پخش زنده سخنرانی در «شورای اسرائیلی-امریکایی» هم‌زمان در اِکس (توییتر)، یوتیوب و اینستاگرام

حدود ١٠ شب به وقت ایران (١۴:٣٠ به وقت واشینگتن)

‏ https://instagram.com/officialrezapahlavi


‏ https://youtube.com/live/KQ0JG2-Wrck

‏ https://x.com/pahlavireza

@OfficialRezaPahlavi

رضاشاه دوم:
فقط برای ایران و اسرائیل نمی‌جنگیم،برای نجات جهان میجنگیم.
مردم ایران شریک شما هستند نه مهره شما!
مردم من مهره شما نیستند..
‎#KingRezaPahlavi


#اتحاد_ملی_ایران 🤝
🌐 خبرهای بیشتر را از اینجا دنبال کنید👇👇
@OmidIranAzad

آقای یرواند آبراهامیان، نویسنده چپ و مورخ کمونیست در کتاب خود می‌نویسد:

The armed forces constituted the main pillar of the new regime. Reza Khan began work on the military immediately after the 1921 coup. He merged the Cossacks with the remnants of the gendarmerie and the South Persian Rifles to form a national army of 20,000. He replaced the Russian, Swedish, and British officers with his Cossack cronies. He took charge of road tolls and opium taxes in order to pay for this new army. Within two years, he had five divisions totaling 30,000 men - separate divisions for Tehran, Tabriz, Hamadan, Isfahan, and Mashed. According to the British, he spent "the whole of 1921–23 building up a well-disciplined force... the first such force since the days of Fath Ali Shah in 1834." 15 This new proper army successfully crushed a number of provincial rebels - especially Kuchek Khan and the Jangalis in Gilan, Khiabani in Tabriz, Simku in Kurdestan, and Sowlat al-Dowleh in Fars. It also crushed gendarmerie mutinies led by Major Lahuti in Tabriz and Colonel Taqi Peysan in Mashed.

📚a history of modern Iran, by Ervand Abrahamian, page 68

ترجمه: نیروهای مسلح رکن عمده‌ی نظام سیاسی جدید محسوب می شدند. رضاخان کار بر روی ارتش را بلافاصله پس از کودتای ۱۲۹۹ آغاز کرد. وی نیروی قزاق را با بقایای ژاندارمری و تفنگداران جنوب ادغام کرد تا یک ارتش ملّی ۲۰ هزار نفری تشکیل دهد. وی همپالکی‌های قزاق خود را جایگزین افسران روس، سوئدی و انگلیسی کرد و مسئولیت اخذ عوارض از راه‌ها و مالیات بر تریاک را به عهده گرفت تا پول آن را هزینه‌ی این ارتش نوین کند. ظرف دو سال، وی پنج لشکر به استعداد ۳۰ هزار تن سازمان داد که شامل لشکرهای جداگانه‌ی تهران، تبریز، همدان، اصفهان و مشهد می‌شد. به گفته‌ی انگلیسی‌ها، وی کل سالهای ۱۳۰۰-۱۳۰۲ را صرف شکل دادن به یک نیروی منضبط کرد که نخستین نیروی درخور از روزگار فتحعلی شاه در ۱۲۱۳ (۱۸۳۴) بود. این ارتش با موفقیت برخی شورش‌های منطقه‌ای به ویژه کوچک خان و جنگلی ها در گیلان، خیابانی در تبریز، سیمکو در کردستان و صولت الدوله در فارس نـيـز خیزش ژاندارم ها به رهبری سرگرد لاهوتی در تبریز و سرهنگ محمدتقی پسیان در مشهد را سرکوب کرد.
@na_ta_ma

سخنرانی شاهزاده رضا پهلوی در نشست شورای آمریکاییان اسرائیلی


#اتحاد_ملی_ایران 🤝
🌐 خبرهای بیشتر را از اینجا دنبال کنید👇👇
@OmidIranAzad

نسخه کامل و با زیرنویس فارسی سخنانم در اجلاس «شورای اسرائیلی-آمریکایی»

