آورد بر او گناهی نیست که طواف [= سعی] بین آن دو را [نیز] انجام دهد [و این کار، از رفتارهای جاهلیت تلقی نمی‌گردد]؛ و کسی که به میلِ خود کارِ نیکی انجام دهد، [بداند که] بی‌تردید، الله سپاس‌گزار و داناست).
می‌بینید که پروردگار متعال تلاش ما را شکر می‌گزارد! و این پاداش اجرای امر و انجام نیکوی آن است. پاداش اجرای نیکو و بزرگداشت امر الله، گرامی‌داشت و شکر از سوی اوست. پاداشی از جنس تلاش.
1
با کمال عقل و صبر است که فتنه شهوت دفع می‌شود و با کمال بصیرت و یقین است که فتنه شبهه دور می‌شود.
- امام ابن قیم رحمه الله (إغاثة اللهفان)
پروژه‌هایم | My Project
- امام ابن قیم رحمه الله (إغاثة اللهفان)
پروژه‌هایم | My Project
این کتاب گزیده‌ای از آثار ابودرداء و ام‌درداء (رضی الله عنهما) با درون‌مایۀ عمدتاً اخلاقی و زاهدانه را گرد آورده است که افزون بر داشتن درس‌های سازندۀ بسیار، به شناخت این زوج نمونۀ دوران طلایی اسلام کمک می‌کند.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
بیایید برخی مفاهیم را با خودمان از رمضان برداریم و به دیگر ماه‌ها ببریم.
مثلا روی مفهوم «احتساب اجر» که در چند حدیث رمضانی شنیده‌ایم. احتساب اجر یعنی در نظر داشتن اجر چیزی و انجام آن برای خداوند. انجام دادن کاری به قصد اجر و با در نظر گرفتن آن.
برای تصور درست از این مفاهیم باید یک نظام کامل از سود و زیان را در نظر داشته باشیم. مثل چیزی که در دنیا داریم و وقتی می‌خواهیم کاری کنیم یا جنسی را بخریم یک چرخه از سود و زیان را در نظر می‌گیریم. به قیمت نگاه می‌کنیم اما فقط قیمت را نمی‌بینیم بلکه ارزش خرید را هم می‌بینیم. شاید جنسی به ظاهر گران باشد اما خریدش در بلند مدت به سود ما باشد. این تصور را باید برای اعمال آخرت هم داشت.
احتساب اجر به نیت وابسته است. یعنی کارهای فرد با در نظر داشتن اجر و سود اخروی انجام شود. احتساب اجر برای کارهای نیک را همه می‌دانیم اما نوعی احتساب هم هست که برای مصیبت‌ها انجام می‌شود. یعنی فرض کنیم که خاری به پای فرد برود. این درد در حالت عادی هم اجر دارد و پوچ نیست اما اگر نیت اضافه‌ای همراهش باشد اجر و بالا رفتن درجاتش هم بیشتر می‌شود.
مثلا خشنودی. خشنودی چیزی بیشتر از مصیبت و صبر بر آن است.
برای خیلی از چیزها می‌شود احتساب اجر داشت. مثلا بیماری، داشتن فرزند ناتوان یا پدر و مادر خیلی پیر که نیاز به مراقبت دارند. می‌شود وسط این بیماری یا رسیدن به یک ناتوان به اجر آن فکر کرد.
با این طرز فکر و تقویت آن بالاخره به جایی خواهی رسید که چیزی در این دنیا برایت غیر قابل تحمل نخواهد بود. دردها هم به نوعی اعمال ما هستند یعنی آنکه بالاخره ما واکنشی در برابر دردها خواهیم داشت و حداقل درباره دردها تصوری داریم. همان واکنش عمل من است. این را تصور کن که انسان با گمان نیک و تحمل نیک به درجات بالا می‌رسد.
مثلا روی مفهوم «احتساب اجر» که در چند حدیث رمضانی شنیده‌ایم. احتساب اجر یعنی در نظر داشتن اجر چیزی و انجام آن برای خداوند. انجام دادن کاری به قصد اجر و با در نظر گرفتن آن.
برای تصور درست از این مفاهیم باید یک نظام کامل از سود و زیان را در نظر داشته باشیم. مثل چیزی که در دنیا داریم و وقتی می‌خواهیم کاری کنیم یا جنسی را بخریم یک چرخه از سود و زیان را در نظر می‌گیریم. به قیمت نگاه می‌کنیم اما فقط قیمت را نمی‌بینیم بلکه ارزش خرید را هم می‌بینیم. شاید جنسی به ظاهر گران باشد اما خریدش در بلند مدت به سود ما باشد. این تصور را باید برای اعمال آخرت هم داشت.
احتساب اجر به نیت وابسته است. یعنی کارهای فرد با در نظر داشتن اجر و سود اخروی انجام شود. احتساب اجر برای کارهای نیک را همه می‌دانیم اما نوعی احتساب هم هست که برای مصیبت‌ها انجام می‌شود. یعنی فرض کنیم که خاری به پای فرد برود. این درد در حالت عادی هم اجر دارد و پوچ نیست اما اگر نیت اضافه‌ای همراهش باشد اجر و بالا رفتن درجاتش هم بیشتر می‌شود.
مثلا خشنودی. خشنودی چیزی بیشتر از مصیبت و صبر بر آن است.
برای خیلی از چیزها می‌شود احتساب اجر داشت. مثلا بیماری، داشتن فرزند ناتوان یا پدر و مادر خیلی پیر که نیاز به مراقبت دارند. می‌شود وسط این بیماری یا رسیدن به یک ناتوان به اجر آن فکر کرد.
با این طرز فکر و تقویت آن بالاخره به جایی خواهی رسید که چیزی در این دنیا برایت غیر قابل تحمل نخواهد بود. دردها هم به نوعی اعمال ما هستند یعنی آنکه بالاخره ما واکنشی در برابر دردها خواهیم داشت و حداقل درباره دردها تصوری داریم. همان واکنش عمل من است. این را تصور کن که انسان با گمان نیک و تحمل نیک به درجات بالا می‌رسد.
3
تفاوت است میان دینداری‌ای که چیزی جز تخلیه نیست - حرکات و واکنش‌های خیرخواهانه، دعوی، علمی، و حتی عبادی، با هدف پر کردن نوعی خلأ و انجام «کاری» در این زندگی - و دینداری‌ای که سرشار از روح بندگی خالص برای خداست، دینداری‌ای که روشن‌بین، آرام، و آگاه به مقاصد وحی است.
دینداری نوع اول خالی از خیر نیست، اما مشکل آن این است که سهم نفس و خواسته‌های شخصی در آن بیشتر و پررنگ‌تر است.
- عبدالله الشهری
پروژه‌هایم | My Project
دینداری نوع اول خالی از خیر نیست، اما مشکل آن این است که سهم نفس و خواسته‌های شخصی در آن بیشتر و پررنگ‌تر است.
- عبدالله الشهری
پروژه‌هایم | My Project
2