این مجموعه با نام تمرین دیداری اثری است از «Alicja Brodowicz» عکاس لهستانی. او توضیح می‌دهد که همواره میلی برای هرچه نزدیک‌تر دیدن جزییات موجود در بدن انسان با پدیده‌های معمول طبیعت دارد. وی در این تصاویر به باور خود، می‌خواهد به همگان نشان دهد که انسان و طبیعت تا چه اندازه به یکدیگر متصل هستند و جدایی‌طلبی این دو امر را غیرممکن می‌داند. او هدف خود را از این مجموعه، توجه هرچه بیشتر بر طبیعت و نیز به تصویر کشیدن جزییات بدن به ویژه نقصان‌های آن و زیبا به شمار آوردنشان تعریف می‌کند.
@nashriye_peydaa
@nashriye_peydaa
این عکس‌ها توسط سباستیائو سالگادو در سال ۱۹۸۶ و در معدن سرا پلادا در برزیل گرفته شده‌اند. در زمان حضور سالگادو در معدن، حدود پنجاه هزار کارگر در سرا پلادا کار می‌کردند، و هر کدام روزی شصت بار به پایین صخره می‌رفتند و همان مسیر را باز می‌گشتند. آن‌ها در این مسیر گونی‌هایی با وزن بین سی تا شصت کیلوگرم حمل می‌کردند و برای هر یک از این رفت و برگشت‌ها بیست سنت حقوق می‌گرفتند.
عکس‌های سالگادو از معدن بخشی از مجموعه‌ای بزرگ‌تر با عنوان کارگران است که شامل سیصد و سیزده عکس از چهل و دو نوع محل کار در بیست و شش کشور است.
#سباستیائو_سالگادو عکاس و نقاش اهل برزیل است. وی با عکس‌هایش از گسترهٔ زمین و طبیعت و مردمان گوناگون، روایت‌گر بخشی از فجایع انسانی و طبیعی و رخدادهای هولناک تاریخ معاصر جهان بوده‌است.
منبع از:
@Misterphotographer
--------------------
@nashriye_peydaa
عکس‌های سالگادو از معدن بخشی از مجموعه‌ای بزرگ‌تر با عنوان کارگران است که شامل سیصد و سیزده عکس از چهل و دو نوع محل کار در بیست و شش کشور است.
#سباستیائو_سالگادو عکاس و نقاش اهل برزیل است. وی با عکس‌هایش از گسترهٔ زمین و طبیعت و مردمان گوناگون، روایت‌گر بخشی از فجایع انسانی و طبیعی و رخدادهای هولناک تاریخ معاصر جهان بوده‌است.
منبع از:
@Misterphotographer
--------------------
@nashriye_peydaa
📢فراخوان همکاری
نشریه‌ی دانشجویی «پیدا» پس از انتشار دو شماره، به‌منظور بهبود و گسترش فعالیت‌های خود، از تمامی علاقه‌مندان در حوزه‌های زیر، دعوت به همکاری می‌کند:
* ویراستار
* تولید محتوای مجازی
* صفحه‌آرا
* مترجم
* گرافیست
راه‌های ارتباطی با ما:
@peydaamag
https://www.instagram.com/peydamag?igsh=a2Z2YW5tNjhsdGs2
نشریه‌ی دانشجویی «پیدا» پس از انتشار دو شماره، به‌منظور بهبود و گسترش فعالیت‌های خود، از تمامی علاقه‌مندان در حوزه‌های زیر، دعوت به همکاری می‌کند:
* ویراستار
* تولید محتوای مجازی
* صفحه‌آرا
* مترجم
* گرافیست
راه‌های ارتباطی با ما:
@peydaamag
https://www.instagram.com/peydamag?igsh=a2Z2YW5tNjhsdGs2
در موسیقی وزیری، بدنِ به یک معنا رهاتر و خودانگیخته‌تر موسیقی‌دان پیشین -البته همواره در محدوده‌ی سنت به‌عنوان یک آکسیوم-، جای خود را به بدنی محدودشده می‌دهد که به اجرای یک قطعه‌ی معین می‌پردازد؛ قطعه‌ای که در بسیاری از موارد به‌دلیل پیچیدگی تکنیکی نسبی یا خواست آهنگ‌ساز تنها به یک شکل قابل‌اجرا است. به‌این‌ترتیب، چندصدایی‌شدن موسیقی وزیری در عین آنکه تاحدی سلطنت مطلقه‌ی ملودی را در سنت موسیقی دستگاهی به چالش می‌کشد، با صدایی واحد، نوازنده را به اجرای قطعه به‌شکلی کاملاً معین فرامی‌خواند. در آثار ارکسترال وزیری، نظمی آهنین به بدن هر نوازنده تحمیل می‌شود و چگونگی بدنمندی هر نوازنده به دقیق‌ترین شکل در نسبت با آنچه می‌باید اجرا کند، بدن و اجرای دیگر نوازندگان و نهایتاً تمامیت موسیقی تعیین می‌شود. به‌این‌ترتیب این موسیقی تجسم شکلی از سلطه است که «سوژه‌های فردی را به نفع امر کلی محدود می‌کند.» (دنورا، 1401: 101) اما در‌عین‌حال، «درآمیخته‌شدن» بدن‌ها در آثار اکسترال او می‌تواند سبب فراروی از فردیت اتمیزه‌شده و یک‌صدایی کاذب، ذیل قدرت تمامیت‌خواه شود و
به‌این‌ترتیب «بودنی» دگرگونه را تجسم بخشد.
@nashriye_peydaa
به‌این‌ترتیب «بودنی» دگرگونه را تجسم بخشد.
@nashriye_peydaa