جمعه ٢٠ سپتامبر ٢٠٢۴ (٣٠ شهریور ١۴٠٣)
واشینگتن دی‌سی

My full remarks at the Israeli-American Summit

Friday September 20, 2024
Washington, D.C

https://youtu.be/opXk4Ea9j_g

@OfficialRezaPahlavi

ملت ایران بار دیگر سوگوار است: سوگوار از دست دادن ده‌ها تن از کارگران سخت‌کوش معدن زغال‌سنگ در طبس.


در این فاجعه ملی، من نیز با خانواده‌های کارگران جان‌باخته و همکاران آسیب‌دیده‌شان همدردم، و سوگوار عزیزانی هستم که شرافتمندانه، اما با کمترین امکانات، در دل زمین کار و تلاش می‌کردند.


این فاجعه، نتیجه غفلت و بی‌کفایتی حکومتی است که اولویتش تسلیح و تجهیز و تامین مالی تروریست‌های ضدایرانی است تا تضمین رفاه و امنیت کارگران ایرانی؛ اولویتش ساخت تونل‌های مجهز برای تروریست‌ها در غزه و لبنان است تا حصول اطمینان از تجهیز محیط‌های کاری ایمن با تهویه‌های مناسب و سیستم‌های حفاظتی ضد انفجار برای معدن‌کاران ایرانی در اعماق زمین.


آری! جان شما کارگران که ثروت واقعی این کشور هستید، برای این فاسدان و چپاولگران ارزشی ندارد.


اما با وجود این غم و درد، من به فردایی بهتر باور دارم. فردایی که در آن با اتحاد و همدلیِ کارگران، و همه مردم ایران، برای ساختن کشوری تلاش خواهیم کرد که در آن جان ایرانیان و رفاه آنها اولویت داشته باشد. آینده‌ای که در آن کارگران معدن با اطمینان خاطر و در محیطی امن و به‌روز، به کار خود ادامه دهند. آینده‌ای که در آن اثری از جمهوری اسلامی در ایران نباشد.

@OfficialRezaPahlavi

نسخه کامل و با زیرنویس فارسیِ سخنرانی در «کنفرانس ایران» به میزبانی سازمان نوفدی

‏پنجشنبه ٢۶ سپتامبر ٢٠٢۴ (۵ مهر ١۴٠٣)
‏واشینگتن دی‌سی

با کیفیت بهتر در یوتیوب:

https://youtu.be/W0aVv88eCXk

@OfficialRezaPahlavi

●رسوایی پنجاه و چهارم از آقای یرواند آبراهامیان، نویسنده مصدّق‌الهی، دشمن پهلوی و مورخ خود‌خوانده و بی‌سوادِ کمونیست

آقای آبراهامیان که خود را یک مورخ تراز اول می‌شناسد، در کتاب تاریخ ایران مدرن که بزعم خود بهترین کتاب او است، ساده‌ترین مسائل را اشتباه می‌کند.
👇👇

Tudeh strength among the salaried middle class was equally impressive. It attracted not only an impressive array of professional and white-collar associations, but also much of the intelligentsia. Among its members and sympathizers - some would say "fellow-travelers" - were many of the
country's intellectual luminaries. Their list reads like a Who's Who of modern Iran: Sadeq Hedayat, Bozorg Alavi, and Sadeq Chubak, the three leading lights of modern prose writing; Ahmad Shamlu and Nima Yushej, the two path-blazers of modern poetry; Bahar, the poet laureate of tradi- tional literature; Said Nafisi, Mehdi Bamdad, Muhammad Tamaddon, Morteza Ravandi, Yahyi Arinpour five leading historians; Noshin, Loreta, and Hussein Khair-Khaw, the founders of modern theater; Ghulam-Hussein Saedi, the playwright; Jalal al-e Ahmad and Behazin, two well-known essayists; Golestan, one of Iran's first film directors; and such literary figures as Parviz Khanlari, Nader Naderpour, Muhammad Tafazolli, Muhammad Mo'in, Fereidun Tavalolli, Fereidun Tankubani, and Siavesh Kasrai. Their ranks also included prominent lawyers, doctors, surgeons, engineers, architects, musicians, artists, sculptors, and university professors. These intellectuals socialized in Tudeh clubs as well as in private cafés near the cinemas and theatres of northern Tehran. Their main gathering places were the Noshin's Sa'adi Theater and Ferdowsi Café favored by Sadeq Hedayat and Bozorg Alavi.

