tgoop.com/nahjalbalaghah_ir/3458
Last Update:
✨﷽✨
•┈┈••✾•✨🕊️✨•✾••┈
'عَهدُ الوِلَایِهِ وَ مِن عَهدِِ لَهُ -علیه‌السّلام- "۴۵"
#نامه۵۳
"التَّوصِیَهُ بِاَهلِ الیُتمِ وَ ذَوِی الرِّقَّهِ فِی‌السِّنِّ"
سفارش دربارهٔ یتیمان و سالمندان نیازمند
"وَ تَعَهَّدْ أَهْلَ اَلْيُتْمِ وَ ذَوِي اَلرِّقَّةِ فِي اَلسِّنِّ مِمَّنْ لاَ حِيلَةَ لَهُ وَ لاَ يَنْصِبُ لِلْمَسْأَلَةِ نَفْسَهُ وَ ذَلِكَ عَلَى اَلْوُلاَةِ ثَقِيلٌ وَ اَلْحَقُّ كُلُّهُ ثَقِيلٌ وَ قَدْ يُخَفِّفُهُ اَللَّهُ عَلَى أَقْوَامٍ طَلَبُوا اَلْعَاقِبَةَ فَصَبَّرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ وَثِقُوا بِصِدْقِ مَوْعُودِ اَللَّهِ لَهُمْ"
در بارۀ يتيمان و پيران از كارافتاده كه هيچ راه چاره‌اى ندارند و نمى‌توانند دست نياز خود را بسوى مردم دراز كنند، بررسى كن، البته اين كار بر زمامداران سنگين است! ولى حق همه‌اش سنگين است! و گاهى خداوند آن را بر اقوامى سبك مى‌سازد، اقوامى كه طالب عاقبت نيك‌اند و خويش را به استقامت و بردبارى عادت داده و براستى وعده‌هاى خداوند اطمينان دارند.
💠 شرح نامه
📍 آن حضرت در هشتمين توصيه دربارۀ اين قشر محروم دربارۀ يتيمان و پيران از كار افتاده كه از همه كس بيشتر نيازمند حمايت‌اند، مى‌فرمايد: «به كار يتيمان و پيرانِ از كار افتاده كه هيچ راه چاره‌اى ندارند و نمى‌توانند دست نياز خود را به سوى مردم دراز كنند رسيدگى كن»؛ (وَ تَعَهَّدْ أَهْلَ الْيُتْمِ وَ ذَوِي الرِّقَّةِ فِي السِّنِّ مِمَّنْ لَا حِيلَةَ لَهُ وَ لَا يَنْصِبُ لِلْمَسْأَلَةِ نَفْسَهُ) . تعبير به «ذَوِي الرِّقَّةِ فِي السِّنِّ» كه اشاره به پيران از كار افتاده است مى‌تواند از اين جهت باشد كه «رقت» گاه به معناى ضعف و ناتوانى آمده؛ يعنى آنها به‌سبب سن زيادشان ناتوان و افتاده شده‌اند و گاه به معناى نازكى آمده، زيرا پوست بدن به هنگام پيرى نازك مى‌شود.
📍احتمال سومى نيز داده شده كه منظور از «رقت» عواطف رقيق مردم نسبت به آنان به علت شدت كهولت باشد و جمع ميان اين احتمالات سه گانه نيز بعيد به نظر نمى‌رسد، همان‌گونه كه در آيات قرآن جمع ميان تفاسير مختلف ممكن است. جملۀ «لَا يَنْصِبُ لِلْمَسْأَلَةِ نَفْسَهُ» اگر اشاره به يتيمان و پيران هر دو باشد مفهومش اين است كه آنها حتى توان سؤال را براى رفع حاجاتشان ندارند و اگر تنها وصف پيران باشد اشاره به اين است كه آنها به واسطۀ كبر سن سؤال و تقاضا را در شأن خود نمى‌دانند.
📍همان‌گونه كه در قرآن مجيد دربارۀ گروهى از نيازمندان آمده است: «يَحْسَبُهُمُ اَلْجٰاهِلُ أَغْنِيٰاءَ مِنَ اَلتَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمٰاهُمْ لاٰ يَسْئَلُونَ اَلنّٰاسَ إِلْحٰافاً» ؛ افراد ناآگاه هنگامى كه به چهرۀ آنها مى‌نگرند گمان مى‌برند از اغنيا هستند؛ ولى تو با دقت در چهره آنان را مى‌شناسى (و آثار فقر را در چهرۀ آنان مى‌نگرى) آنها هرگز چيزى با اصرار از مردم نمى‌طلبند».
آن‌گاه امام عليه السلام در پايان اين بخش با اشاره به تمام دستورات گذشته كه دربارۀ اقشار نيازمند جامعه بيان كرد مى‌فرمايد: «گرچه انجام اين امور (دربارۀ قشر محروم و نيازمند) بر زمامداران سنگين است، ولى اداى حق تمامش سنگين است»؛ (وَ ذَلِكَ عَلَى الْوُلَاةِ ثَقِيلٌ، وَ الْحَقُّ كُلُّهُ ثَقِيلٌ)
#نهج‌البلاغه_نامه۵۳
ترجمه و شرح: مکارم شیرازی، ناصر
بخش: چهل و پنجم
🌐 https://nahjalbalaghah.ir/
🆔 @nahjalbalaghah_ir
BY انجمن مطالعات نهج البلاغه ایران
Share with your friend now:
tgoop.com/nahjalbalaghah_ir/3458