📚a history of modern Iran, by Ervand Abrahamian, page 110

ترجمه: نفوذ حزب توده در میان طبقه‌ی متوسط حقوق بگیر به همان اندازه قابل توجه بود. حزب نه فقط طیف مهمی از کارشناسان و یقه سفیدان (کارمندان)، بلکه بخش بزرگی از روشنفکران را نیز به خود جذب کرده بود. در میان اعضا و هواداران آن به قول برخی «همسفران» بسیاری از شخصیت های برجسته ی روشنفکری به چشم میخورد. فهرست آنان شامل مشاهیر ایران نوین میشد: صادق هدایت، بزرگ علوی و صادق چوبک سه چراغدار ادبیات مدرن ایران؛ نیما یوشیج و احمد شاملو، دو راهگشای شعر نو؛ محمدتقی بهار، ملک الشعرای شعر و ادبیات سنتی؛ سعید نفیسی، مهدی بامداد، محمد تمدن، مرتضی راوندی، یحیی آرین پور، پنج تاریخنگار پیشرو؛ عبدالحسین نوشین، لرتا و حسین خیرخواه، بنیانگذاران تئاتر نوین؛ غلامحسین ساعدی، نمایشنامه نویس؛ جلال آل احمد و به آذین دو نویسنده‌ی سرشناس؛ گلستان، یکی از نخستین فیلم سازان ایران و چهره هایی ادبی همچون پرویز خانلری، نادر نادرپور، محمد تفضلی، محمد معین، فریدون توللی، فریدون تنکابنی و سیاوش کسرایی در صفوف آنها حقوق دانان، پزشکان، جراحان، مهندسان، آرشیتکت ها، موسیقی‌دانان، هنرمندان، پیکرتراشان و دانشگاهیان سرشناس دیده می شدند، این روشنفکران در باشگاه های حزب توده نیز در کافه های خصوصی نزدیک سالنهای سینما و تئاتر در شمال تهران آن روزها گرد آمده و حشر و نشر میکردند. محلهای عمده ی گردهم آیی آنان تئاتر سعدی نوشین و کافه فردوسی مورد علاقه ی هدایت و علوی بود.
👇👇👇

اولاً صادق هدایت هرگز عضو حزب توده نبود.

دوماً نام تفضلی، محمد نبود بلکه محمود بود. محمود تفضلی مترجم آثار معروفی چون:
■فقیرها و چند داستان دیگر، ترجمه محمود تفضلی،‌ انتشارات امیرکبیر
■زندگانی بتهوون، ترجمه از فرانسه
■زندگانی من(اثر جواهر لعل نهرو)
■نگاهی به تاریخ جهان (سه جلد، ترجمه از انگلیسی، تألیف جواهر نعل نهرو)

سوماً آقای آبراهامیان مدعی تاریخ شناسی و ایران شناسی دارد در حالی که حتی نمی‌تواند نام یحیی آرین پور را به درستی تلفظ کند و نام ایشان را به این شکل می‌نویسد: Yahyi Arinpour در حالی که صحیح این است: Yaḥyá Āryanʹpūr

چهارماً تئاتری که نوشین تاسیس کرد، تماشاخانه‌ی فردوسی بود. تئاتر سعدی در سال ۱۳۳۰ تاسیس شد.
@na_ta_ma